장음표시 사용
491쪽
alterum, quod ad Potidaeam pugna nulla fuit pugnata.
Haec urbs tres continuos annos ab Atheniensibus oppugnata, aegre tandem secit deditionem. Toto eo tempore nullum memorabilo praelium si i se commissum, affirmat auetor, neque nos negamus. Sed decretoriam
quidem et ολοσχεργῆ pugnam editam esse. ne Plato quidem dicit. Saepius vero sactum, ut cum hostibus manum consererent Athenienses, quis sanus dubitabit 2 Plutarchus hac de re: δε γενομένχῖς μάχης , 19βευσαν ααψο- τεροι, Socrates et Alcibiades. Tertia sequitur Socratis militia: de qua exstat luculentum M. Tullii testimonium
l. I. de divin.: bocrates, cum apnis Delium male pugnatum esset, Lachete pruetore, fugeretque ctim ipso Lacheter niventum est in trivrum, ea im, qtia caeteri, jugere noluit. Iuibus quaerentibus, cur non eadem via pereeret, deterreri
se a Di o dixit. Tum quidem ii, qui alia via si erant, rishostium equitatum incidernnt. Quae adversus hanc militiam Socratis proferuntur, Omnia sunt ανερματιςα, et tantum Conjecturae, praeterea nihil. Omissa igitur eorum consutatione, mendam indicemus, quas latet in istis: εἰ γαρ καὶ το Δηλιον εrρηκε Σωκρκτης, αἱρ ἱςορεῖ 'Hροθιγιος o
λοις ασχη ονως αν εφευγε. Nullam sententiam probam ex hac scriptura elicias. Scribe i ρηκε. Demus, inquit, verum esse, quod Herodicus Cratotius tradit, Socratem inter primos Delium occupasse: statim tamen cum caetera turba illum fugisse turpiter. fatendum erit. Thucycid0m lege in Octavo hclli Peloponnesiaci anno. Ejus sunt subjecta verba, I Jαγω νδου δυο τελη περια. , ex IV. historia. MOX autem, Cum ait, stoνος Σωκρατηις βρενθυό- μνος και oφθαλμω παραβαλλων, ad notissimum Aristophanis versum alludit: οτε βρενθυν H εν ται τιν οδοῖ ς καὶ τώ φθαλπιυ παραβαλλp. Alcibiadem praelio ad Delium interfuisse, negat districtim Athenaeus : aiunt Plato. Plutarchus, alii, quibus fidem habeo potius. Deinceps exserto brachio grave jaculum in Platonem torquet philologus Naucratita: quod cujusmodi sit, videamus. ἐν-p 377 τω Κριτωνι, ait, ὀ τ' Mνημοσυντ φίλος Πλατων ποιή
πορειας ει ρηκε. Platoni Objicit, quod vetus dictum sustulerit: mendacem memorem esse oportet. Ideo per jocum appellat illum τ=' Μνημοσυνη φίλον, divae Monetae charum. Vult dicere obliviosum. Ita namque accipi nila et scri--henda vox oblitum autem sui Platonem ait,
492쪽
47o I. CASAU BONI ANIΜADU. IN ATHEN. iam negaret in Critone, Socratem ex Urbe unquam pedem extulisse, nisi semel. quando ad sp 'ctaculum Isthmiorum est prosectus. Non meminerat vid Olicet Plato, cum 1lla scriboret. eorum, quae dixerat alibi do expeditionibus ad Potida 'am et Amphipolim, urbes Thraciae vicinas aut Thracias. Audiamus Platonem. Verba iunt il-
ex omnibus Atheniensibus in urbe maneres, nisi illa plurimum tibi place= et: qui nunqnam vel ad spectaculum tisium exitu urbem profectus sis . nisi i mel ad Ilibwum, aut usquam alio, ursi cum militiae caulsu aliquo icia'. Ita scribitur hic locus hodie in publicis exemplaribus. Quem si etiam in suis codicibus ita scriptum invenit Athenaeus, nemo illum pro sano sanus habeat. Nam Flato quidem
CBVere melius non potuit, ne contraria scripsis te cuipiam Iure videretur. Sed omnino alterum duorum necessie. ut
vel postrema Platonis verba in suo exemplari non legerit
