장음표시 사용
261쪽
Iam notos habet lector juris textus, e quibus pondet sinitio propositae quaestionis, tin itempe novi conventus religiosorum et monialium erigi valeant eum sola Episcopi Iicentia. Non enim alios reperio a doctoribus allegatos; sed tota inter ipsos disceptatio circa praemissorum mi eIligentiam vertitur.
Exponitur sententia Fagnani, qui coneludit necessarium non esse de iure eommuni lieentiam sedis Apostolicae, nisi Dc ad Capuetinos et Minores de Observantia.
a Quaero an monasteria tam virorum quam mulierum erigia possint de licentia solius Episcopi - Pro solutione quax tuor tempora sunt distinguenda. Prin a tempus est jurisu communis uiali I Ii : ut secundum hoc monasteria regularium v nbsque dubio erigi potura ut auctoritate Episcopi dice cusani. Ibi assert Fagnanus varia documenta jus illud testantia. t Secundum tempus cst constitutionis Bonifatii VIII scapitos unico de eaecessibus Praelatorum, in o), qua prohibetur neu deinceps liceat fratribus mcndicantibus no a loca aut mo-α nasteria alicubi ad habitandum suscipore, seu olim suscepta a mutare, vel alio translarre, absque speciali sedis Apost u licae licentia, quae de illa prohibitione mentionem faciat . Excipiuntur tamen aequirentes loca pro eremitica vita du-u eenda. Et haec prohibilio. adjectis poenis, fuit postea inno-u vata in Clementina cupientes in principio, de poenis . undere hoc tempore inspecto, ad empla erat Episcopis lacultas α quam habebant ex dispositione antiquorum canonum
a quoad monasteria et loca ordinum mendicantium duntaxat; a sed salva erat quoad eremitas, et non mendicantes.
u Tertium tempus ost concilii Triden lini, quod sin eapito 3,α in sine, sessione 2b, de regularibusὶ statuit per haec formalia
a verba. videlicet: Nee de Misto a milia Men sid est monasteria
262쪽
a et domus tam virorum quam mulierum, hona immobilia a possidentes vel non possidentes erigantur, sine Episcopi, in a cujus dioecesi erigenda sunt, lisentia prius obtenta. Et posito et hoc decreto, in dubium vertitur an monasteria hodie origia possint de licentia solius Episcopi. v Ibi citat Fagnanus canonistas negantes tum Sic prosequitur :a Tu dicas, quoad loca eremitica ot monasteria Ordinum a non mendicantium rem carere omni dissicultate; quia sa-u cultas quam Episcopi habebant de jure veteri similia locau erigendi, suit illis expresse prieservata in dicto capitea unico si j quoad loea crem ilica: et quoad monasteria noua mendicantium non suit illis adempta, cum piohibitiou illa loquatur tantummodo de mendicantibus. a Quo vero ad mendicantes sexceptis Capuccinis, et Minoa ribus de Observantia S. Francisci , videtur idem dicendum. a Nam prohibitio Bonifacit VIII, in dicto capite unico, Iocuma habet in illis mendieantibus, quibus victum tribuit inceria a mendicitas, et qui reditus aut possessiones ex regula vela constitutione habere non possunt, juxta thxtum in capitea unico de religiosis domibus, libro 6. At ex Concilio Tridenu tino dicto capite 3, in principio) regularibus quorumcuna que ordinum, praedictis tantum exceptis, licet horia tuam a bilia possidere ; et consequenter in eis videtur cessarea prohibitio Bonifaciana. n In eonfirmationem ibi adducit inter alia Fagnauus constitutionem Clementis XIII quoniam ad institutum, et hujus confirmativam Romanus Pontistae Urbani VIII, tum sic concludit: a Palet igitur non esse admitu tendum intellectum eoru in qui dixerunt, Concilium indicto a capite, in sine) non sustulisse constitutionem Boni saeti VIII; a sed praeter licentiam sedis Apostolicae, voluisse ut adhibe-α retur etiam licentia ordinarii : imo enim, ex sente ulla a sacrae Congregationis, ubi cructio sit de Iicentia Papae,a Ordinarii licentia non est necessaria; et ubi sit de licetilia
263쪽
a Ordinarii, non est necessaria licentia Papae, sed tana lum modo servari debet solemnitas constitutionis Clementis; a et ita multoties vidi observatum. Nam eadem sacra Cona gregatio, tam me secretario, quam anteactis tempori hus, a multaq monasteriorum creetiones probavit ab Ordinariis a facias absque licentia sedis Apostolicae. . . Quin etiam hanc a lacullatem novum monasterium erigendi sacra Congregalio a nee denegavit vicario generali Episcopi, ad id specialea mandalum habenti. u Ouartum tempus est hullae sanctissimi Domini nostri Ina nocentii X, quae incipit instauranum, me secretario compia latae .... ac Publicaliae 22 octobris 1652. v Ibi adducit Fa-gnanus hujus bullin textum, quo prohibetur quaelibet erectio
