장음표시 사용
21쪽
te oriatur diuitiatum insectatio. Qua ratione Mor, Ornae Ecclesiam.
i De bonis co ρο sesionibus Ecclesiarum. importuna est, & morientium plurimi non tam dolent eripi sibi vitam , quam aliis superesse. Hinc publica oritur & pertinax in diuites decla
matio, quam meo iudicio dixerim non tam ab odio diuitiarum,quam ab amore proficisci. Nimirum ut Amantes infortunati , postquam spurcissimae cupiditatis explendς spem amiserunt,& litare non possunt voluptati: in eam , qua prius ardebant, pulchritudinem atrocissime debacchantur, aras quas antea erexere subuertunt& iniuriis opprimunt quod prius religioso colebant famulatu: Pari fortunae uenit, ut quos mala quaedam sors a diuitiis & dignitatibus expellit, illi amorem in odium vertant, & negatas sibi diuitias ac magistratus ex illiment generose vl
cisci, sit quod prius ambiebant, illud postea pro
Hinc factum est , ut Haereticorum plurimi Ecclesiae splendore ac diuitias ferre non possent, quibus sectam suam ignobili cultu nuper e te' nebris erutam, &Principum odiis laborantem, dolebant non posse illustrari. Quippe licet Seruatoris sanguine Ecclesia imprimis luceat, & nullis magis opibus quam paupertate Cluisti glorietur: Ornant tmen eius maiestatem aliqua in parte diuitiae, Produntque Cruci pudibundae, ad cuius aspectum orbis exhorruerat, tandem regna atque impbria paruisse.': Sunt itaque facultates & fortuna: E cclesii arum monimenta fauoris P incipum , argumenta be-
22쪽
Liber primus. 3neuolentiae populorum, consensiones & suffragia aetatum omnium, quibus quasi pignoribus fidem suam Christo obstrinxerunt,& qua ratione poterant, grati animi significationem exhiben tes, eum caducae & fugacis re Jae haeredem fecerunt, a quo sunt in aeternam & felicem maxime haereditatem adsciti. Quis existimabit alio quam prouidentiae cun- Monu
ista moderantis consilio effectum, Ut nullae Vn-oribo.
quam nae reles diu Principum magnificentia ac liberalitate fruerentur, ut nulla unquam errantisin conuenticula, ad insaniae suae praestidium, opibus abundarent. Noluit diuina clementia ut fanatici illi coetusImperatorum auctoritate ac beneuolentia diu niterentur: abstulit illis opes ac diuitias, quibus error cresceret: omnemque de traxit maiestatis Ec honoris speciem, qua scilicet aut blandiri possent,aut cogere. Ne ergo miremur toties effusam in Opes & nitorem Ecclesiae haereticorum maledicentiam
vident non facile iugulari posse tot septam praesidiis,dolentque sine violata Principum maiestate, tum amplexibus, ornatum beneficiis, cinctum armis & purpura ipsa consecratum Ecclesia sticorum hominum sodalitium non posse lace
Verum antequam eos adoriamur qui bonorum possessionem Ecclesiasticis praecipue, inter Christianos,interclusam asseruerut,expendamus
primum aliquorum insaniam, qui ab Euangelio A ij
23쪽
De bonis oe possessionibus Ecclesiarum. diuitias in crimen versas somniarunt, nec quid quam interesse inter diuitem & sceleratum: quasi post Euangelium Regna, Imperia, Respublicae foedera,consensiones,commercia & quidquid est negotii quo miseria& calamitas pellitur, cessare debuerint, &Christianae virtutis apex sit, Vt pauper sis languescere, & ne diues fias sordidissime otiari
christianis diuitias censuerunt , Aporaritici , Mas,liani. Manichaeorum duo ordines Pelagiani. Argumenta aduerse opes, .c.
Hunc errorem primi mundo inuexerunt, qui Epiphanio haeresi sexagesima dicuntur Α-postolici quasi Apostolorum aemuli & soli tantae puritatis reliquia quantam Apostoli coluerunt. Illi enim religiosissime cauebant ne quid
haberent & ne peccarent in sectam suam, ac aliquid retinere viderentur etiam bonae menti renunciauerant: illorum dementiam , originem, maiores ita describit Epiphanius sa - θ Γυπμαλ-λι ἰὸ- ἀ-----: βουλοi m s m
24쪽
Liber primus. 1Alii secundum illis dici se Apostobcos voluerunt , qui σὰ potacticos hoc est renuntiatores seipsos nominant. Hoe Tatiamuenim diligenter obstruant ne quidquam postideant ε, iidem hhaz, '.