Athenaseus, vel in suis Oxcerptis illa non adnotarit, cum superiorem locum excerperet. Saepe scriptorem hunc Peccare gravitor . dum suornrn excerptorum fidem sequitur, nequΡ ad sontes ipsos adit, multis locis probatum nobis satis superque. Jam in Antisthenem styli mucronem convortit auctor: in quo illud reprehenditur, quod scrips rit, Socratem etiam in pugna contra Boeotos vim tutis pra0mio cessisse Alcibiadi. Pugna adversus Boeotos ea est, quam ad Dolium commissam dicebat Plato: D0lium enim Boseotiao oppidulum fuit. Ex illo autem praelio palmam rotulisse aut meritum esse Socratem, nemo Veterum, opinor, praeter Antisthenem scriptum reliquit. Ego vero cum Athenaeo hic sentio, et Antisthenem con- p. 378. Do scripsis per incogitantiam προς Βοιωτους pro eo. quod debuerat dicere προς In οτιδαιαταc. Bis enim praemio donatum Alcibiadem fuisse concosta Socratis, non sit mihi
verisimile. Ait: προτερεῖ δε κατα παντας τους λορικους τῆς επὶ Ασήλιον ςρατείαο si περὶ Llοτίδαιαν. ῆς Φορμιιον εςρατηγει. Non adscribit numerum annorum. nisi desunt haec, ετη '. Sic enim res habet. Phormionis in Thraciam expeditio et Potidaeam obsessum Pythodoro praetore accidit anno
I. Ol. 87. Cum ad Delium pugnatum est, Isarchus erat archon, Ol. 39. anno item I. Medium tempus anni octo.
493쪽
Πρ ἰοι aliquot οβ iadum ad lucem eorum, quae
ab Athenaeo disputantur. Superiorem adversus Platonem velitation om excipit digrestio, qua probare nititur Athenaeus, philosophos, qui
fere viros eruditos et φιλολογους habent despectui, in ratione temporum multa solitos peccare et turpiter hallucinari. Quod ut probet, dicta quaedam diuorum nobiliss- morum philosophorum, Xenophontis et Platonis, examinare instituit. Ex his duobus, qui 1 no ulla conti O- versia universi gregis οἱ κορυφλαιοτατοι fuere, de caeteris vult fieri conjecturam. Nam scopum suum his generalist
1imis verbis auctor indicat: παντοῦν, inquit, ψευδ or/ται οἱ φιλοσοφοι, καὶ παρα τους χρονκις γραφοντες Eu αἰσθάνονται. Nobilis sene disceptatio haec est: in qua maximi momenti res agitur, temporum recta Observatio. Sapientii1ime enim Iuliano dictum: παρ' οἱς ασυναρτητος δειν - των χρονων αναγραφη, παρα τέτοHς ουξέ τοι της kορίας αληθευειν εὐναται. Quid autem viro sapienti turpius objicias, quam mendacium et falsiloquium y Ac scopus quidum disputationis litibus is est, quem dixi. Caeterum de allariis adversus Xenophontem et Platonem ab Athenaeo argumentis quid sentiendum sit, indicavimus tuis locis. Quoniam vero sine inspectione fastorum caeca est omnis, quae de temporibus instituitur, disputatio: priusquam illustrare et emendare aggredimur, quae in hac parte Obscura habentur et corrupta, brevem atque huic tantum dissertatioru accommodatam earum Olympiadum descriptionem subjecimus, quibus de hic agitur.
α. ΙΠυθοθωρος. Phormio in Thracitim ducis Oxercitum mili- Ium επιλέκτων, et Potidaeam pergat obsidero. Socrates inter επιλήκτους meros A thiaui praemium virtutis parit. Eo Hippomcur, Cubiae pater, dux exercitus contra Tanagriacos. Γ sium Peloponnesiacum incipit. 7. Aπολλοθωρος. Plato nascitur. inquis Athenasus. Alii volunt a uno feΤΠeute.
494쪽
Iσαρχ . Amipsius comicus d cer Contium. Puruant Albenienses ad Delium duce H ppocrate. Socrates Aiacibiadem periculo eripit. Inauciae annuae PeloponM- sucum hesium inter3timpunt. d. Ἀμυνίας. T. Αλκαιος. Cleone duce miti fur exercitur contra AmphLpotim. In eo malittit Socratess. Eupolis aeocer fiabulam Κολακας, mortuo bais Hrnonico. Protragoras fuit tum Athenιs, cum paulo ante eo veni et fecundum. λ Αρις ν ῆ 'Αρωων. Autol cus albistia υincit poncrutio. abias ejus urceteria celebrat. Xenophontis Gur ivlum Eupolis uocet Autolycum. Pherecrates docet 'Aγρίους.
