장음표시 사용
201쪽
203쪽
204쪽
VIII. Eximiam quoque Inseriptionem aliam ex hibet Spo.
nius in Itinerario Tomo III. ad Pop. Attic. pag. 16 O. quae t men, cum pluribus in locis mutila, atque exesa ta erit, trium tantummodo Tribuum Atheniensium nomina conser vavit, qua
vel Hadriani Caesaris aetate, vel certe brevi post Hadri num ipsiam Athenis posita fuit, idem omnino Ptolemaidis, atque Hadrianidis Tribus situs conspicitur, qui in superiori Inscriptione observatur; ut nimirum illarum altera Acaman. iidem proxime praecedat, altera vero post Acamantidem ipsam Proxime sequatur: quo Dodvelli coniecturam perspicue refelli posse iam diximus. IX. Denique illustrandis Atheniensium Tribubus, iIlarum. ue ordini superius a me constituto clarius adhuc, dc uberius con-rmando eximiam Inscriptionem aliam subiecisse iuverit, quae
Florentiae in Riceardianis Aedibus observaetur; ut illa variis
205쪽
xeto FAs T. ATTI C. PAas I. in Iocis mutila, ac depravata plurimam vieissim laeem exsuperioribus Inscriptionibus aliis accipiat ; atque ipsa in priamis Atheniensium Tribuum series , quae in illa mirifice perturbata fuerat, accurate restituatur. Post Μont fauconium , qui xxiguam ipsius partem primus exscripserat, ut mox ostenderitur, integram illam exhibuit Cl. Gorius Tomo I. pag. Io8. num. 86. atque ex Gorio Μuratorius Titulum, simulque si4nistram, sanioremque ipsius partem edidit in Novo Inscriptionum Thesauro Pag. 6oo Iterum tamen illam ex ipso Maris more mihi describendam esse putavi; eamque proinde cum laciniis illis, ae lacunis exhibeo, quae nunc in Marmore conspiciuntur; nisi quod tertium Tituli versum , in qlio imperii
anni memorantur, Μontiaueonii, Gortique fide integrum pro sus hic profero, quamvis in priori ipsius parte characteres ali- ui exciderint, aut vitiati fortasse fuerint. Ita nimirum ver
us ille nune legitur . . . . ESE . . ΑΣ To . . .EIKOΣTOT EB . . .
quemadmodum in duobus versibus illis, qui proxime subiiciuntur, perspicui characteres, ac voces illae nobis occurrunt, ex quibus nullus omnino sensus exsculpi poterit: ut non immerito sertasse suspicari quis possit ab Hiis perito 'quadratario , veteres, evanidosque literarum ductus ita renovatos fuisse , ut
novam in ipsis, alienamque subinde formam induxerit. Nihil est autem cur in exesis, vitiatisque sertasse laciniis illustrandis , aut supplendis hic immorer: nonnullas solum voces in subiectis adnotationibus coniectura restituam , simulque dissidium illud ostendam , quo Cl. Gorii exemplar aliquando a Marmore , atque a subieetae Inscriptionis facie disterre conspicio. . Hic inserenda Tabula Rucardianam Inscriptionem exbiὴens.
