Tractatus de Jure Regularium ubi et de Religiosis Familiis

461쪽

quoddam cum ecclesia sl'egii se des Carmes, rue Vaugirard, a Paris) acquirendi. Et in brevi Potiti sicio addebatur clausula, firma substantia voti solemnis Gautrelet, de l'Εtat religimae, tota. 2, pag. 278, edit. 1853ὶ . Haec et alia multa quae addi possent ejusmodi concessionum exempla omnino evincunt, stare posse voti paupertatis solem nitatem cum hisco ex Pontisci a lacultate gestis dominii actibus ; siquidem id sedes Apostolica persuasum habet, suaque praxi aperte declarat et certum lacit.

II. Ouamuis religiosus, qui solemnia vota emisit, varios d minii aetus eae eoneratione Pontineta Gerere valeat, remanet tamen in vero sensu dominii in Iriae, et incapacitas in Me sensu

intelleeta, suscit ad voti paupertatis solemnitutem. - Nam qui nequit eae sola propria voluntate actus dominii valide exerere, vere et proprie dominus non est. Et actus domi uti quos exedicet, hoc ipso quod valorem non habeant vi ipsius voluntatis, sed solummodo vi voluntatis alterius, non sunt actus dominii in proprio et stricto sensu. Et haec est conditio religiosi, statim ac vota solemnia emisit: est nempe in perpetuum inhabilis ad quemlibet dominii actum proprie dictum p siquidem

per se solum, et eae sola vi voluntatis suae, jam nullum potest

dominii actum valido exercere. Quod autem haec, ct non alia tu habilitas requiratur ad voti paupertatis solemnitatem, merito arguitur ex eo quod sedes Apostolica quandoque professis concedat ut quosdam dominii actus Ialide exercere valeant, et simul existimet atque etiam expresse declaret, hoc seri,

salva voti paupertatis solemnitate.

Valde autem diversa est conditio religiosi qui simpleae dun , taxat paupertalis votum emi sit. Is enim, quamvis graviter peccet de bonis suis disponendo absque superiorum licentia, valide tamen vi solius propriae fure voluntatis ritis modi actus dominii exercet. Imo nec ipsa summi Ponliseis prohibitio impedire potest, quin valida sit venditio, donatio, etc., ab ejusmodi religi O peracta. Disiti co by Corale

462쪽

TRACTATUA DE IURE REGULARIUM.

AN OB DIFFICULTATES, EX LEGE SAECULAR l GALLIAE PROVE MENTES, VOTUM PAUPERTATIS SOLEMNE, ID EST, CUM INCAPACiTATE DOMi II CONIUNCTUM , DESINAT ESSE DE RE MELIORI, ET CONSEQUE TER SIT INVALIDUM.

Qui sustinent dari non posse in religiosis alliae dominii i

capacita telia, ob legis ea in non agnoscentis obicein. duplici sundamento nituntur : l' nempe conicia dunt capacitatem et incapacitatem dominii in civibus non posse valide statui a po- tostute ecclesiastica, sed tantum a potestate speculari ; eo quod ejusmodi capacitas et incapacitas accensenda sit rebus temporalibus, quae saeculari potestati exclusive subjacent. 2' Eliamsi concederetur posse dictam inea pacitatem ab ecclesia valide induci, nihilominus, inquiunt, lex saecularis religiosos, qui vellent votum paupertatis cum illa incapacitate observare, tot dissicultatibus in praxi involveret, ut votum istud desineret esse de re meliori, ac proinde non obligaret. Et sic, indirecte saltem, lex saecularis praelatam incapacitatem non agnoscendo, eam reapse tollit, seu potius impossibilem reddit. Prius objectum fundamentum satis jam subvertimus. Re

manet ui posterioris etiam inanitatem ostendamus. Paopost Tio Ι . - Religiosi in Gallia, dominii incapaces, nousunt di cultatibus obmaeli quoad bona ante professionem posse sa.

