Institutiones linguae pracriticae scripsit Christianus Lassen

21쪽

mihi innotuerunt, laudatae ambae.a Colchrookio Gr. praes P. XV. hisce indicibus: Priuritia K imadhenti, et Pria rita LankA aria; alterius auctorem nomine laudat Lepcdenitis As. Res. X. 285. ed.

librum cum L denio communicasse videtur CO- Iebrookius l. I. p. 286. , unde suspiCOP, ambo nunc cum ceteris Mydenii libris in bibliothecam

mercat. Indic. migrasse.

5. Gravissimus post Vara Puchem huius rei scriptor est Hemachandras, cuius lexi con bonae frugis plenum prodiit aliquot abhinc annis Cal-Cuttae. Scriptorem gravissimum ideo dixi, quod ipso Prahritica dialecto usus est in hymnis a se compositis, sectam Ja inicam amplexus, quae primaria Prakritica iti dogmatis suis tradendis

utitur. Aetatem eius ad ancios p. Chr. n. Circa

MCCLXXIV refert Wilso praes dici. SanSC. P. XXXIII . Reliquit Hemachandras nobis grammaticum Hama V seram plerumque dictum lebr. praes. p. XII) opus, cuius prioribus capitistius linguam Brachmanum sacram docet, octavo sive ultimo autem Prahriticam. eadem in hac re, ac Vararuches et Bhamahas, usus ratione. Primum Sutria exhibet, quae dein commentario illu- Strat, multo tameta uberiore, quam quem Condidit Bhamabas. Maximi sane momenti laret scire, x utrum Omnia Sutra quae profert, eadem Sint, ac Vararuchica, necne, et mireris sorsan, huius rei dubitanter a me iactatam suisse mentio-uum. At haud mea negligentia hoc sit, sed culpa

. . . Disi ipso by Cooste

22쪽

scribae, qui unicum, quod Loci lini repperi , exemplar tam indocta et vacillante manu exaravit, ut Per multas libri sententias omnino obscurarit. Nil igitur pro certo asseverare Possum, quam hoc, Uararuchis sutra etiam a Hemachandra explicari; utrum nova sua addiderit, necne, ignoro. Valde

autem doleo, melioris notae exemplar mihi praesto non fuisse; plane enim intellexi, quantae utilita- iis fuisset ad dubiam multarum vocum Prahriticarum scripturam diiudicandam. Continet autem hic liber soli. 2-55. doctrinam elementorum Prahriticorum ; soli. 55 6. declinationes et coniugationes et quae praeterea de dialecto proprie Pruhritica dicta sunt enarra da. Foll. 66-69. a. pertinent ad Gu Senia , 69. b. - t. a. ad Miagadhicam. 7 . b. - 72. a. Bd ΦaChlaam. 72. b. - S. b. ad Chia Ia-Pascachiacam; 7 . b. ad finem ad Ambhrancam. Notitias autem has excitare iuvat. Absoluta dissertatione de Cail senicia additur: mi mauem ς' si v traffut

tur pars huius dialecti a Prahritica primaria, pars alia ab ea non dissert. Idem valet de Magadhica: - ethrinari. Aspachica refertur ad OM- Seniciam: uni et mirassi; ossiua risoachica ad

in talau mi'. Duo itaque genera Apabbran esistit ; unum Prahriticae praecipuae , ait

23쪽

rum seu senicae similius. De domicilio Apa-bhranςae et Palsachicarum nil statuisse videtur Ilemachandras. In hoc autem a Vararuche di cedit recte, nisi fallor, quod omnes hasce linguas unam ab altera minus deducit, quam unam cum altera comparat, tu unaquaque quaedam propria, quaedam omnibus commutata dicens. Qua de re

posthac dicam. 6. Commodo loco hic inseri potest notitia operis, quod in Europam quidem nondum alla

tum neque a me inspectum est, Cuius tamen no

titiam satis amplum debeo talisio, Anglo diligenii harum rerum investigatori. Vid. praelat. ad gramin. Tulinganam Cam belli pp. i5. 16. Titulus istius libri est Madbhiasha mandristis, i. e. lumen lunares dialectorum sex, Lahshmωharas conditor. Dialecti sex eaedem sucit atque illae, quae ab H Inachandra docentur, ordo quo se excipiunt, idem. Videtur autem Lahshm id haras contra taciturnitatem grammaticorum Indicorum de regionibus, quibus propria suerit quaeque dialectus, accuralius et copiosius disputasse; quo sit, ut etiam huius libri magno tenear desiderio. Describam Verba . ' e

loquuntur incolae regio uis Abluriae et qui oras ocea ui occideti talis tenent. Sex hae Prahruidiu . . .

