장음표시 사용
21쪽
peie illosi respuerint quod sorsan Z variis aliis locis comperiri dictitent. Sie ergo prist. marm. M Aaretius , Eufrcheus Sera Visella Rufo. hanc suem vivi sibi pos/ja, ne usibi D. n.ιis Aug. tib. o Annia primitiva hane sedem fractam laboris sui, viai sibi ρι βιὸ M.
Caetetum vi percurramus ea duntaxat quae ad maiorem legis intelligentiam eonia tant: certum est marWrum reliquias seruatas semper filisse pretiosissime aehristiani adeo ut eas capsulis huc de illuc deferrent, captiuo adhuc Christi, sub Imperatorum monstris, imperio: quod ut ridet, iniuriisque,A contumeliis, quibus potest, lacessit imiapiti, Euna pius in vita Edesi sophista, sub finem, ita nec christianum hunc morem, aliudue de caeteris vel tantillum commemorasse Senecam suspicatur D. Augustinus cap. pen. lib. s. de civit. Dei, ne, inquit, vel laudaret contra sua patνiae utieram ansitietudinem, mel repraehenderes contra propriam se,7ran volantalem. Invalescente autem religione sub Constantino,& aliis,condi coeptae sunt in ciuitatibus: aediculaeque ad eas construebantur quas propterea martyria, & memorias nuncupabant, unde& fluxit in quibusdam locis nostrae Galliae vernacula haec templi denominatio, is mann . Praeclare iterum D. Augustinus lib. g. cap. vlt. de civit. Dei, in haec verba. Σ .is hodiati aliyiando fidelitim stιπIem sacerdotem ad aliare etiam supra sanctam cavis muris uris ad Dei s/naram, otiumque confractam, dicere in precibus t osseu tibi strissiam Pearre, ver, Paulae, vel, cypriane, cum apud eorum memorias osserataν Deo qui eas o homines,
is de istortim victoriti gratias agamus, o nos ad imilationem talium coronaram, atque paLmaram eodem inviocato in auxitiam ex eorum memoria renoaasione adsonemών &c. Sic
Augustinus loquitur. Pluta de his Concilium Nicaenum Oecumenicum , can. 7. Abdias lib. s. Simeon Metaphrastes in vitas. Iulianae, Gennadius. episc. Massil. lib.
de veneratio. reli q. cap. 4 o. os alii scriptores ecclesastici. Vt enim pietatis assectus nullis metis coercetur, superbas aedes continuo per uniuersum orbem condere, & sacrare ors sunt Imperatores, innumerique potentiores, ac diuites, sedesque in eis honoris centissimas corporibus sanctorum ita constituere, ut nemini, ne quidem Imperatori, putaretur dandus locus intra septa Mart3rh. In valuis, ac late stabulis sepeliri, maximo,
quasque diuino honoti ducebant. Postea Episcopis, principibus, vitis meritissimis, rupto sensim ambitione, gratia, oc pecuniis Imperiali hoc edicto, conditoria passim, aepromiscue in mediis basticis tributa sunt, imo & quasi interdicta retinendae possessio nis diei mus nos Galli, draias deformer complainte) si qui de hac ,vel illa familia per Ionagos annos, empta, aut donata, aut alio quouis titulo concessa ab aedituis, seu matri crutariis sede, in aliquo sani angulo sepulti sint: vel si aut Ecclesiae, aut aediculae, eapellaetae, ut vocamus, exulictae, aut dotatae sint, exemplo, dixerimus, eorum qua urbes condidissent. Illis enim in eminentiore, & clariore urbis loco erigebatur tumulus, ut annotauit Seruius ad finem eclogae nonae, ubi sic Virgil. Hine adeo meria est nobis viae nanque sepulchram Dei ι apparere Bianoris. . Ita obtinuit ex rudicio curiae, dom. Fari, insulati nuper praesidis, vidua, an. Igo'. ro. Iultu, perorante Lud. Roberto, Annai filio, cuius praematurum, acerbumque suis soro ipsi fuit fatum. Caetera in hoc senatusconsulta redegit Loetius, eiusque scholiastes ad lit. E. num. s. ubi de Eeelesarum scamnis, ac sepulchris quaestiones agitatas in auditoriis, decuriisque Inquisitionum, decisasque ad plenum reperies. Quantum ud prisca antiquitatis Christianae rudera, attigit paululum ad hanc I. Alciatus, adue sus quem optarim sbi temperasset ad eamdem ipsam legem Molinaeus, s tamen Mol, naei commentarius ille est, cum nulla in parte suorum operum, eius meminerit: interpolatum enim istud a Thrasone quodam literatio arbitror, aut si Molinaeus exarauit, damnasse eum verismilius est abortivum scelum tumulo: nihil enim tanto viro indignius: typographisque propterea, ne cum caeteris eius operibus, quae fori pretiosa quaedam κ/ιμήλια sunt, excuderent, consilium dederam. Qui denique vetustates istas sepulchrales diligentius, abundantiusque congesserit, maxime ex conciliis Gallicis, quae proinde hic si1btieeo, solius e nostris Chopinus lib. 1. monastic. tit. i. Glossa cum minus caperet quid sit, sedes, protulit & eo decisionem huius legis ut dicat commiscendos non esse laicos in sedibus clericorum dum ossicium Ecclesiasticum peragi
22쪽
Τit. II. De sacrosanctis Ecclesis, &c. 19
Magnum tib i. tit. 7. & lib.7. tit.I3 .& 29t. in capitular. quibus locis praecipua est ad ueritis mulieres illa prohibitio, confirmauit senatus Paris an. 36i I. I . Iuliij secundum Aruernae Ecclesiae Canonicos aduersus uniuersum tribunalis Claromontani conses sum, quem alias Praesdalem dicimus. Iudicatum enim est Senescallo Aruernia . Pro senescallo. Praesidi praesidali. Λ quaestori criminum locum non competere in superio tis et oti sedibus nisi post dignitates Ecclesae,& canonicos. Tres fere iudicum sessio nes in disceptatione illa exemptae sunt. Diccbam pro senescallo, & uniuerso iudicum Praesidaliuin collegio, Pet. Martellerius pro canonicis. Quod Mipsum decisum antea fuerat an. 118s. pro Ecclesia Tricasi . seu Trecens, ut vulgus vocat, contra Praesidales. etiam iudices. Lax y
emo mari res distrabar, nemo mercetur.
