장음표시 사용
221쪽
diebus O solemnibus Missas in propriis Ecclesiis Pastochialibus audire, sed ubi pro sua devotione malae rint, praetermissis suis Paroebus , neque hae libertas ipsis adimi potes a bnodalibus Constitutionibus . Seia, cunda r Parochiani suis Curatis illis diebus non teis nentur ad oblationem faciendam , sed in voluntate dantis est cui velit, oblationem facere. Tertiar Ob-no xius quavis causa ut Missas celebrari curet pro .
Qis , O defunctis, non satis facis debito suo si per curatum Sacerdotem id fieri curet, quoniam ratione B
aeficii ad id est obligatus. Quarta : Decimarum soluistio , etsi de praeceptost, non tamen de praecepto est cui sit δε enda : Liberum igitur est omnibus, cui velint. eas solvere, vel in opera pietatis pro arbitrio impe1 dere . cointa: Morientes in habitu Professione
ordinis Minorum, ultra aunum poenas Purgatorii non patiuntur et quoniam B. Franciscus ex divino Pristi
gio quotannis ad Purgatorium descendit, Profess νesque omnes sui ordinis ad coelum secum deducit. Sextat Fratres Mendicantes, etiam non praesentati 'Ordinariis, omnium Confessionei audire possunt, O qui apud eossunt confis, non tenentur etiam semel in anno confiteri proprio Sacerdoti, nec petere confitendi Oeniam. Postrema : Episcopi Dioecesani, etiam iuisis Synodis , non possunt sebi reservare absolutiones aliquorum criminum, prαter casua in Iure expressos. Has Propositiones ut falsas, erroneas, scandί sas, & Sacrae Hierarchiae perturbatrices proscripsit Synodus Basileensis Decreto edito pridie Idus Februarii anni MccccxLI v. sicut refert Augustinus Patricius in Historia Conciliorum Basileeniis MFlorentini Cap.cxxxvII. His erroriduS Occasio
222쪽
Inter Presbyteros Saeculares, seu Parochos , &Relistiosos Mendicantes ferbuit aemulatio, quam ut omnino tolleret Sixtus IV. Pontifex Maximus, de concordiam Religiosorum cum Clero stabilis ret, Diploma Pontificium anno MCcCCLxxv III. ut videre est apud odoricum Risnaldum ad hunc annum, dedit, cujus hic tenor est : Parochiara Saeerdotes de catero non dicant, . Mendicantibus reses processisse, eum in .eritate fides nostram illum nata , ET Ecclesia exaltata per eosdem, O praesertim per ordines Pradicatorum, oe Minorum , ut jura testantur. Fratres Mendicantes non pradicent, populos Parochianos non teneri audire Missam in eorum Parochiis diebus festisis , O Dominicis , cism jare sit cautum, illis diebus Parochianos teneri audire
Missam in eorum Paroebiali Ecclesia, nisi forsan ex honesta causa ab ipsa Ecclesia se absentarent, quodque
etiam nec Fratres, nec curati inducant aliquo modo Laicos ad eligendam sepulturam apud eos, ear bene e veant propter poenas, quas imponunt canones , cum
sit liberum. Etiam ipsi Mendicantes desistant praedι- care, quod Paroebiani non sint obligati, fillem inta Paschate , proprio confiteri Sacerdoti, quia de jure
tenetur Parochianus altem in Pasibate, proprio confiteri Sacerdoti; Per hoc tamen ipsi Fratres Mendicantes non censeantur exclusi, quominus secundu a , iuris communis , O privilegiorum eisdem concessorum dispositionem , conseisiones audire, in poenitentιas ι iungere valeant. Etiam de catero inter ipsos Fratres Mendieantes, O curatos, quoad effectum praedicandi,
Horas cantandi, oe campanas pulsandi, strvexur e suetudo antiqua Etiam ipsi Fratres in sermonibus non citrabant Praelaus, . rectoribus Paro
223쪽
chiesium Ecclesiarum , nee populos ἀ suarum Ecclesia- Irum Parochialium, frequentia O accessu abstrahant, lsoe retrahant quoquo modo . Utinam i huic Ponti- lficio Diplomati,quod ad tollendum rixarum inter Ministros Altaris fomentum sapientissiime editum est, parerent omnes tam Religiosi, quam Presehyteri Parochiales , & punirentur illi , qui etiamnum rixas fovent, eis fovendis calamum acuunt,
veteres Ordinum Religiosorum discordias novis lquotidie libellis , & historiis refricant & exasperant, Regularium Privilegia a Sancta Sede con-
