장음표시 사용
441쪽
A C A D E MI AE HISTORTA. IV. o f
idera elegit: librae 16 in pulverem contusae leni igne exsiccatae ad n libras re .dactis, testaceae retortae bene lutatae, ut loquuntur, sunt impositς ; in rever- mica. herii furno conclusae r levi ignis calore in unciae phlegmatis prorsus insipidi stillarunt; ubi vapores apparuere, detracto phlegmate vas vitreum & Spnaeinricum aptavit, igne per gradus subjecto , ut in spiritu nitri eliciendo fieri 'solet, quamdiu vapores visi e vasis refrigeratis & apertis fere unciae spiri. tus, a vulgari nullo modo discrepantis inventae sunt. Caput mortuum cum salsum videretur, pars ejus lixivio, filiratione, de exhalatione praemissis materiam salsam praebuit. Ex hoc experimento non aliud quiddam colligitur, nisi id unum , quod ex vetustis rudelibus alpetrae educi possit, etsi nullo pene fructa.
De quibusdam aliis experimeniis. I minus Hombers de quorumdam vitrorum solutione in aquosigliquoribus egit. Ad primum id observatum ab eo . nullum nobis prς sto esse liquorem, qui vitrum commune dissolvat: Ac tamen saepe aecidere ut in phialis vitreis interiores parietes a liquore in iis contento innuia meris rimis incisi appareant, adeo ut amissa perspicuitate vel digitorum levi pressione evadant friabiles : quin & liquot contentus interdum est aqua simplex , saepius est spiritus acidus, & causticus. Duo tantum vitrorum genera huic destructioni sunt obnoaia ; quae sci scet uberiore quam par sit sale, aut metallo abundant. Vuro autem com muni non plus salis admiscetur, quam necesse sit ad illius fusionem ; & Ω-tis diu in igne fornacis permanet , ut sales ex aequo per totam vitri masIam dissundantur : unde huic incommodo non subjacet, uti nec vitra colorata. in quibus perparum inest metallicae materiae. Id quidem notum est . q. io diutius vitri materia in catillo , aut olla detinetur fusa , hoc vitrum elle magis pellucidum , dummodo non obstet vitri
I I. Id quoque est exploratum , arenam in igne non liquari nisi saliuno undentium ope , de quorumdam salium copia vitri colorem , si quis sit, dea Ieri: adeo ut crystallum rupeam interdum candore & specie super et i hinc fit ut artifices saepe tantam salium copiam apponant, ut particulae silicum.& arenarum pauciores sint, quam ut sales omnes complecti possint, & tegere nunde particulae salis paulatim solvuntur ex liquoris aquei contactu , atque humore imbutae intumescentes majorem quam antea locum occupant , de vitri cellulas, quibus continentur, tandem disrumpunt. Sic aditum parant humori extrario , ita ut salina corpuscula vitio circumposita tangat e quousque ad calcinationem integram ventum sit 3 idque a liquore etiam λinspido , imo ab humido aere interdum proficiscitur. GI. Quae vitra metallica materia abundant , ab acidis tantummodo li-
442쪽
A N M. quoribus, qui metallum exedunt , ealcinantur: nam corpuscu a ista' lica sysa toto vitri corpore dispersia ex contactu dissolventium immediato soluta intu .mescunt eo quo diximus modo. I V. Mense Aprili observationes aliquot circa vitrum antimonii non spernendas proposuit. Primum illud animadvertit vitrum antimonii more solito paratum inter emetica prς cipuo loco censeri. Quae quidem vis emeti ca non ex ipso stibio est repetenda : nam illud vomitum non ciet, sed ex ipsa oritur vitri prie paratione, qua quibusdam partibus destructis , quae reliquae sunt male cohaerentes, a succo ventriculi ita dissolvuntur, ut membrana interior ventriculi, his aculeis irritata ad eas convulsiones incitetur , quae vomitum essiciunt.