Edicto huic imperatorio causam dederat sacrilega quorumdam perditae mentis au- sdacia qui quasi vaenales omnibus habebant sanctorum reliquias. Rursus autem prohibendum hoc sit it Lateranensi Concilio, 3 can. 61. Constantiensi, sessione Io. Narbo nensi can. vlt. Jc Tridentinosessione Σs. quae fuit 9. sub Pio IV. bonum dolum tamen aliquando tolerandum esse si exportentur clam,ac latenter ceu que per furti cuiusdam Pii speciem, ex uno loco ut sancte, ac pie recondantur postea in martyrio altero, disci. mus ex ipso D. Hieronymo lib. . epist. in fine vitae S. Hilarionis. Quod de ipsum de
S. Martim corporo vulgatum est ex eius notissima vcl imperitis historia. Queruntur vero ni hunc diem Castrensiani de commento Corboliensium, ob retentas oppidani
patroni concessas reliquias, quae ad iuuandam epidemetici morbi profligationem, emendicatae, beneficii loco,in paucos dies,fuerant. Vide tamen quid in eo Io. Lucius de auaritia suae aetatis facerdotu, lib. I. Lic. s. placitorum curiae. In commercio denique haberi tantae sanctitatis pignora nefas est cx hac sanctione, dc christianis moribus i tedimi posse testabitur,instar omnium quod de venerandis toto orbe passionis dominiecit instrumentis palam est, quae sanctum palatii facellum, celebrata ubique fama, commendant. Scripserunt enim piissimi, eruditissimique auctores translatum esse, isto S. Ludoici cum Venetis commercio, in celeberrimam Gallorum arcem quod olim maximo Constantinopolitanis solatio fuerat. Vide, si lubet, Cliopin. lib. 3. desac. polit. tit. s. subfin. LEX qa
Iomplures quam nongenti quinquaginta decani sacrosancta huius
amplissima urbs deputentur ecclesia: nullis his addendi, vel mutandi, mel in defuncti locum seu bstituendi pateo .copia: nulli alii corporat
rum praeter dictum numerum, per patrocinia immunitate concessa, nogatas omni nouationis facultate similia vendicandi iis qua in honorem, vel necessaria obsequia sacroseancta ecclesia indultasunc.
Patrocinia hie intellige, suffragia, Sc impetrationes. Vetat enim Imperator numeri rum decanorum echlesiae Constantinopolitanae, nempe S. Sophiae, augeri deinceps, aut certe si qui sint quibus indulgeatur decant titulus,ut nullis propterea priuilegiis, ac immunitatibus fluantur. Inde igitur eliciunt interpretes forensem hanc regulam, supernumcrarios videlicet non gaudere priuilegiis. Quod maxime in honorariis dignitatibus . cuiusmodi hodie videmus plurimas. Vide de us Bristonium in verbo, honorarii. Inanes enim umbrae sunt,cassaeque imagine ς dignitatum sineTalariis, solaciisue,aut stipendus priuatis, Vel publicis, numquam in actu, numquam in albo, cum soli codieilli praestentur ad ambitionem impetrantium qui saepe homines nihili sunt, soloque honoris inani apiculo conspicui. De decanis etiam, ae quibus hic, dissentientes sententias
23쪽
reperio. Quae prima est, A receptissima omnium, nititur Nouella 43.3ess. nititur 3e glossario veteti, ubi de cani vocantur νεκρι τρα , υναμ, id est vispelliones, lectica rii, qui nimirum efferendis,humandisque corporibus vacabant Constantinopoli. Aliis vero ut Alciato,&Gregorio lib. I s. cap. 1i. non si verisimile ut constitutio haec intel Iistatui de huiusmodi vilissimis vispellionibus, cum nongentos quinquaginta decanos esse V elit in celeberrima illa S. Sopitia ecclesia, eosque immunitatibus ita decoratos, ut plures &: hunc titulum ambirent. Maluntque propterea de canonicis, seu clericis textum intelligi, ut scilicet dicerentur omnes decani, quod in decanias essent diuis ait Alciatus id vero Mettis inciκίς, A nomine honorario, quemadmodum videmus cano nicos ecclesiae Lugdunensis appellari omnes, Comites, quod ecclesiae illius patrimonium titulo comitatus insigniri voluerint ab antiquo Principes. similes sunt, in maioribus aliis Italiae, Germaniaeque ecclesiis, tituli. Qiu igitur accedunt magis secundae hi te de S Sophiae Constantinopolitatae decanis, sententiae, aduertunt maxime ad dignitatem ipsus dictionis, ut quae semper imperium aliquod, seu magistratum quemdam domesticum denotet,ita enim docet fuse satis D. Augustinus lib. i. de moribus
ecclesae catholicae cap. 31. tomo I. atque iniet nostros Cui acius ad rubr. tit de primicerio secundicerio,& notariis, lib. n.&tit .de decanis,eod.li. v. imaxime* Molinae' ad te gul. de infriai. resignantib. ubi de canatus ecclesarum compraehenduntur concordato Francisci l. ex usu. nituntur vero etia canone, In novamus. dast. go. ubi honos decana-
