Tractatus de Jure Regularium ubi et de Religiosis Familiis

441쪽

PARS Troia. 427 vel a Sacris congregationibus declaratum, vel a canonistis disputatum sui SSet. Qui hodie sustinent solemnia non esse, ob legis saecularis obicem, vota in Galliis emissa reperiant vel minimum infaustie opitiationis vestigium, Anglorum et Hibernorum religiosorum conditioni applicatum. Et tamen eadona prorsu S fuit horum conditio per tria sareula. Λd rem etiam lacit quod anno 172l generalia Dominicanorum comitia, decreverunt quoad Hiberniis provinciam. Sic nempe sancitum fuit, numero 4 : a Concedimus, ut eoua entus monialium nostrarum quae tu civitatibus Dublia niensi et Galviensi degunt, eligere sibi valca ut priorimas, et juxta nostras sacras constitutiones ac leges; volumusque ut a praedicti conventus sint incorporali et uniti ordini nostro,a et provinciali Hiberniae pro tempore subjecti. v Hibernia dominicana, pag. 162. Nisi solemnia fuissent illarum monialium vota, jurisdicti

nem in eurum couventus non habuisset Dominicanorum ordo,

sed remansissent Ordinariis de jure subjectae. Item nisi s lemnia vota emisissent Dominicani Hiberniae, non fuissent veri Dominicaui, nec proinde corum jurisdictioni subjici potuisse ut

Dominicanarum monialium eoDV ntu S.

XI. Tot praemissis auctoritatibus subjungendum visum est quod mihi nuper ab Urbe rescribebat vir doctrinae gravitate haud insimus : a Cet sitat de choses de religi elix propriel uires a rivus, proprietat res uuae vetuae de la mih est parsaite me ut

a comui a Rome, et l'On n'y volt auculi obstactu a la solena ui te des voeux. Ain si, in una Veronensi anno 1844, te cona sul lan t partuit aliasi dans son voto: Non sara Dori di luogo a qui richia mare, che, ore Olle levi civili e promito alle corpo-

a maioni religiose ii possedere, e se corporazioni medesime non a sono ricognosciuie dat stoverni, e per consequenare non harino est

a stenaa civile, si permette, anche noeli istituti di voti solemni, a che te proprieta sieno inevitate ad alauni individui deli' istia tuto : eosi si e prattieato e si prattica nelΓ Igilterra, nella Fran-Diuili su by Coos e

442쪽

428 TRACTATUS DE IURE REGULARIUM.u cia... Ιl u'y a pas longiemps quunedsicision dans te memea sens a sito donnee aux Augustins Belges. v Nota. - Certior factus Sum prodiime nuper Romae declarationem quamdam, qua expreSSe dicebatur, nequaquam Saecularibus Gallite iugibus tribuendum, quod illius regionis moniales vota solemnia non haberent; sed aliam exstare hujusce praesentis earum monialium conditionis causam. Documentum autem illud nondum mihi comparare potui.

An ΜκNTUM VI, eae absurdis quin alioquin sequerentur.

1' Sequeretur, pendere a principe Saeculari, ut nulla emitti possint in toto orbe solemnia vota. Etenim ideo, juxta opini uem quam consutamus, potest lex saecularis in Gallia impedire ne solemnia sint vota in ea regione a religi OSis Gallis emissa, quia in ipsis non agnoscit dominii incapacitatem. Quantumvis nempe ipsi velint sese inhabiles reddere ad possidendum bona temporalia, lex eos habiles semper reputat; ita ut obvenientes haereditates eis tanquam veris ut legitimis dominis attribuat. Porro idem statuere potest saecularis princeps Galliae quoad religiosos extraneos quoslibet. PoteSt namque decernere, ut quilibet extraneus, sive religiosus Sit, sive non, Si ab aliquo Gallo haeres instituatur, aut ei ab intestato succedat, habeatur tanquam habilis ad colligendam illam haereditatem. Et sic nullus in mundo existere poterit religioSus, qui capax non

sit dominii in Gallia habendi; ac proinde uultus in mundo

Vere Solemnia vota emittere poterit. Nec tantum ita statuere

potest lex saecularis Galliis, sed de facto ita disposuit. Admittit nempe haeredes institui posse etiam extraneos et valere donationes ipsis factas l . Neque adest ulla exceptio quoad

eode ciuil soni abroges; en cons guence, les eiramgers aurons te arOit de sue. eeder. ae disposer et de reeevoir, de la meme mantire que lea Frangais, clansioute Psi tendus uia royau=ne. Voir au eode civit, article 726.) Dum ibi dicitur Ies et rangers. utique de omnibus omnino pronuntiatur; ita ut sub legis disposi.lione, absque ullo dubio, comprehendantur etiam religi0Si professi exterarum nationum. Unde eertum omnino est, nullum hodie existere. aut existere posse in

mundo religiosum, qui non sit ιυaliter dominii capax in Gallia.

