Cursus theologicus ad usum Tyronum elucubratus, & in quotidianis prælectionibus a R.P. Dominico Viva S.J. sacrae theologiae professore suis auditoribus traditus ... in lucem publicam editus a D. Ignatio Viva auctoris nepote. Pars prima octava De fide

발행: 1716년

분량: 404페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

391쪽

am intra genus iuum sitsciperegradualitatem, atque adeonia, opponi actum fidei sivernaturalis cum suo falsificativo,quimaelum scientiae flaturalis cum suo. Quod si supponatur,xMetaphysicis,necessitatem metaphyncam consistere in indivisibili,adhuc dicendum , certitudinem objectivam in hisce actibus ellis inaequalem per hoc vid licet,jubd essentialis infallibilitas in actu fidei oriatur mipsa persectione actus,in actu vero scientiae oriatur ex obis octo: si velimus, Omnipotentiam esse unicam mei physicam necessitatem omnium necellariorum, iosi, bilitatem ebulamine cessitatem omnium possibilium,ae impossibilitatem onmium impossibilium,adhuc physica exigentia sui verificativi in Aufidei est Faestantior ;atque adeb major est certitudo. XIV. Habitus fidei probabilius' quam infunditur anteGratia infusionem,quamvis non semper, amissaGr tia,deperdatur.TamAngeli Quam daemones instructi fue runt in via habitu fidei per se insuso eo tamen carent in

termino carent etiam Beati, ac damnati omnes, non tamen Animae purgantes, per liuodvis moriale directe rostfciens Objectum sis ale fidei,expellitur Ex se quem

tione ac uu.n fidei supernaturalium intenditur habitus mdei insusus,necnon aliae virtutes, quae Gratiam comitan- turrex hac tamen habituum intentione nulla consirgit focilitas ad consimis actus eliciendo it abitus verbo frequentatione actuum supernaturalium fidei . aut alterius virtutis acquisitus, qui ad actus consiliriles facilitatinoi est supernaturalis, sed mese natura lis.

XV. Haereticus carens habituside infuse, dum cule biliter discredit unum mysteinum , non potest alter in recedere fide Theologica impliciter dicta,quae sit fides ex toto corde:potest inmm alterum credere fide divinarim, persecta,quaelieet non imperetur a voluntate captivina intelleistum in obsequium prima Veritatis in omnibus, quaesumenterapparent revelata , adhuc inmen

392쪽

probabilius est supernaturalis.Et universim potest volutistas ex motivo universiali prosequi unum objectum mat riale, non aliud, atque adeo ex motivo communi, V.g.gehennae unum mortale detestari, non aliud.

XVI. Spei Theologicae formale objectum est Deus ut

bonum summum nostrum,di ut auxilians; adeo ut bonitas Dei respectiva respondeat formali ii desiderii, virtus vero Dei auriliatrix respondeat semitilitati erectionis nimi,seu conatus adversus arduitatem in spei actu involutam Hinc spe Theologicie obiectum non est seu forni lis nostra Beatitudo, sed etiam, 'uidem principalitis, objectiva, ut propterea Deus tanquam Armale simul, materiale obiectum ad hanc virtutem pertineat, non ciis ac ad alias virtutes theologales. Ita movetur spei actus ratione conatus, queor imbibit, ab Attributo Fidelitatis Ma divini l smissionibus , ut moveri etiam inuit bAttributis sericordiae, Pietatis, ac liberalitatis, ut pr pte ea bona etiam non promula possint esse materiale o

peium spei Theologicae.

XVII. Cum revesatione damnationis, Meum actu fidei certissimo de Matitudine n consequenda conjungi potest divinitus,tum potentia ad sperandam Beatitudinem tum ipse actus spei, dummodo Revelatio sicin posteriori natura jactus liberos versantes circa spei objectum. Q od ii revelavio damnationis antecedat, Mad huiusmodi actus dirigat, nullatenus potetit Beatitudo sperari,quin tamen propterea licite possit tunc consurgere desperauri, ac efficax nolit adhibendi media ad illam consequendam.Quod diximus de revelatione obscura,dicimusetiam de cognitione evidenti saturae damnationis, quae pariter est incommissibilis con spe beatitudinis, si antecedentor

praehiceat.

