장음표시 사용
41쪽
Hodie priuilegium hoc, ac singulare patrimonis coronae ius est, Vt, quia sacrum, Minalienabile, venalcari usque ad centum annos possit aduersus priuatos: patrimonium vero Caesaris, vel bona nondum applicata fisico praescribuntur per Ao. annos. Late de his Baequetius cap. 7. dumictis deserance, Chopin. lib.3. tit. 9. de doman. Molinaeus ad consuet. Paris F. 7. num. I . ubi dc istud in eiusmodi, quae memoriam excedunt, longissimis possessionibus axioma constituit, centum nempe annorum praescriptionem numquam censeri exclusam per legem prohibitoriam, seu in Ecclesia, seu in principe. Longe plura ille toto eo g. & Didae. Couarruvias ad cap. possessor malae fidei. de reg. iur. in 6. secundae partis relectionis. Attingam rursus adiit. 38. nὶ rei dominicae, vel templorum vendicatio longi temporis exceptione summoueatur, lib. 7. de ad tit. de tu.fie. lib. Io.
Longissimum vita hominum tempsu, &c.
Componenda lex g. si v suffructus municipibus. F. de usu r. leg. & lex Q. An usus fructus. ff. de usu fr. ad quam fuse dixi. In quo tamen aduertendum est ex usu,& placitis curiae . emphyleusm posse quidem dari ad tres vitas, sed non ad annos 3 o. quoniam ubi de vita hominis agitur, vix est ut ex millibus plurimis inueniatur qui centum annos impleat. Quaestum, quando qui diu abfuit praesumi debeat mortuus: &an in dubio decurrendum si ad huius legis praesumptionem quae est, ut quis existimandus sit
vivere usque ad centum annos. Praeclarae autem sunt in eo obseruationes Barioli intractatu testimoniorum, in verbo, mortuum, num. 37. in paruis, inquit, ubi leuis momenti res est veluti si de apociendo testameto agatur, aut de re simili, leuis praesumptio mortis sussicit. Vbi vero res maioris momenti est, visi de haereditate, vel alio quouis arduo, Ac graui negotio quaeramus, tunc non leui, sed valde verismili, probabilique opus est: puta si qui abest conscendit navim, 8c tempestate orta reuersus non si tempore congruo, imo nec inuentus in iis omnibus locis in quibus eum esse verssimile sue rit : at vero si nec nauis ipsa inuenta. Item si in exercitum ierit, nec, pugna commissa,
redierit, visusque a nemine suerit, licet hinc illinc, & ubique loeotum vestigatus. obiiciebatur hoc ipsum ab Hispanis nuper impostori ignoto qui asserebat, signisque velut indubitatis quasi essiciebat ut crederetur Sebastianus ille Rex Lusitaniae, seu portu gallae, ut die imus qui communi omnium fama serebatur occisus, nee repertus post Mauritaniae Tingitanae pugnam toto orbe celeberrimam. Plane tamen nuic eximia tandem laboriosissimi, audacissimique mendach merces fuit, triremis vinculum cui alligatus est Hispano iudicior quemadmodu-olim laqueus Pseudobalduino, impostori alteri qui, cum Balduini, Constatinopolitant Imperatoris corpus, intersecti, per hostes medios, in mysia Europea, quae hodie Moldauia dicitur, numquam comparuisse videret Galliam adiit, Philippo Augusto Balduinum se esse mentiri ausiis est. Resert illat arduinus mendach audaciam, ac poenam. Persequitur Bariolus praesumptiones caeteras de morte absentis qui, per loca insidiosa, vel non insidiosa cum transiisset, visus amplius non est: putatque, si vitr sit honestioris vir, famam imprimis de interitu spectari oportere. Quod s, inquit, senex aliquo abierit, tamdiu te absit, ut, si numquam
locum natalem, ac patrium reliquisset, centum annorum esset, famae etiam AI eo casu
standum est. In iuuenibus velli, si errones, s milites, si denique vitae sequioris, A . quod ait poeta, fruges consumere nati, sufficere existimat, dummodb quinquennalis duret
rumor eos obtisse, & exploratores misi sint ab eo cuius interest in ea loca quibus mortem contigisse relatum est. Hodie expectatur septennium, aut etiam decennium,quibus exactis, fiduciaria fit bonorum absentis inter propinquiores diuisio: Imo septen-niu in Coenomanis,Andibusq; magis placuit. Dubitatum, a quo die debeantur fructus praediorum absentis, &, per constantem plurium annorum famam. mortui. I tum verbest ab omnibus sciti consultissimis in eam sententiam. cum proposta suisset quaestio ad columnam basilicae Parisiensis consultoriam, ut restitui debeant istedi mobilium ab
42쪽
Tit. III. De Episcopis, & Clericis, &c. 39
die quo primum qui mortuus ira est, abesse coppit a prouincia, idque argum. l. in omni bus . de captiuis. E dicam rursus ad i. si quidem. sol. matrim. in L
TIT. III. DE EPISCOPIS, ET CLERICI s,
ET ORPHA NOTROPHIIS, BREPHO TROPHI Is, ετ p TOCHIIs, E T XENO DO C H I I s , ET A s CETERIIs, ετ Monacbs, o priuilebs eorum, O Castren eculis, o de redimenta captiuis, o de nuptiis clericorum vetatu, seupremi .