- Εleuim ante professionem possunt religiosi Galliae bona sua, sive mobilia, Sive immobilia, alienare. Tunc nempe nondum incapaces Sunt dominii; unde possunt actus ad alienationem necessarios; absque ulla dissicultate ponere. Item P

lest ordo religiosus quamlibet dissicultatem quoad illa bona praecavere, non recipiendo novitium ad professionem, nisi prius quodlibet dominium, hic et nunc ad ipsum perlinem, abjecerit. Unde objectae graves dissicultates, si quae forent,

463쪽

PABS TERTIA.

versarentur duntaxat circa bona religioso jam professo obvenientia. Sed neque hoc sensu admittendae sunt praetensae illae dissicultates: quod sequentibus propositionibus ostenditur. Pstopositio II'. - Religiosi Galliar, dominii incapaces, non sunt dissicultatibus ob aeti quoad bona, ipsis post professionem per aetus inter vivos obvenientia. - Nam i ' religiosus Galliae solemniter professus cui sit aliqua donatio, potest, cum Superiorum Suorum conSensu, respondere, donationum a Se non

acceptari: in quo profecto nulla est dissicultas. 2' Supra probavimus communitatem possidere posse in communi, ita ut bona sub aliquot religiosorum nomine inscribantur, et isti religiosi civiliter proprietarii sint. Poterit ergo nomine communitatis, in id consentientis. donationem acceptare, et sic riciviliter proprietarius rei donalde. Item poterit rem illam ipse ciuilitis donare iis religiosis, sub quorum nomine bona communitatis inscribuntur, et actus civiles ad id necessarios exerere. Quia, ut proba imus, ejusmodi civiles contractus Non sunt veri actus dominii, Sed meme administrationis; cum ejusmodi bona pertineant ad communitatem, non autem ad religiosum sub cujus nomine civiliter inscribuntur. Et sic

etiam non adest ulla inextricabilis dissicultas. 3' Τandem obtineri potest Pontificia facultas, vi cujus religiosus professus donationem pro Se valide accipiat; qui actus acceptationis ut superiori capite dictum est non erit actus domi uti proprio dicti et voti solemnitati repugnans, utpote qui valorem non habebit ex propria religiosi Voluntate, Sed duntaxat ex

voluntate et concessione summi Ponti scis. Unde assertae dissi- eultates si quae forent, restringerentur ad bona religiosis prinfessis obvenientia causa mortis, id est, per testamentum vel ex intestato. PlloposiTio ΙΙΙ'. Religiosi Galliae, dominii incapaces, non sun ι grauibus stillicultatibus obnoxii quωd bona ipsis per testamentum, vel jure haereditario obvenientia. -Vel enim illi religiosi ad ordinem religiosum pertinent qui ex instituto non potest possidere in commuiti, vel ad ordinem qui in communi bona possideret H

464쪽

potest. Atqui in neutro casu adsunt praetensae illae graves disseultates. 1. Non adsunt in hypothesi ordinis religiosi, cui ex instituto interdicta est possidendi in communi facultas, prout est religio Fratrum minorum sancti Francisci. Etenim praecaventur dissicultates si possit tunc religiosus, galvo suo paupertatis Voto, coram magistratu civili actum emittere, quo declaret serenuntiare haereditati quae ipsi obligit. Rusmodi quippe repudiationis actus est quid valde satile. Unde si possit religiosus, salva voti sui paupertatis Solemnitate, et remanente in ipso vera inea paeitate dominii, actum hune emittere, nulla prinsecto aderit gravis dissicultas. Atqui revera hoc modo licito agere pote t religiosus Galliae, tutegra remanente dominii incapacitate et voti solemnitate. Ideo enim illicitus ipsi foret ejusmodi actus, et incompatibilis cum voti solemnitate, quia esset actus dominii. Atqui praedictis haereditatis repudiatio nequaquam in hoc casu est actus dominii. Nam quantumvis lex religioso tribuat haereditatis dominium, revera tamen d minium illud ad ipsum non pertinet, cum per prosemionem laetus fuerit cujuslibet dominii incapax. Haereditas nempe tunc perlinet ad eos ad quos pertineret, si mortuus foret religiosus. Errat autem lex dum haereditatem tribuit religioso.

Hinc per aelum repudiationis religimus errorem hunc co rigit, et ossicit ut haereditas ad Verum suum dominum perveniat. Sed facere ut aliqua res ad verum ipsius dominum perveniat, seu verum dominum juvare ut rei suae posse sionem apprehendere poMit, non est actus dominii, sed eharitatis erga proximum. Nec obstat, quod formula repudiationis cui subscribit religiosus, juxta Sensum legis supponat ipsum esse verum haereditatis dominum. Nam religiosus subscribendo non intendit hunc sensum legis; sed vult tantum so malitatem explere, Sine qua non perveniret ad verum suum dominum haereditas. Ergo per hanc repudiationem religiosus nequaquam desinit eMe dominii incapax, nec actum domi uti attentat, nec illicite Uit. Ergo nihil obstat quin repudia-Dj0iliaco by Corale

