De Apollodori Bibliotheca

21쪽

antur, Castores autem quinquaginta demum tribus annis postquam Aesculapius, Arsinoes filius, in eaelum sublatus est, in deorum numerum recipiantur. Illam igitur Apollodorus probare, hanc respuere debuit. At in bibliotheca ambae, tamquam neutra alteram probabilitate antecedat, iuxta ponuntur, nullo omnino auctoris

proprio iudicio addito. Neque magis bibliotheca cum D 7 conspirat illic enim Apollodorus Sicyoniorum regum stirpem ab

Aegiale deducit Aegialeus, de quo terra Sicyonia antiquitus Aegiale voeata esse dicitur ausan. II 5, 6. secundum vulgarem chronographorum opinionem vel Phoroneum antiquitate superasse credebatur C. Mulier Ctesiae et segm. p. 131. At in bibliotheca idem, nam illic quoque suum nomen terrae imponit), Inachi filius, horonei frater fuisse narratur; qui eum nulla virili stirpe relicta obiisset, horoneum fratrem totius elopis insulae, ergo Sicysnis quoque, regno potitum esse 5 20 s. Quodsi re vera, id quod C. Mulier placere videtur, Apollodoreorum chronicorum

computatio a Castore r. 8 servata est, tum vero rerum inter se pugnantium oritur turba cum secundum

Castorem Inachus Thurimachi demum, septimi ab Aegialio Sicyonis regis, fuerit aequalis. Sed ut in chronicis simili modo, atque apud Clementem Alexandrinum strom. p. 379 Poti narratum esse invenio,

Phoroneus et Aegialeus fuerint aequales, illud nihilominus relinquitur, quod in chronicis Aegialeus longae perpetuaeque regum seriei est auctor, in bibliotheca omnino nullam prolem gignit, sed post eius mortem

22쪽

20 Sicyon per aliquod certe tempus Argivorum ditioni subiecta est, ita ut domestici illius regni continuatio

interrumpatur.

Hoe igitur certe evicimus inter Apollodori chronica et bibliothecam necessitudinem esse nullam. Sed num in eo acquiescemus An iure nostro mirabimur, scriptorem eas res, quarum fidem ac veritatem ita probabat, ut eas veterrimorum temporum descriptionis quasi sundamenta iaceret, in hoc libello prorsus neglegere, salsa ac ficta, quae ipse reicere debebat, proserre, ne monito quidem de falsitat lectore 3 Immo si variarum fabularum colligendarum consilium in animum induxisset Apollodorus quamquam vix eiusdem hominis esse existum vulgi opiniones physica ratione interpretari aut vetustissimam antiquitatis memoriam ad singulos annos disponere et vuIgarissimas fabulas compendio includere)sed ut tale consilium induxisset, multus fuisset, opinor, in poetarum scriptorumque commentis refellendis, sabulis Stoicorum more explicandis suis opinionibus, quas in aliis operibus proposuerat, tuendis ac defendendis; sed plane contrarium factum esse videmus. Cum igitur adhuc multa invenerimus, qua Apollodori sententiis repugnent, nihil, quod cum iis consentiat, scrutemur, num etiam in ceteris insint, quae cum Apollodori doctrina ingenioque conciliari nequeant. Αtque profecto multa passim occurrunt, quae Apollodorus περὶ norem ἱστορίαν δεινος nullo modo scribere potuerit. Initium faciam a rebus geographicis, qua in disciplina pollodorum cum ratosthenis imitatorem tum et ipsum summum fuisse auctorem Strabo testis

23쪽

es p. 299. Vide modo, quam vehementer apud eundem Apollodorus in eos rerum scriptores invehatur, qui fabulosas regiones libris suis inseruerunt r. 29. 'An δέ τουτων poetarum enim primum perstrinxerat peccata ἐπι τους συγγραφέας βαδιγι 'R-ω ex λέ

Jam evolvas bibliothecam Gorgonum sedes prope Oceanum sitas habes 44, 3 Hesperidum hortos 60, 18 '). Quid, quod scriptor proprii iudicii ceteroquin parcissimum hic serio ore adseverat, alii eos, qui hortos illos in Libya ponant, cum sint prope Atlantem siti ΘTransgreditur pollodorus ad cavillandum Callimachum, illi cum artem grammaticam adsectaverit non condonandum esse ratus, quod neque Calypsus insulam a Gaudo neque haeacum terram a Corcyra diversam habuerit. Sed paulo incautius egisse videtur Apollodorus, si quidem ipse in bibliotheca 32, 2 scripsit

