De optima legendorum ecclesiae patrum methodo in quatuor partes tributa, ex gallico in latinum sermonem translata, & nonnullis annotationibus illustrata, interprete J.F.R. sacrae theologiae doctore. ... Secunda editio

31쪽

Metiyia Patrium Metbodo. 9Tant, adeout trium, quatuorve saeculorum spa tio illorum emendationibus uti non dubitarit Ecclesia sa . Uerum cuinam debent eruditionem , quam efferunt tantopere Novatores t non ne Sanctis Ecclesiae Patribus, quorum lucubra tiones novis inventis forte fortuna amplioribus locum dedere quibus tamen jure, ac me rito gloriari nemo potest, quin priscos illorum sontes agnoicat, ac veneretur. Revera si penitius expendantur, quae Grotius, aliique recentiores Πaeretici scriptere, compertum plane fiet, nihil ab eis novi inventum, 1ed in melio. - mri totum lumine collocata, quae ex antiquis Catholicorum libris hauserunt. Quidam ex recentioribus Scriptoribus decem fortasse Ueteres eruditionis sitae amplitudineo τ' ἰexaequabit ; verum decies majora prae Veteribus habuit commoda, & emolumenta. Itaque quum recentiores scripturarum Explanatores antiquis pnaestare videntur , iis anteponendi non sunt, eadem fere ratione, qua nefas esset praeponere majoribus posteros, qui longa annorum , & parentum serie illorum divitiis

fruuntur .

Hac in re Novatores parumper temperare potuissent Sc animo, & verbis. Datheus, qui eam vehementer Ecclesiae Patres inlectatus est, vel ab ipsis Sed artis doctioribus , atque pru dentioribus objurgari meruit. Et sane quamquam

l a Hae nimirum sunt ver- et , & Theodotionis o dies Aquilae, Symma- vide notam 34. Diuili od by Corale

32쪽

ro De Opi a legendorum

quam Calvinistae, Galli, ac Presbyteriani lio brum Dallaei plurimi faciant; Anglicani tamen, Vulgo Epitcopales, minus rigidi,& paulo metris. sequiores parvi omnino pendunt. Istum Dallatiscetum minimum inter ejus opera locum te. nere centent, atque hoc unum in animo habuisse inquiunt Dallaeum , ut Patrum dignitatem, & veteris Ecclesiae splendorem obscuraret. Iohannes risi Oxoniensis Episcopus in prae satione Egregiae, quam vulgavit, Sancti Cypriani editionis profitetur, se non modo ab eo.

rum consilio abhorrere, qui Patrum verenda nudare student, verum etiam niti velle, ut fialium reverentem decet , quae illis exciderunt menda aeterno silentio premere : dignissimum

sane, piissimumque consilium, quod ab egre. gio viro Vincentio Lirinensi desumsit. Neque vero Minori studio fertur doctiss. mus Ecclesiae Anglicanae Theologus Scrivene. rus in defensione Patrum , quam suscepit in

apologia contra Dallarum. In ea Sanctos Patres omnium aptissimos esse docet judices ad finiendas controveristas, quod praejudiciis vacui fuerint, quibus hodierna aetate cuncta refertissima sunt, quodque optimo animo , &charitate non fi Eta scripserint, neque de omnibus disserere, ut nostris temporibus fit , iis here adgress sint, sed multo perfectiori intelligentia Sacros Codices , variosque Scripturarum sensus ampliori crinitione assecuti fuerim Jacobus

33쪽

Eeeusiae Patrum Me bod . in Iaeobus Usserius Armachanus in Hibernia Archiepilcopus celeberrimus aequo animo eos ferre non potest, qui Ecclesiae Patribus succensere audent. Grotius, Arminianae Secta defensor Sanctos Patres magno semper in honore habuit. Andreas etiam R i vetus , quum rigidioribus Calvinis is sese adjunxerit, in eos In vehitur, qui priscos Doctores gravit imis injuriis assiciunt, quorum beneficio, ingratis eorum industria , & labore otiole utentibus via expias nata fuit Hic tamen Μinister iis solum Patribus auctoritatem inesse satetur , quos cum Scripturis Sacris consentire manifestum est: is Scripturae, inquit credimus propter se Patribus auis tem propter consensum cum illa: sunt enimis subdit testes veritatis , eamque digit is monstrant : Scripturae vero & Patrum , Scis nostrum omnium judices , Quam Riveti doctrinam temporis successu pro certissimo dog

mate tenuere NovatoreS.

