Institutiones linguae pracriticae scripsit Christianus Lassen

241쪽

sarga potius quam ex ipso Sihilo derivantur mutationes sibili sitialis; vid. sup r. p. 362. I 64. Visarga tamen ipse nulli bi consistit et prorsus a Prahrita alienus est. Ex eo autem oriuntur haec: a cum V praec. sit ut, Palice et Lendice; cs. Supr. l. l.

terminatio m m ut Pi sthritice additur thematis itim, i pro S pro S. Prorsus diversa itaque ratio est Leti dici i , cos, pro . .cὶ Cum et a coalescit Visarga in ζ et Σοῦ, si accentu essertur vocalis; alias evanescit spiritus sinalis vel abit in Atiusvaram sinalem. Vid. S. 55. My pro Uri:, MI Pro θ:, , Pro

d Post et vi qui invenitur in Sanscrita sibilus, Prahritice abiicitur in uda pers. sing. Opta Luat -- et in xii - ut:. Post i et a itidem; umi,

flectio diversa ESt. 2. Themata vocabulorum in v I saepius abiiciunt sibilum; hinc nova themata in N, ut mI, Ui , RHIIJ, quae aeque atque primitiva in Ο ur in declinati Ono et compositione usitantur. cf. Var. IV. - μ

242쪽

et u et in invenitur. Mr. 344, 7; Truitur' ςak. 5o, io; Ruri V 47, 3. CL M. Μ. 89, a 3. etc. Corripitur hoc ut interdum in x M. M. 9i,ai et . quae forma extra versum nescio an legitima sit in hac dialecto. cs. Var. IV, 1. 'γ5. et si Sanscritice est Visama vel sibilus, regulas sequuntur generales: N-T ur Vih. 98, 15;- L. 116, 8. etc. Excipe Supr. Ρ. 35. 4. Themata in V et vocalem N sulcientem tu nom. sing. assumunt rarissime. Vid. TS pro UI: supr. P. IS. NIi- ah. 8I, 1. uom. Pro mi: exemplum est solitarium.

De et finali thematum in m et V et pa ticulorum L, D, ubi Sanscritice ἔ non sit in CompOSS. Conser Sis, quae tu margine posui. De inii

'in Legitima est scriptura m VII Mr. 142, 6. et calege defendenda, ut non sit finalis vocis - Consonans Dra kritice subiecta mutationi mediatis complexus m. Vid. inis. g. 76. nam o mediale sit exce- viis in praefixis S 3 ct Ul , quorum sibilus Cum Seq. v format UM; fui rem . Mr. 117, ult.; ratio similis est ei, Propter quam scribitur 6 si, Mia. cf. p. 142. ' -

243쪽

S. 56.

Da consonantibus coniunctis. .

I. Recurrunt in mutationibus ConSs. COniunctarum partim mutationes, quae in singulis Cernutatur, ut transitio dentalium in cerebrales, prosum prOΠ; at maxima mutationum pars Ponenda est ita assimilatione conss. dissimilium, quae per scenicam loquelam regnat. Ita autem est plerumque temperata haec assimilatio, ut praecedens CODSOnans abeat tum in ordinem, tum in naturam sequentis; si , Π siit m etc. n. Similes autem sunt in Prahr. consonantes tantum sibimet ipsis et adspiratis suis vicinis; quae itaque adspirationis lacultate Carent, ut Π, M, Netc., similes habent nullas praeter semetipsas. Magna huius sermonis lex est: dissimiles cons nantes Samcriticae non Possunt remanere sine immulatione; exceptio vix dici potest, si nascitis ante cognati ordinis consonantes consistunt. S. Geminae itaque saepenumero Ponendae Sunt ConSOnantes, exceptis et si, quae vel iun-Cturam Cum semetipsis recusant; Var. III, 54. 'ὶ Π addere videtur S. S. 153. ad ἐ' reserens

244쪽

Geini natarum duo sunt ordines; aut eaedem sunt CO SOuantes, ut ris, G, in, etc.; aut antecedit non

adspirata adspiratam suam vicinam; adspirata in hac lingua nunquam praemitti potest alii cons nanti. Var. III, 51. Mendosae itaque sunt scripturae, quae in cerebralibus saepius quam in aliis

