장음표시 사용
71쪽
In D vidimus coniunctivum usurpari non solum in eis sententiis infinitis, qua ad accusativum cum infinitivos applicarent, sed etiam barius quidem, at prorsus iisdem legibus v. p. 17 sq. - in eis, quae apud dativum
Aul. 75 p. 18 ebrio barere quod lubeat licet. eas. 72 p. 20h Et hi audaeis liret Quae velis libere proloqui. aut apud simpliceim infinitivum: Aul. 593 4 p. 7), s. 24 p. 20), in quibus tamen
incertum est, utrum impersonali verbo coniunctivus debeatur an I personu verbo, quod totam periodum complectitiar. Quaeritur iam, num etiam in personali structura, qui vocatur nominativus cum infinitivo usu veniat hie coniunctivus infinitae sententiae qua infinitivi notionem explicet vel expleat. - am obliquum coniunctivum scilicet non opus est hic respicere: qui cum etiam ad indicativum regentem passim se applicet res aperta est post nominativum c. ins posse adhiberi ut it 38 p. 36). Unum saltem est exemplum lautinum, quod probet, re vera usurpari coniunctivum, quem quaerimus: Amph. prol. 39. Debetis velle quae velimus, Diottiaeum Cooste
72쪽
- 65 in universali sententia relativa, post secundae quidem personae verbum primarium, sed ita utras obliquo coniunctivo non magis liceat cogitare quam in hac periodo: Par est decet, oportet vos velle quae velim , ubi vera huius coniunctivi natura satis aperta est. Atque iam per se probabilis est hic coniunctivi uAus
si consideramus, quam prope inter se accedant structurae impursonalis et personalis.
Ut si hoc ex inspicimus: Cic. r. 44, 51. mos est Athenis laudari in eontione eos qui sint in proelia interfecti,
quantulum interest utrum dicamus mos est Athenis laudari eos an secundum C t. 985-6 p. 193 mos est Atheniem sibus laudare an solent Athenienses laudare 'ne commemorem, multa Me verba impersonalia quae ad nominativum c. in . proprie reserenda sint, ut Most. 666. decretumst - decrevi, sic saepius retumst, Persa 66 animus
'o meus induci potest, Caph. 701. hoc ma aegrest, Mil.
621. me erucis crucior. Sed simul non mirum est, raro hunc coniunctivum in nominativo c. ins nobis occurrere. bi enim verbum finitum adeo praevalet, ut dissicile sit sententiam secundariam cuin infinitivo praecipue coniungere ). Quare coniunctivus vix potest proventro, nisi ei alias quoque rationes sustragantur qualis est ratio in Amph. 39 in ipso verbo uelimus. Num volo, velim, volum in Plauti lingua non longs inter se distant.
Men. 87. Quem tu adservare recte ne aufugiat voles, ea atque potione inciri dee et, cum reliquis O ld. legimus debet, relativa Ment subiectum sit vorbi finiti debet, sin autum cum cod. B scribimus decet rol. sunt sum ioctum est infinitivi vinciri.
73쪽
- 66 In ceteris sententiis relativis, quas huc afferri possunt, aperta est coniunctivi explicatio: Ut in negativis sententiis: Trin. 357. Non otia pernegare possum quicquum quod petis: Truc. 699. neque potes t reperirier, quo melius 4elim. Caph. 346. Neque quemquam, quo plus credat potes Mittere. in infinitis sententiis assirmativis: As 560 post multa ferari possunt ), Truc. 485- post mille memorari potest,
Ps. 797 Num hi solus illis coquere quod placeat potest. Condicionalis est coni in Most. 443. Praetero coniunctivus nobis occurrit in condici natibus periodis, ubi in apodosi est indicativus verbi modalis cum infinitivo in protas coniunctivus. Huius coniunctivi rationei syntacticatu qui concinnitatem modorum condicionalium laedere videtur, duobus viis explicare studuerunt viri docti, neutra recte: l aut enim ad ellipsim vel brachylogiam confugiunt 2 aut indicativum verborum modalium idem sere aiunt exprimere quod
coniunctivum ceterorum verborum.1. Ellipsim statuit angen sitr. p. 50, cum hanc explicationem proferret: Ρoen. 351. Si apias, curam hane facere Ompendi potes. du anns di dies Sorgo paren und wdrdes e thun γ
Neque quidquam profecit Lindshoi brachylogia pro
ellipsis nomine substituta re autem non explicata. Quid
Cum in lautino sermone coniunctivus non reperiatur mΗt formulam multi sunt qui , indicativus autem in Rud. 1236 post plummae runt transenn e tibi, suspicari licet propter in initivom fmiat iterari po-nt ubi in As 560- et Truc. 486facilius coniunctivum provenisSB.' Lintakog: De en apud Pl. Θtaer condicionalibus. 119 sq.
