장음표시 사용
41쪽
auctoritate valuisse necesse est. Quodsi reet Rufin-kenius ' observavit nullum in his scholiis Tiberii aetate inferiorem auctorem laudari ita ut illo fere tempore hanc collectionem factam esse putandum sit, ne bibliothecam quidem ante Tiberium scriptam esse verisimile est. Quam coniecturam nihil est quod impediat, multa quae commendent. Quamquam enim iam primo a Chr. n. saeculo et Augusti aetate fabulae tam accurate exponi coeptae sunt, ut nec de suis quicquam adderet scriptor neque incredibilia ac miraculosa tolleret nec denique ad physicam interpretationem confugeret, sed fontes quam diligentissime sequeretur '), tamen corroberavit et floruit ho studium Tiberii demum temporibus; quem ipsum his rebus quam maxime deditum fuisse, ex Suetoni Tib. 70 celeberrimo neque quod hic totum apponatur indigno testimonio perspicuum est. Maxime tamen curavit notitiam historiae fabularis usque ad ineptias atque derisum; nam et grammaticos, quod genus hominum praecipue, ut diximus, appetebat, eiusmodi fere quaestionibus experiebatur, quae mater
Hecubae '), quod Achilli nomen inter virgines fuisset,
' imprimis Conon et Parthenius nominandi sunt, quorum alterum id spectasse constat, ut poetarum usui fabulas suppeditaret. Etiam in poetarum commentariis sabulas accurate exsontibus haustas expositas fuisse Didymi exemplo discimus. Diodorus contra in fabulis exponendis historici potius partes agit. Idem secerunt Nicolaus Damascenus, suavissimus sabulator,
et Alexander Polyhistor. 3' v. bibl. 10b, 3.
42쪽
quid Sirenes cantare sint solitae. Et quo primum die post excessum Augusti curiam intravit, quasi pietati ac religioni satis facturus, Minois exemplo ture quidem ac vino verum sine tibicine supplicavit, ut ille olim in morte filii '). Inde ut studium absconditissimae cuiusque mirabilissimaeque fabulae vel indagandae vel om- mentiet auctore addito fingendae natum est' ), ita, cum harum rerum accurata notitia ad eruditionem pertineret, etiam in ludis historiam fabularem diligentius
tractari par erat non iam eo consilio, ut quae in sabulis aut rerum gestarum aut antiquissimae sapientiae inessent frustula indagaretur, sed ut pueri cum vulgarem fabulam tum variorum seriptorum varia diseerent commenta, ante omnia autem ut semper sabulae cuiusque praesto haberent auctorem. Huic autem studio bibliotheca tam est accommodata, ut impetrare a me
non possim, quin illo potissimum tempore eam scriptam esse suspicer quod tamen studium cum minime Tiberii morte terminatum sit, sed usque ad Hadriani Antoni-norumque aetatem perduraverit, bibliothecae natales ad posterius quam ad prius tempus referre malo. Quod ut faciam, eo praecipue permoveor, quod in hoc opusculo poetae epici Asium dico, Cercopem, umelum, Panyasin saepius laudantur; quorum cum per aliquod tempus memoria paene oblitterata esset auctoritasque apud lexandrinos fuisset minima, idem . . ausaniae quam maxime sunt in deliciis. Ἀtqui hoc non
43쪽
tam illius singulari alicui studio, quam totius aetatis sensu ac iudicio tribuendum esse inter omnes constat Idem autem iudicium Apollodorus quoque probasse videtur. Quare eum priore fere alterius post Chr. saeculi parte vixisse suspicor. Huic autem suspicioni mire favet ipsius libelli dictio, quippe quae multa praebeat posterioris graecitatis vestigia Tantum enim abest, ut Sommero ' Apollodorum suo qui dicitur stilo usum non esse concedamus, ut potius hoc cum omnino fieri posse negemus, tum in bibliotheca certe non esse factum demonstraturi esse nobis videamur. Primum igitur in hoc libello idem accidit, quod in parallelis et libello de fluviis conscripto accidisse sagacissime observavit Herche l. l. p. b, scilicet ut auctor Here heri verba sunt artissimo sese verb0rum gyro praecingeret. Ita fit, ut sicubi similis
res narretur, similes Semper regurrant formulae. . . 14, 29 καὶ συνεχως φοιτῶσα ἐπὸ ἐν Θέλασσαν. 22, 13 σννεχω ἐπὶ τὰ Ουτου εr9ρα φοιτῶσα. 110, 0 καταφευσαμένης φθοράν. t b, 20 κἀκείνη των προγονων φθορα καταφενδεται. - Ο μεγέθει τε ἀνυπέρβληεοι και δυνάμει καθεισε κασιν.l0 12 μεγέθει με σωμιάτων ἀνυπερβλήτους, δυνάμειδε καταγωνιστους. 1, 2 ριεγέθει καὶ i)νάμει πάντων διήνεγκεν. 49, 23 μεγεθει καὶ eo υνὶ πάντων διήνεγκεν - 17 7 Μελέαγρο δε ἀνηρ εχτρωτος καὶ γεννατος γενοuενος. 9 8 νδενς ει ἀνὴρ γενουενος
Sommeri editionem inspicere mihi non licuit; quaro omnia, quae de eo dicturus sum, in uno C. Μssileri F. H. G. Ip. XL testimonio nituntur.