porro a Tutiani dogmatibus velut avulsione quadam taci uost parati. Sustragatur huic seste , altera quae Massali norum appellatur. Illi caelum adiri non posse arbitrabantur, nisi a pauperibus : opes & diuitias onus esse non molestum modo sed sceleratum &sacrilegum , quod homines in incendia aeterna deiiceret: audiendam esse vocem Christi, Vade, vende omnia quae habes & da pauperibus, qua neglecta inquiebant neminem posse suae saluti
ἰοιων ὐ Hηιώτων χροξεγειαθαq,inquit, Epiphanius. Supinum hunc errorem a Manete persico manasse suspicatur sanctus Epiphanius etsi in ter somnia Manetis necessariam hanc diuitum
ruinam & ineuitabile naufragium minia. recenseat Petrus Siculus , qui singularem librum de eius dogmatibus conscripsit. Verum quidem est, Augustinum Epistola s. ad Deuterium Episcopum,totam Manichaeorum farraginem & infamem popellum in duas veluti classes discernere,quorum alii auditores, alii electi dicebantur, Auditores quasi tyrunculi & no- vide Mo- uitii mitius & liberius vivebant : illis licebat 2 h rici ''vxores ducere , agros colere, rebus suiS Vti, car' Atathissicinibus vesci i At qui in electorum numerum erant adscripti, longe seueriore disciplina. ccm. A iii
25쪽
ε De bonis oe possessionibus Ecclesiarum. tinebantur: illi abdicatis omnibus misere pereuntes, durissimo vivendi genere , quo coelum sibi comparant Catholici, perniuem & exitium emebant.
Nec statim desiit pestilens hic turbo, aut unam tantum regionem assiauit. Pelagiani ipsim et hae opum &diuitiarum execratione, quasi specioso
quodam innocentiae ac virtutis titulo , ornauerunt futilia suae dementiae commenta, &Syracusas eo veneno infecerant, cum Hilarius ea de re
consulendii existimauit Augustinum Epistola 88. Quidam inor it Christiani apud Syracusas exponunt H- centes poste esse hominem sine peccato,σ mandata Dei
facile cu tilo dire si ioluerit: Uantem non baptiratu morte praeuentum , non posse perire merito, quoniam sine pec-gato nocitur,diuitem manentem in δuitiis fluis non pose ingressi regnum Dei ns omnia tua vindiderit , nec prodesse eidem posse , si forte ex ipsis diuiti s fecerit mandat . Sunt autem rationes, quibus ad vanissimum
dogma firmandum utuntur, ad tria potissimum capita reuocandae. Primum est,exemplum Christi& Apostolorum: secundu est auctoritas verbi diuini: tertium frequens & assiduus ille diuitum in inferos ruentium casus, , quo facile ostenditur lethale esse cum opibus societatem, nec aliter posse homines cum Deo coniungi quam si ab opum &diuitiarum contagione immortali diuortio separetur. Quod pertinet ad exempluChrbsti. Nytum est omnibus prorupisse in ulutem ho-
26쪽
Liber primus. Tminum nuditate & paupertate, tanquam armis succinctum vixisse qua sit mundo & elemetis, quae fecerat, extorrem, nilque proprium sibi de tanta rerum multitudine, praeter lachrymas & cruciatus assumpsisse. Si sarcinas quas fatiscenti collo imposilit explices, quid aliud reperies, praeter dolores de aerumnas, miseros sces erum nostrorum
reditus, & fatalem censum peccati, quo filios suos infelix Adam enecuit, etiam antequam ge nuisset. Ideoque Propheta verissime cecinit, languores nostros iste tulit & dolores nostros ipse ἰortauitὶ Vbi aurum,ubi gemmae , Vbi caetera amitionis humanae vota, in manibus Christi, Aurodum puer est adoratur, sed vir pascitur felle: In
fantem reges colunt, sed adultum & aetate florente Carnifices nudant: ut hoc ipso constaret puerilia esse quae amamus Imperia te Honores : viris & sapientibus , paupertatem crucis sapere ,& hac una generosas mentes & coelo congeneres deliciari. σHis efformata exemplis Apostolorum sodalitas, quid antiquius habuit , quum mundo &opibus nuncium remittere.&de tanta diuitiarum ac latifundiorum ambitione, quae hominum animos infinitis angoribus vexar, nil praeter fastidiu contemptum retinere. Quotquor primis et emporibus Christo fidem dabant, illi sacrae imaugurabantur paupertati . nudi ad nudum ociata nobilem Ueniebant pa flantia pretio earum quas Vendiderant rerum ad peles Apostolorum
27쪽
s De bonis oe possessionibus Ecclesiaram deposito , proderint sese omnem ambitum &foedas saeculi cupiditates Christo immolare. Vnde vero tam praeceps & tristis Ananiae ae Saphirae interitus , nisi quod aliquid apud se retinuissent
de summa collectar ex agrorum venditione
pecuniςὶ Quod si possidere aliquid & habere pro
