장음표시 사용
491쪽
hujusce documenti tenore constat, agnosci eos ut veros Ci- stercienses, illius nempe reformationis ab abbate de Banesi inductae, quam laudarunt et confirmarunt, et pro vero ordine religioso habuerunt plures summi Pontisces. PRO sITIO V . - Tranistin Gallis Memptionem ab Ordinariis eae parte amiserunt. - Etenim in decreto anni 183 7 sub praecedenti S. numero II rela loὶ sic disponitur : Ouumvis monasteria Trappensium a jurisdietione Episcoporum einempta sint, ea tamen, ob peculiares rationes, et donec aliter statuatur, jurisdietioni eorumdem Episcoporum subsint, qui procedant tanquam hostolius sedis delegati. Num hisce verbis sublata consenda foret Happistarum Galliae exemptio, valde disputatum rescivimus. Sed cum anno 18 39 quaesitum fuisset de vero eorum sensu, responsum est a Sacra Congregatione Episcoporum et
regularium : Donee aliter a saneta Sede decernatur, monasteria et monachos subjeetos esse visitationi et correctioni Episcoporum,
salvis eonstitutionibus ordinis vide numerum Ill praecedentisparagraphi). De jure eommuni nequeunt Episcopi, etiam lan quam sedis Apostolicae delegati, exemptos virorum conventus visitare. Item nequeunt eos corrigere, nisi in certis 'quibusdam easibus, verbi gratia, Si delinquant extra monasterium, aut in sacramentorum administratione. Cum ergo, quoad Trapplatas Galliae, jus illud visitationis et correctionis Episcopis, tanquam dε legatis, tribuatur ; imo cum generatim decernatur, ut eorumdem Episeoporum jurisdictioni Tranistae rubrint; manifestum est lutegrum hisce religiosis non remansisse exemptionis privilegium. Non tamen privilegium illud in totum amiserunt, sed ex parte : primo, quia facultas haec Episcopis tributa non est tanquam ordinariis, sed duntaxat tanquam sedis Apostolicae delegatis. Secundo, quia haee apposita fuit restrictio. salvis
492쪽
ORTENDITUR MULTIPLICITER ERRASSE REVERENDUM DOMINUM CARRlΚRE, IN EXPENDEΛDA QUAESTIONE AN SOLEMNIA SINT HODIE lli GALLIA RELIGIOSORUM VOTA.
Et si satis ex praemissis consulata remaneat laudati scriptoris Opinio, qua Sustinet Solemnia probabilius non esse hodie in Galliis religiosorum vota, pro ipsius tamen haud mediocri apud nostrates auctoritate et fama, operae pretium hisum estpωcipua quaedam ab ipso minus recte dicta hic indigilare ac paucis refellere. Quas animadvorSiones in sequentes numer , sub ud tutionum titulo distribuimus.
ADNOTATIO 1 . - Perperum sustinet tonquam probabilius, adleyem civilem colusive pertinere, ut statuat de iis Omnibus, quae respiciunt dominium et possessionem rerum temporalium. - Duo
hic patefaciemus : l' hanc revera esse doctrinam domini Car-ribre : 2' erroneam esse doctrinam illam, ac prorsus a catholicis rubiciendam. 1' I auquam probi bilius revera admisit domitius Curriore, ad potestatem Saecularem exclusive et absque exceptione Pu tinere, ut statuat de omnibus, domi uium et possessionem rerum temporalium respicientibus. Etenim tanquam probabi
perialis, quod in professione sua emittunt hodierni religiosi Galliae. Probabilius nobis videtur inquit illud non esse ut solemne habendum, nec proinde tilia quoque duo vota se Iustitiu et jure, D. 224, pagina 352, edit. 1839). Quibus autem rationibus ad hanc conclusionem impulsus fuerit declarat, in hunc modum : Illud probabilius estici Mistinitimus, tum eae die is in
opinionum expositione, tum eae analogia cum votis monialium ibidum). Ergo rationes quibus impulsus est praeter rationem unalogiae cum votis monialium) sunt illae ipsa , quae in opinionum expositione adducuntur ad probandum Solemne uou eme Di iii rod by Corale
493쪽
in Gallia votum paupertalis. Habentur autem rationes illae, quas suas facit dominus Carrilire, sub num 'rO 222, pag. 340, ubi dicitur : Ad legem civilem pertinere ut statuat de iis quin
res metunt dominium et possessionem rerum temporalium ... si ad