εἰς την Φαιήκων νῆσον Κερκυραν κον; ho autem eo

maioris momenti est, quod Apollonius Rhodius, quem

in illa opusculi parte tamquam praecipuum ducem sequitur' ), Phaeacum insulam, quamquam eum Corcyram ante oculos habere ex Λ 982 s. perspicitur, tamen nusquam hoc nomine, sed aut Maerida A 540. 990. 1175. aut Drepane Λ 990. 1223 vocat. Itaque dubitare non

Ηio sua laus tribuenda Is Vossio, quod o primus observavit ad Pomp.rael. l. l. 33 v. nisa cap. II. Diuitia ' Cooste

24쪽

licet, qui Corcyrae nomen ab ipso bibliothecae auctore

additum sit. Omnino autem idem bibliothecae auctor, ubicunque de terrarum situ agitur, in tantas se implicat turbas, ut eum regionum locorumque imperitissimum fuisse eluceat. Fac maiorem horum errorum partem iam in fontibus extitisse, tum ho ipsum certe maxime mirandum est Apollodorum in talibus erroribus non offendisse, sed tacite ea transtulisse atque eum, quem hac in quaestione vehementissimum fuisse castigatorem paulo antea vidimus, quam licentiam vel poetis aegre concesserat, eam sibi ipsum sumpsisse. Minoris fortasse momenti est, quod pollodorus D. 149 Deucalionem non Opunte, sed Cyni habitasse contendit, cum in bibliotheca idem post diluvium ad Parnassum, prope quem Opuntem sitam esse constat, appulisse narretur 3, 25, postea autem eum sedes mutasse, id quod fortasse quispiam ad utramque narrationem conciliandam sibi finxerit, non tradatur, aut quod Pheres, Medeae filius, phyrae in urbe Thesprotiae habitasse filiumque procreasse dicitur fr. 170, cum idem in bibliotheca 3b, 2 puer a matre occidatur. Sed pollodorum Aristarchi fuisse discipulum accepimus. Attamen omnia ea, quae Aristarchus ad carmina Homerica explicanda attulerat, in hoc libello ita negleguntur, ut saepe plane contraria adserantur. In conclamata illa quaestione, quid ματα λεπρήessent, constat Aristarchum de literis cogitari vetuisse schol Z 169. 176. Lehrs Aristarch. p. 104. At bibliothecae auctor fabulam ita enarrat, ut eum de literis

25쪽

loqui quisque videat. 42, 2. Προτιος δε μενσας εδωκεν ἐπιστολὰς αντι προς λβάιην δομι in ἐν αἷς ἐνεγέγ ραπτο Βελλεροφοντ' ἀποκτειναι 'IUGης δε ἐπιγνους κτλ. 42 22. τά τε γραμμιατα δειξε. Deinde in explicandis versibus E 395-7.

τλη δ' Αιδης ἐν οἶσι πελωριος ωκυν Ισrori ενι μιν ωντὸς ἀνηρ, ιυς ιις αἰγιοχοιο, ἐν πυλι ἐν νεκυεσσι βαλὼν δυνησιν εδωκεν.Aristarchus miti a voce, quae est πυλος, derivavit et de infernorum portis interpretatus est. schol. E 397. 'Ἀρισταρχος πυλω ως χολω και εσπέρω L. V. ο μῖν 'Ἀρισεαρχος το πυλον ἀκουε κατὰ μεταπλασμον ἀντιτο πυλην, ως - του πολυαρνι ολυαρνω καὶ το ἐν

χωρουσι φυχα D. Quid egregius ille bibliothecae auctor 8Ρlutonem Pyliis auxiliantem ab Hercule vulnerari facit 66, 30 κατὰ δε τὴν μάχην καὶ 'Aιδην τρωσε Πυλίοις

βοηθουντα. Quae fabula aperte ex versuum illorum prava interpretatione nata est. Mercurii cognomen Aoγεῖφοντης qua ratione Aristarchus explicuerit, nusquam diserte traditur. Duos vocis

explicandae conatus habes in scholiis codicum B. L. ad B 103 quorum si unum spectas, ἀργεῖσοντης significat αργὸς φονον coli. I 152, si alterum, idem est atque ἀεργοφοντης. Duae aliae explicationes in uno cod. L.