CAPUT

34쪽

ra De optima legendorum

CAPUT III. Suid sentiana Romanae Ecclesiae Theologi

de auctoritate Patrum.

Romanae Ecclesiae Theologi, qui de auctoq

ritate Patrum scripterunt, in varias abie, re iententias. Sunt enim inprimis nonnulli , qui eam cum auctoritate Prophetarum , divinorumque Scriptorum comparandam existimarint; aliqui vero ita eam coarctarunt, ut quae illis jure convenit, nulla sere sit reliqua; alii demum mediae viae insistentes, auctoritatem , quae illis debet. r, vindicarunt, quam Vero nunqquam iis tribuit Ecclesia, abjud1candam omnin

no censuerunt.

Primae opinionis auctor vulgo creditur Aiabas Fri desilus ineunte saeculo 9. . In eandem sententiam concessit Interpres decreti, atque Sancti Ausustini testimoniis omnino contrariis xςponit, ill ius sententiam plurimi saciundam fuisse, quo tempore scripta Patrum non habebantur authentica; postea vero, quam illa certae fidei agnovit Ecclesia, ad unum usque

jota fidem iis pdhibendam Ejusmodi opinamentum irridet Ainhonsus Castrensis. Illud pari modo explodit Μelchiopia..i. Canus post Agobardum olim Lusdunensem Episcopum , qui Fri degisum maximae ignora, tionis insimulat, & ritu excipiendum traducit, propterea quod Scripturarum, neicio quos, In

terpretes

35쪽

Eeelegiae Patrum Milodo. 23terpretes Prophetis , divinisque Scriptoribus , Symmacum S. Paulo, & Didymum S. Joanni

Evangelistae aequare non erubuerit.

Excusari fortasse possent Fridegi sus, & Interpres, quod adeo certam auctoritatem non

omnibus indiscriminatim Ecclesiae Patribus tribuant , sed nonnullis solummodo , iisque praestantissimis, nec quacunque de re dii putantibus, sed de praecipuis dumtaxat fidei capitibus , de quibus tam apte , tamque accommo date scripserunt, ut dignos existimarit Ecclesia, quorum sensa optaret , ac ipsamet Verba in sanciendis Canonibus adhiberet. Hac ratione Concilii Francosordiensis Patres Ita dicere non dubitarunt, Ecesesiae Doctores divinitus nobis dat fuisse, ut iis Institutoribusti Fidei Μysteria edoceremur, & ad aeternam salutem recta duci possemus . Eodem modo Balsamon in Codice , quem Synodus Trullana probaVit, pari cultu prosequenda afirmat 8e Patrum dogmata , R Conciliorum Oecumenis

eorum decreta.

Secundam vero sententiam de auctoritate Patrum tuetur Cardinalis Cajetanus, cujus haec opinio est, in Sanctarum Scripturatum interpretatione, nullo virorum habito delectu, iis modo inhaerendum esse , qui illarum sensum exponere, ac literam aptius explanare valent. - Etsi quandoque occu rerit novus sensus Tex- ι. zri tui conlonus, nec a Sacra Scriptura , nee ab Ecclesiae doctrina dissonus, quamvis ais torrente Doctorum alienus, aequos se prae

