장음표시 사용
231쪽
DE RE PUBLICA, LIB. I. Isione possiderentiir, confirmationem habent; inritra-um ciuitatumnum ei O hae continentur: C MI VAT Us erusae, Reatae,Sah M, Drtera inna, Campania, Nec non Romam errariam,&C. MarchIam aconitanain terravi Comiti se
Eadem rati habitionis formula exstatina stis Vaticanis,
oh IIII. Imperatoium: quibus Largiuntur, quatenus necesse videretur,ea quae prius ab Henrico V Caesare donata fueranci, ut discordiarum seminaria, qua Pontificibus cum Imperatoribus antea fierant, a stirpe Con-aellerentur. Ex quibus pontifices Romani se Imperat tum vasallos ac fiduciarios esse negant; Scias ciuitates ab imperio Germanico auulsas, tibi vindicant si tamen Imperatorcsidia publica,ac iura maiestatis, sine Principum ac ciuitatum consensu largiri p5 potuerunt: nec praedia imperialia aut publica usurpari debuerunt; multo minus iura maiestatis, ac patroni; citius aeterna est:nvasallitin auctoritas, iidem ulla temporum diuturnitate praescribere. qUaecum ita sint,conseqtiens est illud quoque, Pontilices D ci ii Germanici,asPos esse. Idem iudicandum relinquitur de creatIOn Clonis ficum Romanorum . quam Imperatores sui imas esse contendebant. Nam Fridericus i I. Caesar, ut ab innocentiora i I. pontifice Romano veniam consequeretur, diplomate publico sub aurei sigillis omni ius testatum esse voliti , sibi creandorum Pontineam IUS - nnulliim esse; eius haec verba fiunt: IIam abusum tollo e P Sio lentes , rissem quidam pri defessorum si oram Geralis 'dignoscuntur in electeritιbus praelator m , co . e Imata Pt lectiones liberesant. Haec in actis Vaticanis. Quibusve bis non modo Romanorum; ted o Pinium pontificum cseationem omnino repudiare vi Ieriar. Quanquam illa pontificum Romanorum creetii ad Reges Finricorum pertinet, non ad principe: Gecina 'OFUm, quin
men imperatorium Maro h .agni Digis Francorum armis
232쪽
41. de inibus antiquis foederibus, quae cum Regibus Fi rum,caeterisque Principibus, icta sunt, adique era in 'in antiquis historiarum scriptoribus , nuscuar eratores , sed Reges Germanorum appellantur.
prae iam ii, qui a pontificibus Romanis coronama Epissent. At cum Germanorum Regum dominatu in i ,.1ia longe pateret ius illud creandi pontificii Romani usi irpare sunt conati, situ ad potentiam 5 opes, siue ad ambitum s ,rdes suffragiorum tollendas nam Henricus I l. Gregorium VI suifragio cleti crea tua n,de pontificatu deiecit , Clementem It pontificem Romanu renuntiauit deinde clerum iureiurando compulit, ne quem deinceps ad pontificatum admitterent, sine Imperatoris Germanici consensu , t exactis
Vaticanis didicimus.Itaque mortuo Clemente II collegium pontificum legatos ad Caelarem misit, ut pontificem maximum quem vellet, renuntiaret imperatoi
Peponem designauit. qtii Damas II. est appellatus; quo
mortuo Clerus ad Imperatorem legatos rurs immisit ad pontificem creandum .is Brunoni, qui Leo IX. dictus est,pont1ficatum mandaui peique Victorem II suile-cit post cuius occasum clerus Fridericum pontificem maxunum cooptauit; post hunc Alexandrum II. Quod cum intellexisset Henricus IIII. Imperator, Carolum Parmensem pontificem esse iussi ; qui tametsi exceptus ab uniuersa Insubria, ab Alexandro tamen ponti-nce eiectus est Alexandrum excepit Hildebrandus, qui Gre orius VII usurpatur, pontificibus cooptatus. Is o- irinibus laicis interdixit, ne ulla beneficia ecclesiastica, sacerdotiave in quemquam conferrent, subie sta graui sacrorum interdictitanis poena.& quidem Imperatorem
Henricum IIII qui pontifices in Germania renuntia-xat, publica exsecratione damnauit: qua re commotus
Imperator, superatis Alpibus, Gregorium VII. qui annos XI .ecclesiae Romanae praefuerat, urbe exegit; creato Clemente ii I. qui deinceps annos xv I. pontificem maximunt
233쪽
