장음표시 사용
31쪽
ii De bonis ιθ posse'oniἴus Ecclesiarum, erat Iesu& tamen diues splendidoque sepulturae genere erga Christum usus. Quod si uniuersim diuites Deo inuisi essent non tulisset prouiden tia, ut quod corpus de paupercula Virgine Christus nascendo tulerat: illud post mortem diuiti
Quinto in solemni illo iudicio, quo uniuersos hominum a stus aequissimus arbiter librabit ; ut quid tot praemia spondentur iis qui pauperes fouerint, aluerint, & situm squatio in quo carcerum de miseris corporibus absterserint 3 numquid ista pietatis officia , quae tam solemni laudatione Deus prosequitur, quorum praeco Christus ipse futurus est , absque opum & fortuna tum subsidio exercentur Z quis pauper pauperem pauit quis nudus &inuestis algentem texit quis
1 olis affectibus votisque potens. liberauit e carcere infortunatum di tristi hypogaeo quodam modo sepultum ante mortem Si ergo opes tantopere Deus execratur. Vt
quid tam luculenta praemia iis proposuit virtutibus , qvaei sine opum ac fortunarum subsidio langue icerentὶ ut quid si elicitatem iis spondet facinoribus quae a pauperibus hentari neque si& quibus nemo nisi splendidiori familia oriundus non possit probe defunῆi 3 ergo diuites temere a Christi amoribus arce mus in 'terno isto deliciatii secessu, Omes
pauper obuiaμσμης sibi, triusque operator es Domιnu Prouerb. 22. in quae verba recte Hieron. neque di-
32쪽
Liber primκs. I uitem propter diuitiarum honorem neque inopem pro inopia dellicias, sed iis hoc utrumque et enerare, quia opus punt diuinum m ad ima linem eium 'icti. Imo vero expendamus, num diues aliquid maius Christo conferat quam pauper. liget reue
ra paupere Christus , sed per diuitem doloribus
sitis leuatur: alget in imagine pauperis, sed diuitis velle fouetur : illius vulneribus miser est, sed huius pietate reuiuiscit: in illo carcerem patitur, huius auxilio libcrtatem recipit . a paupere habet quod humanum est pati, videlicet ac languc Rcere: a diuite quod beatius est & diuinius nescire miserias & in tranquilliorem portum transferri. Merito itaque Antiqui Patres sic opinati iunt, nihil esse io diuitiis vitiosi ac scelerati, nec Christianis impositam esse legem suae rei expoliandae, sed tantum religiose & pie dispensiandae. Tertul lianus,lib. . aduersus Marcionem,ubi quaestionem hanc de diuitibus attingit. Diuitias inquit praestare 7 V. 'i l . non incongruum est Deo, per quem oe diuites Alatio ΜμψψWς iuuantur, re multa in Deo opera iustitiae oe dilictionis administrantur ; bed accidentia vitia diuitiis , illa in Suangelio quoque vae diuitibus ascribunt istique m de diuitiis σ de gloria illarum , saecular ιbus frurilibW,
utique in Deuteronomio Morastes ne, inquit, cum manducaueris ,-repletia fueris, oe domos magnas aedifica uerisim bonis tuis multiplicatis S pecunia S auro ea abietur eor tuum, oe obliviscaris Domini Dei tui. Quemadmodum . Exechiam regem thesauris in latum , σ
33쪽
D, bovis S possessionibus Scclesiarum,
de his polim quam de Deogloriantem, apud istos qui ex
Perside adu nerunt, insilit per Esaiam : ecce dies Teniunt auferentur omnia , quae in domo tua fiunt, oe quae Patres tui conge serunt, in Bahlonem transferentur; siem per Hieremiam qnoque edidit : ne glorietur diues in
diuitiis siuis, qui gloriatur sic ilicor in Deo glorietur. Sic in filias Sion in ebitur per Isaiam cultu diuitia rum m abundantia inflatas comminabundus e & alibi Nobilibis, oe superbis dilatabit orcus animam suam Saperuit os siuum S descendent incliti oe magni diuites: hoc erit Christi Pae super diuites oe humiliabitur etrique