465쪽

PARA TERTIA. 45 Ilionem faciat. Sed ejusmodi repudiatio non est quid dissicile ;ergo salsum est intervonire gravea dissicultates quoad haereditat in professis obvenientem, quando religiosi pertinent ad ordines, qui in communi pomi de re nou pOSSunt. lI. Sed neque adsunt graves illae dissicultates quando ordo religiosus de iis est, qui ex iustituto possunt in communi pos- Sidere. Equidem tunc certum est, ex jure ecclesiastico, haere- dilatum, quae religioso professo obtigit, ipso sacto communilati deberi, et communitatem eme verum hujus haereditatis domi uum: Ouod enim, ut uiunt, aequirit m achus, acquirit monasterium. Quae generalis regula locu in habet quoad omnes religiosos ordines, praeter eos, qui expresse ub ea excipiuntur ; id est, quorum constitutiones a Sede Apostolica approbatae contrarium decernunt; prout eSt, ut diximus, praelata S. Francisci familia. Falemur autem inde enasci aliqualem in praxi dissicultatem ; sed prorsus negamus eam superari non posSe; ut negamus pariter eam talem esse , ut essetat votum solemne non esse dc tunc de re meliori. Dissicultas hoste deseribi potest iu hunc modum: a Si religiosus professus, euia luereditas contigit, eam simpliciter ropudici, laedit jusa communitatis suae, quae QSt Verus haereditatis dominus.

K Elenim posita simpliei repudiatione, lux saecularis haeredi a tatem tribuet, non communitati ad quam tamen li reditasu illa pertinet in , sed iis personis ad quas devolveretur, si jama obiisset religiosus. Unde ad evitandam dissicullatem uoua vido tur recurri posse ad simplicem repudiationem, quando a religiosa familia de iis est, quae in communi possidere va-α lent. Λliunde neque videtur posse religiosus tu hoc casuu hie reditatem suo nomine colligere, et postea eam tradere u communitati: tum quia id actum dominii involvoret; tum a quia exstat quaedem in Gallia legis Saecularis dispositio, pro-a hibens ne quis religiosus communitati suae, aut alicui ipsius

a membro ultra certam honorum suorum partem donarea valeat: Nulla personne falsunt partie u un tablissement auto- a rise ne potirra disposer par acie cntre-vi' oti par testament, Duiligod by Cooste

466쪽

a legs n eae de pas la somme se 10 000 franes stoi dii 24 maia l825, art. 5 . Τandem neque valet religiosus dissicultatem a vitare per meram abstentionem . seu nihil omnino agendo ;a quia tunc ab interesse habentibus provocaretur coram Mea culari magistratu, et cogeretur declarare an haereditatem a deserat necne ; seu potius abstentio ipsa repudiationi aequia valeret. Ergo nulla videtur patere via quam sequi possitu religiosus professus, salva voti sui solemnitate et dominiis incapacitate . .

En ingens illud dissicultatis monstrum, quo perterriti m derni quidam auctores, concludendum putarunt. dari non posse hodie in religiosis Galliae dominii incapacitatem, nee

consequenter solemnia vola. Sed, pace illorum dixerim, larvas somniarunt. Multiplex Siquidem patet via, eaque non

adeo dissicilis, ad hane dissicultatem declinandam ; quod sic

probatur: l' Potest communitas renuntiare juri suo in haereditatem. atque id religioso declarare. Qua saeta declaratione, jam licito potest religiosus simplicem repudiationis actum emittere, non secus ac in casu, jam expenso, ordinis religiosi facultatem non habentis possidendi in communi. Etenim si juri suo communitas renuntiet, haereditas ad eos pertinebit, ad quos vi legis devolveretur, si jam obiisset religiosus legatarius. Unde repudiationis actum omittendo, religiosus ille essicit, ut legatum ad verum suum dominum perveniat; atque id agendo, non actum dominii exerit ut supra ostendimus , sed memmactum charitatis.