mittatur ineameitatem dominii esse aliquid mere temporale, jum independenter a lege eivili induci non poterit ea incapacitas. t tjam antea n. 206, pag. 3l8ὶ sic adnotaverat : Dici posset, non sine ulla verisimilitudine, eapaeitutem dominii esse aliquid mere civile, seu temporale, ac proinde de foro principis. Porro allata prietati auctoris verba revera continent doctrinam quam illi tribuimus : aequivalent ii inpe huic propositioni : Ad me larem potestatem pertinet statuere de iis omnibus, quoe respiciunt dominium et possessionem rerum omnium temporalium. Quod sic probatur: Primo, aequivaleriter id exprimit allata phrasis, qua asserit, ad legem civilem pertinere ut statuat de iis quo respiciunt cominium et possessionem rerum temporalium. Nam propositio haec universalis est; ac proinde, quamvis in ea desint voces omnium et omnibus, idem ei sensus tribui debet, ac si voces illae exprimerentur. Ergo reVera aequivalenter docuit dominus Carribre, ad potestatem saecularem pertinere, ut statuat de iis omniinis quae respiciunt dominium et possessionem rerum temporalium omnium. Secundo. idem sequitur ex obvio sensu ratiocinii ab ipso adhibiti. Etenim, quod ad legem eivilem peri in at statuere stetis quin respieiunt dominium et possessionem renum temporalium,
ponit tanquam principium ; ex quo inserendum ipsi videtur, capacitatem et incapacitatem dominii in religioso esse quid mere civile seu mere temporale, ac proinde ad forum principis perlineus. Unde ipsius ratiocinatio huic syllogismo aequivalet: a Ad potestatem saecularem pertinet statuere de iis quae rea spiciu ut dominium ci possessionem rerum temporalium; a ergo nil saecularem potestatem pertinet de incapacitato d a minii quoad religiosos statuore. n Porro sic ratiocinando palam facit dominus Carriere majorem Syllogismi a se usurpari Di iii rod by Corale
494쪽
480 TRACTATus DE IURE REGULARIUM. in sensu universali; ita nempe ut voces rerum temporalium includant res temporales omnes, hoe ipso quod sint temporales; non autem duntaxat res temporales fori saecularis, exclusis rebus temporalibus quae dicuntur ereles iustiem. Alioquin enim ratiocinium aequivaleret huic absonae formulae: incapacitas dominii in religiosis est de rebus mere temporalibus, seu ad forum principis pertinentibus, quia est de rebus tempor libus sori principis. Ergo 1' tenet revera Reverendus dominus Curriure opinionem quam ipsi tribuimus: propugnat nempe tanquam probabilius, ad Saecularem potestatem Pertinere ut
statuat de iis omnibus, quae respiciunt dominium et posse sionem rerum temporalium quarumlibet, nullis exceptis. 2' Erronea est opinio illa, sique omnino reprobanda. Nam primo, certum est Ecclesiam ex jure proprio possidere posse bona temporalia, verbi gratia, pecunias, agros, aediscia et hujusmodi. Atque item certum est, non ad potestatem Saecularem, sed ad Ecclesiam exclusive pertinere, ut statuat de iis quae respiciunt ejusmodi bonorum temporalium dominium ut po-Sessiouem Imo certum est saecularem potestatem tu cen- Suras canonicas incursuram, si de rebus illis temporalibus, ad Ecclesiam pertinentibus. disponere aut quidquam decernere allentaret. Hoc, inquam. adeo certum est, ut a doctrina catholim excidisse censendus sit qui id in dubium revocat, prout alibi suus erit probandi locus. Hic duntaxat aduolabimus jamdudum fuisse damnatam contrariam opinionem, qua temporalia Ecclesiae bona saecularis potestatis jurisdictioni subjecta dicebantur. Etenim sic expresse errorem hunc reprobavit Ioannes XXII, constitutione 23 octobris l32T: Νituntur concludere praefati viri reprobi nempe Marsilius de
Padua et Joannes dandurius , quod omnia temporalia Ecclesiae subsunι imperatori, et ea potest accipere velut sua. Videntur enim summere, quod, eae De quod Christus tributum solvit ea debito, res temporales ejus imperatori subessent ; et per consequens, quod res Melesiae temporales sint imperatori subjectae ... Rullo modo potest eo ludi, quod res Christi, quales sunt res Ecclesia, sum Diuili oti by Cooste
495쪽
aint imperatori. In annalibus Barnaidi, anno l327, n. 29, tomo 24, pag. 347, edit. Lucae l750.ὶ Ergo assertio domini Carrilire,
ad Me larem principem pertinere ut statuat de iis quae respieiunt dominium et possessionem rerum temporalium, si intelligatur prout sonat in sensu universali, ita ut etiam res temporales Ecelesiae eomprehendat, prorsus erronea est et reprobanda.