natus conferri prohibetur adolescentibus. de infra saeros ordines constitutis, sed iis tantum qui prudentia A merito vitae clarescunt,uerba sunt textus, ex quo potissimum placuit decanatum Ecclesae Turonens s male concessum fuisse a capitulo nobili adorcscenti Io. subraeo clarissimi equitis Fgi A. subraei, iuuentae regiae moderatoris, filio,
quod annos tantum aE. natus esset, deteri Usq: multo confirmatam eiusmodi electio
nein fuisse 5e ab Archiepiscopo, At posta Romano Pontifice qui, per modum postulationis, etiam eonfirmauerat. Causam agebant dom Dolaeus, hodie consistorianus Coiames, 3e Iul. Brodaeus, an .iso7. g. Mart. Quinimo&decanus Ecclesiae Tricast . contendere ausus est aduersus quaestorem criminum, antecedere se debere magistratum
hune regium in exequiis publicis: A cum patroni Tubaeus,atque Teuenellus dixissent an . istr. 34. Maia, Senatus deliberandum amplius existimauit. Deeani enim de Episeo pos , Se 'Abbates reseriant apud Almo in .li. I. ca .gI.S 4a. vide A gl. Pragm. sanct. tit. quomodo divin. ossicium si e elebrandum. in β. in verbo, decanus, ubi interpres loquitur in haec verba: sere in omnibus Ecclesias regni Franciae hoc obtinet consuetudo, videcanis Iurisdictio competat in capitulum, Ae in aliquam partem cleri. Ista igitur ad decanorum dignitatem, praerogatiuas, m et tiri αυρο in toto nostro iure Gallico. Tamen ut nihil a me, qua seri possit, peccetur, in eruditae antiquitatis vestigia, amplector longe magis eoru sentctiam qui decanos in hoc textu ισκριθωρών, seu de sepelientibus intelligunt. Doctissimus Io. Meursus, qui 3e nouum hodie Belgis sui iubat disertissima in id ex Corippo,Chrysostomo,&: Basilio Diacono testimonia in glossario suo colligit: nihilque planius,& clarius in duabus Novellis quat recenseo supra. Dcinde vero cum aetate Imper. Honori3, 3c Arcadii, auctorum huius legis, atque adeo Iustiniani, vere esset ' L M, et1ες encsυ εω η, populistiue innumeris abundaret Constat inopolis, vexari eam praeterea saepissime contagionibus certissimum est: nullumque in urbe fuisse coemeterium tradit Chrysostomus Homil. 74. in Matthaeum, ade ovi opus esset longe plurimis qui ut praesto erant semper sepeliendis, esserendisque extra urbem mortuis, ita Λ alliciendi quoque fueriit priuilegiis ad obeundum munustam necessarium. At vero& verisimile est, honestiori etiam nomine, puta decano tum, vocatos eos fuisse, cum Christiani illud tunc pro vili non dueerent, exemplo Thobiae, S: c qietorum in sacris literis: vide etiam epist. primam Clementis ad Iacob. fiatrem Domini, ubi refert verba D. Petri nouissima de sepeliendis mortuis. unum iam mihi ex textu superest de Ecclesiae Constantinopolitanae nominet dictam enim fuisse Sanctam Sophiam tradit Th. Balsamo ad Synodum septimam, can. 32. Circa finem selioth, quod in honorem saluatoris nostri, qui ex Dauide, fle Salomone secundum carnem natus est, veraque Ae sola sophia, seu sapientia est, ingens. ac mirabile, supra caeteras orbis ingeniosas moles, constructum fuerit Templum cuius figuram prxstii tisset
24쪽
Tit. II. De sacrosanctis Ecclesiis,&c. ar
tisset olim Salomonicum. Dςscribit illud, ad miraculum, Procopius Itb i. de aedificiis Ius liniani. Tantae molis, tantaeque amplitudinis fuit, Vt dccentum millia hominum concipere, coinplectique potuisse didicerim a summae nuper dignitatis viro qui eum
per 4. menses inoratus esset Constantinopoli, Vnum id maxime obseruauerat memor
Homiliae 88. D. Chrysostomi in Matthae. qua diuino illi Constantinopolitano Ar chiepiseopo obtigit ut inter concionandum diceret in haec verba: si pse
Iευ - ἀριθμον οἰ- in ἱνΓωλα. παγανι οδ πιλειν. Id est, gratia Dei ceniarum mistra hominum congregata his esse a stror. Puduit ergo de barbaros Iustinianeum istud tantae urbis miraculum diruere, at vero nec ulla,Vt serunt, rccisa parte, vel minima, la dcre. Mosquaeam regiam hodie vulgo nuncupant mutato S. Sophiae nomine conuersoque ad impuritates Mahumeticas Christiano ministerio. LEx F.
Flamr. Praedia usibus caelestium secretorum dedicam sordidorum numerum face vexari, contumelia est. Froinde nihil extraondinarium abhinc sid est, deinceps,) juperindictumve saginari oportet : nulla transatione sollicitudo si crur. Tamen canonica istatio
pensitanda est, dicimus, sesu de ordinatre) quam aduentltra nec itatu sarcina repentina poposierit, veluti cum pestifera contagia
Obseruabitur primu verba haec: nulla transtatione sollicitudo signetur. intelligi de
nouis descriptionibus. Vt in I .vn.de collatione donatoru5 transtator u,tit. 28. lib. Io.