Quandiu enim partes antimonii integrae perstant . arctius inter se colligantur , quam ut divelli facile possint : sed quibusdam ejus partibus de tructis, quae reliquae sunt, non eo, quo prius ordine conjunctae aditus praebent ditsolventi liquori per eorum interstitia subeunti. Pars autem illa quae ignis vi destruitur, est sulphuris acida portio . ita ut pars altera sulphuris pinguis Sc terrena cum sale fixo permaneat. Succus ventriculi salem illum fixum solvit, ac menstruum fit, seu dissolvens partis illius sulphureae & mutilatae . quam pinguem elle diximus, imo & aliarum partium sulphuris: hinc conia vulsiones & vomitus oriuntur. Et quidem pars illa pinguis de salina potesta vitro separari, adeo ut vim omnem emeticam exuat.
Quo id praestaret , ita processit D. Homberg et spiritias acidi e quercu
eliciti libram una cum duobus unciis vitri antimonii in pulverem commia nuti posuit per 3 dies in digestione ; spiritus rubeum colorem induit , tum a vitio fuit separatus ; vitrum exsiccatum iterum fudit , postquam id in pulverem redegit , novum afludit spiritum quercinum , una digerendum , idque repetitum est quinquies , dum spiritus quercinus nullum colorem amplius exhiberet. Vitrum adhuc fusum & vino insusum vi omni emetica erae cestitutum ; spiritus illi omnes tincti rubedine omnem aciditatem posuerant, priores vero dulces erant & adstringentes.
U. Illud admodum est verisimile rubedinem illam ex parte pinguior sulphuris inflammabilis prodiille ; salsum saporem e lixiviali sale & fixo
hujus sulphuris oriri. qui cum acido sale spiritus quercini mistus tertium genus fialis essecit , ut neri solet , cum acidi sales fixis & lixivialibus ad miscentur ; dulcedo autem illa adstringens non aliud quiddam videtur esse quam solutio partis metallicς antimonii a spiritu acido profecta : quod inculis videre est metallis , quae hic spiritus potest exsolvere. Antimonii communi vitro vinum infunum vim acquirit emeticam , quod vinum stibii sulphur inflammabile ex parte dirutum ostendat, & alias ejus solvat moleculas, quae solutae vomitum creant, ut diximus. Sed ubi partes illius sulphuris avolarunt a vitro, tum vinum his destitutum alias stibii partes non valet dissolvere , atque in postrema digestione vinum idem manet quod antea omni vi emetica destitutum.
443쪽
L plures D. D. Marchant & Tourneiati , cum earum descriptioni hus ut annis superioribus protulerunt ; quarum analrsim D. Bourdelinexhibuit q, ac tandem earum historiam certo ordine digestam , & Varia eru ditione ac critica illustratam in unoquoque congressu legit D. Dodardo Siquando stirpium usus idonea autoritate munitus occurrit, is minime laizpraetermissus. Eo quippe spectare naturae debet inquisitio , ut ad hominum
Exemplo sit optum ipsum h papavere expressum , de cujus usu tam variae & multiplices suerunt Medicorum sententiae, non solum ob aetatis , sexus, temperamenti varietatem, sed etiam propter moiborum causas rammultiplices , ut vix certum quid & exploratum constitui potuerit, sed incertis conjecturis subnixi vel praestantissimi Medici ejus usu ut periculoso interdixerint. Quid vero de hujus sueci natura & usu sentiendum esset D. Charas non ex aliorum testimoniis , sed ex seipso de propriis experimentis edoceri voluit: cum esset bene constituto & sano corpore usque ad ε de in grana opii sumere ausus est. Qua de re in sua Pharmacopara pluribuis disseruit.
