Animadversionum in Athenaei Deipnosophistas libri quindecim. Accedunt virorum doctorum emendationes adnotationes vel editae vel ineditae

501쪽

LIB. V. CAP. XVIII. q79

Perdiccas, qui incipiens regnare, quo anno eXsi inclusoli Pericles, habenas rogni annos viginti tres tractavit. Cum haec c risi ii ne disputentur ab Athonaco, quis interpretum stomacho non invideat, qui vulgatum loci hujus scripturam adeo ευτομαχως tulerint γ Nos quidem non pollumus. Licet sileant omnes mombranae, af trinare tamen non dubitamus, incogitantia aliud ag0ntis librarii omissam esto isto loco periodum in togram. Eam igitur ex ingenio, quia eX libris non possumus, restituamus. p. 38s

ω τελευτα 'Aλερανὀρος, κν την βασιλείαν shρξίκκας 'ιαδέχεται ος ἐβασίλευεν ἔρος Καλλίου, τελευτα Περ- δακχς, κρυ ττὶν Hac τιλειαν Αρχέλαος Quaesbis posita suerant verba, ἐφ' g τελευτχ, item illa. ratu βασιλείαν διαθεχετ G, scriba indoctus casu an consilio sena es praeteriit cum integra sententia. Quoties corruptosos cimos scriptores praetermissionibus hoc genus ante integriaximus r Iiistorica veritas, quod notata hic tempora, sic habet. Olympiadis 87. anno ultimo Pericles pestes Athenis periit. CL in Alacedonia Alexander reX Obiit. cui succosiit Perdiccas. Hujus regnum quot fuerit annorum, varie proditum ab antiquis historicis. Sesti r clo Atii alaeus, Marsyam et Philochorum secutus, annos tres et viginti regna se illum ita tuit. Quadrat hic num rus eXacte cum Diodori Siculi rationibus. Scribit illes i. XJ I.: Κατα την Mακεδονίαν 'Αρχέλαος ὀ βασιλευς ών τινι κυνη- τίω πληγε . Ei ουσίως υπο Κρατεροῦ τοῦ θρυμένου, τον βίον μετηλλαῖε βασιλευσας λη ἐπτά. Occisum ait Archelaum praetore Aristocrate anno altero Olymp. 95. , regnasse autem annos septem. Ex eo patet liquido, coepisse hunc regnare anno tertio Olymp. 03., qui urchontem habuit Call1am. Ergo etiam anno illo Perdiccas, cui succede- at Archelaus, desiit regnare. Inde si retroversum adscendas ad annum, qui Pericli vitam ademit, Perdiccae vero regnum contulit, reperies annos istos 23. Recte i itur probatum Athenaeo, Periclis mortem, regnante Archelao, nuperam et admodum recentem dici non potuisse.

Recte et nos Athenaei codices vitiatos et desectos in in tegrum restituimus. Caeterum qui Platonis Goroiam perlegerit, et eum locum diligenter Oxpondorit ' ubi de morte Periclis sacit mentionem, non erit ei dissicito

Athenaeo respondere. Philosophi eloquentissimi verbal unt: 1ι οε; -ου, --ς ἀγαθὰν γεγον

502쪽

to de dicendi facultate quatuor viros in exemplum prosHrtex omni τοὐν δημαγωγων numero: Miltiadem, Themisto-olem, Cimonem et Periclem: omnium horum novissimus obierat Pericles, annis sere viginti post mortem Cimonis,

qui et patri Miltiadi superstes fuerat et Themistocli. Cum

igitur dicit Plato, νεωςὶ τετελευτηκέναι Periclem, non lioc vult, heri aut nudiustertius desiisse illum vivere, vel recentem απλως esse illius excessum, sed respectu superiorum recentem esse, quando post omnes illos intervallo satis longo mori ei contigerit. Voces illae naver, νερυς ac similes, nullius certi temporis doterminationem habent: sunt enim των προς τι, et ad aliquid semper referuntur. Itaque modo brevius, modo longius tempus designant. Ad ha0c illud mihi cogita, Periclis eam famam, nomen p.386. et res gestas fuisse. ut mirari non debeas, si1 in animo Platonis et aliorum gratorum civium quam diutissime quam recentissima vixit viguitque illius recordatio. τουτο κοιρατης κ μαλλον κατα ανδραγα ιαν. Corruptus ac laceretiam hic locus. Sententia ex istis nulla, quae Optima erit ex integrata hoc modo lectione: τοῦτο ξ' ὀ Σακρατης ου δι' αγνοιαν ἔποιει. μαλλον θε κατ ανδραγαθἰαν. Scribit Plato, Socratem consessum in senatu, se nescire sententias rogare. Ait Athen. . factum id a SocratΘ non per

