장음표시 사용
81쪽
tum, lasciviaeque sociis, ita emendaverit, ut caeteris virtutis, & modestiae exemplo esset: Quod Carthusianis,& BrigitanisVirginibus duo Cqnobia extruxerit,sundarit,locupletarii: Quod denique adMagistratus & publica munera viros integerrimos , &ab omni avaritiae labe, aut partium studio alienos adlegerit. Filium unicum Henricus V. Angliae Rex reliquit ex conjuge sua citharina, Regis Galliarum caroli ra filia , dictum Hererisum re paterni Regni haeredem , anniculum puerum, cujus specialen educationis curam Thoma Exoniensi Duci , &Henrico Vuintoniensi Episcopo credidit. yoannem, Ducem Bethsbrdiae, fratrem suum, Regni Fra
corum et Humstedum, fratrem alterum, Ducent
Gloce strensem, Regni Anglici Procuratorem in-ctituit. Interea, vehementibus licet bellorum stam civilium , quam externorum , Gallia adhuc quateretur turbinibus , res tamen Christianissimi, Regis Caroli VII. per coeleste auxilium Ioanna, dictae Puella Aurelianensis , cujus jam mentionem fecimus, cum prosperiorem sortirentur exitum,
Angli ad res suas collabentes in Galliis sustinendas
magis, quam promovendas, Regem suum Henricum Vi annum aetatis suae duodecimum agentem ex Anglia Parisios cum majoribus copiis evocarunt, eumdemque in Parifiensi Ecclesia Beatissimae Virgini Mariae sacra Regem Francorum corona runt anno Mccccxxx I. Quem Regis Franciae titulusine re hactentis Reges Angliae retinuerunt. Haec nimhilosecius Regis Henrici inauguratio Parisiis facta nullo pacto Gallos impedivit , quominus
rerum secundarum cursu uterentur, Anglorumque
impetus , variis consertis praeliis , ita retunderent,
82쪽
ut tandem eorum Rex Henricus sextus , non soluin
ut est rerum humanarum vicissitudo omnia ,
quae in Gallia pater occupaverat, verumetian avitum Angliae Regnum una cum vita, tam sua
ipsius, quam propinquorum,culpa perdiderit, sicut . diserte testatur Nicolaus Harps mdius Saeculo xv. 'Historiae Ecclesiastics Anglorum, his verbis: Henricus sextus ux Francia ab Anglis proclamatus O cor natus , baud diu potitus es iis, quae Pater ipsi in Gaialia reliquerat. Hebetatae sunt, pauloque post interiere
omnes Anglorum vires σ recens gloria; qua P
ter in Gallia, aut re aut spe psedit universa, Osuum etiam posed regnum, intestinis di diis, importunaque suorum ambitione, cum ipsa vita filius perdidit. Qui autem id factum fuerit, paucis aperiam . Orta in Anglia factione Principum, & Humfredo, Anglici
Regni Procuratore, ab aemulis trucidato, Angli intra quinquennium totius Normanniae , & Aquitaniae iacturam fecerunt, Galliaque demum penitus pulsi sunt anno millesimo quadringentesimo qninquagesimo tertio. Sed gliscente in Anglia domestica illa Prineipum factione, cujus author erat Ricbardus Dux Eboracensis, ei sese strenue Opposuit Henricus Rex, qui tamen collatis signis ariebardo Duce Eboracensi superatus est, atque di Consilii Decreto sancitum, ut post mortem Henriciri in Regnum Angliae succederet 'ehardus Ebora censis, & interim Regni Rector esset. Tam insignem injuriam illatam Regi Henrico VI. pati minime potuit Margarita, Renati Andegavensium Ducis filia, & Henrici H. Conjux , virili animo prae dita mulier, quae haud exigua manu contracta, ad asserendum in libertatem maritum suum, qui
83쪽
Londini captivus detinebatur, commissis praeliorichardum Eboracensem vicit & interfecit,moxqueriebardum alterum,Comitem Vuar vicensem,castris exutum in fugam conjecit, ac virum suum Henrreum VI. non solum libertate donavit, sed in Regnum Angliae restituit. Verum , cum copias reparasset Eduardus Merchiae Comes, Mehardi Ducis Eboracensis filius , Comitis Uvarvicensis fretus auxilio, Henricum M vicit, eum ex Anglia cum Margarita conjuge in Scotiam fugere compulit, Rexque ipse Angliae renuntiatus est tertio Kalendas
