장음표시 사용
321쪽
3po DISSERTATIO VIII. quia pietatem ibi quaerebat, non voluptatem. Itaque ubi comperit a praeclaro praedi tore atque antistite pietatis, praeceptum 'eile, ita non neri, nec a ocis qui sobrie facerent, ne ulla occasio se ingurgitandi daretur ebriosis, & quia illa quas parentalia supersti tioni gentilium essent simillima obstinuit se libentissime, & pro Caniitro pleno terrenis fructibus, plenum purgatioribus votis p etus ad memorias Martyrum aiferre didicerat,ut &quod poli et daret egentibus. Hae immoderata convivia propter nimiam licentiolamque celebrationem mutuamque dissensionem auo quo- que Tempore reprehcnditrii tui 1, i eJc n. a re hi cos cap. ml. . Apud te, My icus, Agape in cacabis fervet, Fides in culmis calet, Spes in serculis 1acet. Non oportet in Basilicis seu in Ecclesiis Agapem facere, & intus manducare, vel accubitus sternere non licet; sunt verba Canonis μααυ. Catechume ni vero ad haec convivia non admittebantur, quia nondum habiles erant ad communionem, sicut nec poenitentes publici qui eam recipere nequibant. Plura exhibet Jacobm B sint. b. VLMmae AL
f. VIII. In Ecclesia Orientali ad praesens usque tempus haeAgapae perdurant, Hodierni enim Graeci post sacram Mν si
Dorum communionem in Festo Paschatos, altaris in Ecclesiam G pulis communiter convivantur, solenne quod sequitur carmen
ducit. Quin Dominicus Macer se occasione festivitatum & fuit ratium Agapis saepe interfuisse memorat ierolexis . Is. quamvis illae non intra Ecclesias sed penes ipsas sub dio, vel in privatis domi bus institutae sint, juxta id, quod D. Gregorius lib. IX. epist. LXXI Anglicis noviter ad fidem conversis praescripserat, permittendo eis scilicet, ut non longe ab Ecclesiis, in tuguriis virentibus frondibus fabricatis talia convivia recolerentur. Itaque inter alia convivia, pergit Macer, in quibus ibi praesens fueram, sumtuosissimum illud erat, non minus ac devotissimum montis Libani, quando de
Anno M DCXXI v. pro sanctae sedis Apostolicae negotiis ad
322쪽
Patriarcham accesseram,ibi enim in festivitatePatriarchalisEcclesiae, quae sub Titulo Dei parae assumtionis est, conviviu D celebrarum tuit,in quo interfueruntEpiscopi non pauci, magna Clericorucaterva,& innumerabilis populorum concursus, non enim in hoc venerabili caenobio,excepto hoc solum die, carnes maducare, nec unquam animalia mactare licet, quod pro hac die extra clausuram permittitur. At Patriarcha cum caeteris Monachis, &Episcopis ejusdem ordinis seorsim comederunt, eorum enim Regula,quae est D. Antonii Abbatis, nunquam carnes manducare permittit: Unde Maronitae monachi, licet ad Praelatitias dignitates ascendant, observant nihilominus hanc carnium abstinentiam, sicut & reliquas Antonianas constitutiones in ruralibus Insulae MelitensisE Uesis, cum aliquod festum celebratur, solent post vesperarum solennitatem,buccellas una cum fructibus populo distribuere,Graeci
vero placentas, & subcinericias panes distribuunt, & in exequiis dant granum frumenti coctum, & benedictum, quod condimentis ut bellariorum, & id generis, adulcare solent, quae κ υβα, id est,
