장음표시 사용
251쪽
presse decernere, ut nemo vota haec acceptaret nomine congregationis aut sudis Apostolicae. Et nisi clausulam hane addidisset Suiumus Ponti sex, Lazaristarum congrcgalio non eMet SaecuIaris, Sed proprio religiosa; habens nempe status religiosi
DE ROM NI PONTI PIClS INFALLI BILITATE IN APPROBANDIS RELIGIOSIS ORDINlBUS.
Praenotanda. - 'In approbatione Pontificia novae alicujus
religionis, quatuor implicito continentur sedis Apostoliete judicia : primo, judicium quo declaratur novum illud institutum eme Omni ex parte honestum, nec quidquam ineludere honis moribus contrarium; seeundo, judicium quo declaratur huio instituto, auetoritate Pontificia approbato et eoia firmato, inesse veri status religiosi rationem seu ossentiam; tertis, judicium quo declaratur iustitutum illud esse utile ad perlecti nem acquirendam ; quarto, tandem, judicium quo pronunti tur illius instituti introductionem opportunam esse ac utilem, eo tempore quo introducitur. Quod illa quatuor judieia in actu approbandi contineantur, Deile perspici potest. Etenim primo, continet approbatio judicium de houestate novi instituti; si quidem vox approbare, in suo naturali et obvio SenSu, idcm significat ac bonum judicare et licentiam exequendi eme dere, prout jam Supra notavimus. Secundo, approbare novum institutum quatenus religionem, seu ut sit ordo religiosus, idem est ac judicare seu declarare infli tutum illud, sic approbatum, habere status religiosi essentiam. Tertio, cum Status religiosus sit essentialiter status persectionis acquirendae, pronuntiare aliquod institulum osse verum statum religiosum, est hoc ipso pronuntiare illud esse aptum et utile ad cous quendam persectionem. Ouarto, Summus Pontifex non daret
252쪽
238 TRACTATUS DE IURE REGULARIUM.
licentiam introducendi novum institutum, nisi ejus introductionem existimaret Opportunam et utilem; ac proinde hoe
ipso quod illud approbet, implicite pronuntiat de ipsius imtroductionis opportunitate.
2' Quando expcnditur quaestio de insallibilitate Romani Pontificis in approbaudis religiosis ordinibus, tria priora judicia, in approbatione contenta, sedulo distinguenda sunt aquarto judicio, novi instituti opportunam introductionem con- cernente. Nam, ut mox videbimus. insallibilitas, de tribus prioribus judiciis intellecta, omnino certa est et tenenda. De quaestione vero, an Summus Pontifex errare possit opportunam judicando novi ordinis religiosi introductionem, aliquatenus tolerata videtur in scholis disputatio. 3R Quando simpliciter Ot absque ulla explicatione agitur deiulassibilitato Papae in approbandis religiosis ordinibus, solet insallibilitas illa intelligi quoad tria priora judicia modo memorata. Intelligitur nempe Papam non posse errare, hon stum pronuntiando novum iustitutum, et declarando illud esse vero statum religiosum, ac proinde etiam statum perfecti ouis. 4' Insultibilitatuin tu hoc sensu intellectam defendunt, tanquam Omnino certam et tenendam, Divus Thomas et probati quique doctores commuttitur. Huic tamen doctorum consensui malesana siugularitate contradicendum duxit Melchior Cauus, quem perstringit Suaresius in hunc modum : a In quo punctoa uon satis caute locutus est Cano libro 5, O Meis, cap. 5ὶ, u indicans posse Pontificem errare in approbanda religione ..., a quia religionis approbatio non pertinet ad doctrinam fidei, a uec ad inores Ecclesiae uti iversalis, sed ad particularem via velidi modum cujuSdam familia'; et ideo non est inconve-a niens, quod tu hae approbatione errare possit Pontifex, a quia Spiritus sancti assistentia solum pro universali Ecel si a
P RoposiΤio I'. - Romanus Pontista inlallibilis est in appr
253쪽
bandis religiosis ordinibus, id est, in pronuntiando aliquod religiosum institutum esse in se honestum, et habere status religiosi essentiam, et esse ad aequirendam perfectio m utile. - a Omnino a sentiendum et dicendum est, non posse errare Pontificema in approbatione religionis, quoad judicium de honestate, et
a suffieientia talis modi vivendi ut sit status persectionis a a quirendie, seu religionis . . . Potestque generaliter suaderi, α quia Pontifex approbando religionem aliquam, quasi canina nigat illam ut sanctam et honestam, et obligat omnes sdelega ad id credendum. Ergo sicut non potest errare in canon a Zatione alicujus sancti, ut est certum ..., ita neque in cor a firmatione religionis errare potest. Et ideo damnatura Wieiosus in concilio Constantiensi, semion e 8, eo quod a religiones approbatas ausus est damnare : eadem enim ratios in singulis quae in omnibus militat. Ideoque concinium Lato- a rancnse, Sub Innocentio III, capite I 3, dixit in universum, α bonam et piam eme religionem auctoritate Pontificis co a firmatam. Facit etiam decretum Hilarii. . . dicens : Nulli fas a sit Apostolica decreta contemnere. Quod reserens sanctus a Thomas opusculo is contra impugnantes relig., cap. 4ὶ ait :a Cum aliqua religio per sedem Apostolicam instituta est, mani a feste sese damnabilem ostendit, qui talem religionem damnareu conatur. Denique ratio est, quia Pontifex errare non potesta tu his quae ad mores pertinent, cum gravi detrimento unia vorsalis Ecclesiae: talis autem eMet praedietus error: quia, u lieet non tota Ecclesia observet modum vivendi unius relia gionis approbatae, nihilominus talis religio pro universa et Ecclesia approbatur, et omnibus fidelibus proponitur ut
a via secura, non solum ad Salutem, sed etiam ad persectio- a nem. Ergo error in tali approbatione in universalis Εeelea si ae perniciem, quantum in Se eSt, redundaret. n Suare κ, de Religione, lib. 2. c. l7, n. l8.
