장음표시 사용
61쪽
xxxxvj FRANCISCI MARIAE PRHILLI
omnin o superflua aliis sortam videntur ea recudere, quietam a Muratorio edita omnibus patebant . di nondum edula praeterire; quo parum', aut nihil novi omnino Langoia tardicae historiae adjungebatur, vel necessitati consulebaiatur. Verum cui ignotuin, Romana iam , Graecaque hiis stoi ia plenissime perspecta , quanta cura , ac diligentia nunc eruditus quisque oppetit, animumque appellit, ut eam , Iuae medii aevi est , seu barbarorum seculor um , comiscat di cognoscat y Ad hoc profecto plurimum iuvat, Diplomata, membranaceas cha tas, papyros, instrista maris mora , sepultos codices, nec rologia , picturaS, gemmas, Principum concestiones, numismata , . idque genus alia inquirere , ac pervestigare . Haec profecto cl. virorum 1edu. Ia cura fuit, ac improbus lavor in iis investigandis, quae ad eam historiam stre necessaria putarunt ; mox ad p hlicum commoctim commentariis, scholiisque, aucta & l cupletata cuderunt; sicque quae primum in tenebris jacere vidimus, deinceps , dcetorum virorum diligentia, re, Viviscere, ac omnino patere conspeximus. Ad idem conducit Basilicarum priscarum notitia, ac veteroham facto. rum locorum . castrorum , villarum, aliorumque id genus antiquorum monumentorum . Chr&ica dehinc iam edita, ac in elegantiorem formam redaeta ; quod licet ab aliis etiam factum animadvertimus, alia quidem iis adiecimus, quo magis illustianda videtur illorum temporum historia .' Alia nondum edita opustula, chartae , diplomata si nihil aliud utilita is afferunt, novitatis certe praemium in
investigantibus expectant . Quandoquidem in Tabulariis,hihliothecis , secretioribusque adytis ill* perquiri , investigarique advertimus . Nec me triginta circiter ann
rum spatio in perlustrandis tot Tabulariis Regni nostri , ac bibliothecis, aliorumque praesidio collectionibus historicis . Analectis , ac nondum editis codicibus evolvendis
aliud impulit, nisi ut , s sors tulisset, Camilli deperdita
monumenta expiscarer , singulares quasdam membranaceas, aut papyraceas chartas nondum cusias invenirem , quae
elucidandae huic historiae quammaxime inservirent , α
62쪽
immortalitati sui nominis maximopere conducerend. At vix duo vel ista habebis, Lector, Opustula , e ferali Pere. prinii manustriptorum inccndio erepta, operli sui familiaris Vecchionii unum, Mimaelis Monachi alterum, P. Io, hannis Petri Pasichalis tertium strvatum. Ea 'rtasse paulo ante eius obitum iis vel ad legendum commodata , vel ad' exscribendum ; quorum credita autographa Camillo restituta ignis sortasse absumsit, exemplum stra auspicato reservavit. Utinam & hoc aliis opusculis accidisset, ceteros illius M. SS. Codices nunc haberemus, quos fatalis fiam,ma combussiti . .
Ea quae Peregrinii collegi monumenta , Eminentiss. Dominis fiet. record . Cardinalibus Nicolao Caracciolo Capuae olim Archiepisto , di Petro Marcellino Corradino accepta re sero , qui mihi ad hoc pus elucubrandum, vires, animumque addidere.. Illis postmodum vita functis, aliis distemus curis ab hac Langobardica historia animum tum dialienavi. Ab aliis tandem invitatus ad haec studia rursus animum intensi . Inter quils praecipue numerantur P. Εra inius Gattula olim Cassinensium Abbas , ejuGque socius P. Petrus Maria Iustinianus Ianuensis tum Episcopus Uerui miliensis in Cortica , PP. Eullachius, dc Nic laus Caracciolus. Paulusque Maria Paclaudus Cler. Reg. Τheat. I ,hannes' de Nicastro olim Benev. Archidiaconus , dc Episcopus Claudiopolitanus, Comes Matthaeus Aegiptius Regis nostri Caroli Borbonii olim bibliothecarius, elusique
legatarius Dominicus Ronchius, Alexius Symmachus Mais Eochius dudum Capuae Decanus , meusque collega , nunc Neap. Canonicus, Bernardinus Tasurius Neritonensis p
tricius , Iosephus de Capua Capycius, atque octavius Raynaldus Capuani patricii, aliique, quibus Omnibus summo pere gratiaS ago, Bique nominis perpetuitatem maxime
η'PN' d vi pου est,inium illustrandum adnotationibus
di auctariis adjiciendis pro virili comparavi. Siquae arri- ο dent, lector. aequo animo accipito; sin secus , quae im- ' Probas. lubenter fero. Sin minus laudem, obedientiae Lab
63쪽
xxxxviil FRANCISCI M. PRAΤILLI PRAER
tem meritum consequar. Si opus absque obtrectationis nota iachetur, Peregrinio laudem praereptam 'nolim . qui commentandi Langobardicos Seriptoles facem praetulit ;iisque item cl. viris , qui animum , viresque suppedita. runt . Si ae Veritati minus consentanea dicta videntur . aut a verisimilitudine etiam abhorrere, siaud pudet erras. se ; imbecillitati squidem humani ingenii parcendum , laod quam in me si exiguum , haud inficior . Hoc paeto o trectantium morsius enugiam , si Christianae pietati satis nisi tum velint.