36쪽

x4 De optima legendorum se beant Centores. Μeminerint jus suum umines cuique tribuere: solis Sacrae Scripturae Au-- ctoribus reservata est auctoritas haec, ut ideo se credamus sic esse, quia ipsi ita lcri plerunt, ,, Illos aut inquit Augustinus ) ita lego , se ut suauialibet sanctitare , doctrinaque praseis polleant , non Meo credam sic esse , quia is ipsi ita scripserunt. Nullus itaque detesteturis novum Sacrae Scripturae sensum , ex hoc , ,, quod dissonat a pri lcis Doctoribus . Sed is scrutetur peripicacius Textum, ac Contex-- tum Scripturae , & si quadrare invenerit , ,, laudet Deum : qui non alligavit expositi is nem Scripturarum Sacrarum prii corum Do- ,, ctorum sensibus , sed Scripturae ipsae integrae sub Catholicae Ecclesiae censura . Alio- is quin spes nobis, ac posteris tolleretur exisse ponendi Scripturam sacram, nisi transferen is do ut aiunt de libro in quinternum. Certe quidem Patrum dicta non ita scrupulose accipienda sunt, ut iis quidquam proprio marte inventum adjicere nefas esse er datur. Verum in dogmatis Fidei, uuae Sancti

Patres cum universa Veterum traditῖone exisponunt, ab illorum sensu deflectere religio est; alioquin semel constituta veritas deficeret, atque ad fidem non pertineret, quod eam spectare aliquando creditum est. Quis enim neget, & hodie a Deo optimo Μaximo ad illustrandam veritatem hactenus nonnihil subobscuram hominum ingenia excitari posse ὶ Quid ergo vetat, ne recenteS proindeant

37쪽

Ecclesie Patrum Metiari. 134eant Scripturarum interpretationes, modo raotum sit integram haberi, constantem , & unanimem Patrum traditionem Quid ni eorum sevia firmari, clarius elucidari, ac fusius explicari queant λ eccur iis ducibus multa aperire non liceat atque si uni, eidemque Patriduobus, vel tribus modis eumdem Scripturae locum exponere tuto licuit, quid caulae esse potest, cur illud recentiori non liceat interis

prexi , dum sarta, tectaque servetur fides, &religio

. Veritas secum ipsa non pugnat: neque si recentiori placuerit Interpreti , nomine panis quotidiani , de quo sermo est in Evangelio , cibum corporeum intelligere , quem a Deo quotidie petimus; atque haec expositio Antia quis ignota fuisset, iccirco dissentire a Divo Hieronymo tensendus esset, qui de cibo spiri tali explicuit . Optime enim haec duo secum

invicem cohaerent, atque cum universa fide

nullo modo pugnant. Deinde in rebus dubiis. vel levioris momenti, salva, quae debetur Ecclesiae Patribus, reverentia, facultatem habet

quisque propriam, licet ab iis divertam, opinionem proserendi; in constantissimis vero tr ditionibus, vel in dogmatis fidei illis concedere oportet, fascesque submittere. Atque istud est, quod fatetur Cajetanus ,ruum a recentiori Interprete postulat , ut E lesiae iudicio , ac definitionibus sese submittat. Quae res, si rite, &, ut par est, expe datur, eo recidit, nempe in rebus fidei dilee dendum

38쪽

16 De optima legeudorum dendum non esse ab unanimi Patrum consensu; illorum videlicet , qui non singularia placita ex interpretatione Scripturarum, sed Scripturae sensum ex univerta Ecclesiae fide haulerunt: ut enim optime ait doctissimus quidam Theo--' logus se Ecclesia tolumna est veritatis ; quia si custos non modo veterum traditionum, verum etiam sanioris Scripturarum expositionis. o Atque quum veteres Patres docent, ad Ec- ,, cletiam pertinere Scripturas, de illarum sen se su perinde, ac de sacris Libris verba faciunt. ,, Quamobrem Scripturarum auctoritate uten is tes ad stabilienda fidei dogmata non uni. D dumtaxat verborum corii ci haerent, verum se etiam sensum intimius pervadunt , eumque se ex communi Ecclesiarum fide definiunt , is quarum fundamenta jecerunt Apostoli. Tandem, qui mediam tenent viam de auctoritate Patrum , a junt, nonnunquam illorum sententias pro conjecturis habendas , adeoque