II. Ac nuperrime cum diuturno morbo paucis ante obitum annis laboraret , cumque debilitatis vitibus , de exhaustis spiritibus multum sudaxet . ac pruritu importuno vexaretur , nulla corporis parte assecta , granum unum opii sumere singulis diebus statuit, quo quidem vires suas suta tentari sensit, eum magna animi tranquillitate citra ullum a Sehum soporiferum. Atque ut continui sudores somnum sorte prohibuerint, postquant convaluit , eadem opii dosi uti non desiit nullo inducto sopore. Illud vero imprimis animadvertit quacumque hora opium sumeret , eoiadem semper esse ejus essectus imo adstricta alvus non fuit , nec dejectus vini aut cibi appetitus , omnis febris expers. EX prurigine quae sudores excipiebat . conjectatus humores acres de corrosivos id morbi procreasse, quos natura per sudores excernebat , hunc naturae motum sequr oportere judicavit. III. vix tamen uni opii grano tantam inesse vim censebat , ut noxios humores soras extruderet: tametsi diaphoreticum esse hoc opii sulphur crederet : sed postquam recuperata sanitate, de non interrupto Opii usu sudorem. cessare advertit, ab eo sudores non excitari persuasum habuit. In ea quidem non erat sententia eosdem opii essectus in aliis quibusqiu hominibus productum iri, sed quid natura valeat in plerisque motibus essiciendis, qui vi len- tur irregulares, de ab omni specie veri alieni, diligentius advertere non oto sum erit, aut inutile , nec opii usus adeo suspectus este debet, ut pleriquo
444쪽
ANN. I U. D. Tourne ri in praefatione laudata existimat ab opio aut pro duci, aut secerni in languine liquorem illum qui somnum conciliat : cumisque dosis praebetur idonea , sic fundit sanguinem , ut rori illi benigno quo ligantur spiritus , procreando suiliciat. Quod si ultra quam par sit , augeatur dolis, serosus humor spirituum motum perturbat ac saepe hinc soporosi prodeunt assectus. De natura & origine eochenillae quaedam orta est controversia , an granum esset, ut D. Rousseau scripserat . an potius insectum quoddam . ut D. D. de la Hire & Tournesori videbatur. Hic mense Februario epistolam accepit a P. Plumier , ex insula S. Dominici missa , qua Insulae praefectum ab Hispanis accepisse scribit , insecti quoddam genus esse quod opuntiae & quibusdam aliis plantis adnascitur ; quin de D. Rousseau qui eontrarium scripserat D. Domo ingenue fassiis est , se ex quorumdam narratione id accepisse. Die . Julii D. Tourne re cariophylla vino albo infusa exhibuit. Horum flores in formam rosarum iunt dispositi, scelus formatur in calice, qui radio tegumine unde prodeunt ramuli, induitur. U. Cum de malignis febribus, quae Aprili mense saeviebant, sermo haberetur , D. Boul educ ait Rutam Saccharo conditam unum esse inter optima, quae hos morbos avertunt, praesidia. Ne illud quidem tacendum quod D. Marchant admonuit , cum anais lysis herbae cujuslam quae a G. Bauhino ornithopodium radice tu rosa appellatur, coram adhiberetur. Dalecam pium testari se experientia edo tum hane stirpem adversus calculum, aut renum sabulum optimum esse
v l. Cum etiam de gangliis, aut tuberculis, Vulgo , Loves , sermo haberetur . D. Gallo's mulieri pauperi non ita pridem tuberculum in genus a natum ait, mane & sero urina applicata, quae diu cum sue communi ebuialterat ad consistentiam mellis . atque intra sex hebdomadum spatium curati nem esse factam. Cum etiam ageretur de distillatione in thoracem , D. Galloys se a Domino Regis accepisse ait , sanatum eum fuisse jusculorum e cancris ussi, idque ex Malpigii consilio. VII. Menis Februario de perspiratione insensibili actum fuit a D. Dodari, ae de experimentis a Sanctorio per so annos hanc in rem factis: quae eum Sanctorius sic proferat, quasi aetatis diversitas nihil asserat distri minis, haec sibi aliquantulum suspecta , nec sitis firma ad fidem faciendam