64쪽
ΜIrabitur Rrtasse Lector, me frustra Pauli Diac. e cerptam Historiam huic operi prae sertam rursum aedicisse. verum non abs re factum putabit, si Camilli Peregrinii in hac sua Langobardorum Historia suas in illum querelas expendat, qui modo falsitatis, ac mendacii, saepissime ostentationis , atque inverisimilitudinis expostulat. modo indiligentem appellae , vanum betatorem i, nimis credulum, atque Emniatorem describit: quod quidem dc alii nuperi Scriptores inium in ipso agnovere ut igitur ea , quae a Diacono adseruntur ad trutinam revocentur, an veritati consentaneis sint, nec ne , illa recudere opus fuit . Peregrinius vero TQ multa quidem ex illius Historia excerpsit, eiusque verba vix delibando in medium attulit; ibique eius diligentiam quandoque laudat, ambi. gua quandoque explicat, aut quoa alibi parum accurate scriplarat, de eadem re, cum strmo incidit, vel con at,' vel emendat. Nec arium igitur omnino erat ex ei . VI. Historiae libris ea secemere, quae ad rem nostram per
tinere videbantur, ut ex eorum fonte clarius veritas eli ceratur , quo Historia magia elucescerM, nec de sensus inis terruptione , aut de ver rum detruncatione Omnino duis
ditaretur . Cum ieitur Paulus ibi de Institutione Ducatus Beneventani, & Spoletani verba faciat, nemo profecto est, qui non videat quot ambages, gordiique nodi sint exsolis Vendi. Quot item in eversionis Casinensis M asterii aeras con
65쪽
eonstituenda, ejusdem instaurationis per Abbatem Petro anacem ha die: α vera vel Abbatum Casimensium ,' vel Beneum ti , aut Domi Di cum chr notaeci designanda . tali id iteri de patum digesta nationdri, Otterasum nostra in litora , sive Regiones appellentium distilictione loquari Qaid de consercinato, coiua que Constantii Imperatoris in Apuliam adventu, Beneventique omidione sub Grimoaldo Duce, aliasque quae aut praecessere, put illis successere , omittendo, quae de Persarum mestitudine LX. Inili. baptizatorum cum eorum Rege ct Chasana Regina prodit lib. VI. cap. pen. Quid denique de Dynastiarum successione , de quibus tam varie toties 'uet em hunc locutum animadvertimus. quoties de Ducibus Regni Italiae, vel defunctis , vel ex suis Dynaitiis exturbatis , vel alio ranslatis disserere contigerit Z Hoc igitur pacto e Paulo mar frido ea erant excerpenda, cudendaque , ut faci- ΘIius dignosci, investigarique possint ea, quae ad has quaesiones di Lutiendas pertinent. ΙIla quoque a alio adcedi , quae me ad haec breviis er Pauli Diaconi excerpta praelo surtiis subdenda impilit, ue Peregrinium nostrum a V. Cl. Horatii Blanci conis viciis vindicarem . Is 'enim in Pauli adnotationibus illumi merito , an inbido oculo , aliorum sit iudicium aepius carpit . Ac quidem non satis tanto Viro digna ibi promit, ut nedum centra multoties notam , sed risu quoque ac dictis illum aecipere audeat. ut igitur Blanci conviciis, quae in Peregrinium congerit, currerem , ea in medium, ut qua tu immerito illum dictis incessat , omnino Quod si ob naec etiam ω liquis expostulabit, censurae lubenter adquiesco. Tandem ne legentium fastidio sit, oro, qui hic breviter de instri utione Spoletani Ducatus narrationem adtexam, cum nullo aptiore lom illa reponenda videbatur; quippe ex uno Paulo Diac. illa .ruitue , quaeque ad illustrandam Langobardorum historiam omnino necessaria erat: cum Spoleti Dynastia par tem aliquam Neapolitani hujus Regni olim occupaverit , .ulosque quandoque Duces Principibus Beneventi Salerni,
66쪽
lerni, aut Capuae 3 vel adfinitate, vel solii negotio coniunctos novimus et ac postremo ut aliquando eum Duca. tum penes Beneventanos , ac Capuanos Principes fuisse
constet, quod in hujus historiae decursu licet animadveris
Quam primum In Italia Langobardi occupavere , Regio fuit Foro-juliensis statim ab Alboino Duce, inde Italiae Rege, ea in Duc tus formam redacta , moque nepori Gissiliis tradio , ut narrat Paul. lib. I I. c. I x. ac latius quam in ceteris fiuae patriae Ducum striem ab initio . eorum missa, monumentaque destripsit et t*metsi fines eius, quod omnino necessarium foret, non designet. Quamobrem n fri aevi Scriptores ex coniecturis dumtaxat judicare, vel saltem rindicare potuerint erus circumquaque fines quinam fuerint , aut Ducatus limites . Neque hoc tantummoda Pauu in rebus enarratis confusio, qui de Taurinensa, ac
Ligustici etiam Ducatus cris Urbani ii Resint di inuitutione, & extensione vix pauca conjeetura potius, quam verborum destriptione explicavit. Sed quod magis obscu- .rum , & Prorsus inextricabile videtur, est , quod insequenti cap. x. tam inepte Clotarii Francorum Regis mortem anno DLXI. divisionem inter filios post quadriennium factam , & Benedicti I. Papae inaugurationem , quam anno
DLXXIII. evenisse scimus , constituat . At ini jam eo ipso anno DLXXIII. desuncti Mum gesta peraequitur, quae quidem prius accidisse fatendum est ; neque ea, quae ad Clota mortem , filiorumque divisionem spectant , cum
Albolni Italica irruptione cohaerere possunt , cum eam .haudquaquam sub Alboino , sed sub Ducam Oligarchia accidisse 'planum omnino sit , ut insta patebit 'Is verosusque dequo omnis miseendo confusim protulit . Quod vero veritati constillaneum ess, ipso tesse, illud est, post captum scilicet Foroiulium , finitimasque urbes ejus Ducatui adnexas, permultas alias ab Al ino subiugatas fuisse, ex Venetis nempe, Ligusticis, atque ex Subalpinis locis , quihus -singulis Duces praeesse jussit, quibus illarum custodia, sive Praefectura militaris mandatiatur, ne hostibus aggr g a clienis
67쪽
liendi , occupandive spes ulla dare turr qui urbani Bu.ces appellabantur, ab iis diversi, qui Provinciales, quihus non una solummodo urbs . sed plures committebantur , sicuti Dux erat Foroiuliensis , qui omnium primus ab Langobardis institutus ex omnium sententia fiuit.
