장음표시 사용
211쪽
i O. si mutatur in in is pro Mr. 5',5; quae mutatio. ita media voce saepius locum habetot coniuncta est cum S pro u; ipsa radix VI antiquiorem praebet in Vedis formam ur. Sed ponitur etiam S pro ur et diPar aliis locis per GIm explicandum est, ut Mr. I 56, 22. 148, SI . Denique monebo, semivOCales V Et N prae
sigi cognatis vocalibus g et S in vid. supr. S. 28, et in v etc. pro male edidit Cho us
Pervenimus ad consonantes singulas mediat , quarum mutationes potissimum in duabus rebus cernuntur; in elisine et in transitione surdarum in sonoras. Ita adspiratis elisio ita est temperata, ut evanescat Consonans Propria, remaneat adspiratio sola; i. e. pro Π, Π, u etC. Ponitur si simplex. Γ trumque mutationis genus mox accuratiuS definiemuS. Vides hasce mutationes Ob ipsam Suam Du-luram magnam Partem attinere ad consonantes quaternas Ordinatas Vcirgarum quinque priorumi. e. ad gutturales Vi, Π, π, palatal PS φ etc.
usque ad labiales; elisionis participes sunt etiam semivocales et G. In duas divisiones principales pro huius linguae indole igitur dispesco catervam
Coum nantium; Prima ContInet, quas mox nominavi, quaternas quinque priorum ordinum Consonantes, altera Cet ras, i. C. Nasales, Semivocales,
212쪽
sibilum V et spiritum K. In priori legione duac sunt divisiones; sortior est loci sui lutrix cohors gutturri et palati , quam quae sequitur, lingualium, dentalium, labialium; sortissimae sunt linguales,
si elisio sola spectatur; hane nunc non respicio. In altera divisione A. et dr rarissime singulatim comparent, nulli hi π; nam Ies igitur Prakriticae primariae sunt m et V. Inter semivocales multa communia inter se habent π et N, utraque Vocalem habet sibi cognatam, k et S. Inter Se Contra arcto vinculo iunguatur et M. Cognatus est
denique in hac lingua sibilus V spiritui
. S. Liquidae M. . Sibilus et spiritus Siti autem iuxta patientiam elisionis dispescere voles, huno ponere debebis ordinem:
prorsus enim iguavae sunt hae semivocales.
213쪽
S. 35. 'i. Consonantes mediales Singulae Iiae: S, Π, M. Η, Η, 'I, G φὶ et semivocales V, er pro arbitrio elidi possunt vel retineri. Var. II, u. Sola lex est euphonia. cf. Var. l. I. Sin autem retinentur ri, obnoxiae sunt mutationi in M. S. 57. Dentales praeterea amant in linguat transire. S. 58. Prorsus similis est lex, quae tu
adspiratis regnati Vid. inse. S. o.
a. Exempla ponam elisionis; Conservatas easdem consonantes exhibere, opus non est:
Addidi monui iam supri p. 177., M et M a grammaticis non distingui propter sonum non diversum . . . nos tamen non distinguere non debemus haud dubio. Dc'. et a suo Ioco singulatim dicam. Disitiroes Corale
214쪽
5. Suspicari posses, prius transire tenues in medias, re in C, etc. quam elidantur, ita ut ordo sit formarum: Sanser. inqui'. Ρr. UTV i', no mi R. Et recte quidem de Κ, Π, π, licet obstentui et v, quae saepissime elidantur, vix in ri et Atranseant. Quum pro T inveniatur ponetida est prius mutatio in T. Vid. ins P. Not. I. Defendit Var. ab elisione E et T; salsam igitur scripturam reor Mr. 2Oa, 8; tuu pro Not. a. Inde quod grammatici plerumque elidant consonacites et scribant ex. C. in tertia pers.
Sing. Semper etc. siue U, Vel proo mr, libri contra saepius Nili, in , somniavere quidam, alium doceri vulgaris sermonis ty-Pum a grammaticis, alium usurpari a poetis. Ignari fuere boni viri, consulto poni a grammaticis sormas maxime vulgares, a poetis Contra pro vario dicendi genere diversis locis alterutras praeoptari. Diversus est sermonis typus tantum in speciminibus dialectorum provincialium non Scenicarum, quae in libris metricis saepius proseruntur, memoratis a LenZiO app. crit. ad. Urv. praes. P. T. I aco tamen falsum credo virum clarissimum, quod antiquissima censeat harum dialectorum vulga
S. 36. ω, Π, Π si non eliduntur, non aliter immutari solent. Mutati m in ri solum exemplum est m pro Κ. Pr. 6, 7. Μ r. p. 359, 6.