Obseruabo ab ipso limine distinctionem clericorum, qui ut omnes olim sub iurissi, istione episcopi, ita te, facto delectu, nonnulli semper fuerunt ab eius consiliis, ambienate aedium vicinia,&facti cuiusdam Senatus instar, siae quo scrium nihil in rebus dice
ce sanis ageret. Primam eorum speciem tradit D. Augustinus libro, de vita, & honesta te clericorum Canonici postea vocati sunt, aedcsque cis ad episcopium circumpositae, elaustra hodie die inius de quibus verba haec sunt concilii Turonensis, 3. can. 23. cano nici,& clerici ciuitatum qui in episcopiis conuersantur, considerauimus ut in claustris habitantes simul omnes in uno dormitorio dormian , simulque in uno reficiantur refectorio Me. victum, Sc vestimentum iuxta facultates episcopi accipiant, &c. hoc ipsum&concit. Scrionens. cap. q. parte Desita autem fere omnis illa episcopi iurisdictio est per exemptiones a summo Pontifice concessas omnibus pene collegiis, seu capiti, lis ecclesiarum cathedralium ne veXarentur diutius ab episcopis male ulciscentibus libberiora forsan in ipsos iudicia, &ibsagia ante abrogatum electionum apud nos morem. Haec ex priuatis ccclesiarum plurium archivis. Ex scriptoribus enim Gallicis attigit nemo . quod sciam, praeter Bacquetium, cap. 18. de iust. & iure. Habuerunt verbetiam semper episcopi duos presbyteros in comitatu, & ministerio, Δολυ diu, vitaeque suae testes,ut ait canon, cum pastoris. 2. q. p. imo & simul aliquando tres diaconos, ut in can. iubemus. dist. I. habcntque in hunc diem duos canonicos, aut unum, qui ex ea causa fructus praebendae integros percipiunt, perinde ac si interessent quotidianis ecclesiae sitae sacris. Confirmata sunt in id a Senatu capitulum, de caetero. 8e cap. ad audientiam. de cleric non resid. an. r6o6. 6. Februar. perorantibus Pet. Germano, 3e do m. Marescotio, hodie consistoriano Comite, inter canonicos ecclesiae Meldensi& Io. Cheualerium,eiusd. ecclesiae cancellarium.
Textus alius nullus in iure scu ciuili seu canonico, ex quo probetur ptocho trophia, xenones . sieti hospitalia, ve dicimus, frui oportere priuilegiis ecclesiarum, ccnserique conditionis ecclesiasticae Inaudiui hoc saepius a Dionys Butili crio, patrono consulti iasino, reique pontificiae scientissimo. Caeterii mutorphanum, de orbum eiusdem signuscati esse docent glolsae veteres, maximeque Beati Germani glossarium, ita & utraque vox intelligenda cst non tantum de eo qui utroque parente orbatus sit, sed de qui alteris utro. Prima quidem acceptio generalis cit, scribente Hesychio, ορψω , ό γ' ἐ- ε ρη- ρόει, τεκνων. quo M pertinet istud auctoris Elymologici, b*ωος, ocii,
eoque sensu accipitur toto hoc tit.& tit. de sacr. ecci. Secunda autem acceptio, specialis, de orbitate, nimirum vel patris, vel matris. Sic apud Festum orba ea dicitur quae patrem antisit, aut matrem: sc 5e apud Eurip. in Hippol. Theseus dum mortem, uxoris suae queritur, ερηρος οἰκος, οὐκ Ἱκλουέ ε . apud Sophocl. in Aiae. O οις, πιιδατ ορψαυον se V .pe apud Homer.
43쪽
Nemo adducat supercilium, quasi mere Grammaticum hoc sit. Ad interpretationem enim veteris Neustrinae consuet. pertinet, AI partem quaestionum in celebri illa eausa habuit quae inter III. pr. Cond.& visium agitatae sunt Ista. mens Mart. ab Ant. At naido,& P. Martellerio,ampliusque deliberandum Senatus censuit.
Juxta sanctionem quam dudum meruistis, m vos oe mancipia vestra, nullus nouis collationibus obligabit: sed vacasione gaudebitis: praeterea neque hos trahuscipieris.
Ita Constantinus Imperator clericis,de quoeum immunitate, quatenus seruetur in Gallia dixi fuse satis ad i. s. placet. sup . tit. I. Nota autem quanti semper beneficii existimatum fuerit, liberari hospitum luscipiendorum molestia, sc enim in l. 18. Cod.Τheod. de medicis. vide & l. vlt. in fin. de munerib. g. l. illicitas. g. ne tenuis vitae homines. de Ost. praes. F. tit. ne rei militaris comitibus lauacra praestentur, ins hoc lib. r. tit. de metatis, & epidem. & tit. de salgamo hosp. non praest lib. Ita in inde milites hospitabantur Constantinopoli in pedeplanis turrium muralium l. 7. deuotissimos milites. de metat. hospitantur hodie in suburbiis S. Iacobi, Marcelli, ac Dionysii, apud Lutetiam. Vide iterum ad tit. ne rei mil. comit. ins &adl. 4. obseruare. de ossi pro- cons. s.