monasterii virorum, sive mendicantium, sive non mendicantium, absque licentia sedis Apostolicae. Sed hulla haec non loquitur de monialibus, nec lata est nisi quoad Italiam et adjacentes insulas. Ex quibus circumstantiis sic concludit Fagnanus : u Quia haec hulla loquitur de monasteriis virorum
a ct nondum egressa est sines Italiae et insularum adjacentium, a propterea in monasterilis monialium, et ultra montes, gerit vabis ante dictam temporum distinctionem : nam quod nonu mutatur, Stare non prohibetur. η In cap. non amplius, de constitutionibus.)Postea fuse probat Fagnanus seri non posse monasteriorum rectiones cum sola licentia icarii generalis Εphscopi. nisi mandatum speciale ad id habeat. Nihilominus contrariam esse praxim quoad novos erigendos monialium conventus latetur Fagnanus in capite grave, titulide ostiem ordinarii, libri 1 decretalium, D. 53). in hunc modum : et Consuevit quandoque dubitari, an Episcopis liceat ora dinaria auctoritate monasterium monialium erigere in vimu dicti capitis 3, sessionis 25 de regularibus. Practica est, uta erectiones sani a sede Apostolica, tum propter gratias a indulgentias, privilegia et exemptiones, quae ab illa impc-
264쪽
2IO TRACTATDA DE IURE REGULARIUM.a trantur; tum propter facultatem c ducendi abbatissam exu aliis monasteriis pro novi monasterii institutione. Cum enima haec Iacultas suo rit Episcopis adempta per constitutionem. Hi V super clausura monialium, ut idcmmct Pius V dccla-a ravit, illa non consuevit concedi, nisi pro monasteriis eria gendis auctoritate Apostoliea. Supplicationcs autem rojia ei utitur a Sanctissimo ad Congregationem Episcoporum et a regularium; in qua examinantur conditiones et quulitatesa ad id requisitur; nempe ut crectio non sat pro paucioria numero quam duodceim monialium choristarum : ut dosa mi Stiluatur. non in censibus, sed in bonis stabilibus seu a stris, ac liberis ab omni oncrc. et fidei commisso puriscalo a aut purificando; et non minoris redditus pro dicto numero
a duodecim, quam trecentorum ducatorum aureorum ut ma-
a joris pro locorum qualitate, ultra dolos ordinarias a pucllisu deferendas; ut monasterium erigatur intra moenia in loco a salubri, ac libero a prospectu; ut subrica, clausura, ecclesiau interiori et exteriori, loco pro novi liis distincto, atque a omnibus ossicinis sit susscienter instructum; et alia id g
Meta. - Expositam sententiam quod nempe extra Italiam non requiratur beneplacitum Apostolicum, nisi quoad Ca- puccinos et Minores de Observantia) iduo Fagnani sententiam Vocavimus, ut a praecipuo rius propugnatore nominaremus non autem quod solus aut cum paucissimis Cam laudatus scriptor defendat. Etenim Pitonius, disceptatione 36, n. i, beneplacitum Apostolicum pro novi conventus erectione, extra Italiam haud necessarium a mullis auctoribus existimari. Sic
adnotat: a Quod tamen beneplaetium Apostolicum non re-α quiritur in suudationibus cxtra Italiam, sed intra. Fagnanus et in cap. non amplius, n. 7 l. se instit.); Passerinus siri cap. unica, n. 7, ll, 46, de eaees. Prael.); Torreeilla sua r. alle- η gat. , tract. 8. consuli. 2, dissiculi. l. n. i5 et 16ὶ; Pigua-a tellus consult. 9l, n. l3, tom. 10); Frances ar. resol. , c. 27. n. 55, ubi quod in Hispania non requiritur nisi in
265쪽
α sensus Ordin nrii ; n Spiritu sancto tractatu 2, disput. i, u seci. 4, S 2. n. l87) ; Donatus sin praxi, lom. l, tract. i, a lit. δε monasteriis indi , quaest. l 3 et 14ὶ; qui reprobantu de eisio noni in Caesaraugustana fundationis conventus. a l8 martii 1657, coram Bevit aqua . nIttim moderni Bollandi aut umen libri Variani Verhoeven tom. l, pag. l82, cdit. 1847ὶ plures doctores Fagnani sententiae adhaerentes onumerant in liunc modum : a Indubius
α asserebat vir l) juris pcrilissimus, ad fundandum extrau Italiam insulasque adjacentes monasterium solam Ordinarii u licentiam sussccre 2 . Idem docebat Boissensinci, Mea culo XVIII ineuit te scribens : Et certe, inquiebat 3 . id α ipsum sieri et passim practicari videmus in Germania. u Nec aliter circa idem tempus opinabantur Vi est ver 4 .
