De coniunctivo Plautino

91쪽

morari post iussivam vocem recordetur indicativum eodem iure quo post moneo vel cogitato restare in

Man. 972. Recordetur id, qui nihili sunt quid dis preti

Detur ab suis eris. Non obscurior est indicativi ratio post qgativas sent. primarias ut Curc. 33 Nemo hine prohibet ne petat Quin quod palumst enale, si argentumst, emas. nemo prohibe - nihil prohibet. iis Amph. 4 et Trin. 210- supra. II. Verbum impersonale est in primario nuntiato. Α coniunctivus obliquus sequi potest et ubi sessentientes vel loquentes inducuntur et ubi locutio impers natis ad sententiam personalis est. R. 1033 Cor ectat Si non educat mulierem secum simul, Ut emulatum eae pectore ιι 6fugia meo. Mil. Num ego hane machaeram mihi eousolari volo,

Ne lamentetur ,

Quia se tum pridem Verritillum gestitem.

Amp. 225. Convenit, picti utri sint eo proelio. Urbem agrum, rus focos seque uti dederent. convenit - pepigerunt. Caph. 378. Nun ita connenit inter me atque hunc - , Ut te mittam, Si non rebitas, hu i e ut iginti minus Dem pro te. Huc reser etiam Baech. 329. Qui id signumst eum Theotimo, qui eum illi u-

92쪽

- 85 -- ita conpenit inter me et Theotimum. Coniunctivum adferat, ueni propo8ui Ussing necessuri accipiendum esse uredo pro adferet, quod secundum Camer editores vulgo amplexi sunt, non, ut ait Ming, quia Plautus modum secundariae sententiae ad primariam accommodare solet indicativum enim adferet operimus in Curc. 432 post Ipersonae verbum praesens), ' sed quia obliqua notio accessitu in Curc. 347, 550. Cum exemplo, quod est Bucch. 673. quoniam occasio ad eum rem fuit Mea virtute parte, ut quantum pelles tantum

sumeres,

consentit hoc: 352. Ita feci, ut auri quantum ellet sumeret, Quantum autem lubeat reddere ut reddat patri. Nam occasio erat mea virtute parta ut se feceram ut Sed in his consecutivis periodis potius quam obliquus coniunctivus assimilationis est, qualem videmus esse praesentis coniunctivum in v. 353. De Capt. 353 et s. 33 num e causas quin y - num recusas quin- v. infra. B. Indicativus circumscribentis est in Τruc arg. 10 Utque illam ducat qui vitiara convenit. In condicionali sent.: Amph. 634. ita quoique comparatumst in aetate hominum It di ni s est plueitum, oluptatem ut maeror

comes consequatur:

Quin neommodi plus alique ilico adsit, boni

s optigit quid, doni vi quod 'EJDI

indicativus non offendere debet, cum non tam deorum Onsilia quam quae fiunt reserantur. Nam ita divis est placitum idem est atque illud quod praecedit ita utque -- purulumst vel cita sit ut a Diyitia ' Cooste

93쪽

III. Primae personas verbum praeteritum est in primario

enuntiato. A. coniunctios. l. Cond. sent.

Iul. 26. rei thensaurum ut hic reperiret Euelio, Quo illum facilius nuptum, si vellet, duret. Merc. 231. Ne discordarent, nus ambae in uno essent

Utrum obliquus sit coni an potentialis si - si forte)non ausim diiudicar in 941. Rogito quis eum, aleat, si ibi indie Iuudinerit.

2. stativae sent. Curc. 346 ei mandunt, qui anulo Meo tubellas obsignatas αι tulisset, ut duret Operam, ut mulierem obduceret. Merc. 151 me rupi causa currendo tua, in quae scirem scire actutum tibi liceret. cis ind. a. 72. Trin. 13. Istue - habui integumentum,

Ne penetrarem me usquam, ubi esse damni conciliabolum.

fee B esset ceteriJD Bacch. 352 V. supra. 3. Temporale sent.

Amph. 127 csumpsi - ut ne qui essem familiares quaererent, Vorsari crebro hic quom viderent me domi. Ep. 56. in quom redisses, ne ibi eius copia esset. 500 Conduet seni ut idibus cantarem seni, Dum rem diuinam faceret. Qui coni etiam ad conducentis consilium referri potest. Mil. 950. eo uaei tutarentur, mihi dum fieret otiumδDiyitia ' Cooste

94쪽

Τrin 1 142 me adlegatu venit adlegarerum - ut lius Tuos, quando illi a me darem, esse allatum id aps te crederet. Μοst. 88. Eum rem volutavi et diu disputari, 9 Hominem quoius rei quando natus esse ι, Similem esse arbitrarer. Iaui p. 38 dixi correctione Leonis non minus e Syn-ιactica quam e metricii ratione Opus eSSe. 4. Comparativa sent. Aul. 6. Coepi obse mare, ecqui maiorem silius Mihi honorem haberet, quam eius habuisset

puter.

