장음표시 사용
21쪽
' ret igitur Sorbonam,& celeberrima: illius scho lae Doctores consuleret. Doceret eum Sorbona,' quam fuerit hactenus in Gallijs periculosum hoc nescire: narraret quoties ipsa Ordini amplissimo assensiim praebuerit: sestere in eos inimaduertenti, qui mitiora, longὸ quam Sclibanius di- lxissent. Commemoraret eorum exempla,qui vel prioribus seculis vel hoc nostro, ut Ioannes Tanquaretius, Florentinus , Iacobus & Th mas Blanetius, quod de temporali potestate P par au si essent mu tire, poenas meritissimas lusIunt. Omitto recens exemplum in thesibus de iure Canonico editum, a viro docto&alias optimo, utrique nostrum notissimo, bonarum literarum pro testori Regio, publicatis. Sed nihil agimus. Negat enim Apologista de Gali rum Regibus loqui pseudonymum Bonar-scium : verum de immanibus tyrannis , qua les olim fuisse accepimus Dionysios Syracusis,& alibi alios, Negatὶ Hoc vero mirum & pose tenti similἴ mihi videtur: virum grauem, Sen re vitae Theologum, adeo sine ullo pudore esse, ut quae verissima sciat esse , & omnium legentium oculis exposita, negare sustineat : quae norit esse falsimma , ea assirmare non Vereatur. At quid igitur sibi vult , 5 te appello quisquis es Apologiet huius Auctor , te appello , & conscientiam tuam conuenio , quid inquam in sibi vult lemma hoc capiti illi ab
Auctore prςfixum 3 Societas inruit Caluin a, euertιt Galliae Regnum , cum docet Pontificiam excommunicationem in Galbae Reges elle desidam. Haec
est thesis aduersus quam totius illius capim
22쪽
ad Frontonem Duc. Epistola. a3
disputatio est instituta. En Galliae Regnum: en Galliae Reges : quorsum autem si de Galliae Regibus non agitur ὶ ubi Apologistae candor ubi sinceritas 3 ubi conscientia λ Res ita habet. Scopus Bonarscij eo capite est di sertissimum virum Arnaldum Ad uocatum Parisiensem refellere , dc plures alios , qui scripserunt, Iesuitas contraria dogmata legibus Regni Gallicitueri : cum docerent illam Paparum excommunicationem Regum nostrorum debere esse validam , quae non sacris arcere , verum regno; non emendare vitem Regum, sed tollere nisi cedant imperio , propositum habet. Aduersus haec maiorum nostrorum indubitata axiomat pertendit Bonarseius , Romauum Pontificem nabere potestatem , siquis legitimus , verus, certus Rex Galliarum , iure suo abutatur, subditos vexet, denique Regni sormam in tyrannidis speciem mutare videatur: hunc ut possit , non dico Ecclesiae comm nione priuare, quod olim iacit Ambrosius in Theodoso; nam de eo genere excommunica tionis litem Arnaldus nullam mouerat: sed deponere, deiicere,&inaliumlocumRegem alium instituere. inde ista verba in eius Capitis contextu : Nihil tamen Pontifex in Guiliae Regem 2 Αudin'ὶ Regem. Et paullo post. Vesula P. Tarquia n, in C. anni lecta βt iustam causam dederunt
nulla iura est Gassum abrogandi 2 Deinde: Dices nem nem retra Gallorum Regem anathemate perculsum.
