장음표시 사용
311쪽
ventus ullibi inchoari. Cum enim unaquaeque dioecesis in par hias sit distributa, ubicunque volent regulares illi conventum erigere, Statim aderit loci paroelius, oppositionem interponens, et dicta praejudicia quae revera ex novi conventus fundatione necessario consequenturin obtendens. PROBATIO IV . - Remissi ve)-Εx praxi sacrarum congregationum. - Argumentum illud, quod praecipuum et omnino peremptorium laret, cogor ad alium tractatum remittere, quia in praesentiarum Opportuna documenta prae manibus nouhabeo. Thesauri resolutionum S. Congregationis concilii volumina pervolvi, ut causam aliquam invenirem, in qua ageretur de parocho novi conventus erectioni, dictorum praejudiciorum praetextu, Sese opponente. Sed nec pro nec contra quidquam iuveni. Nec mirum : ejusmodi enim causae, non S. Congregationi Concilii, sed alteri, Episcoporum et regularium negotiis praepositae, committuntur. Hujus autem posterioris S. Congregationis decisiones non fuerunt editae. Haud dubito quin tu ipsius archiviis multa de praesenti quaestione reperiantur. Autumo nempe multoties ab Emi uentissimis hujus S. Congregationis Patribus decisum, posse ad novi conventus erectionem procedi, non obstantibus parochi, dicta praejudicia Oh tendentis, reclamationibus; id est non obstauto quod ex novi conventus erectione secutura sit imminutio concursus populi
in par hiali ecclesia, et imminutio oblationum quae liberuparocho fieri solebant, et alia Similia praejudicia, quibus jura
parochialia stricte dicta non laeduntur. nfirmatio. - Ex eo quod a remota antiquitate ita jus haede re intellectum fuerit. - Λ uno G 55 concilium Τoletanum uotium, moderare volens nimiam Episcoporum in laudandis novis monasteriis liberalitatem et Zelum, sic decernebat: a Quisquis itaque Episcoporum in parochia sua monasterium a construere sorte voluerit, et hoc ex rebus Ecclesiae, euia praesidet, ditare decreverit, non amplius ibidem quam ciet quinquagesimam partem dare debebit; ut, hac temper a menti aequitate servata, et cui tribuit, competens subsidium Diuitiam by Gorale
312쪽
a conferat. et cui tollit, damna gravia non iussi gut. Ecclesia a vero quae monasticis non insormabitur regulis, aut quam a pro suis munificare voluerit sepulturis, nou amplius quam a centesimam partem census Ecclesiae cui praesidet, ibidem
a consurre licebit; ea tamen cautela servata, ut tantummodo a quae placuerit, ex his duabus remunerandam assumat. v
Pueyo, collectio conciliorum Hispaniae, pag. 4 79 . Ibi por-
mittitur novi conventus erectio, cum eccleiade cathedralis praejudicio. Et notetur permitti alienationem quinquagesimae partis bonorum pro monasterii fundatione : pro laudatione autem ecclesiae saecularis, centesimiae tantum. Capitulare Caroli Magni, editum ad Salg, anno 804, sic di ponebat : a uui unque voluerit in sua propriolatu ecclesiama aedificare, una eum consensu Episcopi in cujus purochiau suerit, licentiam habeat. Verumtamen Omnino pro iden-α dum est ut aliae ecclesiae antiquiores propter hanc occa-a sionem ullatenus suam justitiam aut decimam non perdant, a sed semper ad antiquiores occlesias persolvantur. n Apud Gratianum, can. 44, eauspe lG. q. l. sub nomine concilii Wormati ensis. J Ergo tunc temporis liberum erat cuique, cum Epi Scopi consensu, ccclesias sive regulares Sive saeculares exSiruere, modo aliis loci ecclesiis non Subtraheret decimus et
justitiam. Dicebatur autem justitia u jus quod alicui in rea quavis competit sive in ejus redditibus, n ut ait Ducange Glossarium mediae et infimae latinitatis, voce justitis . Non ergo obstabat Secutura imminutio concursus populi, in aliis quibuslibet ccclesiis, aut imminutio in oblationibus quae libero aliarum occlesiarum rectoribus seri solebant. Sed praeservabatur duntaxat jam existentibus loci ecclesiis decimarum solutio, ut jus in possumiones suas, et dubitos ipsis redditus. Equidem quando sancti Dominici et sancti Francisci ordines, multiplicalis eorum conventibus, mirifice propagari coeperunt, exortae sunt saecularium clericorum querellae, de allato sibi in re temporali pri judicio. Sic enim exprobrabant, teste sancto Bonaventura : sura ipitis clericis eleemosynas, qua Diuiti co by Corale
313쪽
υgis darentur, si vos non essetis. At reponebat Seraphieus D ctor libellus Apologeticus. . . . ton . 5 operum, pag. 700, edit.