ignorantiam, quod nesciret in sufragia concilium mittere , sed generoii animi specimen ab illo editum, ne contra leges et publicam utilitatem sancire aliquid cogeretur. Historiam ex Xenophonte repetit auctor. Quorsum autem spectat haec isto loco narratio 7 Ut planum faciat, Gorgiam scriptum a Platone post annum a Periclis excessu quem dicit eo in libro νεωςὶ τετελευτηκεναι et . Quod extrema verba probant planissime. αλλα μνην

και εν τα Πρωταγορα διαλ. Hoc est alterum Platonis peccatum παρα τῆς χρόνης. Hoc autem ait. Fingit Plato

in Protagora. praesentem in urbe sophistam illum fuisse, eum id colloquium est habitum. Quod cum de posteriore Athenas adventu Protagorae intelligatur, necesse est. habitos eos sermones praetore Amynta, aut Alcaeocserte. id est, anno secundo vel tertio Olymp. 89. Platotamon disputationis illius annum designat Olympiadis in. secutae primum. praeturam obtin rite Astyphilo. In quo bis illum peccare, contendit Athenaeus. Primum, quia Protagorae posterior in urbem adventus aliquot annis

503쪽

illum praecedi tr doindo, quia propter bellum Peloponnesiacum eo maximo anno flagrans Hippias Eleus versari

ραις. Triduo ante advenisse, facit Plato: ω τί λεγεις; ΓJρωταγόρας επιδεθήριηκε; Σαα τρί ῖν γε η ημέραν. Sed in Ath naei textu verbum deest, supplendum nobis, si

volumus rectam procedere orationem. Legendum: του Πρωταγορου μέμνηται παραγ. Eυπο Λαοῦ τὸν Ira ρωταγοραν ρύς

DrAημοῦντα εἰσαγει. Verba Eupolidis: 'Ευθοθι μέν μιΓIρωταγορας ὀ Tx ῖος. Uir doctus, Cum non capCret, quorsum haec spectarent, infelici diligentia' usus ost in eXprimenda voce ἐπιδοῖμοῦντο . Atqui non illud quaeritur, primusne an secundus fuerit is Protagorae in urbem adventus: convenit enim intor Platonem et Athenaeum, non primo, sed iterum Athenas illum tunc vi-ssisse. Verum Athenapus annum illum quaerit, quo - phistam inclytum iterum Athonae vidCrunt. Atque in hac quaestione tractanda rectam et certam methodum in- ii ii se Athenaeum . nomo iverit inscias. 'Aiχει φιας δ' D p. τῆ Κοινω ὀυο προτερον δεεσι et Ταχθόντι. Sic fabulam hanc

nominat Ct Aristophanis scholiastes ad AOor in argumento tamen Nisti tarmu Kονος scriptum. Sed legi mulim ubique Κο-ος. ut infra l. Ull. ex tr. ct IX. init erum ut, quod dici cur hic, Amipliam biennio prius Connum docuisse, quam ederentur Eupolidi Coloces. Enarrator Aristophanis: Aὶ πρaeri Νεφέλπι εξιξ εχ αν D αςει επὰ αρχοντος Ἱσάρχου, οτε Κρατῖνος φών ἐνίκα ΙΠυτίνη , 'Aμει- αζ ὀὲ Κον uv. Isarchus hic praetor fuit anno L OlVmp.