Ἐριςο φιλορ st 'Aςυίφιλος. Protagoras Platonis dialoguet hoc anno habitus sugitur.
495쪽
Expenduntur Xenophontis aliqVot αμαρτῆμα τα observata Ath naeo. Καθα ερ ο καλος Ξενοσῶν. ος ἐν τω T. Duo chroni- ea peccata objicit Athenaeus Xenophonti. Ea cujusmodi sint, videamus. Prius continetur verbis hisce: ος έν τω
496쪽
χοντα. Summa reprehensionis est, absurde X 'nophon- p. ago. tem DCtile. Cum ei convivio, quod propter Autolyci athletae victoriam a Callia celebratum est, queri uam interfui Te dixerit, qui per aetatem non poterat, quippe aut recens adhuc natus, aut omnino ne natus quidem. Postea temporum ratio explicabitur, in quibus dicitur erratum. Sed quaerendum prius est nobis, quisnam ille iuerit ιχ προσθιόνυσος conviva. Autolycum putavit intelligi eruditissimus Dalecampius, non scio, quid secutus. Nam Athenaeus, ut edita lectio sonat, Calliam ait fuisse. Considera ejus verba attente: non aliud reperies, quo reseras το παροντα, quam illa praeCedentia, thrοτίθεω Καλλιαν. Prorsus ita tantum accipi possunt, quae adscripsimus verba. Sod salsam esse lectionem editam, invicto argumento p.; L probamus nos: quia nempe salsissima haec sententia est. Absurdum enim diutu, Calliam aut puerulum fuisse Aristone praetore, eo anno agitatum convivium illud Xenophonteum) aut omnino ne natum quidem. Huctor est Athenaeus ipse aliquanto post, Alcaeo arcnon te, 1ive priore anno, quam Ariston esset archon, Calliam Hippo. Dici patris sui aliquanto ante mortui cre ville haereditatem. Cum haec clare mox doceat auctor, putabimus illum tam insimum, ut de eodem Callia illa scriberet, τουσσίος μηὀὲ γεννηθέντα ; Porro de Autolyco intel preta Ii, quod doctis visum, non placet nobis. Magna enim et violenta mutatione opus fuerit, ut ei sententiae accommodetur scriptura Omnium librorum. Praeterea falsum est, Autolycum necdum fuisse natum archonte Aristone. Hic est Autolycus, quem refert Plutarchus, occupata a Lysandro urbe, humi prostrasse Callibium harmo stam Laocpdaemonium, baculum intentantem: quod egregium facinus magno illi postmodum stetit, Occisi propterea ab immanibus tyrannis. Quis vero credat, robur hoc animi Et παραςηαα της in eum cadere, qui vix excellerit ex ephobis 2 Atqui ab Aristone praetore ad annum confusionis, quo venorunt Athenae in Lysandri potestatem, anni intercedunt vix sexdecim aut septemdecim. Exposuimus caussas, cur neque in vulgata lectione, neque in priorum censorum interpretatione acquiescere posimus:
viderint eruditi, an judicio nostro sint acquieturi. Lego:
497쪽
iasVe ue natus q&itae in tum tuit. Diserto scribit Xenophon dubitanter loquatur, nomini vici u mirum debet. Iam et Diogenes Laert. , qui ex professio quaesivit, et ulli veteres, annum, quo natus ille diserti si nus scriptor, ignorarunt. Quare, eo praetermisso, vig: ntis maXime uetutis et mortis tempora tantum indicat nobis Diogenes. O rem
e γδόης ἐννενηκοςῆς ολυα Edoc. Si ponimus humani corporis florem et ἀκ 1ν, ut censeo, Circa annum trigesImum: colliges hinc, tempore acti convivii, quod ei descriptum ost, natum suisse Xenophontem annos decem: quae est illa. quam ποειθαγην ηHκιαν Athenaeus appollat.