74쪽
enim deest aut per brachylogiam addi potest in ex6mplo assato Nihil, modo ea verba, qua adsunt, dilige,ter
spectemus, et ea coniungamus, quae sunt coniungenda.
Si enim coniungas o sapi , - μω nulla evadit ratio condicionalis. Nam potes absolute dictum est, si sapias voti loco est. Sed si infinitivum facere spectes, verus condicionalis nexus elucet. In infinitivo enim latet is coniunctivus ad quem respondet condicio illa si sapias Si Sapias, curam hane Ompendi facias. Deinde verbo potes haec periodus subiungitur. Quum explicationem iam p. 21 paucis adumbravi ab que hoc impersonalis verbi exemplo illustravi: Bacch. 818 mne si uirus deus amaret, plus annis decem Plus iam viginti mortuom esse oportuit. i. e. si amaret, mortuus esset ita oportuit. Eadem ratio forsitan etiam apertior sit, ubi ab indicativo verbi moduli non infinitivus pendet, sed coniunctivus, ut Ps. 285. Fuit e sis, si vellet, iam pridem amentum
Nam nimis mirum est, Langenium in hoc quoque exemplo de ellipsi locutum esse . 46, verba fuit e sis, si esset explicantem, quamquam luce clarius est verba hac ratione iungenda esse: Fui occasio iam pridem ut daret, si vellet. Simiis est ex praesentia temporis Ter Andr 918. Ni mettiam patrem habeo pro illa re ultim quod moneam probe. Cum enim verbum quod est habeo nulla condicions astrictum sit, apparet ad hanc normam verba esse copulanda: . Habeo quod moneam ni metuam . Aul. 320, Trin. 85-87, 157-8. Sod ad infinitivos redeamus.
75쪽
Si iam in P n. 351 dissicile erat brachylogiam fingere, qualem brachylogiam accipiamus in curc. 246. Potin eonireturam arere, sti narrem tibi me nocte quod ego somniavi dormiens 'equidem concedo me plane non intelligero nisi quidem etiam huiusmodi nexui amis sis obtrudere: Potin ut eoni facisa, si narrem' aut huic cis Trin. ): Promittin coni facere, si narrem νVel si id exemplum examinamus quod ne ellipsis quidem auxilio Langen y potuit explicare: Most. 462. Quo modo pia are potui si non tangerem'
quam aperta est modorum ratio. Intimis enim vinculis connexa sunt verba pultare et si non tangerem .hiopse obnegu rithren ') quae omnia complectitur vocabulum potui, perinde ac si scriptum sit: Quo modo seri potuit, ut pultarem, si non tangerem' aut Quo modo credidisti me putare, si non tangerem '
Langon Boiu. p. 47: Misita dure de Modua a maristat, o viri in eisa, nur ine inrige telis Mos 45S, da in dem That dua posse seibat non dem tangere allifingi ist. In exemplo quod est Cas. 440. Folia Chalinum, si domi esset, mittere.
non neces excultam vim irrealis praesenti accivere, sed veram praeteriti tempori notionem non minus agnoscere licet quam in Ps. 285 v. supra vo in hoc. εresu: As 452 Sed, si domist, Demaenetum volebam, i. o. E - moine Absichi vis icti hioher ging - , In Cas. 44 igitur: Meum consilium fuit, ut Chalinum, si domi Met, mitterem. Nam verba volebam si volui solito Romanorum moro usurPata sunt, quibus placobat, ubicumque fieri posset, praeteriti temporis Erbis uti, etiamsi ad praesens tempuΗ ao in iure rem referre Iicoret, ut
76쪽
Baech. 447. hocine his saeto potest Inhibere imperium magister, si ipsus primus vapulet fli . . cogitari potest, magistrum imp. inhibere si . r.