80., Alcaeus tertio. ὁ γ Lου γν, ως μεταΞυ τήτων των χρο- νων παραγέγονεν. Anno videlicet a. dictae Olympindis,

praetorΘ AmVnia. Ita inventum est Athenaeo illud. quod quaerebat, tempus. Quid ad haec responderi pro Platones quoui, fateor ingonue, me nihil videre. Nam quod aliquis dicat, Protagoram , qui Archonte Amynta Athenas rediit. diuturniorem in lirhe moram feci fle, ideo quo nihil errasso Platonem, qui praetore Astu philo secit illum adhuc praΡ utem , Cui potest seri . ut ita sit. tamen ea respousso philosophum culpae non liberat. Diserte enim

504쪽

q8 et L CASA Uno NI ANIΜADV. IN ATHEN. Plato ait, Protagoram, cum id convivium agitabatur,

tinte tres dies tantum advenisse. πρὸ του τας ἐνιαυσίοις εeὶ Ἱσαρχου ἐλαφηβολιῶ: ος συντελεσθῆναι σπονδας. Harum inducturum in historia Thucydidis et bibliotheca Diodori

nulla mentio. Quod propterea putem acciditiis, quia breve tempus duraverunt: sicut etiam Athenaeus paulo post satis manifesto indicat. ὀ δε τόν διαλογον υ φιαριτριι γενομιενον περὶ κο&ρους Quid igitur peccavit Plato. si sub ipsum principium induciarum Hippiam in urbem inducit γ Nugae. Non hoc voluit Athon. , sed ejus

contrarium potius. Idem nempe commissus hic error, atque ante in disputatione de Periclis morte et regno Archelai. Desunt, inquam, etiam hic nonnulla. Lego: ὀ

etc. Plato, inquit, facit interesse sermoni in urbe habito Hippiam: qui cum esset Eleus et Peloponnestas, belli tempore tuto Athenas ingredi non potuit, nili sorte praetore Istarcho, quando factae sunt brevis temporis induciae. Sed Pluto tempus, quo fuit in urbe Hippias . aliud longe denotat: annum videlicet proximum illi, quo Pherecrates sabulam 'Aγρίους docuit. Unde essicitur, archonte Astyphilo Hippiam Ath0nis suisse: nam Pherecratis dram a priore anno fuit editum praetore Aristione. Porro Astyphilus quintus est ab Isarcho, sub quo inducias convenisse dicebamus. Haec summa disputationis istius. Ap paret vero, Athenaeum alios historicos illorum temporum habuisse, quam Thucydidem et Diodorum Siculum, qui soli ad nos pervenerunt. Illi induciarum hic memoratarum nullam faciunt mentionem: sed earum loco foedus initum narrant praetore Alcaeo in annos quinqua-.388. ginta. Alcaeus autem medium locum obtinet in illo quinquennio, quod is archus inchoat, claudit Astyphilus. Pluribus haec nobis exposita necessario propter interpre

hula, quam superiore anno docuit Pherecrates in certamine

Lenaico. Scribe, ut apud Platonem, ἐπι δεηναίω. Agones diversi Athsenis celebrabantur in honorem Bacchi, astycus et Lenaeus sive Lenaicus. Lenaeum fuit Bacchi templum eXtra urbem. in ea parte agri Attici, ubi erant vineta et torcularia, vel, ut tradunt alii, ubi credebatur torcular omnium primum fuisse visum. Inde dicti agonos ἐπὶ δεηναι ae vel δεηναίται, interdum etiam ε Πληναιοι. Veris

505쪽

LIB. V. CAP. XIX.

terunt πέρυσι δε hor. Inde illas Cimmeriae tenebrae. αφ' ς εα ιν αρχων 'Aςυῖιλοζ. Diodorus vocat 'Aρ φιλον, aut certe illius codices. Et qui mox scribitur hic Ἀμεινίας, apud Diodorum aliosque 'A μυνίας ' quae scriptura placet

Oraculum de Socratis sapientia. Apollo omniscius. Sors Aesopo reddita. Mater Socratis βλοσυρα. Uxor

