장음표시 사용
241쪽
o alias, quas propter earum enormitatem ut Eli, qui de eis notitiam habent, obliviscantur earum , inqui de eis notitiam non habent, ex praesentibus nores instruantur in eis silentio pratereundas ducimus ,Diasus, sancta catholica fidei contrarias, erroneas , Oscandalosas, ac d fidei veritate alienas, ac Sanctorum Patrum Detretis Apostolicis Constitutionibus contrarias Dre,manifestam haresim continere dicta auctoritate declaramus Oe. Testatur noster Dominicus i
sputatione de Ecclesia ibrosPetri de osma,sti l cum Cathedra in qua docebat,in media Schola igni tra- lditos comburendos;ipsum veroPetrum de maco ctum fuisse palinodiam decantare sub tali verbo- 'rum forma: Consentio Sanctae Matri Ecelesia sigmana, O Sedi Apostolica, O ore in corde confiteor , ime tenere illam fidem, quam Dominus Sixtus Papa a modernus authoritate Evangeliea O Apostolica tenet , O omnes , qui contra banc fidem venerint, dia .gnos aterna damnati e pronuntio. Eminentissimus i Cardinalis de Aguirre Tomo 3. Coneiliorum Hispania pag. 682. & sequentibus refert quaedam, fragmenta Conventus Theologorum apud complutum anno MCCCCLxx Ix. tempore Xasti In P
pae habiti, Praeside Alphonis Carillo, Archiepiscopo Toletano,contra Petrum de osmaabidem etiam inseruit Diploma X sti In quo damnamur erroreSPetri de osma, ac tandem observat, Petrum de inma humiliter atque ex animo errores suos ejurasse anno MccccLxx Ix. statim ac damnati fuerunt in Conventu illo Theologorum, eumque anno immediate sequenti MccccLxxx. pie intra sinunias Ecclesiae Catholicae clausisse vitae periodum , omnisini-
242쪽
sinistra fidei sus suspicione,si qua olim fuerat,pro sus deleta.Unae,inquitCardinalis deΑguirremun- quam Petrum de ma accensuit Ecelesia Catalogo Haereticorum , sed dumtaxat illorum , qui citra pertinaciam errarunt in rebus Fidei ac dogmatum . Sed satis hactenus de Haeresibus & erroribus , quibus Saeculo XV. fuit infestata Ecclesia , diximus. Nunc breviter attingere debemus celebrem Controversam, quae eodem Saeculo FF. Praedicatores inter & Franciscanos magnis animis hinc inde agitata est anno videlicὰrMccccLx II I. D. in quonam potissimum Capite sita erat celebris ea Controversia,quae Saeculo decimo qui to Dominicanos inter & Franciscanos vehementer exarsit ἰM. In eo praecipud cardine vertebatur totaeelebris illa Controversia, quod FF. Minores acriter contenderent,pretiosum Sanguine Christi Do mini in triduo pationis effusum, & in terra jacentem ab unione hypostatica excidisse, & propterea cultu latriae indignum fuisse . Ex adverso FF. Praedicatores contrariam sententiam pro aris ac focis propumabant, eamque probabant auctoritate clementis UL Pontificis Maximi, qui, ut testatur omericus in Directorio Inquisitorun Part. a. Quaestioue decima, certior factus a Nuolao R elli, in Aragoniae & Cataloniae partibus Fidei Inquisitore, Ord. Praedicatorum, di ad Cardinalitiam dignitatem postea provecto, fuisti quosdam in Civitate Barcinonensi,qui palam prae-clicaverant, quod in Sanguine Christi sparso in ParasceSe non remanserit Divinitas , nee Sanguis illa erat dedicatus . Habitosolemni concilio Magistrorum.
243쪽
in aliorum peritorum virorum, mandavit per Das Patentes Litteras dicto Inquisitori, quatenus diisum Articulum ut hareticalem or erroneum faceret publice revocari, ac solemniter condemnaret. Et sic ipse Inquisitor feci in Eeclesia Calbedrali publicὸ Barcinone dictum Articulum verὸ haereticalem publicὸ eondemnando . Hunc Iocum interpretando Franciscus Commentario 33. in Directorium omeriei, haec habet et Verὸ .elut mereticus, vel jam olim aifunctis Patribus explosus .idetur talis Articulas . Illi enim juxta Catholieam veritatem aliud semperdocuerunt r Augustinus super Ioannem cap. Io. Tract. 47. Ambrosius, O alii, quos refert Magister Sententiarum Lib. 3. Distin I. a I. parsi. sicut Augu- sinus, O tradit luculenter S.Thomas 3. P.audet. o. Art. 3. undὸ commune est O certissimum Catholicorum dogma,videlicit, quod filius Dei Iesus chriuus nunquam dimisit, quod semel assumpsit, ae sibi unisu.