443쪽

PARA TERTIA.

religiosos professos exterarum nationum. Unde si cgo alicui Benedicti no Italo, sive per testamentum, sive per actum inter vivos, agrum domum ve donarem, posset logaliter is Benediclinus posseMionem apprehendere; atque ad id auxilium lex Galliae praestaret; neqQ vel minimum obstaret, quod solemnem prosessionem emisisset. Ergo non datur medium inter duo haec : vel nequit potestas saecularis Galliae incapacitatem

dominii impedire in religiosis Gallis, vel id valet et de facto effeti quoad omnes mundi religiosos. Posterius autem ab Ecclesia aperte rejicitur, ut patet ex ipsius Praxi. Prorsus ergo deserenda est iusausta illa opinio de potestate principis saecularis impediendi, quoad ditionis suae religiosos, dominii incapacitat m. 2' Sequeretur hodiernum Superiorem generalem Dominicanorum non esSe professum, nec proinde legitimum superi rem : siquidem e Gallia oriundus est, neque agnoscit in ipso

lex civilis Galliae dominii incapacitatem. Idem dicendum de hodierno superiori generali Iesu itarum ; quippe qui in Belgio

natus, ubi non magis quam in Gallia jus C esareum voti s lemnitatem ac dominii incapacitatem agnoscit . Proinde juri

dictionis actus, quos uterque generalis superior exercet valorem non haberent, nisi ob titulum coloratum, ob communem scilicet errorem. In quo errore praecipue versaridi condus laret Pius Papa IX, qui toti ordini Dominicanorum pseudo- religiosum virum praefecisset. Notum enim est Bev rendissimum Patrem Iandet, non a generali Dominicanorum capitulo, ut fieri solet, sed ab ipso met Romano Pontifice in totius Dominicanae familiae, praesidem electum fuisse atque constitutum. His, inquam, consectariis subscribant necesse est, qui tenent solemnia hodie in Galliis non esse ulla religiosorum Vota.

3' Sequeretur nullas ac irritas esse solemnes religiosorum omnium, tu quocunque muta di loco emi SSas, proseSSiones. Etenim lex civilis Galliae, quam supra retulimus, eos religiosos omnes, non exceptis exteris, habet tanquam habiles ad aequi-Di iii rod by Corale

444쪽

430 TRACTATUS DE IURE REGULARIUM.rendum in Galliis dominium. Obvenienteque ipsis aliqua haereditate in Gallia, dicta lex eis, velint nolint, haereditatem illam tribuet. Non ergo possunt sese incapaces dominii reddere, si haec incapacitas a lego civili pendeat. Ergo vota ipsorum nou eruut Solemnia. Ergo nulla erit emissa ab ipsis professio. 4' Sequeretur posse ordinum omnium religiosos professos

suis respective ordinibus vale dicere. Nam, ex hypothesi, nulla suisset eorum professio. Ιmo nec posset valide sic ri. Et quod magis est, ut modo dicetur, nullus verus existeret Ordo religiosus in quo pomet solem uis professio emitti.5' Exliueti sorent, et impossibiles illi omites ordines religiosi, qui ex iustituto a Sede Apostolica approbato, componi debent religiosis per tria solemnia vota professis. Nam vota illa solemnia nullus religiosus emittere posset, ob imp Sibi litatem Dempe sese reddendi incapacem dominii. Ergo nullus exstaret in iis ordinibu S professus. Ergo extincti forent omnes illi ordiuos; atque ita extincti ut nequaquam reviviscere possent; Semper nempe obstante lege Galliae, quae omnes mundi immities habet tauquam dominii in Gallia acquirendi capaces.s' Sequeretur in crassissimo errore versari Romanum Pontis eum, Cardinalium Congregationes, totiusque orbis catholici Episcopos. Etenim persuasum ipsis est existere veros religiosos, et quidem cum Votis solemnibus, in iis ordinibus, in quibus, juxta iuStilutum a Sede Apostolica approbatum, vota solemnia emitti debent. Et quotidie in praxi, juxta hanc hypothesim, causae de Ialore prose Ssionum tractantur et terminantur. Porro, in opinione quam consulamus, solemnia alide, in dictis ordinibus, emitti vota nequaquam admittendum foret, ut proba imus. Quae tanta sedis Apostolicae, congregationum romanarum, uecnon Episcoporum halluctuatio, prorsus repugnat, et ueque ut probabilis sine temeritate asseri poteSt. 7' Sequeretur absurde, in regionibus ubi lex eludis do. mi uti incapacitatem in religiosis non agnoscit, professionein Diqiliaco by Corale