Quid apertius i quid clarius ὶ ecquid Apologillam pudet Z opto magis quam 1 pero. Namq*i aequivocationi. emplastro fraudes, menda-
23쪽
cia , periuria tegere norunt, his frontem aeream . licet habere, cor inuolutum& multiplex. Notum vero iam omnibus . quam lubrica vox sit ista j ia apud doctrinae istius auctores TYRANNus: fe --- neque iam hoc verbo aliud aptius ad ' κρην γ ἀteni π. distinctionum & aequivocantium praestigias. Α- pologista igitur cum dicit, Bonarsicium non de Regibus Gallorum sed de tyrannis loqui : etsi manifestissime , ut probauimus falso loquitur:
non tamen mentiri,sed squivocationis beneficio uti dicendus. Dromis enini publica notione
in Schola Sorbonae, & alijs antiquae simplicitatis, legitimo principi oponitur ,& eum significat, qui imperium non suum, per vim aut mulas artes . inuast. In doctrina vero Hildebram dica Tyrannus audit quamuis legitimus Rex, o qui a Pontifice fuerit excommunicatus. In hac ambiguitate ludere Apologistam,& fere omnes huius doctrinae auctores , caeci lant , qui non vident: Principlini suorum hostes sunt prose si .qui vident & negare tamen sustinent.Par omnino & similis Apologiste ingenuitas. cum ali quanto post: negare non reformidat , eundem Bonarscium octauo capite libri primi, Guignardum designat Ie cum totis ingenij viribus quemdam ordinis Iesuitici depr dicat, dc in coelitum refert numerum : qui propters clipta seditiona, furore illorum temporum,gi ογ,is iis hic quoque abreptus , cuius equidem doleo iisu non ex- vicem : sincere loquor, s ἐ-πρα αυχα)pro rρ. Sc contra Regum nostrorum iura , supplicio fuit Luteticatactus. Minus miror Apologistam
24쪽
ad Frontonem Daci Epistola. is
ingenio heic uti suo. Nam Scribanius cum illa scribebat, ordinem amplissimum , cuius decreto supplicium illud fuerat exactum , reueritias, nomen eius quem coelo donabat, non est ausis enuntiare. Voluisse illum, sed magno alia quo metu fuisse impeditum, declarant haec ex illius capitis indigitamentis verba : Tenebris ego te nunc condam amica lux: patere, fors dabo te aliquaniloclaris mum sidus liberiore campo. Iterum : Recludam te ilia Z i, ma clarissimi deriis L cu odia. Apparet v luisse, dc vehementissime quidem voluisse nominare, nec ausum tamen: alio tempore 'constituisse nomen sideris noui estiri, & quidem sicut olim Pindarus secit, ' 'Mis . Dri epraesens silentium foenore luculento velle pen Ibi. lare. Metus autem caussam fuisse hanc nemo an bigit : ne forte ea res Societati vestrae ante paucos tum menses Lutetiam admissae fraudi esset.& hoc Bonaricium ipsium significare voluisse, non ausim quidem pro certo affirmare, qui Oraculorum interpretem non profiteor: si spicor tamen existis verbis: Tegat illa membrana dignitatis. Et statim : satis maluam cum cinam tenue delamentum terit. Quicquid huius sit, Guignardum certe .
sequens di iputatio de caussa supplicij, ita per- spicue demonstrat, ut ne Sol quidem meridie claro fit clarior. Nam suaviludius est Apologista,
cum argutatur, non sentire auctorem illo capite . de Guignardo, quia illum de quo sentiebat, appellet )ltimi, is nihil amplim doliturae domus innocuum piamentum. Non enim polle nominari vitimum, qui solus ex illo ordine poenas in Gallia luerit. O argati ast Iam primum istud falsum est: . .
25쪽
nam & Qq sententiam passi,ut Alexander Haius, qui perpetui exiiij damnatus : dbinde quam n 'gatorium est, exactam verborum proprietatem
ab eo scriptore exigere, cui nihil placet nisi nouum & insoleas 3 Sed iniuriam facit Bonarscio Apologista, ignorans cum Iurisconsultis ipsium 4 esse si clocutum: qui ultimum posse dici non ab-
nuunt, eum quem sequitur nemo, etiamsi praecedat nemo. Si per prauiora tua studia licet tibi,
inspice sodes duo illa Amphitheatralia capita: non dubitabis hoc sentire Auctorem, hoc do- lcere et nostros Reges, Francorum inquam Chri- stianissimos Reges, non minoris dumtaxat e communicationis telo peti posse a Papa : verum. etiam maioris illius fulmine afflari, quae Principes aut mente aut viribus destitutos, nam hiis solis metuitur id fulmen :ὶ Regnis vere suis exuit, & subditos impia audacia armat in Christos Domini Dominos suos: quod si propter doctrinae huius assertionem . legibus antiquisia piissimis poenae a quoquam fuerint exactae, hunc in beatorum Chiisti Martynam, 6 nouani& doctrina Christi contraiiam docti inam liui-
merum esse referendum,pro martyre coledum.