videntur. Nam a 33 annis eadem experimenta usiurpans id comperit, perspirationes senescente corpore minds copiosas esse, easque esse parciores , ubi cum iis . quae per vias naturales excernimus , conferuntur. Qui enim ea dem cibi quantitate vescitur, multo minus perspirat in senectute, quam in iuventute , sed multo plus per excretiones sensibiles , & vias naturales emittite quod utique de seipso expertus est in utroque statu. Idque rationi videtur consonum e nam ingravescente qtate pori densiores fiunt , & magis contrahuntur : tum vero calor nativus in dies debilitatus non amplius suppeditat particulas adeo subtiles, quς ccecos illos meatus penetrent. Hinc parcior est occulta transpiratio, atque uberior materia per vias naturales se,
445쪽
ACADEMIAE HISTORIA. LI3. IV. I
V III. Paucis post diebus D. Mery duos musculos in avibus exhibuit, An qui palpebram interiorem ad majorem oculi angulum retrahunt : ex his unus a posteriori globi oculi parte suam ducens originem . interiori palpebra inseritur ad partem inferiorem majoris anguli ; alter musculus a parte posteriori orbitae ortus , de per globum oculi ascendens inseritur interiori palpebω supra majorem angulum. Mense Januatio in musculo quodam fibras carnosis & tendineas a se mutuo separatas ebullitione oraevia ostendit, non secus atque epiderma seu cuticula a pelle divellitur. Id quoque in conspectum dedit e fibris tendineis quasdam formari vaginas, quae saeparatim involvunt fasciculos carnearum fibrarum, ac subinde fibras cujusque vaginae transversm secare fibras carnosas.
IX. Hae occasione data suum de structura de motu musiculorum systema proposuit. De structura jam diximus , musculum nimirum esse partem corporis organicam , quae ex multis fibrarum carnearum fasciculis constat,
si quibus venter musculi conflatvr : ab origine sua quq caput appellatur , oblique feruntur ad locum suae insertionis, quae cauda dici solet : eae quidem sunt contractionis capaces , non ex selisis, sed ex spirituum affluxu , quibus penetratae inflantur. Omnes illos fasciculos involvunt fibrillae quaedam elaterio pmditae , fletransversm positae, eaeque quasi vaginulas essiciunt membranosas, quibus singuli fasciculi obvoluti ab aliis separantur. Eae quidem fibrillae elasticae per
se contrahi possunt, ex accidente tantummodo distenduntur, eaeque indivulsE .cum tendinum fibris per musculum sparsis cohaerent. Tendines e fibrarum congerie coalescunt , quae fibrae per totum munculi eorpus in longum protenta in utroque eat remo colliguntur. Eae quidem nec elaterio, nec contractione donatae , ac ne extensionis quidem sunt capaces, nisi vis magna adhibeatur. Α fibris carneis coctione ipsa di velluntur ; magno quidem argumento cum iis non esse continuatas, ut vulgo
Postremo musculus suis donatur nervulis, per quos miritus animales deseruntur, suis item arteriis, quae sanguinem in Venas transmittunt : partes illae omnes membranis muniuntur , quibus alii ab aliis secernuntur muse
X. Pet specta musculi structura motus illius utcumque concipi , & explicari potest. Ubi animal se ad partem aliquam movendam determinat, spiritus in fibras carneas musculi mittit , quibus inflatae statim contrahuntur, & fibras tendineas caudae adducunt , una cum parte corporis mobilicui tendo est illigatus. Cum autem hae fibrae intumescentes miniis fiant obli quae quam antea, cum laxiores erant , spatiola inter eas intericcta nona nihil augentur; neque ea replere possunt fibrae illae carne; etiam inflatae a spiritibus, ac proinde laxiores essent musculi, nisi fibrae carneae a se inuicem divulsae sanguinem ab atteriolis exciperent . qui vacua sipatiola repleret. Sanguis enim uberior ex arteriolis compressis exiens interjecta inter fibras implet spatia, eo majore nisu , quo aer una cum sanguine permistus majorem affectat dilatationem, ubi ex angustiori loco in ampliorem migrat.