oniugia clericorum, ac liberi, eorumque ministeria, immunes sim per ab extraordinariis, i sordidis muneribus perseuerent. Si quid vero vel parcimonia, velprouisione, vel mercatura, honestati tamen con-ycia, congesserint: id in usum pauperum, atque egentium, ministrari oportet. Et id quod ex eorumdem ereasteriis, vel tabernis conquiri ρο-
tuerit, cir coilio, collectum trireligionis gl. id est pauperum) exist
Vide rursus quantum ad immunitates, quae adieci ad l. s. placet. de sacros ecclesquam citaui supta ad i. I. tradit vero Aufierius ad quast. 11 o. in decis cap. Tolos ho-na mobilia eleticorum qui damnati essent, applicati episcopis de generali consuetudine Franciae qua latissimi tunc erant fines iurisdictionis ecclesiasticae r immobilia autem patronis seudalibus, seu dominis loci, ut loquimur. Sed nihil hodie ex his ad episcopum: imo ad pauperes saepissime, prout iudicibus, ex capitali ipso iudicio, placuerit. Feralibus vero istis posthabitis, si, statu illaeso,decedat clericus prima quidem causa estagnationis proximae, qua non extante, deserta tunc, At vacans haereditas vendicatur a patronis seudalibus, seu domini eis, vulgo dicimus, draia da deserance, quae Graecis Fuse de his Baeq. Chop. M alii.
Velba concilii Carthaginensis sunt Clericus quilibet, verbo Dei eruditus, artificiolo victum quaerat. Item omnes clerici qui ad operandum validi sunt, A artisciola,&literas discant 1 ita incan. clericus. 1. 91. dist. possunt etiam honcstam mercaturam exercere, ait speculator tit. de cleric. coniugatis, num. 9. fulcitque hac l. suam sententiam : imo &possessiones conducete, si ecclesiasticis stipendiis destituantur unde se exhabere, alereque possint, nec turpis lucri gratia id faciant: ita enim Calchedo . nens synodus can. 3. apud Cratianum, can. i. si . distinct. cum glo. sic de intelligi
44쪽
Τit. III. De episcopis,& clericis, &c. I
tur canona. in princ. 88. dist. vico loco glossa explicat. Tantum denique macellis, de cauponis dare operain prohibentur, clem. I. de Vit. &hon. cler. vetat etiam Contastantinopolitana synodus can. ii. ne in magistratuum,potentiorumque aedibus seruitu tes persoliales subeant dispensationesque domesticas exerceant. Si secus faxint,& mo niti non desistant, destitui eos iubet,cleroque expelli, quod susus persequitur Th. Bal samo ad Photii nomocan. tit. 8. cap. 3. peccatum autem semper est in hoc ultimum non modo ab Orientalibus Christianis, sed etiam ab Occidentalibus, cum nulla fere domus potentiorum, & nobilium quae presb3terum actorem, dispensatoremque negotiorem non habuerit,habeatque in hunc diem indecentius, quicquid decreuerat Late- ranciue concilium 3. partu 16. cap. II. cuius verba liate sunt: Neministri lateorum fiant, nec in rebus eorum procuratores exastant. 3cc. plus ait Coloniense 3. parte L. cap. 17. Ita enim textus. GMagna eortim has I ι est O m magnam cleri ummimam radiis duos, ut se Luti asque tauriticatus minia, μαινώ cassa. in Capelianos, τι vocant, atque anteambtiun s mendιι ι.Caeterum de clericorum coniugiis,& caelibatu dixi ad aulla. episco po nullam. ins hoc tit.
Item nulta communitas, vel persona publica, vespriuata collectas, vel exactiones, angarias. vel parangarias ecclesiis, vel aliis piis locis, aut ecclesiasticis personis imponere, aut inuadere bona ecclesiastica praesumant: quod si secerint, requisiti ab ecclesia, vel imperio, emendare contemserint, triplum refundant: σ nihilominus banno Jmperiali Dbiaceant, quod ab que satisfactione debita nullatenus remittatur.
Componenda est altera noua Friderici constiti itio, cui initium, item quaecumque. ins hoc tit. Ad utriusque autem interpretationem nihil magis fecerit quam quod adieci ad i. decernimus. p. de sacr. eccl. de defensoribus ecclesiaruire quos, sub primae, ac secundae familia: Regibus, accersere cogebantur ecclesia Gallicae aduersus potemtiorum iniurias. Bannum enim Imperiale, de quo hic docet manifestissime quam exacerbandae essent comminationes, de poenae ab ultimis illis Imperatoribus . eum ocetera, quae a iudicibus speranda sunt,nihil prorsus efficerent. Vult propterea Fridericus eius modi tyrannos,ac inuasores proscribi,seu,ut Italus, de Gallicus sermo est, banniti ciui tale in qua hoc admiserint: ita ut poenis banni Imperialis subiaceant, ait textus, id est ps ctantur longe grauius si in finibus territorii illius eluitatis comperti snt. Manauit inde apud nos vulgatissimum hoc vernaculum, abandonore, id est rem primo occurrenti manusque iiiiicienti occupandam,habendam,abducendamque relinque e. Fuit igitur necellarium aduersus eiusmodi praedones, quibus sacrum nihil esset, tutata se viribus etiam ini perios assimis, accitis scilicet, pretioque redemptis defensoribus, vi supra attigi: quod & pari ratione dici possi de regiis tuitionibus, seu gardiis gardianis, quas
dicimus. cum nimirum vexarentur monasteria, collegiaquc ecclesiarum a potentioribus vicinis, eorumque iuridicis. Destus tamen earum Omnino usus non est, quamuis
edicto Blaesens, cap. 111. sublatae fuerint ob fraudes, exhibitasque ab iis ut plurimum iudiciales molestias,qui seu gratia, seu pretio ista olim praesdia impetrauerant. LEx 3.
serici qui praedia possident inprouinciis, adsi casia pensitanda perinurgendi sunt: aut translationes facienda.