Vapulet γ' Ρoen. 864. Me non perdent illum ut perdam orere pommm, si velim, Meum erum ut perdant ne mihi metuam.
sic perde nullum BD . possim CD, ne B, ne CDJ
condicionibus si velim et ni metuam non verbum possum astringitur, quod absolute dictum est, sed infinitivus facere.
Bacch. 479. Nullo pacto res mandata potes asti nisi identidem Manm ferat ei ad puppillas, labra a labris nusquam auferat's et Leo. v. 479 uncis inclusit Goeig.J
Qua via facito indicativus vortiorum modalium x praetoriti tempori signification ad irroalem mesenti temp. vi miseruEnit. Non sufficiunt enim ii progressus, quos nobis proposuit Amala Lat Synt g 298, cum haec cloesrot o Der Koni. Imperfores hermi AMDebun des prciteritaten Natur de Irrealia de Gesmirari vertrat, O nun aura de India. Impers nata sita. - unacha nur eiden Verben de Konnena, ius cun Mollens , - Verum quidpin hoc est, temporis quadam attractione indicativum irroalem vorborum modKlium incrementum cepisse cuius attractioni Pxemplum illustre At Varro L. L. IX si enim usquequaque non esset analogia, tum sequebatur ut in verbis quoque non Met. Tamen si imperfecti coninnetivum ex praetorii temporis Otione paulatim attenuata ad irrealem vim praesentis pervenisso intuimus, non os cur non adem via etiam indicativum irrealem verborum modalium per se non ad coniunctivi similitudinemὶ
Excultum esse criniamuΗ Qua ratio et in illis xompli Ps. 285, Cas. 440 quae laudavi, perspicitur et aperta est, si cogites, quantulum intorsit inter praetorii tempori ExEmplum Me iam pridem factum esse oportui et praesentia Me nune factum esse oportuit.
77쪽
- 70 In reliquis ex aut concessiva aut optativa vis insuper inhaeret condicionali sententiae coniunctivo indulgens.
Amph. 450. Quadrigas si nune inscendas Iovis Atque in fustius ita viae poteris effugere infortunium. As. 64 Cas. 314 16, p. 10-l, Most. 35l, em 40. Curc. 449-5l, Morc. 595-6, Mil. 803 Ps. 792 3. Optativae sent. Mil. 763 Haud e tesuma m Partem dixi atque otium rei si s t it possum
Sod vera atque iusta brachylogia est ea, quae perspicitur in Trin. 565. I ego esse locuples, verum nequicquam volo.
Quid enim est per so verbum illud auxiliarium ieitum est, nisi cogitatione expleveris quid sit quod licuerit i. e. locuples esses ' Dum igitur cogitatione supplen-mus id, quod et ad sententiam plane n0csssarium est et in verbis proximis ita adest, ut non opus suori diserte idem rursus exprimere, habemus, quo se reserat condicionalis sententia si elles: Liritumst locuples esses si velles, ne quis cum Langono molestam ellipsis explicationem adhibeat: Lesbonilius honnte in der has reicii lothen undisiare es eblieben , en or es anach gemachi atte'.
In hoc Oxemplo: Ρs. 785. Si quispiam det qui manus gravior siet, 7. . Comprimere denses videor pogae aliquo modo. certe coniunctivus non verbo videor obetur Diei nim potuit: Si in det, po88um Bre.
78쪽
- 1 Radeua esset ratio, si pro tritumst scriptum psset potuisti i. e. potuisti locuples esse si velles. Nam etiam infinitivum cogitatione supplere possumus post licitumst:
Liritumst tibi locupleti esse si velles.
Aul. 254. Neque - jacio neque, si cupiam, opi t. i. e. copiast ut faciam si cupiam. Ps. 291 Deere possim. pieta prohibet. se ne saeiam . aruc. 877. Haec igitur omnia exempla ita explicavi, ut dicerem in infinitivo sive ascripto sive audito) qui a verbo modali penderet latere eum coniunctivum apodosis, ad quem responderet coniunctivus protasis. Deinde totam hanc periodum condicionalem complectitur ve irim module haud aliter atquem personae verba in exemplis, quae attuli p. 41-42, aut impersonalia p. 21 22. - Sed ut in illis periodis, quae I personae verbis aut impersonalibus subiungerentur, coniunctivum dixi iam in absoluta dictum adesse, ita n hic quidona ullum est ex . in quo pro certo contendere liceat, ex ipsa subiunctione coniunctivum prohasia ortum essese etiamsi non absonum est eiusmodi explicationem
accipere in Bacch. 447-8 vapula pro vapulia in subiuncta periodo universali, itemque in Bacch. 479-80 ferat pro feret. 2. Hac via modorum ratione explanata simul intelligitur, cur improbanda sit eorum ' sententia, qui docent
indicativis verborum modalium usos esse Romanos, quia hae sormae iam per se idem fere exprimerent, quod coniunctivi ceterorum verborum. Haec enim coniunctivi modi vis, penitus re spectata, non in ipso indicativo verbi mo-' Foth. Dio Verschiebun lateiniΗcher Tempora in den man. Spraehen: Boetimori Roman Studien VIII. Argentorati 1876 p. 263. Cum eo iacit miser e mod temp. permutatione p. 44.