λέγεται. Quarum priorem ristarcho non sine aliqua

26쪽

24 probabilitatis specie tribuit Sengebusehius in Aristoni-eei p. 26 Sed haec tu sese habent, hoc certe

exploratum esse duco reiecisse Aristarchum interpretationem eorum, qui de Argi nec Mercurium hoc cognomen accepisse statuerent, neque dubito, id quod etiam Sengebus hi placuisse gaudeo, quin scholiastae verba

πλάσματα praeterea schol B 599. Q 99 457. A 683. PT I9. I 604 alia. At in bibliotheca usitatam illam vostis derivationem invenis 37, 3. Ερμῆς λιθω βαλων ἀπέκτεινε τον Ἀργον, ὁθεν Ἀργεῖ φονrης κληθη. Π 7 Polydora quaedam, Pelei filia commemoratur. Ambiguum erat, utrum de Achillis sorore cogitandum, id quod Hesiodo D. 35 Markseheri et Pherecydiis i placuit, an ad μωννιιιαν confugiendum esset. Hoc praetulit Aristarchus schol. Π lib, s. Lehrsori

ώσnερ καὶ ἐπ' αλλων. At bibliothecae auctor Polydoram a Peleo, chillis patre, procreatam esse voluit 108, 4. 590 Vulcanus se cum matri auxilium laturus esset a Iove in terram deiectum esse, Lemni autem in insula a Sintibus benevole exceptum esse narrat. Hac cum narratione Aristarchus sagacissime coniunxit 21. v. schol. A 590. O 21. ex coniunctis tandem his duabus narrationibus integram effici fabulam statuens,

27쪽

cum hic poena sola Vulcani, illic et eausa poenae et tempus explicarentur. Sed in bibliotheca ex diversissima fabula: 398 Thetis adiungitur. 7, 4 Πεσοντα δε

Θέτις Quo nihil cogitari potest ineptius. Quid enim Thetidi cum Lemno 3 Haec igitur omnia ita ab Aristarchi discipulo scripta esse, vix quisquam sibi persuadeat. Quid quod duo certe exempla adferre posse mihi videor, quae Apollodori scribendi consuetudini aperte repugnent. Apud Harpocrationem s. v. αυτοχθονες hae legis. Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς περὶ θεου κληθῆναι φησιν αντους sc τους Ἀθηναιους αυτοχθονας - τὴν χθονα ουτέστι την γῆν, αργὴν ουσαν πιωτοι ἰογάσαντο οἱ δῖδι το ιν εἶναι ἐπηλυδας ὁ δε Πινδαρος καὶ - νΛαναεδα πεποιηκως φασιν Ἐριχθόνιον καὶ Ηφαιστον

ἐκ γῆς φανῆναι κελ. Vides Apollodorum non solum iis, qui homines e terra editos esse putabant, ut par erat, non esse adstipulatum, sed etiam vocem αυτόχθιον hoc significare negasse id quod ex veriloquio ab eo proposito perspicuum fit. At qui cui voci quandam notionem abiudicat, num idem hanc vocem commenticia illa notione adhibebit Apollodorum certe hoc se-eisse volunt, cum in bibliotheca tiroχθων fere semper ita usurpetur, ut prorsus idem sit atque γηγενης. v. c. 94, 7 Πελασγον, δν Ἀκονσέλαος μἐν ιδ λέγει καὶ Moβης - Ησίοδος δ αντοχθονα. 112,23 τουrον ro 'Aμ κτυονα ενιοι ἐν Λευκαλίωνος ενιοι ἐαυτοχθονα λέγουσιν. Prorsus enim eodem modo γηγενης 8, lyponitur accedit, quod vis vocis ex opposito elucet.

28쪽

Deinde accepimus Apollodorum leni, sabulosi illius oppidi, quod modo in Aetolia modo in Arcadia collocatur, nomen genere adhibuisse masculino. v. h. 166. Steph. Byg. Πλενος Ἀπολλόδωρος δῖ ore νικῶς αυτην φησιν ἐν ordo του νεων καταλογου Dλενον κτλ.In bibliotheca contra legimus 18 30 Πλένου-ολε- θείσης Atqui talibus in rebus constare sibi solebant

veteres grammatici.

