장음표시 사용
111쪽
retinere uoluit, nam in B quoque, quem hic Sequitur, non u0cant' sed uocat' est; sed maXime mirandum e8t, quod uerissimam codicis A scripturam si noua spreuit. Nam nouare Orationem, id est, uulgarem loquendi formam arte aliqua mutare et nouitatis gratiam aliquam ei adfundere, proprium Schematos est; ch. IX, I, 14: si ergo figura sit arte aliqua uouata forma dicendi'; et si nouitatis' uocabulo saepius in hac re usus est Quintilianus, uelut IX, 2,
esse diXit, alias πνακτικας, RiiRS ποι τικας, haec leguntur: si raro iudicandum est rhetoricen in Retu CODSi Stere . . .
atque ita ab omnibus dictum est. Mihi autem uidetur
etiam ex illis ceteris artibus multum adSumere; nam et 90test aliquando ipsa res per Se inSpeetione eSSe Contenta'. Sed cum pronomen se ipsa', si cum Substantivo ., reS' coniungitur, male abundet ideoque necessario cum Uerbis si per se inspectione' iungendum sit, et cum ipsum huius Sententiae subiectum si reS', pro quo uocabulo etiam har8' potiuS ponendum erat, plane otiosum Sit, fere certum
est Quintilianum sic scripsisse: ἡ potest aliquando ip8a rei per Se inspectione esse eo tenta', Sicut est l: hipso rei, cuius studium habet, intellectu contenta'. III, 1, 10-ll sic scribendum et interpungendum eSSe adparet: si Thrasymachus chalcedonius cum hoc et Prodicus Cius et . . . Alcidamas Elaites, Antiph0n quoque, qui 0m codd.) et orationem primus omnium scripsit ut nihilo minus artem et ipse sic uere B) composuit ..., etiam PolycrateS... et TheodoruS Bygantius nam ut nunc locus scribitur, n0mina Polycratis et Theodori sine praedicato ponuntur, cum do his idem, quod de Antiphonte dictum est, dici non possit. Omnium horum nominum praedicatum
112쪽
fuerunt) continetur. ΙΙΙ, 6, 76, cuius loci uitium Spaldingius sensit et uerborum transpositione Sanandum putauit, addito etiam altero loco pronomine, quod hic facile omitti potuit, scribendum est: si At enim simile est illi: habeo ius, non habes' hoe: occidisti, recte occidi μ. III, 7, 2 scribitur: se editi in competitores, in L. Pisonum, in Clodium et Curionum libri uituperationem conti-n0nt'. Sod cum hic certa librorum eXempla nominentur nec, ut in superioribus factum est, res uniuerse significetur, fieri uiX potest, quin nomen scriptoris Quintilianus adiecerit; quare post Curionis nomen uerba se a Cicerones addenda censeo, idque maxime propter Uerba hin Com petitores' necessarium esse iudico.
IV, 2, 69 Quintilianus, qui 66 eorum Sententiam im- .
probauit, quibu8, Si contra DOS eSSet cauSR, narrandum non esse uidebatur, set 68 diXit in eo certe genere caUSnrum, in quo non de culpa sed de actione quaereretur, etiam si themata contra nos essent, confiteri et Darrare nobis
licere, haec adicit: ἡ Uerum in his quoque confessionibus est aliquid, quod de inuidia, quam expositio aduersarii fecit, dotrahi possit'. Adparet Quintilianum hoc dicere uoluiSSe,
reum en ratione narrare et CRUSRm eXponere BOSSe, Ut Sua narratione eam inuidiam minuat, quam aduersarii ex-p0sitio fecerit; sud quomodo haec sententia eX iis uerbi8, quae Supra Scripta Sunt, effici po88it, non uideo; intellegerem, si si detrahere ' Sine obiecto, ut V, 13, 17)pro si detrahi' scriberetur. Uerum eiusmodi correctio ui0- lentior est, aliaque uia eodem facilius peruenire licet; nam pro se quod de , quod Halmii coniecturae debetur, cum in B solum si quod' scribatur, in si autem si quod eX', sed ita, ut praepositio in rasura m. sec. Scripta sit, Sine dubio