Julii anni millesimi quadringentesimi sexagesimi
Primi. Eduardus itaque , quem alii hujus nominis D alii melius VII. appellant, Regnum quidem Angliae occupavit, sed eo pacifice potitus non est . Orta siquidem inter illum & Riebardum Comitem Uvarvicensem simultate, ab eodem Comite Regno ejectus est, & Henricus M pristinam ad dignitatem
reductus anno MCCCCLxx I. Eduardus tamen, Opitulante Carolo Burgundiae Duce, amissum Regnum eodem anno recuperavit, RicbardumComitemUvar-
vicensem in praelio occidit, Eoardo Uvalliae Principi , unico Regis Henrici VI. filio, necnon ipsimet Henrico patri vitam eripuit. Sic Regnum , vitamque perdidit Henricus VI. qui regnavit in Anglia annos triginta octo, & post receptum Regnum, sex menses. Vixit annos LI I. Princeps fuit, teste Pobdoro Virgilio Historiae Anglicanae libro vigesimo tertio, miti, simplicique ingenio praeditus, qui pacem bello, quietem sollicitudini, honestum utili,& otium curis anteponebat. Eo nihil sanctius, nihil castius, nihil probius. In eo pudor , modestia, integritas, patientia in adversis summa. Non
84쪽
Inhiabat ad opes, non sitiebat hosiores, & animae tantum saluti studebat, qua sola sapienter quidem bona , ejusque amissione, mala metiebatur 5: definiebat. Denique , ejus sanctitatem comprobarunt miracula ad ipsius sepulchrum edita, de quibus agit Nicolaus Harpsfeldius Saeculo . Historia: Αnglicanae cap.q. & Quibus permotus Henricus Angliae Rex apud Summos Pontifices Alexamindrum VI. &-suas preces , curasque interposuit, ut Henricus VI. ejus in Regno Λngliae decesses , Sanctorum Fastis adscriberetur. Sedi Henricus m. m orte interceptus , antequam debita injquisitio perdici potuisset, negotium istud, quod
maximer in votis habebat, ad optatum exitum perducere nequivit . D. Eduardus hujus nominis qui tam imi iustὰ vitam, Regnumque eripuit Henrico VLgisernavitne diu Angliae Regnum l. M. Eduardus hujus nominis VII. regnavit ii, Anglia viginti & tribus annis, & extinctus est a
no MCCcGLxxxIII. Duos filios minorennes reliquit,
scilicet Eoardum V valliae Principem , annos tredecim natum, & 'chardam Ducem Eboracensem , biennio minorem, sub tutela Gebardi fratris sui, Glocestriae Ducis , hominis scelerati, qui primo quidem Eduardum , natu majorem, Angliae Regem proclamavit ejus. nominis Octavum, sed paulo post regnandi ipse cupidus, si ardum ipsum ac richardum fratrem, nothos, atque Eligabetham Reginam matrem , adulteram impudentissime asserens, Regnum occupavit, Rexque appellatus est, Ricbardus hujus nominis tertius Nec tam immanem adoroasIe calumniam contentus Richardus Regni Αn-
85쪽
glici invasor, insuper duos regios pueros Eduar dum & Mchardum interfecit, di multa ejusmodi tyrannica exercuit . Longa non fuit tam gravibus parta sceleribus dominatio.Suscitavit quippe Deus in ultionem hujus Tyranni Henricum Richem undiae Comitem, Ioannis, qui erat frater Henrici Sexti, filium, Anglici Regni legitimum haeredem , qui a Proceribus ad excutiendum tyranni jugum in Angliam invitatus, acceptis a Carolo VIA. Galliarum Rege auxiliis, in Vualliam appulit, ubi juito praeliorichardum Angliae tyrannum fudit , caeciditque anno MCCcCLxxxv. biennio videlicet postquam tyrannidem in Anglia invasisset Mcbardus . Londinum absque mora properans Henricus , uxorem duxit Elizabetham Regis Angliae Eduardi m. filiam , ex Eboracenii familia oriundam , per quod matrimonium famosa illa Lancastriorum & Eboracentium odia restincta sunt, eorumque toti Angliae perniciosissimae factiones, post tot bella, totque Regum
ac Priticipum ex utraque parte neces, in unam tandem societatem coierunt . Regnum suum anno MCCCCLxxxv I. auspicatus est Henricus hujus nominis Septimus, eique Deus contra per natos Eduar
