Anthologia veterum latinorum epigrammatum editionem Burmannianam digessit et auxit Henricus Meyerus

발행: 1835년

분량: 476페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

81쪽

2. quis puteiri Schol. Horatii, mg. Pithoei. credimus esse deos PScluit. Persit, vulgo. 5. saxat lioc ilistichon priori adnexum legitur in Catal. PetronIi ulli noto editis et apud Grangaeum ad Iuvenal. I, IAE., nec a Varro nuproficisci, sed recens esse demonstravit Willi erus.

Anth. V. 48 et 49. Opus Varronis Atacini, ex quo hi versus sit persunt, Chorographia nppellatur vel Varronis Iter. Prἰor inscripti extat apud Priscianti in T. I. p. Iaa. Κr IlI., quamquam Kretistitis Varro in Orthographia edidit, et in nas. 2 Wiccav. Varro in Cosmographia legitur, cui lectioni Fr. Wiillnerus magis favet quam alteri Chorographiae. Κretilius ipso Orth raphiam pro bona scriptura habuisse videtur, cum alio quoque loco eandem inscriptionem tueatiar, P. 277. , ubi dicit, - - eero in Orthographia. Putachius Chorographia. Ego Ioetioncm edd. retinendam censui. Orthographia enim idem significat, quod chorogrG-phia. - Altera inscriptio, Varronis Der, In Licentii carmino nil Augustinum misit. Poet. lat. T. III. p. 4ao.) invenitur, qui primis sitica inis versibus partem argumenti, quod Chorographia continebat, D ponit. Arcanum Varronis iter scrutando profundimens hebet, adversamque fugit conterrita lucem. Nec mirum: iacet omnis enIm mea cura legendi. te non dinte manum, et consurgero sola Voretur.

Nam simul ut perplexa viri compendia tanti

volvero suasit amor sacrosque attingere sensus,

queis numerum dedit ille tonis mundumque Tonantidisseruit canere et pariles mitare choreas implicuit varia nostrum caligitio P dictus induxitque animo rerum violentia nubem. Inde sgurarum positas in pulvore formas Posco amens, Miasque graves ossendo tenebras;

Gd summiam mirorum causas clarosque meatu

obscuros quorum ille situs per rictilia monarrat. Sie laevi nutans. Ex hoc loco apparet, carmen Varronis obscves Imum suisse, et in descriptione totius mundi, cum terrestris, tum coelestis, versatum ovo, vulgeographiam eocli atquo torriuriam continero. Poetae geographi graeci similo argumentum iam prius tractaverant. Atquo uo bardy. observat ad Dionys. Perieget. p. 5ai., Varronem Chorographiam suam ad Erotri sthenis Memaritim et Geograph Ica composuisse. Plinius vero maior hoc opus Varronis in usum suum convertisse videtur, ut ex indico nia tormia

II hri tertii et quarti constat, ubi Varro Atacinus citatur. Memoriam Victimis Ataelui adumbravit Rubnhonius In EpIst. Crit. P. I99., Postea veriis dorsus framenta illius poetae collegit in Poet. lat. T. IV. li.

82쪽

559 - 588; nuper a Fr. munero commentatio egregῖa da eodem Hrci

QOratim edita est.

1 5. apud MarIum Victorinum Art. gramm. p. x5o5.1. Vidiri Varronem descriptionem suam mundi sic ire titu Isso putat Wemsd., ut aliquem sive deum, sive ho nem divinitus edoctum, fortasso Pythagoram, omnes siderum orbes terrasque luatrantem do iisque disserentem induceret. Talis ergo speculator ad Didit intelligendus est. At fortasse Mercurius enarrator miraculorum coeli in carmine Varronianosuit, si id, quod Bern hardy ad Dionys. Perieg. pag. 5ai. adnotavit, Va ronem carmeu suum ad Eratostlionis Mercurium composuisso ut modo dixi', verum est. In poemate eniam Eratosthenis, quod Mercurius ii scriptus est, Mercurius coelum ascendisae. ibique sonos astrorum musicos suisse admiratus narratur, tum Stellas Constituisse, tum menses primum instituisse et pervidisso siderum cursus, ut Beridiardy in Eratosthenἰeis P. I io. seribit. Cum deinde idem vir doctus l. l. p. I 49. suspicetur, in Hygini sabula I 7. quattuor versus ex Eratosthenis Mercurio, In Iatinum aermonem conversos, asserri