Quod si rerum temporalium nomine ibi intelligat tantum res temporales fori sareularis, non alias, absone ex isto principio concludit capacitatem dominii in religiosis legi ei vili subjacere : quia an ea capacitas sit de rebus temporalibus fori s cularis, est ipsissima quaestio. Secundo : Coercilio per poenas corporales et temporales, est aliquid temporale et rebus temporalibus annumerandum. Et nihilominus Ecclesiae competere jus eo modo rubelles coe
cendi, fuse probavimus in tractatu de judieiis stomo l, pag. 50); ubi videri potest id a Suaresio teneri tanquam de fide;
atque ab eodem doctore haberi ut Meresi proximos et haeret orarum fautores eos, qui effutiunt potestatem hanc nonnisi ex saecularium principum concessione Ecclesiae obvenisse. Sed praefata domini Carriere opinio hanc Melesiae potestatem de medio tollit; siquidem de rebus temporalibus omnibus statuere saeculari potestati attribuit. Tertio : Est eommunis inter probatos doctores sententia, res temporales, quae connectuntur cum aliqua re spirituali, ratione hujus connexionis haberi tanquam spirituales, et Ε
elesiae jurisdictioni subjici. a Batio est inquit Schmaturueber
a quia magis dignum trabit ad se minus dignum ..; et resu temporalis desinit esse talis, quam primum spirituali annexa a fuerit. . In tit. 1 de judieiis, libri 2 decretalium, tr. 50. Porro receptam et omnino tenendam e trinam illam subvertit domini Carrihre malesana assertio, ad legem civilem pertinere ut statuat de iis quae respiciunt dominium et po sessionem rerum temporalium. Loquendo enim universaliter, saeculari potestati subjicit etiam res illas temporales, quae spiritualibus annectuntur.
496쪽
Objicies. - Etsi dictum illnd domini Carrihro uni versalem sensum prae se ferat, tamen benigne interpretari potest in
sensu restricto; ita ut nempe excludat res temporales spiritualibus anneos. - Nescio an benignam illam interpretationem acceptabit laudatus nucior; quia tunc ruit totum quo nititur ejus argumentatio fundamentum. Nam noto notius est incap citatem dominii in religiosis esse annexam alicui rei Spirituali, Volo nempe paupertatis. Proinde si Ecclesiae jurisdictioni subjectas relinquat res temporales spiritualibus anneos, consequens est ut cle illa capacitate ac incapacitate decernere ad Ecclesiam pertineat. ADNOTHIO ΙΙ . Probabile ipsi est, incapacitatem dominii in religiosis fuisse initio induetam potestatis saecularis, id est, Iustiniani auetoritate. - Ιd ne vel minimum probabile esse, satis
evincunt superius capite 4ὶ deducta. Sed hic pandendum
duximus, quam inanibus rationibus nitatur Reverendus dominus Carriore ad asserendam ejusmodi probabilitatem. Postquam nempe, numero 203 tractatus sui de justitia, enarravita Justiniano sancitam fuisse hanc religiosorum incapacitatem, et ad illam imperialem sanctionem allusisse S. Gregorium Magnum in quadam sua epistola, aggreditur numero 2 praesentem quaestionem, an scilicet leges illae Iustiniani, per se et independenter ab Ecclesiae ordinatione validae fuerint. De quo refert primo doctrinam Suaretii, nempe, vel Iustinianum ea comensu Pontilicum illas eo idisse, vel eerte eas fuisse expresso vel tacito Ecelesios consensu admissas. Tum sic addit : Eodem sensu loquuntur plerique auetores, asserentes legem civilem fuisse canoni tam per approbationem Ecclesiae: ideoque religiosorum inea pacitatem repetunt ea Ordinatione Melesis : ita non solum theologi eatranei ij, sed et nostri. . . Unde supponunt, quod e ressis verbis, sed semper sine ulla discussione, asserit
Alasia se justitia, pug. 22ὶ, Ecclesiam, sicut potest religiosum
ii Frequena recurrit apud dontinum Carriere ejusmo .li nostro, inter et extra-ueos auctores distinctio. Uuasi parvi laetenda sit doctorum auetoritas. si sint extranei. maximi autem si Gallici.
