Alcaei poetae lyrici fragmenta

171쪽

versibus expressunt etiam esse initium alterius earminis Horatiani, quod issitur in podis.

Threicio suilone sonant. gratiam nos inituros spud lectores Athenη etinis fidimus , si duos Aleae versiculos, ab Athenaeo praetermitas, hie adposuerimus, quales, e collatia intre se uobias praedictis Horatianis carminibus suppletos, nobiscum his ipsis diebus per. humaniter communiemit ingeniosissimns G. RGROTEFEND, Franeolariar se ad Moenum Seholae hodie Prometor. Is igitur primam, in qua ver

172쪽

ηφε -- . Per o breve initio voeabuli, di solet in Lyrisoriam ηρliquiis quod qui priuina posuit, is eooiec tura sic eorrigere 'voluerat oper rum errBtu iri, quod in editiones en et Bas irrepierat; n quibus νή'άρανῶ sie in legebatur. it, ero C.m muni υσατος, non ορανο peris breve dicebant Do es et Aeoles; sed vel servabinio diphthongum, vel e svo direbant per i longum Coras. Mytilaire, Dialecti as6sq. Et ci loogum inirio Voci tuentur hie ambo nostri masti eodiesta at non εν δ' 6 ρανῶ seribum ilh, sed e δ' oueaevo rubi ἐκ quidem pro iv qn temere aut casu, librariis positum, sed a poetae manu esse, in οὐανο vero tota in fine a librariis imperite et praeter rationem subscriptum vel ad seriptum fuisse mihi persuas. Itaque verum iudicavi e δ' ci ατῶ, dorices sies dietum ires ἐκ δ' χοροιτου de caelo ive. H-s ingruit Cons. Maittaire, pag. 177. Versi. πεπαγασι v. πεπάγασι absque u in fine habent mssti eum edd. in s. q. vero super syllaba notatur 1 voealis IM. ὁ υδάτων absque apostropho habent mss. et edd, In eisdem in0 3. τον χε F-α scribitur, non χνιριῶν'. Ibid. Καββαλε valere πιαβαλε, satis totum Distare figin, ait Venusinus poeta.

habet s. D. et sic vulgo edebatur in Lyrteor.

173쪽

idem s. Hi et editiones omnes. Reete ero. monuit Maubonus, particisti iri m desinentia a Doribus per αις efferri Coni. aittaire, pag. 239. et Gemo . de Dialeel P ag. 93. abique Κoeni p. 94J Et sic infra pro vulgato κιρνάς, peripleue κιρναις lari bitur in nostro eod. A nescio quidem quo aeeentu, an prorsus illi omisso accentu; ita ut de eo haetenus quidem dubitari possit Sed hoc ipso loco. in quo versemur, eo eodem eo die eninata est scriptura κιρ α εἰ ex quo, quoniam nusquali in illo codice iubscribitur mota,

sed ad latui ponituti intelligi par est, κιρναῖς

h. L in illo scriptum sie. Atque eodem modo seriptum olim fuisse in vetustiore odi in e u noster derivatua, coniectare licet ex ipsi illa vitissa scriptura, quam supra baς pag. lit o. ex eodem cod. A. enotatam id i κερέα sq: quod utiquo ex evaevit corruptRm videri debit. R hod quidem loco, in quo nune erismur, pariter κιρνα habem editione das et Cas. 3. sed id casu magis, Puto, quam certa ratione in hi

receptum. κιρτηις vero acute scriptum erat in ed.

ctite in e Cas. I. Vassus Petri desunt in m D. ubi in verbo ἀφειδέως terminatur ista prima eloga. Versu 6 qqum ἡόφαλλον legeretur in ed. m. et

174쪽

quam pretectionem si nee ssariam ille putavit,

monere illum de ea debuerat lectorem. Rutior. H. STEPHANus in Ind. Thes. tinnue ut et ,,ΓxόΦαλλο spud Athen. legitur in eadem sigmi- ,.ficatu ne qua γναφαλ ον, Tommisam, seu OLM, vinar omento factum, in hoc Alcaei loco, οἰ/iniae, κορσα μαλθακὴν γνόφαλλον - Et γνόφαλ- ον tenui idem Stepilianus in Lyricoruin editiori et 'amdemque scripturρ praeiverat vetus noster eod. A. Ac seri sane potest, ut pro eo quod γε α φαλλο vulgo dixere Graeci, voΦαλλον dix in Dor' et Aeoles, similiter atque μιν

pro βάτιν diκisse Sophron visus est nonnullis, apud Athen Vll. 8 d. Con Maillaire, Dialect pa 4 a sq. quum tamen haud satis orta snt e empla, quae in hanc partem adferuntur; ne quis postliminio restitutam a nobis vitiosam

ieetionem rgueret, tenuimus illam quam .pra eunt Gisubono placuisse doctis omnihus vidimus satis ahentes veterum librorum scripturam sub eontextu ad notasse Caeterum de hoc voesbulo. pro quo et vαΦαλο simplici maersi et κνεφαλος dicebant laeet, videndus praesertim Pollyx, ibique interpp. itemque Hemstertius ad Luciani Iudietum Vocalium , eap. q. Iam quod οἰμΦ γνοια λον vel γνώΦαλλον vulgo hielegebatur ferenda utique non erat reperita Praepositio si Φι qua voenbulo κορσον iam erat prR-,osit . me vero magis pnveniena composita

