장음표시 사용
21쪽
vi, veritate do inae ex eo tjore, quo coelestibus ciuibus ascriptus fuit, multu' iiiς deinceps exortae sunt hqrcses confusae, de coli uictae dissiparemur,quod & --tea s pc,&liquidb nuper in sacris Tridentini Concilij decretis apparuit ; eiusdem
memoriam,cuius meritis orbis terrarum a pestiferis quotidie erroribus liberatur, maiore etiam quam antea grati, & pij alauni affectu colendam statuimus,&c. Clemens VI ιreui ad Pi regem Neapolitanum super designati ne Diui Thamae in i ι- mni patre m. Erat quidem anica multb optandum, ut ciuitas ista pietati in primis dedita nouum Patronum ad reliquos, quos habet, addendum curaret Thomam Aquinatem, Hilus diuino eloquio & coelesti domina, miraculisque illiquid illustris Metilli apud rcmotissimas nationes summa Christiani nominis cum laude, atque Ecclesiae utilitate celebratur. Idem Clemens is alio armi ad N.biles esuritis Neap.lisama. Piri prudenterque cogitatis de nouo ciuitati Patrono asciscendo esue vestro, diuinae voluntatis Angelico Interprete vitae sanctitate, &miraculis claro G a Aquinate, cuius doctri me tantum filii tributum, vi Christianae eruditionis suae
diuinum etiam illud habeat testimonium: Bene deme Thoma seri sti.
Splendidi stimi Catholire fidei Athletae Beati Thomae Aquinatis, cuius scriptorum clyp co militans Ecclesia haereticorum tela feliciter eludit,honores, dc venerationesari dies, magis magisque augeri plurimum in Domino gaudemus. Broiam,m lman P, Q iussu editum, Q Gementis VIII. au tate
recognitum, in lectώmbuinin s. Themari Nunqua in se lectioni, aut scriptioni dedit nisi post orationem. In dissicultatibus locorum sacrae Scripturae ad 'orationem ieiunium adhibebat. Quin etiam sodali suo statri R Ninaldo direre solebat: quidquid sciret, non tam studio, ac labore suo merisse,quam diuinitus traditum accepisse, mi a Nullum suit sci iptorum genus, in quibusnon eis et diligentissime vinatus, in i interiectu. Scripta eius,&multitudine,&varietate,& facilitate explicandi res dissiciles, addi , excellunt, ut ob eam causuri etiam nomen Doctoris Azget lici iure sit adeptus. fr Raron. in Carainalse in statis ad Mart ovium R/mam PLe Martis, quas Diuo Thama sura. Vix qtrisquam crDarrare sufficeret, quot vir sinctissimus atque eruditissimus Theologorum prico iiij scelebretur;quantumque eius illibataedoctrinaea Sanctis Patribus in sacro-sanc, o cecumenico Tridenti Conci L confidentibus suetit aces matum :idiaque optii no eam causis, a sinctissimae memoriae Pio V. Romanti Pontifico inter celeb riores DD. Ecclesiae fuit adnumeratus, dum huius diei celebritarem ijsdem sacris si lemnibus peragi voluit, quibus Bonisecius VIII. Papa Sanctorum quatuor Doctorum Cregor. Ambros August. & Hieronrmi
Non potuit D. Tho nas Meselia cis intereste Concilijs morte priuentus, ,er in ecce saperstes, i que in aetermiti et victiatus vobis adest, bona sim spirituales doctimae thesauros altatio hire vobis' delegauit. Nulla proinde ab eius felici Noctu'. Concilia,si sacro Doet recelab Maiiam Victam de cartala sileam,
22쪽
quod audimus, quod videmus, quod manibus nostris contrectamus . quidni
