Institutiones linguae pracriticae scripsit Christianus Lassen

231쪽

M contra S. De S CL suPr. p. Ii . Insertum do. nuo credo N in syllaba m. si orsa Sit vocalis e M. Consonantem eXcipiente, ut Rat. 54, 6; da

Denique a a M non distingui a grammaticis, supra iam monui P. I P. S. 49. Solus huius sermonis sibilus Π, qui ci et u Sanscritica in se continet vid. S. I9.ὶ ab immulatione immunis plerumque est, licet in si abire, ut Tendicum H, quodammodo tendat. Vid. suprp. 104. Exemplum est Var. II, 45; vid. M. M. 55, 3; ia 7, 4; M. R. 07, sim .; Utt. 76, IO etc. et librarii saepius tamen Cernitur haec propensitas sibili multo magis in complexibuS, EX. gr. in in genit. sing. et in sutur. de qua re infra disputabimuS. S. 50. si restat et elisionis exempla legitima comperta habeo nulla. In vocabulo pro S potius sorma vetustior est Conservata ut e - , quam si in u

Invenimus G pro si initiali; itidem d mediate .

transit nonnunquam in N, in gen. Sing. Prouomm. et Mid . Nam forma si oritur E VI: itaque Primum factum est πύ, e thematis Π et Vpro ra:

232쪽

- . 220hinc - et m. Vid. cap. IV, pronom. Scriptura per sin o. gr. 3Ir. 395, I; salsa est. At sicuti in nomine, etiam ita pronomicie haec genitivi forma probabilius ad Magadhicas dialectos reserenda est. Aliud eiusdem mutationis exemplum est radix cuius e pro vetustiori u est , quae Prahri formam

De consonantibus snalibus.

Coniunctae consonantes in Sanscrita a sine dictionis iam alienae sunt; nam quae Sunt eX ptiones, vix alibi quam in Vedis obviae sunt; a Prahrita vel noci coniunctae praeter Π, Vel, quod malo, Anusvuram. cf. Var. IV, 7. Primum itaque quaeritur, quam Condicionem subeant conss. SanS- criticae finales. De U singulatim dicam; primo loco alias expediam. I. . Nominativi sing. thematum in conss. de sinentium, qui ipsi consonantibus terminantur,

non elidunt, sed adiecta vocali Η, iam. πι, dese dunt consonantem sinalem. Eadem sorma in vo sing. recurrit, et ex augmentato hoc nomin. Sa Penumero novum ossingitur thema ad Imae declin. normam flectoadum. Itaque: Vih. I, 7; 'ΠSHL

233쪽

o) etc. Vid. Var. IV, 8. io. i. Sunt ut videtis nomina aut aflixo nullo aut minus usitato formata. Novum hoc thema saepius in compositis recurrit; si retinetur thema originarium et Concumsus est Consonantium, eae iuxta regulas generales infra explicandas mutantur. Bat. 6 , 7. talfita sita Vih. 59,8. contra regulam; P. Pra het muIIU U. Cf. MP. 144. IO. V hra εἰ M. M. 2, 7. Cf. II , I. M. R. 26, 5. Contra E ira), non Tl Π UT M. M. Iol, antep. lege Ma . Huc r serri potest etiam E UT M. R. ISO, I. EXCipit Vararuches IV, 9. iv, quod re suum olidit.

Addit S. S. pro 168. Idem sit in O pro

O ium cs. Supr. P. I 64. u. Π tertiae Sing. Verborum, particulae i. adiectivorum neutrorum i et adverbiorum inde formatorum abiicitur: miri pro ulfilri , vid.

7. et Emmm .scribitur aeque ac N' m. 'i pro S IUM . 'ὶ Pertinent huc probabiliter etiam adiectiva in Uri . sed exempla non enotavi. Adde RPII. et cognata. ''ὶ Sie etiam re um M. M. 9l. 3. Diuitiaco Coos e

234쪽

Μr. IS, s. scribendum videtur i. e. - Tum ante encliticat l - fm m Mr. 74, 1. I. Lege ; i. e. v -'. CL Supr. P. I . UIM I. Prab. 59, 7. contra mendum ESt. In compositione hanc sequuntur regulam vocabula ita uri , , ut ponant thema auctius, vocali u adiecta; Rat. 5, I 5. - mn imet sic semper. ' De DoL, in compos. - . Dilexploravi; participia in m. obsolevisse in Prahr. videntur. -M5. neutrius pronomm . abiicitur, atque a sumitur forma Imae declin. T, N, Π, etc. Pro Excipe M , quum coniunctio sit, ideo, quod rer sit. ΜP. 245, 6. etc. In compositis tamen recurrit C Sanscriticum: Non' M. M. 53, 5; Ult. 8, IS; H .l h. 48, antep.; -'di M. M. 59, t. C. m dy absurde; Ii , 5. Mr. ISO, G. contra mi legitur pro Τ q. CL S. 8, v. 4. De an dixi p. 14 I.

