Historia ecclesiastica variis colloquiis digesta, ubi pro theologiae candidatis res praecipuae non solum ad historiam sed etiam ad dogmata, criticam, chronologiam & Ecclesiae disciplinam pertinentes ... perstringuntur ... Auctore fr. Ignatio Hiacynth

231쪽

Grabon summa reverentia se ultro subjecit , suosque errores revocavit asserendo se eamdem fidem di doctrinam tenere in conibus,quam Sancta Mater Ecclesia tradidit & firmavit. Eius revocatio ,

re Censurae his viginti quinque propositionibus .

Petro de Alliaeo, & Ioanne Gersonis inustae, habentur inter ipsius Ioannis Gersomi opera Tomo I. Editionis Parisiensis anno MMur. pag. 6am &Editionis Antuemiensis anno MDccv1. pag. 46

Eamdem acintibaeus Gνabon sortem in Concilio Constantiensi nactus est Nisolaus Serurcrius , ordinis Eremitarum S. cujus erroreScirca administrationem Sacramentorum iactam a Presbyteris Concubinariis, circa culium Sanctorum, contra poenitentiam, & adversus Par Chos , atque Canonicos Regulares ordinis Sancta Antonii Λbbatis, fuerunt in praedicto Concilio damnati, & postea a Martino V. Pontifice Maximo, qui Censuram, quam in errores Nicolai Seru- rarii tulerant Patres Concilii Constantiensis , Pontificia auctoritate confirmavit,eumq; ad palinodiam , & errorum abjurationem compulit. Hi autem errores, quos in Belgio disseminavit Nicolaus Serurarius,quosq;Martinus , .resert in suo Diplomate, ad istos potissimum reduci possunt. In primis, docebat Nicolaus Serurarius, quod tam vitas est ad Deum σ proximum, O non ad se ipsum . Secundo, quod Deus non remisit, neque remittere pores eulpam peccatori absque praevia contritione. Tertio, quod Presisteri publici concubinarii non babent auctoritatem , seu potestatem abso endi peccatorem , O peccator confessu/ dacerdoti publico concu

232쪽

Mnario recedit absque absolutione. QDrto , qu.d 'Orationes in preces Musales talium Sacerdotum publieorum concubinariorum , sunt nullius valoris,Mhsa per tales concubinarios eelebrata pro defunctis aut vivis , sunt nullius valoris , O peccent mortali- ων illi , qui per Sacerdotes eoncubinarios Missas celabrari faciunt , .el illis intersunt. Quinto , quod Fideles non teneantur semel in anno consiteri suo proprio Curaro, quia vligiosi praesentati sunt proprii Sacerdoces , veri Curati. Sexto , quὸd mulieri non

est opus turificari , quinimmis , hoe , scilicὸς purimeari, est judateare. Septimo , quod oratio non debet dirigi, nisi ad Deum solummodo , O non ad Sanctos. Octavo , quod deferre honorem feretro B. Antonii Abbatis eras erimen idololatria, & quod usi, qui davit ad comedendum porcis bHulantibus campam nulam Beati .antonii Abbatis , peceant mortalit/r . His duobus Viris Religiosis , Graboni , α colao Serurario , quorum errores in Concilio Constantiensi fuerunt damnati , adjungi merito debet Ioannes Parvus, cujus itidem errores in eodem Concilio Constantiensi confixi sunt. D. Quis est iste goannes Parvus , cujus er rores damnavit Concilium Constantiense ηα Ioannes Parvus fuit natione Normannus, Theologus Parisiensis, venalis homo , & i

genii ad assensationem stedd projecti. Ille quippe

horribile parricidium, quod, ut in Colloquio primo observavimus , coinmisit Toannes, Burgundiae Dux, qui Ludovicum, Ducem Aureliane sem, Carali re Galliarum Regis fratrem, ac Pa truelem suum, immani proditione occidi cura

233쪽

ma impudentia defendendum suscepit, & quod

gravius est, ut illud parricidium vindicaret, ausus est occisi Ludovlai , Aurelianensis Ducis , fainam canino dente proscindere , es usque inaneS crudelius insectari, quam fuerat illius corpus a Sicariis confossum . Inter caetera crimina , quae impegit occiso Ludovico ., Aurelianensi Duci, & quibus eum infamare studuit, hoc unum instar omnium fuit, quod diceret, Ludovicum , Ducem Aurelianensem, Galliarum Regnum, dum viveret, affe- ctasse, eum adhibuisse Magos, variasque incantationes ac sacrilegia , ut Carolum Galliarum