113쪽
ita scribendum est: se est aliquid, quo de inuidia . . . dotrahi possit'. Eodem corrigendi genere Maduigius locum, qui est IX, 2, 69, emendauit; ego duos hio statim addam. Nam VIII, 2, 12 manifesto adparet seribendum eSse: ἡ At obscuritas fit uerbis iam tib usu remotis, ut si commentarios quiS pontificum . . . et eXOletoS Scrutatus auctores id ipsum petat ex his, quae inde contraxerit, quo codd. quod)non intolleguntur', id est, id ipsum, quo efficitur, ut non possint intellegi; scilicet eiusmodi praui homines obscurissimis quibusque antiquorum Scriptorum UerbiS, quae De ipsi fortasso n00 alii intellegebant, libentissimo utebantur; OD. Gullii N. A. I, l0. - XI, I, 92 scribitur apud Halmium: si Adiciendum etiam breuiter uidetur, quod fit, ut dicondi uirtutos diuersissimae non Solum SUOS B mutore Shaboant sod ab eisdem saepe laudentur'. Rectior oratio facta est, quam in aliis editionibus erat; sed molesta circumlocutio per uerba si fit ut ' eSt, quo accedit, quod Quintilianus non tam simpliciter dicere uoluit, hoc fieri, quam indicare, cur fiat; idque 08tendit 93, ubi huius rei causa adsertur. In cod. G pro sest ut scribitur si fiat'; sex hoc officiundum: fiat, ut dioendi uirtute S . . . lnudentur'. IV, 2, 123 0X B scribitur: si multum confert adiectaueris credibilis rerum imago', nec per Se Sane ulla cauS nesse uidetur, cur haec Scriptura in dubium uocetur; nam hanc imaginem tantum fictam esse scir. 124 extr.), non eX Uero rerum actu ductum, satis adiectivo si crudibilis' significari uid0tur. Nihilo minus dubitandi causa e St, Cum in cod. A. uocabulum se adiecta' ita seriptum sit, ut litora se te correctori debeatitur; hoc me mouet, ut Certo credam Quintilianum non si adiecta' sed ad ictu Scripsisse. quae Suspicio eo firmatur, quod VIII, 3, 70 in simili sententia hoc uerbo usus eSt: si licebit etiam salso adfingere, quidquid fieri solet'. - Similiter c0rrect0r codicis A alium locum T
114쪽
corrupit, qui est VII, 3, 16, ubi Scribitur: si rarissime enim apud eos si. e. oratore8) reperitur illa . . . Servitus ad certa se uerba adstringetidi, idque faciendum in libris Ciceronis
de oratore uetat M. Antonius Hic miror Halmium in- Solitam prorsus ac prauam uerbi uetandi constructionem tolerasse; sed facile uitium Scripturae remouetur. Nam in A uorbi si uetat' duae litterae, quas mutabo, Correetione ortae Sunt, certumque eSi nestat Scribendum eSSe.
IX, 2, 2 eX B editur: sinam quo modo iudeX doceri potest, si do sit inlustris sexplanatio Of 0tidit hic coniunctivus, cum paulo p0st simili loco 3) indicativus se adiuuantur' ponatur; sed in A duae postremae litterae uerbi si desit'
correetoriS Sunt, unde concludi debere uidetur, in hoc
codicu initio dest pro si deest ' scriptum fuisse. IV, 5, 24 ex Α scribitur: ἡ multum ex diligentia partiondi tulit laudis Q. Hort0nsius, cuius tamen diuisionem in digitos diductam nonnumquam Cicero leuiter eludit.