175쪽

vox αα οπε et δον, quae Casaubono plaeuerat: nam is, νιγινε patiari aut ἄμφοινεφαλος meo. lectum significat nee palamum sed κMHL ita βινι- τε γαλος herum sonat ab utrique arte tilestris seu pulvinis instruettim, ut doeuere pollueis interpretes. ad x2 36. Quare aut abiicienda ei a voeula ἀμφὶ ante vαΦαλον, clan quam temere ibi repetita: aut, quoniam aliud desiderare videbatur Aleaiei metri ratio, collata Horatii oda I. v. .saquandhie intereidia e statuendam erat. Itaque αμΦὲ-τι Θ M vαφαλλον eorrigendum IANI centuit; a 3 Φιτ i Θει mi aes C Rea Lic P ἀμφιβα- λων GRO TEPEND , cuius verbi pata posteriohante γνάΦαλλον ob soni similitudinem facilius

exeidere potuerat..

Quum aYγη h. l. haberent editiones Athenarioremes, adnotavit As Au Bosrus: sequitu=- γέρους δε τέγ η πλευριοτας ινω. Ita xa- orati manu pr0-γγου vel τεγγε, ut seripiunt referiint alii. Atqui εγγε redi habeth. I. uterque noster eodex mstus, quemadmodum et lib. I p. et e legebatur, ubi idem duo versus iam adpositi erant pariter apud serob. Saturn Vllini, et apud Plutaret Sympos VII t. Et supra quidem, tacitata 'erborum serie, Ieseribebatur, Νω πνευ ονοι τέγγε, ut apud

Macrobium at hic ιγγε πλεύμονας obv

176쪽

tenet uterque eod K stus, quemadrnodum et upud Plutarehum a. e. laribitur GROTL-s v Nixua vero memor per Aeolleum digamma scribi oli in plitum nome , vivosi te scripsime OE . tam reniet: ἐγγε πλεύμονα - Porro aeoli- eam doricamque formam, is δ' has χαλεπα, tenent h. i. eum editis ambo mssii sed in eod. . A. super, et super πα notatur 1 vocalis Dein vitiose in ed. Cis legebatur, πάντα δε δει φῶς:reete vero πάντα ὁ διψῆ, in s. D. Prorsus monstroium videri poterat quod est in ed. Ven.

detortum in ed. Bas Sed istud ex ipso nostro vetere eod. l. derivatum cin quo est ὁ ὁι-ς:qua in scriptura, primum, si demas postremam literam , vera scriptura ὁμα inest, vocali tota pro vetusto more ad hius scripta. Deinde vero videndum ne litera, in fine verbi orta sit ex digammate Aeolico, quod ad sequentem vocem ordi pertinuisset, spiritus asperi loeum ibi tenens: tiam quemadmodum eolicum digamma rion- numquam sono literae hibitantis pronunciabamr;

veluti in ipsa voce ori, unde est Latinorum flus ut ab που, ab: si etiam seriptum olim fuisse novimus signo quod literata simile erat. Vide illoisoni Diatrib. pag. II9 sq. Ex eodem. que aut ex simili alio signo, quod aliis vocibus prae situm sono literae v vel pronunciabaru orta fortasti est illa scriptura, quam hodie libri habent,

177쪽

h bent, rias urit Oi,ών, pro πλέύμονα μινιο ceteri a videlia quae de hae ecloga ad lib. I.

pag. 22. a notav mus. Laudatur hie a rori,fendio 1 T sc it Latia GH ad Horat. III Od. 9,I7 sqq. et lII. 3. 9. euius liber nobis nune in promtu non est.