XVIII. Hinc non fertinet ad objed tam materiale spei Theologicae bonum mera conditionale futurum, nisi et

393쪽

D. Fido,, charitate. 3rum sicut nec umemus malum,quod non apparet imminere,& solum est conditionale futurum; siquidem expectatio, seu cissiderimminicax, quod imbibit spes, pugnat cum certitudine non suturitionis boni, nec erectio animi , conatus adversus didicultates in prosecutione boni o currentes poteritesse prudeqs, prout requiritur ad actum spei praesertim Theologicae, ii bomina non possit prud iter judicari futurum. num ad beatitudinem conducens, si in ordine ad illam ametur, rari potest spe Theologi. cai sectis vero si ad illam non conducat, aut non a turinordine ad illam. Aliena tamen Beatitudo inquantum ahenanon est obiectum materiale spei Theologicae P

test sperari bonum, quod ipsi spes actui existit,quamvis

non se rigorose futurum Potestque sperari bonum ar' chnim cute siturum atque adeo sperare Beatitudinem potest is, cui facta est revelatio propriae praedestinationis, ut potest dimnationem timere, qui certam habet notitiam sita reprobationis. XIX. Spes certitudinem suam habet participative a Lia, quatenus certitudinem continet certitudini fides consentaneam, Subjectivam scilicet,& Objectivam sicut Gram citra ullam formidinem voluntatis speramus beatitu dinis consecutionem, si per nos non steterit, praeserendo motivum spei motivis omnibus in contrarium, ita infallibiliter sub eadem hypothesi beatitudo sperata erit consequenda. Spes habitinalis non est Beati deneganda, nec si Christo Domino, qui potuit corporis glorificationem , quamvis certὶ futuram, sperare de gloria essentiali gaudere potest gaudio ad simi habitum pertinentes: sicut enim gaudium de BonitateDei absoluta promanat ab habitu Charitatis, ita Gaudium de Dei bonitate respectiva

promana ab habitu sis Theologalis. Admittimus etiam in animabus Purg tori spem tabit lea , dea, tualem inon tamen in damnatis.

XX. Objectum serui te Charitatis est Bonitas Dei ab.

394쪽

sso sese pro gηata. situ nommeautem nitatisnon venit suus omium divinarum persectionurn, sed quaelibet etiam Divina perinis , sive essentialis ea sis, sive per sensis, sive Aurib talis; quaelibet enim seorsim sumpti, ac praescindendo ab aliis, potest achii Charitatis Theologalis diligi vi ad eum demipectare, tanquam formale simul objectum, &

teriale Actus Charitatis invia libere profluens vi cognutionisaenigmaticae Dei, specie dissert abaetii Charitatis in Patria procedente inellictabili era Dei vilione intiuii-vnesto idem numero sit habitus Charitatisin utroque statu in ipstanti, tuo praeceptum urget, non potest habitus Charitatis in actum influere citra eversionem liber Metis, citra mutuam prioritatem inter ctum,& habitum; Neuter autem scopulus declinatur, etiam praesidio sciemtiae mediae, sive dicanist, quM in posteliori ad scientiam mediam de actusub auxilio indifferenti conseratur pro statu absoluto habitsis incompossibilis cumpeccato, qui vice auxilii influat, sive dicatur, quia in posteriori ad ui. tiam mediam actu stib habitu de se compossibilicum omissione actiis in sensu diviso a praecepto, supera, datur pro stari absoluto prae tum Per quoscunquia eius uirtutum infusarum etiam habitu renvisiores intemditur in justo Charitas una cum Gratia, ac reliquis viri tibus, Rhabetur speciale haeritum Gloriaecondimini Denique Charitas virtutum omnium praestantissima est ininsui inrisenore moris, sedetiam in linea rhirium.

395쪽

RERUM NOTA Bl Llia M.

Quae in hac Quarta Parte

m HI DAE, SPE, E CHARITATE

Continenturi

Peisnus Numerus designatii putationem Secundus Gyaestionem , Tertius

Numerum Margrnalem.

inuvocatione uti non licet citra causam rationabilem L. 2. a 3. Nunquam aequi vocatione presse dicta usus est Christus Dominus , quae scilicet habeat sensum obvium falsum obscurum Verunx.

Amor charitatis in Patria specie differt ab amore viae. Amor liber in instanti praecepti non potest profluere ab habitu Charitatis. 6. a. 13. Neque praelidio scientiae mediae salvatur libertas talis amoris. 6. g. 7. Laab inter actum amoris, ct habitum Charitatis daretur mutua

causalitas. 6. 2, 3 . . .

Amphibologia. V. Restrictio mentatis,4 Eouivocatio. Anaiyiis fidei quomodo habeaturi, a Nequit fides ultimathre ivi in lumen Fidei,sive actuale,sive habituale Sed debet unicὸ resolvi in ipsam revelationem exercithrevelariten deipsam. Signa credibilitatis, Auctoritas humana Ecclesiae sunt motiovum extrinsecum ad fidem , seu motivum ad volem dum credere; sicut metus gehennae est motivum e trinsecum ad actum Contritisnil L . Auctoa

396쪽

Auctoritas huin ana Ecclesiae praerequiritur ad assensum fidei pernaodum proponentis , ct applicantis motivum, non per modum probantis. 3. 4. S. Idemque