79쪽
pendet, vel potius in utroque artissime coniunctis. Nam cum proxime cum infinitivo suo verbum modiit cohaerercti, fieri vix potuit quin ita potissimum verba acciperentur quasi coniunctivus protasis in absoluta periodo condicionali responderet ad indicativum illum cum infinitivo aut coniunctivo copulatum ). Qui infinitivus aut coniunctivus amodali verbo pondens cum haud raro non ascriberetur daudiretur, eo facilius latiusquo hic usus indicativi vorbi modalis ad protasis coniunctivum rospondentis analogiae auxiliis serpere potuit. - quoqus monondum est parenthesiΗsere loco haud raro esse condicionem illam, qua restringitur indicativus verbi modalis, qui por se absolute valet et quidem non solum ubi eonesessiva ut ost. 35 l. Ne Salus nobis saluti iam esse, si eupiat, potest. aut optativa si si modo vel dum ut Capt. 850 eis bene esse, si sit unde ea cond. senti, sed etiam ubi si idem os quod i forte ut in oen. 864 facere possum, si elim. Ch Morc. 430. Atmo si velim iam dantur, vel Rud. 020. Numqui minus, si veniat nunc inninus quoiust, ego, fur sum quum tu Amph. 336, St. 171, oen. 1085. ρα - habebit, siquid
B. Indicativi exempla nil attinet in re aperi enumerare, qui frequens scilicet nobis occurrit in ocundariissent. quae ad nominativum c. ins aut impersonalem structurum quae idem valet, ut certumst. - decrevi, volo: pudet - nolo se applicant, sive in certi rebus verAantur, sive
in infinitis ut cupi. 352, Mil. 645-6. Commemini Maceretii quom alienas orati etiam in eis, quae ad suturum tempus spectant utruit. 312,
3 Quo etiam post factu iri est, ut interitum coniunctivus verbi
modali proveniret, concinnitati modorum in orvici R. I Troc. 31 ee eum pro censeo.
80쪽
Ep. 658 sed memento, si quid saevibi seneae Suppetias mihi cum sorore ferre. impers Merc. 50, 6 Most. 667. Quidquid dei distini id decretumst diaere dicunt se diem' Etiam obliquae orationis licentiam quandam a nominativo cum infinitivo proficiscentis doinde in rectam orationem abeuntis non possum non breviter perstringere. Ut in Merc. 229-25l Demipho senex somnium ita exponit, ut primum v. 229-33 narrationem subiungat verbis: miai sis deindo 234-244 licentur pergat quasi de re vere facta, non de somnio: 234. Ea simia adeo poes haud multo ad me veni etα, post in o. 245-5 subiuncta est absoluta narratio identidem varientur. Eadem, quin etiam maioro, variandi licontin utitur Daemones senex in somnio resorsendo Rud. 598-610. Quin si eos ipsos versus spectamus in quibus cum praeteriti temporis verbo subiuncta oratio sit coniunctivum obliquum exspectamus in eis quoque niod ahsoluta narrationis reperimus ut Merc. 230. ne noceret quam domi ante habui
Neu distoriarent fniis ambae inino essent loco Posterius quam mercal fueram, vi
In restod e tam simiae onered re. Sod o hao ot illa licontia sellicet ex brevi confinio somnii atque rei vera profluit cum sibi videatur senex ille ea narrare, uno tamquam praesenti evenerint. Iusta autom obliqua ratione et ad finem usque continuata utitur Philocomasium in Mil. 383-92 ubi exponit quid per quietem idorit. D Baech. 25 v. p. 15.