εχ εοωοιο. De re sau verna si ex MAEO, Atherinus του δἰ εαρος οἰνΘεμοεντος ἐπαιον,,ος χομενοιq. Ἀζχομενοιο scribere voluerat Ant. maduersor, ut habem libri onines in frontextu: et huc etiam in Ainimadri repositum video in ed. ac G , Daleeampius emendat ἐπινον, ut si id probetur quod institui docere. Similis estis vero hae eorrectio non vera, iudice me. Namhreetum est μῶον principium e bdae quo se ait poeta, iam ver avense et statina visums bis misceri rubetis σασα Audiamus Athenaeum:

primum ἐπαῖον quidem, ut ille voluit, siς seriptum axhibent ambo nostri codices mssti a quo paetis aeeipi vellet id v rbum, non declara,rit doctus. Animadversor Mire sane dixti it poeteta: Autisivi, Eires risum et illud languidum . AEgo, Oima erro, redires. quo pacto accepit Gallicus

178쪽

interpres Perspeete vero ἐπ' ἀῖος legit GRO 2EFENDIUS, praeeunte puto a T SCHER-ιν Q, cuius ipse laudat notata ad illud Horalia.

staretur aeris hiems grata diis uaris re Favoni, trahamque saecas machinae carinas.

Ad exemplumque Venusini poεrae versum qui in Alcaei carmine olim proxime Aeeperat illum, qui est ab Athenio adpositus, tali modo supplavit idem GROT, FENDIUM: si Fῆρος οἰvΘεμοεντο ἐπ' ἀίον ἐσημένοιο - ἐλκον τῶ ς ι ρυδον κύλινδροι. φεπ' lava Molice pro μ ηιουνα. Versus, quem dein adponit Athenaeus, sic scribebatur in ed. Ven. ἐν ὁ κίρτα το τώ μελιαδέος οττιτάκιστα κρατῆρα. In ed. ac vero, ἐν ἐκίρνατὰ τω se quae eodem 'odo repetitasn ed. cas. I. sed in ed. a. a. et 3. κίρ vi τονθου κελιάδ. Glio τε PEN M seribit ἡ 'Eν ὁ κέρνα τοῖν τοῖ μελιαδέος οττιδε κρατῖρα At recte, ut nobis videbatur, τῶ μελιαδέος dedit noster eod. q. dorice et aeolice pro communi του μελιδέος, quod alHi m Det quodque ipsum etiam inter lineas clipium exhibet cod. Ah Atti- eulum COOste

179쪽

eulum τὰν vero neuter eodex agnoscit sed, pro eo quod in ed. Ven est κιρνα τε , in ima se est κιρνῶται, in is A. ver κιρνατε, quod trnendum putavi. ἐν δ τοῖς συμπτώ- σιν est. , Quod modo,, direbamus, κατα 'ra ν περίστατι signifiea ,, quocum- rerum rum flatu, Mis au resti. ,, certissimum est ex reberrimo uerorum usu.,. Dalecampius, tamen vertit, quovis flatu ML Itaque non mirum, male episti eum postea ,, Athenφi verba, quibus probat quod ante dixeserati Sunt autem haec F δἐ τοῖς συμπτωμα,, σιν, id est, si se Aleaeum rebus advers patet ex

,, ἀραττον, lνον ἐνεμαμένοις μεθυσθῆναι. ., Legendum θυιδ αν, non μυ v. Haud par est, ,,masis animum permittere: hoe est, eogismo se a resorum ca--se dedere, et is in indulgere. I, Proficiemus enim nihil cum uos crucia rimis , o, Mecti Remiaiam vero optimum est, s imo hae astato quod nobis a erendum eura vermus J , ad

ebrietatem usque tiberimus. M CAsAu BONII s.

Versus, quos suis numeris distinguere neglexerans Atheriae editores, satis eommode jam in Lyrieorum editionibus Caiaubono superioribus erant distributi Illud inum monendum supererat

180쪽

tersieulum,

μιμυσθῆναι, este una syllaba lisngiorem: quare pro μεθυεμ πι, illa με Θύσεαι eorrigebat. Sed εθ τὴ ῆν, Aeolim dialaeto, phoeommuni μεθυσθηναι scripsisse Aleaeum, perquam Wqbabile see KoEN Ioaa Gregor. Corinth de Dial pag. 43 sq. Et nune eece, Me ipsum nobi dedit .ptimus nostis eod. . Silet h. l. Epitoma, in qua praetermista est tota ista ecloga Mendosum vero μυθον emeodex praeiverat aliis sed , υμὸν recte iam in RSTEPHAN Lyrteia posirum video Vulgatuni ἀα ἀμενοι, quod tenet intus noster eum editis damnavit BENT La L, versu simul et sententiae contrarium est contenὸeha, et ἀλήμ, in corrigens. At ipsum ἀσάμπνοι ex disiecto pro ἄσώμνοι reete diei potuinedocuit idem queni modo laudavimus, Roa ad Gregor pag. 86. Pro Βακχι quod erat editum Βυκά dedit

noster eodex quam seripturam ut fidente reciperemus ominovit nos aeeedens ad vetusti codicis auetoritatem suffrasium auctoris Elymotbgiei M. diserte monentis, Βυκχις esse Aeolicum nomen, dem valens a commune Bal κ: ubi quidem non Βυκχις et Βακχις penacute, sed Buαις et

v scribi debuisse, ipsa exempla aliorum