497쪽
PARS TERTIA. 483 inhabilem reddere ad matrimonia, ita ad bona temporalia consequenda.
Tandem sententiam illam, a plerisque auctoribus debuisset dicere ab omnibus, ut mox ostendemuri receptam, de nullitate Iustinianeae legis, praefatam religiosorum incapacitatem decernentis, nullatenus ut certam habet dominus Carrilire. Quibus autem rationum momentis impulsus fuerit ad des rendam hac in re communem catholicorum doctrinam, exponit in hunc modum :1' Nihil Oeeurrit in verbis S. Gregorii, quod innuat vim per se
non habuisse legem civilem, nisi aerederet Ecclesiae auctoritas peontra potius videtur S. Pontifeae emeaeiam legis agnoscere, quam illi eonferre. 2' git Collet, sed pariter sine ulla diseussione, et non omnino aperte, non posse Melesiam, sine interventu principis, aliquem dominis spoliare. 3' Diei posset, non sine ulla verisimilitudine, capacitatem d minii essa aliquid mere civile seu temporale, ae proinde de foro principis.
Prorsus erravit dominus Carrilire, existimando ejusmodi rationibus vim aliquam inesse, ae per eas labefactari doctri, nam, qua tanquam certum tenent communiter doctores catholici, nullas et irritas ex seipsis tuisse praefatas Iustiniani leges. Id paucis ostendamus.1' Non debuisset dominus Carriore praefatam doctorum sententiam plerisque duntaxat auctoribus tribuore; sed debuisset eam vocare mmmunem, imo et unanimem. Quos enim
in contrarium adducere potuit Τ Unum Solummodo, virum spuria doctrina haud immunem, Colleti Imo ne istum quidem:
nam fatetur ipsum non omnino aperte locutum.
2' Non valet ratio deducta ex textu S. Gregorii Magni. Probabile nempe vult dominus Carrilire vim per se habuisse Iustiniani legem, ex eo quod vim illam agnoscere videatur laudatus Pontifex. Sed, quaeso, cuinam id videtur, nisi tibi
Adducas vel unum, ex Orthodoxis, canonistam aut theologum. Diqitigoo by Corale
498쪽
484 TRACTATUS DE IURE REGULARIUM.
cui id visum sit; qui nempe hunc sensum in verbis S. Gregorii sibi videre visus sit. Etiamsi aperte dixisset S. Gregorius imperiali sanctione prohiberi monachos testamentum conficere, quid inde concludi posset, nisi quod omnes concluserunt :receptam nempe fuisse inter eeclesiasticas illam Iustiniani dispositionem 3 Quid hoe ad quaestionem, an per Se Solum imhabere potuerit Justinianeum hocce decretum Τ30 Ast omnem moderationem palam excedit dominus Cadirilire, dum auctoritati bici opinioni suae probabilitatem vindieare tentat. Quid rei est hoc Doctoribus catholicis, in re gravissima consentientibus. unicum opponis Collet, etsi ut ipse laterisὶ non omnino aperte contradicentem l Et inde satis probabilem effici existimas novam quam obtrudis opinationem Certe vel ex hoc ipso quod nullum, qui decenter citari valeat, tibi patronum repereris, egregie probas hocce tuum systema omni prorsus probabilitate carere. 4 φ Quod tandem addit dominus Carrilire, dici posse, non
sine verisimilitudine, capacitatem dominii esse aliquid mere temporale, ac proinde de foro primipis, nihil vulet ad probandam hujusce opinionis probabilitatem. Id si quidem gratis omnino
asseritur. Porro non susscit illud asserere, cum sit ipsissima quaestio. Est nempe communis doctorum sententia incapacitatem dominii in religiosis esse rem ecclesiasticam, de qua valide statuere non potuit Iustinianus, ex defectu jurisdictionis. Id si negare velit dominus Carrilire, asserat rationem aliquam, sed nullam omnino assert.