Omnino autem in bibliotheca dictio inest prorsus puerilis neque solum magno grammatico, sed etiam gravi viro indigna, diversissima autem ab Apollodori stilo, quem satis exercitatum suisse ex uberiore illo fragmento i intellegitur. Denique in bibliotheca Castoris Rhodii laudantur chronica 36, 19. Hunc autem Castorem, quod Pompeium in bello Mithridatico summo opere adiuvisset, amicum populi Romani declaratum esse Deiotarique regis filiam in matrimonium accepisse, cum vero Ocer Suo insidias strueret, ab illo interfectum esse traditur q). Opus eius chronologicum, apud posterioris aetatis homines celeberrimum, usque ad Ol. 179, 4 deductum fuisse testis est Eusebius Castor fr. 19. Hoc igitur opus

h Cicero de rege Deiotaro I. Strabo p. 568. Suida s. v. Κῶστωρ Vides me Clintonis l. l. et ossi d. hist. r. p. 204 rationibus manus dedisse chronographum a Deiotari genero non esse diversum statuentium. Aliter sensit rumannus Gesch. Roma VI p. 300 anm. 29 cui adstipulatur Halmius in ed. Cic. d. r. D. p. 22. Hae utut so habent, chronograph aetas ex usebio oerta ratione cognoscitur. Diuilias by Cooste

29쪽

nam de chronicis Apollodorum loqui per se patet, cum illud αγνοωατα, quod in nonnullis editionibus extat, ab Aegio temere additum sit, in eodicibus autem non inveniaturo sed opus illud ne artificiosissimis quidem commentis, qualia apud Clinton fast hell. III, p. 546 invenies, efficias, ut Apollodorus cognoscere

potuerit. Expungere vero Castoris commemorationem qui student, iis, si quidem via ac ratione procedere volunt, una totum enuntiatum evellendum est. Atquio τραγικοι, quorum mentio tum extinguitur, in hac

ipsa libelli particula etiam bis 40, 12. b. alibi per

totam bibliothecam nusquam occurrunt, id quod vix casui tribui potest. Immo apparet tres illos locos ita inter se coniunctos esse, ut et stare simul et cadere debeant. Omnes autem tres si expunxeris, non solum 40, 14 Cecropis et των νοστων poetae mentio tibi tollenda erit, quae a poetis tragicis seiungi non potest, sed etiam narratio abrupta fiet. Omnino autem Vereor, ut talis conatus summae temeritatis erimine absolvi possit neve interpolatorem ipso scriptore multo doctiorem habituri simus. Praeterea non minus in eo ostendendum est, quod Apollonius Rhodius non laudatur solum 29, 26, sed per aliquam libelli partem satis accurate exscribitur, cum eum poetam apud Alexandrinos grammaticos auctoritate

minimum valuisse, immo consulto neglectum esse constet ); quam sententiam minime infregit Aerkelius prol. in Apoll. p. VIII. Charetem certe et Asclepiadem

30쪽

Myrieanum opponere noli, quorum unum Apollonii familiarem schol Apoll. II 10543, alterum suisse discipulum Suida s. v. Ἀσκληmαδης traditur. Mirandum autem est, hac quoque in re Apollodorum iudicium

suum a ceteris grammaticis Alexandrinis seiunxisse.

His omnibus perpensis eo adducimur, ut bibliothecam, quae quidem hodie extat, ab Apollodoro scriptam esse non posse statuamus. Quid vero si est epitome Tum enim ea, in quibus offendimus, fortasse aut epitomatori tribui aut ita excusari poterunt, ut aliorum scriptorum narrationes, quas Apollodorus collegerat, ex eius opere transscriptas, ipsius vero Apollodori iudicium omissum esse statuas. Atque eorum operum, quorum tituli aliunde noti sunt, epitomen esse non posse bibliothecam aut per se patet aut ex iis, quae supra diximus, evincitur. Id cum perspexisset Telcherus, Apollodorum cyclum mythicum composuissssuspicatus est, quem posterioris aetatis homo in huius libelli angustias contraxisset. Quae sententia quamquam primo fortasse obtutu adridet, tamen stare non

potest.

Primum enim difficultates ne tum quidem tolluntur; nam quid laetamus iis, quas Apollodori esse non posse supra vidimus Num additamenta sunt epitomatoris 3 At qualia et quanta additamenta. Non solum Argonautarum expeditio, sed etiam res Herculis, quibus in partibus gravissima insunt doctrinae documenta . c. 28, 11 - 17, si quidem supra recte disputavimus, aliunde sumpta essent atque tanta arte epitomator sua genuinis Apollodori narrationibus innexuisset, ut nunc non sine