Supplet rectissime glossa: si enim non soluant,inquit, aufertur eis iandus, Sc in alios transfertur. Obseruabis vero ex glo. i. Wil. Cunerium existimasse conueniri posse Clericos coram iudice seculari pro censibus, de tributis, quem licet repraehendat Bal-
45쪽
du, hie praeuset tamen apud nos illa sententia ex constitutionibus regiis atque ex usu. Explicui praeterea ad i. s. placeζ. sup. de sacr.eccl. quid proprie dicantur transsatio
Ossciales rationales obnoxii ratiociniis ad clericatus honorem transire prohibentur. Ruod si clandestinis artibus irre erint, duas partes rerum siuarum concedant liberis: aut si proles defuerit, propinquis: propinquorum necessitudo defuerit, geminastoniones o ciis, in quibus
militant, relinquantur,portione tantummodo tertia sibi retenta.
Solam ex textu decisionem refero ad quam spectant titulus lib. r. Decretal. de obligatis ad ratiocinia ordinandis, vel non, S leX, οι et , seu, tutores. E. loc. lex 99. iussio. & lex. rio. uniuersos. Cod. Th. de decurion. lib. ra. At vero de concilium Cariathagin. tit. 8. in haec verba quae inscribit Fulgentius in Breuiario canonum: D diaconi non erLnemur qui procuratores. , acuresolutores fuerunt pupillarum, nisi post deposiva -ιο fa,ctreddita ratiocinia Agitaui hanc quaestionem ex rure quo hodie utimur, adi. vlt. is de seruis fugitiu. Iunge autem Auth. seq.
Sed ne curialem, aut ossicialem, clericum fieri permittimus: ne ex
hoc menerabili clero fiat iniuria.Si vero tales persona in clero constituantur propria fortuna reddendi sunt : nisi monasticam vitam aisquis eorum non minus Is. annis impleuerit, Scc. σgeneraliter quicumque in quolibet ecclesiastico gradu constitutus ad secularem vitam redierit, glo. habendo uxorem, vel concubinam, ut & in textu est honore nudarus curiau fortuna propria ciuitatis reddatur.
Prima obseruatio suerit de curialibus seu decutionibus cuiusque ciuitatis. Viscera cnim,& neruos ciuitatum imo & minorem Senatum vocat Novella Maioriani,tit .primo,atque Calliod. non modhlib. s. ep. n. sed& lib. s. ep. 3. hodie ferme dixerimus, Consistera deviister ambiturque a nostris eiusmodi municipalis dignitas, licet olim vita retur ab omnibus, dareturque inuitis, atque ex necessitate originis, id vero maximὸ quoniam, praeter munera, Oneraque ciuitatum quae subibant, & fiscalia etiam debita tributaque colligerent, Aeque eorum casu tenerentur: suse ista toto est. Cod. Th. δίIustinianeo de decurionibus atque Novella i. Maioriani quam citaui supra. Inde non plebei), vilesque ad Aecurionum honorem accersebantur, sed qui potiores genere, ac nacritis, ipsaque patrimonii amplitudine haberentur, vide in id ilh Forner. lib. I.
cap. 12. selectionum.&Cuiae. acii. s. expertes. de decur. lib. Io. de usu autem Gallico vide Chopinum lib. 3. tit. 1o. de doman. Duumviri, qui priscis illis curialibus praeerant, habebantur loco, instarque consulum: quadamque velut imitatione veterum dici possit admissos esse in uniueisssere nostrae Galliae ciuitatibus Maiores, quos vocamus vulgo, seu praefectos mercatorum, ut Lutetiae: praesunt tamen non duo, sed unus, Scabineis modo quatuor,modoque maiori,aut minori numero, prout maior, minorue est Huitas. praeest vero etiam ille. quisquis maioris munere fungitur. decurionum. seu urbicariorum consiliorum, ut loquimur, collegio. Ulterius non persequar. Tractaui enim ex profesto ad i. vn. ff. si quis ius die . non obtemperauer. At ad tit. dedecuri n. in . lib. io Secunda autem nostrae huius Authenticae pars,quae est de constitutis in gradu ecclesiastico, ad eos referenda est qui in sacris ordinibus cum sint, clero tamen, cui nomen dederant,exeunt, nuptiasque indecores, atque ut cum vate hoc dicam, incon-eessbs,
46쪽
Τit. III. De episcopis, S clericis, &C. 43
cessos hymenaeos, nempe temeratis ecclesae constitutionibus, Voto emisso praserunt. Eo enim casu solis illis parcitur ex concilio Aurelianensi, 3. cap. 7. qui invita ordinati sunt clerici, de coniugium, post ordinationem, eligunt: mera concilii verba exscribo. Frequentissimum vero istud nec in Optimatibus duntaxat, sed in cuiuscumque etiam
Quod hic monastica vita excipitur, ut ad eam scilicet libere, curiisque ciuitatum inuitis transire possit decurio, dissimulari non potest emendari in eo legem, Quidam ignauiae sectatores. in f de decurio. lib. 1 o. cuius licet politica ratio vetustis etiam Galliae nostrae Regibus placuerit qui vetabant ne quis monachus seret,nis impetrata plius a Principe venia,quod planum fit ex Marculso lib. I. cap. I9. concilio Aurel. I. cap. s.&capitul. Car. mag. lib. I. cap. 12O. at vero A ex consuet. Calui moni. art. 3. &Meld.
