장음표시 사용
41쪽
Te interim peramanser complexus Deum Optimum Maximum Precor, San tissimamque ab omni Iabu intemeratam Virginem, quae Collegio huic nostro praesidet, cujus tutelae ac patrocinio
ditae sunt, ut quae tibi hodie fausta et propitia auguramur, ad tui nominis decus perpetuum, ad nostri quoque O dinis, et communis putriae famam perennem ac dignitatem, plenissimo Omnia et Cumulatissime velint concedere ,
44쪽
DOCTORI LYCEI MAGNI MUTINENS Ia ALTERI EX PRAEFECT1s BIBLIOTHECAE A TESTιNAE FHILIPPVE SCHIASSIVS S. D.
Edidi nuper, Baraidi mi suavissime,
atque Optime, Sermonem , qui αὐτου- γραφος apud me est, a piro eximio G-jetans Montio in Principe Gymnasio n Stro ante annos septuaginta habitum , quum is Sebastiano Canteraano maximae tum spei adolescenti , quam cumulati Sime , uti nosti , explevit , Philosophiae lauream detulit , emnque Sermonem nuneupapi Ioanni Baptistae Magistrinio mathematico praestantissimo, mihique omni
45쪽
ossciorum genere conjunctissimo , a quo Ardinandi Landii Marchionis, in Col- Iegio Sophorum Italiae Sodalis ejus ,
Iucubrationem Omnibus Plane numeris solutam de Canterzani Iaudibus donum acceperam. At vero apud me quoque est αυτίγραφος Sermo ulter ipsius Montii , quem is eodem loco , similique occasione multis post annis habuit Dan. Baptistam Canterzanum Sebastiani μIium ab ineunte aetate studiorum ρο- timorum cultorem adsiduum, egregiumque , mihique pro peteri consuetudine , mutuaque inter nos bene lantia carissimum , Philosophiae item laurea exornaturus . Atque ego quidem et hunc Sermonem edendi consilium cepi; sed illud etiam cepi eumdem tibi nuncupandi; tibi, inquam , mi Baraldi , qui et plurimis , et acceptissimis me prope quotidie asticis cum tuorum , tum aliorum
OVerum muneribus: nouissime Cero S.
Gregorii Nazianzeni Tetrasticha veteris choliastae interpretationibus subjectis absto ex commentario Norcelliano in lucem
46쪽
prodita non solum dono dedisti, sed
etiam quae singularis tua erga me, M prope incredibilis humanitas esto nuncupasisti. In eo autem Sermone totus est Montius, ut philosophis ethnicis Hr
stianos philosophos anteponendos oste dat , atque adeo sanctissimam , Plan que diuinam Christianorum religionem e tollat , sine qua nec pera Pirtus eSSe , nec peram assequi felicitatem quisquam POMsit . Quod sane argumenti genus a tanto . Praesertim otro tractatum sic tibi pro summo tuo de religione , ac mor
bus , litterisque benemerendi studio pro hari debere arbitror , ut jucundissimum tibi futurum non dubitem, quod obsequentis , gratique animi ergo illam tia, hi nuncupem. Hac certe de re Placeo ipse mihi, gaudeoque , ac Prope exuiato . Cujus quidem laetitiae meae caia Sas vertrem , nisi Oererer , ne putaret quispiam aut consuetudini pelle me P tius , aut assentationi, quam veritati , Obsecundare. Contineri tamen haud po sum , quin et te alloquens illud aperiam ,
47쪽
quod coram Omnibus, quotiescumque de te sermo incidit incidit autem persa pe J ajrmo, atque asserero, multiPIAcium me, doctissimorumque laborum tuorum constantiam in dies magis magisque admirari. Vale ; ac Caelestinum G donium Sacerdotem eruditissimum, eumdemque Pietate, omnique virtute Prob tissimum , qui tanta eum laude tuis ἱnsistit vestigiis , meis verbis mirere j-be . Iterum vale . Bononiae Idib. Octobr. A. MDCCCXXVI.
48쪽
M agnifica fuit quondam Ethnicorum
Sapientum voX, et oratio, omnem Phialosophiae summam ad beate vivendum
reserri, hujusque beatae vitae desiderio universam initio philosophandi rationem
excogitatam fuisse, et inventam: artem vivendi Philosophiam esse, et animi medicinam , cujuS praeceptis, ac monitis quicumque obtemperasset, sublata salo Sarum Opinionum perversitate, sedatis que turbulentis animi motibus in pa- tissima foret quiete. ac perpetua tranquillitate victurus. Ex quo quidem via deatur eorum jure laudandum esse Cou silium, quos aiunt, ut rerum Contem plationi libero vacare poSSent, partim Omnem prorsus neglenisse elegantioris, et lautioris vitae cultum, partim diviatias, quibus abundabant, quasi impo tunum onus, ac vitiorum irritamenta, in profundum abjecisse, partim Sme. et corpora sua ad omnem laborum, actmolestiarum tolerantiam duriter firmas se , partim ab urbium frequentia , ao societate hominum abstractos, in rem
49쪽
tissimas solitudines se abdidisse; quorum nihil fuisset plane reprehendendum , si illud re vera assequuti essent, ut
variarum perturbationum, errorumque
procellis ante jactati, optatam denique .securitatem, quaSi Portum, aut perfugium , tenere potuissent. Sed habebat tantae rei pollicitatio , si recte existu
tionis, quam veritatis. Quid enim praesidii ad beatam vitam in disciplina eiu modi esse poterat, quae neque Divinam Μajestatem digno venerari, et Colerct docebat, neque homines de se ipsis, ut veritas postulat, demisso Sentire, nequo cupiditates ullas restinguere, nisi aliis suscitatis, et incensis, et in earum locum substitutis cupiditatibus ΤVix erat aliud, quod illius sapientiae magistri crebrius inculcarent, quam finem, extremum illud bonorum, quod non ob rem aliam, sed unice propter So, eXpetendum esset, diligenter initio,
et accurato statui oportere; quo conStituto , Constituta osse Omnia verissim'ajebant ; sed in re tanti momenti defi-
50쪽
nienda, in qua humanae vitae recto instituendan cardo versabatur, quam misere fluctuaverint, praeclare illi demonStraverunt, qui, ut est ab Augustino siὶ memoria o proditum, amplius
octoginta et ducentas eorum Sententias, alias aliis absurdiores, subductis rationibus, numeraverunt. Nequo Vero mirandum in tanta summi boni ignoratione Vergatos eos esse, qui de Divina praecellenti natura, ac Suprema Potestato tam abjecto sentirent, et loque- Tentur; quorum alii omnem religionis sensum radicituq evellebant ex animis, tales Deos fingentes, qui sua quadam sorte contenti, terrena haec, et hum na negligerent, alii, quibus erat mens aliquanto minus depraVata, Sisi mu
dum divina providentia administrari putabant, ut frugum quidem, ac fructuum ubertatem, et divitias, et prosperam valetudinem, et alia id generis externa bona a Deo petenda, et impetranda esse ducerent; virtutem, idest beatae vitae , ut ipsi rebantur, sundamentum, a d