Vita sunctum scribit Diogenes anno primo Olympiadis
Io S., hoc est, septuagenario majorem. Si verum est superius ratiocinium, putem ego satis certum: aut si quid mutandum, contrahendum potius hoc curriculum , quam ulterius extendendum. Quod quidem emendationem nostram et interpretationem firmat non mediocriter. Ωι et pEτOc o καρος. κα, ον 'Αρις ν ἄρχων ἐν. His verbis du-
claratur illud tempus, quo niceterion Autolyci convivium colobravit Callias. Erat, inquit, archon Aristiori 1ive. ut scribit Diodorus Sic. l. XIL, 'Aρλων. Quod etiam
clare moX probatur. πάλ υ ο Ξενοφρυν ποιεῖ του Σωκράτην
λέγοντα. Transit jam ad posterius es κάρτγημα Xenophonteum. Summa criminationis est: Xenophon in Symposio dictum obscoenum quoddam Pausaniae Commemorat, quasi pronuntiatum es ut ab illo in eo convivio, quod Platoni est descriptum. Quod neque verum est: nihil enim tale exstat in Platonis libro: neque esse potest rnam Xenophonisum convivium quatuor ipsis annis an-iscedit Platonicum. Bis igitur peccat Xenophon. Enim.- vero geminum hoc peecatum unica responsio no facito diluas. Nego enim tibi, Athenaee, quod ponis tu pro vero ac confesso, Xenophontem respeXisse Platonis convivium. Nimis enim stiget ratio illa, qua natan suspici cinem tuam tueris. Sed de ea paulo post. θαυμGxςa: Afi-
498쪽
I. CAsAUBONI ANIΜADV. IN ATHEN.γων. εἴγε οι χνογου τε ἀφρ. Haec quoque Xenophontis ver. ba sunt, non Athenaei . ut possint videri. Ac recte quidem Attica illa Musa Pausaniae judicium et sententiam consutat: Athenaeus vero l. XIlI. veteres aliquot hujusgoneris insemes militias refert. IJαυσανίκ γάρ ουκ ο ἰδα
et responsionem modo allatam a nobis diluit. Non potest, ali , negari, Xenophontem illa tanquam ex Platone citare. Unde enim habeat, cum neque Paulanias scriptum ediderit ullum . neque alius quisquam Socraticorum, qui dialogos scripserunt, tales ei sermones attribuat 3 En argumentum Achilleum i Quasi vero non potuerit bellum istud apophthegina Pausaniae, etiam nec scriptum. memoria hominum contineri, ac per ora virum volitare. Sic multa sex Platone affert Aristoteles. quae stustra quaeras in libris Platonicis. Ut illud eximium Nicomach l. I. c. q. de duplici via docendi. Nam quaecunque ex platonis scriptis ad illum locum docti proferunt. diversa sunt
et ἀπροσδιο σα. Sed Athenaeum in hanc sententiam impulerunt haec maximΡ Xenophontis verba de Pausania:
ba cum aliis nonnullis, quae in illius scri viis habentur, jam olim doctis hominibus persuaserniat. Plutonem et Xenophontem ωσπερ Lαφιλονεικουντας similis argumenti libros edidisse. in queis simultatum inter ipsos latentium vestigia es sent non obscure impressa. Sed enim conjecturam banc curiosorum hominum tam facile est nobis contemnere, quam fuit iplis proclive in literas eam referre. Addit vero nosteri
Verbis, duorum alterum esse verum: aut falso id com- p. 383. mentum esse Xenophontem, aut incidisso in librum Platonis aliter scriptum, atque hodie praeferant publica exemplaria. Utrum horum potius siti credendum, de eo, inquit, liberum esto cujusque judicium. Sic accipi debuerunt illa, εsr αλλως γεγρα φαμένω τω Γ . ἐνέτυχε Συμπ. . quae aliter non est interpretari. Neque vero dubitare debemus, Platonem post primam librorum suorum editionem multa in melius mutasse, vel per se, vel amicorum monitu. vel denique ab osoribus suis reprehensum. Itaque κκ άπο σκοποῦ suspicetur aliquis cum Athenaeo, insandum illud Pausanias dictum post editum Xenophontis Sympositam ab Platone fuisse inductum deletumque. Sic soliti poetae comici tragicique publicatas
499쪽
jam sabulas suas, quae minus placuerant, emendare, ut docuimus l. li I. c. 26. Sed quid exemplum ab aliis petimus, cum de Platonis diligontia in scriptis tuis emendandis testimonium veterum criticorum exitet, qui divinum virum suorum correctioni clue immortuum memoriae prodiderunt e multaque post ipsius obitum reporta esse mutata et emenuataὸ Cujus rei et Quintilianus meminit ex tr.