coliva, latine Bellaria vocamus. Graece tamen κωλἰpiti, de Coli phium latine ipsum panem subcinericium significat. Plautus in Persain. I. Men. III. Coliphia mihi ne incocta detis: ct Juvenalis Sat. II. - Luctantur paucae, comedunt Coliphia paucae. et Amannus ad Plauti verba allegata ait: Coliphia erant panes cum recenti casco commixta. Esculentum hoc frumenti cocti originem duxit ex capitali in Christianas Iuliani Apostatae odio, dum ipsi Constantinopoli Quadragesimam observabant , iusseras ille, ut publice comestabilia vendentes, non nisi contaminata & idolis immolata exponerent, ad cogendos scilicet Christianos, ut aut illa comederent, aut fame perirent, verum in visione a Sancto Theodoro admoniti, ut loco panis coquerent frumentum, quod actum fuit per integram hebdomadam, solicite egenis ditiores subveniendo, & hoc pacto imperialis intentio frustrata, edictum revocavit : Ob hanc igitur tanti facti memoriam continuarunt dc
323쪽
inde Constantinopolitani fideles in gratiarum actione illius S. Martyris,ad anniversarium ejusdem, ea coqucre atque amandatis, uvis passis,nucibus a corticibus di membratis , granis mali P unici,ioliisque apii breviter tritis: hoc granum comiscere solebant,quae con positio Symbolice varias sanctorum virtutes denotat, de pauperibus distribui solet, docente Nectatio Episcopo, apud baronium ad annum Domini CCCLXII. Qui ritus a Graecis in Melita introductus observatur ibi solum in funeralibus, &Coccia etiam vocatur;
Moschi tamen appellant Cothia panem illum benedictum, quem in Ecclesia pro mortuorum suffragio dispensant. Casalius in aliquibus Galliae de Hispaniae locis Agapas adhuc in usu esse tradit, eccolligitur ex Lapide S.Ildephonti altaris inEcclesia Hispanorum&Jacobi Romae, g. IX. Post ex sussiationem in Baptisino antiquitus dabat
Sacerdos pacem cum osculo, hQc est, Sacerdos osculabatur baptizandum, sive esset infans sive adultus,dicens: Pax tibi, testeΡ-hanne Stephano Durando de ritibus Ecclesiae Catholicae Lib. I. c. i'. p. IoI. Sc D.Matthiaommermanno Superintendente Misinensi, Dis sertat Historico-Theolog. ad illud Tertulliani, uni ron nascuntur Christiani. g. 7 . Iosephus Hic Comes Ob ervation. Ecclesiast. Holum
I. de Antiquis baptismi risibin se Ceremoniis lib. V cap. I. p. 3os. singulare quidpiam in medium producit scribens: Absoluto baptismo statim minister baptisatis ostula figebat, quod manifeste quidem S. significavit epistola LlX. ad FidumEpiscopii,ubi
simul cum caeteris collegis,qui Synodo interfuerant,redarguens opinionem ejus qui asserebat, ante octavum diem sacro Lavacro admovendos non esse, quod eo tempore propter contractas in utero
sordes, nemo illos amplecti dc osculari sine stomachi fastidio posset,
sic, inqui Deus persona non accipit, sic nec aetatem, cum se omnibus ad coelestis gratiae consecutionem aequalitate librata praebeat patrem.Nam dc quod vestigium infantis in primis partus sui diebus constituti, mundii non esse dixisti, quod unusquis nostrum horreat adhuc cxo culari, nec hoc putamus ad coelestem gratiam dan-
324쪽
dam impedimento esse oportere. Scriptu est enim: omnia munda - mundis nec aliquis nostrum id debet horrere, quod Deus dignatus est facere. Naui etsi adhuc infans a partu novus est, non ita cur tamen, ut quisquam illum in gratia danda atque in pace facienda horrere debeat, quando in osculo infantis unusquis i nostium pro sua religione ipsas adhuc recentesDei manus debeat cogitare, quas in homine modo formato & recens nato quodam modo exoscul mur, quando id quod Deus fecit amplectimur. Quae nisi oscula: di conluetudinem receptissimam litiise ostenderent, vanum citet puerorum sordes