24쪽

linguae dialecti inter se sunt distinctae, earumque quaevis, si vocabula respicis, suas sequitur Permutationis regulas, omnes tamen peculiarem dicendi morem, constructionem et in genus grammaticam Satiscritae linguae conservant, lactis tantum specialibus quibusdam exceptionibus. Ici Lahshmidharae Shadbbasha -Chandri ha, praemissis regulis generalibus ad Omnes pertinentibus, Prahritica dialectus κατ' ita dicta πmri Πdlῖ Πfreta, a Maharashtra oriunda; deducitur, nullo in te lecto gradu, a Sanscritica, aurasenica a Ρrahri-lica et Sanscrita et sic porro, Magadhί, NHachs, Chulian- mio hi atque Ambhranra, ita ut quaelibet dialectus uno puritatis gradu ab antecedente descendat, postrema itaque remotior sit, quam ulla priorum, a sonte communi. Ad Apabhransam quod attinet, differt Lahshm id haras a Colmbrookii sententia, qui eam loquelam harbarismum existimat, grammaticis formis destitutum. Dicit

dialectorum Abhirorum aliorumque, ita dicta, quia a poetis non digna habita, quae usurpetur; i Esermo autem'sensu cassus omnino non est M. Quo dicto, pergit ad grammaticas eius regulas explicandas. Liber hic memoratus restrictus est ad hasce

. .. M 'Aliter interpretatus est Ellis iust .and as it is usod I,y. H PQeis, it is not in any rospect corruptod.u Qvcmr sensum profecto vorba nunquam Patiuntur.

25쪽

dia lectos, quales in dramatis obtinent, quam ob caussam agit de vocabulis tantum aut Sanscriticis puris aut inde derivatis; admonet tamen diserte, quamvis istarum dialectorum usam fuisse propriis sibi de a i. e. provincialibus vocabulis; atque probabile sane est, quum quaedam inter eas Oblinerent in regionibus longe a sese distantibus, unamquamque possedisse provincialia vocabula derivationis diversae, quibus iustructa, linguam Constituerit a cognatis satis abhorrentem. Quod diserte significatur de Puwachico sermone: Retri risirim Emrrimi ri farn i Ram,' t

lecti m*cliniciae obtinere dicuntur ici omnibus regionibus hic laudatis, inde a Pandya in ultima meridionali India sita usque ad Cataoje septentrionem et ad Siam Sahya orientem versus. Dein additur: hae regiones Pat Ochicae sunt et Provincialia uniuscuiusque vocabula suam habent qualitatem propriam. Haec Ellistus. Cuius sententiam nunc nouiti iudicium vocabo; nam id tantum in praesens ago, ut congeram opiniones grammaticorum Indicorum, non ut eas diiudicem. At enim vero geographicam postremi loci interpretationem tam infelicem nobis venditat vir ceteroquin satis ingeniosus, ut eam silentio.praetermittere nequeam,

Conileio iCent. cs. quac infra de gemina Paleachica

26쪽

licet vix ullus regionem Transgangeticam Siam hic serat. Vides is quae infra disputavi. Ρatet itaque, et misiachi et APabhranca a

Lahsiam id hara usurpata esse loco nominum g neralium, quibus significentur linguae rudes.

Populis parum cultis propriae, ad litterarios usus non aptae; Apabitransam tribui Abhiris, qui

) ML a et Gdndhiarae noti sunt populi Pentapotamine.

Cf. ilo Pent. Ind. p. 12-15. 'erimendum cst pro; quod nomen etiam ad eandem regionem Pertinet; cf. l. l. p. 21. Eisdem Indiae partihus vindiciandi sunt Euntiatae. Vid. Wiis. s. v. Alio nomine ahialaka cos appellat Hemachandras. Lexic. IV. 26. Nemia per se patet, nec valde dubium cst, quin Ahola ea sit regio, quae hodie Butan nudiat; si verum disputavit Wilso s. v. scribendum foret per T. Intelligo populos Indicos ad Butunc cin limi-tom dogontes; nam de lingua Butanica scu Ti hctanica huic cogitandum non est. P ha referre posses nil

ostia Indi fluvii cum Plinio H. N. VI. 23. 6 ed. Hard. I. p. 325. aut potius ad Pentapotamiam cum Claudio Ptolomaeo. Vid. Pent. Ind. p. 35. At haud ignoro, meridionaIom esse aIius Pandionis terrum Viis. Ηind. th. III. App. p. 45.) quo nos ablegat Saba, a Kuli- dissa ad occidentalem Indiae moridionalis oram collocata. Raghuv. IV, 49 sqq. alio nomine Oiliadri. Wiis. I ind. tb. II. app. p. 333. et Mach. Cat. Ind. p. C.

Sudhesha vix sana est scriptura; Hati a proxima Est regio Tulumae sive Mnarae. Wiis. Mach. Cnt. Introd. LIX. scd non certum est, non posse dividi verba: Ilaiva ha - Noiana. Nam scriptorem Sunscrite loquentem dixisse Κandiana pro Ran subja, i. c. Cano in, prorsus addubito. Si igitur Sallya, Ilaiva et Pandya

ad meridiem pertinent, una est Pa; sachica meridionalis, altera in Pentapotamia et in radicibus II alayae. Di isti eo by Cooste

27쪽

ab ostiis Indi usque ad confluentes Acesinis degebant; vid. Pentap. Ind. p. 97; mlacchicas distingui duas, quarum alterutra ad Pentapotamiam et declivia Hi malayae reseratur. Nomen ita inditum est ab antiquis curiddha dixit gram alicus ob contemptum, quo interioris et cultioris Indiae incolas habebant homines hosce in confiniis hambarorum degentes', aliis nominibus a semetipsis

vocatos.