215쪽
Exceptiones itaque singulae sunt hae, testimonio Vararuchis Detae: m sit et in Tim pro 'm, iuri pro DNA, MI Iu pro M t, Var. II, 4. tamen editum est Prab. O, D. M S. S. 6 . addit
'i' pro προ Var. II, 5. S. S. 68. 69. ΕΠ itaque DCtum est K, hinc Um ψ denique ubi Iuu transit in v I pro M I. Var. II, 5. cf. tameun fieri potest ετ in rad. m ΡOst PraeP. Ο ui, vid. Var. VIII. uiamir est Utt. i Qu. forsitan LE-mere positum. si pro II in insim, ut Pra L r. dicitur pro urim, Potius e u fluxit. Vid. S. 42. S. 37.
Tenues T. Π, Π patiuntur Saepissime depressionem in medias suas, prae ceteris N. Cf. Var. II, G. I 4. 19. S. S. 7 I. 5 I. 55.
legitur ri'. 'T Lah. a , 5 Prab. II, 7. Sunt praeterea permultae formae grammaticae, quarum ri solitaria est consonans: DOm m. in M. Ρart. ita Η, in sinit. in I, partic. in mi, tertia Pers. Sing. Praes. et imperat. in M, g; compar. in . Superi. in m. adverb. iv m . unde sing. abl. Prahri tuo;
216쪽
S. 38. Ut a in nr, ita ri in T, C in ae saepius abit; re re orsum solet in X mutari. Extendit usus hanc regulam ultra sines a grammaticis positos et in singulis vocabulis desiderant libri adhuc crisiuaccuratiorem. cf. Vari II, 7. S. S. 72. fulmin in mum Prab. 4, 4 et Var. Dh. Path. MMX L. I 57, I; Π i Vari l. l. et Omnino in praepos. D, cuius forma Nil Lah. asS, 6. initio vocabuli noti bene se habet, ut taceam formas int, Vae pro
Nim ibid. pro quo libri plerumque iam suo iure.. S. 39.
Aliac mutationes consono. E, R ετ me dialium in singulis tantum vocabulis obviae sunt. i. T sit T in voco. UTI, - , πιν pro UTI, T r, Var. II, ao. In talibus iurare debemus iuverba magistri. Caussam si quaeris; videtur spiritus in uam ab ultima in antep. migrasse; in Ceteris caussam Certam non assequor. S. S. 54 EPraebet Pro
217쪽
M pro z ponendum est iuxta Var. II, II. S. S. 65. in pro Repetenda est mutatio a transitione in mediam. Exempl. Mr. 155, 9. I. at saepius liquida in sit. Var. II, II. S. S. 56.