in medium asterre. Intelligere quoque cx his potestLectorioscula non modo Infantibus, verum etiam adultis atque adeo ipsisfoeminis impingi consuevisse, propterea quod naturali infantum sordi opponit peccatorum saniem, qua grandiores utriusque sexus miscretinficiuntur: Et ea cum amplexu in imo pede figi solita,quorum primum verbo amplectimur, alterum vestigio expressum est. ac demum ejus moris rationem fuisse, ut innueretur pax & gratia , quam qui aqua lustrali tingebatur cum Christo& Ecclesia inibat. Huc usq; Vice Comes. Eadem fere reperiuntur in Penrmino se Baptismo cap. 27. Vasqueetio in s. Thomae.quaest.TI-ι '. 16 s. cap. 6. g. 72. 73- 9Iohanne piissa Casitio, denoterum risianorum acris ritibus. c. p. . Qui omnes hanc osculi ccremoniam post baptismum longe antiquam esse contendunt. Imo Vice Comes eandem diu ante Augustini tempora viguisse statuit. Verum fallit & fallitur. Ecquis enim credct, ritum adeo singulatem; si unquam apud veteres in usu fuisset, non memoraturum aliquem ex tot illorum seculorum scriptoribus, qui totum Baptismi ordinem anxie descriptum,in suis monumentis posteritati reliquerunt: ex vetustillimis quidem Tertullianus , ex quarto quinto &sexto seculo Pseudo Clemens, Pleudo Ambrosius&Pseudo. Diony sius, in iis operibus, quae vel proprie de Baptismo, ut
Tertullianus, vel etiam de universis Sacramentis eorumque legitima administratione, ut tres illi posteriores laboriose concin- ritus vestigium, vel in his vel in aliis, iis paulo recentiorum monum n-narunt. Sed nullum hu)ustae antiquissimorum, sive
325쪽
iis exstat. De osculo post Eucharistiam dato & accepto omnes fere memorant; osculi baptismalis nemo mentionem facit, multo minus peregrinum illum &Ecclesiae ignotum osculandi in imo pede baptisati modum verbulo tangit. Propterea Ru Comes orMAIarminus a Doctissimo Datio de cultibus Latinoram Religiosis Lb. Lcap. 2. merito vapulat. Locus Q iani allegatus nihil aliud in Gnuat quam quod Fidus Cypriani Antagonista parvulis nondum octo dies natis, non baptismum modo ,sed ctiam Eucharistiam necetiarib denegaverit, quippe quae nemini nisi baptisato consertur. Perspicua sunt Cypriani de illo verba: Intra octavum diem, eum
sui natus est, baptiundum M sacrificandum non putabat. Non solum baptisandum, sed quoque sacrificandum negabat, id est,
quod omnes concedunt, communicandum & Eucharistico sacro participandum. Cum enim mos obtinuerit, ut infantibus bapimiatis statim Eucharistia communicaretur; Fidus non potuit cos Baptismo excludere, quin & Eucharistia,unaque iis quae illam consequebantur, quorum unum fuit osculum, privaret. Fidi rati cinium tale est ; Parvulus ante octavum diem Eucharistiae partu ceps fieri nequit, eo quod recens nato, & a nativitatis sordibus immundo nemo osculum post communionem solenne daturus etis ecta Iam autem nemo Eucharistiam accipit, quin pacis osculum communicatus a fidelibus accipiat. Infantes a partu adhuc so didos nemo ad osculum admiserit, Ergo neque parvulorum quisquam antequam eum octavus dies a partu mundaverit, ad Eucharistiam, neque adeo ad baptismum, quem illa tum temporis neces sario tequebatur, admittendus erit. Ex his quilibet capit, quam infirmo illud vice. Comitis de osculo baptismali figmentum fundo mento innitatur. Locus Augustini Libro IV. contra Epistol. Polagii cap. 8. a Vice- Comite adductus,nulla explicatione indiget.