44쪽
τον ριέρος ταῖς d. l l 0. ἐπιτιθεro τῆ d. 83, 7. παραλαβοντες την d. 84 6. διάδοχος τῆς δ. 96, 4 δυνάστης Πυθρανιας 68 2. Muαλέας 3, 20 Αρ τῶν b, 22.νπερμεγέθης. ιτνος , 32 σπεῖραι II, 28 ρος l2, 30 πέτραι 30 l. δράκοντες 49, ν α 52 l7. καρκινος 2, 28. Plurimum autem ad singula enuntiata coniungenda particula αυδις utitur. αυδις δ γαμε 20, b. 09, t. αυδις δε γήμας II 4 9. V. praeterea l, 22 22, 2.24, 22 26 4. 4l b. 64, 2. 66 17. 2 l. 83 5.107, 4. 1lb, 6. II 6, 4. l. et passim. His praemissis, ex quibus libelli dictio neque satis composita neque elegans perspiciatur, iam primum ea subiungam, quae simili modo in parallelis et da fluviis libello, quae opuscula Hercherus eidem fere aetati tribuit, cui nos bibliothecam inveniuntur, tum ea, quae
per se posteriorem redolent graecitatem. Q. λογους
45쪽
μεναι 14, 16. πιρικαzαλαριβανομένη 112, 3. Fluv. 3, 1. 4, 3. 7, 1. . ar. 22 a. erche l. l. p. 8, 4 l. 3. et προειρημένα 45, 16 ους προειρημένους b l. Fluv. 1, l. cetera collegit Hercher. p. 8, 44. - . Θυμήσας 3, 23. Fluv. 9, t. 7, 1. Par. 9 22 b. Hereherp. 6, 2. - . ταῖς ἀληθειαις 70, 7. Par. 34 a. qui pluralis florentibus graecis literis a poetis tantum usurpari videtur . einehe Menandri et hilemonis D. p. 4l0. - . ἐκδικε r ulcisci 36, 16 47 tb 50 l6. 60, 26 67 8. ἐκδικία 93, 20. I. νδερκέα 99 4. 8. της μεγάλης ἐίζ ς γενεαρχης 37, 28. - . παραπέμπεσθαι neglegere 34, 28. 74 14 animadverte medium genus, quod alibi nusquam extare videtur. - 10. μεταλλάσσειν obire. 41, 24. 76 3 ill 9 27. - 1l. προσανεἶχεν ' νηθo 74, 6. - 2. ἀπεκρυβετο 27, 10. κρνβῆναι, 8, 5. 09, 17. quae forma ante Diodorum non inveniri videtur cf. Lobee ad Alae. 1145 - 13. τυφλὸς τὰς ρασεις 9, 14. - 4. ἀπωλεια 8, 13.105, 10. - 15. καθοδ ro 79 4. Q 6. λαφυραγωγευτην πολιν 70, 1 - 17. ευστοχετν b, 13. ἀστοχευ49, 26. - 18 ἀειρου 8 7. - 19. αἰ εἶσθαι ἶνα 25, 25. ευχὰς ποιεωθαι δν 107, 28. - 20 ἡ του θνησκειν 'μερα 2b, 27. ὁ της μανίας χρονος 94, 3. - l. αρμα Inmυν πτηνῶν 12, 20. αρμα πτηνων δρακονεων 3b, 3 cf. Dio Cassius 7 16 74 4. - 22. ἐχομενως 35 l8. 74 29. 23. τὰς κλετ τολυιδου φυλάττει 107, 15 - 4 εἰς ἐπι μων ἔλισθε της Ἀθηνας 12 29. f. Antho- Corale
46쪽
qua de forma conferendus est Lobeekius Phryn. p. 742. Denique non est omittendum seriptorem Iasonem 26, 7 ποθω εωογια ruri egisse narrantem aperte suae aetatis studium ad herdum tempus transferre. Cum autem tam recenti aetati bibliothecam tribuamus, qui factum sit, ut in superioris antiquitatis monumentis memoria eius occurrat nulla facile explicatur.