qua Lycaoniae mutariae rem a Dem Noemphae, quam gelido raptam de Dertice Nonacrinoe Oceano prohi3et semper se tinge a Tribs, Gusa suae quod ait quondam succumfere alumnae, non abhorrere videtur a veritato, si quia coniiciat, hos versus ex Vare nis Chorographia esse sumptos. 4. Metilia rates at tumJ Rutgers. Lecti. Ven. c. 3. I. Tollius, Gen. Vossius, Willi nerus. Cons. n. ad Luxor. 4 i. Metitia est: et tum Wo d. ad Licentii carmen us. 7. in Poet. lat. T. III. p. 4ai. Metitia alat: tum ap. M. Victor. Scal. Graevius. 6 - 9. in opp. Bedao T. II. Do temporum ratione, In Glossῖs ad cap. 5a. pag. 155. Od. Hervagian. a. 1565. do Eonis Varro ita dicit: Et qiunque aetheriua zonis accingItur orbis, ac vastant imas hyemes mediamque caloris: sic terrae extremas Inter mediamque coluntur, quam solis valido numquam ut auferat igne. Porro In Salemonis episcopi Constanciensis glossario S. V. zona, et apud

Ndorum de nat. rerum C. Io.

6. et quinqueJ at quinque vulgo, Udor. a quinque Salem. aetheriuri Lidoriis, Beda, Pithoeus prob. B. Add. T. II. p. 697.

aetheriis viligo.

accingit J incingitur Tollius.

7. ac Mastant at Maatani ex Bedao edit. Colon. a. 16I7. estatur. 9, qua solist quam solis Madido nunquam ris auxerat igne Isid rus. quani solis Malido numquam Mis auferat igne Pithoeus. quam so- lia Malido numquam adserat ignes Salomonis Glo M. Legendum est ry a solisqDalido numquam' νis alterat igne. Scaligeri, enim lectio, quae in contextu legitur, nimis a mas. discedit. Viit erus tres coniectura.

M. T. I. - δ

83쪽

proponit: qua aina νHIM y quam aestu feroeat ignia aut quas solis

νadido numquam aestu Orreat ignis aut quaa solis valido numquam ardore atterae ignis.1Ο - 12. v. Priscianum T. I. p. Iaa. M. o. et sideraJ ae aidem vulgo. Ia. Oceani - Neptuno I maro, quod totum terrao orbem ambIL Oceanus dieitur, mare vero internum alvo mediterraneum Neptunus. CLUossius ad Catullum p. 76. Nec aliter Graeci ποντον opponunt ev DMανω. Dionys. Perleget. v. I. ibique Beritharily P. 5a . Oceanus et Neptunus diversa sunt numina variasque Provincias curant. Aliter W

kes. ad Lucret. V, 56., qui corrigite Exporrec ta iacet reli r fitiis extima fueruorea no interior Neptuni cingisur ora. -Nihil verius. Libri Deeam et Neptuno. Non IIquet. 15. ap. Priscian. T. I. p. 327. Melit. et Charisium p. 45 et III. Put. eingi uri elauditur vulgo. Ad ringitur intelligitur Africa a Bu

manno. Inter II et II versum Dagmentum novi versus Vulgo Iegitur Via . . . . Eurrea . . , quod omisi, Cum nullum eius vestigium sIt relictum

iii Kretilii editione.

14 17. Cum Scaliger Ioeum non Indicasset, undo hos versus Excerpserat, nec Burmamus, mee Weresdorsus eum Inventro poterant. Neque linero explorare eos contigit. Quod causa fuit, cur indignos e Varrone, ei quo abiudicandos esse diceret. Sed nescio an temere tu si

carit. Versus enim, licet corrupti, pulcherrimi sunt. Quid multa Iliquattuor versus in Mailiatrii Corpore Poetarum P. I 483. atquo In Collectiono Pisaurensi G. IV. p. 5M.) inter Pacuvii fragmenta legimtur. Omnioomo oceano mperion fulgurat euro, Arrepto plaustro Boreas bacchatur Meno, vesperio Zepho m. sed Orion DoLitur austrG Do acriqua noto vaga Cynthia proruis titio In .Collectione Pisaurensi additur, hos versus ex Diomedis libro III. ex cerptos esse. Ecce, quomodo in edit. Putachii pag. 498. prorsus aliter

scribuntur:

