Alcaei poetae lyrici fragmenta

151쪽

tur. Sed assensus sum ruue io, iud; canti hoc certe Ideo mi λυ που in fingulari scripsisse Athenaeum non quod istim terminaliphem aecia sativi muralis quae eum alibi, tum apud Avistotelem ist. Anim IV. . reperitur hi per sed.mnem neque ea unice ratione confisus sum, quod , quoniam proiam de accusermo flu praeoeepisset auctor, consentaneum fuerit, ut testimonium statini adjiceret eiusmodi, in qu ille nominis casus occurreret. Sed quum toto hoe capite id manifeste agat auetor, ut ostendat, Atileos non πουλυπος ut τρν πολυπιν ea

forma dixisse, in qua nullum fere vestigium eriginis a voeabulo .rους ductae supersit minime eredibiri est, primum mnium testimoniorum adposuiue eum huiusmodi, e quo id ipsum. quod votuisset, minime confici posset: namaeeusativus pluralis λυπους perinde ab ο πολυ. πος atque ab πολύπους sermari potuerat, eamque speciem praebet, ut a priori magis, quam ab altera nominativi forma sit declinatus.

Ita seripsit Brane hius, ut duo psiora erba essent extrema sena ii, e a d bus posterioribus initium fieret senarii sequemis. it. eur a verbis

152쪽

τρν πωλυπ- non incipi senari potuerit, nomvidi equidem.

testimonium, πληγο- μοντα πουλυπου πιλου asime Eiusmo=i est, ut valere contra id quod paulo ante diximus, videri pisit Nam in illa genitivisorma πολυπον, ut habent libri, si πουν που, quis desiderabat versus, sane dispernere non os sis, sit m a d πολυπος, an ab ὀπο πους vel πούλυπο forinatus qui potius, eam speciem prQbet, ut ab d πίλυπος vel παλμος declinatus videatur. At postquam duo alia mempla adposuit uetor, quibus usus terminationiη πολυπους satis declairahatur, nihil magnopere prohibeba , quominus istis tertium versiculum eiusdem Comiei subjiearet, in quo idem voeabultimita murrit, ut versa ratione formarum videri posset Caeretum n hane ipsam quidelis genitivi

formam πολυπου, ut Attici scriptores ea uruntur, nominativo πολυπος, sed perinde atque alteram

πολυπ-ος ab ὁ πολυπου duetam esse doeent nos veteres grammatisi Siesvidem et Noram. πονς formari genitivum amου, et abra τρι- ους genitivum H Whmv, monuit Elymologus Pag. m. l. I 8 et hane ipsim quidem sormam -

153쪽

lam ratio, quo lauema modum e eodem turnologo pag. 686 in oe. που intelligitur eoaxo, posita ιδiπους, τρίπους et similia, veluti eon. traeta considerari posito e t ἰδώνωος, τριποος. F est illorum genitivorum eadem ratio atquae ceusativorum πολυπουν, Ἀλκινευν, simoin τροπουν, quo modo ommemoravit ipsa Athenaeus.

Ad unae Comici versiim haec notavit

o Πληγαὶ λεγονται πολυπ- πιλουμένου.

Metrum postulat πουλύπου, ut in proverbios9. quod.alaaditur in isto versu Athensus thinen non si scripsit, erum ita , o πολυπου πιλου- λενοπι, ut apparebit attendenti Ubi eue τοῖ π υπου scripsisse Athenaeum judicaremus eum πολυ-ου absque artieulo dent ambo nostri tristi eum editis, nos video. Sed metri ratione ille habere minat, et γλύ.ro seripserit, sque in πιλυπου mutatum fuerit a librariis sin metrum insupera buit, non est, seu arti tum του ab eo adjeetum statuamus. Caeterum, pro mendoso πηrmi, quod eum ed. Ven Bas et is x. habet eod ex stua uterque, recte et irrati in Animadu

154쪽

recepturn. Si eorrigendus iam monuerati ef erus, p. 7s I. et Pria in versione posuit Dale- eampius, remittens lectorem ad ea quae ab Erasmo in Adag. Bis 'prem plagis poli pus cimn 3 p. m. 7s Hiiputata sunt quod est proverbium illud, ad quod alludi in Comiei verbis dixit castubonus Griere illud sic sonat, Δις --

habet Suidas, in i ἔπτά. Cuius in proverbii interpretatione cum haud facile intelligatur, quo Paeto Vn uis reddatur ulsemis, voeabulum πιιs Erasmus mim interpretatus est ad sentenuatia ommodius, quam ad Graeci sermonis usum.

In ALCAEI versu, eum se esset editus,

ἀφλβιμ εἶναι , γουν τε πολ-οδος χροιν r Rursus me iri ratio necessario πουλυ--ος, prima syllaba produeta, desiderabat: atque id ipsum nunc perspieue eoden noster mstus uterque dedit. Groitus, istum versum Excerptis suis p. 4 9. inserens, νον υ πουλυποδος eripsit, diserte in

Adnota. Adnota.

155쪽

- 137

Adirotationiblia monens, male apua Athenaeum νο- τε seribi. Quare ita interpretatus est:

Nempe id speetavera vir praestantissimus, quod

de vers ris oly- et vulgo perhibetur, at-Poe tarum tem dietis quorum nonnulla etiam deinde adferuntur ealebratum est. At, quod astu facere polypum lilii dicunt, ut atramentum emittat, id non nisi metu: eoaeram sacer Aristotelea, eterum stolidum admodum esse animal dieens, ut qui ultro ad n num aptantis aeeedas quod ipsum etiam Athenaeus pag. 37 b. eo inmemorat Cores, Plin. IX, 29 46. Illam igitue stoliditatem respicere Alcaeus potuit. Aleari,

ei me Platonis, et M M telli ni praeter. misit Epitomator. Ame ipsa e verium, pixu,b longius a librorun seriptura recedens Brune iurein Fragm. Aristoph.

Pag. 234. eoneinniorem reddidit, ad hune modulum: πουλυπα v. Nos, verborus ordinem ten*ntes, sati hilabuimus μοι particulum, unei quidem. inclusam, adjicere. Caeterum hi rursus pro πολυ ων, quod vulgatum erat πουλύπων fuit ponendum.

156쪽

AMσει, quod denuo sublieitur, breve testi-

onium, fieri potest, ut tale adposuerit Athenaeus, quale dant vulgo edd. eum milis: Ἐδω δ' ἐμα τὴν ω πολυπους Nam hae verba etiam in Epit. lagunitur, superi'r Aleae testimonio statim subjecta, in hunc modum. Και παλιιν. Ἐδω τἐμιαυτον ei: sed haud dubie πουλυπους si Iipierat Poeta, quemadmossim supra πουλυποδος quo posito, perspicuum esse existimavi, senarium demto primo pede conieeisse illa verba: .Rem, sive sabulam, ad quam adludit poets, narrat. mosve paula inferius, liti , ubi ait: αυτον κατεσθιει e. Narrant etiam, polypum, iri ibi penuria. se ipsum arrodere. Sed mox

157쪽

LATINE.

sed et Aleaeus lyrisus poeta, et Aristo. phanes inomicus, ebrii sua eripiere poemata

160쪽

βίαν παειν.