Objicies. - Si hac via procedatur, religiosi ordines magnum in Gallia detrimentum patientur, cum enim susscientibus redditibus et fundationibus plerique careant, si hisce legatis, quae membris suis obveniunt, defraudentur, verendum est De ad nimiam egestatem redigantur. Bespondeo primo: non unica est praelata via ; sed exstant et aliae mox indigi-Diuili oti by Cooste

467쪽

tandae. Secundo, etiam Si unica foret, ad vitandas dissicultates via illa, non ideo periclitarentur religiosi in Gallia ordines Quod exemplo Belgii satis evinci potest. Nam in Belgio haevia frequenter proceditur; et nihilominus non imminui, sed

prospero successu in dies augeri et splendescere religiosas familias notorium est. Quod sic notatum reperio, in dissertatione nondum odita, a quodam doctissimo nostri temporis canoni sta : a Depuis plus de cinquunte ans qu'elles les reli a gieusesὶ existunt en communauto, Ia pauvrcto religieuse a α site toujours observee et ex sieulee selon la rigueur des lois

a canoniques. Quand uiae succession 8'ou re civilement poura une religi euse, ello Se eontente de poser un acie purementu civit, qui consiste a donner a viae personiae de consancea une procuration notarisie, Pour ren Oncer purement et sima plement a l'heritage. Et qu'on ne crole pus qu'a cause dea ces dispositions genere usos ius monastores de la Belgique a solent dans la detresse. Rus, au contraire, Unt dans lau vote dela plus grande prosperito. Volla bieulot 24 aus que a te droit d association a oto pris au serieux, paras acceptiona d'opinions ou de personnes: Et non-8eulement les anciena nes institutions se soni agrandies et multiplices, mais dea nouueaux elabiissem enis se soni formes fur tous les potuisa du pays, pour Qui ager te matheur et instruire la juvuesse. a De manthre que te nombre des reguliere, en Belgique, est

a avait avant 1789. Et cependant, non-sculument les relia gieux proprement prosos renoncent li toiit, mais meme ceuxa qui ne soni que des voeux simples, se contentent reguliha rement d'une pension vi agdre, en laissant te capital dea leur fortune a leur sam ille. O Non ergo timeant praefati moderni scriptores ne depereant in Gallia religiosae communitatus, etiamsi legatis et haereditatibus, membris suis obvenientibus, renuntiare deberent, ad vitandas ex lege civili alioquin orituras) dissicultates : timeant potius infaustam illam 'opinionem , de impossibilibus in Gallia solemnibus votis,

468쪽

etiam ut probabilem sustinere ; quia erronea est opinio haee, et religiosis ordinibus Galliae nociva quam maxime. 2' Vilari etiam possunt dissicultates, quin communitas haereditatibus, membris suis obvenientibus, defraudetur. Etenim duplicis conditionis exstant in Gallia, relative ad gubem uium, religiosae communitates : aliae scilicet ut tales ab ipso

agnitae, et a lege Vocantur glabiissemenis autorises ς aliae haeauthorisatione carentes, quarum membra tanquam mori cives

a lege civili habentur. Plerique autem religiosi ordines. qui ex instituto vota solemnia habent, ad hanc posteriorem classem pertinent Praelata nempe gubernii authorisatione carent in Gallia Dominicani, Iesu itur, Carmelitani, Franciscani, Benedicti ni, Fratres sancti Joannis de Deo. Olc. Et solet potius peti et obtineri aut horisatio haec a communitatibus quae vel nulla, vel non perpetua, vel nonnisi simplicia ex iustituto

suo vota nuncupant. Porro,

Primo, quoad praecipuam communitatum religiosarum claSSem, earum nempe quae non sunt a gubernio ut tales agnitae, seu authorim tae, ut aiunt, lacile removeri possunt di ficultates eo quibus agimus, hoc modo : postquam religiοSoprofesso obtigit aliqua haereditas. is haereditatem illam, nomine suo colligat, et reda clam ex ea pecuniam superiori tradat. Haec agendi ratio nec votorum solemnitati et incapacitati d

minii repugnat, nec a lege civili prde peditur. Quod ita pei agi

possit, integra remanente voti solemnitate et incapacitate dominii, sacile prohari potest. Nam haereditas in hoc casu, ad communitatem pertinet, quantumvis eam lex civilis religioso tribunt. Hinc religiosus pouendo necessarios ad colligendam haereditatem actus, non alio tendit quam ut haereditas ad verum suum dominum, ad communitatem Scilicet, perveniat. Nec attentat veros actus dominii; sed Oxplet duntaxat forma litates sine quibus communitas id, quod ad ipsam pertinet, apprehendere non posset. Unde quantumvis civiliter, id est ad terminos legis civilis, reputetur dominus, ct Veros actus dominii videatur explere, in re tamen non agit tunc nisi com- Di ili co by Corale