Regem de medio tolleret, & ad id exequendum foedus cum Angliae Rege pepigisse , graviaque exegisse vectigalia, ut, e solio deturbato Carolo summa ipse rerum solus in Regno Galliae potiretur . Ex hoc crimine falso tamen , & perperam occiso Ludovico Duci Aurelianensi impacto tanquam ex jacto Apologiae pro 'Ioanne Duce Burgundiae adornatae unico fundamento inferebat Joannes Parvus, non solum poena dignum non esse Burgundiae Ducem, quod Ludovicum, Ducem Aurelianensem , occidiiset, sed potius gratia , h nore , divitiis, aliisque praemiis cumulandum, tanquam tyrannidis depulsorem , & tyranni perem-Ptorem . Eam in rem famosum libellum , cui titulus : Iustificatio Ducis Burgundia composuit, ita quo octo momentis, quae ipse invocabat, Probandum suscipit, fas esse ac meritorium cuilibet homini privato propria auctoritate tyrannum 'occidere, ac subinde laude, non vituperio dignum esse Ducem Burgundiae, qui id facinoris in perso na Ducis Aurelianensis perpetraverat. Mansit alisti quan

234쪽

quandiu absque Censura , ob sumnam Burgundiae Ducis potentiam , detestandus libellus Ioannis Parvi, sed tandem a sacra Facultate Parisiensi damnatus est Sententia in ipsum lata die xx III. Februarii anni Mcccexiv. & publicd promulgata die xxv. ejusdem mensis & anni . Hujus a sacra

Facultate Parisiensi serendae Sententiae , quae ab uaso Bulao edita est in Historia universitatis Parrunsis, ad annum Mocccxv. Promotor suit Ioannes Gersonius,eiusdem Academiae dignissimus Cancellarius , qui ex libro Ioannis Parvi novem Asser- , tioneS excerpsit, quas cum Censura Facultatis Parisiensis legere est Tomo I. Operum ejusde uGersonin Hunc librum etiam Ioannis Parvi damn

runt eodem anno MCCc xxv. Geraldus de Monte

acuto , Episcopus Parisiensis , de F. Joannes Poleti Haereticae Pravitatis Inquisitor, ordinis FF. Praedicatorum,quorum Censurae cum Burgundiae Dux acquiescere nollet, res ad Synodum Constantiensem delata est , agente Ioanne Gersonio , Parisiensis Λcademiae Cancellario , & Galliarum Regis Ora tore. Nihil intentatum reliquit Burgundiae Dux , ut damnationis Sententia a Facultate Parisiensi in librum Ioannis Parvi lata, quae in hujus Ducis Op probrium & dedecus vergebat, nulla & irrita de clararetur in Concilio Constantiensi. Res in ea..in Synodo diu magna partium contentione hinc inda agitata est, tandem Session v. quae celebrata est die v I. Iulii anni Mccccxv. Patres absque ullΡmentione Auctoris, aut libri, ne quaestio facti i tempestiud agitata novas turbas excitaret, utque Ducis Burgundiae honori consuleretur,damnarune

235쪽

vus asserebat, quemlibet orannum posse O debere sicite σ meritoria occidi per quemcumque Vagallum seum. Sel Subditum. His porro verbis Concilii

Constantiensis Decreturi conceptum est i Praee ptia sollicitudine volens hae Sacrosancta Synodus ad extirpationem errorum in haresum in diversis mundi partibus invalescentium providere, sicut tenetur, in ad hae collecta est,nuper accepit,quod nonnulla Ager-tiones erronea inside-bonis moribus, ac multiplieiter scandalosae, totiusque Nipissica statum O ordinem subvertere molientes, dogmatizata sunt , inter quas haec Assertio delata est et Quilibet orannus po- tes O debet licitὸ O meritorie occidi per quemcumque Vassallum suum , vel Subditum, etiam per elanculares insidias, O subtiles blanditias, vel adulationes , non obstante quocumque prasito juramento, seu confoederatione faectis cum eo, non expectata sententia, vel mandato judicis cujuscumque. Adversiss hunc errorem fatuens hae sancta Duodus insurgere , in ipsum funditus tollere, prahabita deliberatione matura , declarat, decernit, O di ni hujusmodi doctri--nam erroneam esse in fide O in moribus , ipsamque tanquam hareticam, scandalosam , ad fraudes , deceptiones. mendacia , proditiones , periuria, vias

dantem reprobat condemnat. Declarat insuper,

' decernit e, desinit, qu)d pertinaciter doctrinam hanc ρσrniciosissimam asserentes, sunt haeretici, in tam suam tales juxta Canonicas sanctiones puniendi.Hanc iam nationis Sententiam, absque tamen nomini ora thoris, in Concilio Constantiensi latam, st m ac Senatus Parisiensis accepidet, litteras Retriennio ante datas, die scilicet xv I. Martii