aperia voce ad eius laudem testemur 3 vestra comitia perpendite. Ex plurimo eoque honorabili Doctoriam cartia , quotias quisque consultor accedit, qui Diui Thomae auctoritate. veluti splendente gemma, suam sententiam non exornet Atinconsultissimo Patrum recessu, Dolior hic sententiam rogatus frequentiΩsime censet, ad quem ut ad lydium lapidem, si quid ambiguitatis, aut controue sue fuerit exortum , communibus votis reserendum existimetis , & qui eum sui placiti Patronum obtinuerit, incertam iudiciorum aleam non sit habiturus, quin secundum eum sententia ferenda sit. Atque adin huius Relisionis nomine, mauissimae vestrae auctoritati gratias agere libeat, quod Doctoris Thomae ii men ubique celeberrimum , vestra in eum obseruantia celebrius posteritati reliqueritis. Haec etiam aulamatis mcidinum pl. - eonfirmamr ex ---κ. in buta
CONsTANS EX RELIGIONUM CONSTITUTIONIBVs,
de Universitatum approbationibus. Sacer 'ad atreum orgo in debla ratione evito defrudenti in , .is habet in s.mmaria suarum Constitutionum t. cap. 6 . Vi c V M Mi et verbo, vel scripto a solida doctrina Diui Thomae r cesserit, contrarium aliquid dicendo, ossicio lectoratus,& quocumque alio gradu, & dignitate priuetur perpetub. Ita sanctium sitie Bononiae is 6 . & confirmatum sitit Romae is6s. M is i. Barchia non 74. Valentiae 1196. Vbi extenditur pmna priuationis etiam ad Praedicatores , si aliquid contra eundem Sanctum Doctorem populo pro
consitumnum f. r.'stis nouisime refertur a Patre Granadas in prates. I. p. cr ab alys eiu em societatis.
In Theologia legetur vetus, & nouum testamentum, & doctrina scholastica Diui Thomae. Eadem crestituti. Astricti s nivit;postea praeem fuit in V. Gηregat. generabeo. 9.hu verbue Sequanrur nostri Doctores infestolastica Theologia doctrinam Thomae, iuxta praxim in libro de ratione studiorum ponendam, & a Patro Praeposito Gener' explicandam. Neque deinceps ad cathedras Theologicas Homoueantur,nis qui Diui Thomae doctrinae benξ affecti fuerint; ab ea verb
lieni, a docendi munere repellantur. Sacra n Ira vlixi. ut alio .mittam- ,1Parum, C. tutiones , etsi
Lectores Theologiae operam dabunt Sacram doctrinam . Sanctis patribui
praecipue a Diuo Thoma traditam, edocere. Idemque Lectores Artium obstruent, uri minus ab ossicio Lectorum priuentur.
23쪽
Cum D. Thomas fuerit uniuerialis Ecclesiae lumen praesulgidum, gemma rodians Clericorum , sons Doctorum, Uniuersitatis notae Parisiensis speculumestrissimum, & candelabrum iusgne, ac lucens, per quod omnes, qui vias vitae,& scholas doctrinae sanae in rediuntur, lumen vident, claritatis vitae, famae clarae, de scientiae lucidae, velut stella splendida, & matutina resulgens, &e. uiarium seri ordinu Praedicatorum a Iuli. 3. anobatum , in aciemente VIII. recinium in lin. festi s. r ua. Dici non potest quanto in pretio sincerissima eius in rebus Theologicis do
ctrina semper sit in Ecclesia habita. Quem omnes Theologorum Academiae tam quam Principem, ac parentem Theolosiae meritb venerantur, & laudant. νγban. V. in busta translationis sesterius relata ad seuersitatem Thilsanam. Volumus insuper, & tenore prsientium vobis iniungimus, ut dicti Beati Tho. mae doctrinam: tanquam veridicam, & Catholicam seciemini, eamque studotis totis v tribus ampliare.
. COMPLECTENS ALI OT ILLUS TRIVM
virorum testimonia.. M. Glumn. Roman. Generalis Ordinis D. Archispisc. 3ituricens in Carriereat qui circa ann m Isoo. Druit in praefat. Defensi .