446쪽
A N N. Quare motus musculorum non tantum a spiritibus pendet, sed etiam a sanin Θο. guine & aere, quibus illi intumescunt. X I. Quod si igitur spiritus animales in eos serantur musculos, qui biis brachium flectitur, tum ii contracti flectunt brachium , & secum trahunt eos musculos quibus brachium extenditur. Idque fit duplicem ob rationem, primum enim fibrς transversae elasticae , quaeque corpus musculi flecte iis pervadunt, obsistere non possunt tensioni quam spiritus, aer & sanguisessiciunt in fibris carneis , illae adeo producuntur , di fiunt obliquiores
quam antea, dum trant laxiores. Deinde pauciores spiritus in musculos extensores illabuntur, quantum sussicit eorum vitae : neque adeo satis habent virium , ut motui flectentium musculorum resistant. Sed ubi cessant spiritus in musculos flexores brachii illabi, atque in extensores seruntur . tum his contractis alii laxantur. Horum enim fibrae elasticae vim spirituum, quae carneas fibras inflabant, non amplius sentiunt, & contractiores factae spiritus animales poris fibrarum carnearum inclusos expellunt. Dum earneas ante divulsas propius adducunt , sanguinem adeo & aera ex spatiis interjc ctis in venas remeare cogunt, atque ita musculos in naturalem statum restituunt : secus ab antagonistis contractis produci , aut distendi non possent.
X I I. Ex qnibus palam est triplicem motum in musculis distingui oportere. Primus est voluntarius , qui eontractionis dicitur, quique ex spirituum affluxu proficiscitur, & ex animae nutu pendet. Secundus est naturalis, cum fibrae carnet relaxantur, idque earum fibrarum Ope , quae sunt elat rio donatae ; quaeque fibras carneas constringunt citra violentiam ulla Tertius musculi motus est quodammodo violantus , cum ab antagonista suo distenditur : nam musculus omnis ab antagonista contracto extenditur. Ista quidem magnam prae se serunt probabilitatem ; neque aliud quaeri debet in re admodum obscura. qualis est motus musculorum ; structura ver eorum magis est explorata.
A Physica ad mathesim commodus erit transitus per Astronomiam, quae
ex utraque videtur constare, quaeque hoc anno imprimis exculta fuit ;ab iis quae magis sunt cx usu, ducamus exordium. Disiligod by Corale.
447쪽
ACADEMIAE HISTORIA. Lia. Iv. 4 3Astra'
De Ostronomuis. I. Ominus Cassinus redux ex Italia quas in itinere secit observationes, & eas imprimis quae ad praecipuarum urbium , per quas iterfecit, longitudines spetiant, coram exposuit. Ac praeter caetera animadveL ssiones suas in canonem PascLalem Hyppoliti Portuensis Episcopi sub finem Aprilis e scripto recitavit. Inter monumenta quibus Bibliotheca Vaticana exornatur , illud insigne est, marmorea statua S. Hyppoliti Martyris in cathedra sedentis, Prope cathedram ejus operum catalogus & Canon Paschalis Graecis litteris exarati leguntur. Nulla ejus Canonis extabat ante memoria , nisi in quibusdam autoribus, cum e ruderibus cujusdam oratorii haec S. Hyp- politi statua eruta fuit, & in Bibliotheca Vaticana collocata studio Cardinalis Corvini, qui postea summus fuit Pontifex Marcelli II. nomine. Hujus Canonis epocham & illius cum aliis magis celebratis , necnon eum Tabulis Astronomicis collationem , ac methodo nunc usurpata post Gregorii XIII. correctionem D. Cassinus intento animo est co