a circiter saeculum XVIII non dubitabat P. Cheruhinus a Ma3r 8ὶ Sc limat agruebero xilio vertere quod proptera solam Bullam Iunocentianam auctoribus Summi Pontificisa licentiam universaliter requirentibus adhaeserit 9 . Ex unu-u meratis hisce scriptoribus uuus Schnaier Stricliouc qua-u dam ulitur, dicendo : Nisi forsan aliud stylo Curiae Romanaea receptum sit; caeteri loquuntur severanter. Eadem a Mea veratione Fagnanianum sententiam ex Passerini auctoritate
266쪽
a proponebat P. Antonius Bremond anno 1740 sub ipsius
a Benedicti XIV oculis l . .s III.
Senientia Benedicii XIV se). quae et eommunior, necessarium asserens heneplaetium Apostoli euui. non solum in Italia el alueentibus insulis. sed ubique terrarum.
En Benedicti XIV verba : a Statuit sacra Tridentina svno a dus Sess. 2b, de regularibus, cap. 3ὶ, De monasteria Seu a domus, tam Virorum, quam mulierum, de caetero origana tur, sine Episcopi, in cujus dioecesi erigenda sunt, licentia priusa obtenta. Hinc vero aliqui inserunt, ad erectionem noxi m
a nasterii in aliqua dioecesi, Sufficere licentiam Episcopi dice- η cesani, absque eo quod Bomarii Pontificis auctoritas ad id a requiratur; et maxime ubi agatur de Episcopis ultra montes a constitutis; propterea quod Innocentii X constitutio quae a habetur numero 27, in nullario Romano, tom. 4ὶ, quatqueu Bomani Pontificis auctoritatem in hujusmodi erectionibus a necessariam declarat, de Italia et adjacentibus insulis tana tum modo loquitur. At, cum jampridem ante Tridentinum a concilium regularibus interdicta suerit novorum monastea riorum aequisitio sine expressa licentia sedis Apostoli eae tuta videre est in capite religionum, S constranatos, de religiosis a domibus, in si, et in capite cum ea eo, de Gerasibus Pragla- a torum, eodem libro 6ὶ, Satis patet, nihil a Tridentino dea tractum fuisse ejusdem Apostoli eae sedis auctoritati jam a pretecedenter stabilitie ; sed illud duntaxat statutum fuisse, g ut, praeter eam, Episcopalis quoque auctoritas et licentia a in iisdem erectionibus interveniret. Quare communis hodie, u et tu tribunalibus recepta est opinio, non licere regularibus,
s tam intra quam extra Italiam, nova monaSteria, nut On-
lὶ Bullar. OH. Praed. lom. 8, traei. de eonsens. Duil . . lit. 1, qtiaest.2. m m. 8.pag. 38. ex passerino. in Sext. Deereial. ioni. 5, pag. 564 ei seqq. 24 Sieui priorem optui ouem sententiam Fiagnani vocavimus, ita hane a Bene dieio XIV, utpote inter ipsius defensores auctoritate preeipuo, nuncupamus.