Observari possunt, ex. gr. ΓΕ, Γῆ, etc.; quod genus macularum semper sine multa oratione

deIevi. 4. In assimilatione conservatur adspiratio, quae fuit Sanscritice; sin igitur em, . etc. assimilantur, dubium non est . quia scribendum sit B etc. At pendet etiam adspiratio Prahritica ab aliis caussis, quas probe cognoscere debebis, si vis constanter in hisce rebus agere. Sibilus enim

quicunque cum si habet assinitatem bid. S. 49. et

si assimilatur sequenti, ita ut evanescat, adspiranda est Consonans assimilans; immo, etiamsi nulla sit assimilatio sibili, pro eo solet inveniri aut sim Plex, aut nasalem excipiens, si non divellitur vocali inserta a conso . praecedenti. in sit Ρr. m. im Pr. E Ρr. α; iura fit SVP etc.; un misit tKi iram. Eandem adspirandi iacultatem attri-huendam esse reor nonnunquam litterae caninae

post T. Sed de his infra. Ex ignorantia huius legis fit, ut etiam a scriba, qui Vavaruchis opus nostrum exaravit, III. 52. 57. positurn sit instim,

pro ins mTr. At confusae sunt litic, ut saepius, res diversae. Vid. Excura. V.

245쪽

mi , pro - , e S i , nulla helo est caussa adspirationis. 5. Impugnandus mihi est praeterea Vararu-Clies Propter rationem, quam in docendis hisco assimilationibus sequitur. Sistit enim clisionem alterutrius consonantis stis, III, I. a. etc. , tum geminationem superstitis, sive ea Sit seu UTI. III, 5o. 5 i. Ponit itaque, ut exemplis utar 'πιτ, primum elisionem sibili ita Comparatam, ut, Tet T elisis, V et ri fiant r. III, II. 55. Tum

geminandas curat Consonantes et V per Suas nouadspiratas. III. 5o. 5 r. At libenter mihi dabis, simul fieri mutationem, sibilumque assimilari sequenti consonanti, in quam transferatur adspiratio, quae inhaereat sibilo. In hoc itaque rectius agit s. Κramadisvaras, qui Pro , mutandis ponit ,

tamen est Vararuchi, haud sine veritatis quadam Specie esse doctrinam; nam si e in sit aut Maut v, utrumque e proficisci videtur; hoc certe elisionem praebet litterae caninae. At enim vero obiicio, si ita esset vox Sanscritica, vix oriretur sorma, qualis est ' ; cs. S. 18, III. Sed Thr est et T quod ante a locum habet, ab eo attrahatur et

immutetur necesse est. Ozu autem quum fiat, oritur contentio inter longam vocalem et Complexum consonantium; in qua si vincit par consonantium, Corripitur vocalis, unde ; sin autem victrix evadit vocalis, ipsa victoria vires ei accrescunt ita, ut detrudat consonantem in insimum locum; nam aequiparat muta lici adspiratarum in si elisi O-

246쪽

nem. Vid. i. 4o. Gradus itaque sunt eri , mr,

et omittit Vararuches secundum. Fini Constituendo.

6. Vel maiorem probabilitatem habet ratio

Vararuchis, si assimilanda Consonaris excipit assimilantem, praemissa vocali longa. Utor exemplo Ual I, unde Pr. N T; heic est elisio, ut videtur, vera semivocalis v. At quum aeque legitima sit scriptura g. 18, I. , quum multo saepius ita asscit praecedeutem cons. ut geminetur, Correpta vocali longa, ex. gr. ῖ Π, nunquam Π, Pro quum oriatur e i. e. assimilata sorma radicis SIL p. 24 a. apparet, si veram linguae huius indolem respicis, exstare semper actionem litterae sequentis v vel quae alia eiusmodi positionem habeat, in praecedentem, totamque quaestionem,

utrum una tantum remansura sit Consonans e duabus, an duae Conservandae sint assimilatae, pendere a reciproca Consonantium et vocalis Praec dentis contentione.

I. Revocanda sunt ita memoriam, quae de diversa consonantium virtute dixi S. 5έ; tum ea, quae de inclinatione dentalium versus cerebrales

monui S. S. 58. 4i; denique, quae de initio vocabulorum absoluto et relativo exposui S. 52, 2. Dissert autem hoc, quod coniucictum minus Strenuum sit, quam consonantes ordinatae quum contra vidua sibila vel sortior sit, quam consonans palatalis aut cerebralis.