Vocatis eunt Oersus, qui alte producta loeuisens sonantibus 1Dω-ris unioerscim dictionem illustrans, ut est IIIum Paeonia non meo oceano perion fulgurat Evio, Arcto plaustro Boreas bacchatur rheno i Hesperio Zephyro orion Disse austro. ua antonio Maga e Mira proniae Guat V. IIIo locus praesens auxilium Lindemanni exspecta e InterIm eontieero licet, Scaligerum, alvo ingenio sivo codicibus fretum, hos versus Vorroni Atacino vindicasse.

84쪽

ia. 1577. Bumannua haec fragmenta non addidit, verum Weresdorsus. Indiea non minori Scaliger ad Propertiiun p. z56. ed. Commet. Rullinenius Epist. crit. II. P. aoo. - radica non magnum magna margo in arbore crescit arundo Isidores Basil. Indica non magna mi nus arbore erescit arundo Vossius, 'ver dors. radica non segna ni mis arbore er. a. Areualus, Lindemannus. - Do potu dulci, qui ex radi-eibus calamorum Indicorum premitur, quos alii cum arundine saccharitia confuderunt, multos Iocos congeasit Be ardy ad Dionys. Perleg. v. IIa7.19. illius ri ititus et Isidorus Basil. Sed Areualus et Lind. o dant. ao. contenderet V sius. concedere Isid. Basil. et Ipsa novissima edico. Dulai qui nequeat succo concedere mellis dorsus. α1. Adieci hoc hemistichium ex Festo v. rutum p. 5OI. ed. 1595. Tutum frequenter dici ur maxime. Varro in Europae Tutum sub aede I uissen t. Nam huius carminis partes Europam Gellius N. Λ. . , Asiam Charisius P. 144. citat Varronem in Asia , Libyam suisso arbitror, quod Ruhithenius quoque in Epist. Crit. II. p. a . intelligero

videtur. - tum pro tuto dictum.

aa. Philargyrius ad Virg. Georg. III, 375. citat Varro Atacinus: Tela feris Libe, quod ex chorographia Asricae sumtum putat 1 -- dorsus. Aliter R in. , qui his verbis locum in libris do Argonautis

assignat.

a5. ap. Servium ad Virg. Ge. II, 4o4. Sed, ex quo sIt libro

versus decerptus, incertum est. Willinerus elegiis Varronis inseruit. 24 - 5o. ap. Servium ad Virg. Ge. I, 575. Hos versus primus In Chorographia collocavit mill nerus, quem secutus sum. Cum enim ex Diosemiis Arati ao9 - a I et aaa - aa5 in latinum sermonem conversi sint, conicestrat RQnhenius in Epist. Crit. p. a , Arati quoquo carmen Varronem latino interpretatum esse, ac seorsum edidisse. Id verum raso negat Willineres. Wemsdorfius autem ex libro VarronIs, quem libros Naseatia inscripserit, eos sumtos dicit. Sed haec quoquo opinio a Uuunero impugnatur, qui Varronem Atacinum carmen sub illo nomine edidisso negat, librumquo, eui erat index libri naMatis, prosaico Fermone compositum, et ab altero Varrone Reatino scriptum censet.

85쪽

HEt, ut A. Lang Ius In VIndiciis uag. rom. p. 8. demonstrat et Uei chori. in Poet. lat. Reliq. p.

a. nam PoPutari nam popuIua etiam Miso me lacrumaeua eat a ugo.