Socratis morosa. γοος lachrymae ex gaudio ma nantes. Musa κατοχος. cπτηζιρι- Socratem ab Apolline mortalium omnium pronuntiatum esse sapientissimum, Graeci Latinique scriptores multi, atque etiam e patribus nonnulli memoriae prodiderunt. Sed auctores primi ejus historiae, unde sumpserunt omnes alii, sine dubio fuerunt Plato et XEnophon: quorum uterque sortem Chaerephonti in eam sententiam datam resert. iR sua uterque pro Socrate Apologia. Non desuere jam olim , qui non solum sidem habendam negarent summis

viris in hac narratione, verum etiam ultro illos accusatum irent, quod rem fabulosam et commentitiam in literas retulissent. Hoc ipsum etiam auctor noster facit isto loco, instituta ea de re cum Platone et Xenophonte non inepta disputatione. Primum autem ipsos inter se committit, negans, de eadem re eadem scripta esse ab ambobus. Deinde adversus Platonem separatim: mOX adversus utrumque in commune argumenta quaedam prΟ-

fert. Ait igitur: καν ἄλλοιο δ' ὀ ΓJλατων φν ransit a praecedentibus criminationibus Platonis et phontis, in queis de temporibus agebatur, ad alias generis diversi,ῖν αλλοις, id est, in Apologia Socratis, ut jam diximus.

Sequitur post allatum Platonis locum: καν τουτοις θε μνήσυμφωναν αενοφωντι φησι. Legendum: μγη συμφ. Ξενοφῶντι, οὐ φησι. Ne tu his quidem congruens Xenophonti,

qui ait. Subjicitur statim ecloga Xenophontis, ex illius itidem Apologia pro Socrate. Vir doctus tamen vertit:

qua in re hisi det a Xenophonte. Platonis Derbia stini. Non possum, quin eXclamem: ηλίκο ν sei το τυ ι αα καὶ ηλδειον αγ-

ὀαριασξει l Nam quot absurditates hic commissae ob p. 339.

506쪽

q84 I. cAsAUBONI ANIΜADU. IN ATHEN. voculae ος omission my O Critica, Critica, quam aspernanda saepe proferunt, qui te aspernanturi Sed perga-

Legit των οντων μηδένα. Vera e st sententia, sed emendatio salsa: quod non potuit ab eo observari, qui ad ipsum non adisset fontom. Lege: ἀνειλεν ὀ Ἀπολλων, πολλῶν παροντων , μηθένα Hum ανΘρ. Respondit Apodo, praesentibui multis, neminem esse etc. Xenophontis verba sunt: χαιρεφωντος γάρ ποτε ἐπερωτωντος ἐν Δελφοῖς περὶ

babilius visum Athenaeo. 1i quid omnino de praestantia Socratis Apollo pronuntiavit, viri justi et temperantis testimonium ei fuisse exhibitum, ut scribit Xenophon, quam

sapientis, ut tradit Plato. Etsi enim excellentissimae virtutes sunt justitia et temperantia: longe tamen augustius est sapientiae nomen. Quae nullo modo in eum videtur posse cadere, qui se nihil scire profiteatur. Nam e COU-trario vere sapientem illum demum accipimus, qui rerum Umnium causas norit, neque eorum quicquam ignoret,

quae humanis ingeniis sunt ἐφικτά. Propter haec Athenaeus Platonem privatim hic aggreditur, ut absurda et parum probabilia locutum. Sic autem disputat. Non est simile veri, deum omniscium pronuntiasse hominem sapientissimum, qui nihil sciret. εἰ τάρ, inquit, τοῦτο ἐςισοφια, το μηθὲν εἰθένω, το παντα εἰθεναι φαυλοτης ἄν ε; . Si nihil scire sapientia est, omnia Icire vitium est. I inonecessaria elicitur conclusio: si Socrates, qui nihil scit, Omnium est sapientissimus, Apollo, qui omnia scit, Omnium est insipientissimus. Apollinis enim peculiaris gloriatio est, quod nihil nesciat. Οἶθα δ' ἐνω, ait, μου τ' ἀριθμον, και μέτρα θαλασσσης ' Καὶ κωφοῦ ξυνίγη ci, καὶ ω λαλέοντος ἀκκω. Respondeat fortasse Plato, Socratem judicatum σοφωτατον, non quod nihil sciret, sed cum obcaeteram virtutem suam, tum quia plurimarum rerum CO-gnitione praeditus, scire tamen suum putavit esse το μη 'ἐν et inscitiam meram, comparatione verae sapientiae. Deinceps Athenaeus utrique horum philosophorum fidem elevare conatur, hanc ipsorum narrationem ut siclitiam et ridiculam exagitans. Scribe: των 'Aττικων ἐριων M oux

507쪽

LIn. V. CAP. XIX.