IC sane vir doctissimus, atque eruditissimus inter alia D. Thom. enc mia appellat eum Doctorem eximium, & eius dominam ipsam veritare, qua fulget Ecclesia. ibysta a crit, eius verba suisse veritate plena, dispiaritu veritatis conscripta. D. Antonin. p. hist. 23. cap. 7. Io.
. Subtilitate intellectus, & ingeni j Sanctus Thom. Doctor praepollebat, quam ei spiritus sapientiae Dei subtilem dederat, cum quo per gratiam habitabat. Vndesertur dixisse aliquando familiari colloquio studelitibus, non ad ambitum inanis floriae, sed ad pr conium diuinae laudis, & grati quod nunt quam librum legerat quem diuino adiutus spiritu non intelligeret, & ad prosundum libri mysterium
non veniret. Dignum namque erat ex quo scrutationi diuinorum totus intenderet, vidcsideriorum iure diuino spiritus nihil absconderet, sed ei quod factae doctrinae erat necessarium intimaret. Cuius ingenii subtilitatem, & acumen intelibremiae, ac rectitudinem iudicij euidenter oslcndunt multitudo librorum quos edidit, & sententiarum nouitas, quas inuenit, sensusque scripturarum absconditi, quos perduxit in luccm. Fuit quoque idem Doctor magnae mcmotiae tantaeque capacitatis, ac retentivae virtutis, ut id quod semel legendo caperet, perpetud rc-tineret, ut videretur in eius anima continub fieri scientiae habitus, quem sic collectum habebat in animo, quasi exemplatum haberet in libro. Quod euidentcrpativi in illo mirabili opere,quod ad pr ceptum Domini Urbani Papae super quatuor Euangelia de dictis Sanctorum composuit,& texuit. Rus ipsis perlegens in diuersorum Monasteriorum libris, fertur pro maiori parte ita memoriae com-
24쪽
mendasse, quasi sanctorum dicta habuisset praeoc lis, quae prius legisset in libris.
iii sanum autem, &indicivmeuiden qu id ipse Doctor in thesauro memoriae; quasi collectam scientiam possideret, veridica ioci j sui Fratris Reginaldi suorum- rue studentium,&scriptorum relatione veraciterem pertum, quod ipse de iuersis materijstribus scriptoribus,&interdum quatuor in camera sua eodem tempore dictabat, ut videretur simul eius intellectus diuerso inmdere verit tes, quas simul pollet non absque specialis donae gratiaepluribus dictitae, ut non videretur ignota, discurrendo perquirere, sed quasi collecta in meminis de thesauro scientiae infundcndo aperire. Videbatur namque huius Doctoris scientiae habitus quasi inundans doctrinae fluuius scripturarum , qui desuper oriens in Edeinde diuinae sapientiae fonte descenderet, qui in diuersos libros quasi diuisos rivulos derivaret. Sixtin Senensis lib. Bibliat eae ferae. 'Thomas Aquinas ordinisPridicatorum Theologorum fuit, ae philoseph rum, quos in hanc usque diem scholasticorum Academia protulit, sine ulla controuersia Princeps; quippξ qui primus omnium latinorum Philosephoriam, non minus incredibili, quam solici ausu Aristotelis Philosophiam Commentarijs lucidissimis illustrauit. In saetisverbsincerioris Theologiae studiis ita sapientissimo Augustino proximus incessit, idque ita mentem eius , M omnes reconditos sensus iatrospexit, cxhausitque ut communi doctissi norum omnium adagio iselatum sit, Augustini animam quasi migrasse in Thomam. In scholasticis quoque mysticae Thcoloetiae disputationibus, ita caeteris Academiarum ducibus antecelluit, ut uniuersali scholarum omnium consensu receptum sit, Thomam scholam Theoloetiae instauratorem quatuor inter se implacabiliter pugnantia indissolubili pacis Gdere coniunxisse, videlicet coniam, breuitatem,sacilitatem, & securitatem, quas nulli unquam litterarum professori, vel ante, vel post eum contigit simul potuisse connectere. Ac primum tanta inest ei rerium omniumcop in ubertas, ut nihil serὸ ex uniuerso Theologiae, ac Philosophiae ambitu de - siderari queat, quod non ipse ditissimis scriptis Horii copiosissimavarietate homplexus. Breustas deindὸ,cuius exiguis angusti js copiae amplitudo continui non