267쪽
a ventus, sive collegia fundare, sola Episcopi Ioealis auctos i tate ; sed Apostolicae sedis licentiam praeterea necessariama esse. v Benedictus XIV, de syn. dice . l. 9, c. l, n. 9.ὶΕamdem doctrinam reperies apud Ferraris voce conventus, art. l, n. 13 et sequentibus); atque ibidem, numero 38, aliena manu sic additur : a Beneplacili Apostolici necessitas loeum e sibi vindicat, etiamsi agatur de laudatione novi conventusu extra Italiam ; eo ipso quod deseendit a saeris canonibus,
e qui ubique gentium obligant, ut observarunt Benedi-α ctus XIV de syn. dioec. lib. 9, c. l, n, b), P. Giraldi, cia Bola in Lysteiensi, fundationis hospitii, lo mali 17 27, a S quin omnia, coram Gamach.); ubi quod aliter dieendum
α esset, si dicta necessitas descenderet a constitutione incia piento instanrandre, Innocentii X, utpote quae non egredia tur Italiam insulasque adjacentes. nIdem tenuit Monacelli : a In novis fundationibus, inquit, a non solum exigitur consensus ordinarii, sed etiam sedisu Apostolicae copulativo ; et tam intra quam extra Italiam et et ultra montes; prout firmavit Bota scoram Celso, decisionea 60, n, 97; et in Caesaraugustam sui dationis conventus,u 18 maii 1657, coram Bevit aequa); quod est contra Fagna- a num in cap. non amplius, de institui . . n. 7ιὶ, putantem a quod ultra montes, fundationes fieri possunt cum sola lia a centia ordinariorum. . Parto 1, tit. G, sormula 19, adnot.
Quid ex pmmissis, quoad jus remmune, eoneludendum videatur.
I. Haud perspicere potui quomodo Benedicti XII sententialogice deducatur e textibus, quos ad eam fulciendam adducit clarissimus Pontifex. Etenim non invocat bullam instauranda Innoeentii X, sed adnotat ipsam latam fuisse duntaxat quoad Italiam et adjacentes insulas. Nec conclusionem suam dedu-
268쪽
cit e textu Tridentino; sed textum intelligit ita ut nihil juriantea vigenti derogatum fuerit, quoad bono placiti Apostolici necessitato mi et addita duntaxat suerit necessitas oblinendae etiam ab Episeopo licentiae. Non aliud scilicet conclusionis suae fundamentum allegat laudatus Pontifex, quam duas supraeitatas deerolues Gregorii X et Bonifacit VIII id est, eaput
religionium, de religiosis domibus; et caput cum eae eo, de Mineassibus Prinlatorum, in seαιέ. Iam vero ex tenore utriusque
hujus decretalis haud videtur inferri possc beneplaciti Αpostolie, nee Sitas universaliter, seu quoad religiosos et moniales omnes; sed duntaxat quoad mendicantes qui in communi bona immobilia possidere prohibentur, id est, quoad solos
Capueei nos et Minores de Observantia. Ita visum est Fagnano. qui textus illos diligenter discussit, et quaestionem ox prosessotractavit. Et lateor non posse me perspicere in quo deficiat eximii illius doctoris ratiocinatio. Ut adeo non parum mirer communem evasisse Sententiam, de necessaria sedis Apost lieae lieentia, ad cujusvis conventus erectionem, extra Italiam et adjaeentes insulas. II. Quod tamen revera communis illa sententia ovaserit, et a Romanis tribunalibus et congregationibus pro regula habeatur, tanquam certum assirmat Benedictus XIV, citatis supra verbis. Atque id minus considerate ab ipso assertum dicere vetat lauti scriptoris auctoritas. Semel autem p Supposito, et Benedieti XIV tempore invaluisse, et etiamnum perseverare assertam ab ipso sacrarum congregationum praxim cum haec privatorum Scriptorum opinionibus praevalero debeat , sequitur hodie ad novi conventus erectionem necessarium esse beneplacitum Apostolicum, etiam extra Italiam et adja centes iusulas : proinde nullam lare ac irritam fundationem, ex solius Ordinarii Iicenua peractam.
269쪽
Ius partieulare Italiae et alaeentium insularum quoad requisitum in erigendis eon enlibus sedis Apostolieae heneplaeitum.