art. 79. quae parua prisci illius moris vestigia exhibent, rediit tamen iure optimo plenissima iterum Iustinianeae huius constitutionis libertas sub Capetianis Principibus quorum durat, regnatque in hunc diem scelicissima apud nos series. Quanti enim facienda sit Christianis ea ad votum monasticum libertas, ostendent laudatae numquam satis duae D. Augustini paginae quae habeatur cap. 31. lib. i. de motibus ecclesiae catholicae, tomo primo, at vero S homilia 14. D. Chrysostomi ad epist. 1. Timoth. ηλκῶ.
Loca illa duo quas quis studiose legerit, fatebitur, ni fallor, reperiri nihil quicquam
apud D. Hieronymum, Ambrosum, Basilium,Sc caeteros ecclesae proceres, quod magis ad illam partem feriat. Oimc οἴμοι um, Eo ποιο αδ . sic inter alia D Cla sostomus de veris monachis: Sanctis rasit, atqae inter homines angese. Benedicti ni igitur de tam pio Capetiorum principatu auctiores primum, numeros resque sichi, quorum tamen vetustissimum ordinem labefactarunt tandem satellites voluptatum
diuitiae nimiae quibus hodie ad voratrinarii nequitiarumq; horredas, portet sal q, species insaniunt homines nihili, equites, foeminae, quinimo SI Optimates, apsque Principes, id vero depositi Commedaeque ut vocant,damnabili titulo,quem sane mirum est, imo de stupeduin quato Dei munere, ac beneficio arceant hactenus a suis finibus Cran dimontani monachi quorum auctor fuit Stephanus, Arvernus nobilissimus anno Io g. testante Vincentio Bellovacens lib. 16. cap. 4s. Item de Guillelmitae, seu Athimantelli quibus etiam familiam duxit fecitque pium initium Guillelmus, Aquitaniae Dux, de Pictauenss Comes. D. Bernardi discipulus, anno Iis 4. testant. Bergom. & Colon. Chron. Carthusani quibus Bruno anno io8η. praeclarum istis elogium, quod soli religiosi toto orbe Christiano quingentos iam annos amplius,unis moribus, Ac numquam mutatis legibus vivunt) Praemonstratenses, quibus Nobertus, Lotharing. nobilis, aniano itis. apud Sigebertum deinde & Valli scholares, quibus Guill . Ricardus, Dutitat dus,&Manasses, Theologi Paris anno i 227. Horum enim omnium priuilegia, electionesque a nominatione regia liberas nodum infecit aetas peior auis: supersuntq; illa veluti de tam infami naufragio tabulae. Vide plura si lubet,apud Chopin. lib. I. tit. 1. de
g. atque lib. 2. tit . de sic. polit.& lib. i. ac 2. monast. Successerui etiam circa ea tepora,
factoq: quasi impetu, Fraciscant, Duce pracis eo: praedicatores, Duce Dominico: Carmelitae, Duce Cyrillo Graeco: Augustiniani, Ducibus Ioanne Mattha, S Fcelice an a choreta: posteaqi Coelestiniani Duce C testino circa annu i 3Oo. tademq; Minimi, Fra cisto de Paula, bono auspice, anno i i. de quo scripsit ingenue,ut omnia, Phil. Comineus in Ludoico XI. cap. 3o. suceiescat aute hodie, atque indies quae Benedictitiis praeacipue pudorem foedit sussundat noua,veramque, ac piam egestate professa et merit. Nempe enim duo illa sunt monasteriorum nomina apud Baslium, Euse-hium. Philonem, ac suidam.quasi dicas exercitationum, fle vitae seuerae ac venerabilis loea. Atque ut fals illi,qui Benedicti num nomen praeferunt, monachi intelligant vel a veste ipsa quam induunt, quae eorum s Uctitas esse debeat Jubiuneam hic, ut loco idoneo,verba ipsa Dorothei, doct. i. υνδανι υ b υἰ xsυκου- ον. Gut Lias συμcori,
47쪽
obita ιον ου μ --σ- π ψο- , μα num re ακμυα,- λεγ laait, cura n. Sinum mim humiliatianis. Infantes enimparui, M onocentes ferunt cucustas: - autem persecra alatu non. Mos Utur istud se ut vel pueris 'siti similis smin ab imiscentiam, quemadmodum loquitur ostolin. Sic alid finemquen hilominus faciam ex ultima ea parte homiliae ΑΑ. D. Chrysostomi in Matthaeum, uua tantus vir propensissimus alioqui invitam monasticam,docet laicos, seu seculares, ut loquimur, po L non minus sperare de beato vitae secundae praemio, si modo pie vivant, quam qui sele in montes, aceremos abdiderint. Verba eius sunt in partem:
Si quis non dicam rapere: sed attentare tantum iungendi causa matrimoniisacrati mas virgines ausus fuerit, capitali poena feriatur.