8. Dispesci possunt diversae Sanscriticarum

247쪽

Consonantium iuncturae pro huius negotii consilio in classes hasce: I. Iuncturae consonantium ordinatarum a-ae etc. cum nasali antecedente; II. complexus Consonantium quaternarum D di natarum ;III. iuncturae nasalium aliam consonantem EX-cipientium ;IV. iuncturae, quarum elementum alterutrum semivocalis est; V. eae, quarum pars est sibilus vel spiritus. 9. Dissimilium consonantium duarum iuncturae Prahriticae nullae sunt, nisi praemissa sit nasalis. Trium autem rarissimae sunt, Potiusque exhibent doctae scripturae specimina, quam Vere iuncta tria elementa diversa. O. Iuncturas sntiles a Sanscrita nullas Tec

pit Prukrita; nam paucissimae quae permittuntur, extra Vedas vix erui possunt; mediales iuncturas primum enarrabimus, defintilibus suo loco dicturi. S. 57.

Mutationes consonantium coniunctarum medialium.

Quinque sunt Ieges generales, ad quas reduci possunt huius generis mutationes; de singulis et exceptionibus mox disputabimus. I. Consonantes quaternae priores ordinum qui

liuentur sine mutatione, si Dasalem sui ordinis excipiunt, B. assimilantur sequenti, si ex ipsarum

est caterva; Diuitiam by Cooste

248쪽

II. Nasales A. remanent, si excipiuntur a Consonante ordinis sui; B. assimilantur praecedenti ordinatae; C. assimilantur nasali sequenti; D. a similant, Anusvara excepto , sibi semivocalem Sequentem vel antecedentem; E. transponunturnasales sibilum vel spiritum et excipientes; III. Semivocales assimilantur Ceteris ConSOnantibus tum subsequentibus, tum praecedentibus,

exceptis ipsis;

IV. Sibilantes A. assimilantur consonantibus ordinum quinquenariorum, exceptis nam libus, Sed adspirant cocisonantem assim itantem; B. assimilant sibi semivocales; C post Anusvaram Sanscri-licum remanent, praemittucit sibi naSales VI, I, ipsae in si mutatae; V. si nulli consonanti antecedere Potest, pra mittitur itaque, quae Sanscritice subsequitur, DR- Salis; iuncturae spiritus eum semivocalibus regulas sequuntur speciales. Nunc ad singula investiganda aCcedamus. S. 58. Λd 3. 57. I. Λ. II. A.

Nasales ante consonantes ordinatas remanentea ue a mutatione defendunt. Eadem vis est An varae, pro S, HI, VI, Π S. Π POSiti.

249쪽

Pro m ib. u5, 5. et similia vel sine ope codicum amoveri et possunt et debent. S. 59. Exceptiones in dentalibus legitimae sunt haera Transit iunctura dentalis in cerebralem. Var. III, 45. 46. S. S. IIo. II s. in Π sim promis y, vid. Mr. 78, 2. Utt. 33, 37; etc. φη et i

Ohilor monoo Mr. 158, s n. salso enarrari per ἔ emies. Var. IV, 15. iii l. Vox TR, cuius scriptura manca est Var. t V, 35. in S. S. scribitur S m. Mr. 16, 9. forma est in - R. Verbum MDd Z Mr. 79, 9.M. B. 15, 7. scriptum cst qaL. 32, 10. UQua, quasi esset praepos. Niu et radix nescio quast. 'in Vik. 103, 1. mendose in C. exstat - Ποῦ in P. alio

250쪽

pro Dram. Sic etiam S. S. Alia exempla ignoro.

b) Si transeunt in , in , π, in in uri, Ny, et praecedit morem huic mutationi gerere debet nasalis. Scribuntur interdum consonantes tres, interdum omittitur media; prior ratio doetior sane esse videtur. MP. 245, IO. - Η inm; MPm M. M. 9, 9. ed. C. Hi) cf. Bat. 59, 5. At si abit T ita remanet dentalis cum nasali ; Srrim Rat. 7O, 9. non MI, ut Prab. ι Io. In M. R. I 29, 5. mendose positum est in pro T. M Recurrit denique transitio consonantis tenuis N ici mediam x M. S. 57., licet vetare vide tur nasalis antecedens; non agnoscunt immutati nem grammatici; exempla lamen sunt haud pauca, maximam partem ita Prab. Suspicor esse mutationem caurasenicam a praecipua dialecto alienam.

44, 3. 0 Hi);-66, a. Vides, eiusmodi mutationem potius ad diversam dialectum pertinere, quam ad talem, quae soleat in ConServare. S. 60. Assimilatae inveniuntur interdum nasales Minquenti consonanti; sed caret auctoritate idonea talis mutatio. Exempla Sunt m pro WV Uah. 97,