Cod. dicimus, charier vn subside en is uire. Quantum vero ad decisionem textus vide, pro iusto commentario, Cui acium, ad dit. I. de iis qui seudum dare possunt I b. i. Rud. g.si quis de malo. docet enim ex capitularit 'Car. Magni, Almonio Scaliis, tribuistum fuisse singulis Ecclesiis mansum unum, ne inopia coacti ministri diuini cultus in eo segnius elaborarent: adiectumque fuisse ut nullum pro manso illo Ecclesiae seruitium, nullumque censium senioribus prestarent. Si quid autem eo amplius possiderent, ut cessaret eatenus immunitas: quae constitutio facta est in diaeta Imperiali apud νor. matium,ubi Carolus Magnus primum regni diadema suscepit. Notat etiam Molinaeus adiit.1 o. de constitutionibus, parte 3. ordinationum regiarum, in s vlo supremae euriae, quod Sc ipse Cuiacius loco supradicto. exscriptam nempe fuisse illam constituti nem in cap.I.de censib. ext. tacito tamc ac suppressis Car. Magni nomine. Immunitas igiturclericotu etiam prisco illo iure ad solas beneficij Ecclesiastici possessiones coet cenda est: quod si priuatas, profanasque res soli possideant, secus: tunc enim, pro modo praediorii, tributis subiiciuntur: ita Cliopinus lib.2. monast. tit. . num. . atque ille est iudicandi mos in subsidiorum curia, quicquid olim de suae aetatis moribus scripserit Benedictus ad cap. Rarnutius. invest. si absque liberis moreretur, 7. num. 26. vult enim eos non teneri ad ulla laicorum onera, ratione suarum posscssionum, quaecuinque illae sint, nisi cum aliquo onere legatum quippiam eis fuisset. Fatemur enim bona Ecclesiae nullis tributorum oneribus subiacere, cum sint bona Dei, ait Synodus T. quae alias secunda Nicaena dicitur, can. I a. ubi fusissime in hoc Th. Balsamo. Sed si quid aliunde, siue paternum Sc avitum quod seudate non sit, siue laboribus propriis, aut frugalitate quaesitum possideant, profanorum, seu laicorum more uti eos oportere, canonicasiue illationes pensitare contedunt hodie regij cognitores, maxime si colant ipsi fundos proprios, secus si aliis fruendos locauerint: quam distinctio nem a Car. Lilixo, fisci, in subsidiorum curia, patrono accuratissimo accepimus: iudicatumq; est ex eo iure in eadem curia,an. 1 6 2.9.Mart. secundum Cl. Guilletau, publicanum Carnutensem, praestanda esse ab Egidio Massonio, Ecclesiae Carnutensis Presbytero, iura Octauae,3c decimae vini quod Ec ipse vendiderat,dc ex vitibus de nouo quaesitis perceperat, litisque impendiis erga publicanum mulctatus est. Si Imperator
25쪽
μι ι ι ibisum, non ei metamus, Ni Ecclesias σην trib tum, ita D. Ambros in ean. tria butum. 13. q.8. plus vero ait Calliodorus lib. I. Var. epist. 26. Ea qua a tempore bos νὸὰ εὶ iasiam vestram ab aliquibu3 est rea' tapossessio, cstmmune cum omnibuspossessoribus omisistisasicat. Or eivi Abiaceat fundi o i cu es tura domini'. sic ille. Bariolus tradit adli,ne I. seruari hoc ab antiquo in uniuersa Italia, Roma excepta, se tamen consuluisse, debeti immunitatem paterno clericorum, avitoque patrimonio: sentitque hoc ipsum,d eamdem hanc I. Baldus, sed ratione quae adlierlatur nostris Gallicani huius regni moribus. Tvetur enim sententiam Barioli eX eo quod tributa indici, imponique non
possint nisi subditis, at vero liberum esse omni profanorum, seu secularium dominatu erum illud collegium. Quin ita si, sola exceptio Cleri Gallici liaec est,ut plenissima in bonis omnibus praestetur immunitas, quod nimirum nouo tributi genere pendant hodie decimas omnes beneficiari j clerici, licet tamen priscis illis seculis aliud in eo,
seruaret uniuersa Gallia. Generalis haec quaestio cum diu satis patronos oceupassee quotum expectabantur actiones an . 1613. in subsidiorum curia, transtata tandem est in consistorium principis,nihilque hactenus sancitum decreto regio. Agitatum est in eadem subsidiorum curia an . I6I6. die II. Mart. perorantibus Hier. Bignc o, & Io. Nigro, virum titulus sacerdotalis pati debeat iuris Octauae tributum. placuitque iudicibus immunitas: tamen hoc adiecto, fore filicra iudicium sine exemplo, atque ob causam: vel, ut loquimur, sans ιirer acessequence or Astur causi. Nempe enim, ut accepi a iudici bus, obstitit quippiam ex hypothesi,quominus pronuntiaretur in genere, quasique exllaesi. indecisa autem manet hactenus ea quaestio in d. curia. Vide propterea tract. de bonor. publicationibus cap. 23 apud Praes. Mag. ubi tradit praehendi, oppignerarique posse, firmatque id Senatusconsultis. Et cum propositum a me filasset peritissimis ad columnam consultoriam illud ipsum de octauae tributo quod supra memini, deberi
omnes ex ea ratione dixerui quod ncmpe non Ecclesiasticum, sed profanum ac saeculare esset patrimonium. Alio enim spectat quod de eiuratione, seu resignatione tituli sacerdotalis refert Ann. Robertus lib. 3. tit 2. rer. iudic. cum non secularis. sed memsacra, & Ecclesiastica esset possessio. Prosessus enuti erat possessor, cum Presbyter factus est, habere se beneficium, de quo ibi agitur, vice sacergotalis tituli, id est patrimonialis cuiusdam, haereditariique fundi, aut reditus qui ad consequendum Presbyteratus ordinem exigitur, ne mendicet indecore Presbyter. Lxx ε.