potest, ea est, ut quae tot veteres, ac recentes Autores vix innumcris, & immensis
voluminibus comprEhendere potuerunt, hic intra unius strictae epitomes, hoc est. summae Theoloetiae eompendium, locupletissima breuitate plenissim ε, strictissim Eque concluserit. Breaitati verbuae obscuritarismatcr est, & com cs indiuidua, ita sacilitatem omni seclusa dissicultate copulauit, ut ordinis dispolietione, sententiarum perspicuitato, & verborum splendida claritate scriptorcs omnes longo post se reliquerit intcnaallo: & quod multd admirabilius cst cuni in scriptis Ecclesiasticis multorum magni nominis Patrum cautξ, ac suspense dulcgentibus progrediendom sit, ne in sententias quasdam pasiam tutas imprudenter impingant ; huic uni vere diuino viro tanta assertionum senteritiarumquesecuritas diuisitus obtigidi, ut in i monevhis lector omni suspicione erroris liber, citra ullam offensam tutus d securias expedito grada spatiaripossit: veluti regiam, communi Ec ita horuna pactum inccisu tritam, longe a deviis illis particularium sectarun, semitis, ac diuerticulis, quae lare incautas ab
25쪽
INDEX TUM LIBRORUM, ETCapitum: tum dis utationum, oe quassionum,
qua in hoc primo tomo continentur.
Cap. i. de lignincatione, seu ratione signi, 12. Cap. a. De Noema , seu essentia te
Cap. s. De varus diuisionibus termini, II Cap. 4. De alijs diuisionibus tomini
Cap. s. De suppositione, I9. Cap. 6. De ampliatione, restrictione, uenatione, & diminutione, a . p. vlt. De appellatione , 24. Lib. II. De popinsetiam , in ta niuein
. e , 26. Caput i. De nomine, dc verbo, 26. Caput 1. De oratione, 27.
Caput s. De propositione in commu-muni,& eius diuisionibus,29. Caput 4. De propositionibus hyp teticis, tr. Caput 1. De oppositione propositi num sinplicium, 31-Caput 6. De legibus istarum oppositionum, 8. Cap. 7. De aequi polentia, & convcrsione propolitionum simplicium, o Caput o. De ciliantia , & speciebus propositionis modalis, q2. Car. 9. De quantitate,qualitat oppositione,aequipollentia, & couersione
pvopositionis modalis coposiri, 46. Caput ultim. De propositionibus e ponibilibus, 47.
Lib. III. De argumentatione, er e proprietat - , Pa. Io. Caput t. De speciebus argumentationis, FO. Cap. 2. De legibus communibus a fumentationum: ubi etiam speci ter de inductione, D.
Caput 3. De syllogismo, de triplici
eius figura, Is LCap. . De regulis, tam communibus trium figurarum , quis speciebus uniuscuiusque, 17. Cap. 1. De modis syllogismorum in unaquaque figura, Ist. Caput 6. De probatione syllogism rum pcrsectorum , & reductione impersectorum, 67.
cap. 7. De alijs syllogiserorum diu,tionibus, 72. Caput ultimum. De arte inueniendi vitaium, T
DISPVr crio p. Moc Prooemiratis, pag. 79-Quaest. i. De nomine, existentia,inuentione, & dignitate Dialccticae, ibiά. Quaest. L. Vir im obiectum Logicae sit quid reale, vel rationis, Sue. s. i. Resertur cum suis i damentis sententia asserens . hoc obiectum esse aliquid realc, 81. 3. 2. Pr ittuntur aliqua ad resoluti nem quotionis necessaria, sI.