469쪽

PARS TERTIA.

munitatis oeconomum seu administratorem. Porro honorum

temporalium administratio stare potest cum persecta voti paupertatis solemnitate et dominii incapacitale. Item quod ex collecta haereditate redactam pecuniam superiori tradat,

ad communes monasterii usus expendendam. nullatenus --

lemnitati Votorum repugnat, nec cum incapacitate dominii est incompatibile. Id enim non est actus donationis, cum pecunia haec ad communitatem jam pertineat; sed est merus actus deserendi ad verum dominum rem ad ipsum pertinens. Unde praefata agendi ratio et licita omnino est, et cum persecta dominii incapacitate compatibilis. Aliunde lex civilis ei nequaquam obstat. Etenim imprimis non obstat religioso professo haereditatem colligere volenti juxta requisitas formalitates ;siquidem e contra hoc jus ei attribuit. Aliundo nec impedit quin religiosus ille redactam ex haereditate pecuniam communitati suae tradat. Nam dispositio legis, supra transcriptae, qua prohibetur religiosus ultra certam bonorum Suorum partem communitati aut alicui ejus membro donare, respicitduntaxat communitates a gubernio agnitas fles εtablissemenis autorise'. Porro in praesentiarum agimus de casu communitatum a gubernio non agniturum non autoriseeη ; quarum membra tanquam meri cives a lege habentur. Quemadmodum emo lex non obstat quin religiosus ille totum quod civiliter possidet, cui voluerit caeterorum civium donet, ita nec obstat quin id donet alicui communitatis suae membro . Unde timendum non eri, ne interveniat magistratus saecularis ad exquirendum, cui religiosus ille redactam ex haereditate pecuniam dederit. Ergo revera in casu quem expendimus non adest gravis ulla diuscultas. Usurpari etiam potest in eodem casu alius agendi modus :nimirum si haereditas in bonis immobilibus consistat, neceSSenon est ea bona in pecuniam commutare; sed potest religiosus legatarius, per actum civilem donationis, dominium illud legaliter transferro ad illa communitatis membra, sub quorum nomine inscribuntur caetera bona immobilia commvuitatis. Di iii rod by Corale

470쪽

Nam, ut supra probavimus, possunt in Gallia religiosi, quamvis ut tales a lege non agniti, bona immobilia in communi possiadere : curando nempe ut illa bona inscribantur sub aliquorum communitatis membrorum nomine. ita ut ista membra possessores et domini coram lege censeantur. His ergo membris donationem civilem facere potest religiosus legatarius. Ejusmodi autem civiles actus sunt omnino compatibiles cum volisolemnitate, et dominii incapacitate; siquidem nec sunt in severi actus dominii, nee ut tales a religioso legatario intenduntur ; sed ab ipso exercentur tanquam merae sormalitates. in hunc sinum, ut communitas, quod Suum est. apprehendore valeat. In hoc tamen casu quandoque accidere posset ut, defuncto religioso qui bona immobilia sic aliis communitatis membris donavit, ejus consanguinei actionem nulli talis intentarent contra illam donationem, utpote lactam, non donatariis, sed eommunitati. Et tunc cogerentur donatarii jurejurando declarare, nil pro M. an vero pro communitate donationem acceptaverint: et sic aliquando sorte fieri posset. ut communitas aliquo ejusmodi legato spoliaretur. Sed spoliatio hae gratis objiceretur tanquam gravis dissicultas, ex qua concludendum sit volum solemne non esse de re meliori. Ut tamen Praecaveatur ejusmodi inconveniens. palet altera via, jam indicata, nimirum, ut hona immobilia in pecuniam redigat religiosus legatarius. Ergo primo quando communitas non esta gubernio agnita, Seu authorisata, ut aiunt, devitari possunt dissicultates. quin amittat legata membris suis obvenientia. Seeundo, si communitas ut talis a gubernio agnoscatur equidem prohibet lex ne religiosus ultra quartam bonorum suorum partem communitali aut alicui ipsius membro donet nisi tamen bona illa decem millia Daneorum non excedant; quo casu Omnia bona sua, permittente lege, communitati aut alicui ipsius membro dare potest). Porro non obstante hac logo lacile tolli possunt dissicultates. Imprimis enim non aderit dissicultas, si communitus recipiat lautum quartam illam partem, a lege permissam, et tres alias partes quae pariter ad Diqisti Corale