장음표시 사용
51쪽
editores tabularum, ita ut in media quadam via atque Penes VetuStOS PraeCeptores, Vararuuliem et Hemachandram, quaerenda sit veritas.
PUT TERTIUM. De dialectorum sceniciarum origiHE. IS. Originem harum linguarum si eo dicis
SenSu. ut quaeras, unde eae suerint Propagatae, facillima est quaestio resolutia; omneS. ut Supra a merui, quotquot in dramatis repertae sint, totaina Sanscritica originum traxere. At enim vero si EO PoniS Sensu quaestionem, quonam modo ESanscrila suerint.progenitae, dissicilior erit expli-Catu. Iec tamen in eo posita est disti cultas, quasi in hisce linguis inessent aut formae aut vocabula. cuius archetypa Sanscritica indagare minus poluisses ; deflexa contra sunt utraque atque derivata ex lante antiquo, mutationes quasdam subeundo. quas Omnes sequuntur linguae per temPO-xis decursum sese mulanteS et degeneranteS, ue-que alia est ratio cuiuslibet linguae aut Theoti-SCae aut Romanicae, quam propagaverit nobilis et antiqua mater Gothica aut Latina. I 4. Dissicultas autem in eo posita est, quod linguae hae scenicae, a Sanscrita oriundae, uprovinciis dictae, diversae sint a provincialibus linguis eiusdem Dominis atque Originis, ex. gr.
52쪽
praecipua Prahritica a Mali rattica hodierna, Lau- senica a luera j a Bha Lliensi. Unde haec iacta Di potest dubitatio, utrum scenicae linguae olim ita usu fuerint quotidiano hominum provincialium, qui hodie cognato quidem. veruti tamen diverso
SermoniS genere utantur, an scenicae dialecti Di Isint, nisi artificiosae aut Sanscriticae aut provincialium linguarum accommodationes ad scenicos usus. Posterior opinio probabilior visa est viro clarissimo Wii soNi M, eam propter rationem, quod dialecti hodiernae Maliratiorum, Ma thurensium sive Lurasenarum, Bihurensium non eaedem sint atque eae, quae sub eodem nomine in scena olim obtinuerint. Aliam addit rationem, non posse non vel hodie scribi scenicas dialectos. Sed, quaeso, num aliter sese habet ipsa lingua Sanscrita aut Latina quae utraque nostro aevo scribuntur a viris eas edoctis, licet multis iam abhinc annis e vitae consuetudine et ore hominum evanuerint, si paucos quosdam litteratos ti mines exceperis. Aeque lallax est prior ratio: nam, ut argumento utar, quod dicunt ad hominem, non multum sane proficiet vir clarissimus, si
populares suos hodie lingua Anglosaxonica vellet appellare. Valeret argumentum, si probari Ρομεet, quo aevo primum in scenam adscitae fuerint dialecti theatrales, diversum fuisse Mahurusii tricum aliumve quotidiani usus sermonem ab eo. quom sub eodem nomine in scenam introducerent
53쪽
poetae. Posteriores enim poetae scenici, priorum exemplum secuti, non immutavere loquelam scenicam, sed retinuere talem, qualis a prioribus suerat constituta, dum ipsae populares dialecti
magnas Passae sunt mutationes, utut est omnium linguarum usu sese conterentium sortuna. Edisci
autem potest etiam hodie scenica loquela, sicuti Sanscriticam edocentur Indi, instructione grammatica, a nutricibus neutra accipi potest. Mutabilitati autem cautum erat in scenicis linguis, haud aliter atque in Sanscritica, ab eo inde tempore, quo primum lex et norma dicendi a grammaticis fuerit constituta, ita ut istud argumentum e diversitate scenicarum et provincialium dialectorum petitum, nil valeat, nisi aeque demonstratum fuerit, provinciales dialectos ab origine itide easdem remansisse, quae sint hodie. Hoc autem neque demonstrari potest, neque omnino
fieri potuit. Explicari contra hodierna linguarum provincialium condicio nequit, nisi supponituralia earum species, hodierna vetustior et Sanscritae magis Congrua.