26쪽
3. 3. statuitur vera sententia Diui Thomae,&quaestio resoluitur, 3 3. . Argumentis pro contraria sententia factis respondetur, 92. Qvqst. 3. Quodnam ens rationis sto,
Qv st. s. Quid sit secunda intentio logicalis, & quae eius proprietates, &ipecies, III. DISPUT. II I. Te essentia uniuer- filii, pag. 118.1ectum Logicae. 91.
i. I. An a parte rei dentur nati irae.
. umd sit Lot ca docens utens : & virum suit idem habru
I. Explicatur amplius, qua proprie quae denominari yo sint uniuetu les, is x. . z. ytruma parte rei detur unitas formalis in natura, 363. tate Logica dicatur utens respectu Qvqst. 3. V im a parte rei detur Dipartis topicae, & tophisticae, IO3. g. 2. Tractatur secunda pars questi in
natura una unitas communis . vel
potius multiplicetur in inserioribus;
Quin. s. Vtrum Logica sit scientia, Qu. q. Quomodo in unoquoque im
Qtiaest. c. Vtrum Loetica sit scientia
Qu. s. An a parte rei detur uniuer- f. i. Quid significet praxis, dc an repe- sale pro formali , seu univos ali-
h. 2. Tractatur prςcipua dissicultas, 5 b. unicus. Quae sit aptitudo, quam pro qu stio resoluitur, II . formali dicit uniueri alc, & an is f.,
a L . Huomodo Logica sit neces-Litia ad aliasscientias, I2D. Q i st. 8. Quid sit finis Logicae,. de inquas paries sit diuidenda, I 23. Appendix de methodo, seu modo procedendi, I26. I OGICO Desecmuit, intentim bin, quibin dirigitur imaveratio inteοῦ Au, iso. spvT. it. De Ente rationis, Is r. Qvqst. i. An detur ens rationis, ibidem. 3. i. An in sela denominatione cxtrinseca, vel irraliquo esse ficto,consistat essentia entis rationis, ri . Qu. 3. Per quam potentiam , & quo detur Ξ parte rei, id I. Qu. 6. Per quem actum intellectus resultet in natura univcrsalitas, I8 . r. Variae sententiae cum suis Adtoribus, de sundamentis reseruntur, i 8sj 1. Conciliatis varijs D. Thom. testimonijc legitime eius mens, & vera sententia uabili ur, 187. g. 3. Fundamentis aliarum sententiati sitissi, Is .f. 4. Quid de uniuersali Metaphysi co sentiendum sit, ex dictis explici
. . crus actu hatens ratisinis, 239. q. r. Statuitur vera sententia , & le timae ciusrationes indagantur, I 39 tua e de an peremptis singularibus f.Σ. Soluuntur stumenta supra posita, pereant cliam uniuersalia, simulque expenditur Quid de phaim m. 2. Quomodo propolidiones uni talia, de cogitatiua hominis dicedunt uersales sim aeternae veritatis, I9ic.
27쪽
Qia . . Quomodri presicationes fiant
in nominibus primae intelionis,2o b. I. An concreta prςdscentur de con cretis, ιbidem.
2. An abluacta tam substantialia, tuam accidentalia verE pr centure abstractis, 2os. f. 3. An concreta pr dicentur de a . stractis , de abstram de concretis,
Qu. 1. Q lom bp dicationes fiant in nominibus secundar intentionis, tam inter se , quM respectu pri
Qiust. 6. n uniuersalia sint tantum quinque, ri4.
Qia ae vli. An uniuersese sit genus ad quinque pr dicabilia, a .
άirabili , 229. m. io An definitio generis a Porphyrio tradita sit bona : de virum stae Iςntulis, vel descriptiua, λ ι9.