Venet. l754ὶ :α Omnia quae ipsis jure debentur in oblationibus, decimisa et aliis, vel de approbata eis consuetudine dari solent a a populo, nos potius Suademus eis dari, quam impediamus; a imo hortamur populum eis ista non subtrahere, nec in aliosa pios usus erogare, et jus Suum cuique tribuere, etiam pec- a catori. Si autem quandoque quaerunt consilium ubi secuna dum Deum melius sit dare eleemosynam ad quam non te-a nentur ex debito, dicimus libere quod ibi sit melius ubi et major est indigentia vel major Dei honor exhibetur, et ipsis a dantibus exinde essicaciora orationum suffragia provenire a creduntur, vel quo ipsorum devotio ad benefaciendum pro a Deo serventius inclinatur. v Cui responsioni addere juvat
aliam, qua idem sanctus Ecclesiae Doctor sequuntes eonvelliteriminationes Fratribus Minoribus objectas : u Cum nulli dea beretis facere injuriam vel damnum inferre, hoc non Se a vatis: quia saepe contra voluntatem plebanorum reeipitis a domos in eorum parochiis; unde eis multum perit de obi a tionibus et aliis proventibus, dum vos occupatis Ioea inu quibus alii habitarent qui cis ista persolverent. Item saepe a gine licentia Episcoporum intratis eorum dioecuses. Alia quando, inconsultis dominis terrae vel civitatis, domos r u cipitis in eisdem. v Αd has igitur querelas quid Sanctus a Non omnia, inquit i , quae sunt contra voluntatem aΙia cujus, ad injuriam ejus fiunt. Cum ergo cives alicujus et Oppidi nos vocant, et locant nos apud se in tali loco ubia etiam possent Iudaeos locare, vel arcam pro ludis facere. a vel horrea seu stabula, de quibus nihil proveniret pie hauseu loci, etiam si nos ibi non essemus, non facimus eis inju- a riam ullo modo. Sumus etiam non deterioris conditionis
a quam alii Christiani vel religiosi, quibus conceditur domos
314쪽
300 TRACTATUS DE IURE REGULARIUM.a recipere et loca, ubicunque dantur ab eis qui habent jusu liberum dandi eis; maxime cum per sedem Apostolicam sita ordo noster approbatus, et in subsidium animarum iu Ε - a clesia destinatus, et hoc bonum per aliorum malitiam nona debeat impediri. Si enim nunquam deberemus morari nisia de oluntate clericorum, vix unquam in Ecclesia possemusa diu morari; dum per se, aut incitati per alios, ejicerent uos η de par hiis suis potius quam haereticos vel Iudaeos. Epi- a Scopis etiam nullam facimus injuriam, cum non gravemusa eos in aliquo, sed juvemus praedicando et consulendo a corum subditis ut devotius obediant, et onus regiminisa eorum tanto portabilius fiat eis, de quo in judicio extremo a oportet eos reddere rationem. Si autem movet eos quod a sumus exempti a jurisdictione ipsorum quoad nos ipsos. u tunc e converso consolentur quod liberiores sunt, quod pro a nobis non tenentur reddere rationem; ut de nostra g a bernatione carent honore, ita sint liberi a sollicitudine et a labore, excepta providentia pietatis et inter nos in suae pacisa unitate servanda. Domino etiam terrae vel villae uou sa-a cimus injuriam, si eo inconsulto quandoque vocati a ciVibus, a mansionem recipimus in villa, ubi liberum esset eis si veLα Ient theatrum sacere vel locare Iudaeos vel locum relina quere Vacuum ; quia de ipsius fundi possessione nil ei suba trahimus, nec aliquid proprietatis nobis do illo vindicamus;
a maxime cum cives amore nostrae commorationis ibidem a domino refundant aliunde, si quid forte de area nostra dea beret annuos census percipere, si nolit pro Deo carere. a Nam, si etiam contingeret nos post haec a loco penitus dis- a cedere, nee Venderemus aream, nec alicui partem traderea mus; sed, sicut concessum est nobis, eis ad quos pertinet et dominium relinqueremus. Ipsum quoque Oratorium nou strum non sit parochiali ecclesiae praejudicium, in quo neca oblationes ejus ad Missam percipimus, nec aliquos homines, a ab ipsa nobis attrahimus, quin omnia jura sua viventes et a mortui ecclesiae parochiali persolvaut. De sepultura Vero Diqiligod by Gorale
315쪽
a constat ex jure communi, quod si apud nos eligunt sepeliri, a possent, et alibi, si vellent, ubicunque, sine praejudicio a parochialis ecclesiae hoc facere ; nec ad hoc possent in aliquo et impediri. BEx his patet quam antiquum sit jus novos conventus fu dandi, quin obstare possit ecclesiae parochialis rector, modo praeserventur jura ipsius parochialis, quamvis tu cae teris ad
quae jus non habet, imminutionem et praejudicium aliquod patiatur.
