Christiani Falsteri Amoenitates philologicæ, sive Discursus varii 3

71쪽

16 CHRISTIANI FALSTERI

gos infames ex ordine Sapientum AEgyptio rum, mihi objectat. Monet idem, utrumque a Greg. Abulpharatio sa) vocari Sapientes, qui Mosen in Sapientia instituerunt 2 monet, eos a Numenio apud Eusebium b) 'Iερογραμματεχ , Scribos Sacros . ab Artapano apud eumdem sc) 'Iερεῖς ὐπερ Με ωφιν appellari. Qui bus ego auctoritatibus minus idoneis & recentioribus antiquiores alias Hebraeorum Oppono , qui duos illos fratres sut Ambrosus Putat nusquam collegio Sapientum adscriabunt, sed mimuriri s Praestigiatores item

quibus quidem artificibus Ρharao usus dele itatusque fuit, sicuti Imperatores Nera apud Suetonium, e) & Didius Iulianus apud Spartianum , ) alii. , is Denique quaesitum est , cujusmodi animalium genus fuerint, quae Mosi dicunturtitem qui factum sit, ut Magus ha produncturus jam manus dare, digitumque DEI esse fateri cogeretur ξ de voce Hebraea , uti &Graeca , qua LXX Interpretes illam exponunt, g) σκνίφερ, ea replicamus , quae Boq

72쪽

AMOENITATES PHILOLOGICAE. s

ehartus sa) quae H. Stephanus bin disserunt:

deinde ad interpretes Latinos conversi, imsectorum istud genus a Veteribus Gniphes male a recentioribus quibusdam Pediculas verti discimus; quos Orosius se in hunc mindum . ubi de plagis AEgyptiorum agit , d scribit: Post ignisos ciniphes, bi nusquam, toto se aera vibrantes, evitabiles. item alio in loco: d) μι ιertia vexatio habuit Gniphes, musicuus sciliret parvissimas ac saevissimas, quae medius e aestibus per loca squalida coadunatim vibrando densaiae, S in nullo volatu allabi solent capillisque hominum ac pecudum stiis cum urema morsu intersori. - Hinc ad causam , quamobrem magi Cinis Phes producere potis nos essent , digredimur. quae quo simplicior , eo rectior nobis vid iatur, si crederemus, tum, cum ad hoc miraculum ventum esset, DEO visum fuisse, modum potestatis maSicae inhibere , ut potentia & majestas divina eo gloriosius , deficientibus jam Ianne & Iambre, in oculos M animos populi utriusque se inferret, ut impotentem animi Pharaonem poenitentia Certaminis sui cum Supremo Numine subiaret, ut victam & triumphatam Magiam impudentiae suae audaciaeque puderet. Ceterum non dissitebar, in eam me quondam opini

a. Hieroz. P. I. L. I. Cap. IX, p. 7o. b. in Append. ad Theseurum L. Graecae col. i142, sq. s. Lib. I, Cap.

X. d. L. VII, C. XXVII. I

73쪽

18 CHRISTIANI FALSTERIncin incidisse , mi Ciniphes AEgyptios , eo

tempore prodeuntes, novum in rerum natu.

ra senus bestiolarium fuisse , quorum in opitiato adspectu obstupefacta vis magica concidit , mihi persuaderem.

De Auctoritate PRINCIPIS in Ddicia

OUum proximi seculi ea apud nos Danos

sortuna esset, ut poetarum vernaculo rum gloria superiores aetates superaret, fui ris spem omnem aequiparandi praeciperet, unum tulit, ingenii virtutibus quam virtutum ingenio praestantiorem, quem

. Largus'exundans lerho dedit ingenii fons. ω

Hunc nescio quae vecors libertas agitaverat 'ue eo, ut temperare sibi non ponet, quin maledicos versus in plerosque regni Proceres scriberet, ipsi etiam sanistissimo Principi gravissima injuria haud oblique facta. Lex est: sbin strisquis toniumeliosa maledicta in REGEM conjicit, fami, morte bonisque mustator, ira ut , dextra vivo amputata , corpus bur in

74쪽

ΑMOENITATES PHILOLOGICAE.

partes dissectum rotae imponatur , eaputque una eam manu palo inmatur. Item , ta) Si qua regimen REGIS contumelioss dictis lacessere ausias fuerit, fami cst bonis mattagor: - Nihilo minus malefico nostro aliud malum non datum est , quam quod miti stimus Aurustas, quondam Caso Patavino dedit, qui hunc levi exilio punire satis habuit, cum in convivio pleno proclamasset , Neque votum sbi neque animam deesse eum confodiendi. b) Nimirum per incredibilem probissimi CHRISTIANI nostri indulgentiam fit , ut Pacobus noster m rete

ratione in Orientem unice multetur , impudentiam suam Orbitate apud Indos ad supremum diem expiaturus: quanquam non de sint, qui alium vitae exitum eum habuisset raedicant. in itinere maritimo , cum de extinio reduceretur, insepultam sepulturam na