Huic Controversiae Dominicanos inter & Franciscanos initium dedit Iacobus Marchianus Minoesta, Vir alioqui pietate eximius,ae concionator ferventis imus.Ille quipp8,ut testiturDermicius Thaddaus. Alinorita , in sua Niseia Franciscana, Brixiae , die xv I II. Aprilis , quae incidit in Dominicam
Paschae anno MccccLxI I. apud populum conci
nem habens, asseruit, in morte Domini nostridie su risti quatuor factas fuisse separationes,scilieἐt Animae . Corpore , Sanguinis d Corpore , Divinitatis ab Humanitate, . Divinitatis a Sanguine essus, ac subinde Samguinem pretiosum in triduo Pasonis effusum, in in terra jacentem, ab unione Θpostatio excidisse, O proptered cultu latria indignum fuisse . Quam sententiam testimoniis Francisci Moronis ,
244쪽
t S. Bonavienturae, 'ebardi de Media Uilla, Alexandri Halensis , & aliorum Doctorum Ordinis Minoiarum , munivit Iacobus Marchianus. Peracta coniacione , alter Iacobus d Brixia, ordinis Praedica- . torum, in Lombardia Inquisitor, praedictum Ja-eobum Marebianum in ius vocavit, citavitque deside responsurum . Hujus citationis formam Lueas Nanctubus in Annalibus Minorum describit eo tenore conceptam et Nos Frater Iacobus de Brixia saera pagina ProfessorMrdinis Pradicatorum, i ae haeretiea pravitatis Inquisitor in Lombardia eari velia Ianuensi . Sancta Sede Apostolica constitutus, Fratri Iambo de Marebia ordinis Minorum, prudent tiam sectari. quia nobis relatu fide dignorum iano tiat, quod post, monitionem , qua tibi insinuavimus cum omni reverentia, minus Catholicὸ dinum , Divi-ηitatem a Sanguine taristi in cruce pendentis fulis fuisse separatum , hodiὸ ver) protervius id in populum spargere voluisti id etiam , quod per Ecclesiam doterminatum est, contradictione dicti tui, haereticum appellans . Ideo tenore prasentium te requirimus, e P monemus primo , secundo, tertiὸ, O peremptorio . Nihilominiss tibi in virtute obedientia, Er sub excommunicationis poena mandamus , quatentis aut diisl Liam sententiam revoces, ut erraneam O haretieam, antequam de hae civitate recedas, aut coram nobis de fide responsurus compareas cras in mane ante horam Tertiarum in con*entu S. Dominici de Brixia residentis nosivi vignantei tibi dictum terminum pro primo, secundo, tertio, er peremptorio termino, ac canonica monitione: alisquis e mandata nostr quod non cre- dimus, contempseris , ex nηηc, prout ex tunc,praedicta trisa canonua monitione pra-1sa , in , EP coatra te P pra
245쪽
pradictam excommunicationis sententiam , πιι rarit te Apostolica , qua fungimur, ferimus in scriptis , O etiam promulgamus. In quorum fidem Gliscentem illam inter utrumque ordinemControversiam cum dirimere haud posset Bartholomaeus Maverintus, Brixiensis Episcopus , consultius esse duxit . utramque litigantem partem remittere ad Sedis Apostolicae judicium. Anno itaque MccccLx III.