th. m. 247. ex Mamalis Epigr. lib. XL ar. a. GlaphFren J Glaphyro, scortum celeberrimum, do quo Dio Cassius XLIX, 3 a. Antoniust triumvis. a. Tu iaJ uxor Antoni I. S. si ari si me ed. SchreveI. Bra1liust procurator AntoniI, AugustI adversarius acerrimus. Cons. AppIan. B. Civ. V I9. Rutgers. Var. Lecti. p. 177. 5. quid, ad quid, quod ed. Schrevet. νisa - ipsaJ ablativi sunt. Mentula potior mihi est quam ipsa

vita Sic pugnae Periculum atque mortem sustinere malo quam te s luero l6. signa ea nan I i. e. Incipiamus proelium, da signum pugnac. B. Interpretatur signa recePtui canant, quod vere inprobat ou ens. In Nocti. Haganis P. IOI.

th. I. 55. Versus Galliambicos servavIt DIomedes p. 5I4. et Atilius Fortunatianus P. 277. I. ades, inqui J Santenius ad Terensanum p. 58o. - des huc, ades inbebe, dea montigena dea Vulgo. Ades, inquit, o Cybeiae, fera montium dea Bothius Poet. Scen. T. V. P. I. p. 273. - Nach. In Sehod. t. p. 23: Ades, inquit, O hera fera montium dea. bebel CFbela m3. Hei ii, quod solsum est, ut Santonius p. 379.

docet; nam, ubicumque secunda huius vocIa producenda est, scribitur bebe. Grotius reserente PorIrimpio in Biblioth. erit. nova T. IV. P. 175. emendavit: Ades, inquit, o Cybem, fera, montisaga dea. a. ades eri Santen. ad Torontian. p. 38 I. et Both. I. I. - ma Xmpano sonanti quatσ sex. caput vulgo. Crotius ibidem adnotavit: legendum est Ades et sonante υ ano, imo VPano; nam pro Iambo est tribraehys anto incisIonem. Sie apud Catullum TFpanum tubam CF- belle. - Wahes. ad Lueret. II. 618. legit:

Ades hue, ades, Cybebe dea, montigena dea; me, ano tonanti qua te sexibiti eaput. Cons. Nobbius do versu Galliambico. Duiliaco by Cooste

86쪽

Arist. Π. α24. IsIdorus Origg. XU , 5a. ed. 1577. p. 479. Tinius purus eat, primum in Bilhinia staricatus, quam olim tinam

Moeasant. Haecus: Lugente mea Mila, nec amaragdos be-ν illos qua mi Flacce, nec nitent ea per candi da margaritas quaero, nec cor it na Ita quos Tinica Iima margoὶ me perpo Iibit anulus nec Iaspius capillus. In. aliis quoquo edd. Isidori coiiupto hi holi locasyllabi leguntur, et extant coniecturae do liῖsversibus virorum doctorum XV, quas legas apud B.; maioris cariniuis ad Horat Ium absentem scripti fragmentum esse B. adnotavit. a. meentes, mea J Elegi nam recensionem, quao Proxim .a nass. decedit: nequo ea nova est, In Mevali enim oditione eamdem legi vidoo, quam Lindemannus quoquo secutus eat. Lugent, O mea rita, is mura ua, ines lias quoque, Flacce, nec nitent Nuper, cand rinrita, quaerri Nec, quos Thy nica limo perpoliseu Gellos nec ravios lapillos, vulgo. Walperga in Prooemio ad Epistolam voratii p. 4. Douetae emendationem horum versuum, qui in omnibus cum recepta Convenit,ti; si quod in primo vorsu tagens te, maea legit, a mss. Taurineusibi is confiniari dicit. Ipso pro Itigena te legit legens ta l. o. versus tuos, totumquo carmen salso Maecenati tribui putat. Ac revera, si quaeres, quis hos hende syllabos ei tribuoxit, invenies, non ab Isidoro, verum' ab editoribus tantum Catalectorum id esse factum. Sed conveniunt quam maxime eius ingenio et moribus, ac simillimi sunt iis, qui Procino a

th. m. 149. ex Senecao epist. 1 I. Versus Priapeii, quos T repi ex SantonIo ad Terentian. p. 57m Maecenas parieti sacelli in hosetis Esquilinis Priapei hos versus itincripsit. a. tuber adstrue gibberumi tuberi a latrue gibberem Heius. Santon. gibberum extans et eminens interpretatur Nouius P. 452.4. aa aedecimi non erat propter originem est indoiam Priapei dactyliciam, quod duci tua prima ultimi Meraua ae LUrium ostenderet. Miteus