Contra Bygantinis hominibus valde hic libellus placuisse videtur, qui eo ad poetarum opera interpretanda plurimum uti solebant. Inde fit ut passim in scholiis non iis solum, quae in Homerum et poetas tragicos sed etiam in iis, quae in Platonem scripta sunt, bibliothecae deprehendas frustula quae, si quidem caute atque
accurate iis utaris, ad restituendam Apollodori manum summi momenti sunt. Quare dolendum est, quod ne- modum postmeynium, qui de Apollodoro unice meruit, accuratius inquisivit, quae inter eas, quas scholia et interpolator Zenobii exhibent, et nostrorum codicumscripturas intercederet ratio. Quam quaestionem si hic enodare studerem, et ultra huius dissertatiunculae modum egrederer et onus vix ad vires meas accommodatum subirem De iis tamen, quae nescio quis in Zenobii proverbia inseruit, pauca monebo. Atque primum quidem tria genera discernenda sunt, quorum primum ita est comparatum, ut interpolator aut bibliothecae verba accuratissime exscripserit aut saltem non longius ab ea discesserit, quam ut Vocabulis bibliothecae alia, quae prorsus idem valent, substitueret qua in re num semper Zenobiani interpolatoris
47쪽
lectio prae codicum nostrorum auctoritate reicienda sitan potius archetypi librarius pro quaesitis pollodori
verbis vulgaria ponere maluerit, id quod in parallelis factum esse constat 'i, in medio relinquo. Hoc igitur genus ad singula bibliothecae verba, quorum quidem vitium in literarum ductu situm est, orrigenda plurimum valere puto velut interpolatoris Zenobii αναπιασαι I, 4 illi, quod bibliothecae codices exhibent, αναστασαι 44 l longe praestat. Atque ut interpolatorem verborum ordinem nonnunquam mutare narrationemque in
angustiora contrahere praetermittam, saepe fit, ut apud Zenobium verba vel parvi ambitus enuntiata invenias, quae in bibliotheca desiderentur. Quid igitur de his iudicandum est Est sane ubi talia addantur, ut fabula nimirum ex contextu evulsa intellegi possit. Sed haec excusatio plerumque nihil valet. Quare si haec in nostris exemplaribus excidisse librarii socordia statuas non refragabor quamquam pro certo tum demum habebo, cum alia testimonia accesserint. Velut cum et schol. Il. A 2 et Zenob. II, 5 in Danai fabula ad στασιασάντων addatur me τῆς αρχῆς, id quod in bibliotheca 38 6 non extat, eumque neque Zenobii interpolatorem scholiastam Homeri neque illum Zenobii interpolatorem exscripsisse appareat, haec verba olim in bibliotheca lecta esse existumo. Huic primo generi adnumeranda esse duco Zenob. I, 7 - bibl. 9, - 11.