236쪽

Episcopo Parisienti, & a F. yoanne Potiti Fidei Inquisitore datae Galliarum Rex imperabat, tria Commentarios, seu Regesta Curiae retulit die Iri. mensis Julii anni Mccccxv I. Hic fuit exitus, quem tandem habuit infaustus libellus pro vindiciis Burgundiae Ducis a Ioanne Pami male consarcia natus, de quo si plura scire desideres, legesis Tomum v. Historia univiersitatis Parisiensis, ubi Erassius Butius omnia Documenta,seu Censuras, Acta,& Monumenta, quae hujus libelli a Ioanne Parvi lucubrati damnationem attinent, integra exhibet a pag. 237. usque ad pag. 26 & a pag. ais. usque ad pag. 3O D. Fueruntne alii errores damnati in Comciliis , Saeculo decimo quinto in Ecclesia cele-hratis φM. Concilium Basileense, quod habitum est

anno MCCCCxxx I. confirmavit in prima Sessione

micte sistarum, & Hussitarum Haeresum damnationem factam in Concilio Constantiensi, & Sessione xxx I. proscripsit quasdam propositiones excerptas ex libro De christo Er Ecclesia edito ab iAugustino de ma , Narareno Archiepiscopo asesumpto ex ordine FF. Eremitarum S. Augustini . Inter has erroneas propositiones, quibus libet illescatebat . Hae praecipue habentur . I. Chrsus quo tidiὸ peccat ex quo fuit Christus , quotissiὸ pecca

vis. Quam tamen assertionem Augustinus de um non de Christi persona, sed de membris ejus seo, intelligere fatebatur,quae cum Capite unum Chrisum esse asserebat . Merito tamen haec propositio' in sensu, ut aiunt, obvio accepta, fuit damnata.

II. Non omnes Fideles justificati , frunt membra

237쪽

risi, sed Dii electi, finaliur in perpetuum regn4turi cum Christo. III. Secundum inessabilem prasiten. aiam Dei sumuntur membra Christi, ex quibus consat Elclesia, qua tamen non constat nisi ex eis , qui secundism propositum electionis vocati sunt. IV. suscit Christo uniri .inculo charitatis, ut aliqui ess-esaniar membra Christi, sed requiritur alia unio . V. Humana Natura in ciristo Oerὸ est Chriuus et Humana Natura in ciriuo est persena Christi: Rutio suppositatis determinans Humanam Naturam in Christo , non realiter distinguitur ab ipsa natura determinata . VI. Natura humana assumpta a Verbo ex unione per-ρnali , est veraciter Deus naturalis σ proprius . VII. Christus secundum voluntatem creatam tantum diligit Naturam Humanam unitam perfna Verbi , quantum diligit Naturam Divinam. VIII. Sicut duapesna in Divinis sunt aqualiter diligibiles , ita duae Naturae in Chriso, Divina σ Humana , sunt aqua- sitis riligibiles propter persenam communem.IX.. iama chriui .idet Deum tam elarὸ O intensὸ , quantam elarὸ o intensὸ Deas videt se ipsum. Has propositiones , & alias ex eadem radice pullulantes , an praedicto libro contentas , tanquam erroneas in fide confixit Synodus Basileensis, Auctoris veropcrsonae pepercit ac praejudicare noluit , eo potissimum nomine , quod licet illius Libri Ruthor , seu .augustinus de sema, ad se sistendum coram Patribus Concilii juridice vocatus fuisset , causas tamen absentiae suae allegaverat, & in aliquibus suis operibus doctrinam sitam Ecclesiae irrefragabili judicio subiecerat . D. Hi sunt igitur omnes errores , quos Sas

culo XY. sparserunt Haeretici di Novatores

238쪽

M. Prodierunt adhuc Saeculo XV. duo alii Novatores , quorum errores hic praetermitterinon debemus. Primus, quem iure merito Haere starchae Lutheri Prodromum appellare possum, fuit Toannes vehardus e estphalia superiore in Germania oriundus , sacrae Theolosiae Doctor, qui, sicut post Trithemium in Chronico narrat

nem quorumdam articulorum, quos in Ecclesia Wormatiensi praedicasse serebatur, per Fidei I quisitorem coactus est, eius Volumina, ipso inspectante, igne combusta sunt, ipse vero ad poenitentiam peragendam in Conventum Fratrum Eremitarum S. Augustini relegatus, moerore brevi consumptus obiit. Errores istius Novatoris eo ordine recenset Trithemius in Chronico. Primus Articulus , quem praedicasse ferebatur , fuit, qu)d Praelati Ecclesia non haberent auditoritatem condendi , vel aliquid addendi ad ea , qua christus er Apostoli dixere,nee Summi Pontifices talem potestatem a Christo acceperunt. Secundus Articulus: Nulli hominum, quantumelimque sancto, docto, vel erudito licet ver ba cisisti, oe Eoangelium exponere, quod sacra Scriptura non sit per sostos Patres , eo spiritu interpretata , quo primitos tradita ,-instituta. Tertias Articulus fuit contra Papam , in auctoritarem cla