ad probabiles solummodo referri posse , quas cuique pro libito probare, vel rejicere fas sit; ubi vero quidquam ad fidem pertinere unanimi consentione definiant , illis seque firmiter assentiendum esse, ac cuilibet Spiritus Sancti

oraculo; neque enim in unam , eandemque sententiam, nisi Spiritu Sancto auctore, convenire uno animo possunt, qua in re tota Veterum Doctorum auctoritas collocanda est .

Enim vero bifariam Sancti Patres spectari possunt, vel tanquam Doctores, qui proprias singulares sententias proserunt , vel tanquam

locum

39쪽

Melesiae Patrum Metbodo. I Iocupletissimi, de integerrimi veterum Tradiri

tionum testes. Utcunque vero considerentur ,

illud alta mente tenendum, quod ait doctissimus Holden is servanda in necessariis unitas, si in dubiis libertas, in omnibus charitas.

CAPUT IV. uia sentiant de auctoritate Patrum ipsimo Ecclesia Patres. DIvus Augustinus sexcentist in locis ita , P a

legendos esse tradit Scriptores Ecclesia. : M sticos, ut quantacunque polleant sanctitate , & doctrina , indubitata ndes iis non adhibeatur, nisi rectae rationi, divinisque Scripturis consentire certum sit, ac manifestum ; adeo ut, iis sublatis , illorum sententiae nullo sumdamento subnixae improbari , immo etiam repudiari possint. Addit idem Ecclesiae Doctor , non ita leugendos Sanctos Patres, scut Prophetae, & Ap stoli, de quorum doctrina vel dubitare nefas est i nulla etiam lege constitutum fuisse , ut omnia Patrum dicta certo credantur , immo ius cuique esse pro facultate sua liberrimum

de illis ferendi judicium. - Ego proinde fateor , inquit amico suo

Marcellino Doctor ille , tum scientia , tum se humilitate clarissimus me ex eorum nu ,, mero esse conari, qui proficiendo scribun r,

40쪽

i ii De Urima legendarum ι, & scribendo proficiunt; unde si aliquid vel , incautius, vel indoctius a me positum est , ,, quod non solum ab aliis , qui videre id

ι, possunt , merito reprehendatur, verum etiam

M a me iplo quia & ego saltem postea vise,, dere debeo, si proficio ) nec mirandum est, ,, nec dolendum , ed potius ignoscendum ι,, atque gratulandum, non quia erratum est, uel f ea quia improbatum . . . . . VOS autem , qui ,, me multum diligitis, si talem asseritis adaι, Versus eos , quorum malitia, vel imperitia. ,, vel intelligentia reprehendor , ut me nusiari quam scriptorum meorum errasse dicatis , ,, frustra laboratis, non bonam causam susce-

,, pistis, facile in ea me iplo judice supera.

, mini. . . . Romani maximus Auctor Tulliusti eloquii, nullum unquam verbam , inquit dei, quodam, quod revocare vellet , emist . Quae qui-M Gem laus, quamvis praeclarissima videatur, es tamen credibilior est de nimiunt fatuo ι,, quam de sapiente persesto. . . . . Sed si in ., DOnam partem accipiatur , ut quempian ι, talem fuisse credamus , qui cum sapienterti omnia loqueretur, nullum unquam verbum, is quod revocare vellet , emisit: hoc potius

is de hominibus Dei . qui Spiritu Sancto ad iis locuti sunt, quam de illo, quem sc Cicero

'ri laudat, saluberrima pietate credendum est ari Ab hac ego excellentia tam longe absum ι,, ut si nullum verbum, quod revocare vellem,ri protulero, fatuo sim , quam sapienti simi. M lior. Illius quippe scripta 1umma sunt a ctoritate