Haec ubi cognoueris , non peto a te ut facias quod ante paucos annos Iohannes de Roa secit in Hispania: qui Iesultaequum esset, professionem mut uit,& factus Augustinianus librum scripsit, De iuris principalibus defendenssis maIDNndis iuste.Quem librum ait Baronius Annalium Tomo sexto,Romae se exspectare incredibili cupiditate , ut statim publice cremandum curet: noc ego a te non peto, illud te vehementer ro-
26쪽
go, ut de Apologistae fide& sinceritate erga Re- geschristianim mos, quid sentire nos oporteat
ipse statuas. Nam equidem inter pestilentis ali. cuius doctrinae auctorem, & eiusdem defenso rem, quid admodum intersit, non video. Sed omittamus Amphitheatralem istum scriptorem, melioris omnis doctrinae pus atque ve
Tertius ordine Cardinalis Bellarminus sequi- tur: in cuius crebro repetita defensione vellem Apologistam , qtam acrem se suorum symmystarum , & nominatim huius propugnatorem ostendit: quod in caussa iusta iustE in eo repre-handere nemo posset: tam ciuem bonum & dignitatis securitatisque Regum nostrorum, CPrincipum etiam aliorum a Deo institutorum
studiosum, probassiet. Quod pietas, quod fides. subditi, quod imitatio risu, quod recens Regis
nostri caedes, exigebant ab illo, ut serio faceret. Nunc quis Principum suorum amans, & de salute eorum sollicitus, patienter ferat, eum sine exceptione auctorem defendi & laudari, idque Parisiis,cuius doctrinae ceu Principibus inimicae,
exitiabilis funestae, ordinis amplissimi Patres
pigrum theta nuper adeo praefixerunti Quid Z An illi Senatus Pariliensis inane nomen sine re videtur r&nihilne sibi metuit, qui tam manifesto Patrum amplissimorum ala choritatem aspernai turὶ At vir magnus est Cardinalis Bellarminus,& de Romana Ecclesia bene meritus. Non iam disputo bene an secus de Ecclesia Romana esse
meritus dici queat is cuius scripta tatu iustissimarinaidi .e Sedi illi &Pontifici,nihil tam insolens
27쪽
sibi sortasse vindicanti, conflarunt. poterat certe Bellar minus & de R. E. & de uniuerso nomine Christiano mereri haut paullo melius , si ingenium quo excellit & doctrinam, pio charitati sertiore succensus , ad tollendam potius quam augendam Ecclesiae scissuram contulisset , si qua- Dρειον to studio de diligentia notriam'
quem Ephesini Concilij olim fi
giendum in Ecclesia monebant, ut & Patres Carthaginenses typhum seculi: sed Principibus terribilem Papae omnipotentiam, & spiritum . superbiae Ecclesiae exitiabilem , tot lucubrationibu suis acerrim E propugnauit i tantum misedij & diligentiae impendisset, ut malis Ecclesia per aliquot iam secula assidui gementis, & ad pristinam disciplinam reuocari gestientis , aliquod pro sua virili ,remedium procurasset.Tunc
Verc magnus Bellat minus ab uniuersi orbis . Christianis audiret:tunc unanimi cocentu, Principes pariter & Principum subditi, laudes eius nomenque celebrarent. Nunc , quo pacto sine persidiae nota fideles Principum subditi laud dii ut, quae contra Regum iura ,&in Principum certam pernitiem Cardin. Beliarm iis sicripsit . tam multar quae tibi quum sint non incognita,
eorum commemoratione hoc loco supersede-
- bo. Quare desinat, moneo, Apologista , piis &ε prudentibus hominibus, quos salus & securitas 3 in ea α- Regis Christianissimi de ' Ludovici XIII. & Augustissim ae Principis, Reginae matris,
habet sollicitos : quorum oculis mentis obuer-
fuatur quotide, tot horrenda bella, iam inde axemporibu=Hildebrandi ex hic caussa in Euro'
28쪽
ad Frontonem Duci Epistola. 29
pa exorta & crudelissime gesta: tot rebelliones, proditiones,caedes & parricidia nostro seculo ab hoc sonae prosecta : qui denique Gallici illis erit maiestatem illibatam & fartam tectan' cons eruari& ad posteros transinitti cupiunt: desinat . inquam,nominis Bellarminiani ut μολυκέαν & ina ne terriculamentum obscere. Ad populum phaleras : ad pueros hanc Viri graue sunt, , a b His, qui se huic doctrinae opponunt , pietate Deum,fide erga suos Principes,constantia in di- ιim MD-ctis factisque admirabiles. Hi doctrinam Greta mentum porij V II.&Bonifacij VI II.grauissimis Edictis saepe olim Sc nuper admodum a se damnatam semper exsecrantur,semper exsecrabuntur, Neque vero indignari debet Cardinalis Bellarminus, hanc in Gallia prodigiosam doctrinam improbar re jc explodnquam constat neque fuiLse hactenus unquam in regno Francorum Drobatam, neq. antiquis Ecclesiae Patribus, per longam plurium seculorum seriem , fuisse cognitam : Sc cum disciplina atque exemplo Domini IE sv c. diametro manifestissime pugnare. At per Deum immortalem l quid illis venerat in mentem, qui sibi tibique, mi Duc e. persuas rant, Apologiam istam, quq tot locis Bellarmini scripta aduersus Serenissimum magia Britaniae Regem tu et ir,& quae Caria et tum Martyrem toties dilaudat eidem Regi prudentissimo ratione ulla posse proba Exist imarunt illi videlicet, Regem I A c o B v M , multorum alioru Principum limitem,susque deque illa habere, neq; ad ipsius ςognitionem libros eius argumenti peruenire.
