장음표시 사용
101쪽
omnes ab Ecclesia obseratisque foribus
cunctis ad una ianuam,per quam Sacerdotes ingredi oportet ostiarii stent, de Conuenientes omnes Episcopi pariter introeant,&secundum ordinationis sitiae tempora resideant. Post ingrcisum omnium Episcoporum atque conssessium, VO- centur deinde presbyteri tuos causa probauerit introire. Nullus se inter eos gerat Diaconorum. Post hos ingrediantur Diaconi probabiles , quos ordo poposcerit interesse, corona adta de sedibus Episcoporum, presbyteri a tergo eorum resideant. Idem habes c. 26. Ocilio Emeritensi c. s. decretum ut qui E piscopus ius a de causa Concilio prouinciae interesse non possit, saltem Presbyterum utilem mittat, qui a tergo Episcopo rum inter presbyteros sedere S quaeque
in eo Concilio fuerint acta scire iub- scribere valeat. Non est quod de illo Presbytero qui vicem Episcopi sustineat hinc agatur, sed quid sibi volunt presbyteri illi intc quos iste Episcopi Vicarius
sedeat λ non enim omnes quotquot adfuerunt presbyteri, Episcoporum absentium vices agere censendi sunt. Erunt
itaque presbyteri, qui steris eminere vi-
102쪽
τα DE PAR OECIARUM debuntur, quos Paroecos seu Rectores Ecclesiarum Parochialium dicimus.
Adiiciam illud usitatum, Presbyteros nimirum in Conciliis illis sedere solitos, quod indicant haec sequentia verba istius Capituli. Iniustum enim hoc accipit Coetus nosterit quisquam Epitcoporum Diaconum ad suam per sdnam dirigat. Hic enim quia Presbyteris iunior esse videtur sedere cum Episcopis in Concilio nulla ratione permittitur. No possum
qui iam in gratiam nostroru Paroecorun a illud addam ex eodem Concilio C. II. Paroecos praecedere, dignitate anteire Abbates ipsos. De Paroecis ad Concilium prouinciale Episcoporum conuenientibus habes Concilio Parisiensii lib.
I. C. 3O. 5 Capitul. additione 2. c. s. Sed illud accuratius perpendamus ex forma ordine celebrandi Concilij, cuius auctorem ferunt Isidorum Hispalensem, ut
habetur seorsim excustis,a inseritur 6-cilio Toletano 4. C. q. 5 antea locum in tegrum adscripsimus. Ita parte .c. 2 6.
idem proferte Concilio Saleptin stadie- si, sed quia nonnihil varietatis est, de quidem obseruandae idcirco describere o eum integrum non abs re videbitur. Ho-
103쪽
ra diei prima ante Solis ortum eij ciantur Omnes ab Ecclesia, obseratisque foribus cunctis ad unam ianuan per quam Sacerdotes ingredi oportet ostiari stabunt, S conuenientes Cordinales , Sacerdotes pariter cuna Episcopo introibunt, Z secundum ordinis sui tempus 1esidebunt. Post hos in zredianturi Diaconi qui corona facta in coni speci ut piscopi& Sacerdotum stent. Deinde forenses ingrediantur Presbyteri in ordine suo procul ab alijs stantes, Qv iussi fuerint
residentes. Sacerdotes Cardinales scuCanonicos, matricis Ecclesiae interpreteris, seu paroecos, quod mihi magis placet, 'uod sequitur de forensibus Pres bγteris id magis firmat ex collatione, parum refert. Nostris in usu positum esse ut paroeci intersint Concilijs docer C6ciliti Parisiense sub Ludovico Pio libro. I. c. 3 o. Capitul Additione . c. s. Ac nequis presbyteros velut spectore duntaxat Concilio intcresse credat, audiat id quod sequitur post verba a nobis ex Codice Isidori recitata ibi dicuntur Presbyteri a tergo Episcoporum residere. Quos inquit Isidorus sessuros secum Metropolitanus elegerit, qui utique, cum
104쪽
eo iudicare aliquid di definire possunt
Hanc integram sententiam vel malitiose vel oscitanter praetermisit Lo ais in Codice illo a se edito,cum tamen dia Concilijs excusis habeatur &citetur a Durando ima tensi Episcopo qui peculator dictus est libello de modo generalis 6-cilii celebrandi parteri rubrica II. Veruautem illud est rebyteros in Concilijs ad ei se, illosque consalii sententiam de
rebus propositis ferre , Ut memorat Isidorus, confirmatur Concili Toletani II. C. r. Vbi patres 9 atuunt in Cocilio non est contentios vocibus sensus audientium turbandos, sed quidquid aut consultationibus considentium agatur, aut ab accusantium parte proponatur, mitissima verborum relatione proferendum Voces ictoas Consultationibus considentium, retinuimus ex vulgata lectione tum in Concilijs editis , cum apud Iuonem p. c. 2 S. 5 Gratianum S. qq. c. In loco, nec non Speculatorem loco citato. Conciliis autem consedis se presbyteros Parochia nos plus satis hactenus vidimus, Consultores itaque fuisse nemo