445쪽

PARA TERTIA.

seri a scholasticis societatis Iesu. Cum enim, juxta opinionem domini Carridre, non valeant nisi simplicibus votis sese ligare, atque vota haec jam emiserint, incasgum et absone prose

sionem emitterent.

8' Invalide eligerentur generales ordinum religiosorum superiores. Ad ejusmodi enim electiones concurrunt deputatie singulis provinciis professi. Nec valet votum deputati, nisi ipse verus sit professus, et a veris professis deputatus fuerit. In opinione autem quam consutamus, veri prODSsi, aut legi, lime do putati non forent multi ex dictis electoribus. Et revera, facto calculo quoad nuper factam a societate Iesu generalis sui electionem, repertum est eam pro invalida habendam sore, ex desectu legitimorum clectorum, Si vera laret opinio domini Carriere, id est, si solemnia non sint religi sorum vota, ubi lex et vilis dominii incapacitatem ex voto solemni paupertatis noli agnoScit.

l DEPENDENTER A LEGE SAECULABI INDUCl POTEST IUS COMMUNITATIS , QUO AD IPSAM DEvOLVANTUR BONA BELIGIOSIS suis PROFESSis QUOCuNQUE TITULO, ETIAM AB I TESTATO, OBHIILITIA. I. Induri potest ui contraetus religiosum inter et eommunitatem.

Nam l' possibile est pactum quo religiosus, pro sessionem suam faciendo, omnia bona sua adventilia communitati donet, sub ea conditione quod tanquam professus ab ea recipiatur, et quo vicissim communitas ejus professionem recipiat, subeonditione praedictae cessionis. Nam ideo talis contractus nouesset possibilis, quia donari non possent nisi bona quae hie et mi ne habentur, bona autem adventitia hic et nune non habeantur. Atqui non valet ratio illa. Nam bona adventitia, ratione fundamenti quo redduntur curta, vel saltem probabilia in futuro, su ut hic et uuiae verum bonum, Di iii od by Cooste

446쪽

et quid om pretio aestimabile. Ex circumstantia, verbi gratia. quod quis sit filius unicus, certa ipsi est successio in bonis paternis, Si parentibus supervixerit, et hoc jus succedendi inlaturum est hic et nunc verum bonum, pretio aestimabile, quodque de se potest esse objectum venditionis, donationisve aut alterius contractus. Item ex aptitudinibus aut circumstantiis quae probabilem reddunt acquisitionem bonorum in futuro, exurgit hie et nunc verum bonum, quod pariter esse potest objectum contractus. Et sic potest quis hodie dare, vel pretio vendere, quidquid cras piscatione aut venatione capiet. Unde revera bona adventitia possunt esse objectum contractus, eo Sensu nempe quod jus ad illa acquirenda possit ab uno homine ad alium transferri. Quae possibilitas confirmari potest ex legibus saecularibus. Lex civilis Galliae, verbi gratia, admittit donationum, conjugibus matrimonium contrahentibus

factam, non tantum bonorum praesentium, sed etiam adventitiorum : Les mi es et meres, les parmis eoilateraua des Q m, et in me les stransters, polirroni par contrat de mariage, dis serde tout ou partie des biens qu' iis laisseront au Dur de leur deces, tant au prosit desiliis πονα, qu au prosit des enfanis a naitre deleur moriaste Code civit, art. 1082ὶ. La donation par contrat de mariage murra rire Dite cumulativement des biens presenis et a nenir sibi dem, ari. 1084). La donation des biens a venis, ou debiens presenis et a veniri faite entre epouae par contrat de mariage, Aera munitae auae resties etabiles par te thapitre precedent a regariades donations parcilles qui leur serint Dites par un tires

Ergo i ' possibilis est contractus, quo religi OSus, Prose Sionem emittendo, boua sua, quocunque modo ut titulo obventura, communitati cedat. 2' Talis contractus, nisi lege humana irritetur, censendus est validus. Nam nudum Sit de Se malus, quam maxime eeontra aequitati naturali consentaneus est. Religiosus siquidem communitatem ingrediendo sit membrum ipsius; et commu-uitas eum tanquam sui partem suscipiendo, onus sibi imponit Di iii od by Cooste