87쪽

7. corniger hos etc.ὶ sic mss. corrupte. Corauger Aaud aries humilis, sed maxima taurus Burm. Corniger hos aries tumulos et maxima taurus Piersonus Add. Burm. T. II. p. 7o5. Corniger mi aries humilis et maxima laurus Victima sacrato linguet honore focos, ita uti lingas Minius Deos, Silligius in Iahesi Anii. IDI. F. II. p. zo I. Wagitems adnotavit: , n Burm. emendatione friget epitheton eorniger, alienum a re extenuanda. Lllud tamen hos humi Iea a aerato 3 foeos ferri Mix potest. At Corniger hos aries humiles et maxima taurua Metima saerato tinguet honore focos, ut IIeinato placuit, equidem probo. Baitoriis construit Corniger aries, humilis Mictima, et taurus, maxima victIma hos focos saerato Aonore tinguet. 9. tibi, dea, MersicoloribusJ Holns. Burin. Valescen . ad Eur. Hipp. V. 1268. - tibi aut mille eoloribus alas ms. V s.

Anth. II. M. ex Catalectis Virgilii. octavIum eumdem esse, quem 'Inter amicos suos Horatius nominat in Serm. I. IO, 8a., contra Burmannum tu lenter dolandit Wei chere. Poet. Iat. Reliq. P. II 9 sq.' 1. OetaoiJ optaνie ms. Vosa. a. ahi an Iloynius. an quae Dicuntur nimio poeula ducta mero B. dural dira Oudendorp., ducta Ηeins. i. e. hausta, ut Martiat. HI, 22. Summa Menenum potione duxiιti. - a nimio Pocuti dura mero Weberus in Com. Poet. quod placet. 'S. Mobis aιJ mortis sed Iacobsius Spec. Emendati. p. 99. nobiscum θα ear Ieti Flessier. in Ialin. Ann. 18SI. F. II. p. Io I. nulla tamen eu*a est illis vel non ita; si culpa est illis Wagnerus. Seesiger hunc versum octavo subiunxit. Mobiscum si eat culpabili in. Voss. Vos cur, si cu*a esl, bmiliap V. D. i. e. Octavius mortuus est, quia ni Mum bibit: cur ergo vos amplius bibetis, si id mortem provocat

dicit, Iovem pluvium nocto regnare, die vero Augustum, lucem terris reddentem. Totam do hoc disticho et quaternis istis hemistichiis narrationem Ineptum grammatici seu monachi commentum esse puta. Ileyesus. Walperga quoque In Praefat. Epistolaae Horatii ad Augustum P. I a. hos versua omnea Virgilio prorsus indignos esso dicit.

88쪽

ri redeunt at mans aerenat B. Prob. Oudendorp. redeunt speeta acula mane Malig. redeunt ad ms εerena m. Thu. 8ori. a. dirisum i. cum Ioseri commians imp. cum I. C. agis ms. LeI- deiis. Dioidera cum aliquo a Plauto Stich. V. 4, 15. dieituri faetum ego teeum Me dirido. Senec. Epist. 24. Hunc Usum diem eum mortecisidimus. - Communem imp. cum L. C.' agis ms. Thu.

haberi hialet Scalig. -Anili. II. 69. ex Donati Vita Virgilii c. a . Carmen ex pentametris constat ut Anui. H. D. . 89. Anth. IL α4a. ox Catalectis virgilii. Apud Quintisiamim VIII. 3,α8. Iambici se ontes. Recepi ex Wagneri recensione ast T. IV. Virgilii pag. 5M. Aliter IIuschkius:

Corinthiorum amator Iste vorborum, Isto isto rhetor: namque quatinus totus

Thucydides Britannus, Attico febris, Tau Gallicum, min, al, sit, im malo sicilit, ' 'ista omnia ista verba miscuit fratrI. Niter vulgo: Corinthiorum amator Isto verbo Iste isto rhetor: namquo quatenus totus ThucydIdes tyrannus Atticae febris Tau Galli eum spInae ipsemet malo inisIt. Ista omnia, ista verba mIscuit fratri. v. 5. Mul in Turicensi eod. Quintil. Iegitur tau galiseum Π i. e. enim) et apinae meselliisi . Cons. Addenda Wagneri ad Catalecta p. 599. Tuu GH eum minet prosinet mala illisit ras. Voss. Abstinui ab hoc epigrammato post, doctam curas Humhiorum ac Derorum, quorum uterque multa praestitit, eui hic quoque, ut cum Quintiliano dicam, inter virtutea grammatici habebitur, aliqua ne3cire.