Dissicultatis nodus potissimus Midem est in definienis do , quinam post Provincialem Ducatum Foroiuliensem cum urbani Buces tot creati fuerith ab Alboim, quot
ab illo. celebriores occupatae Civitates fuerant, ut supra monuimus anno DLXVIII. institutum , primo erectus sum rit , Spoletanusne, an Beneventanust cum ex Pauli rest ria nil omnino certi assequi possit ad Epochae hujuste e enationem Z Paulo Auidem credendum est, qui primum moenti Ducem ratonem designat, Sprieti Famaldum At quemnam hisce 4nstitutionibus annum ille defigit i Hic nodus, hic scopulus . Ut veritas plenius elucescat . - .nendum primo est cum Cl. . V. Abb. Bacchinio in Agnet ii Ravenn. Not. Dissi in Petri Iun. e. 3. duas Alboini ep . chas omnino diversas necessario distinguendas esse ; unam nempe ingressus Langobardorum in Italiam , Regni A Mini alteram , idest ejusdem inaugurationem . Prior intintium habet ab anno D VIII. mense Aprili , quo Indi ictio I. decurrebat, in quam omnes conveniunt Scriptores: altera ab anno DLXIX. Decembri mense , quo Ticinum Alboinus insedit. ihique a suis Rex Italiae adpellatus, ut optime etiam adverterat Sigonius , immerito a Baronio, ac Peregrinio nostro notatus. Cum enim Albo inct diem . suum odierit anno tertio di dimidio Regni sui, Iunio menis exeunte idem Paulus, aliique adfirmant a Ticino iam a Langinardis subacto, Martio, aut Aprili mense a ni DLXXIII. Ind. VI. decurrente; pstiet utique Baronium aeque, ac Peregrinium hallucinatos misse , figentea ad ann. DLXXI. Alboini mortem, qui regnavit ann. III.& mens. VI. quos Baron. numeravit ab mgressu eiusdem in Italiam ann. DLXVIII. cum vnre ab initio Regni, videt. a Decembri DLXIX. numerare clebuisset. Hinc Scriptorum implicatio , 'ac coplusio fluxit, ut apud eoedem Bacchinium
68쪽
scet animadvertere. Neque Pauli sententiam ii rite asi quuti sunt. Is enim lib.II. c.XXV. habet, Albo inum Liguriam ingressum III. Non. Sept. Ind. III. quae indicat annum DLXIX. & statim addit sequenti cap. XXVI. Neine sis eo tempore Civitas sis a tres annos ob idionem perferent se foetiter eontinuis. Si igitur post Non. Septembr. Ticionum oris obsideri coepit , ωac per annos III. & menses VI. o dio illa duravit , ad Aprilem scilicet usque anni DLXXIII. quo haud dubium . quin Aldoinus adhuc de gebat; quid est, quod Baronio, aliisque adstipulemur, qui emortualem Alboini annum fixere ad ann. DLXXI. y Aia inus igitur, quem in Regem Italiae evexemni Langobares di Ticinensis obsidionis initio, annis III. ct mens. VI. re pnavit. nempe a die XXIX. Decemb. ann. DLXIX. al XVIII. Iunii DLXXIII. cui silccessit Clepho usque actsinem anni DLXXV. quo ex tempore Regum imperio i termisso, Ducum incoepit Oligarchia, quae decennio l tegro perduravit, ut Paulus apertissime testatus est. Quo tempore regnavit Alminus, Liguria post Foroiulium sub Ela est anno DLXIX. quo etiam Ticinum obsessume in deque anno DLXX. Thusciam usique Rex electis cum miὼ litibus omnia invasit praeter Romam, s Ravennam, veι aliqua , quoe in litore maris Caseua erans , ut idem Warnesta cap. XXV. & XXVI. Itaque si in hane Alboini irruptionem Thusciam accenseamus, nec ne, omnino latenis dum , Spoletanum Ducatum nedum ab Alboino subactum. sed ne lustratum quidem. Neque banc in oram Langobardi appulere, nisi post annum DLXXV. quo utique comple hatur annus septimus ab ingressia Langobardorum , di a XXXVI. Ducibus , penes quos Langobardici Regni a ministratio erat, Italia tunc temporis vastata suit en e dem Paulo in fin. lib. II. & Agnello Ravennate, qui Da- . nam maxima ex parte eaptam , atque ab tuis sa jugatam Romam inque suisse testantur . . Quamombrem Spoleti Ducatus usque ad ann.DLXXV. institui neutiquam poterat, neque regnantibus cui dieirum
est Alboim, aut Clemo, qui vix T sciam porro a*
69쪽
tere. Sed quo tempore Ducum viguit oligarchia . quum
non tam aemulatione , ac virtute Duces illi tunc pum fent , quam sortuna etiam prospere comitaretur ι Italix cupata , Tyberim amnem transiecere . atque Romam DRue irrumpentes Spoletanae Dynastiae fundamenta posuere anno DLXXVI . vel insequenti. Unde non septennii spatio haec confiecta missis, ut Paulus assirmavit, sed ultra , ac Prope decennium decurrisse dicendum est : nisi fortasse septennium post duorum Regum obitum, ab Oli-rarchia Ducum desiimendum ιit, ut Pauli sententia vin-leetur. Hinc quae etiam Flav. Nondus Reh IV. R Si-gonius de Din. Spolet, instit. docuerunt, erronea prorsus esse demonstrantur . Blondus namque Spoleti Dynastiam episse , ait, sub Graecis Exarchis: Spolerani Ducatus nomen primo ab Marthis Ravennae eam habuit vim ut a militari tonsuetudine tractum dignitatem nane re rat ,
rtiae pos Regiam est suprema . Miror sane, Blondum osci tanter ibi emutiud , cum ipsemet Dec. I. Lib. VIII. haec habeate Longinus in Italiae adminis ratione, se urbium hune primus servaPit morem, ut non Provinciae praeesset Praψεν , sed singula oppida a Iingulis custodiremur es re-γrentur Magi tratibus, quos Dures appellavit. Si igitur
ex ejus testimonio quaelibet civitas Ducatus erat , cur
Spoletum tot post secula Ducatus dignitatem prope Regiam strvare adhuc debebat, & non idem de aliis quibuL. que urbibus adfirmetur quod recte advertit Scriptor Tab.
