Institutiones linguae pracriticae scripsit Christianus Lassen

221쪽

209 oxcludi mutationem in quae tamen in libris

cernitur, ut 3Ir i5, 6. contra Var. l. l. Hrr'; frequentius Conservatur M. Rossi Πὲ Mr. 56,5. MPm V ik. 62, 7. cf. S. S. 59. Exc. V. ubi additur I 6 : i fai Transit interdum superstes post elisionem antecedentis et longam vocalem excipiens in EX. gr. Em, προῖ, ππ.

In linguales respondentes transeunt interdum ctiam dentales adspiratae et ad G descendit. Var. II, 27. ubi docetur, in ibissim et MNI, uin fim transire in S. Attamen quum Prorsus Contra huius sermonis ingenium militet, mutari mediam in tenuem, legendum eme Credo F Pro 6. Consentit cum hoc S. S. ubi reg. 6o. in hisce e cmplis scribitur G. Adduntur praeterea ui , T , .non repperi; cs. Supr. P. 175, in variant libri, tum cerebrales ponentes, CL M. M.

dentales; vid. Prab. 15, 9; Rat. 6, io, M. M. 54, 8. o libris non crui; et saepissime leguntur, M. M. 95, 25; Lah. io, i So, 6. Bat.. , Getc. Uah. 3, 6. Rat. 7, 68. etc. rarius miti tri etl 'ulius videtur neutram excludere formam.

Ponit S. S. D Liquo soro C pro ς; sic etiam in rcg. 54, quae est i I, 20. Var. et sic praecipit reg. S. S. 61. Vid.

Exc. V. Generalem esse hanc mutation in nec Va-

222쪽

Retinetur S pro π in rad. 2', Pr. MI, teste Var. VIII.

S. 42. Transitio adspiratae S in ' attribuitur soli verbo uin Var. II, 24. Pruhr. quae sorma

iam Sans P. est.

Transitiones adspiratarum in non adspiratas rarissimae sunt, si, uti debes, liuo trahere nota vis menda librariorum, qui in hisce Consoun. piu-gendis solent salti, et caves, ne diversas dialectos confundas. Interpretamenta vitiosa Corrigere su- Persedeo. ut Lah. 8s, I . ubi 'ma r si salso enarratur Per Restant mutationes paucissimae Vararuchis testimonio corroboratae; T pro S in W, s , Var. II, 25. Contra quam scripturam peccare SO Ient libri. in x et S distinguendis tamen ponderis nullius. cf. M. M. I 0, 3 ; Mr. I 44, 2; V in in Vari II, 28. cs supr. S. 59, 3. Adde Pro Soror, quae sola est legitima forma Prahritica . ubi transposita est adspiratio: in B, utide N Irt. M. M. 9, ult.; Μr. I 8O, 6. eis.

sormam M'; cs. supr. p. 127. Silentio eam praetermittunt grammatici et vereor, ne scribae TN. Vari III, 64. inemores, salso sinxerint nam UTI frustra quaeres. Exempla huius scripturae sunt:

223쪽

S. 43. Explicatis hisce ordinatarum consonantium singularum mutationibus, videtis eas sero reduci

posse ad de ressionem et elisionem, totoque coelo disserro hasce mutationes a rotatione Consonantium Germanica. Prahriticae enim non gyro Circumaguntur, sed in locos inferiores et perniciem tendunt. Permutationes singularum consonantium cx uno ordine in alterum vix inveniuntur, praeter transitionem dentalium in linguales, quae obtinet adhuc per linguas Indicc. provinciali. Sans- criticas. Nam exempla reciprocationis inter la hiales et dentales vel gutturales ) vix locum habent et quod magis mireris, gutturales in pala- tales migrare recusant. Unicam repperi exceptionem pro in m supr. S. 35. Λ grammatico edocemur, radicum L et risormas Prukrr. esse T. et FT. Valet de his, quod supra notavi deris pro T s. 39; repetenda est mutatio a et mm atque a themate praesentis proficiscuntur formae, quae Sanscritice a radice pendent. Elisio totius syllabae enarranda est per olisionem consonantis, subsequente Contractione, ut 'l Landavi supra p. 136. ot l. 36. o Var. iam pro II et

pro UR , quae mutatio restringitur ad pracsxam praepos. - th. Dentalis N in ahit in supr. g. 33, 4. Invenio nune S. S. 162. poni lari quam alteram formam voci '; ultima syllaba halui dubie corrupta est. Diuitiaco by Corale