I l. Hic Canon in duas est divisus partes : quq ad dextram Cathedraeposita est, Lunas decimas quartas & Paschales Cycli is annorum conti net , cum diebus mensium Martii R Aprilis quibus eae contingunt e ferias quoque indicant & dies hebdomadae , quibus in diversis Cyclis inciderunt. Vatiatio omnis intra 6s annos absolvitur : etsi tabula ad ria annos continuatur. Altera tabula quae ad sinistram est collocata , dies Paschatis cuiusque anni complectitur. Priori tabulae hic est titulus, ut a Patre Bucherio Latine transsua fuit. Anno primo Imperii Alexandri Imperatoris facta est decima quarta paschalis idibus Aprilis . Sabbato , cum mensis Embolismaus fuisset e sequentibus annis continget, scut in tabula subjectum, in pratentis autem evenit . sicut indieatum est. III. Ex iis colligitur eam tabulam eodem anno qui primus fuit Alexandri post I. Lunam Paschalem fuisse conditam et eaque quam potuit accurate , ut ferebant ea tempora , fuit definita. Unde inter omnes pene Chronologos iam constat annum primum Alexandri Severi incidere in annum 111 a nativitate Christi, etsi plerique Chronologistae ad annum Christia I eum annum produxerint. Nam Idus Aprilis, seu dies i3 hujus mensis tum die Sabbati non inciderunt nisi annis ras , in , & 133. Atque hoc ipso anno 111 media Lunae cum Sole conjunctio die so Martii , nempe t diebus ante diem Aprilis contigit. Quamobrem dies ille merito pro die
14 Lume sumi potuit, quae juxta Canonem S. Hyppoliti non potuit alia Diqitigod by Gooste
448쪽
A N N. die Sabbati, & die Is Aprilis occurrere , nisi s6 annis vel ante , vel post hune 16'6. annum. Itaque annus Christi χχχ idem fuit primi Alexandri Imperatoris, ει primus Cycli S. Hyppoliti. IV. Neque Epocha tum aptior Calendario Romano seligi potuit: Nam primus dies anni ais idem fuit primus Lunae, seu primus post mediam
conjunctionem Lunae cum Sole , quae pridie contigerat. Atque hinc numerando menses Lunares alternatim plenos 3o, & cavos i9 dierum, conjunctiones sequentes occurrunt , 3 o Ianuarii , a 3 Februarii , & 3o Martii. Sic primus dies Martii , idem quoque fuit primus Lunae, quod
Epochae calculum praebet percommodum , ut sequentes lunationes facile determinari possint ex Tabulis Astronomicis. Die 18 Februarii una ho ra ante meridiem & 7 minutis Romae contigi . Quae Epocha non mi nus apta est Calendario Romano , quam ea quae a Iulio Caesare selecta est anno ante Epocham Christi. Quando annum Romanum , qui erat Luni - Solaris , ad Solarem simplicem redegit , eumque diebus 3 6 1 - constituit. Primum annum solstitio Hremali numerare potuita sit, unde sequentes anni incoepit leni : sed maluit Caesar primum annum ducere a media Lunae cum Sole conjunctione , ut ex hac Epocha dies Lunae , quibus consequentes anni inciperent , facilius haberentur. Inter
Epocham Julii Caesaris anno ante Christum & Epocham S Hyp- politi , quae post Christum accidit , intercedunt 16 6 anni , quo rum primus fuit Bissextilis, postremus a Bissextili secundus. Ex Tabulis Astroaomicis liquebit novilunia anes 11 post Christum praevertere no- . vi-Lunia anni ante Christum , qui vulgo habctur 4s , octo horis ,
V. Est igitur magna quaedam periodus inter Epocham Julii Caesaris Ba