Nam TMUI 'rim Utt. 8, 3. magis docte quam Pra-hritice positum eSt. ') Menda sunt Rat. 75, 15 : BR ib. 61, 9. et similia; cf. M. M. 41, 1. Vi L. 9, 10. P. praebet rani o , quod melius est, at nescio an prorsus a suspicione liberum. Nec persuasum mihi est, reete editum esse qah. 143, 16. Id certam est, si ultimae salso osse correptum. Π mri si Μr. 119, 2. certe salsum est; emendationem nescio; nam vix Iegendum est.

235쪽

S. 52. et sinate solet fieri q i. e. Anus ura; nonnumquam abiicitur. Singula haec sunt: i. Nominum in L . si neutra sunt, sin alis Sanscritice iam abiicitur in nom. et a CCUS. Sing. Itidem abest Prahritice. Hinc sit, ut thema novum formetur; quo factum mutatur genus Permultorum e neutro in masculinum. Vid. Var. IV, 8. In compositis semper usurpatur thema in N. Si masculina sunt, vocativi in *L transit. Lah. I 5. etc. Etiam in his adiecto u oritur novum thema in mur. Vid. in .

I. Nominativi in et mn Omm . in my, Em, mutant Dasalem in Ariusvaram, correpto a iuxta S. 24, 3. H-- T, Q*ΠΠ , mrim; at saepius usurpatur forma in vinia fit, n. Var. IV, 25. Forma ibi posita, , eliso T, rarissima certe est, licet minime suspeCta.

S. aCCUSS. Plur. in ri, ari abiicitur. Vid. Var. V, i5. Saepius tamen alia ponitur sorma. Vid. in . S. 53. Π, quod initio et medio vix mutari invenimus, sine vocabulorum retinetur, at id dubium

est, utrum re vera sonum nasalis II retinuerit, an in sonum transierit nam Iem Obscuriorem, quem

Antispiarae Prahritici nomine significare liceat. Id addubitari nequit, quin Π inter duas VO- cales verum sit II, nec de initiali est suspicio.

In fine vocabuli ante consonantes qualescunque

236쪽

poni solet Anusvara, ante vocales itidem, at huic permittunt grammatici scripturam duplicem, et 'et Anusvaram. Vid. Var. IV. i5. Apparet e regula IV, II. solitum esse, pro sinali ponere

Anusvaram; exceptio itaque est, si ante vocales ponitur ' , et scriptura Sonscritigans, quae obligatoria non est. Nam sequitur ex eo, quod supra observavi, nullam esse in vocibus Prahriticis. praeter composita, actionem mutuam inter finales et initiales litteras, ut vocabulum subsequens a vocali incipiens pro indole huius se

monis in Caussa esse non POMit, Cur aut 3I aut Anusvara antecedentem vocem terminet. Ante ConSOnn. medd. Omnes, praeter T, G, H, scribitur nasalis cognata, aut Anusvura; in aperto tamen est, talem Anusvaram Soni non esse peculiaris, sed signum tantum compendii caussa positum pro nasali definita et pro diversitate con-Sonantis sequentis varie accipiendum, plane ut in Sanscrita. Ante k, ' medii vocabuli Anusvara est obligatus; secus auteri, ubi scribi etiam potest

Var. IV, i 4 ), licet soleat poni Anusvara. Αcitea etiam usitatur punctum, quamvis hoc loco vix diversum fuisse nasalis sonum a q credibile sit, potissimum quum N et non distinguat Pra-krita. Ante si scribi denique debet Anusvara, si Sanscritice iam invenitur m In Prahriticis vocabulis et et ' ante si locum habent. Sed hoc

ad T coniunctum accuratius investigandum est. Quae autem h. l. agitatur quaestio ea est, utrum sine vocum scribendum sit nasalis definita ante

237쪽

- 225

conson n. ordinum quinque Priorum, Anusvara ante D m. atquct ante vocales Π, an ubicunque ponendus sit Antisvora, nulla habita ratione litterae sequentis. Tenendae autem Sunt duae res; prior mi, quod iam monui, in linivcrsum non allici litteras initiales subsequentes sinalibus praecedentibus; altera haeC, non eme na- salem huius linguae sinalem eiusdem naturae, atque ceteras nasales, sed soni multo obscurioris. HOC nimirum apparet ex eo, quod elidi possit saepius nasalis sinalis. Rem vidit iam Lenia

ius ad Urv. p. 2Oi, et recte statuit, licuisse poetis, linusvaram termin n. 'imi ElC. ante Consonantes clidere in versibus. At arctius haec dicta sunt et iam in prosaria oratione Saepenumero omittitur Anusvara, forsitan minus bene.

Terminationes istas accuratius ita desiuies: sunt - Plur. neutr. V; gen. plur. Um, Di, Sur; instr. plur. re, etc.): tum nasalis sing. neutri; locativi sing. in um; v nasalis voculaeni; Vid. SuPr. P. 175. P. ι 7.; ViX la. l. ponenda est nasalis

adsciticia loc. plur. si pro I. Quae abiectio

doCumento est, sonum hunc finalem levissimi suisse ponderis, a Tvero diversum. Sin autem diversus

'ὶ Νasalis adscit. instr. sing. quam eruit Lenatus, II. B. 127, 5. 9. rarissima est, at Corroboratur isto loco metro, cui nomen est Malis ''ὶ H pro U 1mae sing. sui. apud II. Ch. mendum suspicorcodicis. Elisam nasalem nom. et voe. sing. m C. in . pro Um . nondum inveni.