25. Probari itaque quum nequeat, pro in ciales dialectos ab origine diversas fuisse a Sceni Cis, argumenta addam, quibus verisimile fiat, has ab origine in provinciis re vera obtinuisse, a quibus nomina traxerint. Ac primum quidem
nominibus ipsis pro argumento utar; nam Pror sus absurda sane foret appellatio, Μaharasti trica, Caurasenica, si ad provinciales linguas non re ferrentur, quum neque ab ordine quodam ho-
54쪽
minum ita dicto, neque ab indole quadam linguis hisce propria desumtum esse possit nomen. Idem etiam valet de Magadhica; nam, licet Magadba praeconum ordinem significare scio, in scena Magadhica dialectus etiam aliis hominibus attribuitur atque ipsi praecones dicti sunt a provincia, quae etiam dialecto nomen imposuit. Proximo loco contendo . Scenicae poesis eam se rationem, ut vix credibile sit, tabulas in scena fuisse exhibitas, quae lingua a vitae usu aliena esse ut conscriptae; id aliud est, si scenicae dialecti posthac ex usu hominum recesserint atque
obsoleverint, ita scena Contra remanserint. Idem
de usu ipsius Satiscritae linguae in sabulis seriori
His rationibus accurate Perpensis, conSequi videtur, ut diversarum linguarum in scena usus repetendus sit a peculiari quadam Indicae vitae condicione quo tempore leges artis dramaticae a poetis Indicis primum Constituerentur. 26. His accedit cognatio quae inter scenicam dialectum primariam et Palicam intercedit tam intima, ut vix dubitari possit, utramque ab origine eandem suisse linguam. Id Certum est, Sacram Jai Dicae sectae linguam haud diversam esse a Primaria Prahritim. Quam profecto suam non secis- Seut homines sectae, Brachmanas eorumque placita Vehementer repudiantis, si nulli alii sucida mento Fuperinstructa esset scenica loquela, quam seCundo et subtili Braclimatium ingenio. Adoptare autem potuero eam in usum suum, si a provincialibus
55쪽
hominibus quotidie usurparetur. Cur autem Malia ratiorum dialectus potissimum suerit selecta. tum a Scenicis poetis, quum a Ja inicis, id ex hi-Storia scenae Indicae atque religionis Buddhicae quae etiam Ja inicam sectam progenuit, erit explicandum. Quod huius loci non est.27. Primarium autem argumentum in ipsarum linguarum Structura ponendum est. Quae in omnibus linguis provincialibus Sanscriticis eadem est, si principia et generales leges respicis, diversa quid cm. at admodum sibi similis, si singulas sormas , earumque elementa perluStraS. Quam ob rem satis nostri consilii rationi faciemus, si quasdam harum linguarum accuratius investigabimus et demonstrabimus, quae Sit eis grammatica indoles. In hac autem re age uda totam earum grammaticam exhibere neque pati utitur sines huic libro concessi, neque Si paterentur, rei quam nunc agimus, melius consultum iri Opinor. Declinandi igitur doctrinam mihi sumo in hisce linguis investigandam, quae eandem Cum coniugationis legibus rationem sequitur. Praete mitto sociorum immutationes, quae nimis varias et multifariae sunt, quam ut hoc loco possicit tractari; cieque eis id esticiatur, quod propositum est nobis, nimirum structuram provincialium dialectorum ita describere, ut quod eas inter et scenicam loquelam discrimen intercedat, appareat. Nam mutationes elementorum . quas Passa Sunt vocabula Sanscrita in linguas hodiernas recepta, duas sequuntur normas satis diversas; quas
56쪽
nisi recte distinguis, ad res prorsus sibi Contrarias demonstrandas posses adhibere. Unum obtinet mutationis genus in vocabulis, quae antiquitus sermata sive potius degenerata ex Sanscritico sermone ita provitacialem transmigravere; veluti Braia Bh. ximi, liber, quod Ρrahritice u-M, SansC. T rai, audit, aut III, ire, Prahr. TI, SanSCr. M, et sexcenta alia, quae si respicies, dices, element rum mutationes in linguis hodieruis easque esse atque in Sermone scenico . a quo hodierna verborum forma aut petenda sit aut explicanda. Quam rem denegare minime aggredior. At respiciendum etiam est alterum vorabuloriam genus,
quorum formae propius ad pristinas Sanscriticas accedunt, quam eae, quas eisdem vocibus tribuit lingua scenica. Exempla sint haec ex linguis BrajaBli., Penjabica, Mahi attica, Bengalica petita: BP. Bli. Penjab. Mali P. Bengat.