, 2. sui Omodbdefimantur tam concreta , qtiari abstracta accidentrum, bium appena . An accidcias in cor creto , recte etiam definiatur per c cretum superius loco generi*, M'.
Qu. 3. Riod sit definitum in definitione generis: & scaeuraliter in definitionibus aliorum . proicabilium , quando definiuntur cocrcto, a r. QV- ΑFuid ponatur pro genae in definstione huius. &aliorum praedica- ἡ 'bilium: ubi etiam satuuntur essentiales eorum definitiones, a T. Qu. I. An natura genetica praedicetur de speciebus ut totum , vel ut pars: & quomota contineat diis
f. a. 'sidiit compositio, quam appellant. Metaphysicam : dc quomodbsumantur partes, sv. f. 2. Tractatur prccipua dissicultas : ecquinio resoluitur, Q l. 6. Vnde sumatur genus, & differentia, tam instinantijs, questi in accidentibus, 219. C A p. II. De steris, 26s.
dieabili, 263. . r. An definitiones speciei a Porphyrio traditae sint bonae, ibidem.
Qu. 2. An geluis Possit conseruari in unica specie; dcipecies in unico indiuiduo, 272.
Quit. Vtrum species quatentis si iacibilis sit uniuersalis: vel quomodb se habeant hirespectus, 2 .Qu. 4. Vtrum omnis species subjicibius sit etiam prςdicabilis, 18i. Quaest. 1. Quomodb ordinanda sit a
bor pr dicamenti substantiae, 286. Quaest. 6. De natura indiuidui, ari. CAP.III. De ἀθferentia, 29I. tationes , aer data Area litteram e piris, 29λ. Drs PVT. VII. De disserentia tertia praedicabili, 20
Quaest. t. Qualis sit prima diuisio disserentiae : ubi etiam de definitionibus eius, Quaest. r. An differentia si uniuers M per ordinem ad speciem, quam constituit, vel per ordinciri ad indouidua, 223. Qu. 3. An dentur differentiae ultimae, quae cum speciebus conuertantus,
f. unicus. An secunda definitio Po phyrij conueniat etiam disseremijs infimis, 3oy. h 4. Vtrum differentia infima . includaisabsternas, o8.
Quaest. s. An quaelibet differentia sit
28쪽
cap. IV. Der oprie si .eirca hae caput, ibid- . DISPUT vin. De pueris ruarto praedi-eabili. sis. i. An proprium selum quarto modo acceptum constituat hoc praediacabile, ubi etiam desinitio cius ex ponitur, 1bι d. x Qu. LRespcctu cuius proprium constituatur in esse uniuersalis: ubi etiam an subalternum, de infimum pertineant ad hoc praedicabile, s2o.
Notationes circa hoc eatur, ibid.DI spvT. I x. De accidenti quinto praedicabili, si .
Qu. I. An recia definiatur accidens a Porphyr. ubi etiam respectu quoruconyituatuc tu esse quinti praedicabilis, i d. Qu. 2. In quo differant propria passio,& accidens commune, 32o. CAP. VI. De communitatib- punque
'adicabilium,3 2. repraedicamenta , istetri , m.