Ontinae Bariolus, M alii inferunt axioma certissimum, in atrocioribus puniri affectum licet non sequatur effectus.Ebenim grauius, de atrocius in huius legis specie crimen est,quo raptor Deo dicatae virginis tria uno audaciae impetu ridocet Decius duobus locis, consit. 179. & 3o6. videlicet mcestum, adulterium,& crilegium. Aurelius Prudentius in passione S. Laurentii. Cernis sacratas virgines
me est monile ecclesia, His ita temmu comitur, Dotata sic Christoplacet, sis emat altum venirem, dcc . Apud Iuonem Carnutensem lib. 3. decretorum, verba sunt haec concilii Armsense: sciendum est omnibus, quod Deo sacrarum foeminarum corpora, per Votum propriae sponsionis, dc verba sacerdotis Deo consecrata templa esse scripturarum testimoniis Comprobantur,dc ideo violatores earum sacrilegi ac.iuxta Apostolum filii perditonis si, noscuntur. Vide duo excurrat D. Hieronymi vehemens in eo spiritus lib. 2.eplit. 3.
ii tig Im moneti Cilonense 1.ean. ii ut exasperentur tanto magis pinnae ad se
quenti istinam nequitiam recenset textum huius legis integrum. Immanc quantum la. cra illa polluerint dissensiones ciuiles nostrae Galliae:
Alia species in qua assectus solus punitur,est in crimine laesae maiestatis , vulge. τ' qui s. in L ad IIul. maiest. Crimen enim est sanctitatis, seu sanctificationis, et Nin apud Suidam. Dicam paulo latius adiit. maiest. In cxTVnc est ut poena '' , S e A- - , Horiseeuto effectu quod explanavi fusilis aQl. I. st. quod ei alter statuer. Condonatur enim aliquid primis illis motibus ut qui non
sint in nostra potestate,ait glo. hic, unde 'vocantur eleganter ab Hierom moenistol ad Saluinam. tradit Matbaeus Assi. decis. 276. praeclarum de virgine n dicium cui resuctarati ac inuitae basium libaucrat,mnque sternere conatus fuerat in loco publico rcinerarius iuuenis: cum enim Federicus Rex scire desideras q plantae temeritati,cum dc in publico admissa esset, deberetur, censuerunt omnes Ne
48쪽
Tit. III. De episcopis, & clericis, dcci s
politani iudices non capitali iudicio,quia secutus non fuisset effectus sed poena relega
Presbyteros, Diaconos, Subdiaconos, atque exorcisus, e r lectores, ostiarios, σ acolytas etiam,perfnalium munerum expertes esse praci
Clos a de interpretes inter personalia munera tutelam, & euram praeeipuὸ colloeant. Cum autem ostiariorum hodie nullus sit usus in Ecclesiis, tamen ex eadem assiduitatis perpetuique ministeri) ratione, qua obligabantur olim ostiarii ut eos tantum in Eccleua, qui erant fideles, reciperent, quemadmodum in concilio Aquilianens t. legitur, ita & hodie in Senatu, Magno consilio, ratiociniorum, seu computorum decintia, consistorioque principis, ostiari3, seu apparitores,& viatores,quos dicimus, immunitatem illam tutelarum obtincnt, nempe argumento huius legis, presbyteros. Eamdem quoque rationem assiduitatis tradit lex, generaliter. infiti octit. cur presbyteri tutelarum molestiae expertes esse debeant. Longe autem ulterius progreditur Synesius, epist. ros. postquam enim imparem sese sacerdoth amplitudini, S grauitati, ῶς kρωαμης mino DA, ait ille, professus est, & sacerdotem oportere esse hominem diuinum dixit, cotinuo subiicit, numquam solum cum esse debere in iis quae ad Deum spectant, iιεινοτα0ς έη, νομιοὶδασκα- ων,--ο σμία sio λος, Ζα δε
ipsa intersereda existimaui vi quae aperiant explicatius, At planius. Adiiciendum etiam de Archipresbyteris quod ad disceptationes forenses faciat, dignitatem enim esse At chipresbyteratum, liquido constat ex can. perlectis. 11. distinct. ubi dicitur Archi presbyterum super omnes Presbyteros in ordine positos curam agere Wassidue in Ee etesia stare, absente Episcopo Missarum solennia celebrare,& collectas dicere,vel aliis facienda praescribere, quod interpretatur longaus, ac elegantius Fr. Duarenus lib. . de sacris Ecclesiae ministeriis, ac beneficiis. Quaestum est an . Isso. in Senatu regi Turonum ie bellante Lutetia,utriim Archipresbyteratus Andegavensis, cui iuncta esse rectoriam parceciae Audartiae constabat, esset dignitas, Ad an proinde ad collationem