I. Ovid statuerit Innocentius X, in eonstitutione Instaurandae. anni l652. - Hujus celebris bullae historiam lase retullt Fa- manus in caput relatum, ne eleriei rei monaehi); qui hac de rescite omnino scribere potuit, cum ipse praecipuam operam, tum compilandae constitutioni, tum urgendae ipsius exsecutioni navaverit. In ca autum bulla decernitur in hune modum : me
permetuo prohibemus edicto, ne deinceps aliquis regularium ordinum, mendicantium vel non mendicantium, congregationis, goei tatis, et eujusvis alterius instituti, etiam foetetatis Iesu, in aliqua civitate, castro, villa, seu Ioeo, ad habitandum domos, vel loea quo unque, de novo recipere, seu monasteria, conventus vel collegia inemere vel fundare praesumat, absque sedis Apostolieae licentias eiali, plenam et e ressam faciente de prohibitione hujusmodi mentionem in seriptis, et stratis emeedenda, praevia examinatione congregationis, Myotiis Episeoporum et regularium pro positae. Siseeus egerint, ipso in urrant poenas privationis, inhabilitatis ut supra instietas: et nihilominus rereptiones, fundationes et remeliones sint ipso jure nullae eι invaliam: et domus ae loea ipsa, et persona in eis degenies omnimodae jurisdietioni, visitationi, rem rectioni Ordinarii Ioel plene in omnibus subjaceant. Intendimus amtem impraemissis, etiam ultra Italiam et insulas adjacentes, prout
expedire viderimus, pro Γιdere.
Iam diximus constitutionem hanc non spectare nisi ad It liam et adjacentes insulas, prout extra controversiam est apud doctores, et in ipso tenore Omnino constat. Ultima autem transcripta verba mentem Ponti scis quoad caeterarum regi num religiosos ordines satis pandunt. Duo nempe quoad Italiam ct adjacentes insulas hac sua constitutione peregerat: parum conventus Suppresserat; et ad novae cujuslibet reges rium domus erectionem, necessariam sanxerat gessis Apost
270쪽
256 TRACTATUS DE IURE REGULARIUM.1icae liceutiam. Id in caeteris etiam regionibus exsequi animo revolvebat. Quod tamen, morte paulo poSt Secuta, non per- secit. II. Decretum S. Congregationis super disciplina regulari d putatae. - Diu 23 februarii 17l P prodiit italico idiomato decretum praelatae Congregationis, quod in latiua lingua sic refert Ferraris voce conventus, art. 1, n. 35ὶ : et Generalibusa ordinum renovatur prohibitio alias injuncta non procedendia ad fundationem nox orum couventuum et monasteriorum,u intra Italiam ac insulas adjacentes, nisi prius conventus vel a monasterii sun laudi redditum sussicientia et subsistantia a coram Sacra Congregatione justificata suerit. v HI. Ex praemissis dispositionibus haec deducenda videntur: i' Nec licite nec valide potest erigi novus religioSorum conventus in Italia et adjacentibus insulis, quin expressam inscriptis licentiam sedes Apostolica concessurit. 2' Licentia haec non conceditur niSi prius sacra Congregatio ad id deputata rem examinaverit, et ipsi constiterit veros esse ut sussicientes conventus seu monasterii erigendi redditus. 3' Secus facta erectio est ipso jure irrita, et con Ventus necnon Personae in eo degentes Ordinarii correctioni et omnimodae juri dictioui subjacent. 4' Disposita in bulla instaurandast non Fidentur attingere moniales, Sed duntaxat virorum ordines. Nam praeterquam quod nulla inest expressa de monialibus mentio, in hoc sensu constitutionem intellexit Fagnauus, qui eam compilaverat. Putavit nempe, prout Supra vidimus, eam ad moniales non extendi. Atque idem tenet Ferrante Elementa juris canonici, P. 14l, edit. Romae 1854ὶ : et Hethc autem requisita, inquit, locum non et habent in fundandis hospitiis regularium, vel domibus cona gregalioni S clericorum Saecularium, vel monaSteriis quasi rumcunque monialium : pro iis enim omnibus sussicit au- i ctoritas ordinarii l). ,
' l, Iosephus Ferrante, anno 1805 vita lauetus, jus saerum nomae docuit in Academia sapieutiae. φ