224쪽

UNI pro Umm pro MAEdr. Sunt rarissimae et nulli certa Iegi obedientes. Alia exempla vid. Supr. S. 26, c. et Var. IV. 5; 55. S. S. I 65.-Mr. 333, s. foedum est mendum pro iv - . S. 44. Nasales 3. zr in dialecto praecipua singulae non inveniuntur, nisi h. l. laudare liceat Niti formis quibusdam pronominalibus; quae quum

inferiori dialecto me iudice attribuendae sint, Solum quod ponere possim exemplum remaciet UO IVar. III, 5. in qua lamen voce utrum M vera sit Scriptura necne, POSthac accuratius investigabimus. ur Sanscriticum non mutatur et saepissime

legitur, utpote quod etiam absorbuerit in

Π aliis consonantibus non associalum nullas patitur in media voce mutationes. Unicum elisionis exemplum est MNI pro VIM Var. II, 5. legitur tameta ViL. 28, 9. etc. rictum Transpositiones nasalium proseruntur qua dam a gram m. Var. IV, 55. S. S. I 65.e i T; Var. IV, Si. S. S. 162. Smm pro N II;

quod si verum est, peccatur Mr. 84. io; denique in sem. Mira pro 'VII. Var. IV, 3o. S. 45. u in media voce pro arbitrio retinetur vel eliditur. Certum est hunc esse usum, qui in libris manuscriptis obtineat; neque ullam haberi

rationem vocalis aut praecedentis aut antecedentis. Ponit quidem S. S. regulam P. 49. in Voce

225쪽

quorum syllaba prima vocalem contineat, a uexceptam, eme optionem. Sed hoc non omnino conseviit cum reg. 45. nisi ponamus, Teg. 45. Praecipi elisionem, reg. autem 47. Permitti tantum in vOCC. Umm . similibusque. Sed ne haec quidem verbis istis continentur. Lah. 40, 9; Ir. 295. II; Ulam sui Vik. 5a, io; Ermnamui

DU ,- a L. 25, 9. io. Saepius tamen eliditur π, quam retinetur, potissimum post vocales longas. Elidi π docet Vararuches II, 2; neCeMariam non dicit elisionem. Vidimus supra π initio ubique in A transire; idem siit etiam post nasalem, ut Huma. Vili. 2I, 4; et initiale hoc π, si in mediate abit, eliditur, prorsus ut N. - pro Ris RUM M. R. I S. 6. etc. In complexibus u nulli hi consistit, sed assimilari solet consonanti antecedenti: g ρο- vid. in D. S. 72. , post T autici re transit mram Min aut in rili u m supr. P. 36 . , quod K in syllabam antecedentem interdum

transilit; vid. Var. I, 5. Imri e mm etc. S. P. II 8. Palatalis habet vim in dentales, quae a T ex ceptae in pala tales abeunt, sis Pro RI, PTO VI, MI pro V, pro in. In abit saepe post δὲ si excipitur ab v. m. ζ i): vid contr. p. 76. FI denique sit Er. mgri pro 'ΠΗΠ. Var I, 5. .

226쪽

His expositis, apparet π Ρrahriticum re vera nulli hi consistere, sed aut in k transire aut in N, si non prorsus evanescit; manescere autem Solet inter duas vocales, et tantum post vocalem aantea, a, i cs. Supr. p. 176. formam induere polost vocalis ἔ et contrahi cum V in Inveniuntur lamen saepius etiam s , etc. Ut uno verbo dicam. ubi noti prorsus abiici potest π, sono sibi proprio privatur et lum in T, tum iu UOCalem transit.

Obiici potest, in formis pari. in nouelisum esse tr. siquidem mutatione in demon- Stretur, U Conservatum esse sub specie T. Scribit sane Vararuches Mom, ritumi II, 16. At observate tamen, oriri posse ex vel sine ope Semivocalis. Nam ex mi in primum sit undesit, mutato π in t ob accentum vid. supr. p. 36O.); in his tr quidem etiam scribitur interdum at sine idonea ratione. Dissolvitur autem i aute x in et posterius elementum abit in T.

Propter accentum autem scribendum est πη da . 'ὶ Unica est vocalis, post quam in V abeat π; post Mnunquam sit et vel hinc consequitur, ut diphthongus ab hoc sermone sit aliena. Solum exemplum Sam- senas minae est M. M. 10, ult. Ulum pro WV m; quae scriptura valde suspecta est. Vid. not. ad p. 14, 4. edit. Bonia. Codices Londd. aliam praebent dictionem.

227쪽

ulium eodem modo explicari possit. Riiii is pro .rium, etiam in hisce participiis nulla impedimur obligatione, quo minus u Elidamus et rimis scri-

Hinc consequitur, ut nullae remaneant voces, a quibus non Possit amoveri U CONSOnans, et Ine- ample ut proferam in medium sententiam, eius sum Opinionis, ut Credam, sonum consonantis ua Prahrita praecipua et Uaurasenica fuisse alienum, O atque loco π Sanscritici aut T aut x dictum suisse, Si non prorsus a consonanti vicina absorberetur vel inter vocales opprimeretur. Quam sententiam si iusto audaciorem dices, cum librariis M inter duas vocales ponere poteris ZI, Si Contractio sit nulla, in ceteris iuxta regulas SV prapositas mutare debebis. Evanuisse sonum y inter duas vocales a. documento est scri Ptura Pro Cm Var. II, ι7. Cf.