Itaque facile esse Maiestati illius persuadere
29쪽
quicquid luberet. Qui si Regem nossent, tantae temeritatis nunquam sese obligassent. Nihil enim illum fugit eorum, quo vestris homini . bus aut quibusvis alijs de hac Pontificis temporali potestate scriptitantur:adeoque Maiestatem eius nihil istorum latere patiuntur sui ministri, quos habet ubique fidissimos: ut hanc ipsam Apologiam ante plures menses, vix dum absolut eius in Gallijs editione, dc nactus sit, & percu retit , si quam fortὶ ingenu mentis & sincer
notam obseruaret: ac mox cognito libri genio, cum hoc elogio reiecerit : qui hostes mos defit'dunt,inquiens hostis mei punt. Qui proditionis manifestae compertos, ac )oluntate saltem parricidas lauarat Martyres faciunt, pro communibus omnium Primcipum proditoribus Cr parricidii haberi. digni sium
Recte sane hoc & prudenter , ut omnia , Rea maximus: nam quid aliud de eo libro maiestatem ipsius par erat iudicare , cuius pars magia Bellarminum hostem ipsius manifestum, & nouos coelites Garnelium atque Oidcornum tuetur & beatos pr dicat Ac de Pellari no quidem , plura nunc non addemus: qui sium illum librucotra Barctaium,a Barciai filio memoriae&doctrinaePatris strenuo vindice.& a plurib' alijs, videbit breui soricina naenia conseviorem redd, tu.Porro pergamus.Cardinalem Cardinalis excipit , Bellarminum Toletus : Societatis quidem eiusdem , at mentis, ut vere affirmare posse videor non eiusdem. Midia enim Toletus scrip-ra edidit, multos in sacra literas eximios Com mentarios conscripsit: in quibus nullum, quo sciam doctrinae Hildebrandicae vestigium , a
30쪽
ad Frontonem Duc. Epistola. 31
sorte leuiter impressum, apparet. Memini cum ante annos viginti & quod excurrit , Toleti in Evangelium Iohannis Commentarii ad Theodori Beetae manus parimum perusnissent: qui tum forte eundem diuinum Euangelistam in publicisi lectionibus exponebat: virum illum,ut erat doctissimus paritet & doctorum candidissimus, aestimator impens ε Toleti illuὸ opus mihi in priuato colloquio laudasse. & merito. Nam in . eius scriptis quae legi, cum excellente rerum: philosophicarum & Theologicarum notitia, pata certat modestia : quae iudicio meo tum in alio quovis scriptore , tum in Theologo pol tissimum , laus est vel praecipua. Ac liceti non negauerim Toletum in ornando Romano Pontifice admo Ona liberaliter aliquando
agere :noua tamen portenta sentontiarum, qualia Bellarminus e foecundo suo pectore multa prompsit, apud illum non inuenies. Nihil dicam de libro contra Barsalum, qui quantus quantus
est totus est,no verum τiρας& porteatum
noui generit: sed vel unicus recognitionum pu- Clusii bellus, in quo Bellarminus wΜων αυδος Sessi παια. scilicet ' γένί--ο & scripta se a recensuit, v -- quam scelus est nouarum 3c mirabilium senten- , tiarum ὶ unam aut alteram qxempli gratia asseram. Pasce oves meM, hoc est . ait Bellarminus, re
gia morei perussit hae sunt Cardinalis Illustrissimi y rhra φυν roκ , quibus nihil melius ab eo poΩsiimus expectare. Tale & illud : Paulus Ie Aracas i subiectus tuu fuit, nec ad eum appe est raΠ- cura quam ad superiarem suum. Item istud ex eodem li-b ello .Pontifexiam de iure Imperator ubi ias u fuit.