Dominus. 4. I. B eatitudo sperari potest ab eo, cui facta est revelatio suae damnationis , dummodo revelatio ista consequatur ad actus voluntatis versantes circa objectum spei.I. 3.3Secus vero ii antecedato a D

Ensurae Theologicae quaenam sinita. s. I Certitudo maiore in actu fidei supernaturalis quam iri actu scientiae naturalis 3 4 6 Potest quippe una necessitas metaphysica esse major alia , unde oppositio contradictoria non consistit in indivisibili. Certitudo Spei a fide participatur, unde consimilem habet uterque actus Fidei,ac Spei certitudinem,tam lata

, iectivam, quam objectivam a.

haritas est virtutum omnium praestantissima, non tum in genere moris, sed etiam in genere physico. a. Eius objectum formale primarium est Deus Qecundarium vero est proximus, cui bonum volumus propter Deum dilectum. 61.LL Dei autem bonitas absoluta, sive identificata cum natura, sive cum quocunque alio divino Attributo est objeetum formale

charitatis. 6. I,

Charitatis amor invia specie differt ab amore patriae. Charitatis habitus augetur per quoscunque actus, etiam habitu ipso remissiores. 6. Christus D nunquam usus est aequivocatione stricti dicta, quae scilicet haberet sensum obvium falsum,cto,scurum verum Nec restrictione mentali non pura. . 2. 22. Eius oratio in horto annectebatur Spei. .c9.

Concluso Theologica V objectum materiale fidei ira Theologica Conclusio. Conclusio falsa non est supernaturalis, quamvis aliqua ex praemissis it supernaturalis , ab ea quippe causa per accidens, non per se Cono

397쪽

Conclusio quandonam poterit esse certior praemissis. Conditio in quonam discriminetur a ratione formali Hemotivo intrinseco ad c redendum Q. α I. g. 3 l. Credere quis potest existentiain solis, queni videt, in obsequium amici id attestantis I 3 2. Credere potest Haereticus fide Divina imperia, ha, etiam supernaturali , inimmmIstoriumidum imul alterutra distrodit 41i 7

J Emonstratio haberi potest tam per causam realem, quam per causam intentionalem, hoc est percati simvcritatis, seu assiensibilitatis, atque adeo etiam peresse . tum, seu quasi effectum, mediatum DPl Demonstratio Quia, seu posterioristica includit etiam demonstrationem per reductionem ad impossibile, de per effectumn odiatum Desperatio nequit esse de bono cert futuro. Desperare licite non potest,qui non potest beatitudinem spςrare i. De iis potest effundere actum erroris speculativum do potentia, traordinaria,necnon habitum erroris mo habitum vitiosum i in Potest etiam patrare miraculum in comprobationem alii, non tamen in prae- senti providentia. 2. Deus mentiri non potes ne de potentia quidem extraordinaria. Num possit aliquando aequivocatio. nibus uti s. Discursus tum virtuali , tum etiam formalis non repu-

Dolor de uno peccato ex motivo urtiversali non universaliter attacto stare potest cum ςQmplacetntia Masio.

ECclesiae auctoritas non est motivum partula fidei.

Ecclesiae definitio rela . ad aliquam veritatem de fide

credendam, supponit revelatiQRem olIm fact a M. A. d. i.

Erecti, nimiis Spe quid sit Erroris actum in maletriis κculativa potest Deus insun- uere de potentia cura dii ia, qtan vi H ubium '

398쪽

errorem reflexum, quod scilicet ipse revelaverit ali quid falsum in materia speeulativa. v. a. S. E ipectatio boniquid importet to. 2. 7.

NAellitas, quam experimur post frequentato amissu- Dernaturales ad eosdem repetendosic linam caΡΩ:.trit buenda iit Fidelitas ingreditur objectum formale fidei in locutionibus promitariis, non tamen constantia in locutionibus decretoriis. i. i. i ridet formaIe obiectum non est Dei dominium obligans nos adcredenduin meque umon fidei, sed in locini bibus assertoriis est Prima Veritas in cognoscendo, scdicendo, unde non possit falli, neque fallere , in pro mistariis vero praeter complexum Sapientiae, Ieracitatis requiricti etiana Fidelitas i5. Fidei analysis quomodo liaberiiri; Analyti fidei. fides per modum Conclusionis erga mysterium fert dem per modum principii erga Priman Yςcitatς vela tem L. M. Fidei actus potest esse formaliter disturiavu Fidei in fallibilitas babetur tum ex motivo infallibit, Primae veritatis revelantis,tum tiam e princirio pernaturali adactum influente. i q. 7. Fidei actus, si sit super naturalis , est verus essentialite '

ides certitudinem habet subiectivam, ei firmitatem adhaesionis majorem , quam actus scienti: p. Necnon cercitudinem obiectivam,seu in fallibilitat n3.3. 6. 2. In quoriana sensu dicitur, quod fide certior sit,

quam scientia ex parte causis sed minus cςrta ex parto sublecti' . . O.