νον. Scribe, ut conitet hellenitatis, συνηγμενον. Nisi quis mini probet, ανανεὶν συπιτρσιον Graecum Esse, ut συναγειν. De quo verbo auctor admonet t. VII L sub 1inem: idemque utibi saepe illo utitur. Haec Athenaeus in Xenophontem: haec nos ad Athenaeum pro XeΠΟ-phonte. Deinceps ad Platonem reditur, et illius quae dam αμιαρτὶ ματα similiter notantur. Lam igitur partem PercurramuS.CAPUT DECIMUM OCTAVUM. Platonis χρονικά αμαρτη ματα, quorum ab Athenaeo Insimulatur, ea Pocantur et expenduntur. Oλω: ὁὲ ληρού δει τω IΠλατωνι το Συμποσιον. ληρος, hoc est, res ficta, non vere gesta. Gravius hanc vocem interpretari non debemus: neque aliud auctor voluit.
Quod autem Plato in deligendis Symposii sui convivis
nullam temporum rationem habuerit, non solus hic criticus, neque primus Observavit, sed et alii e veteribus ante ipsum. Ariistides in Apologia communi: ἐν τῶ Συμποσίω
LU.ατων συναγει εἰς ταυτον 'Αριςοφανην καὶ Σωκρατην κρέ'Aγαθωνα, ετι μειρακιον οντα, ιυς φλὶσι. προαγει δε εἰς τοσουτον τους χρονους, ωςε, et quae dein CepS sequuntur. Macrobius I. Suturn .. postquam aliquot Platonis anachroniasmos notasset, Annos ergo coeuntrum, ait, mitti an digitor, Me Io Platonis nobis yis agante, non convenit. ἡ γαρ ἀγραφως τι ελεγεν, ἀλλα πανυ ἐσκεμμένως. ως ἐν του
Γοργία γράφων φησί. Scribo sic: ου γαρ ακαίρως τι ta
τεν, αλλα πανυ ἐσκεμμένως ος ἐν τui I οργία γραφουν Sublata interrogationis nota periodum totum miro
Obscuravit. Male etiam ἁγράφως scripserunt isti imperiti
500쪽
4. sontentia. Disit auctor ibi, Platonem scriptis mandasso, quidquid or' πι χιρίααν γλωτταγ venisset. Id nunc proba- tu rus, lectorem suum ita compellati Quid γ ait: dico.
1 isn . Pluton om nihil ακαίρως, nihil inopte nec contrat 'mporum rationem scriptisse, Verum Omnia circumspecto Y qui idom in Gorgia hoc scriptum reliquerit. Irρα-
coaec factum sie ex ακαίραι, si non est verum, nequeo im dari possunt in hoc genere eruditionis γρας - αι Οεί- Γεις mathematicorum, Vel επιτηαρνικλο ei το/είξεις philosophorum veri certe quam simillimum est. Nos hanc con-jΡcturam pro vera amplectimur: Cujus tamen priusquamvseniret in mentem, ἀγραφας λέγειν dictum putabamus παροι ιιχκ oc. pro effutire aliquid temere, du quo non ante cogitaveris. Proprie ii S conveniat, qui, ut Tarsenses Clim rhotores . estemporalem temeritatem, sic recte Quintilianus τ ηυ αυτοσχεθίαν HAM vocat) colebant. Aut erit translatum a judicibus, qui lites non magnae rei st, lent αγρχ pco: τ υνειν κου κρίνειν,' sine scripto et de plano
docidere, ut loquitur Justinianus imp. Novella d mund . princ. Porro prima haec Platonis accusatio in eo polita est, quod inconsulte scripserit in Gorgia, regnante apud Macedonas Archelao, Periclem Athenis recens fuisse mortuum: cum ab hujus obitu ad initium Archelai anni intercedant minimum viginti tres. Quid Athenaeo re sponderi queat, videbimus post aliqua. αρχοντος Lποι- με Ουος. Ut in aliis multis, sic in praetoris hujus nomin se mao na varietas. In Diodori Biblioth. l. XII. 'Ε O- Uti nominatur. At Laertius rituάτων ἐπ 'Auυνίου γε- γονεν, ἐί ' ἡ Περικλ)ῆς ετελευτ777εν. Alii Aminonem vocant. In argumento Euripideae Hippolyti: 'H σκνην ' του
quod id om sonat cum 'Aμυγιας. . Et ita fere epit. , ubi scriptum 'Κπααίνωνος. Nam 'Eπαμείνων respuit analogia.
langitur, et Aruli laus regnare incipity Diva Moneta. tuam fidem l Annon enim dicebamus paulo ante, hoe unicum in Platone hic reprehendi, quod Periclis mortem ad tompora Archelai regis Macedonum transtul0riti Nam dicebst modo auctor) si nuper obierat Pericles.sondum regnabst Archelaus: si rex erat Archelaus. priodem mortuus erat Pericles. Praecesit enim Archelauin