장음표시 사용
31쪽
bilitas non existat duntaxat de sucio, sed ex causa aliqua perenni eam inducente. Porro haec omnia in Episcopatu reperiuntur. EpiScopus nempe per conSecrationem conStituitur cum plenitudine sacerdotii, et habet characterem indelebilem, ut potestatem ordinis luamissibilem. Insuper cum Episcopatus ad hunc sino in fuerit divinitus iustitutus, ut per eum homines ad sanctitatem et persectionem ducantur, Statim ac Episeopus regendae alicui Ecclesiae addictus eSt, ligatur strictissima obligatione commissas sibi animas iu Ordine ad pete nam beatitudinem perficiendi. Ejusmodi autem Episcopi coim ditio, non tantum est peculiaris quidam existendi et vivendi modus, sed insuper modus ille stabilis redditur ex causa de se perenni seu permanente . a Dicendum est, inquit Suarcet. a Ephscopatum habere absolutam immutabilitatem moralem; a quia eo ipso quod sumet acceptatur, Secum assert purpetuama obligationem permanendi in tali munere; ita ut non possite pro arbitrio proprio relinqui. v De Religione, tractatu T, I. l, c. i5, n. ll.) Quod si objiciatur obligatiovem illam
Episcopi suam Ecclesiam nunquam ex propria voluntate deserendi, nou oriri sui tenet communior doctorum sententia) ex ullo divino jure, respondet laudatuS SuareZ : a adu immutabilitatem status Episcopi sussicere moralem oblia gatiovem permanendi in illo munere, ortum ex pacto inito a cum Ecclesia, incluso in ipsa acceptatione Episcopatus cum a conditiovibus praescriptis, vel ox mutuo conSenSu contra-a hentium, vel ex jure pontisicio. Imo cxistimo ad rationum a status susscere pactum de se perpetuum, a quo recederea quis non possit sine conse u alterius contrahentis. Ideoque, u licet a Pontiscibus non esset addita illa conssilio, quod u Episcopus non possit deserere suam Ecclesiam sine sua licena tia, satis esset ad rationcm status, quod non possit illama dimittoro sine consensu ipSius EccleSiae, seu eligentium. a Quia haec immutabilitas neceMaria ad Statum, non est mea taphysica, sed moralis, ut ideo per Solum pactum firmaria potest. v Loco citato, n. 28).
32쪽
Ergo reVera in Episcopatu Vera reperitur Status ratio.
2' Slatus ille exigit ut Episcopus perscclionem jam aequisiverit. Nam in hunc sinum tendit et ordinatur status ille, ut mundum illuminet et sanetisse et, juxta illud Mutilusi 5 : Vos
estis sal terro vos estis tuae mundi: nemo accendit lucernam et ponit eam sub modio, sed super candelubrum, ut lucent omnibus, qui in do mo sunt. Constituitur nempe Episcopus, non ut ac-qdirendae propriae persectioni ad laboret, sed ut caeteros ipso persiciat, ct in procuranda corum salute et persectione sese impendat. Et quidem ad ejusmodi ei Pleros perficiendi ossicium ita deputatur, ut ipse debetit esse luae mundi; et non tantum verbis perfectionem suadere, sed ipsom et persectionis exercitio in Ecclesia splendere. Ergo Episcopis incumbit, vi ipsorum Status, exercenda persectio. Sed exerceri nequit quod non habetur : ergo supponit et per se postulat status ille inmacquisitam persectionem. Et sic valde disseri Episcopalus astatu religiosorum. Nam religiosorum status in hunc suum tendit set institutus est, ut aequiratur persectio; ad quem snem tanquam media udhibentur e6nsiliorum praxis et obstaculorum remotio. Episcopatus autem, cum ad exercendam persectionem fuerit institutus, et eam supponat acquisitam, non exigit consiliorum praxim, verbi gratia. paupertatem et obedientiam l); quia haec consilia non adhibentur, nisi tanquam media nil acquirendam persectionem : noli autem tunetur quis adhibere media ad acquirendum quod habet. Nec dicatur hinc sequi absurdum : non posse scilicet aliquem in Episcopum constitui, nisi prius in statu acquirendae persectionis, id est, in Statu religiosorum militaverit, et ad terminum hujus status pc x erit, id ust, porsectionem per cum statum attigerit. Nam, ut ait Suare Z de Iresistione, tractatu γ, l. 1, e. 34, n. 8 , non est necesse ut illa perfectio personalis in aliquo statu perfectionis acquisita stit; potest enim eatra statum perfectionis comparari. Aliud nempe est esSe perfectus,
st, Ad castitalem tenetur Episcopus, ex ratione Epist0pului extrinseca; neuipe ex
volo saeris ordini tuas aduexo.