Epocham S. Hyppoliti, .eaque est 166 annorum. Haec constat i 4 periodis I9 annorum , seu tribus periodis Calippi, quarum singulae iunt 7 6 anno rum, eqque i 3 annos Bissextiles continent. Periodus quidem Is annorum quae novilunia ad eosdem dies anni Solaris revocat , quaeque Methoni Atheniensi tribui solet, longe ante ea tempora nota fuit, nectue adeo erat sancto prςsuli incognita , eis ea est multo accuratior : unde illius tantummodo meminit. Quod enim ait in ipso titulo quarti Paschalis : In praeteritis autem evenit, sicut indicatum est. magno id est argumento eum Cyclum iam ante in usu fuisse r id enim evenire non potuit, nisi hoc Cucto , vel alio ejusdem rationis usurpato. Reliqua omittimus ubi priorem tabulam S. Hyppoliti ad calculum revocat, de inito calculo ostendit methodum Gregorianam cum veterum mea thodo in hoc convenire , quod in utraque primus dies lunae censeatur non conjunctionis mediae, sed diei proxime sequentisi idque ex usu veterum , quia prima Lunae phasi dies mensis Lunaris numerabant. In posteriori tabula festa Paschatis designantur, ac semper Pascha die Do minica celebratur, qui vetustissimus est Ecclesiae ritus a Pio I. dc Victore acriter propugnatus, ut a decetaribus suis constanter observatus in memoriam Resurrectionis Dominicae.
Cum dies 34 Lunae incidit in Sabbatum, Pascha non die insequenti,
449쪽
qui est is Lunae, sed in alteram diem Dominicam disserebatur , quod nollent eo die Pascha celebrare , quo crucifixus est Dominus : id vero nunc temporis non obtinet. Alexandrini Episcopi Paschatis diem post Nicenum Concilium determinare soliti, quod Astronomiae studium Alexandriς floreret . Cyclos Paschales condiderunt. VI S. Hyppolitum alter Cyclas M annorum priori r c annorum fuit substitutus. Hujus Cycli veram Epocham ad annum Christia 8 refert Eminentiss. Cardinalis Noris ex vetusto exemplari duodpublici juris fecit. Ab Epocha S. Hyppoliti distat 76 annis , quae est Calippi periodus 1 ab Epocha Julii C laris distat 38 cyclorum decem. n
vallum numero e adeo ut inter cyclum Julii Caesaris , S. Hyppoliti &periodi 84 annotum sit quaedam connexio. In hac postrema EpochanOVI-Lunia non anticipant habita ratione Epoeta S. Hyppoliti nisi horbo min. quibus dies non variatur, adeo ut I3 Aprilis sit itidem I Lunae ut in tabula Cardinalis Noris videre est , ubi II Aprilis dies Paschatis est 18 Lunae. VII. Triplici huic Epochae quartam addi posse existimat D. Cassinus quae est anni si Epochae Christi, seu primi ab ejus Resurrectione. Hoc en inranno media Lunae conjunctio incidit in primum diem Januarii, in meridie Romς habita ratione. Ab Epocha Julii Caesiaris distat intervallo periodi alippicae, atque haec Epocha uti solet D. Cassinus in Compulis Chro
nologicis VIII. Hoc argumentum prosecurus est die at Iulii, ubi annotavi: errorem Scaligeri in Commentario quem edidit anno isque in Canonem Paschalem , & correxit in editione alterius anni is 8. Ex eo error Scaligeri ortus fuerat , quod non advertisset Ecclefiam Latinam olim non celebralle Patcha die is Lunae, cum incidebat in diem Dominicum Eandem adhibet correctionem , quoties in tabula S. Hyppoliti Pasicha oc currit die 11 Aprilis loco i s quando fuse dies Dominicus. Sed in altera editione anni I 698 suum ipse agnovit errorem, ac verba victorini sub vide refert , qui haec habet. Sin autem die Sabbati piem -Lunium etiacontingeret , er consequenti Dominico Luna Decima quinta reperiri eadem hebdomada tran λ μ in alterum diem Dominicum , id