th. Π. I45. in Catalectis Virgilἱ1. Scazontes. I. ite, M. am IIaet wagnorus. iste hinc inanes ite rectorem ma mpulti ms. Heimst. ite hinc inanes rhetorum manipia vulgo corrupte. a. infata rore noni in ta n. . . non ms. VOSMνerbal mss. Wamerus. turba ex coni. Solig. Vulgo. S. et νοδ etc.J viago, nec aliter Wagnerma. 'et Mos Aelisee Tamu liqua Varroque Is. Vossina inprobanis Se adero in Emenidari. Praes. P. XXXIV. - ΛRutius Silus a Suetonio de inlar. rhfit. c. 6. memoratur. Do ArquIuo nihiI constat. Sud quomodo Silus primam syllabam brevem habeat, nescio. . .

89쪽

Anth. III. I42. 1. Arretinet arietine ms. Voss. Surrentine Seliraderus Add. T. V. P. 74o. Abietine m s. Thu. 7 I. decoratri l. e. Iu magno honore suisti, dum in abaco patrum eras. menala decor ante paternis Scal. a. iante manum mediciJ Grouov. ante man medici ms. Ante Maii medici vulgo. an e manus medici m. Thum. 8O69 ct 8O71. Antequam 'medici manus te attigit, salvus eras.

Anth. m. 248. ex Catalectis Virgilii. ,

a. Milieed si Iieet in. Voss. a. PutusJ inest quaedam lasciviae et obscaenitatis notio, quae in Puero, etsi hoc vocabulum idem proprio alguificat, abest. . 5. Praee. M i. o. artis metricae: putua enim prima Ionga dicitur. α WHeheri. Poet. Iat. Reliq. P. II 9.

Anth. III. α49. ex Catalecsis Virgilii. Virgilio a NIA-Ho quoquo

vindicatur in IIIst. Boni. T. I. p. 2M. a. Ss roniri Sironis in. V s. Scironia vulgo. a. tum quoqueJ Schrader. Emendat. P. Sa. tu quoque vulgo. alaguoque n. ad T. I. p. 568.4. tristiusJ trilius ma. V M. 5. commendri commendo primisque patrem. tu eris tui M. q. f. quo a C. p. ma. V a.

Anth. m. aSo. ex Catiaoctia Virgilii. 1. DeliaJ Delia saepe tibi vimit, sed, Tucca, ridem . . Non licet. occuli ur limine clausa Miri. . Desia saepe tibi Oenit, seque adhuc mihi. namque Si oecu Iur, longe edt, favere quod nequeaa.

90쪽

Recopi epigramma ex Donati Vita VIroIII c. 7. Poet am puer a huc auspicatus, in ResisIam ludi soadiatoriij magistrum, ob infamiam Iatrociniorum eoopertum Iapidibus, distichon fecit. Cur vocab. Hadia- . torii interpolatum esse putem, ex Phocae Vita Virgilii va. 4 I. apparetr m Biatasta rudem lingua titubante receptum Datituit Primum, quem nox armabat, in umbris Grassari solitum: crimen doctrina tegebat. Nox patefacta viri pressa est audacia saxis. Ineidit titulam tu nis, quo Pignora Matis Edidit. Auspiciis sustecit poena magistri.

Anth. V. 198. ex Donati Vita Virgilii c. 14. V. Milater Natarie ten voti Neapol und Sicil. p. 4I. Nomenstem Reiae in Italien T. I. P. IIo - III. - In ms. Thumeo inscribitur Epitaphium Virgilii, quod sibi ipse moriena fecerat.

100.

G. Π. 125. ex Catalectis Virgilii. - In Pompeium Magnum aut in Mithridatem regem dictum epigramma putat Scaliger; in Mithridatem Disitir orale

SEARCH

MENU NAVIGATION