33쪽
et esse in statu persectionis : religiosus poteSt esse valde imperfectus, imo et in peccato mortali, ut tamen est in Statu persectionis : e contra uxoratus non est in statu persectionis, et tamen potest ad summam persectionem pertingere. Etsi enim status religiosus per se sit aptus ad ducendum hominem ad persectionem, non tamen ad id necessarius est; sed potest quis extra illum, imo et unico momento, ex gralia, ad summam Dei eliaritatem evehi. caeterum quod revera Episcopulus dicendus sit Status medicendae seu acquisitae persectionis, est communis et omninothnenda doctrina . . Omnino asserendum est, inquit SuareZ,st Episcopos, ratione pastoralis muneris esse in statu perscc-u tinnis, tion tanquam tu via, sed tanquam in termino; quia proprie dicitur status perfectorum et perficientium. Ita a docet D. 1homas..., nec aliqui A scholasti eorum diSSentit . . De Religione, irae lalu 7, l. 1, c. 15, n. 5.) Λlque ibidem cl- talus auctor thesim probat ex tradition P, ex Dion sio, ex Patribus, et theologicis rationibus. Ad calcem autem praecedentis capitis, id est, decimi quarti, sic aduolaverat :a Ne lamen videamur nimiam obligationem imponere tulema statum assumentibus, addimus, licet convenientissimuni situ ci longe melius non assumere mutius perficiendi alios . nisi a post multam proprii e persectionis exercitationem et aequia Silionem, nihilominus noti esse simpliciter et ex praecepto a nece Marium ut, in re ipsa et tu executione, talis persectio a praecedat. Sed satis est ut proposito et voluntate de se estia caci habentur, saltem quoad implenda omitia, quae ex via talis muneris necessaria sunt, et sub obligationum cadunt, a quamvis persectissima sint : qualia Sunt pro ovibus animum a ponere, et pro earum Salute vigilare, et cou venienter illas
Nota. - An presbyteri ratione meri ordinis, et parochi ratione pastoralis sui ossicii censendi sint esse in statu persectionis, fuSe discussum reperies apud Iaudatum Suaresium, Ioeoeliato, capite i T. Disiligod by Corale
34쪽
PROPOSITIO III'. - Datur in Ecclesia status per stetionis aequirendu', Seu tendentium ac perfectionem. - Est enim notorietatis publicae plures hodie exstare virorum et mulierum societates, quae praeter mandatorum observationem, conSilia etiam evam
gelica, piaque alia Supererogationis opera si hi exequenda praescribunt; atque ad id conflanter et perpetuo praestandum oli se vinculo obstringunt. Et palam etiam est scopus quom tu ejusmodi vivendi infli- tuto sibi praesigunt : prositentur nempe se id agere ut magis Deo placeant, et in charitate prosiciant; quod certe nihil aIiud est quam ad acquirendam persectionem tondere. Nec ab E clesiae exordiis unquam desuere homines qui, vel singuli, vel in societatem coadunati id instituti sectarentur. Is porro vivendi modus flatus rationem habet, siquidem in eo stabiliter de linuntur xi voti quo se perpetuo obligarunt. Cum ergo et ad persectionem acquirendam sit ordinatus, et veri status rationem habeat, plane sequitur dari in Ecclesia statum pedi sectionis acquirendae.