Qium sancta Matris Ecelsa , quia dixit , Indulgearias nihil aliud esse, quam pias Daudes car deceptiones christianorum, eosque stultos esse in fatum qui pro Indulgentiis Romam perfferent, quas domi, modo si essent Hia eontriti de peccatis suis eum emendandi proposito invenire potuissent .i varius Araisutuo ex primo , -d mandua Ecia a ,- allaru a

239쪽

Praelatorum non obligaint ad mortale pereatum, pro eo quod non habeant auctoritatem legis condenda . Quintus Articulus, quod non sit, nec unquam fuerit originale peccatum, nee parvulos in originali eoneipi, neque propterea damnari, se quoque nunquam originali subjacuisse peccato . Sextus Articulus fuit, qu domnes Presbyteri realiter sint Epissopi, in Papae , solaque nomine in hominum instit.tione disserant, quodque Papa , usscopi, Sacerdotes nihil conferant i ad salutem , O fide , concordiaqpace falvari posse

sine Sacerdotibus. Septimus Articulust yejunium , cilm non sit . christo institutum , non obligat nos ad ljejunandum et Ecelesia enim obligare non potest nolentem in eo,quod chriseus non praecepit, cum non habeat auctoritatem Canones, Legea condendi , ut in priamo Articulo. Octavus Articulus, quod extremata Unctio non sit Sacramentum , quia non per Christum . lsed per homines sit instituta, sed sit oleum, σ maneat oleum , sicut anted fuit. Nonus Articulus fuit ecum nusquἀm legatur, quod Spiritus Sanctus procedat la Filio in sacra Scriptura , sed potius contrarium , potivi es credere eam Graecis sapientibus,Spiritum Sanctum d Patre tantismo non d Filio procedere, quia Filius hoc dixit. Alios quoque plures Articulos erro- , neos praedicasse perhibetur, sicut de linis canonicis non dicendis , de non servandis festis , de eontinenti clericorum non servanda, de benedictionibus rerunis in ima rum in Ecclesia, herbarum, luminum, aquae, fiorum Vestium, oesimilium non curandis, O alios multos, quos tamen omnes ainno prascripto, seu millesimo quadringentesimo septuagesimo nono , ima

Dominica Eso mihi, hoc est, in Dominica Gi quaSesim revocavit.Sic Tri hemius refert errores

240쪽

yoannis Fochardi, qui in Germania Saeculo decimo quinto erroribus Haeresiarchae Martini Luiberi praelusit. Alterum habuit nefariae suae Sectae Praecursorem Saeculo decimo quinto in Hispania Lutherus, videlicet Petrum de osma, seu Oxomensis Theologiae in Urbe Salmanticensi Professorem, qui anno MCCCCLxx IX. virulentum librum vulgavit, in quo inter alios errores asserebat , non a Christo institutam, sed ad hominibus invectam fuisse Confessionem Sacramentalem , peccataque mortali una cordis contritione ς & pravas cogitationes sola displicentia deleri. Hos, & alios Petri de osma errores Alphonsus Carillus , Toletanus Arinchiepiscopus, post accuratum eximen damnavit lata in ipsum Authorem Sententia, quam paulo post Sixtus In Pontifex maximus confirmavit edita Romae Constitutione v. Idus Augusti ejusdem anni MocCCLxx Ix. in qua declaravit, ilias propositiones, per quas Petrus de osma , O ejus I quaces praedicti pertinaciur afrmare non verebantur , confessonem peccatorum in specie ex universalis Ecclesia Statuto, non Divino jure compertam fore, peccata mortalia, quoad culpam O poenam alterius daculi , absque confessone , sola cordis contritione , pravas vero cogitati es sola displicentia deleri: 'qu)d confesso secreta sit, necessariὸ non exigi, O non

peracta poenitentia consitentes , absolvi non debere ;Romanum Pontificem Purgatorii poenam remittere, super his , qua universalis Ecclesiastatuit, dispensare non po se. Sacramentum quoque Poenitentia,