장음표시 사용
481쪽
Lin. V. CAP. XIII. pretum securitas, ne dicam supinitas. Quis credat, posse aliquem virum doctum reperiri, qui secundam ilia dis φ ιαν non legerit g Atqui doctissimus intors res hunc de te opinionem posteris reliquit. qui nescierit, partem ejuS P. 368
li Dii peculiat i nomine dictam iψεων καταλογον vel J οιωτιαν, quia incipit ab hoc versu: Βοιωτων H5υ siηνελεως
παλιν προσβαλοῦντα 'μῖν. scrib. προ , αλουντα , quaeset Π-rum a nobis. Minus recte docti προβαλοντα. τίς αυτη ζ
est aliud. Romani prisci vocabunt Duiteham, ut ad y etiam iuvim observavit Jos. Scaliger. Insecuta aetas aliquando repse sit Oriuin, ut Plin. l. XVIII. extr.: Nec nun et
con iviis in H=qVe no iis Datu, quibus e utentum adultur, sti uo; evr 3 eporto; iis tinguentia diras tempestates prcientiu-riant. Petronius: Gub tantibus adhuc nobis repositorium utlattim est ι tim corbe, in qua gabina erat. Gl Ossae antiquae. Enceteria, machina lignea , qua amphora justrarctur. Videntur usi voce Graeca eneotheca, quae hic leviter Corrupta. . Non nUlcio. repositorium paulo alitor apud Plin. exponi a x iris doctis limis. De incitogis loquitur Javolenus juris consultus in lege centesima dig. de legatis R. et
her . . Sed et hian C locum aliter docti acceperunt, de quo
judicium esto pene S lectorem. αλλο εrι φιεγεθος το αυτο. Hoc e it, emolemata. quae possunt incilegae huic et auferi et todi , tantum prudunt, quia ultim ipsa incit n. Emblemata illa sunt, quae modo nominavit, Σατυρων προσα σα καὶ
βουκεφαλεια. Quid autem sunt ακκεφαλκια; An bubula cap tu' ViX puto: nam cur conjunxisset cum Satyris 3 De humani capitis simulacris accipio vaegrandibus et deis formibus: qualia solent plastae in noltrorum caminorum allantibus saepe eiungere, atque aliis locis inter ridicularia. Etiam Satyricae personae ejus generis erant, propter το ἀλλοκοτον της Hέας, ut loquuntur Graeci. --θημα Αλυαττου, ου o hi θοἰοτος m/ημονευε , υποκριτηρίδεον
482쪽
46o I. CAsAUBONI AN ΙΜADV. IN ATHEN. αὐτο καλῶν. Scribendum per at in tertia υποκρχ τηριδιον. Non est enim, ut scribunt, exutium tribuunt, sed quu crester cuia stiri v. Sed a uribenda sunt melliti si uni scriptoris verba ad iovi hujus lucem. 'AugΘσηκε δέ, ait de
a tergo horum verborum poni debet virgula. Pro πιλη- μασι placebat scribi εἰληαασι. Nam lemniscis convenit τὰ P 369- εἱλεῖσθαι potius, quam τδ πιλεῖσθαι. Appenduntur enim et circumvolvuntur coronis lemnisci. Quia tamen etiam l. XII. ita scriptum, nec variant codices, feramus hanc lectionem: et lemniscorum πιλῆ aατα interpretemur CrU-bram eorum interpositionem et πυκνήν οεσιν. At χρυσῶν
Omnino lege, non χρυσοῖς. Et ita in Xll. Capitolinus in gemina huic historia; Coronas quinetiam datar Iemni cis
προσαποφερριν significantur apophoreta, quorum copiam domum referebant qui Sque convivarum. Sequentia pertinent ad temulentorum hominum domuitionem post convivia intempestiva. Sed claudit oratio, etiam11 scribas, ut l. XII., καὶ καταυλουριένουρ προς χελωγίδος πολυ- κροτου ψοφους. Nam omnino deest verbum. Lego sic:
λουμένους προς χελων&ος Quam bene ista quadrant in homines temulentoso χελα M hoc loco idem opinor