ruod ipsissima saltem Cypriani verba proponat, nihilque novi in-
g. X. Ulterius Vic Comes i. d. cap. XXXVI. p. ro meminit, moris fuisse apud Veteres, cum Vir& foemina ad luscipiendum Baptisandum admittebatur, ut susceptor susceptricioscalum
326쪽
rum inligcret. Lx qua comuctudine scriptum cst a Grairano DL parte Decriti de coniceraι. p. uris. . c. Io . Monachi sibi com- Patres commatrusve non iaciant, nec osculentur iceminas. Hoc est, nec una cum iceminis de sacro fonte infantes luscipiant. Proinde Glossa in eundcm locum inquit a forte tangis conluctin diem alicuius loci, ubi Compatres osculabantur Commatres. Cuius ego ut expositioncm partim amplectar, dubitationcm ta-trocn&circumicriptionem non admitto. Nam credere fas est,
ubique eam conluctudinem viguisse, ut signum esset lusceptorem cum susceptri spirituali affinitate devinciri. Cujus rei funda. mentum a gentilium Hebraeorumque moribus ductum est, qui propinquos & amnes osculati sunt. Nunc autem ea consuetudo penitus abrogata est,tum quia spiritualis affinitas inter omnes constat, ut eam externis signis declarare necesse non sit, tum quia providere oportuit, ne hujusmodi ceremoniae adhibeantur, quaepe esitis & nefariis hominibus peccati , aut ostensionis materiam aD serre possint. Osculi post Baptismii indiserte meminit Jussimu A u logra II. Postquam, Diquii, eum abluimus, qui credit, ducimus eum ad locum quo convenerunt comprecandi causa, sub finem precum no&inter nos osculo salutamus. Quae verba non simplicitet de olaulo poli baptismum dato vel accepto, sed juxta tenorem veteris disciplinae Ecclesiasticae, poli communicationem Eucharistiae actum baptismalem Libsecutam accipienda arbitror. At tequam Vice Comitem plane dimittam, addo encomtum ipsa Dastis de Cult. Latin. re /os lis L cap. X. haut frustr.i tributum, ne scilicet lectores sibi ab illoimponi patiantur. Ut semel di cam, quod res est, is est Vicc-Comes qui nullo vel certe exiguo delectu in citandis auctoribus utitur, veros ει falsos,certos & du- bios, veteres & recentes promiscue habet,veluti idsibi tantum negotii datum crederet, ut de antiquis baptismi ritibus crassum nobis, grande ac pingue volumen, multis nugis ac fabulis, mul- tis in nostros, quoties occurrunt, conviciis, laedoriis ac maledi etis refertum cuderet. G
327쪽
g. XI. Abstinebant vero ab hac osculandi consuetudine diebus illis, quibus promulgatum. erat integrum citque plenum j junium,feria scilicet sexta majoris hebdomad. x, Sabbatboque San-- isto, extraordinariis item jejuniis, qu .ae graviorem aliquam ob causam ab Ecclesia indiccrentur. Tertullianinhb. de Oraίione cap. 1 .
Sic & die Paschae,quo communis & quasi publica jeiunii religio est,
merit bdeponimus osculum,nihil curantes deosculando. Alia Jam consuetudo invaluit, jejunantes habita oratione cum fratribus', .subtrahunt osculum pacis, quod est signaculum orationis . . Cau- se intermissi hujus osculi communiter a Patribus vi fierturilla, quod nempe Ecclesia osculuin Judae detestaretur , memoriamque Mus ex animis hominum radicitus exscindi yellet. . Aliaetamen adhuc rationes in medium duci possunt, quae intimam consue Iudinis naturam & genuinam causam demonstrant, qualis illa Tertulliani est in loco modo proposito: cessasse osculum propter publicum je junium sto Pulo die veneris, celebrandum:indictum. . Cur Jo niorum, integrorum i temporibus, osculum pacis , cxcluderetur,. omnium doctissime ex antiquitate eruit Abasti in Obser t. XVIL lib. 3.dicens: Quo huius antiquae disciplinae ratio penitus cognosca tur .non satis fuerit dicere, Dic Veneris sancto osculum quodam modo vetitum; quod je; unium eo die non interruptum sed integrum esset : sed praeterea demonstrandum est, cur diebus jesu . .
niorum integroruin minus honestum decorumque osculus inputa-retur, qua de re Obscure neque satis plane di perspicue.Patrcsto
quuntur , neque quid sentiendum sit, nisi conjectura assequi pol
es , cu)us quidem conJecturae ratio sola non ea climeo Judicio, .