48쪽
Alterum genus id dico, ubi non solum nullius momenti enuntiatum, sed tota aliquae historiola addita est eaque ita comparata, ut in ea sola tota, quae inter proverbium explicandum et sabulam enarratam intercedit, necessitudo posita sit. Eiusmodi duo tantum exempla inveni II 8 et II 61 quorum unum cum ad Ἀμαλθεὶς κερας -ουρανία proverbia explicanda adscriptum sit, fere totum haustum est ex bibliotheca , 5- et 8 7-9; sed addita sunt haec verba ανξηθεὶς δ ὁ πιυς την μεν αἶγα κατηστέρισεν,
modo ea qua ad Βάλλ' εἰς Μακαρίαν proverbium adscripta sunt bibliothecae narrationi 1, 2, 72,5 similiora sunt quam a laeti sed Macariae fabula, quam Zenobii interpolator exhibet, quae sola ad rem facit, in bibliothee non extat. Haec igitur unquam in bibliotheca extitiss nego, sed Zenobii interpolatorem eodem artificio usum esse puto, quod scholiorum compilatores saepius adhibuisse videmus, scilicet ut narratiunculas alicunde petitas ipsi demum ad poetae verba
49쪽
accommodarent. Neque profecto id ullo numero esse potest, quod etiam in schol Ar eqv. 115 Macariae mors enarratur. Quae enim in deteriorum codicum Aristophaneorum scholiis fabulae ad bibliothecae similitudinem enarrantur, earum pleraeque non ex ipso Apollodoro, sed ex Zenobii interpolatis codicibus haustae sunt. V. c. schol equ. 78 m Zenob. I . schol vesp. 123 - Zenob. Ι 8.Τertio loco ea pono, quae cum aut ordinem pollodoreae narrationis sequantur aut tota eius enuntiata exhibeant, tamen continent, quae bibliothecae prorsus
repugnent. Hoc cadit in Zenob. II 68. bibl. 85, 2 86, 22. Zenob. IV 6. bibl. 76, 14-77, 3 1l7, 16-20. 118, 13 - 15. Zenob. IV 38. bibl. 20, 3-22. Atque ut in posterioribus duabus historiolis interpolatorem Zenobiann libidini suae indulsisse mihi persuadeam, qui factum sit, ut in primo exemplo tota bibliothecae
particula totidem verbis expressa prorsus diversae narrationi interponatur, neque possum interpretari neque pro huius dissertatiunculae ratione euro. Hoc tamen patere puto ex hoc genere conclusionem ad ea, quae sorte olim in bibliotheca scripta esse opineris, non permitti.Ρraeterea non contemnendum praesidium ad restituenda Apollodori verba ex iis scholiis petendum est, quae quamquam non ex ipsa bibliotheca exscripta sunt, tamen ex eodem fonte fluxerunt. Veluti I, 24 in Herculis expeditione ad Hesperidum hortos describenda, qua in parte libelli Apollodorum Pherecydis narrationem ante oculos habere iam dudum intellectum est, haec
50쪽
verba legis sensu prorsus cassa καὶ δια ταῖς AEgr/ης πορευθεὶς ἐπὶ τὴν ξω θάλασσαν καταπλεῖ, ου τό δέπας
καταλαριβανει. tqui in alia herecydeae narrationis epitome, quae in scholiis in poli. IV 1396 extat, eadem res ita exponitur. καθα Οας τὴν Αιβν κατέβη ἐπὶ τὴν θάλασσαν τὴν ξι κειμένην, λαβων χρυσον δέπας παρα Ηλιου. Quare eynius παρα ου'mIo verbis bibliothecae inserere voluit. t patet in illo καταπλετ vitium latere. An Herculem artis in terra navigandi peritum fuisse putas Immo καταπλετο nihil aliud est quam παρα 'Hλίου, παρα et κατα ut saepius inter se permutatis et i liter cum confusa; scribendum igitur καὶ διὰ τῆς Λιβυης πορενθεὶς ἐπὶ τὴν θάλασσαν παρὰ HλIo τὸ δέπας καrαλαμβάνει. His igitur subsidiis codicum nostrorum corruptelis, quibus illos scatere constat, succurri potest. Librorum autem illorum archetypo ut saepius singulorum Verborum vel leviorum enuntiatorum iacturam fecisse iudico, ita ab interpolationibus satis liberum fuisse puto. Nam quater tantum iure viros doctos obelo usos esse existumo primum recte versiculi illi, qui tribus locis p. 43. i. 90. continuationem narrationis male interrumpunt, vulgo damnantur tum rectissime Ηeynius ea, qua 104 4-17 de Palladio leguntur, insiticia esse iudicavit prorsus enim exordium illud ἱστορια ID mo παλλαδίου τοι δε φέρεται consuetudini Apollodori repugnat praeterea, ut alia mittam, oratio indirecta observanda est. Cetera autem omnia defendi posse censeo. Sed haec hactenus.