prium fas esset Christianis r ut quid tam repentino interitu , Petrus nouos illos Christianaelegis tyrones mactasset: vi quid praecluso poenitudinis aditu, periuros una cum pecunia infelice, ad aeterna supplicia deturbas et Quam sacram & inuiolabilem esse oportet legem quae sanguine sancitur ; & cuius primi infractores sic puniuntur, ut etiam spatio temporis careant quo agnoscere possint se peccasse. Secundum argumentum petitur ex verbis Christi Domini, ubique diuites non a suo tantum sodalitio , sed etiam ab expectatione vitae aeternae summouentis , unde adolescentulo specie tenus & prophana quadam ambitione potius quam religionis zelo ad perfectionem anhelanti imperat Christus: ut vendat omnia qua habet & sic expeditus & liber ad virtutis culmen enitatur, si et M p.rfctus csse vade cirvenis omnia, quae habes G da pauperibuι-habebist esiaurum in coelo S veni m sequere me. Cumque illius consilii acerbitate , iuuenis animus mor deretur, neque tam splendidam posset diuitiarum seruitutem excutere, Iesus dixit discipulis suis :amen dico mobis quia diues dist cile intrabit in regnum
28쪽
s. Liber primus. calorum. &c. longe Vero clarius istam deponendarum opum legem exprimit Christus Lucae I . Lue. 1 . omnis ex et obis 'tia non renuntiat omnitur q iae posita tnou potest mens esse discipulus : Vnde eadem pro-ζe videtur a Christo inlli tuta & paupertatis Δ
aptismi necessitas : nam pari fetu verborum structura sacro fonte lauari eos iubet, qui ad talicitatem apii cuntur : nisi quis renatus fucitat ex aqua ιθ Npiritu sancto non intrabit in regnum c*Artim. Tandem adducunt locum insinuatum exactis Apostolorum , ubi nil proprium habuisse Λo Christianos memoratur, sed cum Christi meri
tis Sc sanguine omnia etiam in communem usum comportasse. Praeterea utebantur haeretici varijs rationibus ad inducendam paupertatis necessitatem: asserentes diuitias esse scelerum instrumenta , & falla ces daemonum praestigias , quibus tanquam vis catis muneribus hominum mentes impediunt, Mab aeternitatis cura dehortantur. Quantis sollici
tudinibus parantur diuitiae Θ quantis studiis opus
est ne pereantὶ quot tormentis miserum pectus vexant si quando abierunt quaeruntur cum dissicultate , amittuntur cum dolore. Et certe hisce curis
occupatum, quam difficile est ad altiora eniti, vix cred ite est posse squallentem saeculi curis animum crucis imaginem admittere, & Deo simul ac mammonae famulari. Ista siunt argumenta quibus haeretici usi sunt aliquando ut diuites coelo arcerent , solisque probarent pauperibus patere ει- licitatem. B
29쪽
io De bonis o possessionibus Ecclesiarum C AP vT III.
Hienos iocis scripturae probatur. Tertulliani locus. Marcionis de Deo mereris testamenti pauperibus infesto emror. Superbia etiam laborarepoueunt pauperes. . Au'sustini sententia. Non esse calumnise premendos ciruιtes ex eodem Augustino.
Ruatur laude sua generosia pauperca S, N ita- pra mundi ambitionem laeto rerum humanarum contemptu evecta, secura glorietur: non inuidemus eius triumphis, quos aemulari n=iles gestiunt animae. Nam ut nullis egere Deo prq-prium est , sic Deo proximum nil Appetera' ,&contra paupertatem ac miseriam sola animi magnitudine luctari. Tales lunt, qu18 Delicitatem sibi non tortuna solatio contenta , roetacu LV
debent: & e siue vjrtutis fundo veraS animi delicias ac voluptates colligunt, quarum umbram di inane somnium, stoligi mortales a vilissimule-bus auro argent bque cogunt mend caro. Verum inoffensia paupertate Iicebit In eoS escere qui veneni aliquid inesse diuitiis afferunt, quod nux possiit arte caueri. Ac primum non itλ -- F imum ax' tales hominum ruinae diuitias laeri co rue nuunt, quin opulentis di dignitate inlignibu medium aliquod supersiit Zepellendae erus pest, ,
30쪽
Liber primus. quam assat ambitio &immoderatus am r Caeculi. Vt quid enim Paulus, I. ad Tim. 6. mandaret ν ariesia discipulo monendos diuites, non si erare in i, certo I 0 ψ Buitiarum,si omnino diuites perire necesse sit. Do acendi potius erant excutere diuitias, & tam lugubre pondus abiicere . quod Deo exosos reddcret Ze inimicos: Verum ita sentiebat Paulus non esse omnino inutiles de noxias opes, si modo seruirent, non dominarentur: si eas regeret animus, non illae animum premerent , si in summa rerum humanarum assuentia homo se pauperem agnosceret , quamdiu Christo coeloque caret, quo uno hominis Delicitas & opulentia continetur. Reliquum est it qui uxoris habent sint tanquam istimae
non habentes cs qui sient loquam non stentes, m quι emunt tanqu im non possidentes , qui etiuntur hoc
Idem Paulus L. Corinth. 8. hortatur Corin- seeundum
thios ut in fratres Christianos paupertate pretas munificentia exerreant: At qua ratione esse poterant munifici & liberales, si nil proprium obtine rent, si uniuersim Christianis omnibus bona erant promiscua & census confusi. Tertio in Euangelio Zacharas eis Christo carus &laudatus,nilutisque suae domus factus certior hoe oraculo , infodie Ialus huic domu,facta est, ludit,. tamen non legitur expoliasse se omnibus fortunis, sed media ramum parte . dimidium inquit bonorum meorum do pauperibus.