Thesim probat postea Suaretius in particulari quoad unumquodque trium judiciorum, in approbatione Pontificia contonatorum :
254쪽
240 TRACTATUS DE IURE REGULARIUM.u Unum ex illis judiciisὶ est, talem modum vivendi exa omni parte honeSlum esse, nihilque contra bonos moresa includere. Et in hoc certissimum est, imo de side esse vidina tur, non posse Politiscem errare, api robando religionem; a alioquin mala pro bonis approbaret, induceret quo sidulosa in errorem bonis moribus contrarium : quia quod a Pontia sice in una religione ut honestum approbatur, seri potestu a quolibet studioso fideli, etiamsi lutem rcligionem non a prosileatur, Si aliunde statui suo non repugnet. Et ideo a quod pro una religione n pprobatur, de se universae Eccle-α siae proponitur ut honestum, Sive credendum, Sive operana dum . . . Sicut ΛuguSlinus dixit, de eo quod unicersa Melesiau facit, quin ita faetendum sit disjmtare, insolentissiMor insanisa esse, ita nos dicimus, de his quae Pontifex in una religionea approbat faciunda, dubitare an honesta sint, insolentissimaea insaniae eSSP . .
a Aliud judicium est, quo declaratur, talem modum vi a vendi suis volis firmatum, et Ponliseia auctori luic admisa Sum et confirmatum osse vorum religiosum statum. Et huica oliam judicio non potest subcsse salsilas : tum quia, cum a requisita de jure divino ad stutum religiosum sint nota ina Ecclesia, non solum corio, sed etiam evidenter constarea potest, an in illo Statu reperiantur : tum etiam quia Pa, a quae Ox parte Ecclesiae necessaria esse possunt ad latem a statum constituendum, ab ipSomet Pontis e. . . nil hibentur,a et ideo ex ea parto non potest error committi : lum donia que, quia csset tali S error pcrniciosus Ecclesiae, et bonis
a Hinc sequitur, in tuli approhalion o aliud judicium corruma includi, nimirum talem modum vivendi. rer se specta luma et ex vi instituli, esse utilem ad persectioncm acquirena dam. Nam hoc includitur in omentia veri status ruligiosi, ut a Supra Ostensum cSt. n Suare Z, loco citato. n. I9, 20 ut 2I.ὶ PROPOsi Tio II . - Infallibilis etiam dicendus videtur Roni nus Pontista, quatenus judicat opportunam esse alicujus novi ordi-
255쪽
nis religiosi approbationem et introduetionem. - Propositio praecedens Omnino certa est et tenenda; et qui eam impugnaret, a sana doctrina procul dubio aberrare cenScndus foret. At praesens thesis non ita est extra omnem omnino controversiam posita. Etenim aliqui doctores admiserunt absolute posse contingere, ut Papa erret, utilem existimando novi religiosi ordinis erectionem vide Suaresium, loco citato, D. 22). COntigisse autem aliquando errorem ejuscemodi, a nullo reperio dictum, praeterquam a Melchiore Cano, de quo sic adnotat Suaresius : a Cano, non tantuin de possibili, sed etiam dua facto loquitur; et cum tanta exaggeratione, ut sic Scribat :a In hoc saeculo tam multae sunt religiones a Summo Pontillae eona hirmatae, ut qui eas omnes tueri voluerit, tanquam Ecelesiae vela utiles, vel necessarias, hic imprudentiae, ne dicam stultitiae no- a mine, jure optimo summis rationibus arguetur. Ubi tacite, et aa fortiori, ipsos Pontifices Summos, qui posteriores religiones a confrinarunt, imprudentiae ut Stultitiae arguit: nam si ipsa-a rum desenSores talem notam merentur, multo magis ipsi a conditores Seu authores. At hic gravisSimus excemus est,
a ne quid majus dicam. v De Religione, tomo 3, lib. 2, cap.