STATUS PERPECTIONIs, IN STATUM PERFECTIONIS ACQUISITAE, ET STATUM PERFECTIONIs ACQUIRENDAE ADAEQUATE DIVI
In superioribus capitibus dictum est de natura status in genere, de statu itae christianae, de essentia persectionis, des 'atu persectionis aequisitae seu exercendae, ut de statu per- Dctionis nequirendae. At nondum expendimus quid sit status ille, qui simpliciter status perfectionis vocatur ; et num haberi debeat tanquam genus, quod sub se conlineat duas dictas species status nempe acquirendae, et status aequi Sitae persectionis), alque in eas adaequale dividatur. Id nunc venit enu-
PROPOSITIO I . - Varii status vitae christianos adaequa te d Diuili od by Cooste
35쪽
viduntur in status ordinatos ad perfectionem Mercendam vel aequirendam, et in status hune scopum non hasientes. - Haec
propositio per se patet; si quidem non datur medium inter haec duo : quod nempe status aliquis ad dictum finem ordinetur, vel non. PROPOSITIO II'. - recepto loquendi usit, locutio haste, status persectionis, no signisseat modum vivendi eorum qui sunt et permanent in perfectione: sed modum vivendi, cujus scopus seu sinis proprius sit perfectio, sive acquirenda, Sive exercra a.
Equidem ex sensu grammaticali ede voces status perfectionis potius designarent statum perfretorum, seu conditionem eorum qui permanenter Stant in perfectione; sicut voces status beatitudinis seu gloriae, significant eorum conditionem, qui in coelis beatifica Dei visione fruuntur. Nihilominus non in hoc sensu dicta locutio adhiberi solet; sed, in ea, Vox perfectionis VSur patur quatenus exprimens sinem ad quem status ordinatur. Unde verus sensus illius formulae, status perfectionis, idem est ac si diceretur, status ordinatus ad perfectionem, Seu res
piciens persectionem tanquam finem sibi proprium. Adhibui urnempe locutio hzec per oppositionem ad varios status vitae christianae, qui pro sue non habent persectionem, neque exercendam, neque acquirendam; qui status dicuntur vitae communis: et de quorum numero, verbi gratia, eSt Status matri monii. Quod autem dictus posterior sensus omnino prae V luerit, et pro Vero sit habendus, probat unanimis doctorum loquendi modus. Quotquot enim de hisce materiis scripserunt, tanquam indubitatum tradunt, religiosos esse in statu perfectionis; idque inde inserunt, quod illorum Status ad acquirendam perfectionem sit iustitutus. Et pariter dicunt Episcopos esse in statu perfectionis. eo quod status ille ad perfectionem eorrendam ordinetur. Qua prosecto loquendi ratione patefaciunt, se per statum persectionis intelligere, non eorum conditionem qui in perfectione perstant, sed vivendi modum ad perfectionem, sive acquirendam, sive exercendam, ordinatum et
36쪽
Et si e patet inanitas priusdam objectionis, quum memorat Sua resius hoc, modo: a Sed objicit Gerson, quia, si religiog est status persectionis acquirendae, immerito Slatuβ perse u tionis voeatur : aplius enim dicetur xia ad p*rsectionem, a quam Status ejus ; nam repugnat esse jam in statu et esso a in via. Ouis enim, ait, dicet religiosum esse in statu glorio, a quia est in statu illius adispicenda' Non orgo erit status pera laclionis, sed tondens ad perfectionem. v De Religione, tractatu γ, I. l, c. lέ, n. 6.ὶ Bespondetur nempe, statum rol, giosorum denominationem suam status perhectionis desumpsisse
ex sine ad quem tendit, qui est persectio. Nec mirum ita
invaluisse loquendi usum; quia per illam vocem persectionis, optime et commode discriminantur status vitae communis,
qui persectionem pro fine non habent, ab aliis qui ad perfectionem, Sive aequirendam, Sive exercendam fuerunt inhtituti. Quod autem dici nequeat esse tu statu gloria , qui ad aequi
undam gloriam tendit, nihil probat; nam usus intelligendi
statum gloriae de flatu tendentium ad gloriam, nec invaluit unquam, nec est ratio cur induceretur. O innes enim status Sitae christia uae ad gloriam seu aeternam Salutem assequendam tendunt. E contra, non omnes tendunt ad persectionem acquirendam aut exercendam; et opus erat aliqua formula ad
distinguendum eos qui ad hunc sinum tendunt, ab aliis qui se opum illum sibi non proponunt. Commoda autem ad id
visa est locutio haec status perfretionis et status viis communis. Ex illa autem oppositione ad vitam communem, et praesertim ex receptissimo et notissimo loquendi usu, Satis putesit, vocem perfectionis in hac formula sumi, non pro persectionu in quo stetur, Sed pro persectione ad quam exercendam vel a quirendam Status ordinatur. Pllo siUO IlI'. - Status perheotimis in statum pertextioni qequirendae et statum perfretionis Gereendae ad uote dividitur. - Nam, ex dictis, status persectionis ille est qui ad persectionem tanquam Scopum seu sinem sibi proprium ordiuatur. Iam vero nequit persectio tanquam sinis per aliquem statura
37쪽
intendi, nisi vel quatenus acquirenda, Vel quatenus eorrenda.