Erravit S Sigonius ad ann. DLXXI. ac de Athoino - Rege inquit : Spuetum inprimis es occupatum .' . . brinus receptam non solum conservavit, Ied etiam Umbria in formam Ducatus redam , ipsam Dutatur evat, Duce Faroauo imposito fecit . Hine Noletanas meatus celabra
Wri eae t . Nam eo anno a Sigonio signato , neque Spole-- tum a Langobardis fuerat subiugatum , neque Umbria. , sed tantummodo pars Τhustiae , ut Paul. Lib. II. c. 26. dc Agnell. Ravenn. ut suprat quod quidem evenisse testatur μ- anno V. Justini II. Imp. qui etiam II. Regis Alboini fuit,
70쪽
scilicet εnn. DLXXI. ut dictum est. Neque Τhuscia cui
gratis hoc Sigonio concedatur, quamvis immerito tun temporis devastata tota Langobardurum ditioni paruit ;stu superior duntaxat pars illotum potestati subiecta fuit; in serior ilimen altera Tyberim inter , ct mare dextet, penes Romanos fuit: Tyberim im, aut Apennini juga Al-
hOinus nunquam transiecit, e quibus Per Exarcha tum , Penta lim transeunclo Spoletum adcederet. Hoc vero nul-
tibi scriptum reperimus ; quare omnino est adfirmandum, non sub Rege Alboino Spoletum Longobardos occupasse , sed circa ann. DLXXVII.m ut sequenti in illa generali irinruptione sub Ducum Oligarchia, eodem fortasse tempore, quo subacta Perusa , aliisque urbibus , plurimum ii R mam Versus Regnum Italiae protenderunt. Quae quidem urbes, Spoletici ad juncto , a Duce Famaldo occupatae an sam fortasse praebuerunt Ducatus ibi Spoletani institue di ad Romani Ducatus, ct Exharcatus potestatem magis imminuendam; ct illius I. Dux Faroaldus electust miran te ann. quidem DLXXIX. quo Paulus Diac. Lib. III. c. I 3. huiusce Ducis meminit, 'ui Classem Ravennae invadens opulentam urbem Donatam ea iis divitiis nudam reliquit. Inde Ravennam obsedisse, ait Rubeus Hist. Raven. Lib. IV. anno scit. DLXXX HL & a Smaragdo Exarcha sugatum , trucidatumque misso, qui Smaragdus Longino su cesserat ann. DLXXXII. Sigonio teste . Faroaldo igitur defuncto Ariuisus Dux II. Spoletano Ducatui silccessit, idem Diac. Lib. IV. c. II. eumqUe e sise , quem Baronius Arnulsum appellavit ann. DXCII. n. a. et DIIC. n. 3. cujusque meminit pluries S. Gregorius M. in epist. Idem Dux etiam Camerino potitus est ann. DCIII. cui sequenti anno vita functo Theudelapius Faroaldi L filius suffectus fuit, ut infra in serie Duc. Spolet. Ex hactenus delibatis plane quidem eonstat, Langinhardos ad ann. usque D LXXVII. nondum Transtybelinas
Italiae urbes, multoque minus Neapolitanas adhuc regi
nes invasisse. At quo pacto Neapolis obsidio ann. DLXXXI. figitur, quum Langobardi tunc temporis nondum Romam,