iussu Pii II. Pontificis Maximi , hac de re habita est celebris Disputatio in Palatio Apostolico & in
Consessu Cardinalium. Aderant ex Franciscanis sex, totidem ex Dominicanis, qui efficacissimis argumentis evicerunt, verum Christi Sanguinem triduo mortis fusum Divinitati unitum fuisse ac proinde cultu latriae colendum et Id pernegabant Franciscant . Disputatum est acerrime toto triduo . Tandem, soluto auditorio, Pontifex cu a Cardinalibus plerisque diebus rem maturo examine discussit: Major pars sententiam Praedicato rum approbavit, pauci cum Minoribus sensere. Pius
quoque Pontifex Maximus ex majori parte fuit taed non est visum eo tempore fieri Decretum declarotionis , ne multitudo Minorum, cujus erat contra Tum
eas pradicatio necessaria, offenderetur: in aliud tempus decisonem referre placuit. Ita refert oannes Gobelinus libro xi. commentariorum de rebus sub Pii II. Pontificatu tota Europa gessis , cui consentiunt in Annalibus Ecclesiae Odoricus REFnaldus re
rea,ne ex Religiosorum utriusq; Ordinis Virorum contentione scandalum deinceps oriretur i, prohibuit idem Sumus Pontifex Diplomate Ancons dato Κωοndis Augusti auri MccccLxiv. ne ulli ex Mi-
246쪽
norum aut Pridicatorum ordinibus liceret de ista Controversia disceptare , praedicare, publice vel privatim verbum facere, seu aliis suadere, quod videlicet haereticam , vel peccatum sit , tenere vel credere Sanguinem ipsius Sacratismum triduo PQ
nis ejusdem Domini nostri Jesu Christi as ips disinitate quomodolibet fuisse , vel non osse divisum viet
separatum, donec quid ea de re tenendum esset, a Sede Apostolica fuisset definitum. D. Cum super hac controversia decretorium judicium Pius α Pontifex Maximus nolita pronunciaverit, sed in aliud tempus remiserit, nullus dubito, quin possit etiamnum salva & inculpata fide , seu absque ulla erroris nota propuis gnari Sententia Franciscanorum, asserentiam, sano guinem Christi Domini in triduo mortis fusum Divinitati non fuisse unitum,adeoque cultu latria
M. Quid super hac re sentiant gravissimi Theologi inquirere longum esset, & singillatim expendere omnino sueervacaneum. Sufficiet hi verba referre doctissimi Theologi . Societatis Iesu, seu Cardinalis de Lugo, qui disputatione x Iv. deo Incarnatione, ubi hanc quaestionem, quam in praesentia versamus, prosundissime tractans haec habet: catervis, licὸt ex his fundamentis non post. nota inuri illi Sententis Franciscanorum stilicet adbile crediderim , bodie absque aliqua nota defendi non posse propter verba Tridentini Se ἡe I .eap. 3. iin quibus desinitur in Eucharistia esse corpus Db spe- .rie panis , O sanguinem sub specie vini, animamque
sub utraque, vi naturalis convexionis, σ concomiis
tantiae, qua partes christi Domini , qui jam ex moris P a tuis
247쪽
tuis resurrexit, nee amplius moritur, inter se e v- liantur. In quibus verbis int vidimus, sanguis dicitur
, pars christi Domini; ex quo per bonam consequentiam infertur, vel sanguinem debuisse subsistere in Christo, eadem Verbi subsistentia , vel si habuisset aliquam subsistentiam propriam ereatam in risto, non fuisse solam subsistentiam Verbi, sed aliam creatam saltem partialem r Nam christus adaquatὸ acceptus eontinet omnes suas partes , quarum una est sanguis, ut constat ex Tridentino, ergis si sanguis habeat subsistentiam creatam propriam , Christus ποῖ
solum includit subsistentiam increatam Verbi , sed fallam etiam ereatam partialem, quod dici novi potest. Hine eadem ferὶ eertitudine sequitur, sanguinem es ifusum , in triduo mosisse hypostaticὸ uultum Verbo a cui eaim corpus mansit unitum Verbo ; eo quod erat pars ejus humanitatis , i=a sanguis , qui non minus erat pars, ut vidimus,nec minus reassumendus iterum in resurrectione , debebat propteν eamdem rationem 4M ere unitus, quia non potes asserri ratio discrimi- lnis sussciens inter earnem , O sanguinem, cum utra- lque sit vera pars natura humana Sic doctissimus ille Cardinalis sentetitiam Dominicanorum strenue tutatur, & contrariam absque aliqua erroris nota post Concilium Tridentinum defendi haud posse, solida ratione evincit. D. Si Sanguis Christi,ut post Dominicanos
censet Cardinalis de Lugo, in triduo mortis manserit Verbo divino unitus, illeque totus Corpori Christi in Resurrectione fuerit restitutus equitur plane, nihil Sanguinis Christi, post ejus Resurrectionem, superesse in terris; & tamen constat, esse aliquas Ecclesias, quae guttas , reliquias
248쪽
Nutat igitur praecipuum hujus Dominicanorun sententiae fundamentum. M. Huic difficultati bifariam respondent Dominicani. In primis, dicunt cum Doctore Angelico 3.part. quaest. sq. art. a. ad 3. eum Sanguinem , qui etiamnum in quibusdam Ecclesiis asservatur, non fluxisse a latere Christi, sed ex quadam Imagine miraculosa, vel esse vestisium Sanguinis Christi servatum ad solatiuin fidelium . Praeterea, ultro fatentur Rominicani, Christum post Resurrectionem sitam, aliquas ad pietatem & solatium fidelium sanguinis sui reliquisse guttas , quae Par tem integralem corporis humani non constituunt; immo ipsimet gloriantur , apud se habere in Coenobio San-Maximino Gallo-Provinciae pretiosissimum illud depositum B. Maria Magda lena, nempe terram inspersam , seu irrigatam occoloratam Sanguine Christi phiola inclusania. quam vidit nosterolvester anno MccccxLvII.dum inviseret antrum illud , in quo Maria Magdalem Poenitentiam egit, sicut ipsemet scribit in R ' Aurea Fer.v. additque, omnes sibi sine haesitatione affirmasse, singulis annis die Parasceves peric cta Passione , evidenter & clar8 ebullire. Status itaque controversiae Dominicanos inter & Mino ritas, saeculo Xv. magna animorum contention disputatae, non erat, utrum adhuc in tertis super
sint guttae Sanguinis Christi l Sed utrum Sanguis, qui est vera humanitatis pars , remanserit in triduo mortis hypostatice unitus , vel non unitus Verbo Divino φ in hoc uno stabat totius dissicub
249쪽
l Controversia dictum sit . Praetermitto alias duas controversias , quae eodem Saeculo XV. Domini- canos inter & Franciscanos fuerunt agitatae, quarum prima quae spectat Conceptionem B. Maris, Virginis , compolita fuit a Stato IV. Pontifici Maximo, ex Ordine FF. Minorum assumpto, qui Diplomate Nonis Septembris anni MccccLxx IX.