X. Inscriptionem illam primus, ud opinor, exscripsit Μont-sauconius dum adhuc illa reperiebatur in Villa Riceardi ad mmaeria Urbis p eiusque formam his verbis expressitae En ibidem ceu Turriculae marmoreae fragmentum, quae eum integra conjineret, quatuor circiter peder a diametro habuit. Ab interiora parte insculpta erat nominibus Atheniensum ita erasis , ut
paucii a expiscari potuerim: se autem incipit Inscriptio
206쪽
Alia quaedam supersunt hine inde, ex quibur nihil notitiae em rur. Του ἐικκῶ vigesimi septimi eauola putes haec de
Imperii annis dici; non enim tandiu imperavit Annuinus Pius: sed ea ex sequentibus iam amotis lucem accipiebant. Mutilam, re informem hane Inscriptionis laciniam, qualis in Μontiau- conio conspicitur , exhibere volui , ut facile intelligatur varias illas Turriculae, vel Inscriptionis partes tunc alio prorsus ordine eollocatas fuisse dum illas Mont fauconius exscriberet , quam qui nunc in Marmore ad Mediceas olim, nunc Riccaris dianas, Aedes translato conspicitur; ut vera proinde Tribuisum series, quae in Μarmore descripta olim fuerat, in transferendo , disponendoque Marmore mirifice perturbata fuerit Ac certe, ouamvis doctissimus Vir ille putaverit quod ex si perstitibus hinc inde nominibus nihil notitiae eruatur, verum tamen Tribuum ordinem exinde inferri , vel confirmari posise contendo ; si modo Marmoris partes rite disponantur ;plurima , i quae obscura vel perplexa forent, feliciter explicen
tur; ae i nomina plerumque evanida suppleantur . XI. Atque , ut ab ipsa Μarmoris aetate eXordiar, optari. dum maxime fuerat ut quemadmodum Μonifauconius hic
optime existimavit τῶ ἄκοιτῶ sigesimi septimi de imperii annis, quibus Antoninus ipse imperavit , intelligi non posse ;cum ille exactis in imperio annis xx mensibusque 3. e vivia excesserit; ita quoque doctissimus Auctor ille rationem etiam aliquam edidisset, qua commodus sensus aliquis ex Μarmoris epocha exsculpi posset; ne fortasse quis temere suspicar tur in designandis imperii annis mirifice in illo peccatum esse. Μihi certe nulla hic erroris lapicio suboritur, cum de annorum numerus non simplici charactere, vel literis, ut pleorumque fieri conspicimus ; sed integris potius vocibus diserte
207쪽
I71 FAs T. ATTI e. PARs I. exprimatur; & Antonini Caesaris epocha Atheniensibus mmnibus quamquae maxime perspecta fuerit, quippequi, Hadriani Caesaris instar, plurima Athenis natinificentiae, & amoris monumenta excitaverit : ut in hac quoque veteri Inscriptione conspicitur ; quae, quamvis a Grutero Μadiolani extare dicatur, ideoque a plerisque ad Ligusticas Athenas Stephano memoratas referri consueverit, a Sponio tamen in Arcaquodam ad Anchesmi montis radices reperta fuit , adeoque ad Athenas Atticas spectasse debet.
ΙΜP. CAESAR T. AELIUS HADRIANUS ANTONI.
NUS AUG. PIUS COS. III. TRIB. POT. II. P. P.
AQUAE DUCTUM IN NOVIS ATHENIS COEP 'TυΜ A D. ADRIANO PATRE SUO CON SUΜΜAVIT DEDICAVITQUE .
Itaque , si coniecturis hic locus aliquis esse potest, nequo mea me fallit opinio, annos illos imperii, qui hoc in Μarmore designantur, non ab Antonini Pii, sed potius ab H driani Caesaris initio supputandos esse putaverim. Audacior fortasse conjectura eiusmodi, paulloque liberior videri poterit; sed illam tamen eruditis viris probari posse confido. Α pluribus certe , peritissimisque Scriptoribus observatum esse conia spicio quod in plerisque Nummis , qui in Caesaris alicuius