nominatiuis, ibid. 33s. Imrationes cin diata circa Le caput, ibi-
Qu. i.quid sit analogia, 3 i. .Q a. quotuplex sit analogia, 3 M. Qu. 3. quae sunt conditiones utriusque analogi 3 I. Qu. .An conditiones utriusque analogiae sint rectE assignat 347. S. I. Nonnulla ex Mathematicis ad praesentem imateriam neces luta prvmittuntur, 348. r. Applicatur doctrina tradita prisenti instituto: de quaestio reseluitur,
6.3. Argumentis in principio quaestimnis adductis respondetur, 316. f. . Caetera analogorum conditiones, de proprietates ex dictis insemptur,& explicantur, 3s7. CAP. ii. De complexi in Aomplexo,
CAP. iii. de regulis, 362. 2 latranes, cindubia Area hae equi, 3ς; CA d. iv. De diuisione entis in decem prae
Notatimes circa Le eaput, ibid. DisPvT. xi. De diuisione entis is sua imferiora, 368. Qu. i. Vtrum ens sit purE aequivocum respectu suorum interiorum,ibid. Qu. 2. Vtrum ens sit univocum res ctu suorum inseriorum,372. u. 3. qua analogia ens sit arvi logum respectu suorum inseriorum, 377. 5- . Vt iam ens sit transcendens respectu sitorum inseriorum, HI. Qu. s. Vtrum cias dicat conceptum emmunem, & praecisum a suis inferi ribus, 3 1. f. i. Quid de conceptu obiectivo dicendum sit, 38 6. f. 2. Argumentis pro contraria senten factis respondetur, 39O. vlt. quomodo aliqua dubia ante- praedicamentalia expedienda sint, 393. Dubit. I. quae entia , & quomodo in praedicamentis collocentur,ibid. Dubit. 1.quot sint praedicamenta,391. Dubit. 3. An inlinentia aptitudinalis sit de essentia edidentium,3yc. Praedicamenta . cristatelis, 3 3'. CAP. V. De Iubstantia. ibid.
Qu. I. quaenam sit propria, & formalis ratio constitutiva huius proicamenti, ibidem.
Qu. 2. Iuxta quametationem substantia diuidatur in primam, & secundamet de qualis sit haec diuisio, Αο7.
29쪽
Qu. 3. An definitioncs primae 5 secundae substantiae sint rectξ assignatae,
Qu. .Quaenam substantve in hoc prae
Qu. 1.Quomodo intellige, sunt proprietates substantiaest Aristotele traditae, Is s. unicus. Explicatur amplitis quomodo soli substantiae conueniat ei Te subie- accidentium, I8.
DisPVT. XIII. IN praedicamento p amritatis, Ars Quaest. I. . An quantitas realiter distinguatur 1 substantia ibid. Qu. 2. In quo consistat ratio formalis, de essentia quantitatis, 27 - . 3. An substatia corporea sine quantitate habeat partes, 432. f. I. Resertur sententia assirmans, variaque eius argumenta adducuntur 3. 2. Nonnullis praenotatis , sententia, negans, dc vera proponitur,& statui-
Argumentis pro contraria lenter tia factis respondetur, A P. . . A. An linea, superficies, & corpus sint verae species quantitatis continuae, 4 3. . Qis. An locus, tempus, 5 motus univerae species quantitatis continuae,
Qv s. d sit unitas pri dicamentalis. Et virum addat aliquid sit pra quan
titatem continuam, Aso .La. 7. An numeras pr dicamentalis sic ens per se, M vera species quantitatis, q16. Qi 8. An & quomodo ultima unitastit forma numeri, Acr. Qu. vltima. An oratio si vera species quantitatiλ 6cI. . CAP. VII. De Haliquid , εῖ.
Quas i. An detur relationes reales, ecquidnam illae sint, via.
Qiraenam relationes pertineant ad hoc pr dicamentum, 7 Qu. .Quae conditiones requirantur ad relationem realem proicamenta leni, 77 Q S. . Quot sint fundamenta relati iris, ASO. f. r. De primo sundamento relationum, 8I 3. 2. De secundo fundamento relati num, ε 3. q. 3.De tertio sundamentorelationum,. 3.