μαλγκροτερα, ii τιθυ ἐν Hχκτροις καὶ - εἴ εχί τι- νε ς ξυνατωτεροι, restituta utroque loco particula εἰ, ut insequentibus exemplis. Cave etiam male capias proxime sequentia : ως και του πυθοίαενον, στοι A σωπος εων υ λογοποιος , 77 αλλοί τιέj I lάς ἀν πλουτγήσαιαι, καὶ δεητῆς υἰε; χλευαζων ὐπεκρινατο ' l l το μάσον κτγησαιο Κορίνθου και Σικυωυος. Praetermissae parentheseos notae secerunt, ut salsissimam sententiam animo Conciperet eruditus interpres. Verte igitur: sicut ei, qui quaesierat, sive u est Aesopus, fabularum scrip or, sue utius o stui si iam nises, P 3

fu Iovis et Latonae' renou est Apollo hominem irridens: Ai tuum e it rotum, ques itur Si yone Cori tbum. Aesopoeditam hanc sortem fuisse, vulgo scribunt paro emio raphi, quibus accedit comici Scholiast. ad Aves: Αἰσωπωτῆ μυσογραφου χρα αεγω περὶ πλήτου ὀ oc Lἶπεν Εἰ το αεσον κτῆσαιο Κορίνθου γιαι Σιγρυανος. Versum oraculi melius ita concipias: IJῶς αν πλ. , Διος και δεο ὶτοος υἱέ; Locus de matre Socratis est in Theaeteto, ubi de se ait ipse: ας εγω εἰαι υἱοί μαίας μαλα γενναίας τε καὶ βλοσυρας Φαιναρετο ζ. Jiihi, inquit, mater e se obstetrix heneroquet alae et aulini Ierox, Phuenui eta. Sic vertimus hic elegantem dictionem βλοσυρα ' convenienter, ut puto, tam

menti Socratis, quam Latinitati. Proprie βλοσυροτηο est toroitas, sed alio sensu pius illius Socratos matrem suam appellat generosam et βλοσυραν, ut si vernaculo sermone dicas , c es uno was esse femine. Latini ferocem animum appellant. De quo apte dixeris, quod Aristi dos vero et eleganter: si μ εγαλοφροσυνη euφυτον κτῆ αα τοὰ κρείττοσι. Videtur Athen. in deteriorem partem accepiste hoc verbum, qui Platoni vertat visio, quod fecerit Socratem matrem suam appellantem βλοσυραν. Non memini legere apud Platonem, quae subjiciuntur: οτι Ξανθι retral χα- λε Di ν γυνή' ῆτις και γ in τῆρας αυτου κατεχει τῆς κεφαλῆς. In Xenophontis Convivio dicitur Socrates χρῆσθαι γυ

μένων, χαλεπωτατy. De Aspasia in promptu sunt Platonis aliorumque veterum testimonia. In ejus versibus indicium magni gaudii et repentini ponitur sudor: Κάγωοπως εκουσα . χαρας υπο σωμα λιπαίνω 'Iὀρbum. Simillime apud Por1ium: Si tibi croterus urgenti l incni que pangia Auro dona feram, iuris, et pectore laevo Excutitis Ititias rlaetari praetrepidum cor. Verbum λιπαί,ειν eXponitur ab Hesychio κλαίειν ποιειν quae interpretatio non aliena est

ab hoc loco, ubi usurpatur pro rigare vel Inter

508쪽

486 I. CAsAUno NI ANIΜADV. IN ATHEN. dum d se rebus sussilibus dicitur, quae conflantur in unum liqv efactae, ut observabamus ad Strabonem. Etiam lacrumae sue pe subitam laetitiam comitantur: quod t Sophoetes et poetae alii saepe expresserunt. Vide, si lubet, quae notamus ad i. Suetonii l l . c. 58. Itaque in illis, βλεφαρων δὲ γξος πεσεν - αθελ rως, acci piam γόος pro lachrymis: quia ut plurimum lachrymae indicia sunt et