sani capitis negabit. Omitto tritum illud apud Iuris pontificij perito , cum Dio e
105쪽
cosis olim dicta sit Parochia, Episcopum iure nominari Parochum, quidem Summum, ut Episcopos tum priscis o cilijs cum Impp. legibus Sacerdotes, simpliciter appellatos legimus, quae nomen clatura parochis ipsit competit, quem admodum indicauimus suprata 3 Qtra
propter dum Episcopos Concilijs adesse
audimus, hoc etiam nomine parochos interesse iudicamus. Sed vico redeat unde defluxit oratio,
post Anacteti decrctum de constituendisper oppidavi vicos Paroecii, quales parcuciae designata sim initio to cuius au istoritate extra Romam ipsam explice, mus Dionysius P. Rom. de quo antea, Epistola a .ad Seuerum, post principium aliquantum, scribit ut quod ad Ecclesias Parochianas vel parochiales , ut ali leg ut spectat Seuerus ipse per prouinciam Cordubensem sequatur ordinem quem instituisset idem Dionysius in Urbe Roma Ac nequis putet volitisse Summum pontificem apud Hispanos tantum, ho C suum seruari statutum, idem ubique: apud omnes fideles valere praecipit eadem Epistola, his verbis. Hanc quoque nor mam charistimete Domnes Episcopos
106쪽
sequi conuenit quod tibi scribitur omnibus qui buscunque potueris notum facies, ut non specialis sed generalis fiat
ista praeceptio. Hactentus Paro ectasi pa-roecos a prima sui origine deduximus, nunc priscum sum eorum in diuersis Prouincij explicemuS. Ac quoniam innatus atque inditus a- mor Patriae facilius, citius mentem manumque occupat, a nostra Gallia ordiri placet, atque ab Ocello Galliae, Galliarumque Gallia, Lutetia, sic eam vocare liceat non miniis recte quam Gr: eci suas Athenas dum florerent Ocellu Graeciae
Hilduinus San-Dionysianus Abbas, siue Matricularius, qualem se vocat, sub
Ludovico Pio Caroli M. filio, in Areopagiticis refert D. Dionisiu Areopagitaparisioru primu Episcophi, suum habuisse
Archipresbyter u Rusticuit Eleuthei iti Archidiaconum o tu est Iure Canonico ratio ipsa conuincit Archipresbyterudici qui alijs praesit presbyteris, quos idcirco Lutetiae plures fuisse necessum est, quorum hoc demum munus fuisse oportuit facerevi baptis are, nouoru Chri-ilianorum salutem sacris ritibus .me-
107쪽
diis curaren studelia vero simillim uis p parete eo quod Hilduinus ipse tradit. non modo D. Dionysium Episcopu una cum Archipresbytero Rustico Eleutherio Archidiacono martyrium subiisse, sed permultos etiam Cives Lutetianos ad Christum D. Dionysii suorum opcra conuersos iussu Praefecti Galliarii sup
plicio hectos fuisse. Sic enim Hildub
nus, Tantaque multitudo fidelium quarpereum crediderat, eodem die cum illo dc in circuitu Ciuitatis pro Christi nomine caesa diuersissimis acantea inauditis suppliciis est ad iccta, ut Parisi j vidercturi inpletum, quod de Hierusalem Prophetico vaticinio fuerat peroratum posuere mortalia seruorum tuorum in circuitu cius , non erat qui sepeliret. Ex quibus liquido constat D. Dionysium quod Roniae ex D. Petri institutione sub Clemente. P.ROm. factitatum viderat, idem sta tuisse Lutetiae S pro multitudine Populi Fidem Christianam amplectentis, cum nec ipse Episcopus, nec Archipresbyter huic muneri obeundo pares essent, Presbyteros instituisse adhibuisse qui conuersos ad Christum aqua salutari abbierent de Sacramentis pascerent. Hae crudia
108쪽
quidem S inchoata nostrarum Paroeciarum Lutetianarum principia, imperfecta falcor, sed qualia tunc temporis Romae cum nondum Anactetus S Dion unus P P.R R. extarent, qui Paroecias Romaeno tantum absoluerunt, sed alijsper Orbem Christianis formam constituendarum praescripserunt. Si enim, ut Gallicata Episeopi ad Leonem M. P. Rom. scribunt, post Epistolam 9. Leoninam, ab Apostolica Scile seu Romana Ecclesia relligionis nostra Catholicae , propitio Chtisto fons de origo, in Gallias dima- nauit, quidni, eiusmodi politiae Ecclesiasticae rationem formamque ab eadem ad nostro profluxisse Credemus , quamque a nostris Gallis tenacius sinceriusque tentam fuisse, tot Concilia Gallicana,
Capitularia, Historia Gallicae idem faciunt ac plane conuin Cunt.