447쪽

providendi ipsi de rebus ad temporalem et squod multo magis

est) ad spiritualem praecipue sustentationem necessariis. Dum ergo membrum communitali donat omnia bona sua adve titia, minus dat quam accipit. 3' Praelatus contractus, nedum prohibeatur aut irritetur a lege ecclesiastica, ab ea e contra approbatur, imo et praescribitur tanquam conditio sine qua non acceptat tanquam so lemnia religiosi vota. Non enim ea vota acceptat ut solemnia,

nisi sani juxta institutum religiosum ab ipsa approbatum. Et, ex hypothesi, instituta religiosa approbantur cum illa dispinsitione, ut quidquid acquiret religiosus acquirat communitas; seu ut bona omnia adventitia religiosi ad communitalem devolvantur.

4' Praelatum contractum nequit lex saecularis in foro conscientiae valide prohibere aut irritare. Nam ejusmodi contractus plurimum consert ad bonum eommunitatum religi sarum, atque ad earum dilatationem et prosperitatem : eonM-quenter valde utilis est ad honum spiritualem animarum. Sed ad Ecclesiam pertinet ea statuere quae animarum Perfectioni ci spirituali bono utilia sunt; ergo potestatem habet Ecclesia praelatum contractum, religiosum inter et communitatem, approbandi et validum reddendi. Ergo repugnat posse eum dum contractum a potestate saeculari invalidum reddi aut

illicitum. Nec objiciatur ibi agi de bonis temporalibus, et ad

Ecclesiam non peri inere, absque Saecularis potestatis assensu, de ejusmodi bonis de eruere. Nam omnino salsum est, non posse Ecclesiam de rebus etiam temporalibus decernere, quando id exigit spiritualis animarum necessitas aut utilitas. Absu dum nempe est, sinem Ecclesiae sid est Salutem aeternam et

spiritualem persectionem animarum) subordinari sint societatis saecularis i id est temporali civium tranquillitati . Non enim voluit Christus Dominus homines in terra degentes sanctos essici, ut vitam temporalem tranquille agant; sed econtra voluit per potestatem saeculurem procurari tranquillitatem et securitatem eorum temporalem , ut sic essicaciter I. 28 Disiti od by Cooste

448쪽

434 TRAGATUA DE IURE REGDLARIUM. sane tisicalioni suae vacare queant et salutem aeternam consequi. Dum ergo ad animarum spirituale bonum necessaria aut utilis est aliqua dispositio circa res temporales, eam dispositionem decernere valet Ecclesia ; et nedum possit saecularis princeps ecclesiastico ejusmodi decreto obsistere tenetur o contra brachii sui auxilium ad ejus executionem praestare. Id invicte sequitur ex utriusque societatis saecularis

nempe et spiritualis) sne ; ex eo scilicet, quod sinis prioris ex natura sua siti posterioris subordinari debeat, et revera Dei Optimi Maximi voluntate subordinatus fuerit. Ast, inquis, id si admittatur, redit systema vix hodie ab ullo doctore catholico propugnatum) direetae potestatis Ecclesiae in temporalia;

et dicendum erit, unicam in mundo supremam poteStatem, ccclesiasticam nempe, suisse a Deo constitutam; temporalem vero potestatem nihil aliud esse quam merum allerius ministrum. Respondeo : nego sequelam. Etenim ad vindicandum Ecclesiae jus de temporalibus decernendi, in iis solis casibus in quibus id requirit spirituale animarum bonum, neceSse non est recurrere ad s1stema potestatis directae, et saecularem principem tanquam merum ministrum ecclesiastico subjicere.

Opinionem illam, a probatis scholae doctoribus communiter, eclam, ut nos rejicimus si). Utraque nempe potestas a Deo est immediate instituta et ad regendum mundum deputata. Ast praefixus unicuique proprius suis: Ecclesiae ut homines vita supernaturali insormul eosque ad salutem aeternam deducat: speculari principat ni, ut iisdem hominibus temporalem tranquillitatem et securitatem nanciscatur. Non autem voluit Deus aut velle potuit, ut, sub praetextu proprii finis prosequendi, valeat saecularis potestas Ecclesiam impedire in iis quae ad spiritualem hominum prosectum conducunt. Mias enim non ordiuem, Sed Manichaeis naum aetereamque pugnam instituisset. Voluit ergo, ut in iis quae ex natura Sua utriusque

il) Deserendam opinionem istam . et leuendam hae in re Bellarmini et Suaresii doetrinam probabimus in tractatu as Iura LeeIessae relative au s. culares pote-