comites το8, id est luctus. Socrati amore saucio et anxio ita praecepit Aspasia : Στελλου πλησαμενος Θυμον lae σῆς

ligo te, inquit, et luctum istum cohibe animum tuum applicans studiis musicae: quae vim habet conciliandi amicitius et firmandi. Hac illum capies, acri desiderio eantii narum illectum. Musa κατοχος active dicitur, η ξυναμένη κατέχειν , quae potest junctos continere animos amantium. Explicat ipsa proe tria, cum subjicit: τνῆεt. καθεῖεις Aυτον, προσβαλλων ἀκοαῖς οπτήρια Θυμου. Hae ratione, id est, musica, isium retinebis, insinuons illi per aures expresia1u imaginem animi tui. Elegantissimam sen-tontiam in longe alium sensum detorserunt interpretes, quia videre quiti non sunt, qua notione usurpetur hic voxoπτηρια, quam non nego alibi significare id, quod illi Oxpresserunt: hic vero nihil aliud est, quam quod ipsi diximus. Mox δυσημερεῖν de eo dicitur, qui non sit in amore suo felix: non, ut putarunt interpretes, de eo, qui suam

defleat calamitatem. CAPUT VICESIMUM.

Aeschinis Socratici Tel auges dialogus. αριαθης. Vstes fore es aliquando conductae a fusione. κίδιον. Locus e libello Demetrii Phaleret illustratus. Telesas proprium viri, et similia. ςρατηγος νομιμος.

κάτω βλειον animac Boves retro pascentes. Alia

non pauca. Veterum philosophorum plerique etiam comicos malediis centia vicerunt. Hoc et dicit philologus, et conatur demonstrare. Proseri in medium Aeschinis Socratici dial gum, cujus erat titulus Telanges, simili de causa inditus. ac si comici Nebulai appelles SocraIem. Praecipuus enim

509쪽

L1B. V. CAP. XX.

auctoris scopus in illo dialogo suit, Tot augem nescio quem traducere Venuste, et vitia illius ridenda Omnibus propinare. Demetrius Phalereus, vel quicunque eit alius auctor libelli illius eruditissimi: εἰ α λιγ,c-εDαι

Θελοι τις, παραθειγμα το του Αἰσχίνου ἐπὶ τὰ Tηλαυγῆς. πα- σα γαρ σχεZον νη περὶ et ον Τηλαυγῆ ξιχηγγησις απορίαν παρασχοι A, εἴτε Θανααοαος, εἴ ε χλευασμος εςι. Ex istis non solum argumentum T lar Is cognoscimus, Verum

etiam genus ipsum scriptionis et modum. Erat enim simile scriptum satyris Latinorum poetarum, dempto metro, ridens quippe et laudanti similis verum de Telauge dicebat: nec de illo tantum, sed etiam de aliis. Num ait noster, Critobulum Critonis f. ἐπ αμαθίκ καὶ ρυπορο- σ11τι βίου ab Aeschine fuisse ibidem licentia comica eXa i-tatum. Graeci appellunt α μαθῆ non illum tantum, qui est indoctus et literas nescit, sed eum etiam, qui est moribus impolitis et saevis atque inhumanis. Litterae enim, niti, ut est vetus dictum, discantur μ αρις ερα , h Umanitatem nos docent. et mores non sinunt esse seros. Sic accipiendum hic nomen αααθία. Sequitur de isso Telauge: τον da 1ηλαύγγην αυτον ἱματίου μὲν φορχμεως καθ', 7αέραν ηααυβολιον κναύ si τελοῦντα μει Θον. Objicit Telaugi sordidam vitam et animum illiberalom. Notam illiberalitatis assert, quod sorensi veste carens a fullone utendam sumere solitus sit, pactus cum illo de diurna mercede, quam debeat pendere. Saepe fullones hac fraude usi, ut traditis sibi ad poliendum vestimentis in quaestum suum aba retentur. Simillima ανελευθερίας nota apud Theo- phrastum in Char. de eo, qui uxori suae in publicum proditurae sarnulas ad actum conducit. Simillima etiam, quae seribit idem venustissimus Philosophus in descriptione ho- p. 3 a. minis parci. Si quis verba Aeschinis interprotari malit do veste honestiore ad sestorum celebrationem , quam de solens quotidiana, per me licet. Minus tamen probabile est, quotidie a fullone vestem conduxisse Telaugem. Addit 'elchines : καθίε δῆ ἐζωσμ ενον, καὶ τα υποθηαατασπαρτίοκ ἐν η μμένον σαπροῖς. Sic scri b en dum. Deseribit adhuc sordidum Telaugis cultum. Ait, solitum praecin ip sellibus lanatis. κωὐ- Graecis est ὀέρμα συν τοῖο osi Pauperes et mendici ita amiciebantur, nec non opera o rustica se, ut alibi dicebamus. Utebantur his etiam pro vosto stragula. In Equitibus Aristophanes traducit τι et κΚρατ ὰ μιον. Amnia sunt κωδιον et θυλακος Nam et scorteum vel pelliceum saccum signiscat. aut