regiam pertineret. Iudicatum veth est eo casu dignitatem esse,ut in cuius accessionem veniret rectoria, vindiciaeque propterea secundum heneficiarium regium dictat sunt. Narrat causani Annae. Rob. lib.3. rer. iud. cap I. Aliud vero si Archypresbyteratus inaccessione rectoriae veniat. Tune enim sola rectoriae ratio habeda est, ubi de collatione eius agitur. Quod Λ nuper in acri, ambitiosaq: potentioru contentione decisum vidimus ad quaestione curae seu reistoriae Seuerinianae apud Lutetia an . sa3.inter Ant. Heu-giu, theologii sacrae Sorbonicae societatis optimu qui agebat ex collatione pontificia, At Pet. Ru melium, alterum theologum, qui ex collatione Illustr. Pet Gonciti, Cardinalis, a quo beneficium, non ut rectoriam, sed ut Architresbyteratum,dignitatem scilicet, cui iuncta esset rectoria, obtinuerat. Agitata lis tuit in consistorio principis, Mpostea in Senatu apud Baslicanos recuperatores, vicitque triplici iudicio Heugius Vt notaui iter u ad L 3.de usur is placuerat vero antea.& hoc ipsum mense Ianua. iso g. in quaestione Archipresbyteratus Garactant, dioeces Eeolita. eum nempe accedere rectoriae, seu curae de qua perorarunt an .isos. mense Ianuario, in maiore decuria Pet. Molinaeus,&pet. Martellerius. Quantum ad Archidiaconos, certa hodie fori est regula, conferre posse principem, ubi Archidiaconatum vacare, sede vacante, contigerit, quicquid antea contenderetur in contrarium ex ea specie qua Archidiacono incumbit cura animaru quippe oculo Episcopi. Disceptata enim cum bis fuerit illa quin stio in deaurato auditorio. pronuntiauit primum Senatus Archidiaconatum Ecclesiae Constantiens s apud Neu strinos collationis esse regiae, quont m Archidiaconatus eri ma est dignitas eum Iurisdictione, quae vieem obtinet, vultumque quas induit absentis Episcopi, titi de oss. Alchid. lib. I. decret.& Concit. Coloniens 3. parte I. cap. I 2.
49쪽
atque Lateranensi, sub Alexandro III. parte . can .rs. Gratianus eius meminit can. praecipimus. M. q. a. quamuis enim animari m cura ei insideat, fit tamen hoe impro prie. cum sit nomen iuris Causam agebant Marcellerius dc Duretus. pronuntiatumhoe iritim est rursus mense Augusto, is98. in Archidiaconatu Ecclesiae Rhotomagen sis secundum Io. Bulionium, contra Pet.Ceminium. Redacta illa actio est a dom. Ser uino. Dicebam aduersus Annaeum Rob. eaq; ipsa sententia est Boeti; q 186. & Tho mae Grammatici decis. 64. in decis Neapoli L. Vbi fusissime. Caetera qua sunt in lege nostra de Diaconis, Subdiaconis, exorcistis, lectoribus, acolytis, cum neque beneficiis Ecclesiasticis, neque dignitatibus annumerari soleant, ad forum non pertinent. LEx T.
Nec honore, nec legibus Episso ad testimonium dicendum flagitetur glo. id est vocetur inuitus. 'em dixit: Dissopum ad
testimonium dicendum a Itu non decet. Nam persona oneratur,
G dignitas sacerdotu exempta glo. id est priuilegia ta) confunditur, glo. quia iam non esset differentia inter Episcopum k alios
Sed DdM mittis ad eos quo am de seu ministru, mpropositissmero sanctu fitiangeliu hecundum quod decu sacerdotra, dicam ea quae
notierint, non stamen iurentu. Inoleuit a longis annis ille mos,vi Episcopi, Presbyteri, ac Resigiosi ius urandum
praestent, manu non sublata in altum vi laici, sed admota duntaxat pectori. Perquisui rationem ad i. egregias. E. de iureiur. ubi plura. Cur autem laici iubentur a iudice tot tere, seu leuare manum,ut loquimur, cum ad testimonium iurant, eruditissimus psal. teria interpres, Genebrardus docet ex professo ad psal icis. Confitemini domino. vers. 17. ubi verba haec explicat: O A aaaiι manum suam. Id est, ait, leuata manu iurauit se eos prostraturum in deserto. solent enim iurantes e letiare manum. Sic Deuteron. 31.
Levabo ad caelam manum meum, o dicam fas ego in aeternum. Genc qI. Leas manam meam
ad Domisnm Deum excelsitim. Nehem. s. δερον terram s p. pro Milionis j loasti manam τι tradense . Totum istud ex eodem interprete: quod ea potissimum ratione subiicio quia quotus quisque est qui morem quotidianum non sciat, unde autem inuectus sit nondum didiceram. Lax 8.
Presbyteri, si hoc ipse quod nihil metuant, vera in tesimonio dicen-GIuppresserint, salua esse debersat actio litigatoribus.