17, D. 22.ὶ Quo praenotato de contraria nonnullorum opianione, dicimus errare non posse liomanum Pontificem, opportunam et utilem existimando novae alicujus religionis approbationem et introductionem. Nam si hac in re falleretur, novus ab ipSO approbatus religiosus ordo, utpote Ecclesiae nocivus, vel saltem inutilis, non esset quid Deo acceptum. Ergo nec esset practice Status ad persectionem acquirendam idoneus. Ergo novum hunc ordinem universis fidelibus proponendo tanquam statum persectionis, eos deciperet. Item,
hoc ipso quod . novum illud institutum inutile aut nocivum Ecclesiae foret, non posset dici simplicitur et omni ex parte honestum et sanctum : ergo error in ipsummet judicium de novi ordinis honestate caderet; quod nequaquam admitti posse modo probatum est. Unde prorsus derelinquenda minus I. 46
256쪽
g42 TRACTATUS DE IURE REGULARIUM.
considerate a Melchiore cano hae de re dicta; atque ex iis
duntaxat colligendum, quam facile Sinistra in novas religiones opinio ac Zeloirpia viros etiam graviMimos obeae care, atque
in transversum agere Va Ieat. PROPOSITIO IlI'. - Novum institutum non censendum est amprobatum, nisi juata formulam Pontistet eaehibitam, et cum limitibus in approbatione e pressis. - α Oportet advertere, inquit a Suare Z, Sermonem esse de approbatione religionis, quoada illam rationem praeceptaque vivendi, quie Pontifici expresse et cousrmanda propouuntur. Nam Si postea specialia statuta et a constitutionus ab ipsa religione fiant, non habent hunc gra- et dum certitudinis, etiamsi auctoritate a Papa concessa saetau sint, donec in particulari ipsi innotescant, et illa confirmet; κ quia, ut dixi, assistentia Spiritus Sancti non est delegabilis; α et ideo, licet illa commissio Papae valorem et auctoritatem et praebeat legibus ad obligandum, si honeStae Sint, non tameua praebet i Ilam insallibilem directionum in cavendo omnia errore, qui in ipSa lege constituenda misceri potest, maluma vel inutilo pro bono et utili praecipiendo. u De religione, tomo 3, lib. 2. z. t P, n. 20.)Αddidimus, eι sub limitibus in approbatione e renis. Nam quandoque approbantur, praeter certa quaedam iustituti subflauti alia. ipsae etiam in extensum regulae; sed huic regul&rum approbationi apponitur limitatio haec : modo nihil in eis
tu honestum sit, ut Tridentinis Sanctionibus contrarium. De quo tu exemplum adducemus congregationis Fratrum Schola rum Christianarum approbationem. Sic nempe decrevit Benedi eius XIII eoustitutione in Apostoliea septimo colendas februarii i724 : a Pius Dei famulus Joanuus Baptista de lae Salle ... quoddam institutum sub titulo Fratruin Sc larum a Christianarum nuucupatorum. ct sub infra scriptis reguIisiu per sedem Apostolicam approbandis et confirmandis ... a fundavit. . ., videlicet μι ibi deseribitur tota regularum serie et tum svkieituri : Nos igitur ... iustitutum ut regulas s hujus-
257쪽
α modi, et in eis contenta quaecunque licita tamen et honesta, a ac sacris canonibus et constitutionibus Apostolicis, ac con-α eilii Tridentini deerutis non advorsantiaὶ Apostolica auctoa ritato approbamus, consirmamus, etc. u
258쪽
De canonica norma novas regularium domos constituendi. Dicemus t ' an ad novi conventus erectionem requiratur sedis Apostolicae beneplacitum ; 2' an et quatenus necessaria etiam sit Episcopi licentia; 3' an et quatenus novi conventus erectioni sese opponere valeant regulares jam in loco existentos ; 4' an et quatenus parocho jus competat eidem erectioni sese opponendi; b' quisnam ad novi conventus erectionem requiratur religiosorum numerus I 6' an requisita quoad novi conventus virorum erectionem requirantur etiam in erigendis monialium conventibus ; γ' an requisita pro erigendis novis conventibus pariter requirantur, qua udo alicubi regulares
priscum suum conventum reaSSumunt.
AN AD NOVI CONVENTUS ERECTIONEM REQU RATUR BENEPL CITUM APOSTOLICUΜ.
Pro quaestionis hujus gravitate, ac non parva etiam disscultate, visum est eam in distinetos paragraphos, ut sequitur, distribuere.