ADNOTATIO Iu .- Perperam mistimat posse statui a Romano Pontifice, ut votum paupertatis solemne sit absque ineas ita te d minii. - a Posset, inquit, agnoscere ut solemne Votum pa
a pertatis, etiam retento dominio, et abdicato usu juris tana tum. η De juStitia, n. 224, tom. 1, pag. 348, edit. l839.)Porro id omnino falsum est, et communiter receptam de substantiali voti paupertatis solemnitate doctrinam subvertit. Nam, prout fuse probavit Suaresius, nou aliunde solemne sit Votum paupertatis, quam ex illa dominii incapacitate. Et est
499쪽
apud doctores extra controversiam positum, eme solemne illud votum si adsit haec incapacitas, non esse solemne si non adsit. Ita ut etiam non dicatur proprie Solemne volum paupertatis, nisi propter illum essectum. Hinc potest quidem Bo- manus Pontifex esticere ut in aliqua religiosa familia votum paupertatis incapacitatem dominii non inducat, et sic votum illud ex solemni simplex reddere : at nequaquam facere potest ut, sublata dominii incapacitate, votum Solemne remaneat; eum idem Sit votum esse solemno, et incapacitato missam inducere. Et idem est quoad votum castitatis : potest facere sedes Apostolica ut non inhabilitet ad matrimonium, et sic illud simplex reddere : at nequit facere ut solemne sit absque inhabilitate ad matrimonium; eum non aIiunde dignoscatur hujus voti solemnitas, quam ex illa inhabilitate. vi eo versa potest sedes Apostolica facere ut in aliquo instituto, in quo vota simplicia duntaxat emittebantur, votum paupertatis incapacitatem dominii inducat: sed tunc illud essicit e simplici solemne. Nee objiciatur valde disputari inter doctores, in quo praecise reponenda sit substantialis votorum solemnitas. Quamvis enim in hac re explicanda sententiis inter se disserant, omnestamen pro eerto habent et tradunt, solemne non eme Votum paupertatis nisi incapacitatem dominii inducat; et, vice versa, Solemne eme si hunc producat effectum. Et de hoc nulla exstat disputatio. Omnes, inquam, dictum effectum habent tanquam signum certum Solemnitatis; quo scilicet stante, certo adest solemnitas; et sine quo, non adest. Objicies. - Potest Papa religioso professo concedere ut aliquem exerat dominii actum, salva voti paupertatis solemnitate; prout nos ipsi supra capite s) sustinuimus : ergo merito aestimat D. Carrilire statui posse a Papa, ut votum sit solem ac, remauente penes religiosum dominio, et solo juris usu abdi
Respondeo i' distinguo antecedens : potest concedere Papa ut, salva voti Solemnitate, religiosus exercre possit a Diuili oti by Cooste
500쪽
tum dominii improprie dictum, concedo : proprie dictum, nego. Nimirum actus dominii proprie dictus ille est, qui valide exeri Potest a religioso eae sola vi propris voluntatis. Cujusmodi actus valide exercere possunt religiosi, qui simpleae duntaxat volum paupertatis emiserunt. Quod si non valeat actus domi uti ex sola religiosi vesuntate, sed duntaxat ex voluntate concedentis sedis Apostolicae, nonnisi improprie actus dominii diei potest. Porro sustinuimus quidem a Papa concedi posse ut, stante solemnitate voti, religiosus posterioris speciei actus dominii valide exercere valeat; quia cum horum actuum exercitio vera remanet incapacitas dominii, id est, inhabilitas ad quemlibet dominii actum, vi sola proprior voluntatis vallis dum z at prorsus negamus posse Papam, salva Solemnitate, facere ut religiosus valide exercere valeat actus dominii prioris speciei, id est, qui vim habeant eae sola religiosi voluntate; quia tunc jam non staret in religioso inhabilitas ad dominium vi proprice voluntatis valide memendum; ac proinde rueret voti solemnitas.
Bespondeo 2' nego consequens: nam D. Carriore intelligit, stare posse lex Pontificia dispositionein voti solemnitatem cum habilitate ad valide exercendos domi uti actus proprie dictos:
eodem nempe modo, quo eos exercere Valet, qui simplex duntaxat paupertatis votum emisit. Nimirum, in ipsius opinione, valerent actus dominii eae sola vi voluntatis religiosi, et nihilominus remaneret voti solemnitas. Id autem nos superiori cap. 6 nequaquam diximus, sed e contra falsum probavimus. Neque periculosa caret ambiguitate et consusione quod ibidem asseruit dominus Carriore in hunc modum: a Posset a summus Pontifex, si opportunum judicaret, in Galliis agno- a Scere ordines Vere et proprie religiosos, etiam positis rebus
ut uuuc Suut . . . Posset. . . ossicere ut etiam cum tribus votis
a simplicibus stet vera et proprie dicta religio. ου Etenim ordines religiosi in strictiori quodam sensu non dicuntur nisi ei, qui cum votis solemnibus approbantur. Et in hoc sensu veri
Ordines religiosi seu verae religiones non sunt eae congregationes