PraLP. F, MI, II, NO, ON , I TMDScr. P, se, M it, Vmis, Dr, Quorum satis magnus est numerus. Ex his autem haud absurdum esset, si ea Sola Prapi Ceres, Concludere, hodiernas linguas magis genuinis Sanscrita ruin vocum formis abundare, quam scenicas. At enim vero salsus esset . qui ita ratiocinaretur. Linguae enim provinciales, praecipue ita ore hominum Sanscrite edoctorum et in eorum libris, ex quibus etiam deducta sunt, quibus nos utimur, harum linguarum Enchiridia, grammaticae, lexica, identidem recurrunt ad sauCtum et ve-
57쪽
tustum originis sontem, non solum quum vocibus careant ad notiones magis doctas significandas et quae ad elegantiam dictionis pertineant, sed etiam, quum corruptior sit vulgaris vocis forma, quam qua scriptionem suam foedare velint homines eruditiores. Quo factum est, ut duplices eiusdem Sanscritici vocabuli formae ita eodem provinciali idiomate inveniantur, una magis Sanscri-lica, altera Prahritica. Veluti Fraucogalli ex eadem Latina ratione et ransones, et mison . et rationes estinxerunt suas. In vulgares enim Indicas dialectos vim suam exercere nunquam desivit mater Sanscrita, veluti Latina in I inguas Roniant2antes; contra ita formas scenici sermonis vim exercuit nullam ex eo itide tempore, quo Primum certam quandam loquendi normam scenae dialectis assignassent poetae Scenici, eorumque dictis morem gerentes grammatici. Quo factum est, ut prorsus nulli mutationi obnoxiae remanserint scenicas dialecti et eaedem sint in Mrich-ch hahati, atque in sabulis intra trium novissimorum Saeculorum spatium Conscriptis. Mutuatur semper Sanseritas voces scena, sed immutat
et inflectit iuxta leges sibi proprias. Mutuatur
itidem sermo vulgaris, sed nulla facta mutatione, dum eae voces quas olim in se receperat, immulatae suerant secundum leges et sibi et scenico sermoni a rerum natura praescriptas. DiriC explicandum est, quod ita dialectis vulgaribus verba inveniuntur prorsus Sanscritica, veluti Benga lica ri . t Fr, alia.
58쪽
Quae quum ita sint, vides me operam fuisse moliturum huius libri sinthus longe maiorem . si ea qua par esset accuratione hanc tractare qua stionem Constituissem; satius itaque duxi, omnino deserere viam, in qua ta in diversae opinionis sundamenta sese mihi obtrusissent. 28. Dicam igitur de declinatione nominum, quae in scenica lingua prorsus remansit Sanscritica, omissis tantum dativo casu et duali numero,
et immutatis secundum euphoniam Suam terminationum formis, quae tamen omnes ex Sanscriticis sunt progenitae, ut posthac demonstrabo. Aliter res sese habet in linguis hodiernis. quarum declinandi ratio prorsus a Sanscritica dissent, paucis tantum vestigiis Sanscriticis re
59쪽
29. De genere ut dicam, tria Conservarunt Bengalica et Mabrattica, duo tantum, masculinum
et seminitium, Penjabica atque, ut 1idetur, Braja Blia khensis. SO. Dualis numerus deest, uti in Pra ita; singulari et plurali caedem terminationes tribuuntur; discrimen pluralis Cernitura aut in additione voculae, quae multitudini significaudae inservit. Bengalica utitur verbo ioI.
tur inter nomen, quod genitivi formam assumit. et terminationes; EX. gr. MI, gen . Sing. r, hinciliem a pluralis regio, i. E. Congregatio, multitudo populi. De alia quam Sequitur nominativus pluralis, ratione infra dicam. Eodem modo pluralis Malixatticus formari potest secundum C. addendo et declinando S. UM, i. e. Omnis. Aut M in augmento thematis singularis. BP. Bh. N. . them. Plur. nominativus pluralis masC. a singulari non disteri. Pr, silia, vel mmr; emithem. Plur. S. Nominativo Plur. sem. additur tantum m , PT, I. Malim ttica itidem addit nasalem aut per omnes pluralis Casus aut nominativum excipiendo. Videtur tamen etiam omitti posse nasalis ita casibus obliquis, substituta vocalis productione.
60쪽
Plur. vhastu, gen. ωhasth- Chia. Observa nasa lem, si additur, addi plerumque non nominativo sing. vel themati simplici, sed themati, quo utuntur casus singularis obliqui. Quod ex Carvi scriptura accuratiori magis apparebit: ζ , them. Sing. Obli I. UM, nom. Plur. the m. plur. obliq. Zm; ο i. e. tamen, quod neutrum est, cum aliis neutris nasalem non themati sing. obliq. sed nominativo plur. addit; them. Cass. Ohi l. m. ni m. Pluri Πm, them. Plur. Cass. obli . mi. Regulum certam indicare omisit Ρor lugallus, aeque atque Aciglus. Addam exempla nonnulla e CareyO: nom. sing. thema Obl. Plur. nom. them. Obi. Sanscr.
Mutatio thematis in cass. sing. obliqq. rarior est ita sem. et neutr. quam in masculino; in plurali congruunt cum masc. seminina et neutra, quae multa inter se habent communia, licet non omnino confunduntur, ut sit in aliis dialectis hodiernis.