di Regis, & Georgii Ducis Clarentiae filios,aliasque obortas gravissimas conspirationes praesentissimam opem tulit, ac summam ab omnibus tam domesti- eis, quam externis bellis quietem indulsit . Obiit Henricus m. Λngliae Rex, xi. Kalend. Maji anni
MDI x. aetatis suae LII. postquam regnasi et ann.xxIν. Mus praeclaras animi, corporisque dotes, insignem prudentiam, modestiam, benignitatem , animum
ab omni fastu & arrogantia alienissimum, justitiae unicuique reddendae sollicitudinem, qua judicio-
86쪽
rum severitatem misericordia & lenitate, ut seidabat occasio, prudenter temperabat; amorem erga pauperes , quorum miserias effusissima liberalitate sublevabat, Religionis cultum , Optimam Regni administrationem Pobdorus Virgilius sub finem libri xxvi. Historia Anglieanae valde commendat. Moriens Henricus VIL Edictum toto Regno Angliae promulgari jussit, quo omnibus poenam remisit, qui leges generatim violassent, exceptis tamen homicidis di furibus , quod haec facinora non ipsum , sed alterum laesistent. Eo regnante , linguae Graecae, de Hebraicae, necnon Artes liberales, quarum studium diu in Anglia neglectum fuerat, & viri uim decumque doctissimi floruerunt, quos inter Pobdorus Uirgilius plurimum laudibus effert Ioannem letum, Patria Londinensem, & Ecclesiae S. Pauli ejusdem Civitatis Decanum, de cujus doctrina, virtutibus ,& Scriptis plura dicemus in Colloquio quinto, ubi agemus de Illustrioribus Saeculi XU. Scriptoribus . , Henricus Septimus Regni Anglici successorem reliquit filium sit una Henricum ejus nominis Octavium, patri valde dillimilem,& de Ecclesia Catholica pessime meritum . Ille quippe est Henricus VIII. Angliae Rex , qui primo quidem signum adversus enatam Lutheri Haeres sustulit.& ob id praeclarum a Romatio Pontifice Fidei Defensoris nomen fuit consecutus. Sed postea nefariae cupiditatis ritu abreptus, Christi Ecclesiam probris omnibus, ac ludibriis assecit, Pontificem Romanum publicer in Comaedia, atque Scena traduxit; Schisina Anglicanum conflavit,& eadem regia manu,qua Eutheri deliramenta aniles fabulas paulo ante confutaverat, eadem, inquam, manu scripsit E 1 librum,
87쪽
Iibrum , in quo se hostem Religionis infensissimum
denunciavit, & vim omnem inauditae cujusdam acerbitatis in Ecclesiam Romanam effudit. Sed de Henrici UIR sceleribus , sacrilegiis , aperta ab Ecclesia Catholica Romana desectione, & incredibili in viros pios immanitate fuse disteremus in Colloquio I. in Historiam Saeculi XVI. D. Non possum, quin vehementer doleam Anglorum post nefarium istud Henriei VIII. Schisma deplorandam sortem, ac caecitatem , quae tanta est, ut nesciant quid teneant, quid credant,& in his locum hodie habeat acturata it Ia haereticorum descriptio , quam facundissimus Vincentius Lirinensis, Scriptor mihi familiaris, trudit cap. 23. sui Commo nitorii his verbis: Heu, miseranda conditio i quantismilli curarum aestibus i quantis turbinibus exagitantur
Nunc etenim, qua ventus impulerit, incitati, errore rapiuntur. Nunc in semetipsos reversi, tanquim contrarii fluctus reliduntur. Nunc temeraria praesumptione, quae incerta videntur , approbant. Nunc irrationabili metu etiam , qua certa sunt, expaveseunt. In
certi quo eant, qud redeant, quid appetant , quid fu giant, quid teneant, quid dimittant . Ecce, quo tandem Anglos, olim Fidei Catholicae addictissimos , nunc vero ab avita fide extorres, & in varias Sectas
distractos, abripui serale istud ac luctuosum Henrici VIII. chisma. Sed , missis Anglis , ad laetiora Progrediamur, & ostende , si placet, statum Ecclesiae sub Regibus , qui Saeculo decimo quinto in Hispania Regnum Castellae moderati sunt.