ticipio cub. Vel scribendum ην. Et omnino ὀί o, non ὀιό. Aut accipe ὀιὰ pro γαρ, ut initio Nicomacheorum: hor κοιλως απεφφ ναντο ταγαθον. Nam qui putant esse illativam ibi particulam διῖ, falluntur, cum ob duplex vatium non pro Cedat argumentatio. Porro causiam odii publici, quo flagravit Demetrius, narravit Josephus. l. XIlI. c. 3. :
ρί το λογοις. Uyum habens non parvum in philosopbia,
483쪽
qua in profitebatur. Id est, doctrinae Epicuri non modio-ciit ei penitus. Mox distingue : συνεχ υρησε , καὶ τον Κέ- ψανον προσχαρι γάμενος. Diogenes ab Alexandro jus tun tum petierat purpurae et aureae coronae: quorum illud regiae majestatis, hoc sacerdotii in Asia suit indicium, ut ad Suetonium notavimus. AleXander et jus concessit, et hoc amplius coronam auream dono dedit. Interpreti parum hoc vi lum, qui et purpuram ait datam: atqui auctor
non dicit. ἔμενεν ὀ φιλοσοφοι, καὶ τγν δευσαυδ ον επαινων Εκ επαυσατο. μένε ν hic vultus constantiam 1ignificat: nam cum Diogenem cachinnarent omnes, ille contra neque erubuit, neque indignatus est, neque aliud si anum dedit commoti animi: sed eodem servato vultu, mulie culae in laudes effusus est. ομ ιυγυαος Ἀθαννίωνι τω δεσποτππαρετρέφετο. Eleganter παρετρέφετο, negligenter alebaim, neque m spem magnam. Demosthenes de Aeschi
παρατρεφοι-ον. . Fuit hic nebulo binominis: non quomodo Plato , qui prius est dictus Aristocles, aut Theophrastus, qui prius Tyrtamus, aut beatissimus Paulus. qui prius Saulus: sed peculiari more Omnium, qui ius p.37α
civitatis fraude acquirebant. Semper enim παρέγγοασοι cives novum nomen in censum et tabulas deserebant. non
1llud, quo ante noscebantur. Ergo iste infans quidem. et dum servit servitutem, appellatur Athenio: postea vero Aristis appellari coepit, παρέγγραγος 'A ν ων πολίτης γενομενος, ut mox dicitur. Theophrastus in notation. mori c. de maledicentia: o su ἐν πατηρ Σωσίας ἀργῆσ
ες τους θη μοτας ενεγραφη. Haec est ratio, cur istum alii Athenionem , alii Aristionem nominent, ut Plutarchus et Appianus. τουτο μαθοντες οἱ Κεκρστιδαι. Athenienses ridet, qui hac appellatione plurimum gaudero soliti Ari
μωνος MVρακρὸς πορ φλυραν invin. Non negaverim, ἐπὶτ: τριμ σος Verti posse quo*diu pallium sustuωerit philosiphteum. Atque ita sumina hominis vilitas indicatur Aminter scholasticos pueros sic vixerit ignobilis et obscurus ut nemini unquam purpurato potuerit innotescere ac novideri quidem. Plaget tamen magis, ut ἐπὶ τοῦ τοίβωνοe interpretemur super lauro. Nam mediocris conditionis homines purpureo clav Graeci vocant σχ*: ν vestem Ornabant, aut instita Pu urea Praetexebant. Hoc igitur
484쪽
indignatur Athenaeus, hominem, qui nunquam suerit
Id ost: Cum ne Romano um quiuem quisquam tuia tu i ecie ac fessi a pompa tantoqtie omnitivi Iam iis Attices m esset iu- Arellius. De Romanis vero hoc Athenaeus , et historiae convenienter. Semper humanius et Civilius cum Athe. niensibus Romani magistratus egere. Clarum in Antonio e Xemplum: quem narrat Appianus, Athenis cum esset, itasto per urbem sine insignibus potestatis, duobus tantum amicis comitatum, cum totidem famulis. Tacitus
II. Annal. de Germanico: Hinc Ventum isthenas, Io deis 1 ique Iociae ex vetvliue urbis dattim, ut tino lictore titeretur.