cessa, & non revocata , tanquam contraria Ecclesiasticae Hierarchiae impugnant , quodque gra vius est , in vulgus spargunt propositiones ab Alexandro VIII. proscriptas, di his verbis concep- ltas e confessones apud figligiosos facta pleraeque iqvelfacrilegae sunt, vel inCalidae. Parochianus potest suspicari de Mendicantibus, qui eleem Inis cominmunibus Vivunt, de imponenda nimis levi σ incongrua Poenitentia, seu satisfactione, ob quaesium , seu lucrum subsidii temporalis . Sed , missa illa Paroinchos inter & Religiosos Mendicantes invidiosa lite, quae enatis hinc inde erroribus occasionem dedit, alios Percurramus errores, quos Saeculo XU. damnavit sacra Parisientis Facultas. Anno la CCCCLxxxv I. damnavit Facultas Darisiensis dieis fa. Aprilis duodecim propositiones Ioannis Marinchanc Minoritae Byzuntini, qui inter caeteras alias ineptias afferebat, locum, e quo Lucifer, Ob superinabiam , dejectus est, Sancto Francisco fuisse praepa- ratum, & ab illo,in praemium ejus humilitatis,qua omnes alios Sanctos superavit, esse Occupatum a
224쪽
rum Filium Dei, eius conceptionem per Angelum matri ipsius fuisse praedictam , non secus ac Christi Domini conceptio fuit B. Mariae Virgini per
Angelum nunciatae S. quotannis in
Purgatorium descendere, indeque omnes sui Ordinis Professores eruere & in Caelum deducero, non secus ac Christus Dominus ascendens in Caelum Patriarcharum animas e Limbo ereptas secum perduxit. Has, & similes ineptias, duodecim propositionibus colentas,damnavit Parisiensis Facultas, quae etiam eodem anno , seu die sexta Junii anni MCCCcLxxxv I. proscripsit novem propositiones Lallier , ejusdem Facultatis Parisiensis Theologi Licentiati, qui negabat Romani Pontificis Primatum, potestatem & iurisdictionem Episcoporum , quibus simplices Presbyteros
aequabat, coelibatum Sacerdotum, Canonizationem Sanctorum, praeceptum jejunii tempore QRMdragesimali observandi, & perpetuitatem Ecclesiae Romanae , quam , a tempore Sinestri Romani
Pontificis, non Ecclesiam Ἱ6. Christi, sed Caesaris, appellari debere, impie effutiebat. His erroribus addebat Ioannes Lallier, plus fidei tribuendum
non esse Vitis Sanctorinu, quam Chronicis Regum Franciae; & potius credendum esse, Sanctum Pranciscum nunc cum Lucifero poenis Inferni esse saddictum , quam eum nunc in Coelis occupare locum, quo post suum lapsum ad Inferos fuit praecipitatus. Alias Censuras, quas Saeculo XV. tulit Sacra Facultas Parisiensis contra Λstrologiam judiciariam, contra orationem superstitiosam adversus Pestem, & contra quasdam Pro positiones de Incarnatione , resert uadius Buta
225쪽
I onio v. Bisoria universitatis Parisiensis , ubi eas, si tibi per otium liceat, legere poteris . Hic dumtaxat velim observes,Sacram Facultatem Parisieii sem sub finem Saeculi Xv. seu anno MCCCCXCVII.
Statutum edidisse, quo vetuit, ne quis deinceps publice sustineret, Mariam Virginem fuisse conceptam in peccato originali, sancivitque, ne mi nem in posterum in sinum Academiae, & praecipue in ordinem Theologorum assumptum iri, qui non iurasset, se immaculatam B. Maria Virginis Conceptionem propugnaturum, sicut,post Trithemium in Chronico Spauheimensi , refert uassus Buuus Tomo v. Historiae Universitatis Parisiensis ad
obiter dicam , facile refellitur Lucas Vaditabus, qui in Annalibus FF. Minorum asserit , Ioannem Scotum Minoritam, qui Saeculo XIV. floruit, suis disputationibus pellexisse Universitatem Parisiensem ad condendum illud Decretum , quis cavit,ne ad ullos Gradus Scholasticos admitteretur, qui prius non jurasset, se defensurum Beatam irginem Mariam a primigenia Protoparentis Iabe fuisse prorsus immunem . In hac, inquam ,