Nam est suus et in gestu modus et uitanda utique maXime concisa nimium et uelut articulosa partitio'. Uerba, quae Sunt: si e St Suus et in gestu modus ' ego quidem non intellego; Hortensii gestum respici et immodestum uocari putant; sed si ita est, ualde obscure locutus est Quintilianus dicturumque eum fuisse credo: ἡuam est et in illo gestu quaedam immodestia aut certe: sinam est et in illo gestu modus Seruandus'. Ni fallor, scripsit ficto ex uerbo
digerendi, quo alibi in hac re utitur sui XI, 3, II 4),
Substantiuo: sitiam est Suus et digestui modus'. Hoc substantivo usus est Statius Siluar. III, 3, 87. V, 10, 125 editur: si hoc exercitatione multa conSequendum, ut, quemadmodum illorum artificum, etiamsi alio Spectatit, manus tamen ip Sa consuetudine ad grauis, acutos mediosque horum SODOS sertur, Sic cet.'. Quae Scriptura eo laborat, quod pronomen demonstrativum ,hO-
115쪽
rum' prorsus nihil habet, quo reseratur, ut significatio eius obscura sit; nec dubitandum mihi uidetur, quin scriptum fuerit: si medio8que nemorum SOBOS' CD. I, 4, 7. V, 14, 15-16 ea uerba, quibus eXemplum epichirematos continetur, in editionibus non recto ab iis distinguuntur, quae Quintilianus ad inlustrandum exemplum de suo addidit; praeterea locus aliquot uerbis omissiS corruptuS e St, sicut iam Burmatinus recte intelleXerat, cuius inuento paucis mutatis utor. Sic enim scripsit Quintilianus: ἡNam quo ingenio est opus, ut dicas: fBona ad me pertinent; solus senim sum filius defuncti' uul solus heros', cum iure bonorum possessio intestati secundum a9nutionem, testuti secundum tabulas dotur); ad me igitur pertinent' '
codd. si pertinet'). Uerba, quae Sunt: si Cum iure . . . detur',
ipsius Quintiliani sunt, non eius, qui bonorum ΡOSSESSiOnem petit, Sicut editores crediderunt; nam is aut nihil eiuSmodi, quod rectius erat, aut certe hoc dicore debubat:
is et iure . . . dntur', non si eum iure . . . detur'. Addidit haec,
ut ostenderet adsumptionem duplicem formam hoc loco habere p08se, quoniam i8, qui bona petit, aut tamquam
solus filius secundum agnationem aut tamquam Soli1S heres Secundum testamenti tabulas ea petere potest; hinc etiam adparet uerum et necessarium Supplementum eSSe. Epichirematos forma ea est, in qua idem concluditur,
catur uerbis: si bona ad me pertinent'; adsumptio autem uel ratio his uerbis continetur: si solus enim sum filius defuncti' uel si solus enim sum heres defuncti'. Sequentia uerba Sic scribenda sunt: si Sed cum ipsa ratio S. Rd- Sumptio) in quaestionem uenit, efficiendum est certum id, quo probaturi Sumus, qu0d incertum est, ut, si ipSa forte intenti0n0 dicatur aut filius non us' aut non es legitimus' aut non es solus' itemque aut non heres
116쪽
es' aut non iustum testamentum est' aut capere non potes' aut 'habes coheredes', efficiendum estiuStum, propter quod nobis adiudicari bona debeant'. Nam in his statim adparet particulam haut' non ad aduersarii uerba pertinere; est Quintiliani ipsius, qui sic ostendere uult, quibusnam modis heredis uel filii adsumptio s. ratio)in quaeStionem uenire possit. Intentio hoc loco non est par8 prima epichirematos sed ea, cui c0ntraria est
depulsio; ch. III, 6, 13. 17. I9; 9, I; VI, 4, 2, alibi
V, 14, 27, ubi Scribitur: ἡ Ρeregisse mihi uideor saera
tradontium artes', nulla efficitur sententia, Sive se peregiSSe Sacra' Siue se peregisse artes' iungas; optima sententia erit, Si Sublato uulgari errore Scrip Seris: se peregisse mihi uideor sacra tradentium partes'. si Sacra trudere' pro eo,