De vocabulo φαντασία satis dictum alibi. οποτε Ἀθηνίων
que G του βασιλέα bene vertunt phaetextu 3 egis, sed perre e m. id est, regias opes. Etiam sequentia non intelligit Da locampius , ο ξε προτερον ἐκ μισθωτγῆς οἰκίας εειών. Nam hoc genere loquendi paupertatem Athenioni exprobrat, qui fuerit solitus in conducto habitare. Sed mirum profecto, εῖιενα οικίας pro OAίειν οἰκίαν dixisse. In poeta non esset Cur miraremur, sed alludit auctor ad Qοθους dierum privata aliqua solennitate ins gratum: tunc enim domo sua exire, et inde pompam ducere honestius, quam ex conductitia. Hoc malo, quam illa ceram lectionem in crustare, et hoc similive modo rescribere, ἐν μιmΘωτῆοἰκια οἰκων. Prioribus ἐξοξοις e domo opponit mox pom. paticum egressum ex Dieuii aedibus. εἰς τῆν Διευσοικίαν. Scr1pta lectio Δίευς οἰκίαν. interpretes ambo Διευσκ οAc. Nihil habeo, quod dicam de isto. κεκοσμημένην ςρωμναῖς τε καὶ γραφαις άνδρασι. Quis sanus posuit unquam viros inter domus ornamenta vel suppellectilem y Scio, philosopho in Polit. inter patris familias instrumenta censeri servos. Sed quaeram rursus: ecquis graece doctus
αυξργο appellavit servoSy Absque dubio legendum est αυθριασι. Statuas non solum in foris et aliis publicis to ei fuisse olim positas, sed et in aedibus privatis atque atriis,
Plinio magistro scimus l. XXXIV. c. q. ανέμενον αυτοῦ την προσοξον. Scribendum προοῆον, dum prodiret in priablicuis. Frequens vox ea notione in historia imperatorum. Sequitur o μιλὶς προηλθε.
485쪽
rum mos In Latinis nominthus. Res maxImiae a
parvis principiis. Regia vesis. 'Aκυλλ ος ο υπατευκως. Recta appellatio Mα- Ρος, ut apud Plutarchum et Appianum. Latinis M. Aquilius: De ejus contulatu, quem gestit collega Marii V. COS., x ide in saltis ad annum DLIlI. De ejus triumpho,
sed minore, hoc est ovatione, in anno sequela te. συν-δEιζν εχαν αλυσει μακρα Βαςαργην πενταπηχυν. Iste fuit
modus custodiae militaris: quom OX Seneca et aliis scriptoribus vir clarissimus Just. Lis suas ad III. An n. pate- secit. Bal bari sere vasto et procero corpore erant. Ideo vocat Bastarnam hunc πενταπηχυν , u tum pedes jeptem et femii: Qua de re diximus ad Suetonii l. III. c. 68. οἱ θε
τριδας Dομας ι. De iis auctor loquitur, qui per Asiae urbes jus civitatis Romanae erant consecuti: quod jus etsi parcius eo tempore adhuc datum, quam sub impp. factum postea, certum tamen vel ex M. Tullii actionibus m Uerrem, a non paucis, qui ambitiose petierant, fuisses impetratum. Hi ubi erant civitatem nacti, togam Rox manam assumebant: cujus gestandae peregrinis jus non fuit, ut ex Suetonio constat. Istos igitur ait Posidonius, Asiam obtinente Mithridate, metu periculi Romanae Ci- itati renuntia si θ, togamque posuis , et ad Graecanicum
habitum rediisse. τετραγωνα Ιαατια sunt Graecorum, non autem Romanorum. Appianus i. U.: άφελειαν δε
καὶ υποθη αα Ἀττικον. Quod sequitur, τας is ἀρχης πα- pτρίδας αυθις ονομαζουσιν, erat Vertendum , priorem quisque patrinm fatentur. In istis Vero articulus alieno loco ostpositus, κατακαλεῖται τον Θεὸν βασβέα , pro κατακαλεῖται. εον τον βασιλεχ. εν P a ων συγκλ ού μι αQγῆνου πεποδερκεν. uuam Romauus senatus fecit, ut obtineret. Hoc
486쪽