Glossa vitima notat eum committere falsum qui tacet verum. Hoc & cap. I. de salsis antiq.& can. quisquis. n. q. 3. l. . s. I. cum l. si quis obrepserit. K. de fals. At quia videtur contrarium in can. ne quis arbitretur, 11. q. E. glossa ad eum canonem ita soluit, ut dicat taceri veritatem posse impune, citiἱque metum, si ex alia causa quam testimon id fiat, sicque intelligit d. canonem, nequis arbitretur. Secus s rogatus, accitusque testis quod in vero est suppresserit, At ut ait d. lex prima, si ob testimonium non dicendum pecuniam acceperit. Proponendum vero, atque allegandum illud est, seu, ut vulgo loquimur, ιι μοι arascatu qtie Ie Iesmain a esse coννompa paν arg/ns psaν ne deposνia veme: in quo frequentissima est vel ineruditis practicisclex, Diuus Hadrianus. F. de re iudic. prosert S: Bariolus hanc l. Presbyteri aduersus notarios qui, pecunia for-
50쪽
Τit. III. De Epistopis, dc clericis, &c. 47
san corrupti, aliquid in contractu conscribendo praetermiserint, vel aliud quid simile
Presbyterum minorem Is annis fieri non permittimus: quod idemo in Epycopo ordinando.
Vide quae adieci ad i. s. Presbyteros. sup .hoe tit de graui & laborioso munere presbyteri. Concilia autem annos 3 o. tantum desiderant seu in presbγtero, seu in Episcopo, ita incan. Episcopus. 67. dist. ex concilio Agathensi, ita in can. presbyter. dist. 8. ex
Neocaesariano concilio, can. H. Ita & concilium Aurelianense, 3. can 6. & Arelatem se, 3. can. I. Tridentinum tamen aetatem illam anno x s. praegnivit, cap. 2. sessio. 23.
hoc&ipsum constitutio nostra Blaesensis cap. 19. Quibus tamen insuperhabitis eum Episcopi mille ac mille ignaris clericis ordines etiam ante annum aue. coferant, censuit Senatus an . II98. s. Decemb. quemdam nomine, Barot restituendum esse ex capite minoris aetatis aduersus venditionem praedij paterni, quamuis tunc esset presbyter. Frustra nimirum in ea quaestione commedata est tanta dignitas ex scriptoribus Ecclesiasticis, misi ine autem ex D. Hieronymo, Ambrosio, Augustino, & Chrysostomo. Spectato enim naturat iure quo vix est ut quis ante annos hs. vigorem animi compleaverit, gratia illa aetatis, pudendo Episcopis exemplo, ad presbyteri munus coercita est,ut scilicet, quales quales sint, illo fungantur per culpam praesulum, non autem ut benes eici legis careant quae minoribus deceptis subueniendum esse voluit, quos ε sitis explicat lex I de minorib. Aliud iudicatum in magistratibus, notariis, regiis scribis,& apparitoribus, si ante annos as . contraxerint, ut dixi ad II. de minor. V.
Diaconissam nullam ordinari pracipimus, qua minor sit annis Mo. aut si adsecundas nuptias peruenerit.
Institutas fuisse olim in Ecclesia Diaconissas costat ex Apostolo, epist. r. ad Timoth.
cap. s. ad quam & Chrysostom homil. Iq. costat vero etiam ex lib. I. costitutionu Apostolicaru, qui elemeti primo tribuitur, ex Epiphanio lib. 3. cotra haereses, tomo 2. haeresi 79. passimile ex conciliis. Vidua eligatari ait Apost. non mim sexaginta ausorum, qua
fuerit υλα viri iner. in operibaia banis testimaniam habensimus edaeaais, si bosuis recepi s sanctorum pedes Luis. si tribulationem patientib- μbministrauit, si omne opin bonam μι- ferata s. Maxime id fiebat ad pr standa mulieribus Christianismum professis ministeria, ut scilicet quando nudatum earum corpus fuisset dum intingerentur, seu baptizarentur, c adem, dixit D. Clemens, a sola ministrate muliere viderenturi Eligebantur autem modo virhines, modo viduae quae uni viroatis iam prouectae: versabaturque Episcopi singularis in delectuesbyteri qui parceciae, in qua admittebantur, praeerat, Vt ne eligerentur adolescentiores viduae, ob pudorem nempe Ecclesiasticum: nominatim ita statuit concilium Carthaginense, 4. can. Io 2. nec ulla res fuit ustatior initio nascentis Ecclesiae, ut tradit, inter caetera, concilium Aurelianense, L. cap. 18. Desitus denique iamdiu ille mos, cuius tamen sanctam vetustatem repetitam vidimus in publicis causarum actionibus an .lsoo. 24. Iuli. per occasionem causae cuius noua erat ista species: Sabarath, quod oppidum est apud Arvernos, instituebantur ab antiquo mulieres ad tuae, seu matriculariae, ut loquimur, quae quotannis paroecianae Ecclesiae curam inter oppidanos gererent. Contigit ut vilis cuiusdam molitoris noua nupta eligeretur intra annum coniugij. Stomachatur ille: dicam impingit nominatoribus apud patrium iuridicum: confirmatur electio ut in qua nihil praeter morem: appellat Senatum. Causa, vido Fauerello, & Aug. Chopino, Renati filio, dicitur. Fauerellus agit, inter caetera, argumeto canonis vlt. iuncta glo. dist. 31. Iocumque ex capitularibus Caroli Magni
fusius suprad.l Iocis. nupsissent, & quae ae illo prudentia, va pi