7. Proximo loco dicam de brevi dialectorum scenicarum grammatica, quae Lutetiae asservatur in bibliotheca regia, in catalogo Hamiltoniano No. Gai insiguita. Auctoris nomen Mammire ara. libri indicem Sanishφω- Saram recte statuit Hamilto. Grammaticam Sanseriticam eiusdem tituli ab eodem grammatico conscriptam in usu esse Bengalensium edocuit nos Colebrookius gr. praesp. XIII.) Eandem igitur videtur sequutus esse rationem Kra madiςvaras, atque Hemachandras, et ad calcem grammaticae Sanscritae exhibuisse dia-

Iectorum scenicarum ConSpectum. Brevior est

haec grammatica, quod ipsa significat inscriptio. Foll. 56 etiam de metris Prahriticis et sguris oratoriis sadaniara agitur. Ex epigraphe finali

mentarium Rasaviati inscriptum additum aut potius insertum fuisse libro Kram adlςvarae; nisi sorte probabilius est, emendatam a Iumar an-' es. de Pent. Ind. p. 58.

28쪽

dine Sankslliptasarae editionem vid. ColobrooL. l. I. hoc sub nomine latere. Dubitanter loquor, siquidem tanto studio, dum Lutetiae equidem commorabar, huic libro incubuit cimini, Viri clar. Iutubratio, ut aliis ad eum aditus dissicilli-

limus patereti quo factum est, ut minus amplam quam vellem, inde lucratus sim messem; satis docte et diligenter praeterea exaratus est libellus. Id certum est, post titulum sinalem a me mox xhibitum, novum incipere ita Codice opus, videlicet, alium commentarium ita Sanvsh ipsam ram, itidico Prahitain Aa, a mandido sarmane conditum. Eundem esse reor scriptorem, ac Durgiadasam, cuius plures laudantur scriptiones grammatici argumenti; idem enim valet utrumque nomen. ManCum est hoc apographum et ultra li. I t. a. non pergit. Initium libri huc transcribere iuvat: umin Προμα UI--ῆ-iiii fu i futuintam -nimum mi u Amm Smim i ium t 4- I ul* QRuil a m Hsunng F ui

29쪽

Laudavi verba, quia eis probatur, Maharash- tricam esse eam linguam, quae Prae Ceteris, nullaque adiecta definitione, Ρrahritica dicatur; tum quia eis edocemur, Apabhransam vocabulum esse technicum, inuontum ad linguas quasdam designandas, quae aliis nominibus in vulgus dicerentur, si vero in sabulis scenicis, aliisque poematis usurparentur, Communi vocabulo quodam appellarentur; veluti Abhirorum, hisque similium dialecti Ambhran , aliorum mimchs. Sed hoc mox vel clarius apparebit. De singulis Sativshiptasarae capitibus non multa habeo, quae reseram. Explicantur eo libro Prax ritica, Caurasenica, Magadhica , Paisachica; Apahliratica his, nisi fallor addi debel, verum facultas mihi data non fuit, rem accuratius indagandi. Iniectam praeterea iuveni mentionem dialecti Ardhamagadhiciae, i. e. semi - Μagadiit cae, Praemissa desinitione, ei admixtam esse partem Maharasti tricam mζRT Ri ian Πηλ), unde coniectare possis, eam intermediam fuisse iciter proprie sic dictam Magadhicam et Maharasti tricam sive Prahriticam praecipuam. Hasce sex linguas maxime solitatas esse sabulis, Statuendum est. sed praeter eas vel alias iuveniri discimus. Locus est

30쪽

Praetermitto menda grammatica, emendatu facilia , ut quum nomina populorum et linguarum Promiscue ponantur. Orkhari, Abhlas, Dravi AE,

a , partim nota sunt Vocabula, partim posthac explicabuntur. Aviant a haud diversum nomen censeo ab Aυanti, si de lingua dicitur; hoc ti meti est urbis omnes, illud incolarum; salsa igitur est repetitio. anti nomen est urbis, quod Uilso D mapattania interpretatur. De dialectis hisce pauperculas tantum quasdam regulas sistit Κramadiuvaras, iustam grammaticam tradit nullam; unde iure quaeres, quid sibi velint nomina ista. Res est, si quid video, haec. Propositum non fuit grammatico huic D que omnino praeceptoribus loquelae Pracriticae, ut legitimam tot dialectorum doctrinam docerent; quod si voluissent, male profecto negotio suo suissent defuncti, quum non in Singulis tantum vocibus, sed etiam in declinatione et coniugatione

proprias sibi Ieges sequi debeat dialectus hoc nomine digna ; dialecti autem Indicae in variis provinciis obtinentes re Vera summopere inter sedisserunt. At enim Vero ad specimina tantum

quae ici sabulis, aliisque poematis inveniuntur harum dialectorum, reserendae Sunt quas pros Tunt grammatici observationes, non ad idiomata ipsa, quibus homines provinciarum Indicarum tanquam linguis utuntur. Quam observationem