osculum laetitiae Δ gaudii publici testimonium quoddam, Lindici
una fuisse certissimum: quod animi laetantis,&gestientis argumentum, die jejunii praesertim, in lucem quodammodo proferre nefas
ducerent; Sed hoc unum VERE APPOSITE, ET. PROPRr E dici
potest, cum )ejunia illa integra inducerentur primis illis temporibus, neque Sacrificii, neque communionis usum ullum extitisse, .coccoque consectarium illud, nullum ut iosculum multas ob causas. lib. -
328쪽
ns osc ZIS SACRIS VETERUM CHRISTIANOR. 3o
libarptur: Primo, cum neque Sacrificii, neque communionis ulla fieret mentio, neque Missa, neque Sacrificium ullum solenne usurparetur, osculum ideo fuisse quasi neglectu n&omissum. Se- . cundo, praetermissis Missae sacrificio sacerdotem pacem Domini populo non impertiri consuevisse, propterea Christianos non mutuo inter se circumlato osculo usos fuisse. Tertio verba illa sancti
Chryso omi afferri possunt, Homiba 'de proditioneJudae : S4nctum
osculum tencamus, quod anima*sociat, reconciliat mentes, & unum corpus videm ut esse sortiti, & ideo misceamus nos in corpora uno, non in corporum mixtione, sed animorum charitate devincti, ut sic divinae mensae possimust ructibus satiari. Ad extremum Terru ranus, osculo pacis in partem' meriti S gratiae, quae tempore. Missae Sacrificii comparabatur, unumquemq; a fratribus cooptari& adscisci: cu)us Sacrificii cessatione clusquoq; fruendi causa nulla erat, ut ipsi de nostra operatione participent, quam auderent de sua pace transigere fratri: uno verbo, ut paucis Perstringam, quid aliud his verbis innuit, qualQSacrificium est a quo sine pace rece-oditur, Quam osculum dare omnino consuevisse propter Sacrifici. uio. Sed ob)icitur Divus . Ambrosirauserm. 34. Cu)us cxpressa sunt verba, quae confirment, etiam in quadragesimis jejuniis osculum datum esse, quemadmodum pacem Episcopo porrigentis, ne forte ipso Spiritu osculi vestri vos leprobet: possunt & uationum dies proferri, quibus 5 si hora tantum tertia pomeridiana 3 e; unium solveretur Pacis tamen osculum intercederet. Respondeo, vera esse illa, tantumque a nobis aiseri, jeiunioram integrorum diebus osculum vetitum: Jejuniis, inquam, iis, quae sub Vesperam tantum solverentur:quibus quia nullu lacrum,nullumq;Sacrificium osterebatur, ita etiam nullum pacis osculum interponeretur: sicuti neq; feria sexta maioris hebdomadae, Sabbathoque sancto, extraord mariisque jQuniis, quae graviori aliqua de causa ab Ecclesia impc rarentur. Sed quibus diebus ad nonam tantum, aut etiam ad meridiem jejunium protrahebatur, cum in iis etiam sacrum fieret, oscudum etiam porrigebatur. Quare cum iniquadragcsimae stationumque diebus primum hora tertia pomeridiana, de deinde remitten-
329쪽
te se nonnihil severiore disciplina, meridie sacrum procuraretur, osculi etiam erat conccssa usurpatio, atque eam csse causam illius consuetudinis arbitor, non autem in Judaeosculum quasi detestat
dum referendam : sed enim tantum in feriam scxta sanctioris hebdomadae, non item in Sabbathum sanctum cadere potest. Deinde constat ex Tertulliano eos qui libenter & extraordinarie quoque anni die jejunarent, voluisse etiam osculo parcere, imitantes in eo quide sed male Ecclesia, quae integris Iesu niis osculo interdiceret. . H. I. Cons. Joh. Baptista Casatius deSacr. rit; C. Sy. p. 236. g. XII. Caeterum a Doctis observatur, Missas pro defunctis sine osculo pacis perfici, cujus variae apud Scriptores rationes, recensentur. Magister Albinus Flaccus Alcianus derivis. o c. cap. L. circa finem,p. m. Is 34. Edit. Raris in fol. Anno MDCXVII. sed hoc notandum, quia qu9d Missae mortuorum absque gloria & Allel jah, seu pacis osculo celebrantur, quod est indicium laetitiae, ad imutationem agitur Ossiciorum, quae aguntur in morte Domini. Ama larius Fortunatus Episcopus Trevirensis, lib. III.' de ossis. Eicles cap.,