Memorantur iuris textus, e quibus pendet quaestionis solutio.
I. meretalis Gregorii V anni 1273. - Habetur tu a to, libro 3, sub titulo 17 de Religiosis domibus, capite Religionum.
259쪽
la ea sic decernitur: Nee de novo domum vel aliquem Deum aequirant..., sine Sedis eju dem nempe sedis Apostolidae)licentia speciali. Sed hoc decernitur duntaxat quoad mendi. eantes ordines, post dictum emellium stateranense cecumen icti sub Inu eutio IIIJ adinventos, et e firmatos a sede Apostolica,
et quibus ad congruam Subtentationem reditus aut possessiones habere professio sive regula quaelibet interdicunt, sed per quaestum publicum tribuere vietum solet incerta mendicitas. Postea ab
hoc suo decreto excipit Gregorius X, tum Eremitas sancti Augustini et Carmelitas, eo quod ante dictum Lateranense concilium exstiterint; tum Dominicanos et Franciscanos, ob evidentem Ecclesiae utilitatem. Unde illa decretalis non attingebat ordines non mendicantes ; nec moniales, eum de iis non loquatur; nec Ε remitas et Carmelitas; nec Dominicanos et Franciscanos, nec etiam alios mendicantes post dictum concilium Lateranense institutos et
approbatos, nisi in hypothesi quod bona in communi possidere non posSent; quae hypothesis post concilium Tridentinum
desiit esse vera, quoad mendicantes omnes, praeter Capuccinos et Minorus de Observantia ; si quidem aliis omnibus data est facultas possidendi in communi. Proinde si nulla alia hodie exstaret hac de re juris dispositio, dicendum foret non requiri licentiam sedis Apostolicae ad novi conventus erectionem, nisi quoad Capuccinos et Minores de Observantia; suffcere autem quoad alios omnes Iicentiam Epyscopi. Etenim
extra controversiam est, jure antiquo, potuisse nova monasteria erigi cum sola ordinarii lieontia. Quod jus permansisse
censendum est, quandiu ei non suit dorogatum. II. Decretalis Bonifacii XIII, anni l 298. - Habetur in seato, libro 5, sub titulo 6, de Gressibus Praelatomum, capite cum eae m. In ea cie decernitur : Prohibemus ne deinreps aliquis vel aliqui de praeuietis; in aliqua civitate, eastro, villa seu loco quocunque, ad habitandum domos vel loea puremnque de novo recipere . . . Praesumant, absque sedis Apostoliere Iirentia speciali, plenam et expressam faeiente de prohibitione hujusmodi mentio-
260쪽
nem. Postea expreSSo a Suo decreto excipit Bonifaeius VIII Eromitas Cum autem dicat aliquis vel aliqui de praedistis, decretum non attingit nisi eos de quibus antea locutus crat. Porro Ioculus erat tantuni modo de mendicantibus. Unde illa deerotalis non attingit ordines non mendicantos, siquidem loquitur tantum de mendieantibus ; nec moniales, siquidem de illis non loquitur ; nec eremitas, Siquidem illos cxpresse excipit. Lmo non censenda est hodie attingere mondieant quibus a concilio Tridentino data est facultas possidendi in communi. Num ratio ob quam latum est hoc Bonifacii decretum. videtur eadem esse ac praecedentis deerelatis Gregorii X et ne scilicet ii quibus victum tribuere soles inrerta mendicitas, si nimis mulli tu cadem regione degant, nccessoria ad vitae sustentationem non inveniant. Unde si jus hodio sorct dotem minandum ex solis duobus praemissis decretalibus. dicendum laret nou requiri ad novi conventus creetioncm scilis Apost licae beneplacitum, nisi quoad Capuecivos et Minoros de Observantia : quoad caeteras autem religiosas familias dari locum juri antiquo, vi cujus crigi conventus poterant cum sola Ordinarii licentia. III. meretum Tridentinum. - Loquendo de domibus tam virorum quam mulierum, et sive possidentium sive non possidentium immobilia, sic statuere Triduntini Patres sess. 25. O regularibus capite 3, circa suemὶ : Aoe de euvero similia
Ioea erigantur, sine Episcopi, in cujus diaeresi erigenda sunt,
licentia prius oblenia. Ibi de necessitate beneplaciti Apostolidi omnino siletur ; Et nec saria declaratur licentia Episcopi. Quid juris inde sequatur, expendimus infra.
IV. Bulla INSTAUnAFD E Innoeentii X, 22 oetobris 1352 mam in extenso reperies apud Ferraris, verbo conventua, art. l, n' 5. Equidem prohibet ne origantur novi convcutus, sive mendi cautium, Sive nou mendicantium, absque licentia
sedis Apostolicae. At non loquitur de monialibus I ct insuperlata non est nisi quoad Italiam et adisceutes insulas, prout