Qu. s. Vtatim relatio distinguatur rea- uter asio standamento, 487. S. I. Expenduntur aliqua ad qu monia solutionem necessaria, 489. 3. 2.Statuitur vera sententia,& quaestia re luitur, q9r 3. Argumentis supra Achis respondo
Iectivum; vel ad absolutum, T. q. r. Variae Doctorum sententiae reseruntur, ibid.2. Statuitur vera sententia : ipaque auctoritate, & ratione probatur, Jon, 3- Argumentis pro prima sententia. iactis respondetur, FODS. . Fundamentis tertiae sententiae sotissi, simulque explicatur quare ron, dentur duo genera suprema relati
Qu, 7.Vnde sumatur unitas, vel di sui ctio relationum, Fay. l. i. Media sentciuiaalthi praesertur, o ..probattur ΠI. g. r. Proposita de cxpedita quada em
genti obieetione satisfit argumcntis initio facti' IIc .
30쪽
3. Quomodo disponenda sit arbor I Secumia pars Eeticae de secundit intent-- huius pr dicamenti, si'. l Hb-,Τη/bi dirigitur secundavera in
f. . ljd de unitate numerica relati teruim, 169. num dicendum iit, fro. Liber prim- Perihermenio, ibid. tele assignatae,121. CAP. VII. De τιalitate, in quali,s .
N.tationes circa hac eaput, DisPVT. xv. De praedicamento qualitatis, 127.
Quaest. i. An definitio qualitatis ab Aristotele tradita sit bona, ibid. a. nam sit congruentior qualitatis definitio, s o. Qu-3. De prima seecie qualitatis sciliacet habitu,&dispositione, 131. Qu. 4. De secunda specie qualitatis scilicet naturali potentia, & impotentia, 139
Qu. I. De tertia specie qualitatis scilicet passione, & passibili qualitate, Qu. 6. De ultima specie qualitati sebi cet forma, & figura, 1 I. CAP. ix. Desex ultimis praedicamentis,
Qus i. An ista sex praedicamenta consistant in denominatione extrinseca.
Vbi 'tiam: an sint quid absolutum,
vel mationes, ΓιλQu. t. De Proicamentis actionis, de passionis, 148. Qu. de pr dicamento ubi, III. Qu. . de prςdicamento quando,1s . Qu. s. De praedicamerito situs, 117. Ru, vlt. De pr dicanaento habitu s,13 8. P praedicamenta ins telisCAP. x. De oppositii ,16 v. CAP. xi. Demadis trivii, I63. CAP. xii. De modis simul, Io .
CAP. xiii. De specie mat i , ibid. CAP. vlt. De madis habere, σέ I. Qu. vlt. Quomodo intelligendae sent Iiber secundiis Perihermeniasi 1 o. proprietates relativorum ab Aristo- rotationes in duos liue. Periher. i id. Tertia pars Loracae de fra undis Atentiambus, quibuεirigitur tertia veratis in redium Π Notationes in duos lib. de pridiri anu usi, ibidem. Lib. I 'steriarum,seu δε demanst. 17s. Liber secunia. Pseriorum, f77.
DIs PVT.x VII. De prouulfitis adismis strationem, 177.
Qiaaest. r. Virdin omnis cognitio inteuietiva fiat ex praeexistenti cognitio, ne, ibid. Qu. a. An rectὸ assignentur ab Aristoti duae prςcranitiones, &tria praecognita, 1 .Qu. 3. An assensus praemissarum sit causa allensis conclusionis, & in quo genere, F 86. Qia. . An per assensis profissarum nocessitetur intellectus assentiendunt
conclusioni ,19o. DISPUT. xviii. De essentia in diu Oniabis demonstratienis. 194. Quaest.i. An definitiones demonstrationis ab Aristoti traditae sint recte, ibia
Dubium appendix, quomodo sit intelligendum axioma, quod hic habet Arist. scilicet: propter quod unum quodque ille, & illud magis, 6o o. Qin ι. De alijs conditionibus pr in
f. i. An praemisia demonstrationisde-deant esse de omni & per se, 6o 2.3. 2. An praemissae demonstrationis debeant esse de praedicato uniuersili,
S. 3.Αn demonstratio debeat procedere ex proprijs, non vect ex extraneis aut communibus, Ooy