ximum se ferens, quatuor potifices vicillim a clero creatos,depontificatu deiecit. Post eius obitum Henricus V.Imperator Burdinum pontificem esie iussit: clerus vero Callisi uini l .nnione Gallum, qui Brirdinum sibi c-dere compulit; cu Henricum adtuli urandum adegit, ne deinceps vlla sacerdoti. a cuiquam mandaret; ea lcgceta naen, Ut comitiis pontificum adesse posset. Exstat illud in acti siVaticanis de imperatore Henrico V. ro altite a1ncvrea dimitto Deo is cinctu Apostoli Petro or Paulo sanctae heccDD Catho icae, omnem inusituram per ann dum baculum, ct concedo in om tib ecclestrissae in imper Io meosunt, canonicamper electionem. Anno post ducentesimo ac vigesimo nono, Ludovis Bauar imperator Nicolaum .potificem Romanorum creauit: at joannes xx II. homo Gat , i potiti cena Romanum sic ferebat, tametsi Auenione constitisset, Ludoviis cum Imperatorem publicis edictis ad se venire iustit recusantem interdictione sacrorum damnauit contra vero Imperator Ioannem pontificem in ius vocavit, cum diceret pontifices suis edistis ac iussis obsequentes esse oportere. Sed cum pontifex acrius obsisteret, Imperatoris sententia Rot nae lata,loannes honore psititicio indignus iudicatus est: idq; Nicola V. praesente; qui postea a Pi finis proditus, es Auenionis carceribus conclusus, dolore contabuit: Imperator vero,quod execrabilis videreriir; ab omnibus desertus est. Atq; hic octoautis Imperator exstitit, cui sacris interdixerunt Pontifices . . , Φia
Romani; post cuius occasiim nihil deinceps Im pCra- lippin fanra
tores Germanici aduersus pontificos audendu sibi puta
runt. Na Carolus IIII. Imperator, publicis tabuliS, qua sep . Ludovi. ex Vaticano xpressimus ac statum reliquit, ac inno-έ με
celario V.pontifici Romano scripsit se quidem Imperatorem a principibus de lignatum, sed a pontifice Romano suam creationem stabiliri S confirmari coronam etiam imperialem inde accipi oportere. tabularum principium est huiusmodi : Post pedum oscula beatorum: quae verba in omnibus Imperatorum ad Romanum
234쪽
usque tempora repetita Videmus.
Exstat etia Imperatores corona di formula in Vaticano, ab ipso Imperatore Carolo IIII.lbata; sed nus obsequia magis seruiliama Imperatore pontifice Romano sacra faciente subdiaconi munere fungi; deinde sacris rite peractis,adeile oportere,ut equum ascendenti potifici sentile ministerium exhibeat, equestria lora manu teneat:postea pontificem equitantem aliquo temporis interuallo liabena manu prehensa deducere. Plurima sunt id genus in illis tabulis copiose expressa illud tameo missum, quod omitti non debuit Imperatoremscilicet consequi ponti cem Romanum oportere, quocunque prosciscatur, Pt ab eo coronam imperialem accipiat quod quidem a Carolo V.Caesare factum est, cum in Italiam venisset;ac Romam ubi pontifex erat,proficisci cogitur,4 consiliaum mutare coactus est; ac pontificem, cui Bononiam adire placuislet,una cum uniuerso comitatu sequi; ut inferioris Principis obsequium, ad superioris male itatem aperte intelligeretur. Mortuo Carolo, Ferdinandus Imperatoressi cere non potuit , ut pontifex Romanus sui absentis cieationem ratam haberet; quin etiam saepe minas intentauit pontifex, effecturii se, ne res imperii Gemmanici tractaret, necImperatoris legitimas excusationes admisit, quoad Francorum dc Hispanorum Reges suis precibus ac rogationibus pontificem placarent:quod secerbissime tulerunt Germani Principes, qui suas opes δίcopias ad tuendam Imperatoris dignitatem Ferdinaniauiis,se do prius obtulerant ut quidem ex literis legati Regis Francorum; Viennae scriptis, intelleximus literarum autem Imperatoris, ad pontificem Romanum subscriptio
est huiusmodi, EGO MANvs AC PEDES VESTRAE SANCTO
Ita semper Carolus V. Caesar , cum ad pontificem literas daret, quarum exempla videmus , subscribere solebat. Id autem sine simulatione fiebat cum in cla
tissima populi luce ac maximo Principum illustriis con- sesu,
235쪽
sessii reipsa pontificis Romani pedes humili habitu,&