narratione Lucam adlubum rem acu non tetigisse, & conditi illius decreti tempus non recto indicasse , facile evincitur. Primo, quia mox laudati Trithemius , & uassius Bulaus hoc Sacrae Facultatis Parisiensis Decretum de propugnanda opinione Conceptionis immaculatae Maria Virginis referunt ad annum MCcccxcvII. ac subit
de aperte innuunt, illud longe post Ioannem Scotum fuisse publicatum, cum Ioannes Scotus ex hac vita migrarit anno MCcCvI II. Praeterea, hoc De
226쪽
eretum Facultatis Parisiensis de tenenda sententia Conceptionis Immaculatae Maria Virginis editum dumtaxat fuit post Concilium Basileeiise , quod celebratum fuit anno MCeccxxx I. In eo siquidem Decreto, ut videre est apud Egassium Buisum loco jam citato, Doctores Facultatis Parisiensis haec
habent: Qua sententia seu de Conceptionc Mariae Virginis paucos post annos in Sacro Basileensi plenario Concilio post longam ejus quaestionis di1putati
nem, gravi mamque deliberationem, Spiritu Sancto inspirante placuit, ut eam tandem dod rinam , quae Beatissimam Dei Geuitricem Mariam, cum conciperetur, ab omni prorsus peccati originalis labe, speciali singularique Dei gratia Dibe liberam asseruerit O docuerit, tanquam piam, Ecclesiastico cultui, Fidei Catholicae, retia rationi, σ Sc riptura Sacrα consonam, ab omnibus Catholicis approbandam , amplectendam, oe tenendam definierit σc. Ex quibus verbis Sole clarius patet, hoc Sacrae Facultatis Parisiiensis Decretum de tenenda opinione imma culatae Conceptionis Mariae Virginis fuisse editum post celebrationem Concilii Baiileensis , adeoque post obitum Ioannis Scoti Basileense Concilium , ut mox observavimus indictum sit anno
MCCCcxxx I .& Ioannes Scotus vita functus sit a
no MCcCvI II. Tertio, si Facultas Parisiensis jam Saeculo XIV. alumnos suos ad Beatissimae Virginis Immaculatam Conceptionem propugnandam O strinxisset, omni procul dubio Petrus de Alliaco in gractatu edito contra Joannem Montesonum, Dominicanum , Sacrae Facultatis Parisiensis Doctorem Theologum, cujus quatuordecim prop. sitiones contra opinionem de Immaculata Con
227쪽
ceptione Virginis Maria damnavit Sacra FacuItas Parisiensis, absque dubio , inquam , Petrus de A liaco in hoc Tractatu obaiecisset Montesono solemnis violationem Juramenti, quo Academia Paritiensis suos alumnos ad piam opinionem de Immaculata Dei-parse Virginis Conceptione propugnandam adstrinxisset. At ne semel quidem innuit Petras de Alliaco , aliquod Sacrae Facultatis Parisiensis Decretum, aut Iuramentum editu , aut praestitum fuisse , immo quaestionem hanc in utramque partem ea tempestate in Academia Parisiensi probabilitἐr ventilatam fuisse aperte significat. Id etiam evidenter supponit Facultas Parisiensis in sua Censura, qua Joannis Montesoni decimam propositionem damnat tanquam falsam, scandalofam , piarum aurium offensivam, in prissumptuosὸ assertam et non obstante probabilitate quaestionis , virlim Beata Virgo fuerit concepta in peccato originali ἰ Quae verba plane indicant, tunc liberum fuisse Sacrae Facultatis Parisiensis alumnis de ista quaestione probabiliter in utramque partem disputare, ac proinde nullam adhuc Saeculo XIV. Iuramenti formulam de pia opinione Immaculatae Conceptionis Virginis tenenda Baccalaureis, de Doctoribus Theologis fuisse a Sacra Facultate Parisiensi praescriptam . Quae cum ita sint, nemo non videt, hallucinatum fuisse Lueam Iradivbum, dum in Annalibus FF. Minorum scripsit , Joannem Scotum sua disputatione impulisse Sacram Facultatem Parisiensem, ut religionem Juramenti, di Propugnanda pia opinione Immaculatae Conceptionis Maria Virginis, suis alumnis imponeret,
cum tamen id solum contigerit longe post obi- cuiq
228쪽
tum Scoti, hoc est , anno millesimo quadringente- - simo nonagesimo septimo. D. Hunc Anachronisinum , quamvis haud lavem, Lucae si diubo, gloriae sui Doctoris subti-S Iis extollendae percupido, ultro condonemus; &.j serieni resumamus errorum, qui Saeculo Xy. fue t runt ab Ecclesia profligati.