Versus hujus poetae, item Dissertatio Latina ejusdem, cui titulus, uola Jeroboami in Dan N Bethel, aculeatis probris plena . in coetu studiosorum quorundam hominum olim Iegebatur, cum ego sorte arbiter intervenirem. Quid prie manibus sit, rogo exhibent illiinisticis istius ingenii monumenta 3 quae con spicatus, cum prima fronte mihi nota essent, lectoribus suis reddo, addita voce, Pessime de ingenio suo poetam nostrum meritum fuisse, neque multo melius eos , qui hunc & similes

e . .

a. Ibid. Anie. IX. b. Vid. Sueton. Cap. LI.

75쪽

6o X CHRISTIANI FALSΤERI

Iegunt, de bovis horis mereri. Ad quae I venum unus Tantum abest, inquit , ut eo animo legamus, quo ille scripsit , ut potius immanem ejus petulantiam hominis non sani esse judicemus. Haud tamen dissiteor , jucunda nobis esse, quae Auctor Principem admonet , praemia virtutis ab ambitione possideri, indignos pro dignis surrepere , patriam illis servire, qui patriae non serviunt, Aulae, Belli, Civitatis, Ecclesiae onera. Tum vero ego, An nestitis, inquam, vetus illud di

tum Arsotelis e a) Ov πλεχος νους-λογος, ἐλαχι η , Ubi plurimum mentisae rationis, ibi minimum fortunae 8 Hoc maJores nostri questi sunt, hoc nos querimur, ii posteri querentur. Tam raro hominem mereri , quod assequitur, quam assequi, quod meretur. Non serendus tamen videtur Civis. qui Principi suo hoc vitio vertat exprobre que, sicuti Antisthenes quondam Atneniensibus, quibus ille cum suaderet, a nos ut d cernerent esse equos, atque hi ab omni promas ratione id alienum esse dicerent. 'Aλλα μην

εοντες - - , inquit, apud vos duces quandoque sunt ., qui nihil didicerunt. b) Certe numen Principis, a quo tanquam manu DEI beneficia humana dispensantur, ea verecundia suspici oportet, quam Codex Theod. o pra

76쪽

s cipit : Dissputare de principali judieis niso eo oportet. Sacrilegii eηim instar est , dari ais, an is dignus sit, quem elegerit imperator. Quo accedit monitum Nazaris in Panegyrico conis j, stantin. sa) Existimare de Principibus nemini: - fas es; quod quidem capitale erat sub Tibret idi. dictum ullum factumve ejus existimatione ali ualia , uti apud Suetonium b) me legere meis 2, mini. Atque ea civis reverentia non profectocto minima fidei in Principem portio est. Quid pli, si Rex meus Ludovici XI exemplo ex mediis .h Cancellarium, eX tonsore Legatum primitis ordinis creaverit, sc) res ea non mei judicii est, est obsequii mei, tacite suffragari, atque cum animo cogitare effatum illud Apostoli

quod M. ille Terentius apud Tacitum : e Non est nostrum aestimare, quem supra ceteros, ω quibus de causs extollas. Tibi Tiberio fummum rerum judicium dii deder/: nobis obse quit gloria relicta est. De Rege meo loquor. non de Nerone aliquo aut Heliogabalo , qui bonis & frugi hominibus insensi, perditis &perniciosis amplissimos Reipublicae honores turpiter deserebant.

. . t. Erat,

a. Cap. V, princ. b. in Tiberio Cap. LVIII. e. Vid. Botet. de Rep. L. II. C. IX, p. m. Σολ. d. Rom. XIII, I. e. Annal. VI, 8, s.

77쪽

Erat, qui huiusmodi verecundiam immane quam brutam dicebat, si de indignis , quos Princeps idoneis praeponit , conqueri nefas aut religio osset'; si impune fateri non licere quod ille cata habitatores coram Rege Ari-tiocho , quem ignorabant, sa) 'Ο Βασιλευς, σι δε φιλοι μοχΘηροὶ, Rex bonus est ,sed amici pravi. Cui ego; Memento, Inquam, 6 Iuvenis', hominem , cui Princeps partem aliquam imperii demandat, haud ita temere indignum judicari oportere , uti ab imperit vulgo fieri selet, qui saepe pastorali tibia quam exquisitissimo cantu plus delectatur ; qui inpietis tabulis non tam luminis & umbrae artificium quam multiplicem colorem spectati qui

virtutes hominis non animo, non obstina tione fidei in patriam, magis quam corpare, fortuna fama meritur. Memento , inguntum humanum ita esse, ut in testimanda aliorum

sollertia plus odio , invidiae , cupiditati plerumque indulgeamus , quam honestati obsequamur, honoresque , quos ipsi sorte optamus, ubi alteri obtingere videmus, jam misere prosusos esse queramur, exclamantes illud Vulpis do Persona tragica apud PMdrum; b, 4 aeuanta oecies. θ' cerebrum non habe; fsi e Ciceronianum illud, b rempora, d mores f. Memento, beneficia , quae inuignis, uti

vocamus , tribuuntur, vitia esse non tam

78쪽

AMOENITATES PHILOLOGICAE.