B. Indicativus est in his relativis sententiis explicativis: Mil. 131. Dedi , qui ad illum deferri Meum erum qui Athenis fuerat etc. 949. misi it latrones quos eon duae hinc ad Seleucum dueere ι .

Ut seneae hoc eodem poculo quo ego ibi biberet. Merc. 230. Et ne noceret, quam domi ante habui capram,

visus um etc.

Ps. 72. meo quae ego se in ut scires curavi omnia.

Us coni. Obi Merc. 152 me rupi in quae scirem scire iotutum tibi liceret. Et ex his duobus exemplis comparatis ut ex illis quae p. 3 contuli Cure 425 ut Bacch. 788 apparet, indicativo indulgere collocationem enuntiationum ubi per sententiam utrumque modum liceat adhibere. Namo in Ps. 72 et in Curc. 25 a relativa sententia periodus incipit.

95쪽

- 88 IV. Seeundae personae verbum est in primario nuntiato. x. Ῥraeteriti temporis verbum est: A. coniunctis .

curo. 49. Quid fecisti l Quod mandusti feciJ, tui honoris

gratia, Tuom qui signum ad me attulisset nuntium

ne spernerem.

Pylades delevit feci, recte ut mihi videtur, cuui necesse sit ex verbo mundusii pendere periodum ne spernerem qui attulisset. -- cuius similem iuncturam supra repperimus in Rud. 73-4. - liter enim coniunctivus attulisset explicationem non habet. Nam post verbuni feci huiusmodi periodum exspectamus ut qui attulit - non spernerem. Frustra uelis tui vi honoris. Aul. 740. Cur id ausu's facere, ut id quod non tuom esset tangeres' e88es, corr. B JMerc. 622 qui percontatu's, hominis quae facies foret Qui illam emisset y In Poen. 56 incerta est verbi species detulerit. Cum libris legendum est acipenses, non adnentes aut advent ar es. B. Indicativus est in explicativa Sent. quae ara quente additur vel opponitur II personae verbis. Capt. 7l7. postulavisti bonisium 9. Te perdocere, ut melius consulerem tibi

Quum illi qui eum una αὶ puero aetatem

eae egeram'

96쪽

Men. 1057. Praecucurristi obolum, ut quae Uecisti insitius eas. p. Praesentis aut futuri temporis verbum At.1 Affirmativa est primaria ent. A. coniunctivus. Trin. 99. Id agis, ut ubi adsinitatem - adstrinaeeris Atque eum grum dederis ne e quicquam his tibi sit qui vitam colas, ugias eae urbe . Ps. 562. Suspieios mihi nunc vos suspicarier, Me ideire haec unt fucinor promittere, Quo isos oblectem, hunc fabulum dum transigam νNeque sim facturus quod Deturum diseram.

Incerta lectio est in Mil. 846 Ut tibi si promptes ullum subpromum pares.spromtis B, propitis CD promptes Leo si promus sis. Coniunctivus certe requiritur m alterius consilio referendo. B. Indicativus. I. In relativis sententiis quas is qui loquitur ipse

circumscribit. Men. 686. Quae commisi ut me defrudes, ad eam Mnudfectus vitam.

Qui cod. eorr. Both.J855. imperas, ut ego huius membra Comminuam illo scipione, quem ipse ubet. Ρs 2l7 tenes Quo se haec tendunt quae loquor. 565 quod facturum diae eram . Supra.

97쪽

- 90 2. Ubi secundae personae verbo eu periodi subiunguntur, quae re vera loquentis sunt. Condicionalis sent. Ps. 109. Seis tu quidem hercle, mea si commovi sacra, Quo pacto et quantas soleam turbelas dare. commorissem Servius schol. en IV, 30I.JHoc enim secunda personae verbum amrmativum scis ad sententiam primae personae verbum ut moneo exaequat vel iussivam sormam ut vita, de qua infra. Item in universali sent relativa Amph. 104. Nam ego vos novisse credo iam ut si meus pater, -6. Quantusque amator sit ei quod complacitumst

semel.

τω novisse credo, vos morie vel cogitate.