homo exaltatus diuitiis, m honorabitur vir utique ob substantiam honorabilis. Ex quibus Tertulliani verbis liquet Marcionem in eo versatum errore, Vt noui testamenti auctorem, prae artifice veteris ocantiquae legis, singulari bonitate & benignitate praeditum diceret ,& hunc quidem malum, illum
vero bonum assereret: quia in nouo testamento benediceretur pauperibus,& praecipua cura eorum haberetur : in veteri vero cessaret sollicitu. do & ratio egenorum, totusque fauor priscae illius legis ad diuitiarum pompam & inanem apparatum spectare videretur. Contra vero, docet Tertullianus Marcionem falso comminisci ridiaculum istud discrimen, inter auctorem veteris &conditorem noui testamenti, neque plus amari pauperes a noui testamenti artifice, quam antiqui,
quia in neutro eorum testamentorum maledicuntur diuitiae simpliciter, ut existimabat Marcion: sed si quando in diuites vocem istam siue exe-
34쪽
. Liber primus. 33erationis siue comminationis, Christus iaculatur, uniuersa eius indignatio in solam diuitum superbiam sese effundit, non vero in diuitias, quibus velut adminiculis, ad Pietatis it Religionis ossicia, quiuis potest uti sanctissime. . Non sunt ergo in culpa diuitiae, sed fatale illis ac domesticum crimen arrogantia : at neque huius mali periculo vacat paupertas: est etiam suasordibus superbia quidquid in suo genere magnitest&singulare illud,opinione sui animum distendit: etiam aegri de morborum violentia later te contentiose disceptant, & tristi ambitione misc riarum feruentes, cum foeticitate lucere non pol sunt, certant esse malorum vehementia de atroci
tate gloriosi. Quot sunt quibus situs do squalior
pro auro est 3 quibus neglectae vestis ac supelle ctilis foediries etiam purpura&palatijs regum plus nitet 3 Non est magno parabilis arrogantia, non ex pretio rerum, sed ex animis hominum pendet, qui& in tenui fortuna insolentes esse positi ni dein splendida moderati. Quapropter etiam in paupertate cauendum Atie. ν;st. esse ab arrogantiae tetro affatu monet Augusti δ''nus Epistolato'. Quid prodest deergere dando pauperibus oe pauperem fieri : si anima mihini si uperbior et Rciatur contemnendo , quam fuerat pos dendo. Omnino itaque suffcere possent praedicta, ut satisfieret argumentis haereticorum, diuitias quasi scelus accusantiumr nisi diserte totum hoc nego-
35쪽
. . t 6 D e bonis oe possestionibus Ecclesiarum, tium exponeret, Augustinus Epistola 89. in qua respondet Hilario. Eua erunt inquit istorum ἀέρu-
A g Ip.'s, latrones Patres nostri Abraham, Isaac, m Jacob, qui tanto ante ex hac vita migrarunt. Habebant quippe hi omnes non parues diuitias , sicut idelissima scriptura jestaturi multos tamen vcnturos , m ab oriente m ab occi-ῶnte, gy non supra ipseos, vel extralbos, sed cum ipsis recubituros in regno caelorum, ille ipse qui propter nos factus es pauper, cum vere ἡiues e set Peracissima promi Fone praedixit. Et quamuis superbus diues, qui indueba-
t-r purpμra stes bysso, m epulabatur quotidie stlendide
apud in eros torqueretur, tamen si pauperis ulceros , q*iante ianuam eiul contemptus jacebat, mistratos fuisset. mereretur mi e misericordiam. Si si pa 'peri illi meri, tum esset inopia, non iustitia, non diique m QAbrahaegremium qui diues hic scrat ibi retur. 3 ea it nobis ostenderetur nec in isto paupertatem persti sam diui Ithon