238쪽

est Sonus a ys , opus est signo peculiari et sine vocabulorum scribendus est ubique Anusvara.

Ante encliticas particulas lamen sinis est nullus dictionis iustus; in his itaque potiere praestat DR- salem definitam; poni solet Anusvara, definiendus

cons. Sequenti et T valet ante iis, ist, Tante ri, Xante Z, ' ante M. Vid. Supr. S. 28. Utar in seqq. ad sonum liuno significandum nomine nasatis snalis; sonum ipsum prope aece sisse crediderim ad nasalem sinalem accusati. Lithuanicorum vel ad Dasalem Lusitanicam in actIn hanc itaque nasalem transit T , ubi non

abiicitur; vid. S. 5a; ante eam corripitur vocalis longa; vid. S. 23, 5. Omissam invenio, producta vocali, in eis Η pro 'st U; Rat. 5, 6. Mr. 57, 6. AMiicitur ea interdum terminationi loc. plur. in g, unde A; vid. inis. declin. Denique ponitur Saepi sime pro spiritu finali vel Visarga in instr. pluridi Sanscr. L . De Anusvara mediati in a dicam. S. 54. I. T sinate nomino. monosyllaborum sulcro utitur U. cs. Var. IV, 8. i . e st , mori.

'in Geminari posso nasalem finalem ante vocales primus Observavit Longius l. l. Μr. 84, 3. v v - l Μ. R. 39, 10. , v ον υ l scriptum corroboratur cod. P. Compara scripturam a Var. IX. 16. Positam inum M - Imma et Sanscr. MNI LDiuili Corale

239쪽

positis Sanscriticis: ex. gr. M. M. 29,6. Vik. 58, 6. Itidem 55, ult. scripturam Q non agnoscit P. at defendit eam S. S. t i. in simili vocabulo TR , Tist iis, Gur in et IIIT Rr aequiparans. alio modo disiungitur in media voce; i id. in . S. 8o. Quod ante ConSOnn. Sonoras SanSCritice remanetissi coniunctum, Prahriticas: sequitur regulas. Ubi Visarga sit Sanscritico. assimilari videtur consonanti sequenti, Praeter de quo dictum est S. 34. PT aut abiicit T, hinc TΠ; aut o Sanscritica scriptura Tr: sit dii;

utrumque recurrit in formis mancis A II et Smi; vid. Supr. P. 196. et Lah. ι9, 34; 2 I, 8. In Composito TR retinetur iuxta reg. S. S 37O. F θ mami T a cf. Mr. 342, 5. Lah. 55, i5. S 'Iogitur. nyΠl ta et adi su admittitur eadem grammatica reg. 37 . vii Da mir ii Imr in aru Tertia forma, adiecto V, in Iibris mihi non obviam sese tulit. Dicitur etiam mir Rr, iis. Lah. Io, έ; Mr. 183, O; etc. 5. Nomina in m et ' sinem suum in T mutatum ante vocalem sequentem in Composito relinere debent; ante Consonantes T iuxta regulas generales Pru L. mutatur: mm pro Vi I. ro9,sin. Idem valet de vid. p. 176; adde m Πm Μ: MP. Io, I . 4. De praefixis i , pauca annotavi P. 34s. . Invenio nunc in S. S. regulas hasce :

mii PNI etc. quae huc nou attinent;

240쪽

ΗPirari Ni re AT ii δὲ sit ψUO NI ii S: i ' SI i soli ii 391. Praetermitto quae huc non pertinenti Ex hisco autem gram m. Praeceptis apparet, ubique San criticam sormam esse respiciendam; remanere Tante vocales, Ra m Rat. 78. 6; fdRεim .l Μ. M. Rult.; illim MP. 353, IO. mutari autem ante Consonantes iuxta normam Ρruhriticam; posse etiam' idem fieri iti et i si quod supra monui deT: Et iis, nimirum abiici alterutram consonantium et produci vocalem particulae. At magis solita est scriptura ut omi Μr. 155, 1 o. R IT M. R. 35, 4. Id I Liah. 69, ult.; etc. Omittunt grammatici din, M', --, quae cur Prahritice non usurpentur, rationem intelligo nullam. Eadem valere debet de eis regula, si in Caninum Sonum satiscritice mutatus est finis. Hinc corrige M. M. 6r, t. in scholi. si praeoptas sormam scholiastae, scribe ; sin

autem vis εα ri, retine i longum et pono

pro in.

5. VOCc. sing. in nomm. in re abiiciunt finalem; iuxta K. T. compenSant Consonantem amissam productione vocalis, ex. gr. t MMR t. si at multo saepius aliud induunt thema. S. 55. I. et finale innexionum et astixorum ubique evanescit atque in Visamam transit; nam e Vi-