Fidei assensius praerequirit judicium evident, evidentia saItem respectiva , de credibilitatς mysterii. . . MIudicium hoc speculativum eli naturale , judicium vero practicum consurgens ex illo speculativo, de dictant hic vi nunc esse credendum est superuatural i Plures actus adride assensum concurrunt,alii

naturales, alii PDernaturales i. 4. 13.

399쪽

ridet actus domponi potest in eodein intellectu euh 'ctu scientiae, etiam initi itivae ct experimentalis de eodem objecto nec non cum actu scientiae instita. . g. . Cum Visione beata solum divinith componi potest y 3 4. Potest idem indivisibilis actus esse simul fidei divini in hunetanae, scientiae ct opinionis 3 4 6. Fides cum evidentia in At testante dari posset, u alicui enset obstura Divitia veracitas , aut connexio Divinae veracitatis cum objecto revelato secus est impossibilis Fidei Habitus hon influit in actus fidei, qui sint evidemtes b evidentiam attestantis 3 Fides lati dicta non sufficit ad iustificatibnem . . s. i: Fides ad salutem necessaria debet esse intrinsec , α uoad substantiam supernaturalis. s. ei actus relat ad aliqua mysteria est necessarius necessitate medii in adultis,relate ad alia vero est neeest rius tantuni necessitate praecepti. I. s. i.

HOAbitus per se infusi non dant facilδ,όsse, nec prodiia

euntur ab actibus physich, sed meritorii. . z. Non dantur habitus supernaturale pex accidens infusi, qui acquirautur frequentatione actuum supernaturalium. Ee dent facilesposse. 4. 2 3 . . Habitus infusi requisiti adcreae nclum sunt tres, nimirum Habitus fidei. Habitus eredulitatis , seu piae assim. ctionis ad credendum influens in voluntatem creden-ssi,&Habitus insuens in judicium practicum dictan. hic. nunc esse credendum. 3. 12. m. Habitus fidei solum influit iii actus fidei obscuros. g. g. Iς. Non infunditur in priori ad gratiam in eo,qui suscipiebaetismum cum fictione; sicut nec infunditur habitus spei, etiamsi cHaraae infiindat ires Remanent tamen ex divina misericcirdia tion ex natae'arei, hu- iii odi habitus in eo, qui peccat, ut possit in grati alii redire , dumisodo non peccet peceato iisdem opposi Remanetque pariter habitus piae affectioni, creciendum S prudentiae supernaturalis specialis influens in judicium dictans hic , iunc esse crede

dum. 4. . 1 I.

400쪽

sui conditione. 4. 1. 3. Ea tamen ciaretarda mo. ies, ac

damnati,necnon eati,ct 1 fortiori Christus D non vero animae purgantes Caret pariter ea haereticus,ct quilibet inhdelis . . . 'Halarius Spei eliis Beatis. s. s. r. Necnon in Christo o. Habitus Charitatis augetur per quo sicunque actus , et iam ipso habitu remissiores. vii Non influit in a. ctum amoris in instanti praecepti. 6. 2I 3. Habitum erroris , necnon habitum vitiosum potest Deus infundere de potentia extraordinaria . q. Haereticus culpabiliter non credens unum mysterium potest simul aliud credere ade Divina,ac.supernaturali,imperfecta tamen, α quae non liteX toto corde. .

LEgis promtiIgatio num sit mera conditio ad ostia

gandum' i 'Locutio materialis in aliquo rarissimo casu est licita, ct depuratur mendacio,puta ad custodiendum sigillum Sacramentale Laia 32. Lumen fidei sive actuale , ve habituale non est motμVum ad credendum L . . Ejus talanen influxus red-.dit infallibilem actum fidei . . . t Iliada nobis non discernitur , tiod delirabant Haeretici Τheodidacti, hoc est a Deo docti,qui fidem resolvebant in spiritum privatum,seu in Spu itus Salacti instinctum. 1 . s. Lumenride in quonam disserat aluimine naturali , itumine Gloriae 4. 6. M. λη Endacium est omnino impossibile Deo, Ed Creaturae' rationali prorsus illicitum , ct nullatenus cohon stabile. .a .is. Idemque dicendum de Restrictione pia ramentali,quippὶ quae menclacium Involvit t. 2.224Miraculum patrari potest a Deo in comprobationem falsi. i. a 32. Nonnamen in praesenti providentia, innua est veluti verbum externum Dei, ac figithim essentialiter dependensa Divina locutione interna A, 31 Natura sua inu aculum habet coimprobare mini

SEARCH

MENU NAVIGATION