Nimirum T sonum habet Rephae cognatum et hodie a T non distinguitur; T et M iam in Vedis inter Se permutantur, alias taceo linguas. Sed propter ipsam istam esserendi rationem, quae hodie praevalet, dimicillimum est dicere, quae vocabula Prahrr. recte ' PPO T POnant, quae a sola ignorantia scribarum liquida donentur. Nam quum pro T in dialectis inferioribus saepissime M ponatur, Saepe numero scribae dialecti ignari in pro T venditant
in Sermone praecipuo; idem autem faciunt in consonante eiusdem soni T. De 'PL et derivatis rem testificatur Var. vid. Supr. P. ISI. Quum Contra SV Dh. Io, etc. ponatur pro Ulul, e M R Lah. 52, 2. etc. pro mu- Vili. 54, 9. Mr. 18 . 7;Dh. II, Rat. 0, 8. etc. Pro 'GII i. E. VipI UI,Dh. I7. nescio, utrum ita extendere liceat regulam a Vari arctius circumscriptam, an sola sit huius mutationis caussa librariorum inscientia. BId certum est, sine ope codicum nil posse in singulis VOCC. a grammaticis non desinitis statui. 5. A sit et in mir e adiit et o 'TI Var. II, 8. Utraque forma refert adspirationem amissam,
218쪽
mrin et Consusum est ri cum ri otiam in terminat. Idae Plur. imper. ubi torminationes et et u repetendae sunt a 'r, forma Sanscritica praesentis et suturi. ur pro re invenitur in iii Π ct UMmI Vari ΙΙ, 9. 1 o. Potius dixerim, fluxisse priorem vocem aris si posteriorem ex aucta forma affixi aris, cuius nomin. sing. masC. Ρrukr. N audit, assumsisse th ma in am. Vid. Mr. 355, 4. S. S. 74. offert diam pro Miat 3. 4. r sit M iuxta Var. II, 1 r. S. S. 65. in erad, mr, Prakr. x m. t tristi, Ult. 55, siti. Statuenda est transitio in S, unde prosecta sit liquida, ut dictum est sub tit. a. Etiam hanc regulam saepius non observatam inveni ascriptoribus dicamne an librariis, nescio. Rat. II, 4ῆ,20, 7. i. e. nam ' rarissime eliditur. Cf. Utt. 25, I . In rad. vi , Prah. Π remanet linguatis, in SP et 'T, Prah. mpyri et progreditura in in iuxta Var. VIII. Di recta est transitio in F in UT pro et 'Pro ZII, in SIN, ῆ . Var. II, Is. 35. S. S. 64. Ρaullum diversa est ratio vocalib. istri et
CeteTorum, suPT. P. D5; nam oritur Consonans alternans a
Esse deniquo mutatio in in videtur in vocibus quibusdam; omitto mendosam scripturam Siriupro Vi L. IS, I i. cs. Supr. p. II 5 et pro Utt. IIo, i 4. Scio iuncturam V semper sierim; at simplex mo iudico ita mutari nequit. Falsa sunt nonnunquam interpretame uta. Ut exem-
219쪽
plum Proseram, Lah. 68, 2. ymia ita Alic videtur osse pro Sanscr. πω iri i. c. - Π M; M verum est, a radice 'T, m, genitum esse thema Prahriticum Vris, unde EIEI. Hi DC oritur ad normam inferiorum dialectorum FH, quod confunditur Cum Sanscricium etiam in Path. Vararuchis. Mr. 6o, 5. 395, l. G. salso explicatur per mim, lege m. cs in primis Mr. 5O, 7. DUE Ihi d. I95, sin . pro liorum hominum indole molius editum est Eodem modo explicanda sunt omnia, quae e C solo orsa videntur Er. 0 5. er et M in nasalem cognatam Π transeunt in m x pro uesta, et pro Var. II, I 5. 18. S. S. 55. Refragantur Scribae. CL SUPT. P. III. S. 40. Prorsus similes sunt mutationes adspiratarum, quae genus praebent elisionis, Sanscritae non inusitatum , ubi prosectum est a Uu, ah a GH, si a V et v, VI a M, O am Et permulta alia. Elisio enim in adspiratis est, si solus remanet spiritus Regulas autem accipiteliasce: ά Π, Π, Π, u, V Plerumque lianc elisionem Patiuntur et fiunt at possunt M otiam
Conservari; o ceterae V, G, Γ, Ε, in respuunt Elisionem, et retinentur sine mutatione V, G, E Et
plerumque Γ; d) ο, πῖ et raro S in medias suas
220쪽
abire possunt. cs. Var. II, 25. 26. S. S. 58. 59. Sequuntur exempla:
omisi DF Db. 27; η Ρrahrit. positionem non faciti Vid. Long. ad Urv. p. Ioa. Bat. 9, I; Mna 56, 4; muri Lah. 55, antep.d mn Ρrab. 8, 6; um Rat. 73, io; Lah. 48, 3s; tm Lah. I 27, 8; Bat. 8 I, 9. IO. N- Rat. 84, 7. et omnino in advv. in mei in uda plur. v pro u. Mutatio eius, quod est S in F, potius in id cadit, quod ab origine fuit et et abiit in x, ut in 'rexr et Vid. S. seq. S Sanscriticum in G nunquam mutari videtur. m iuxta Var. II, 25. in v transire solet; at non debet. Id enim ista regula docetur. Certum est