ratam, nec in illo diuitias fuisse damnatas: sed in isto pietatem, in illo impietat in bios exitus habuisse ; silc si cepit impium diuiti m cruciatus ignis, ut iamcn Pium pauperem subriperet sinus diuitis. Vnde merito idem Augustinus suggillat ingratam &immemorem eorum R- mentiam, qui in Ecclesiasti eo gradu constituti, aut saltem excellentioris vitae amantes, diuites &eos qui in saeculo degunt iniurijs onerant. & inopes ac fortunas contumaci loquacitate debacchatur : cum tamen diuitum centibus 8c patrimoniis vivant,& de eorum beneficentia saginentur. Populi, qui commercijs 5 rebus saeculi indulget, vites sunt & plantae, quas homines Ecclesiastici coclunt
36쪽
Liber primus. Ι7lunt & laborant, seminant spiritalia, temporalia imetunt dc colligunt. Non ergo damnare debent infirmioris meriti C stianos, quorum opibus transiguntur: stia recte vivendo Gr re te docendo, magis eis dicere : si ηου'iritalia feminavimus, agnum est si carnalia etestrametamus 3 sulto quippe minori impudentia strui Dii, qui m εnuum suarum Oonestis operibus ven illis iuunt, iamnant itus a quibus nil acceperieti, quam isti, qui pro
pter ab quam corporis infirmitatem non valentes mani
bo laborare, damnant eos ipsos, de q9orum facultatibus
opinionis contrariae. Huando coepit Christianorum etnio. Porphiri, ealumna opinio Origenis: Paupertatis motiuae initia ex Greg.
Ambras oec. SI c ex digitum pauperumque concordia for.
mari Ecclesiam celet Augustinus. Vt amorem quondam finxit Plato ex coniugio Pori,& Peniae abundantiae &egestatis prodi; sse. Nec obstat huic doctrinae, primaeua Ecclesiae nascentis societas; in qua, omnia promiscua communia erant Christianis omnibus: Non enim ista communitas legis fuit aut mandati alicuius diuini,sed spontaneae tantum pietatis 'obsequium, quo sese mutuo ita
37쪽
Hieron. EP. g. Orig. ho. g. in Mati. Ailaniam non esse diis
i 8 De bonis oe possessionibo Ecclesiarum.
complectebantur Christiani, ut priliatos censius& opes proprias in terris retinere, ijs ignominiosum esse ducerent, qui de una Christi carne in hac vita pascerentur , & unam essent aliquando in coelis domum habituri. Cum ergo libera esset illa vitae communis professio: tam praecipitatum Ananiae & Saphyrae interitum nonnulli aliunde quam ex diui Petri iusto anathemate repetunt. Sunt enim ex Patribus,
qui cum 4ntelligerent, D. Petrum a Porphyrio
saeuitiae damnatum, quod tam leui crimine infensus, atroci execratione Ananiam & Saphyram iugula mei: censuerunt mortem istam tam repentinam, ex eo contigisse, quod ipsos subitus quidam terror perculisset, aut grauis aliqua verecundia derepente consternasset. Ea est lententia D. Hieronimi Epistola 8 Origenis in Mail. homil. S. ubi diserte ait eos sola morte temporali asse cibanullum animae suae detrimentum pertulisse. Dignt,inquit, T intin hocsaeculo recip. repcccatum suum,7 tmundiores exeant ab hac υ ita,mundati castigationesibi is lata per mortem communem : Quoniam fredentes erant in Christo. Puto autem quoniam audiens Ananias hac verba, ideo cadens expirauit: quoniam nonsustinuit arguitione Petrised cruciatus in se, a Deo est punitus,ut etiam expiraret,uerbis et id licet Petra catechirantibus animam
ipsius. Nec Petrum bis debemus putare interfecisse tama nium, sed illum non sustinuiste acritudinem verborum Pe tri dicentis ut quid repleuit satanas cor tuum, . c.