vltra seruilem modum exosculatus sit, Bononi , Romet, ac postremo Mallitiae, ubi Carolus V. Imperator, Reges Francorum ac Nauarrae, Duces Allobrogum, Florentinorum, Ferrariensium, Bullionum, Virtembergensium, maxim' magister equitum sacrorum,cum infinita Principuim ac nobilium multitudine, qui pedes Pauli III .politicis max. osculati sunt, exceptis Bulionum ac Virtembergensium Ducibus, qui ecclesiae Romanae litus dis, cra deseruerant. Abiectiore tam e habitu Dux ille Vcnetorum, qui Canu ab ipsis Venetis appellatus est; quod coram Clemente V. pontifice max laqueum collo inseruisset; deinde pedib.ac manib. quadrupedis in modum gradiens veniam a pontifice maximo petiisset nihil tamen sordidius, quam quae omnib omnium fere histori- corii, qui respontificum tradiderunt, scriptis continentur,de Friderico It Imperatore qui ut filii captiui libc talem redimeret, Alexandri IlII pedibus aduolutus,5 humi proiectus veniam petiit, caputque imperatorium pontificis pedib. conculcari passus est. Ex quibus intelligitur, Imperatorum maiestatem pontificum Romanorupotentia dicam an impotentia, ita diminutam, ut antiquae maiestatis vix vita bra quidem restare videatur. Ita quoque pontifices Romanisua viaiestatis decusSoli comparant, seseq. Iviperatoribus tanto maiores esse iactant,quanto Luna So
lis magnitudine superatum est autem Sole minor Ex mille e '
partibus sexcentis de quadraginta quinque,si Ptolem O M. fidem habemus. At etiam imperatoria munera pontifices Romani pius sibi vindicaruimam Imperatore mortuo, ab impei ii Germanici fiduciariis, Ioanne inquam ac Lucilio, Vi bea. eam ob cecomitibus Mediolanensium fidem acceperunt, eos ρ ρ se N.
que in vacuam polle ilionem Iterur; o In acti fiducia misi T. risis. Vicecomites ecclesiae Romane, non imperii Germanici i c. vicarii' appellantur atque impeIato II Ludovico, cui ea .dere, α
sacris interdictu bisse antea diximus, parere prohiben- DV ο- Ο
tur. Quam ob Icm Interpretes Iuris ponti licia negant, i , is uirilis.
236쪽
113 IOANN1s Boni vi Imperatorem suum munus alteri quam Pontisci max
a in mo concedere posse. Rationem hanc afferunt';quod Im
peralbres ab homimbus imperium habent pontifex Roma ii a immortali Deo: quanquam omnia omnium imperia viri sempiternoque Deo accepta Vferre decutilet. At Caro- lus V. Caesar, morbo ac senio fractus, Imperatorium t
εώ.; . . ,r nu Una cum tabuliS suae renuntiationis ad creatores Ilit ut D si'si peratorum misit. .rtiam is sis es Vtcunq; Romani politices 1ummam, non modo
'd'Iums e diuinarum, sed etiam humanarum rerum potestatem in omnes principes Chaistianos sibi tribu sit; seu vi armis, seu principu volutate iocesili, seu diu ruina possessione ac pscriptione;regestamen nostri seruitutem ponti, scam Romanorum ferre ne momento quidem potuerunt nec interdictionibus vllis, quibus veluti facibus v- tebantur pontifices ad incendia Rerumpublicarum, co. moueri:nam sacrorum interdictio c teros de populos a principum obsequio& obedientia distrahere solebat: at Regum nostrorum tanta fuit semper erga populum caritas i quam sempiternam fore confido tantus etiam amor populi aduersus principes, ut cum Bonifacius VIII pontifex interdictione sacrorum nihil se proficere, nec
a regis amplexu populit diuelli pos intellexisset post
eaquam Pnilippum regem, eum qui Pulcer smpatur,ex'secratione publica damnasset puniuersum etiam populum Francorum in eos omnes qui Philippum regena esse arbitrarentur, eadem impietates exsecratione; mulauit. At Philippus coacto principum ac optimatum coetu, cum senatum populumque uniuersum ad tuendam sibi regis dignitatem mirabiliter conspirare intelligeret,itteras ad Bonifacium scripsit, quae omnium manibus teruntur, quibu pontificis amentiam coarguit. Idem exercitum breui conscriptum Nognareto duce h
aErum Romanum misit: hic pontificem captiuum ab . a i, - duxit, sed cum litaminem Iurore mentia correptam