2. Intor rogativa est sententia primaria. Coniunctivus obliquus in vera interrogatione u loco est, indicativus autem in rhetorie vel ubi is qui loquitur non eius, quem interrogat, sententia re vera exquirit, sed suas ipse aut quasi exclamans proseri ut aequom tibi sidetur' non aequom est aut hortans ut quin diois - die), aut ubi simpliciter ex aliquo quaerit, probetne id quod suis verbis ei ipse proponit. A. coniunctivi obliqui exemptu certissima non exstant. Nam quod eiusmodi coniunctivum esse dices in relativa sententia Mil. 300 Quid tibi sis diecim nisi quod sideri mynescio an arguat indicativus in prorsus simili ex post vis

Servatus:

Ep. 19. Quid tibi is diram nisi quod est y

98쪽

- i coniunctivum viderim non deberi verbo is, quod utrum adsit necne in his exemplis ad modo nihil interesse videtur Perbene enim dici potuit omisso illo verbo: Quid tibi ego dicam nisi quod viderim' De quo coniunctivo infra. Obliqua vis sine dubio inest coniunctivo condicionalis sententiae Ps. 92 An tu te ea caussa vis sciens suspendere in me defraudes, drachumam si dederim tibi'

quamquam in eiusmodi iunctura, in qua etiam modorum assimilationem fieri reperiemus, item ut in capi. 353. Numquae causas quin, si ille huc non redeat, siginti minas

Mihi des pro illo'

- num recusas quinyvel in relativa sent Cas. 252. B. IndicatI uB.

In Rud. 379. Quid faceretri Si mabat, rogas quid faceret 'condicionalem sententiam is qui loquitur ipse addit extra interrogationem relatam. Non mirum est indicativum restare in Rud. 1230. Aequom uidetur si ut ego alienum quod est Meum esse dicam δΝam aequom videtur tibi nihil aliud si quam mihi non aequom idetur ut in Aul. 162-4. quid dubitus y non dubium est, in il 1184. quin dieia' - die Parenthesis loco esse verbum is in p. 19 supra commemoravi. Incerta est verbi species in s. 33, sed indicativum commendat versus ere. 654 p. 57 comparatus et Aul. 162-4. Diyitia ' Cooste

99쪽

- B. Jussiva est sententia primaria. A. Coniunctivi obliqui a dicendi verbo pendentis certa xempla sunt: Mil. 1185. me enito et matris nerbis hi arcessito, Ut si itura sit Athenas, eat tecum ad portum cito

Atque ut iubeat ferri in navim, siquid imponi velit.

Nisi eat, te soluturum esse navim ventum operum dare.

Il86 siet thenas Α, est athenas FZ est aethenas B siuethenas , siauethenas D; ut ceteri, e JApparet ex vers 1188 hic obliqua oratione tradi ea verba, quae proferet is cui mandantur, quasi re vera iam illius verba sint. Quare necessario coniunctivunt in 1186 requirit non metruna solum sed etiam oratio. Futurum autem periphrasticum reperiemus non in coniunctivum assimilatione abire in Mil. 1299, Amph. 324. Τrin 1105 Iubeto ut nisurionem qua e imperaverim Curare ut esserantur. sideto corr. iusJ verbo affectus pendet coniunct. in Truc. 26. per tua obsecro Genua, ut tu istuc insipienter factum sui lenter feras Mihique ignoscas, quod animi impos in nitio fecerim. Hic enim coni non I personae verbo regenti obsecro debetur sed obliquus est, qui ades personae verbum ignoscas statim se applicat, ut in Mil. 1035. Me inelamalo, quia si te volgo volgem. Eadem ratione coniunctivum licet interpretari in Bacch. 173. meroque te, Ne Meobulum me sinas nostrum senem Prius convenire quam sodalem viderim, Diottia ' Cooste

100쪽

siquidem orat Chrysalus ut deus hanc sententiam pro sua accipiat, atque ita dei sententia oblique redditur. Sed finalis vis insuper in hoc coni inest, quoniam recto dicitur: Meobulum nolo prius convenis quam sodalem uiderim. Alia quoque exempla sunt haud pauca, in quibus coniunctivus suo loco est, etiam non ades personam relatus. Quae ex melius una cum ceteris coni non obliquis tractabimus, quoniam non licet diiudicare, utrum obliquus ubique

sit necne,

ut post dicendi verbum Persa 60I. rogo Ut tibi pereontari licent quae elisevsit Trin. 40-42, post sentiendi verbum Trin. 485 facito cogites, Id optumum esse tute ut sis optumus: Si id nequeas, saltem ut optumis sis proxumus;

sic A. neque ad salutem CD, optumus CDJnam ad coniunctivum nequeas nil interest, utrum antecedat cogites optumum esse an optumum est. B. IndicatiV .

Licentiam post iussivam parsonae verba indicativi

retinendi demonstrant haec ex:

Capt. 737. Atque hune me elle diei te ita curarier, Nequi deterius huic si quam quoi pessum est. ita me sella dieite, trai Flech.JPersa 383. Verum uideto, me tibi soles nuptum dare, Ne hae fama faciat repudiosas nuptias. 0ioles C ante ras.JPost uide metuo ne obliquum coniunctivum non magis exspectamus quam post eas ne in Aul. 585, Amph. 608. vel aesto ut oen. 1084 vel sine sinite ut Mil. 1084 Cas. 206. Assimilationi debetur eoni in Most. 966- post id ne.