est . Lunaremtesmam secundam transferri debere Pascha dixerunt. His allatis Victorini verbis ita concludit Scaliger : Ergo cognitionem hujus vetusti rei H posito nostro uni acceptam referimu . Deinde correctis erroribus quos ipse in priori editione in tabulam S. Hyppoliti induxerat, haec addit Pialcherrimum igitur est hoc sancta vetustatis pignus, in quo 'operam non lusi mus , cum ex illa d dicerimus , qua aliurie non poteramus. Tum Gregorii Turonensis locum profert, ex quo manifeste colligitur.hanc consuetudinem transferendi Pastha a die Dominico as Lunς ad diem in Lunae adhue anno 188 in Ecclesia Latina viguisse. Quae transsatio Paschatis in Cyclo 3 annorum se prodit . ubi undecies intra Illud annorum spatiunt festum Paschatis transfertur: sed de his iam fatis, plura fortam in suo Calendario olim dabit D. Cassinus. Die ii Λugusti Calendarium in lamina argentea utrimque insculptum
450쪽
A N N. exhibuit, quo dies cujusque hebdomadae , die proposito cujusque anni Iu 1696. liani & Gregoriani invenitur. Quos Calendarium faciendum iussit rogatus a quibusdam nobilibus Anglis.
secunda die s Novembris. D. Cassini filius die is Junii vatias δdiversis locis missas observationes ejusdem eclipsis protulit , & inter alias P. Fontanae Theatini ab Eminent. Cardinali Jansonio missas , & eo e
Die 9 Novembris altera contigit Lunae eclipsis, quae Lutetiae videri non potuit , quod coelum et Iet nubibus obductum , sed observationes factae Avenione & Rupellae lectae sunt a D. D. Cassino & de la Hire , quae
collatae cum calculo D. Le Fore cum eo ita consentiunt , ut medium
eclipsis Rupellae observatae uno tantum horae minuto a praedicto calcula Aissideat. II. Die 12 Decembris observationes suas circa Hiemale solstitium peractas recitavit D. Cassinus. Sol quidem tum temporis maxima planetarum parte erat comitatus : nam omnes sere planetae signa Tropico proxima post Solem tenuerunt, non simul, sed alii aliis succedentes. Jam ante biennium Saturnus signum Capricorni occupabat, ex quo exeunte Januario anni consequentis egressurus erat post suam cum Sole conjunctionem. Venus die 18 Novembris idem signum ingressa , ibi cum Marte conjuncta est in longitudine die V Decembris, cum Saturno die i9 eiusdem mensis, atque hoc ipso die 12 Decembris hinc egressa. Mercurius eodem mense Decembri Solem comitatus est in signo Sagittarii , quos ingressis die ii, cum Luna conjungendus die a 3 , die i Januarii hoe hgnum deserturus. Luna post illam cum Mercurio conjunistionem Soli die x socianda. Cum Saturno , Marte , & Venere die 16 copulanda , sed ob latitudinem borealem hos planetas non teget: Solus Iupiter ab iis syzigiis remotus manet in signo Librae , planetae reliqui omnes in hac Luna solstitiali minus quam unius signi spatio removentur. Annales Sinenses a P. Martini relati concursus f planetarum in eodem signo meminerunt : sed D. Cassini in dissertatione peculiari , quam vir Nobiliss. & Doctiss. D de la Lo ubere publici jutis fecit in relatione sua de regno Sia mensi , demonstravit id accidere non potuisse . nisi quingentis annis post tempus quod huic observationi tribuitur iuxta eam methodum ,
qua ad nostram refertur epocham.
III. Omnem diligentiam ac studium adhibuit D. Cassinus , ut quam fieri pollet , plurima ex his phaenomenis tempore minus commodo ἀ- Dissiligod by GOrale