, inv

228쪽

emendandum est in Scri plura haec librariis ignota suisse videtur; plerumque PO-

et ab a longo, ut fit in lingua Persica vetusta: vid. de inscrip u. Persepp. p. 3O. Similis, sed diversa lamen est scriptura Umbrica Naharcum n men, si comparas Intinam fluvii Nariis formam si itaque non ost prou, sed insertum Post oppres sum U. Satis frequens est u in dialecto Magadllica, et ad hanc pertinet inserta semivocalis in

S. l46. T remanere solet; interdum permutatur cum M. Var. II, I9. Limilatus tamen est numerus vo-

eum, quae pro T ponunt in dialecto praecipua. in inserioribus omnia r in ex transeunt. Quo sit, ut scribae dialectorum diversorum distinguendi inopes, saepenumero praecipuam Ρrahritam dOnent littera Fr, ubi repudiat sermo; in huiusmodi rebus tutius erit, grammaticos sequi, et gregi ab eis desinito nulla addere vocabula, quam quae constanti usu vel aliis testimoniis ' suum vindicare possint. Hinc salsum credo Et in md pro m Prab. 56, sin .; uidi mii pro ib. 57, i. Inscctus est sermo Κarunae praecipuus vicinia sermocinationis magis depravatae. Sic etiam mi- sit pro Utarii' Mr. Io8, 9. xitF3αέ, pro es φ M. R. O7, 3. et Permulta alia. Menda liaeo in is sis Praesertim sabulis cernuntur. quae varias dialectus frequentant, ut 3Ir. M. R Prob. Elisiones

229쪽

litterae caci inae solitariae, ut pro ' M. R. SO. 4. mendOSae sunt; omittit Ρ. vocabulum.

S. 47.

FI nec mutatur, neque omittitur, at in seco avertit Saepius, ut supra vidimus S. 59, a. tum P, tum g et dentales in X conversas. Elisio tantum est in vocabulis nonnullis usu quotidiano tri

elisionis exempla Certa non enotavi; nam Σαρο PTOriciat s Mr. 1 7, ii. inauditum est, et nescio aurecte enarrarit scitoliastes. Mutatum esse H in g,

nullus credo; neque idonea sunt documenta.

'ὶ Falsa interpretamenta enotare taedet . ut Elu ak. 93, 9. quod non UzI, scd mr est. Supra monui Tot S hodie sono non disserre; g. 39, 2. Hinc nullius Ponderis sunt scripturae S pio i , vel F pro S, ut Rcti. e. IV Lit. 46, 1 l. Contra Mr. 139, 5. Ponitur clium S. S. 162. De mendo S pro U ViL. 6,

10. cf. sup r. ct udd. Ult. 63, 4. Exempla Us recte positi , ut mi Vi Utt. 131, 8. M. R. 9, 2; etc. On-gurore Omitto. T pro T, ut Uit. 106, 3. , memoratu dignum non est. in Bai. 92, 3. 100, ll. legitur murat pro v ' Hirni nam Proprium est vocaluitii in incantatorum ot γοήτων. Vid. M. R. 32, 6. 38, 4. Ulm1 . Eadem forma est Utt. 73, 2. Videtur confusum esse νει cum miri, uti saepius legitur pro in T. Mr. 108, 15; But. q4, 2. etc. S ludere etiam valet, sed ullo sensu. MVS M. M. il9. l2. saluo in scholl. per se 'I. narratur. Disilireo by Coosl

230쪽

, 48. Excepta semivocali π, debilissima Consonantium est N; ceteris cedit Iocum, et i autem sibi assimilat; ulta a. tri Inter vocales saepissime eliditur cs. Var. II, 2. , initio Contra

loCum suum servat; contractioni denique obnoxia est prorsus eodem modo atque V. i. e. POSI VOCalem V. sequente V s. in s. Alia infra de N co iuncto addenda sunt, nunc de M solitario lautum loquimur. Elidendi vel retinendi regulam

Certam assequor nullam: Certum est, ri inter vo

lamen etiam in initio relatiνο cs. p. I96. , Praesertim in rad. cs. Var. IV, G. et mu-m Vi L. 3, 4. Mr. i59, 34; at mmmmmr Rat. 54, 4. Ante x et i rarius eliditur. sunt tamen Exempla, ut Uah. 7i, 2. Inter i et V tamen vix omissum invenies. De a Contrahendo es. S. 26. Samyrasiaranam patitur interdum, in primis post Consonantes, quod huc nondum pertinet, at etiam, licet rarius, inter duas vocales. Exem-Plum Supr. p. 172. Procedit e pro Omissa syllaba u. ut in pro . . essupr. p. 55. Tum Vih. 5, 8. rem ib. 6, 9. Corroborat hanc scripturam P. prioris loco praebet Regula observatur Sanscritica, Pro NI ponitur S nam Sm est pro a pro