M Multi errores. in Concilio Constantien- si, praeter Uviclessistrarum,& Hussitarum Haereses, i fuerunt damnati, inter quos primum illos reseram,in quos Matthaeus Graon, ordinis Praedic I torum Profestar, Conventus Vvismariensis, in f seburgensis Dioecesis , Provinciae Saxoniae, lapsusi est, dum Fratres vita Communis , seu eorum Insti-' tutum, qui nullam Regulam, nullumque ordi nem ex approbatis ab Ecclesia professi vivebant, nimio aestu impugnavit . Erant autem errores ex Grabonis libro excerpti viginti quinque, quos hic singillatim recensebo. I. Proprietas temporalium rerum statui saculari essentialiter est annexa.II. Nuia lus sine peccato potest iliud abjicere, quo retento, potest convenienter vivere secundum statum suum. III. Omnes peccant, qui bona sua simpliciter in eis mobnam largiunitur propter christum. IV. .abdiacationem omnium propter cirissum nullus facere i potes exird veras Ivligiones manendo sine peccatol mortali: σ dico veras seligiones per Sedem Apol flolicam approbatas. V. Papa non potest di pensare eum Saeularibus,ut omnibus insingulari careant.ULSi Papa posset alicui concedere hoc , tuae posset ei concedere propria vita subtractionem, quod es contra Praceptum Decalogi: Non occides. VII. IUlia gissus non potes sine peccato mortali abdicare Oolun-
229쪽
tatem habendi communia, quando actu talia non hahet . VIII. Quod aliquis sit voluntariὸ pauper propter christum, in saeculo manens , omnino nihil habendo in Angulari, nec etiam ipsam voluntatem habendi propria , includit omni tempore contradictionem . IX. Nullus potest paupertatis consilium meritoriὸ obseris ωare , nisi fuerit in flatu Spiritualis perfectionis, siseviera seligionis . Dico autem veram Religionem , secundo modo dictam 'ligionem . X. Reputantes se benὸ facere assumendo paupertatem , qua est Salu tori, consilium, remanendo in flatu saeulari, peccant mortaliter. XI. Abdicare omnia , etiam
propter christum . nisi vera in approbatam Religionem ingrediatur , est sibi σsuis, quorum cura fibi incumbit, vitam subtrahere; quod est homicidium committere tot hominum , quot ejus cura subduntur . XII. credentes se mereri vitam aeternam tali abdicatione, credunt se posse mereri vitam aternam mortaliter peccando . XIII. undi omnes opes simul ab his , qui volant in saeculo manere , reducitur quasi iimmediatὸ ad illud praeceptum et Non occides. XIV. Dicens omnia meritorii esse abjicienda propter chri- sum , remanenti in saeculo , est haereticus judicandus. XV. Nullus potest meritoriὸ σ secundum Deum obedieatiae, paupertaris, castitatis consilia extra veras in approbaras Religiones manendo, adimplere. XvI. Tria Salvatoris eoolia se sunt concatenata , ut ubi paupertas meritoria, in quantum est Salvatoris consilium, invenitur , oporret ut necessariρ alia duo , scilicet Castitas O Obedientia invieniantur, qua d paupertate separari non possunt . XVII. Matrona , seu
mulieres communem vitam ducentes, insimul commorantes , Begutta vulgariter nuncupata , quoscumque
230쪽
que errores non tenentes aut praedicantes , seu alias de
erroribus vel haeretica pravitate non suspecta, aternae damnationis sunt filiae , in earum status est prohibitus damnatus. XUIII. Peceant , qui propria sua resignant, non intrantes seligionem approbatam . XIX. Non licet Presisteris, Clericis communem vitam ducere, nisi in 'ligione approbata sub poena peccati mortalis . XX. Peceant omnes , qui fovent consilio in xilio communem vitam ducentes extra seligionem approbatam . XXI. Excommunicati sunt omu es comis munem Vitam ducentes extra uligionem approbatam . XXII. Simisitὸν excommunicati sunt illi, qui vitam communem extra Religionem approbatam du-.centibus praebent eleem Fnas . Et qui tales fovene 'consilio oe auxilio , vel defensione , similiter stant sunt in statu perpetua damnationis et oenisi de ejusmodi excessibus eorum magna contritione paenituerint , ad vitam aeternam non possunt pervenire , neque salvi permanere . XXIII. Omnes vitam communem ducentes extra Religionem approbatam , sunt illi , . quiabus Salvator noster praecipit esse abstinendum, O tan- ς quam 4 falsis Prophetis attendendum . XXIV. bet faciens contra jura canonica peccat mortaliter. XXV. Nullus eorpore validus , absque communi utilitate O neetilitate potest extra veras 'ligiones sine peceato eleemostdinas christi Fidelium tollere. Hae viginti quinque Matthai Grabonis propositiones ad Concilium Constatuiense delatae, agentibus praecipue Petro de Alliaco , Cardinali Cameracensi ,& Ioanne Gersonio, Academiae Parisiensis Cancentario , damnatae fuerunt, quaedam ut haereticae , aliae ut erroneae , nonnullae ut scandalosae, de pi rum aurium offensivae. Cui Sententiae Matthaeuso a Gra-