Non enim datum medium ; siquidem ideo tantum potest quis diei ad persectionem tendere, quia vel eam Vult acquirere, vel eam, jam aequisitam, exercere. Quod si neutrum velit, nequaquam dici potest ad persectionem tendere. Aliis te minis, optime quis concipitur pro sine sibi proponere perse tionis aequisitionem : item si perfectionem jam liubeat, optime concipitur pro sine intendere ejusdem perfectio; is exercitium. Quod si neutrum intendat, nequaquam concipitur pedi sectionem intendere. De quo si quis dubitet, excogitaretentet aliquem alium modum persectionem intendendi, segpro sine habetidi; et compertum habebit se tempus terere. Quod si objietatur, posse quem sibi pro sine proponere ut perlaetionem alios doceat, reSpondetur hoc modo nequaquam vere et proprie intendi, seu pro sine haberi ipsam persecti nem ; alioquin qui scribendo vel docendo intenderet explanare quid sit peccatum, dici posset peccatum intendere et pro siue habere, quod est abSurdum. Unde revera status persectionis adaequale dividitur in du4sillas specios, acquirendae et exercendae persectionis. Ac proinde si sumatur illa locutio status persectionis abstrahendo pduplici dicta specie, Vere exprimit genus sub quo illae duae
VARII STATUA VITAI CHRIATIA AE ADAEQUATE DIVIDUNTUR IN STATUM VITAE COM IUNIS, ET STATUM PERFECTIONIS.
P supposita, quam tradidimus, de persectione et de statu persectionis notione, lacile probatur praesentis conclusionis veritas. Etenim quilibet christianae vitae Status, vel intendit et
pro sine habet id quod voca imus persectionem, vel nou. Si
38쪽
prius, erit hoc ipso statibus perfectionis adnumerandus. Si posterius, inter vitae communis status recenscri debebit. Nam vitae communis status intelliguntur ii, qui alium quam acquirendite vel exercendie persectionis finem habent; nec ex Alia ratione dicuntur vitae communis, nisi quia persectionem non intendunt, nec ad eam ordinati sunt. Quod si persectionem pro Scopo haberent, hoc ipso non communis, sed praestantioris vitae essent et dicerentur. Objicies. Slatus clericalis non est status persectionis, nec status vitae communis; ergo adsequata non est praemissa divisio. - Bespondeo cum Suaresio se Religione, tractatu T, l. I, c. 2, n. 13ὶ contro Verti revera apud doctores, utrum clericatus stricte sumptus, id est . quatenus ab Episcopatu distinguitur, sit necne status persectionis. Sed quaecunque opinio hac de re anteponatur, certum est statum illum Sub tradita divisione comprehendi. Nam si dici nequeat status
perfectionis, necesse est eum inter status vitae communis recenseri; quia idem ost aliquem statum vitae christianae non esse statum perfectionis, et esse Statum itae communis. Nota. - Praesentis capitis materiam suse evolutam reperies apud Suare sium Ue Religione, tractatu T, I. I, c. 2).
DE CONSILIIS EVANGELICIS NOTIONES QUAEDAM.