Omni innovatione cessante vetustatem oe canonespristinos Ecclesiasticos, qui inque nunc tenuerunt, seruarip Gpimus. Si vero quid dubietatu emerserit, id Anti ii Gonstantinopobtano, Gr conuentui sacerdotali, sanctisue iudicioseruari oporare.
Reperio unum e nostris obseruasse legis istius promulgationem circa annum Christigi;. sed percuriosum id magis quam necessarium. Dccisionem meram elicio, paucis concisis quae sententiam nil ut immutant. Quod enim interlicitur Constantinopolim laetari praerogatiua Romae veteris, hoc explanat Constantinopolitana Synodus can. 3. in haec verba Gnstintinopolitan scom h t priores honoris partes pol Romanum
Epis uis. Eo quod is ipsa noua Rem , Quod etiam remittendas esse vult textus dubitationes de religionis factis ad Eccleta proceres, dixi supra ad i. i. de Summa Trinit.
Adiicit Baetolis, causas usurariab&matrimoniales, si non sit facti quaestio. Seruamus, vero id quoad imatrimonia dunx at, non autem quoad usuras. Dari enim solent a principe iudices qui sceneratorcs mulctent, atque cocrceant pecuniaria infamia, ut caepe cognouisse vidimus,modo Magni ConsiliJ consessiim, moilo etiam tributum esse hoc primae Inquisitionum decuriae. vide plura ad Iubr. tit. de usur. ff.
d instructiones itinerum, pontiumque, etiam diuinas domos,
26쪽
Τit. II. De sacrosanctis Ecclesiis, &c. 23
menerabiles, Ecclesias tam laudabili titulo su p. tributi libenter adscribimm: quia non est intersordida munera numeratum
Similis textus in I. ad haec. de Eccles est. in Auth. itinera autem hic intellige vias publicas quae vel coaceruatis, congestisque lapidibus, saxis, glareis, omnibusque rude rum impedimentis substruuntur, ac marginantur, squod ait Liuius lib. I. dec. s. ut commeari possit commodius,5c tutius per loca palustria: quinimo Sc sternuntur extra urbes silice in locis plurimis, non ad ornatum, sed quia necessiarium. Omnium enim
causa est, neque viarum munitiones tam personarum sunt quam locorum, ait lex Iq. Itonor. f. r. de muneris. SI honor. eo spectant titulus, de via publica, de itin. pubi. re-fic. tit. ne quid in loco publ. vel itin. fiat, tit. de ripa munienda. at vero etiam ratio
legis I. g. i. de his quid i cc. vel effud. E. ubi dicitur publice utile esse, sine metu, Mpcriculo, per itinera commeare. Decisionem banc porrigunt interpretes ad portus, Aeaquaeductus ut in 1. ad portus. in f de op. pubi. & in I .vit. T de riuis. Porrigunt deinde ad muros qui construuntur, aut retractantur, reparanturve ex necessitate belli, ut per uniuersiam fere Galliam factum est an . Is 89. & quatuor sequentibus. Porrigunt praetcrea ad puteum publicum, de quo vidus Pap. q. 44 . & Speculator tit. de censib. g. nunc dicendum. Cuius verba haec sunt: quaedam vicinia habet puteum, clibanum, vel porticum communem quae eget resectione, vel purgatiane, omnes compellendi sunt. Collectio enim non fit propter personas, sed propter domos, nec est a personis, sed a domibus facienda. Rudiusculus textus, a quo tamen recedendum non putatii, ne quid auctoris sententiae deesset. Exceptio vero est in curione parcaeco inter Ecclesiasticos:
Ita enim Sonatus an . I 184. 24. I ulli), agente Io. Escorceuelio pro oppidanis qui curionem ad refectionem moenium teneri Contendebant. Altera exceptio est in equitibus Melitensibus, quos oppidani Columerienses una cum caeteris ad eamdem murorum causam complexi fuerant. Ita iterum Senatus an . II 86. s. Matth. Caeterum de primis licis impensa, a quo illa debeatur, aut, ut vulgo dicimus, deia defensi du premiis auri dixi ad i. si pendetes. S. 3. de ususe. E quantum etiam ad collationem pontium, cum eadem prorsus sit ratio quae in itineribus, si videlicet urgeat comunis, publieaq; necessitas, vide caetera ad i. cum in plures. g. vehiculum. n. Ioc. obseruabis autem quod nee tam grauatc forsan auditura sit de quinque Lutetianorum pontium duobus excultissimis studiosia posteritas: Ille enim & famae urbis particeps, quem vocitant pontem --norem, extructus est quadrato lapide circa annum 1314. mulctatilia Iudaeorum pecunia, scribit Io Galli q. 318. Alter vero qui maximum Sequanae alueum sublicis defixis,
gratissimi instar, renidenti'; oppiduli, amplectitur, delibato ditissimi unius duntaxat
ciuis patrimonio qui hocce in charam patriam beneficium contulit, quantus quantus hodie, atque in longis limos annos futurus est, operosas,ingenioso vultu, compages suas obtinet. Iam antea de de isto urbis nouissimo ornamento diximus ad l. creditor. ε. vlt. n. de adt. empti. LEx s.