Ι. CAAAUuONI ANIMADV. IN ATHEN. O . invexit, et cujus causa est. Mirum vero, si haec non est plasti hominis calumnia in Romanum non1Ρn. Si cenim Athenas invectam αναρχιαν a Romano senatu dicit, quasi omnos Ath niensium magistratus ac sacerdotes jussitos ni abdicare se magistratu ac sacerdotio, nullo taminin eorum loca suffecto. Longe aliter historiae illorum temporum auctores. Strabo in mS L IX. : Ρωμαι' παραλα Θοντερ αυτους . AthenienseS, ξημοκρατουμέγους, ἐφυλα
ὀ ΜΘριδατικος πολεμιος τυραννους αυτοῖς κατέρησεν , δε ο βχ- θιλευρ ἔβουλετο. καὶ fiὴν Θεων χρησαοῖς κα --μ s/ Πνύκα ας ρη μέγγην του ὁ γηακ. Quasi Edicto vetuissent Romani,n in Pnyce convenirent cives Athenienses. Cum aut in dicit τὴρ Θεων χρησμοia καθωσ. , si nitICat, quondam Oraculo monitos esse Athenienses, ut eum locum consecra. rent. Non reperies hanc sortem neque apud Paus niam, neque in grammaticorum commeutariis, ubi tamen de Pia vce scribuntur non pauca. Sed Verissimum est. quod1n universum de ea urbe scripsit Strabo: nullam illius fuisse partem , de qua non exstaret aliqua sabula vel hias oria. μη περι ωμεν ὀε, ω ανῆρες 'Mηνπιοι, την ἰεραν Ἱακχου φωνην κατασεσιγασμένην, De hac voce sacra Plutareti. in Themish: si τύτω του ἀγροος οντος. μοῦν
ιου Τό m. plura de hoc ritu Aristophanes in Ranis. Se- inuitur statim: καὶ το σε νόν ἀ ἄκυρον τοῖν θεοῖν κεκλει- σαινον. Daleearn pius. qui non ignorabat, ανακας Atheuis dictos esse Dioscuros. putavit. αγ-τορον OT' Illoriuntem Ulum. In quo su It eum ratio: tam enim sallitur,
ouam saepe alii otiam doctissimi viri, qui Atticum Jhisba- raudum ν' vertunt Aecosior. Semul monoo , τω
487쪽
apud scriptores Atticos accipiondum do Cerere et Plo . ina. quas hoc loco intelligi, praecedens Iacchi mentio docet cerusime. Quis nescit. in mentione mU- p.m sticorum sacrorum hos semper conjungi y Scio, αν κτορ exi oni ab H irpocratione laρον Διοσκίρων. Sed et Cereris templum ita vocasse Atheni nsos, Hepydisio atque aliis
o non nescio. ειλοντο τον Amr α υχτηγον επι Γων οτM ν. στρατηγός est, qui militibus praeest, et, ut Suetonii vocem usurpem, ducatum habet. Quare igitur addit μγ rλων; QRia seculo Athenaei πατηγοὶ municipias dicebantur etiam civiles et urbani magistratus: ut in rictis sanctorum Apostolorum c. I 6. et lege 6. g. I 6.
Item f5. g. 9. digest. de excus. tui. Non igitur 1implicitet παπως Athenarum creatur Athenio. λd ςρατν λ ἐπὶ Ἱμ . Uu e poteitas dictaturae uilinis ae prope Eadem suit. ι in β - Πιθοκλεῖ. Quid cogitabant docti, cum rescriberent Cusuκλa; Suidas: ἴ--n λεὶ Δηαδψει ς D τω κατ Αἰσχ&κ. τὶ τοῦ συν- οἰεὶ καὶ uxia Πραχυ λφιῆμμενος. καὶ πινανδρο Παρ' αὐτο, ἶσα βαί- ε ρα ποLυυλ ς. Assentior Suidae, ἴσα βαίνειν τινὶ esse moribus atque ingenio cum aliquo conspirare. Ia. 'mqn pria ζrbi ter 3CCipiendum, pro tanto Asta ae pompa IDeedere, ae saceret Pythocles, quod Graeci ipunt: Vel pro vivere alicujus moribus. βαλι νini ibiς βαίνειν dicebant pro molliter et delicate vivere. Η0sychius docto: αβρα Lia. A Wε dicitur α βροδι-ος. Sic et ἄτακτα
. , thenienses, restitutum esst vobis in vos impinum, ego autem dax vestor sum: itaque το κρατος quidem τνς πολιοῦειας penos vos erit, at ego praeivero vobis ceu princeps senatus reliquis senatoribus in libera rep.