Alij vero crimen Saphyrae non ex eo petunt
38쪽
. Et ber primus. I9 quod partem aliquam pecuniae retinuerit, cum esset Christianus, sed, quod voto consecrasset pccuniam suam in usus & expensas fidelium , &non modo communis vitae genus illud eximium quod Apostoli ducebant interiori animi propos to destinasset. sed etiam de facto esset aggressus. Unde quia vitae communis legem ipse sibimet ipsi imposuerat sponsione solemni: idcirco fidem Deo datam violabat retinendo aliquid proprium de partem pecuniarum celando, quam omnem Chtallo dedicauerat. Nec enim amplius licebat Ananiae & Saphyrae ad priorem vitae forma sine culpa remeare, postquam sacram illam & religiosiam societatis Apollo licae necestitudinem Crant amplexi : iam enim non Apostolis sed Deo subducebant, neque tam de suis aliquid per aua ritiam retinere videbantur , quam de proprio Christi patrimonio, in quod res eorum Volo transierant, per sacrilegium depraedari: Vt enim loquuntur Iurisconsulti, contractus ab initio sunt
voluntatis , sed ex post facto necessitatis, ita voluntarie quis vovet id quod necessarid est reddituruS. - Et ea est Gregorij sententia ad Venantium ex- creeaib i. monachum : Ananias pecunias Deo voverat , quas
post diabolica vici u persuasione Aubstraxit,sed qua momte mulctatus est scies, si ergo iste mortis periculo dignus fuit , qui eos quos dederat, nummos Deo abstulit; considera, quanto periculo in diuino iudicio dignμου eri . qui non nummos sed te sum Deo omnipotenti cui te submo-
39쪽
io De bonis x pe Nionibus Ecclesiarum,n tot ab habita deuoueras stibin axisti. In eadem opinione versatur Basilius sermone de Institutione
A,silii setis Monachorum, Danda opera ne quid quoquo pacto in- ς ' dei'- cfιgnt m profession nostra faciamus , neue simili atque nanias iudicio famus obnoxii. Licebat enim Ananiae pol si unculam Juam Deo non polliceri ac mouere' seit postquam humanae gloriae cuprditare inductus, quidquid in bonis habebat per pro istonem Deo consecrauit, quo videlicet egregio istiusmodi facio. hominum de se
admirationem excitaret, de pretio autem callide pontea nescio quidinteruertit, ei modi aduersium se indignationem Dei prouocauit, cuius minister PerrYssu , 'tne ad poenitentiam aditum inuenire potuerit. Vide Am. Cum itaque, non ratione Christianae Religio
ni , sed solius voti vinculo, teneretur Ananias ad totam summam pedibus Apostolorum appo nendam' sequitur ne tunc quidem Christianos ad communitatis legem & bonorum suorum eiurationem fuisse deuinctos, nisi singulari professio
Act.,. ne pietatis. Unde idem D. Petrus eam libertatem clarissime commonstrat, cum ait, Nonne manens
tibi manebat menundatum erar in tua potestate. Et certe si Christiano homini omnino non licebat quidquid de pristinis facultatibus retinere , ut quid a Petro non monetur Corkelius Centuriore nunciare rebus suis, priusquam sacro fonte tingatur 3 Vt quid iis legibus & institutis, tanta multitudo quae ad Petri vocem ex Gentili amentia ad fidem conuersa est, non infirmatur. Tandem si Christianos omes necesse fuisset opes & fortu-
40쪽
Liber primus. LInas relinquere: maxime iis qui e Christi familia crant: at Christi agnatos rura & agros retinuisse prodit Eusebius lib. 3. capit. 13. qui testatur eos coram Domitiano professos se habere nouem millia denariorum ex agrorum censu. Concludendum itaque nullum fuisse de foratu narum abdicatione praeceptum , neque aliter fugiendum homini Christiano a diuitiis & hono ribus , quam ab uxore patre & matre, si nempe generosis conatibus obsistant sintque impedimento quominus aliquis ad asperum crucis verticem enitatur. An vero veteres Christiani omnes hoc genus vitae sequuti sint, quae nihil habet proprium & an diufloruerit hoc institutum & de
in: erfidi les. ΛΞrarium commune Pherobo6mis. Rectores elubdem quisuerint. Quamdiu durauit. An apud Ecclesias gentium communitas viguerit. Suod aerarium. In quos v M. De viduis locus Pauli dissicilis explicatari
P Ramaeuae Apostolorum societati iniuriam a me factum iri ducerem, nisi eius oeconomia hic locum aliquem obtineret, quamquam non eo fulserit opum adiumento, quo Lcclesia hiscei C iij