quod est: si subtilia praecepta artiS rhetoricae tradere', dixit Quintilianus ua uerba respiciens, quibus de hac re USUS eSt Supra cap. 13, 60: si legem dicendi quasi quaedam mysteria tradiderunt ε. VI, prooem. 10-11 Quintilianus filium mortuum laudat, in quo teStatur Se heaS uidisse uirtutes non ingenii modo nam sic Decessario Scribendum est; eodd. si ingenii non modo ') ad percipiendas disciplinas . . . Studiique iam tum D OB CORCti . . ., Sed probitati8, pietatis, humanitatis, lib0ralitatis, ut pr08us posset hinc esse tanti fulminis metus ;d0indu haoc addit: si Sod hae spes adhuc; illa maiora,conStantia, grauita S, contra dolores etiam ne metus robur' , idque uerbis sequentibus oXsequitur. Adparet statim iuhi S Uerba, quae Sunt se Spe 8' et si maiora', parum recte inter Se reSpondere et Contraria potii, etiam si si maiora' idem
Significare Statuimus, quod si ad ultiora'; et ne hoc quidem Satis est, cum Quintilianus has uirtutes iam perfectas apud filium fuisse uelit, sicut sequentia ostendunt. Omnia
117쪽
ructa erunt, si facili correctione Scripseris: si illa matura,
VI, I, 9 primum scriptura sic sacilius emendatur sereus de indignitate calumniae conspirationisue uehementius interim queritur'; deitido retinenda sest codicum Scriptura: hJhaec Officin . . quae plerumque SUDt, ut dixi, prooemio similia sed liberiora plenioraque'. Nam se prooemio' breuiter dictum est pro eo, quod e8t siprooemii officiis', sicut u. c. IX, 1, 18 si uerbis et sententiis' pro si uerborum sententiarumque figuris'; sed hoc loquondi genus
VI, I, I 3, ubi praecipitur, quo modo ReeUSator CRU-sam suam iudicibus commendare debeat, uulgo scribitur: ἡ Metus etiam, si est adhibendus, ut faciat idem, hunc habet locum fortiorem quam in prooemio'. Hic Verba, quae Sunt: hut faciat idem', ita enarrant, tamquam idem Significent, quod haec: ἡ ut conciliet commendetque aestuSntorem', nec uideo, quo alio modo enarrari possint; sed tum prorsus putida et Superuacanea fit haec sententia snam quo alio consilio adhiberi hic poterat γ) nou bruuitatu Quintiliani digna. In cod. A non si faciat' sed si facit' scribitur, qui indicativus ostendoro uidutur Quintilianum hic quoque ut in iis, quae praecedunt, eXemplum adtuliSSe; quare foro ausim confirmare Scriptum Olim fuisse: si metuS etiam, si sest adhibendus, ut facit idum in eundem i. o. Cicero in Verrem, ut in antecedenti exemplo), hunc habui locum sortiorem quam in prooemio'; et hanc scripturam ualde eo firmari adparet, quod eo loco, ubi Quintilianus eandem rem in exordii praeceptis tractat set qu0m hic respicit IV, 1, 20), 00dem exemplo adlato Scribitur: si metus etiam UODDumquam eSt . . . adhibendus, ut idem in Verrum facit'. Illo loco ea significantur, quae leguntur Aetion.
118쪽
VI, 1, 33 editur: ἡ At sordes et squalorem et propinquorum quoque Similem habitum solo profuisse et magnum ad salutem momentum preces adtulisse'. Sed cumh. l. de iis tantum agatur, quae faciendo lacrimRS mouemus 30), se preces', quae ad miserationem pertinent, de qua antea dixit 24 extr. 27), hic parum recte nominantur; praeterea hi aduocati non precantur sed sola praesentia et squalido habitu periclitantem adiuuant. Uidetur igitur pro se preces' Scribendum eSSe seretS , ΡΓResertim cum eiusmodi dativus desideretur; quo repo Sito Voce siret' carere pOSSUmUS , quam Brunner ΡOSt , SqUalorem' insori uoluit probantu Halmio. D0indo 33-34 disputationem institutam paulum turbauit Quintilianus,
cum Sic pergit: si Quare et ob Seeratio illa . . . uideri Solet, Stratum denique iacere et genua complecti'; nam ex his ΡOStremn Sola ad ea pertinent, quae facimus, ideoque hi infinitivi potius subiecti loco cum UerbiS hsrolaiSSe . . . adtulissu' iungundi fuerunt. Ea uero, quae praecedunt, plane alius generis sunt et ad ea pertinent, quae dici-mUS, ut misericordiam iudicum mouerimus; sed cum haec
suo loco omisiss0t Quintilianus nam 24 du rei modo
pignoribus locutus obiter est), nunc occasione Oblata, CUm de propinquorum aduocatione eiusque ui loqui coepit, de praetermissis commotiosaetus hario sententiam de obsecratione iudicum per pignora et simul illam romotiorem de deorum inuocatione addidit. Ceterum his uerbis mendum ineSt, quod Sic remouendum est: si quare et obsecratio illa . . . Utilis erit et deorum etiam inuocatio, quae uelut ex bona con Scientia profecta uideri solset'; nam h0c dici debui, etiam illam deorum inuocatiouom hutilem e SSe' alioquin, quid illa sententia: si deorum inuocatio uelut eX