Nihilominus Paroeciarum sirin pra-Aimque in variis Galliarii Prouinciis ex vari s Concilis Gallicanis paulisper observemus. Cocilium Vascia se a sub Leone .PP. Z Clodione R. Francorti in graria parocco uidia Rectora Parochiarii sic statuit C. . Hoc etia pro aedificatione om-iatu Ecclesiarui pro utilitate totius po-
109쪽
O RIGIN 'puli nobis placuit, ut nos tu in ciuitatib', sed cita in omnibus parochil verbum a cie di dare naus Presbyteris porcitate. In scriptio huius Canonis est. Vt Presbyteris praedica di potestas suis plebibus coce datur. Concit. Vasensii I. c. 3 Per singula territoria Presbyteri id est Paroeci, mo- nentur ab Episcopis per singulos annos Chrisma petere Gratian. d. 9J. de con secrat. d. . ex Concilio apud Valentias citat Concili Aurelianense 3. sub Childeberto R. c. 1. Meminit parochiarum δίBasilicara in pagis Ciuitatum constitu
quid Abbatibus, aut sacris Monasterijs, aut Parochi; pro Dei fuerit contempla tione collatu in sua proprietate hoc Abbates vel Presbyteri minime reuocabul. Eiusdem Concilirc. 26. illud valde memorandum legimus Parochias in olentum domibus constitutas, ubi obseruantes Clerici ab Archidiacano Ciuitatis admoniti corrigantur secundum Ecclesiasticam disciplina. Aurelianensi s. c. 8.Paroechiarum mentio fit ut augdunensi .c. 6. Concit Antissiodorensi c. a. Monentur Presbyteri Paroeci ut ante
110쪽
80 D t o C I A Epiphaniam Missos suos. j. nuntios, ditigant, qui cis de principio tuadragesi- ί nuncient &in ipsa Epiphania adpopulum indicent. Concilio Cabilonensi a. sub Clodo Deo et Rege C. F. eleganter illud Saecularcs vero qui necdum sulit ad Clericatum conuersi res Parochiarum vel ipsa Parochias minime ad rege dum dc beant habere commissas Ibidem . . Vetant Episcopi ne quid rerum Paroe- minuatur defuncto paroeco Annon Paroecia una cum Ecclesia Paroeciali
intelligenda est hoc versu Ausoni j, Epistola et ad Paulinu. Celebitque freques Ecclesia vico Cocilio Carpentoractes. Quidquid Parocliij fuerit derelictum, Clericis qui in ipsis Parochi s deseruiunt, vel reparationib Ecclesia rurationabiliter dispensent piscopi. Diuus Sulpitius Bituricensis Episcopus Epistola ad Verum Rutenica urbis Episcopum meminit Parocciae cuiusdam, in illa Dioecesi quam Aroiana cum vocat. Est auten illa Epistola ordine quinta inter eas quae ad Posiderium Cadurcensem Episcopum scriptae lcguntur. Saeculum Caroli Magni non est quod excutiam quo res nimium nota, Vt d sequentibus cuculis sat sit si Capi-