tit Alcuini initialia verba & addit: Nulli dubium, quin mos sit vin dicta primi peccati, ac ideo sine gloria&Allel vj ali celebratur, qu si sine oleo & Thure. Notandum est etiam, quod ossicium pro
mortuis ad imitationem agitur ossiciorum, quae aguntur in morte Domini. Iam praetulimus, quod novimus, quare in ossiciis passio nis Domini, pacis Olculum non debemus; hic nescimus aliud proferre, nisi quod ibi praelibavimus, quoniam ibi non agitur osculum: pacis, nec hic agitur. Durandus M. IV. Divin. o c. cap. L III. g. In Missa pro defunctis pax non datur, quia fideles anni ae, jam non sunt, nec ulterius erunt in turbatione hujus mundi, scd quiescunt jam in Domino, unde non est eis neccssarium pacis osculum, quod , est pacis & concordiae signum. Hinc est quod etiam inter Mon chos pax non datur, quoniam mundo mortui reputantur de Con crat. Dist. 2. Pacem. Rursus L. b. VII. cap. 33. g. 3o. Pax cciam triplici rationc non datur, primo quia hoc ossicium triduanum Christi sepulturam vestigio sequitur, ubi pax non dates propter Judae o cu' uidete
330쪽
detestandum. Secundo,quia non communicamus mortuis quia non nobis re pondent. Nos enim sumus in texta aetate, illi in leptima. Terto, quia de mortuo homine nescimus adhuc, utrum
ipse de contarinitate Ecclesiae, & pacem habeat cum tuo creatore& reconciliationem,ideo pacem admissam non damus Addo , Albaspinaei l. c. Quando causa omissi osculi in osculum Judae
transfertur, non video qui convenire mortuorum sacris possit. xistimo itaque,probabilius esse ideo in mortuorum sacris osculum non persolutum esse , quod olim privata essent illa sacra , non autem ibiennia, hoc est, non essent instituta, ut in eis publice fides omnes conamunicarent,perinde atq; Dominicis testisq; diebus neret. Nam in Canone 4. Concilii secundu sensis discrimen expressponitur inter solennia mortuorumq; Sacra. Itaq, cum inii Saac non communicaretur,nullum etiam osculum dabatur. Eaderio facit pro Monachorti sacris, in quibus pariter os lo parcebatur non quidem, ut nonnulli autores de divinis ossiciis volunt, quod mortui mundo ceserentur,quasi mortuos inter & Vivos nul- cita intercederet communio, & cum iis comunicandum non ellet, qui unoeodemq; cum vivisEcclesiae corpore comprehenduntur. Quare si cum mortuis communicandum est, non est in eorum sacris prohibendum osculum quandoquidem comunionis lignuest, arguitq;Christianos, ut simul osculo conjungutur,ita&eO-' dem Ecclc siae corpore simul omnes consociari. Vera igitur ac gar mana ratio inde desumenda est,quod Monachorum missae sacrificia privata cssent. in iis nulla generalis communio fieret, quare olculum, quod ad solas pertinebat generales communiones,omittebatur. Huc accedit, raro admodum Monachos Eucharistiam per cepitIe, quod Laici essent, perpetuoq; poenitentiae vitaeq; a perit tibus conficerentur, quo in statu seu tempore, vix ad huchariltiam participadam, ac ne vix quide accedere solerent. Videatur Andreas Piscara statis In Praxioremoniarum.lHIL Seci. VI. c.' g.I2.8.2 L. Gabriel Bui ectione LXX super canone Missae. Johan.a 'ecremata