Diximus autem i thesi, regulariter loquendo; quia sicubi forte parochus ad honestam sustentationem non haberet nisi spontaneas sidelium oblationes, et ex novi conventus erectione harum imminutio notabiliter secutura sit, justa utique id causa censebitur fundationem denegandi; prout vel ex ipsa naturali aequitate concludendum videtur.
An ius parochis competens sese novorum conventuum erectioni opponendi, oh laesa parochialia sua jura, etiam curatis ad nutum amovibilibus competere censendum
Promotanda. - i' Duplex distinguenda curatorum amo- vibilium species : curatorum nempe vicariorum, qui solam habent curam actualem, Seu Solum exercitium curae, Stante penes alium habituali cura; et curatorum non vicariorum, qui,
licet ad nutum alicujus sint amovi bilus, habent tamen habitualem simul et actualem curam, ita ut nullius sint vicarii. 2' Solent plerique canonistae de priori duntaxat curatorum amovibilium specie mentionem facere : hoc ipso nempe quod curatus sit amovibilis, seu non habeat beneficium curatum perpetuum, supponunt cum eSSe vicarium alterius, qui sit rector principalis et curam habitualem retineat, verbi gratia, alicujus monasterii vel capituli, cui parochia annexa sit, Vel etiam ipsiusmet Episcopi, cujus menSae parochia unita existat. Et revera ante erectas anno 1802 Galliae et Belgii sincursales,
316쪽
302 TRACTANS DE IURE REGULARIUM.dissicile probaretur, per duo aut tria proxime olapsa Saecula, aliquos exstitisSe curatos amovibiles, qui non forent dicto modo alicujus monasterii, collegii ve aut alterius rectoris principalis seu habitualem curam retinentis, vicarii. Nihil minus, etsi de facto nulli aut sere nulli exstiterint curati
amovi biles non vicarii, potuisse ut tamen existere. Quod enim fundari valeat parochialis ecclesia cum hac conditione, ut curatus habitualem simul et actualem curam habeat, et tamen ad nutum alicujus umo Vibilis sit, negari posse non videtur, nec apud aliquem cauouistam negatum ianeni. - 3 Existimo ego hodiernarum Galliae et Belgii si cursalium rectores, ad posteriorem curatorum amo Vibilium speciem esse reserendos; id est, csso eos ad nutum Episcopi amovi biles, et tamen nouesse alicujus alterius, habitualem curam retinentis, vicarios; prout exposui in meo tractatu de Par ho. In ipsa enim harum succursalium erectione Statuta fuit manualitas seu amovi bilitas; et aliunde nullum exstat documentum aut etiam indicium de facta illarum succursalium, sive cum menin episcopali, si vo cum aliquo alio beneficio, unione. - 4' Posita autem V ritate duplicis hujus speciei curatorum amoribilium, quoad utramque solvenda venit quaestio proposita; an scilicet novi
conve utus erectioni sese opponere valeant. PEOPOSiTIO 1'. - curati ad nutum amovibiles, si sint vicarii, sese opponere nequeunt novorum conventuum erectionibus; sed Depertinet ad eos penes quos residet habitualis cura. - Id sum-
cienter firmat Ferraris voce eonventus, art. l, n. 46-49 in hunc modum : a Circa con Sensum parochi non importune a quieritur, utrum is przestari debeat ab eo qui oblinet curama habitualem, an ab illo qui curam obtinet actualem Praea standum esse ab obtinente curam habitualem, tenuit notast in diei. Lystet. Fundationis hospitii 10 mali l726, S Bursus,
et eor. bon. mem. Gumaches. Non omittendum vero quod in ejusu easu ille qui obtinebat curam actualem, non erat perpe-
et tuus, sed amovi bilis ad nutum. At idem dicendum videtur, et etiamsi ille qui curam actualem obtinet, Sit perpetuus; nam
317쪽
PARS SECUNDA . 303u et hic plus juris sibi asserere nequit quam simplex exema citium curae, ut respondit Bola, in Ariminen. Funetionum, a super primo dubio 13 junii l746, S 2 et 6, cor. bon. mem. ἀ Lcm. Consensus autem de quo agitur, non est praestandus a ratione exercilii curae. nPEOPOSi Tio ΙΙ . - Curati ad nutum amovibiles, si non sine simul Diearii Derbi gratis, Galliae et Belyti succursalistori, quoad faciendam novorum conventuum fundationibus oppositionem, idem jus habere videntur ae par hi perpetui. - Id sequitur exco quod habeant habitualem etiam curam. Τuuc scilicet non
adest aliquis rector principalis, ad quem jus illud pertineat. Ergo ipsi ut succursalistis, licet ad nutum amovibilibus, jus illud adscribeudum eSt. CAPUT V.