Ind -- DO perspiceret,liberum abire passus est Ab ea tamen in
μ. terdi tione ςx appellauit cocilium, cui ius ac potesta era
237쪽
i erat in pontificem sacris abutcntcms idque Principum
ac senatus decreto fictum est. Rex enim post Deum immortalem, superiorem, quem appellaret, habuit neminem: ac pontii ex ipsuis concilii decrctis S imperiis obligkitur. Anica quidem Alexander i. Philippo Augusto sacris intcrdixerat'; quod pontificis ambitiosia de Cre usu i r t. ια ta ferre non posset: literas igitur ad pontificem dedit; ολ .sie*ο quibus non obscure aut ambigue, sed apertC declarat sebi v. τ' alat. nullius aut pontificis aut pruncipis imperio teneti iterae exstant in Aichiuis Francorum At tametsi Benedictus x Iii. Iulius ii uterque pontifex ,eadem interdi Ἀ-
hione sacrotum usus est aduersus Carolum V ira dc Lu Az sua. do uicum xii qui patris patria nomen adeptus est, ut populit m ad defcctionem iacibus subiectis inflammaret, uterque tamen tua spe excidit quin etiam Interdiectionis diplomata, quae in Gallia legatus pontificis promulgarat, curta Parisiorum decreto publice lacerata S concisa suerunt: legatus vero, qui principis maiestatem te mere violarat,in carceremini eae est. Nec ita multo post lo .Nauarrus.qui se omilcm Palatinum serebat pontificis auectoritate ac rescripto fretus, cum actuarios, qui publicas tabulas cosi celent, creasset in Gallia, pullosq; quosdam natalibus rest itutisset, maiest alis damnatus cit,
cui a Volo latum decreto Maiias P. Nec tam e dc fuere, Treges nostros ad pontificum im εος η cap. Napetra dare scripta impuleriit; sibus potifices testatu relin I a
queret, reges Francorum ulla politicu Obligatione tene a rari: exstat in Archiuis Francorta Clemetis V potis cis maximi rescriptu,quon si modo Philippum Pulcrum ab interdictione Bonifacii viri. purum,uerum etiam ab omni potis cum potestate ac imperio liber est pronutiauit:
quinetii Alexanderi Ii: .poni. Romanus, hoc beneficio regnum Francorum cumulauit, ut nullam ob causam sacrorum interdictione teneatur; quod lepteni pontificum Romanorum: scilicet Gregorii Vm. Ix .X. xl l Cle- metis II i I. Urbani V. Benedicti XI 1. resciiptis ac decretis,
quae in Archiuis publice habentur, sanctius conui matu
238쪽
aho IOANNI: Bon1Nr est; quae tamen Reguin maiestatem potius imminuere, quam augere mihi identur, cum ne caria quidem Par stolum ferre pollir clausularia vulgarem, AvcTo RiTATE
Ex quibus plane intelligitur non modo reges, sed ipsum quoque regnum Francorum ab omni Pontificum imperio ac potestate liberum semper fuisse. Nam quod, is tit OV Durand'o Gallus scriptor, reges Francorum, Quantumctebiug,9gi. O quia emaaiulmsanctam attinet, potui cum aecretis o o-H V litrari putat, refutationem nullam meretur sed haec ab . . fhysiciis eo clipta iun qui tunc Memorum pom ex erat qui b. te-
o mi poribus sola iurisiurandi specie, pontifices omnium litium ac iudiciorum cognitionem suscipiebant; quae veteratoria calliditas, regum edidi is,c curiarum maiorvin decretis iampridem sublata est. Quod ii rex Francorum, priuato nomine cum ponti lac contracto, pontificiae iurisdictioni sua spote ac voluntate obligari potest,id quod a Philippo Valesio achum legimus, cum a
Clemente VI .pontifice Romano triginta supra trecenta florenorum millia mutua accepisset; quae obligatio inest σθω in pontificem aeque ac in priuatum 'cadere potuisset. Hac ρ2 4 μ in autem pecuniam non sine mercede mutuam dedit pon- tifex; qui, quod gentilis esset Turenorum, efflagitauit a rege ut agri Turenorum in prouincia Limouicensi a vectigalibus omnino immmae essent Scio ego non ullos scripsi sterege Francorii a potifice Romano coronam accipere oportere; Ρpterea et Pipita' corona regiam a Zacharia pontifice susceperat ad Dionysii:absurdum tamen uno e& eodem actu in rebus ta