ctui siubpretextu decanorum,sem colligiatorum, cum id munuae non impleant, aliis muneribus conantur se pubirabere, ses sub nuda appellationis velamine, collegiatos, seu decanos appellant, eorum stam
De decanis suse ad l. non plures. su p. hoe tit . ad quam & de honorariis dignitatum titulis attigimus. Fraudulenta vero eiusmodi nudae appellationis velamina quam irritae me debeant, docet aliunde hic textus, Ze lex vn. de collegiat. lib. I r. quae omnino similis cst, atque etiam lex vlt. de serv. fug. g. addit Bariolus legem, semper. f. pen. dctu. immunit. E. ubi singularia haec observo: Nee omnibin premisiaὸ qui in his rectois assumpti sunt, immunitri data , sed artisicibus duntaxat, id est, ut eodem s. interpretor, vi necessariam operam utilitatibus publico exhibent, vel, ut ait lex s. g. negotiatores. datu. immunit. qui sunt in actu, dicimus nos Galli, qui sent emplo ῆ: eoque sensu acci-
27쪽
piendus est tit. de agentibus in rebus, lib. 12. Cod. populariter ita partolus: Qui est in matricula alicuius artis, & non exercet, non gaudet priuilegio illius artis. Memini. eum primum in forum veni, certatum fui sic ex his acerrime in publicis causarum acti,nibus an. t 18 o. viruin Ludovicus Adiacetius frui deberet secretariorum priuilegio, liberamque omni laudemiorum, seu εἰσδεκῖκυν scutalium iure suam Comitatus Castro villani emptionem consequi, cum liquido constaret emptum suisse ab eo secretati, munus qiuas pridie maximae illius emptionis cuius quinta pars debebatur scolorum Reginae, tunc Calui montani Bassinei Comitatus fructuariae, inudate enim iii, illud est ex prouinciae moribus) itavi non tam priuilegium, quod agnoscebat Regina, quam mera,&coquisita fraudis occasio , seu statum cauti costitueret. P aeuit tamen nihil deberi, cum Adiacetius nihil nisi ciuiliter egisset, comparato nimirum secretario regij munere antequam Comitatum emeret: quem bonu dolum potius quam saudem merito quis dixerit,ut persequitur effuso sermone Molinaeus ad consuet. Paris 3.23. perorabant Lud. Buissonius, de Ren. Cho pinus, duo tunc fori nostri lumina. Quaesitum vero est in maiori auditorio an . isis. 3o. Iuli. uter Craduatorum sita priuilegiarios madiosos vocamus qui gradum aliquem in Theologia, vel iure pontiscio consecuti sunt in praeserendus esset in Meldensis Ecclesae praebenda quae non in altero mensum qui ad Graditatos nominatos spectant, vacaverat, sed in mense Graditatorum simplicium. Licet enim menses duo qui Graditatis simplicibus destinati sunt, vota cari vulgo soleant menses gratificationis, quoniam penes Episcopum sit conserre ei Graduatorum quem gratiorem habuerit, tamen quia compertum est alterum litigat rum gradum Baca laureatus accepisse in iure potiscio, mense uno duntaxat priusquam ei collatio ab Episcopo seret, citraque ullum iuris illius studium, quod ex conscriptis inter Leonem X. A: Francisc. I. tabulis sconcordata vulgo dicimus) quinquennale esse oportet, atque in hoc unum vi subitaneo illo gradu fraus gradu atis seret ab adolescente qui vix dum annum is . artigerat, qua arte deinceps, si toleraretur, sttigiorum labor studiosis omnibus qui in Academiis consenuerunt, irritus, per auaras Episcoporum ambitiones, fieret, Senatus ostensonali illo gradu studi j iussi perhabito, praebendam Datanio, plurium annorum in iuris pontificu scientia graduato, viro alioqui bene de literis merito, quique per annos septem in Academia paris docuerat, addixit controuersum beneficium. Rector Academiae intercessit in causa, Latin6que sermone dixit pro Datanio, ut in iure quod aduersus quotidianas Episcoporum iniurias tutandum esset pro veris studiosis. Aduersarius qui causa cecissit dicebatur Barreus,filius ne-pe Episcopalis iudicis eui de publico studiosoria peculio largiri istud Episcopus voluit.
Adiectiim etiam est de Rhemens Academia, ex qua titulus ille quasi Comicus, ad sustinendam Baccalaurei in theatro iudiciali personam, anticipatus fuerat, probatum nempe admissumque a Senatu hucusque neminem qui testimoniales anteees tum huiuste modi scholae seu in iure ciuili, seu pontificio literas proferret: Deinde vero quamuis de reliquis huius regni celebribus Academiis annumeranda esset Rhemensis, anteponendum tamen semper fore Datanium ob Academiae Parisenss praerogatiuas, reliquarum,ut in confesso est, Principis, ut perspicue commonstrauit non ita diu decisa quaestio inter Graduatum Paris Andensem, uter alteri in consequendo Archi presbyteratu Burgoliensi praeserendus esset. Parisenss enim aduersus Andensem tametsi antiquiorem, superior in publicis causarum actionibus suit. Egerunt in causa hac, quam de Meldensis Ecclesiae praebenda recenseo, Pet. Martellerius, Io. Muligo eius,& Iobertus.
Dbemus nullam nauem, ultra duorum millium modiorum capacem, ante faelicem embolam, vel publicarum rerum transuectionem, aut priuilegio dignitatis, aut religionis intuitu, aut praerogatiua persona, ρubocis vitulatibus subtractam excusari posse: nec si coeleste contra profera ur oraculum, siue annotatio sit dicimus, leti res de cacheoAM
28쪽
Τit. II. De sacrosanctis Ecclesiis, &c. assiue diuina Pragmatica Sanctio,prouidentissima legis regulas excusare debebit, &c.