449쪽

simul potestatis finem respiciunt, una deberet alteri cedere. Sed neque voluit Deus aut velle potuit, ut promoveretur temporale hominum bonum cum detrimento spiritualis et aeterni: nam e contra vitam tranquillam et securam hominum in terra non intendit Deus, nisi tanquam medium ad ipsorum sanctificationem et salutis aeternae prosecutionum. Ergo dubium non est quin voluerit Deus saecularem potestatum ueclesiasticae locum cedere, quoad eas omnes etiam circa rem temporalem)dispositiones, quae ad procurandum Spirituale aut marum bonum aptae sunt. Unde juri Ecclesiae accensendae sunt dispositiones hujuscemodi; et saeculari principatui deneganda ea dem praepediendi potestas. Non autem inde sequitur directa Ecclesiae in rem temporalem potestas; siquidem nequit Ecclesia disponere de rebus temporalibus, nisi quando et quatenus dispositionem ejusmodi requirit sinis ipsi proprius, spiritualis scilicet animarum profectus. Si directam in res temporales potestatem haberet, posset de iis decernere hoc ipso quod temporales sint. Porro id rejicimus, et dicimus ipsius jurisdictione non subjici rem temporalem, nisi quando et in quantum id requirit spiritualis ipsi constitutus sinis. Porro id plene sunsicit ut valeat Ecclesia ratum habere et validum decernere contractum quo religiosus, prosessionem emittendo, bona sua adventitia communitati cedit; quia id religiosis ordinibus ac proinde spirituali animarum bouo valde proficuum est. Ergo Ijus cominu uitatis in bona adventilia religiosi induet potest vi

contractus, religiosum inter et communitatem iuiti. Nolandum tamen ejusmodi contractum insussicientem fore ad inducendam incapacitatem domi uti eo modo, qui neces-rius est ad voti solem uitatem. Nam hicce contractus posset mutuo consensu communitatis et religiosi in ea profitentis di solvi; et tunc religiosus ille iterum capax dominii evaderet . Porro ad solemnizandum votum paupertatis, necesse est induci incapacitatem dominii, quae a nullo praeterquam a B mano Pontificeὶ solvi possit. Proinde necesse est ut interveniat Melesiae, incapacitatem illam firmantis, auctoritas. Di ili co by Corale

450쪽

436 TRACTATus DE IURE REGULARIUM. II. Induci etiam potest eae Ecclesis sis statuentis lege. - Nam

potestatem habet Ecclesia de rebus etiam temporalibus decemnendi, quando id necessarium est aut utile ad spirituale animarum bonum, prout modo probavimus. Spirituale autem animarum bonum quam maxime exurgit ex prospera religi sorum ordinum conditione. Iam vero quam utile sit religiosis ordinibus ut ad ipsos transferatur dominium bonorum, quae singulis ipsorum membris obvenire possunt, nemo non Videt. Ergo potest Ecclesia translationem hanc decernere. Unde non tantum valet Ecclesia religiosum professum inea pacem dominii reddere, sed et simul ad communitatem transferre bona omnia, quae religioso in proprietatem obvenirent, si habilis ad ea possidenda remansisset. Caeterum non in hac re tantum, sed et in multis aliis praesa- tam potestalem de rebus temporalibus, ob spirituale animarum num, decernendi exercet Ecclesia. Dum congregari fideles ad audiendum statutis diebus sacrum praecipit Ecclesia, quid aliud facit quam conventum simul civium decernere, qui per se temporalis est, et reipublicae tranquillitatem, seu potestatis saecularis finem, respicit Prosecto agnita est dicta sedis Apostolicae in res temporales potestas, quando Gallicanum gubernium postulavit, ut Summus Pontifex ccclesiasticorum honorum detentores a restituendi obligatione absolveret, et eorum dum honorum ipsis dominium cuderet. Quod et eoia cordato anni l80l peractum

fuit.

SAECULABIA POTESTAS NEQUE INCAPACITATEM DOΜINII IN RELIGIOSIS, NEQUE BONORUM IPSIS OBVENIENTIUM DEVOLLTIONEΜAD IPSORUM COΜΜUNITATES VALIDE POTEST DECERNERE.

Praenotandum. - l' Certum est a Iustiniano imperatore decretum fuisse. ut res omnes monachi, Statim ac profeMi Diuili oti by Cooste