, promulgato districte vetuit, ne utraque sententia, idest, tam eorum , qui Dei Genitricem ab originalis peccati macula in sua conceptione praeservatam fuisse idicunt, quam illorum, qui tenent, Gloriosam Vim eginem Mariam cum Originali peccato fulse conce- lptam , Haereseos , aut erroris damnaretur et c.mnondi m sit . umana Ecclesia, in Apostolica Sedeo 'decisum, inquit ille Pontifex Maximus. Haec Stati In Constitutio ab ejus succestaribus Romanis Pontificibus , b Oecumenico Concilio Triden- tino fuit confirmata , nec hactenus ab ullo revo- icata. Alteram Contrioversiain Dominicanos in- iter & Franciscasto e Sacris Stigmatibus Sanctae l citharinae Senensis excitatam sopire conatus est iidem Summus Pontifex Sixtus IV. Negabant Franciscatii, albarinam Senensem his Divini amo- ris characteribus fuisse insignitam, idque Privilegii soli Sancto Frantisco concessum propugnabant. Dominicani vero hoc decus Sancto Francisco non praeripiebant, sed illud itidem Sanctae citharina Senensi asserebant, nixi potissimum Redimundi puani , hujus. Sanctae Virginis Confessarii, test;
' monio, nec non Sancti Antonini Iu. Part. Chroni- corum Titulo xx III. cap.x I v.Parag.X. ac tandem autharitate Pilia. Pontificis Maximi, qui in
Hymno Vesperarum Osieii, quod in Festo sanctae
250쪽
calbarina Senensis celebrandum composuit,diseridasserit, vulnerum Christi sermam in virgine Catharina Senensi fuisse expresiam. His rationibus adductus Sixtus In Pontifex Maximus, sublatis anno McCccLxxx I I I. Censuris Ecclesiasticis , quibus antehac prohibuerat, ne Sanctae Catharinae Senensis imagines cum Sacris Stigmatibus pingerentur, Franciscanos cohibuit. Eadem tamen Controversia sub Pontificatu clementis VIII. recruduit, quam ut componeret Summus ille Pontifex, post maturum rei examen coram Sacra Rituum Congregatione institutum anno MDxCIx. utrique
parti silentium indixit. Tandem litem finivit urbanus VIII. Pontifex Maximus, qui tertiam Lectionem Officii ejusdem Sanctae Virginis Romano Breviario suis curis & auctoritate emendato inserendam propria manu conscripsit, di auctoritate Apostolica ex consilio Sacrae Rituum Congregationis approbavit, in qua haec leguntur r Hanc
gratiam amanti mus Dominus nova gratia cumula
cuit, ut sentiret dolorem illa a vi vulnerum , O ta men cruenta signa non apparerent. Quod ita contigisse eum Dei Famula, seu Catharina Senensis, confessario suo Asmundo retulisset, ut oculis etiam re praesentaretur, radios in imaginibus Beata carbarin
ud dicta quinque loea pertingentes pia Fidelium cura pictis coloribus expressit. Totam hanc disceptationem de Sacris Stigmatibus Sanctae citharina Senensis , quam Dominicani Saeculo Ecclesiae dein cimo quinto habuerunt cum Franciscanis . cla dam verbis Henriei Spondani in Annalibus Eccle