DE REQUISITO RELIGIOSORUM IUMERO, UT NOVI CONVENTUs VIRORUM ERIGI VALEANT.
I. Tridentiu a Unodus Sem. 25, de rest. , cap. 3) decrevit
in hunc modum : In praedictis autem monasteriis et domibus, tam virorum quam mulierum, bona immobilia possidentibus τel non possidentibus, is tantum numerus constituatur, ac in posterum conservetur, qui vel eae redditibus propriis monasteriorum, vel eae consuetis eleemosynis eommode m it sustenturi.
I. Gregorius XV, constitutioiae cum alias, 17 augusti 1622,Τridentinam Sauctionem magis determinans ita disposuit : Decretero monasterium, conventus, simus, congrestatio, vel societas religiosorum seu regularium, cujuscunque etiam mendieantium ordinis, societatis et instituti, quocungue nomine nuncupeutur ..., non erigantur, nisi in eo saltem duodecim fratres, aut monaehi, seu religiosi, inhabiture, ae ea redditibus et eo suetis eleemosynis sustentari valeant.
III. Die 2l junii l625 prodiit, jussu et auctoritate Udibani VIII, decretum Sacrae Cougregationis Concilii, tenoris Diotiirco by Gorale
318쪽
304 TRACTANS DE IURE REGULARIUM.sequentis : Deinceps vero monasterium, conventus, domus, eo gregatio vel societas religiosorum seu regularium nullibi recipiatur,
nisi, praeter alia ad id requisita, in singulis hujusmodi locis duodecim saltem fratres aut monachi, seu religiosi degere, et ea redditibus et consuetis eleemosynis, detraetis omnibus ut supra detrahendis, eo etenter sustentari valeant, ad praescriptum decreti felicis recordationis Gregorii XV, hae de re editi; alioquin monasteria et Ioea hujusmodi posthae recipienda, in quibus duodecim religiosi, ut supra, sustentari atque inhabitare non poterunt, et aetu non habitaverint, ordinarii loci visitationi, correetioni, atque omnimodae jurisdictioni subjecta esse intelliguntur. Decrintum illud reperies apud Ferraris, Voce conventus, art. l, n. 27. ὶΙV. Ex praemissis deerelis, jus commune, quoad praesentem quaestionem sic determinari potest: lo Non absolute prohibentur erigi conventus in quibus pauciores sint aut sustentari valeant quam duodecim religiosi. - Equidem si attenderetur tantummodo ad citatam constitutionem Gregorii XV, prohibitio haec absoluta dicenda foret. Siquidem non disjunctive dicit, aut uota esse crigendos, aut juriiudictioni Ordinariorum subjectos fore; sed prohibet simpliciter ne erigantur, si duodecim in eis religiosi sustentari nequeant. At vero tu altero decreto, Urbaui VIII auctoritate edito, ponitur disjunctiva ejusmodi; dicitur nempe : Alioquin omdinarii omnimodar jurisdictioni subjecta esse intelligantur. Ex quibus verbis inferri posse videtur, erectionem quae, Hon Verisicata illa conditione quoad religiosorum numerum, fieret et execulioni mandaretur, nec irritam fore, nec illicitam; sed duntaxat religiosos illius conventus exemptionis privilegium ipso facto amissuros. Nec dicatur inferri quidem posse crectionis valorem, non autem liccitatem. Nam legislator qui rem antea licitam prohibet, addendo hanc clauSulam, ali quin qui fecerit tali beneficio privetur, liberum adhuc relinquitrum illam facere, et duntaxat facientes privat benesicio, quo, seclusa ipsius lego, potiti fuissent. 2' Si erigatur conventus in quo duodeeim religiosi convenienter Diuiliaco by Gorale
319쪽