Qin Rrguit, aut etiam fortasse desectum a
488쪽
66 1. CASA UBO NI ANIΜADU. IN ATHEN huc aliquot vorbis. Alluditur ad lii toriam Dioge ni Laseratio relutam in Pythagora. tradide iunt quidam, at lecta ste eum pTilosophum Crotonis turannidcm, vel, ut ait Tertullianus, Thuriorum. Aristionem eXemplum istud Pythagoricorum renovasse, atq9e etiam imitatum elle, absque dubio significare auctor voluit 'erris iiS, qua V praescripsimus. Respicit autem ad insidiatur' genus, quo usus Pythagoras hoc moliens : quae hili oriae istius pars nobi; hodie est incognita. Mox pro αλλ Ερμισπος op 37q. nobis hodie est incognita. MOX pro αλλ Ερμισπος ο
Καλλιμαχειος scribe καὶ Ερμιππ. vel αλλοι τε καὶ F ρμιππος. Etiam Diogones Hertnippum in hanc rem laudat auCtorem. τους μεν ωφρονοῦντας τήν πρυταν παρα τα Aρι- τοτέ ς καὶ Θεοφρδεμ ξογματα. Liber excerptorum περὶ τα 'Aρις. Locus est perturbatus. το παρα confirmat,
quod Athenio fuit peripateticus, ae videtur per jocum dicere Masurius, egregium hunc peripateticum diversa sectae homines, quique aliud probarent, quam quod Ipli
Non dubito. respexisse gustathium Athenaei hunc locum, uti solet, cum φρακτι- nominaret. Distingue sic paulo
emendatione, quae aliquando nobis visa est bella: καὶ
cipio enim orληρῶσ&ι pro πλrηρῶσαι Cur enma pecuniam in puteos conbiceret Ari stio 7 Nisi tamen id ab illo factum desperata urbis conservatione sub extremum ob11-dionis tempus: quanquam id Plutarchus in vita Syllao non dicit 'A νίων θ' ἔπιλαβομ ενος των ὁ γWxτων τρον του nrtioni του. Accipe εἰρων μῶς. De egregiisi Peripatetrcur. Sed mulo ἐπιλαθομενος, oblitus. Appellat gallinarum, non hominum, demensam choenicis quadrantem pro integra Choenice exhibitum, quia legitimus modus demensi diurni erat choenix. Ο Oροβιος, ςθλτοῦ γος. PQ Ru , Ι'. Urbius est, quem rex ille Aliam provinciam, liquet nobis ex ea M. Tullii pro Flacco. Nec tamen 'Oρβιος scripseris in textu Graeco recte. Solent enim Graeci nomina Romana sic efferre, ut Graecae originis speciem illis, si sieri
489쪽
potest , inducant. Orbium hac ratione 'Oρόθιον dixerunt. quali esset ab οροβος. e vreM: si Cret alia multa virorum nomina Graeca et Latina a leguminum appellutionibus de-ucta. Hoc mIhi observent tirones, cum Graecos auctores historiae Romanae legent. Multos enim eruditin .Li OS. in Ubi eruan tia hujus rei in errorem impulit. αλ . ες ααζιου τυραννος γ- Nere siove vestis oranuιλαι invusit. Erat enim similitudo magna inter sacerdotum vestΡs ae principum Sacerdotis igitur insignia assumsero concessuS, In tyrannidiS παροῦσθμα illa Vertit. Adeo parva saepe sunt rerum maximarum principia, imo vero in te dum estium ridicula: ut cum Segilli inus militari joco aut vorius grammaticali imperium Romae promeruit. ορφυρουν μεσολευκ χιτα in D εφυκώς. Regia ha0e vost erat, . et primorum quoque s aQUrdotum. De rogo P r rum Ρx VIII. aliisque locis notum. Lucianus in p. 37s GeraleXand O plano: προεισπέμ/r τα δε ο Aλεῖανὀρος κou I v κού πλοκα Ους καθεitiisοαχ α V NVρεμ si υκως, καὶ ἱμά- αι του λει κον Sequitur: χλαμύδα θ' ἐῖ te μ se V bi 'mae Vinici trabeiae. Nambi επις erat equitum. Verum haec alibi. UADuae DECI ΜUM QUINTUM. penduntur Albenae: arxumenta, quibus probare nitiatur, falsa esse, quae de militia Socratis IVato Xenophon et Antisthenes seri erunt. PlatoMis io'