Principis, quam eorum, qui Principis aures& oculi mi, qui commendant , qui fidem pro meritis interponunt. Memento denique, si inseniorum electio tibi a Principe daretur, si, ungulis Aulae , Belli , Civitatis , Acis estipendiis in tua manu positis, rem publicam ita ordinares, ut jam nemo, nisi clarissimus. nisi excellentitanus magistratum di honorespublicos gerat ', magnas tamen horum virtutes magnis tam vitiis haud carere, adeo ut dubium sit, patriaene tantundem obsint, qua tum prosint. Sejanus praestantis, fateor, ingenii aulici est, & consilii plenus, sed superbus, sed insidiosus, & facinorum omnium re pertor et so) RUnus in Bello erregie fortis N bonus imperator, sed avarus t ' faraxa s) Verires in Civitate homo callidus & legationis obeundae peritissimus, sed Derilagus , sed r gionum suarum praedo. c) Taceo de plerisque eorum, qui Ecclesiam regunt, angenii gloria

praeter alios florentibus. hos vero jam ab omni aevo quo eloquentiores praestantioresque , eo turbulentiores fuisse constat , 'unde tot Conci lia adversius rei coelesiasticae novatores , tot

cruenta odia dc bella , tot hodieque in e clesia corruptelae. Quibus quidem rius recte aestimatis, non est quod mireris , si ego, mediocritatis ingenii amator, salva n

a. Tacit. Ann. IV, G, 4. h. Cic. Lib. II, de orat. C. LXVI, dc Geli. IU, 8. c. Lactant. II. q.

79쪽

bilium meritorum dignitate, hominem , qui multa peritia, quam peritiam, .quae hominet

indiget, malim. N . .

Tobilium nostratium quempiam, Civiliter eruditum, nova quaedam cupiditaS an liquam Aulae Romanae faciem videndi incesserat i cupiditas eo amabilior , quo rarioris exempli in patriciis nostris est ic prodigio seresimilior. Hic, quicquid in vita aulica magnificum, in cultu regio superbum. in spectaculis amoenulo est , Palatio veteri Romano quondam clausum ratus, quum diu librum iustoricum ejus argumenti frustra quaesisset, pro ea qua apud me valebat auctoritate , pro ea qua apud eum valebam gratia , in mandatis mihi per epistolam dederat, ut me sibi impenderem , Antiquitates Romae Aulicas libro

Commentario exsequiturus. Ego. segnitiae meae seu potius imperitiae diu tum temporistum materiae dissicultatem praetexo , nullis conditionibus, ut justum volumen conscribe rem , me adduci passiis. Fandem Patrono. jam coram colloquenti fidem do , me brevi

post, re paulului' deliberata, & lectionibus meis antiquis in eonsilium adhibitis , imperata per Epistolam facturum. Nec promissum

seselsi,

80쪽

seselli, si exspectationem Patroni non sesellii Exemplum Epistolae hoc est: Vir Nobilissime, ,, Ex quo ab urbe discessisti, negotium, is quod mihi dederas . suscepi, scrinia mea

si recognovi, sed cassa fere omnia, certe nisi hil te dignum in medio inveni. Nihilominus ut tuae cupiditati , ut meo ossicio,, morem geram, rudes quasdam Aulae Uetein ,, ris Romanae lineas feci, quas alii peritio. res, si visum fuerit . illuminent , tu fac si aequi bonique consulas. Momenta arguumenti praecipue ad tria illa Honestum, Utilas, & Iucundum revocavi. En

HONESTUM.

,, si Muthia li Principem sa) non audis , es si quod admireris Publicam Imperii Romani FIDEM , quam Pol3bius b) aliiquo per

,, grini Scriptores tanto re praedicant . urue, secile fidem habeas testibus domesticis, is Floro, sc) Summa foederum Romanis reliis gio est: item Gellio. Populus Romanusis omnium maximὲ atque praecipuὸ fidem coluit , se sanctamque habuit tam privatim quam pu- ω blice. - Nec non Valerio Maximo , qui ΡAns III. Ε - Ve

μή Cap. XVIII, p. m. 144 sq. b. Lib: VI, e. 34. M L. TV, c. 4. c. II, 6, s. d. NOct. Auic. XX, ro