honorem in Oriente cusi sunt, ita constanter imperii anni numerantur, ut illorum initium ab anno, vel tempore deducatur , non quo Caesar ipse regnare caepit, sed quo imperium in eius gentem, sue familiam translatum fuit; ut illo pro inde annorum numero, qui in Nummis exprimitur, non Caesaris ipsius , sed familiae potius imperantis epocha designetur. Sie, ut exemplo res clarior fiat, in Neronis Nummo decimus octavur imperii annus notatur, atque in altero viges-mus primus; cum tamen ille I . solum annis imperaverit. At initio ducto a Claudio Caesare , qui imperium in Claudiam gentem invexit, perspicue apparet primum ex Nummis illis quinto Neronis anno , alterum vero Octavo cusum fuisse. Ita quoque Commodi Caesaris Nummus servatur, in quo trige-ymus .fecissis imperii annus exprimitur, quamvis ille χ . solum annis imperaverit: quod nimirum annorum numerus a
208쪽
gente imperium obtinuit. Itaque , si annorum supputandorum ratio, quae ita Nummis illis usurpata conspicitur , in Marmoribus etiam aliquando obtinuit , ut hoc illustri, simulque, tamen, quod noverim, unico exemplo suaderi posse videtur,prspicuum fiet imperii annos hic in Marmore designatos abadriani Caesaris initio numerandos esse, qui primus imperihdignitatem anno 4. olymp i CCXXIII. vel U. C. . 87o in gentem invexit; ideoque cum Hadrianus ipse anqnis regnaverit, moriensque imperium Antonino Pio reliquerit, annus ille vigesmus septimus cum sexto Antonini Caesaris anno concurret; sive anno a. olymp. 23o. V. C. 896.& a Christo nato 1 3. quo Μarmor ipsum Athenis excitatum esse videtur. Frustra nimirum Cl. Μuratorius temporis characteres ita distinguendos esse putavit ut vigesmo .annus imperii, atque mensis numerus eXprimeretur; ac Μont fauconius certiorem aliam Μarmoris epocham eX e
vanidis illis, omninoque exesis ipsius laciniis exieulpi potuisse existimavit. Etenim, nisi plurimum fallor, ex ipso Marmore,
quamvis integrum adhuc foret, nulla temporis nota exsculpi
osset, cum sola Atheniensium nomina Marmori inscripta fui iae videantur, qui certo quodam anno Archontis Eponymi nomine, quod prorsus interiit; designato in Epheborum album relata fuerunt: ut facile ex laciniis illis inserti potest, si eum Inscriptionibus aliis conserantur, quarum exempla plura Dissertatione XI. proferentur. Sic in Inscriptione posita Num et . legitur τες - ἀντῆ ἐφηβε--rας , nec ullus dubito quin hic quoquet restitui , legique debeat ανε PPATEN το Tn wτω εΦΗβους, ut longa nominiam adhuc superstitum series, ct ipsa Tribuum distinctio demonstrat, quarum series,
di nativus ordo mihi nunc ostendendus occurrit. . ...
XII. Itaque in hac pulcherrima, simulque mirifice cor rupta Inscriptione lacunas illas, in quibus latura virorum nomina exciderunt , nihil moror; quippequae facile aut coniectura , aut aliarum Inscriptionum praesidio, aut superstitum adhue literarum indicio suppleri possint, ut optime nonnulla a Cl. Gorio suppleta iam fuerant. Ea solum loca vei
restituere, vel emendare enitar , ex quibus integra, vel a
curata Tribuum Atheniensium series ostendi possit; cum pl.
209쪽
rima certe in ipsa Inscriptionis facie plerisque fraudi esse
possint. Ita, cum Cecropiae Tribus In dextera Marmoris parte, kve initio, primoque loco posita coaspiciatur, illa curiolum . quoque prima censeri facile posset, ut longe post ipsam Ere. chtheis, Aegeir , aliaeque , quae in sinistra, laniorique Maramoris parte recensentur , successerint. Sed hac in parte plurimum deceptus est ille , minusque accuratis imposuit, qui tria Marmoris unius , vel Inscriptionis fragmenta sic in pariete disposuit ut illam Inscriptionis partem, quae omnium Pruma, sive suprema fuerat, in medio collocaverit: duasque reis It quas ita seiunxerit, ut quae supremae proxima, sive secunda esse debuit, sinistram parietis partem occuparet; omniumque postremam Μarmoris, vel Inscriptionis partem in de tera , primaque parietis parte collocaret. Ac certe quod illa Inscriptionis