Idem omnino textus in s.1. de nauib. non excus lib. II. ubi Cuiacius pauca de se era embola. Brisianius doctissime omnium explanavit. docet enim, inter caetera, em. holam dici ἡδ λερθαι - ο να- mν rem, ab iniecto nimirum , seu amposito nauibus sumento, ut quae fuerit publicarum specierum, seu annonarum transuectio delata quotannis ex AEgvpto Constantinopolim. mssmium M propterea vocat Iustin. in edictis: dixerimus nos Galli, ine HIIe ou vn enuo . Nec abs re etiam appellatur in statio fructuum, seu rei frumetitariae annua, lib. i. cap. 4. de cessionem iure. Molinaeus ad consuet.Paris 3.3o. num. 1. scripsit fuisse Imperialem exercitum ingredientem vel erumpentem: scio de idem rursus alibi eum sensisse. Sed condonandum tanto viro, cui in caeteris debetur quicquid fere ad disceptationes fori quotidianas comminisci possit humana ingeni) sagacitas: quam gloriam di ab exteris fere omnibus exto quent viilissima eius opera, quin & ab ipso Didaco Couatruuia, tanto Hispaniarum magistratu, variis locis, licet decessisse illum non Catholicum Christianum crederet, cum tamen ex scilici vitae clausula quam habuit, depositum in sacra D. Andreae Paris area testentur libitinath Ecclesiae illius codices. Praxis denique huius legis eiusmodi est ex Bariolo, aliisque barbari seculi interpretibus ut, ubi de publico agitur, ne naues quidem Eccleilae, aut animalia, AI vehicula excusenturi Plura ex Baldo, Saliceto, Paul. Castrensi, Ar aliis id genus praetermitto, cum sint mera ad sententiam Imperat ris somnia, de quibus non immerito dicere solebat Cuiactus,aliud agi saepisssime quam quod ipsi agant. Iunge l. seq. decidit enim hoc ipsum in prastationibus, seu angariis terrestribus aduersus priuilegiarios quosabet.
c eminem ab angariis, vel parangariis, vel austris, vel quolibet
munere excusari praecipimus, cum, adfoelicissimam expeditionem nostri numinis, omnium prouincialium per loca, qua iter accipimus, debeant
Iblita nobis ministeria exhiberi: licet ad Ecclesias possessiones perti
neantia. Hodie haec fiunt maxime ubi agitur ge eonvehengis ad obsdiones urbium, exercitiastae instruendos tormentis aeneis,puluere bellico pilis, globisque tormentariis,&aliis eiusmodi impessimentis militaribus.aut etiam de annonis, pabulisque equorum, At s- milibus castrorum subsidiis. Ne autem in angariorum voce haereas, vide Brissonium in verbo. Angarias,& Hotomanum in uerb. Angarus. Prouidendum tamen est, ait Caiasod. lib. s. var. epist. Ici. ne aut exercitus penuria inconsulta fatigetur, aut vastationem nostrae videantur prouinciae sustinere. primus enim prosperitatis gradus est, suis non vile damnosum: ut pro quorum compendio laboramus, eorum non videamur ilia fixis e fortunas. Verba Calliodori resero, qui & idem persequitur epist. 33. eod. lib. s.& epist. 36. lib. q. ubi & haec adiicit: transiens noster exercitus, more fluminis, dum irrigat, opprimit.
c assa ,σ irrita. σ irrita denuntiar er totam Baliam praecipimus omnia statuta, . consuetudines contra libertates ecclesia, eiuris personas inductas aduersus canonicas, vel imperiales sanctiones,
29쪽
o. ea de capitularibus penitus aboleri mandat noua constitutio.
Lata est haec constitutio an . II. 1. . die S. Martini: notauit unus interpretum. Capa
tutaria intelligenda hic est e de libris statutorum aduertit Alciatus. Bariolus libertates ecclesiae redegit ad priuilegia concessa ecclesiis, seu ecclesinicis personis a Papa, uel Principe. Habent autem Galli non modo priuilegia plurima tam ex pragmatica san chione s. Ludoici quae perpaucis capitibus continetur, & pragmatica Caroli VII. quam ex Concordato Francisci I. Leonisque X. sed iura etiam, atque consuetudines ex cucumenicis ecclesiae decretis, prouincialibusque antiquissimas, quas auferri sibi a curia Romana numquam passi sunt, nisi in Armorica, quae ex eo , patria obediensia , in hunc diem dicitur: tantoque aestu certatum semper est &pro priuilegiis At pro iutibus Galliae, ut appellationes tanquam ab abusu intcraici consueuerint, si quid in contra rium Roma proserat. Dixi longe plura ad i. 2. de summa trin. supra.
Ingressi monasteria ipso in ressu ste, suaque dedicant Deo. Ne ergo
de bis te sentur, utpote nec domi ut rerumta.