ti ponderis , quae causam continuam non labent, ius perpetuum Conici tuere VClle, cum ne minima quidem feruidus, quae conrinuam causam non 1abet, aliter a d -- quiri possit, quam interuallo centum annorum 4. AC
Iz. illud inficiari nemo potest,quin illa Rauennae Penta
239쪽
' DL RE PUBLICA, LIB. I. arapoleos prouincia Italiae latissime patens ab regi b. Francorum Romano pontifici fiducia nomine data sita ac pontifices Romanos eo nomine Francorum fiduciari os esses cuin Romani ponti iaces importunis rogationibus obtinuerint, ut Ludovicus Pius Imperator Francorum hanc largitionem aut Pipini ratam haberet; quam rati habitionem Carolus Sigonius,uirantiquitatum It liae periti stimus, elegisse scribit. Ex quo utrumque efficitur,&earum urbium ac regionum largitionem pontificibus ab auo Ludovici Pii factam, iura maiest alis excepta fuisse. Quid enim confirmatione Ludovici op' esset, si Pipinus iura maiestatis pontificibus concessisset Qua aenina bello quaesita fit erant, iure donare,& rebus a se donatis legem dicere poterat. At etiam Imperator Constantinopolitanus legatos In Galliam misit, id nationem illam Pipinus infirmaret, ac reuocaret: sed re infesta discesserunt. Sigo insisAugustinus vero Onuphrius pontificis Romani cu εώ bicularius, qui omnia Vaticanae bibliothecae acta diligenter euoluit, Rauennam Romandi olam, Vrbinum, Hetruria partem,ecclesie Romanae donata fuisse cgnfitetun, id tame ab eo omisitim est, quod ipsi ex actis Vaticanas hausimus expressimus; Ioannem scilicet cognomento Digitor&m, Con stantini Magni largition , quae dicitur, aureis literis scripsis .in cuius extremo haec verba subiiciuntur; Qv AMj abulam longi temporis mendacia snxit: nihil mutandum putauit. Quae certe argumenta mini bus Laurentii Valle rationibus stiperiora mihi vasa sunt, ut Augustini Eugubini mendacia refellantur. Is enim Graeco sermone, Coni amini donationem scripsit,ut fucum faceret: sed fraus facile ex ipsius oratione: antiquitatis cognitione refutatur facilius etiam ex ipsis Ioannis po-
tificis Romani h eris is auic vixit anno MCCLXXVI. liti imbus largitiones illas Pipino MCarolo Magia 1 aestas
confitetur quin etiam exitat Rauenn mariTOrea tabula, in qua haec verba continentur, PIPINVS 1VS PRIMVS
AMPLIFiCANDAE ECCLESIAE VIAM A PERVIT', ET EX ARCHA -
240쪽
ARCHLTUM RAVENNAE CUM AMPLISSIMIS. caeteravetustas deleuit. Atque haec de maiestate Regum nostrorum dicta sunt. pie, e to Hic mitto Regem Ethiopiae , quem regesquii annes Negus quaginta sibi subditos, quidem aetarios, habere Ioui-
luat OL capite Alcorant Interdictum ei te omnibus principiuus
Fidη sex μη M; si/lmanista est, delibtis, Domini appellatione pr ter- , talis.' quam Caliphae seu Pontidici maximo vicatio ullam c-dis. Quo interdicto pontifices maximi Arabica religionis,summam antea in omnes Asiae inficie principes
tes quasi pretecturas ac proum c a principibus dederiit: quamobre iam nulli principes Mus almani coronam capiti suo imponunt tameti 1 antea Aliae de Afficae regibus id usitatum esset.Nam Ioiada pontifex HebIaeorum Initiato rege Ioa capiti coronam imposuit. At principes Musiuimani putant inte dicitum illud Calipharum cile, nec antiqua lege Alcorani comprehensum: nana ex plaribus libris corrupti;, unum iudicio arbitrioque suo Ca-hpha Damascenti caeteris concisis dicitur compos iii- se. Cum vero tres pontifices maximi Casipharum nomen mutua imperandi cupiditate uno tempore arripuissent principes Persarum, Turcarum,Tartarorum, IE-gyptiorum, Tunetanorum, Festarum, Tolesimorum, Bugiorum, Maro chorum,populique Zenetarum MLu-timarii, seipsos ab impello Casipharia exemerui,ut summa potestate in suos terentur. Nam reges Tombutorum, Guinearum, dc Gaogarum, caeterique qui intimos Africae recessus occuparunt, alipharum imperia penitus ignorant nec iura maiestatis cuiquam accepta seriit, praetet eos qui regis Lui tanorum fiduciarii sunt, di moritimae Iudia re.esi Catecutius,inquam.Malachius, Ca