inhabitare et sustentari ne eunt, remanet omnimo jurisdietioni Ordinarii subjectus. - Patet ex tenore ipso posterioris decreti supra allati. Nota. - Quoad conventum qui convenientem habitationem et sustentationem duodecim religi OSis Praestare potest, sed in quo pauciores de facto inhabitant, dubium oriri potest, Dum etiam remaneat Ordinarii jurisdictioni subjectus. Nam in posteriori decreto dicitur : In quibus duodecim religiosi sustentari atque inhabitare non poterunt, et actu non habitaverint. Si in hoc membro, et actu non habitaverint, particula et idem sonetae vel prout intelligendum videtur , inserendum est ordinariae Episcopi jurisdictioni subjectum esse illum conventum, quandiu in eo non complebitur duodenarius religiosorum numerus. 3' In eo utando valore suspicienti reddituum et eleemosyn rum, detrahendae sunt expensin pro saeristia et ecclesia : nee ratio habenda est reddituum dispicillimae exactionis e nee juvat quod aliae domus ordinis ad supplendum sese obligent. - Haec vide variis Sacrarum Congregationum romanarum decisionibus si mala, apud Ferraris voce conventus, art. l, n. 28, 29 et 30ὶ .
Nonnulli canonistae generaliter assirmant, in erigendis m nudium conventibus adhibendas eme solemnitates omnes, quae ad novos virorum con unius requiruntur. a Bequisita inquita Ferraris, voce conventus, art. I, n. 31ὶ pro sundaudis novisa conventibus religiosorum, habent etiam locum circa eria genda monasteria monialium : debent enim eaedem solem-α nitates observari in illis aedificandis, sicuti in illis regulae rium : Barbosa super Tridentino, SeSS. 25 de reg., c. 3, a n. 29ὶ, Sellius in Seleeι. eanon ., c. 60, n. f. B Non tamen
320쪽
videtur statui posse regula illa generalis, qua decreta omnia
novos virorum conventus concernentia erigendis monialium conventibus applicanda sint. Unde sigil Iatim requisitas ejusmodi conditiones recensebimus, ct de unaquaque exquiremus
an revera moniales attingat. QuaesΤio I'. - An ad novi conventus monialium erectionem requiratur licentia Apostolica 8 - 1' Non requiritur vi deer
talis Gregorii X supra relatae, capite i . Nam decretalis illado monialibus non loquitur. Praeterea loquitur duntaxat demendicantibus qui bona immobilia in communi possidere non possunt: sed monialium conventibus licita est bonorum immobilium et reddituum possessio. 2' Nec requiritur vi decretalis Bonifacit VIII quam supra retulimus, capite i ; et quae
habetur in Malo, capite cum eae eo, de excessibus Praelatomum).
Nam neque in eo textu reperitur ulla de monialibus mentio. Et notetur, duas praefatas decretales, utpote jus commune antea vigensp restringentes, esse Stricle interpretandas; nec proinde ad monialium conventus extendendas, nisi id clare cxprimant. 3' Noque requiritur vi textus Tridentini som. 25 de rest. , cap. 3 . Nam ibi quidem expresse agitur de moni lium etiam conventibus : at synodus necessariam decernit licentiam Episcopi, et de obtinendo sedis Apostolicae beneplacito omnino silet. 4' Nec tandem requiritur vi bullae Innocentii X, quae incipit instauran . Nam bulla haec loquitur duntaxat de conventibus virorum. Id tanquam omnino ceditum habet Fagnanus, qui bullam compilaverat. Unde concludit hujusce constitutionis dispositionibus, non constringi minniales, etiam in Italia et adjacentibus insulis svido auctoris illius verba, supra capite l). 5' Auctores, qui in origendis monialium etiam conventibus necessariam existimant licentiam sedis Apostolicae, non adducunt ullum hac de re generale decretum, a modo citatis diversum; sed nituntur duntaxat
prae satis Gregorii X et Bonifacit VIII decretalibus, prout videre est in supra transcriptis scapite lὶ Benedicti XIV verbis. cum ergo ex istis texubus Ipsorum conclusio recte deduci