pars, quae in Marmore media conspicitur, supremum olim, primumque locum obtinuerit, perspicue satis ostendit & titulus, & Antonini Caesaris nomen, dc annus, ocArchontis denique nomen, quod aliarum eiusmodi Inscriptio. num instar, quarum exempla Dissertatione XI. proserentur , hie esse debuit, temporisque iniuria prorsus evanuit. Quod Vero proxime non dextera , sed sinistra potius Inscriptionis pars supremae successerit, non modo ex veteri ipsius ordine , quem Mont fauconius exscripserat , sed exinde quoque colligitur, quod in Μarmoribus aliis Hadriani Caesaris aetate, vel cer te brevi post ipsam , Erechtheis omnium prima memoretur: npe Cecropis ipsa hic omnium prima esse potuerit cum ante Cecrop dis nomen alia nomina insculpta iam fuerint, ut sa- terstitum adhuc literarum vestigia demonstrant. Itaque in is ac Tribuum serie Erexhibeis omnium prima esse debuit; cui succedit. Aegeu ,.tum inde : omnino ut ita Demosthene , Etymologo.& superioribus etiam Inscriptionibus aliis consi Eitur. Hinc . . . . ille, qui Oι . . . Di serescitur, i ad. οῖον iΚεραπικὸν Deum Ceramicum Leontidis
Iribus Populum spectasse debuit, ut in altera quoque superiori . Inscriptione observatur . Cavendum est autem ne inoproxime subieeta linea , ubi lacerae voces illae supererant μητρ. . ,οιπος , regatur . Siquidem Marathon non ad Leontidem Tribum, sed ad Aeantidem potius spectavit , ut Con- 4ra Stephanum, ac Me sium s sequenti Dissertatione opori
210쪽
t,ius ostendam. Interim vero observasse iuverit quod in hoe ipso Marmore Marathon in dextera parte sub alia Tribaeollocatur. Leontidi succedere debuisset Antonini Caesaris ae. tate, qua Marmor sculptum fuit, Ptolemais, inde Acamantis , tum Hadrianis, mox Oeneis ; sed quatuor illae Tribus
in Μarmore omnino exciderunt; ut neque illarum, neque
Pagorum , quae ad ipsas spectaverint . nomina nobis occurrant. Oenidi vero Tribui succedere debuisset Cecropis , quae quidem in dextera Marmoris parte nobis occvrit; simulque Melite, & otthus Atticae Populi recensentur . Ac Pytthus
quidem perspicue ad Cecropidem Tribum spectavit ; Μelite
vero, quamvis a Stephano Aegeidi Tribui adscribatur , in Harpocratione tamen , Suida , & altera Sponti Inscriptione superius exposita Cecropidi potius tribuitur . Sequitur in Μarmore lacinia . . . inrιδες; nec ullus hic dubito quin integrum
nomen hic fuerit ; ideoque Cecropidi proxime
successit Hippothoontis , prorsus ut in Demosthene, Etymologo , aliisque Μarmoribus observatur. Dionysius autem ille , vel quicumque demum is fuerit, Artemonis filius, cuius Pagus unica initiali litera Π indicatur, Πειραιευο sertasse fuit, cum Piraeeus ad Hippothoontidem certe Tribum spectaverit. Si in proxime subiecta linea , ubi Κοπριος legitur, Pagus expressus fuerat, non alius ille sertasse fuit quam ; ut proinde legendum sit . Quamvis enim Κρωπη ad Leontidem Tribum spectaverit; aucta deinde, variataque Tribuum divisione, ad Hippothoontidem Tribum migrasse potuit. Susipicor tamen id non Pati, sed viri potius nomen esse; ideoque Vel Κορπιος , ,el Κορ ιου; vel , si magis id libeat , licea que, Γοργιου legendum este; 'uemadmodum certe in alia 'uο-que Inscriptione, quaar ex Sponio ego proseram, ubi Aγα- θο-e Γορπίου reperitur Sponius ipse legendium putat Γοργίου.
Proxima, omniumqae minima lacinia , quae superest , . . . ος,
perspicue nobis ostendit' id alterius Tribus nomen esse oportere; cum alterius prosecto Tribus sit Pagus ille, qui mox occurit; nec ad H;ppothoontidem ipsam , quae mox praecesiserat . , referri ille P git . Tribus vero autem ista non alita esse potest quam Aeantis , ut proinde lacinia suppleri, vel integrum Tribus nomen ita legi debeat Κιαντί a. Quamvis