Saepe in decursu tractatus tanquam certum Supponemus, dari consilia evangelica, a praeceptis distincta; et consiliorum observantiam esse simplici praeceptorum adimpletione perfectiorem; necnon quam plurima numero esse ejusmodi consilia; quamvis eo nomine tria duntaxat praecipua spaupertatis nempe, castitatis et obedientipe) antonomastice voeari soleant. Id nunc sub Praesenti capite, ne postea gratis assertum videa-
39쪽
PROPOsITIo Ι . - Datur distinctio praecepta inter et consilia. - u Distinctio consiliorum a praeceptis, inquit Suare Z, tam a certa fide nititur, et tam expresse habetur in sacra Scria plura, et traditur ab universa catholica Ecclesia, ut sinea manifesta luere si negari non potuerit. v De Religione, tractatu T, l. 1, c. 6, n 6). Probatur l' Scriptura sacra. - Evania gelii S. Matthaei, capite 19 : Si ita est eausa hominis cum uore, non eaepedit nubere. Ad quod respondit Christus : Non omnes capiunt hoe Derbum; et, gui potest evere eapiat; posteaque addit, esse quosdam eunuchos, qui se eastraverunt propterregnum eo lorum. Ibi certe continentiam laudat et suadet Christus, tanquam quid multo praestantius quam mairim nium ; et nihilominus eam non praecipit, siquidem nedum
conjugium damnet, ejus indissolubilitatem edieit : Quod
Deus eonjunait, homo non separet. Idem constat ex sancto Paulo l Cor. 7) : De virginibus princeptum Domini non habeo, eonsilium autem do. .. Beatior erit si sic permanserit secundum meum consilium. Non poterat clarius exprimi caelibatum esse de consilio, non autem de priecepto. Nec minus clare consilium pauperialis realis exprimunt haec Christi verba: Si vis ad vitam ingredi, serva mandata . . . Si vis perfectus esse, voste, Tende
omnia quine habes et da pauperibus. Consilium fuisse quod primi fideles bona sua venderent et ad pedes Apostolorum desedirent, probant hieo S. Petri verbn ad Ananiam Αct. 5) : Nonne manens tibi manebat, et venumdatum in tua erat potestate pProbatur 2' ea sanctis Patribus. - S. Gregorius Narian Zeniis : a In legibus nostris alia parendi neeessitatem impo-α nunt, nec Sine periculo praetermitti possunt : alia non neces-a sitate constringunt, sed in arbitrio et potestate posita a sunt; ac proinde hanc rationem habsent, ut qui ea cuSto-α dierint, honore et praemiis assciantur. Qui autem minusu ea expleverint, nihil periculi pertimescant. Oratio 3, alias i, contra Iulianum, versus suem partigraplii Ad hced.
Origenes : u ideo praecepta donantur, ut delicta persolv K Mus... M Vero quae supra debitum saeimus, non saeimus
40쪽
a ex praeceptiis. Libro l0, in epist. ad Bom. . cap. i5. S. Augustiuus in Enchiridio, c. 12iὶ distinguit quaedam quae
mandat Deus, et alia, quae non jubentur. sed speciali consilio monentur. Et sermone 61 : Iliud est consilium, aliud est prope pium. Et exempla consiliorum ponit, virginitatem serviare, svino et earnibus abstinere, omnia Menitere et pauperibus ervare.
Et subdit : Consilium qui libenter audierit et Reerit, moborem habebit gloriam ς qui uero proereptum non impleverit, nisi paenitentiam egerit, non evadet poenam. S. HieronJmus, epistola 22 ad Eustochium : Ubi propeeptum datur, ibi necessitas αι serviendi; ubi eonsilium, ibi oserentis arbitrium. Probatur δ' ratione Theologiea. - Εst de essentia consili rum , ut sint de bono opere; nam repugnat a Deo Suaderi opera mala, vel etiam indisserentia. Item est de omentia consilii, ut melius sit opus, circa quod versatur contilium, quam ejus omissio : nam si indisserens soret illud sacere vel omittere, Deus non posset illud suadere. Quo praenotato, ad probandum dari consilia, sullieit probari haec duo: i' non praecipi a Deo omnia bona opera : 2' A Deo suaderi bona opera, quae non praecipit. Atqui utrumque eertum est. Et i ' quidem : Deus non praeeipit omnia bona Opera : nam praecepta positiva non possunt obligare pro Semper, quia sinrent impossibilia. Missam audire, verbi gratia, sacere eleem unam, orare, et his Similia non possunt fieri perpetuo et sine interruptione; ergo praecipi nequeunt nisi pro determinato aliquo tempore, ut quoad determinatam aliquam quantitatem : ergo erit aliquod tempus, in quo si homo ejusmodi opus faciat, illud caequetur absque praesepio. 2' Opera bona quae a Deo non praecipiuntur, ni, ipso suadentur. Nam opera illa, hoc ipso quod sint bona sid est, nec hiala, nec indisserentia), meliora sunt quam eorumdem omissio. Sed Deus non potest non suadere quod melius est; repugnat enim Deum nou anteponere id quod melius est, ct aeque gratum habere
quod minus bonum est. Ergo magis ipsi placet ut homo faciat quod melius est; seu ut faciat opera bona sub praecepto nau