M. Ab anno millesimo trecentesimo nonagesimo ad annum usque in illesimum quadringentesimum septimum Castellae Regum administravit
88쪽
Henricus hujus nominis IR dictus Valetudinarius , cujus gesta ab anno MCCCxta quo regnare coepit , usque ad annum MCCCC. jam descripsimus in primo Colloquio in Historiam Saeculorum XIII. &XIV. Alia nunc paucis referemus, quae gessit ab
anno MCCccI. ad annum usque M ccccvII. quo e vi
ta migravit . Quamvis adversa plerumque valetudine oppre sius Hispaniae, seu Castellae Rex, magnis rebus foris gerendis impar esset, ad dilatandam nihilolacius, & nominis sui & Regni famam,ad sinitimos, longinquosque Principes tam Christianos, quam barbaros, Legationes mittere solebat, sed praecipue anno MccccII. ad Tamertinem, magnum illum Tartarorum Regem , qui Orientis Regna ac Provincias, instar torrentis, devastabat, misit Legatos, qui praelio Tamertinem inter & Baja-Zethem Turcarum Regem commisso cum interfuissent, a victore postea Tameriane honestd habiti , in Hispaniam remissi sunt, novo ab ipso ex sua gente oratore adjuncto,qui Henrici Hispaniae Regis am i-citiam expeteret, ejusque victoriarum praeconia promulgaret. Nullis bellis turbatum est Castellae Regnum sub Henrico III.cujus haec Egregia vox erat, Populi se execrationes ampliὰs quam hostium arma formidare . Hinc ad consulendum tranquillitati de commodis subditorum , severe animadvertit ires Proceres Regni administros, & pecuniarum publicarum prolatores , quos corrasas pecunias, & ab-larpta lucra evomere compulit. od si & caeteri quique Reges ac Principes imitarentur , inquit
tiores ministros haud dubie haberent, de tum po-Pulorum indemnitati, tum regiis vectigalibus lon-
89쪽
ge cautius esset , magno Reipublicae commodo, &ipsorum nominis gloria. Mortuo anno Mccccv II. Henrico IV. Hispaniae Rege, qui in veste Franciscana, pietatis ergo, sepeliri voluit successit ejus filius Ioannes hujus nominis II. Sed cuin est et tantum bimulus, & ad peragenda Regni negotia nequaquam idoneus , Regiam dignitatem Ferdinando, ejus pa- ltruo, i/roceres ultro detulerunt, quam tamen Fer- scinandus maxima animi moderatione , fideque de lamore in nepotem, recipere noluit, cumque rur- isum in constitu publico ad capessendum Regnum urgeretur, indignantis habitu, contentaque voce , non alium Regem futurum dixit, quam fratris sui filium . Qua magnanima voce sese Ferdinandus totius Orbis Imperio dignitIimum ostendit, & coronam regiam conservavit nepoti suo , qui Rex Ca- i, stellae proclamatus est,dictusque yoannes hujus no- . t minis II. Regina vero citharina ejus mater , & pa truus Ferdinandus ex testamento patris Regni princuratores fuerunt declarati. Hic est ille Ferdinandus , cui, seclusis aliis Regni Aragoniae competitoribus , Sanctus Vincentius Ferrerius Ordinis Prae- dicatorum, unus d Judicibus, qui ad finiendam controversiam post mortem Martini Regis Arag niae de jure successionis in ejus Regnum inter am- plissimas familias obortam electi fuerant, Omnium nomine Regnum Aragoniae adjudicavit, an.Mcccc eique author fuit,ut ipse,ejusque subditiAragonenses recederent ab obedientia Petri de Luna Pseud
i Pontificis dicti Benedicti πια in retinendis Pontificiae Dignitatis Insignibus pertinacis. Ferdinandi Re- gis Aragoniae,patrui Voann.αCastellae Regis,& carbarina Reginae,ejusdem Ioannis Regis matris prae
90쪽
Propero Obitu , graves, continuique motus in Regno Castellae eruperunt, quibus occasionem dederunt Aulici, quorum Imperio 'oannes Rex in unυbra & mollitie educatus regebatur. Sed unus i ter illos dictus Misarus Luna, qui summa apud Regem gratia de auctoritate pollens, intestina dissidia in Castellae Regia fovebat, ad tyrannidem tandem Regio favore ibusus, cum ipsimet Regi metuendus evasistet,datis judicibus capite damnatus est. CO tra Mauros in Hispania grassantes bellum Gran tense suscepit Ioannes IL Castellar Rex,ac commissis praelio, supra decem Maurorum millia caecidit, paucis e suis amissis, facileque Urbem Granatam cepisset, nisi impediisset auro Saracenico corruptus
varus Luna, qui tunc temporis, majori, quam
par fuisset, auctoritate apud Regem visebat. Obiit
annes II. Castellae Rex Vallisoleti xIII. Kalendas Augusti anni MCccCLIv. fuit optimus ac religiosissimus Princeps , litterarum cultor & amator , ω Maecenas virorum eruditorum,quos suis colloquiis saepd dignabatur. Pacis Ecclesiae tempore Schisimatis promovendae cupidissimus, obedientiam Petri de Luna, seu Benedicti XIII. Pontificatui cedere pervicaci animo detrectantis, abdicavit,& ad Concilium Constantiense, in quo,sublato funesto triuin Pontificatui inhiantium Schismate,electus est Mamtinus V. Pontifex Maximus, oratores misit, qui ejus nomine novo electo Pontifici,ceu vero Christi Domini in terris Vicario,obedientiam exhiberem. Quam beneficus erga suos subditos esset Ioannes Rex, aperte probat haec praeclara ipsius vox: Maio subditos abundare, quam Fiscum ; quia potenti i Mini Princepi pauper esse non potest. Genuit ex Maria,