119쪽
bona conscientia profecta uideri Solet' h. l. agat, uix qiutS- quam dixerit. Accedit, quod sto domum infinitivi hiacere . . Complecti' praedicatum scit. ἡ utile erit') habunt. VI, 1, 46 dicit Quintilianus non commouere intitum miserationem sed etiam discutere epilogi proprium e SSe, idque fiseri cum oration se continua tum etiam quibusdam
urbane dictis. Postorius gonus 47-48 0X0mplis adlatis tractat, deinde ad altorum gonus 49 transit, cum dicit:
se DiScutiendae tamen oratione eiusmodi scaenae'. Quam peruer8a sit h. l. particula istamen', nemo non uidet, etiam alii do scripturae uuritate dubitauerunt; ego putauerim Scriptum fuisse: si Discutiendae etiam Oratione scit. Continua) 0iusmodi Senenne μ. VI. 2, 15 Halmius scripsit: si Verum aliquanto magis propria fuerit uirtus simulationis, satisfaciendi rogandisse εἰρωνεία, quae diuersuin ei, quod dicit, intellectum petit'. Sed primum adiectivum se propria' genetiuum requirit, Sicut in duabus sententiis, quae praecedunt, dicitur: si Sunt eX eadem natura' et: si ex hac forma uenit'; deinde gerundia uel ideo, quod Latina uerba sunt, potiuS ad si Simulationis' uocabulum quam ad ἡ εἰρωνεία referenda eSSe Uidentur; dei do si simulationis uirtus' uniuerse appellata partim recto uerbis si satisfaciendi rogandive εἰρωνε αμ definitur, quae unum tantum genus simulationis significant; nece8Sario genus hoo statim significandum est gurundiis ad simulationis nomen relatis, atque ita rectiUS εἰρωνεία
additur, quamuis haec quoque uniuersa sit appellatio, quae melius abus sui set facile a luctoro aliquo addi potuit. In c0d. A est: si propria fuit uirtutis simulationi satisfaciendi', in quibus si fuit' sex lini id ost huius, ortum e8Se crediderim, ideoque sic Quintilianum scripsisse Suspicor: MUerum aliquanto magis propria scit . est) huius νιrtutissimulatio satisfaciendi rogandive, εἰρωνεία, quae . . . Petit'.
120쪽
ἡHuius uirtutiS' est του ἰῆθους, quae uirtu S uocatur, ut
infra 24 dinosis et cap. 3, 1 et 104 urbanitas.
VI, 2, 16 sic scribendum et interpungendum eSSe Certum eSt: si Hinc etiam ille maior ad concitandum odium Dasci adsectus solet, cum hoc ipso, quod nos aduersariiue summittimus, intellegitur tacita inpotentiae exprobratio; namque eo S grauis et intolerabilis id ipsum demonstrat, quod cedimus. Sed scodd. si et f) ignorant cupidi male dicendi aut adfectatores liburtatis, plus inuidiam quam conuicium p 0sse' sideoque scilicet potius ad conuicium confugiunt ἐθυς illud spernunt). VI, 3, 45-46 sic scribendum et interpungendum eSSecredo: si Sed acutior est illa . . . in urbanitate breuitas cuius quidem dupleX forma est dicendi ac respondendi, sod ratio communis in parte si . e. eX parte, non omnino, OD. Bonnelli Lex. Quint. p. 626; Sio scribendum e8Se clare ostendunt sequentia, ubi discrimina iudicantur, et olim sic d0batur). Nihil enim, quod in lacussendo dici poteSt, non etiam in repercutiendo, at quaedam propria Sunt re' Spondentium; illa scit. quae ad dicundi uel lacessundi formam pertinent) etiam meditati atque commentati scodd. ἡ itaque concitati') adferre solent, haec soli. quae in re- Spondendo uel repercutiendo dicuntur) plerumque in alter- catione aut in rogandis testibu8 reperiuntur'. ID ἡ COLCitati' fere certum est si commentati' latere; nec intellego, quo modo Halmius hoc participium ex dittographia oriri potuisse putauerit; si meditati', quod Similiter cum se Com
se etiam' et hitaque' excidisse putauerim quam in litterisse etiam ita ' latere; nam particula si etiam' ut X abesse poteSt, cum adpareat Quintilianum duplici ratione has duas urbanitatis formas inter se differre dicere. Sed tamen haec pars
coniecturae incerta est nec alio nisi sententia commendatur.