Hoe ipsum in Graecis monachis tradit Th. Balsamo ad synodum p. ean. 17. Ae cum legerim non semel Io. Fabrum ad vulgati s hunc textum, reperici morem sua artate si milem in nostra Gallia. Masuetius celebris etiam sori Gallici practicus, qui post eum scripsit. loquitur in haec verba, tit. de locato, & tu. emphyt. num. 22. In hoc regno Franciae, inquit, numquam si tacita bonorum dedicatio, citatque Cynum ad hane aut h. idem Chaslanetis ad consuet. Burg. rubr. 7. g. vlt. idem Molinaeus conss. 1 scita ut si quis rogatus fuerit restituere si sine liberis decesserit, conditio illa procul dubio desciat statim atque votum a rogato eiusmodi haerede emissum est, ut longiori sermone explicatur eod. cons. I s. tradit tamen idem Faber ad tit. per quas personas. si item vobis. in institui. legati posse monacho vestiaria & alia eiusmodi quae ad alendum corpus faciant. Quo de pertinet decisio Io. Calli q. 62. in si. Ad doctrina Innocentii ad cap. insinuante. ext. qui clerici, vel voventes. Hoc Λ censet Boeriusq. ΣΟ. in princi p. eum scilicet qui ingreditur monasterium posse reser re bonorum quippiam,etiams Bene-
dichinae, Augustinianaeue regulae se subiiciat dummodo id permissu abbatis sat nee per
modum pacti. Vsque adeo autem verum est religioses,ipso monasterii ingressu, se, stiaque Deo non dedicare, ut, traditis etiam possessionibus intra annum probationis , auferenda esse quae monasterio donata sunt, statuerit perpetuis in hunc diem decretis ordo amplissimus. Solenne ad eas quaestiones Senatusconsultum pronuntiari in pu puris vidimus an . isi a. 7. Septemb. a dom. Virdunio, hodie Senatus Lutiani principe, aduersus Carthusanos Lugdunenses quibus Io. scarronius, cum annorum 3 O. esset, atque in praesidali Lugdunensium consessu iudex, domum, quam ex haereditate patrui possidebat, ipsumque iudicialis sui muneris pretium donauerat, seruato parentibus non modo aedium donatarum v fiuctu, sed εἴ pretii illius, quod ex alienato iudiciali munere redamura esset, interusurio. Omnia in speciem iuuabant Carthusanos. Donatio enim facta suetat extra monasterium in priuati amaci aedibus, secutaque insinuatio apud acta tribunalis Lugdunensis intra tres menses, pater deinde probauerat: eg que
defuncto paulo post per amissi filii taedium in quo defigebat spem agnationis,mater, vidua cum esset ratam habuerat donationem anno 16oo. locationesque domus donatae, atque iudicialis pecuniae usuras, per annos octo, perceperat, quibus ita exactis rescriptu in nihilominus a principe aduersus rati habitionem impetrat, ut quam sui non satis compos ob amissionem filii, secisset. Probabilis ergo videbat ut Carthusanorum depulso vieerantque apud Lugdunenses. Sed cum appellasset mater Senatum, superior tandem ipsa euast infrmata sententia, de donatione ex Galliae motibus, quibus abro gata est tam scucie haec Authentica, vi cap. 28. constitutionis Blaesens s. an. I 179. veti-
30쪽
Tit. II. De sacrosanctis Ecclesiis, &c. 27
tum sit ingredienti monasterium auita ulla bona, vel quae sint de latere, donare eidem monasterio seu directa, dc aperta donatione id fiat, seu obliqua, atque indirecta, ut loquimur. Causa autem Scnatusconsulti ea tuit potissimum, ut postridie ab amplis. Planide qui pronuntiauerat,didici,qubd Carthusianus ille minus ex ossicio egisset,ex-l redatis nempe parentibus,Vt institueretur monasterium. Rursus vero cum in publicis caularum actionibus disceptassent Carmelitae Parisienses aduersus P. Dubo, si de mercedibus locationis domus Lutetia , quae ducentarum quinquaginta librarum crant in annos singulos,priuatoque cuidam Carnaclidae, nominu, Duboys, legatae a patre fucrant,an. 1187. ita ut non solum ex testamento,sed & ex transactione Carmeli tam percopille ab eo anno,possessione semper libcra,clusimodi reditum constaret: tolerauit quidem Senatus legatum, ut qui de viiit r. solo eiIcc, iustit vero praestari eum deinceps non priuato illi Carmelitae, ut prius, scd procuratori monasterii, disipentandum pol te, ii illa. arbitrio prioris. Ex quo discirnus legari posse praedu cuiuslibet usums . Carme- litis, non quidem ut singulis, sed ut Vniuersis, argumento legis, annua. g. r. ff. de ann.leg.qua & in hoc citauit dona. Metius,fisci patronus. Perorabat vid. Fauerellus,& Pet. Maiiguinius an.Isis. i'Feb. idum vero pronuntiatu iamdiu in purpuris fuerat an . Is 8 . prid. assiimpl. virginis in legato facto I acobitae, icu dominicatio, ut latius apud Rob. I ib. rer. iudic. chop. lib 3 tit. I. de sac. polis. δc lib. I. monast. tit. I. atque in Loetianis postumis. lit. L num. 8.
iubemus. Nulli archiepiseopo,nulli a conomo, cui res ecclesiastica gubernanda mandatur,rcs immobiles, aut annonas cimici, sub cui cumque alienationis θecie, alienare licer, Scc. Ea enim tanquam ipsa sacrosancta, religiosa ecclesia,intacta conuenit venerabiliter cuia
st odiri di ut sicut Esa resitionis, Cy fidei mater perpetua est, ira eius mirimonium seruetur istasium. Si quis audacistiritu, mente sacrilega,
tem exunda haec crediderit, emptor prerium amitto, munera qua, eius gratia, dum fuerint oeconomo, siue aliis quibuscumquestersonis, 'fructus etiam Iotius medii temporis. Item oeconomus quι ho fecerit, aut
fieri passus est, commissa se ibi oeconomous administrationi privabitur, edesique eius tenebuntur: quin ιν ipsi tabellione , qui huiusmodi
contractus vetitos ausi fuerint conscribere, Gr iudiceου qui huiuscemodi donationum, vel contractuum gesta confecerint, fglo. id est confici mandauerint) bonorum omnium spoliasione damnabuntur. Potest tamen ab oeconomo certarum possessionum, atque prediorum ecclesia
temporalis usu uctus praepara Iungenda est auth. seq.
Sed hoc si debitum urgeat, nec ex mobilibus silui possit: nec creditor velit accipere pignori ρradia, quorum fructus sibi reputet tam in sortem quam in usuras usque ad quartam centesma. Ttinc enim ad extremum ordinator domus gl. id est abbas) apud eum a quo ordina
tur, g id est episcopum) habitu ab quedistendio gestis glo. id est
nulla re data tabellioni pro scriptura ) iurare deber, maiore parte ibidemsermentium consentients cir debitum exissere, nec ex mobilibus c ij Disilia oo by Gorale