Platonis locus d0 tribus Socratis stipendiis est in Anol
gia, ubi illius militiae memorantur. Sed in Charmide et extremo Convivio plura legas de iisdem. Mominit est in Critone. Disputation Dan Athenaei contra Platonem quanti faceremuS, dudum indicavimus ad Diogonem Lura Misques est, cur nos judicii ejus p Oeruleat: praesortim mam et Senecam et Plutarchum, viros gravissimu r
perpessitii hujus senis militiiros h bos 'stoti in V -'hei: . 'it' 't ςontra Coloton. Bhim quam uni Athenaeo: cujus equidem dis disr
490쪽
ψ6S I. CASAU BONI ANIΜADV. IN ATHEN. nullis. judicium in multis soleo desiderare. Ac ne sola
auctoritate magnorum scriptorum tueri sententiam nostram videamur, 'ge, auctoris diversum sentientis argu menta eXpendamus. Fullum est, ait ille, expeditioni
Amphipolitanae interfuisse Socratem. Quo argumento autem probat 7 l μὲν γαρ . inquit, ἐπὶ 'Aμφιπολιν ςρα
λὲν D. Expeditio Ddberfn s Amphipotin pria et ore Alcaeo anno 3. Ol. 89 ) facta em Cleone duce, ex deis iis gro vis
armaturae militibus, ut auctor est Thuodades. Hortim delectorum militum unum Itiisse oportet etiam Socratem e cur praeter passium et bactitam erat nihil in bonis. Non recte
vocem ἐπίλεκτοι accipiunt, qui putant, respicere Athenaeum Thucydidis verba, quibus dicit, in expeditionem hanc non nisi germanos cives Athenienses profectos 'lie. Illuc potius auctor respicit, quod ait idem hiltoricus, ο λίται omnes fvisse, id est, gravis armaturae milites, qui huic militiae nomen dederunt. Ita igitur dissutat dein sophista. In Amphipolitana expeditione nemo 1uit nisi οπλίτης. Socrates non fuit οὐ λι γα, homo ita egenus. ut πανοπλίαν sibi parare nullo modo potuerit. Quid inde sequatur. manifestum est. Sed quis non videt, pluma levius esse hoc argumentum y Esto: se fuerit So. crates edenus, ut arma ο λβ ' necessaria de suo palare non habuerit. Quid γ Amicos nullos habuit γ Quo autemet 6. illa nobilis et multorum scriptis celebrata Atheniensium λοθ η, nisi ut strenuis militibus. sed tonuis centus, arma suppeditarentur g Alterum Athenaei telum est huiusmodi Thucydides et caeteri historici ac poetae de hoc Socratis stipendio silent omnes: largo salis et conficta res est. Invalidum prorsus telum et vere α ον Οελο e Narrat olori filius. Cleonem in ea expeditione millo ducentos secum habuisse milites: quorum, omnium nemo unus praeter ducem nominatim indicatur. In ea turba selectorum virorum latuisse Socratem vilem et pauperem hominem, quid mirum 7 Sed de hoc argumentationis genere in universum pronunciat Strabo, acerrum vir Judicii. vere et docte, nihil eo esse vanius, nihil talacius. Sequitur de expeditione ad Potidaeam, cui interfuisse , ois cratem, et praemium fortitudinis inde retulisse, scribit Plato. Revincit Athenaeus, duobus itidem argumentis.