510쪽

p. mq38 I. CASAU BONI ANIMADU. IN ATHEN. aliud sacco simile. Comicus θυλακm: appellavit Persarum braccas e pellibus. Aeschines igitur ut v ae La, 1ic Ct Θυ- λακκο Toluugi attribuebat. Quod cognoscimus ex alio Demetrii Phalerei loco, quem adscribam . ut Obiter illustrem. χρησονταί ποτε και οἰ φρονιαοι γελοίοις προς τε τουο καιρέο, οἰον ἐν ἐορταὶ ς και ἐν συμποσίοις, κοχὶ εν επι

Non dubium est. intelligi hunc As schinis dialogum . de

quo otiam sub libri finem ea scribit Demetrius . quae paulo ante protulimus. Verbo unico Θυλο ιος obscure indicavit totius libri argumentum . quia . ut videtur, multus fuerat Asschines in reprehendendo Telaugis amictu. Eodem pertinet calciaminis, quo utebatur, descriptio: καὶ

τα υπ0827χατα σπαρτίοις ἐνηαμ ενον σαπροῖς, ct calceamenta

gesti utem contexta e funiculis corruptis ac vibici Alibi eX- ponimus hunc locum Ubertim. Pone τελείαν ςι- ν post vocem σαπρο ia, et sequentia sic scribe: καὶ Τελέσαντατον ριήτορα g μ ετρίαις διαγελα. Qui non animadverterunt, vocabulum T σαυτα aliter hic accipi debere, quam vulgo usurpetur, mentem auctoris videre non poterant. Est vero Teli iis proprium nomen alicujus oratoris vel rhetoris inepti. cujus imperitiam castigaverat ridendo Aoschi - ΠΟ s. Sic autem Graeci multa participia modo praesentis modo indefiniti temporis in propria nomina Verterunt, icujusmodi sunt ista, ut de multis pauca reseram: Arn ros αραρρυς onim , Alexameuus. Dowenus, Tifamenus, fomentis reperies apud Parthenium hoc nomen), Sozomentis . Epam non, Pur ab alion, et Pesro in con . Θwphoro fumartyr . Telefanti affinia nomina erant Te sis et Teo's. In sequentibus postquam dixit auctor, Aeschinis diu logum . cui erat indeX suos . vituperationem et irrisum continui Te duorum celeberrimorum sophistarum, Prodici Qt Anaxagorae. quorum priore Theramenes erat usus

magi liro , posteriore Philoxenus et Ariphrades Arignoti frater, subjungit: θέλων ἰτο τῆς των δηλωθεντων μοχ -

ρίας καὶ περὶ τα φαυλα λιχνείας ε&φανίσαι τὴν τ ῶν παHευ- σαντίον ὁ βασκαλίαν. Noviam et insolens auribus meis loquendi genus η περι τα ίαὐλα λιχνεία. Sed puto, aliter scriptum prius fuisse. Imo vero legendum Esr omnino:

χνείας ς μύλαν. Prodici et Anaxagorae tres dissipulos no-m inarat et exagitarat Aeschines, Theramenem, PhiloXe-

라틴어 텍스트