장음표시 사용
411쪽
ACADEMIAE HISTORIA. Ira. IV. 38
va ex obliquo valvulam perstringens contra eam partem obniti posset ; ne-
que adeo per ovale foramen sanguis e vena cava in truncum venae pulmo - tomis num trajicitur.
VI. Idque ex structura foraminis ovalis confirmatur, nullam eo loco esse valvulam : cum illud inter duos semi circulos sit positum & ab iis sormatum , quorum unus interiori lateri auriculae dextrae , & sinistrat auricular applicato incisus est , alter vero est Prva limbi portio ejus quae vulgo dicitur valvula, quodque reliquum est ejus valvulς ambitils, partem sinisti arauriculae essiciti ex quo illud manis stum est ab ea valvula foramen ovale occludi non posse, cam a suo loco dimoveti nequeat, nec foramini occludendo applicari. VII. Hoc etiam ipsa confirmat experientia r nam aqua per a tiam aut per venas pulmonis injecta ultro ab auricula sinistra per foramen ovalem dextrum cordis ventriculum delabitur. Postremo si aere per aortam inducto cor ipsum quantiam fieri potest, distendatur, atque in eo statu paulatim exsiccati sinas, tum eo dissecto foramen ovale patens apparebit, & ea quae vulgo habetur valvula , ejusdem prorsus magnitudinis ac nullo modo
VIII. His explicatis quis sit usias eum ovalis foraminis , tum canalis,
quo ambae arteriae, pulmonum nempe & a orta inter se communicant, manifestum fiet. Cum enim cor fretus vi propria motum circularem sanguinisessicere non possit ob rationes superitis allatas, quandiu in utero continetur, matris respiratione eget, quo perennis ille motus continetur. Et tamen tantum uin foetu sanguinis est, quantum in adulto homine habita corporis ratione. Quapropter si malet is tui per venam umbilica Iem multo minus aeris suppeditet, quam respiratio cordi humano praebere solet, palam est tantulum aeris quem mater foetui impertit, non sum cere circulationi sanguinis issiciendae , nisi natura majori sanguinis parti viam compendiosiorem praebeat ea ip,aquam in homine insistit. Eam ob causam foramen ovale & canalem praedimim aptavit naturae opifex t si quidem ex universa sanguinis massa , quae e dextro cordis sinu egreditur , pars una e pulmonum arteria per canalem interjectum in a oriatam inferiorem delabitur, neque ea per pulmones aut sinistrum cordis ventriculum circulatur. Ex duabus aliis quae pulmones pertranseunt , atque irrauriculam cordis sinistram e fluunt; pars una per foramen ovale in dextrum ventriculum redit, nec per sinistrum cordis finum , aut per alias corporis partes circuitum suum agit et pars altera in sinistrum ventriculum dc lapsia, iter suum per aortam conficit. I X. Quamobrem illud palam est hunc esse ovalis foraminis re canalis usum , ut pars majox sanguinis in foetu multo breviorem insitat viam, quam in homine , atque ut sanguinis in foetu non minor sit copia , servata corporis proportione, quam in i pio homine adulto, circulationi tamen in foetu essiciendae multo minus aeras requiritur, quam in homine. Hinc etiam ratio asserti potest, cur in machina pneumatica exhausto pene acre per repetitos antliae ictus , quod tamen superest aeris circulationem sanguinis diutius conservat in sele , cujus foramen ovale & canaia
412쪽
AM M. iis adhuc patent, quam in eo , cujus meatus illi occlusi sunt e cum ille ex 2621. tra machinam tam cito moriatur, quam fetis qui obductos habet praedictos aditus, si utrique intercludatur spiritus: neque adeo mirum est, si istus humanus citius exstinguatur in utero, ubi prς funiculi umbilicatis pressione privatur aere, quem mater ei suppeditat, quam sella recens natus in machina
X. vertim illud intellectu dissicilius videtur, cur ovale foramen & canalis
in testudine, & in tatu ad eundem usum comparata, nempe ut sanguinis iter brevius fiat, cor tamen istiis non possit sanguinis circulationem tamdiu comtinuare , ac cor ipsus rettudinis intercepta rc iratione.
Sed hoe est discriminis inter testudinem & λtum , quod in testudine san.
guinis pars major e dextro cordis ventriculo in aortam, & in eum canalem . cujus laepe mentionem fecimus, dilabatur, ac per Venam cavam in eundems num redeat, ubi suum circuitum absolvit, nec pulmones aut sinistrum coriadis sinum subit; pars altera quae pulmones pervadit a sinistro cordis sinu petforamen ovale in dextrum ventriculum commeat; neque per alias corporis partes desertur. Unde universa sanguinis massa uno circuitu per cor ipsium semel tantummodo transit. In tatu vero , uti diximus, sanguis universus ab utroque venae cavae trunco in dextrum ventriculum effusus in tres partes diis ducitur in trunco arteriae pulmonaris ; prima per canalem in ramum inseriorem a ortae ingressus in venam cavam redit , neque per pulmones trajicitur . duae alterae pulmones pertranseunt, & in auriculam cordis sinis stram decidunt, ubi in duas partes dividuntur , una ex iis per foramenovale in dextrum cordis ventriculum remeat, nec ad sinistrum cordis sinum, aut ad reliquas corporis partes appellit: quae quidem pars secunda sanguinis, ut prima, tantum unoquoque circuitu cor ipsum talus adit , uti universa sanguinis malia in testudine : sed pars sanguinis tertia quae peraOrtam excurrit, tantum itineris in istu conficit, quantum universius sanguis in homine , qui in unaquaque circulatione ad cor bis revolvitur e pri-mdm cdm vena cava sanguinem in dextrum ventriculum exonerat, deinde Chym venae pulmonum eam sanguinis portionem in sinum cordis sinistrum deserunt. Hinc cor tatus debilius est quam ut circularem sanguinis motum tamdiu citra respirationem continuet, quamdiu testudo ipsa r etsi ramen ovale & canalis in utrisque iter sanguinis brevius & facilius essi ciant , quam in adulto homine. Praeterea eadem moles sanguinis in talua corde pellitur, quq in nato homine , corporis proportione servata canisdem celeritatem huic impertiti debet . vires inter duos cordis ventriculos divisae sunt, ut in hominis corde ; neque adeo istus eodem temporis spatio potest respiratione privari, ac testudo ipsa , cujus cor minus sanguinis protrudit , & minori celeritate, cujus demum vires in unum magis collectae sunt quam in istu. Haec sine si minus vera, qua de re meam sententiam non interpono, certEvero proxima Videntur.
Quemadmodum Ze idipsum quod in calce suae dillertationis subjicit, ni
mitum ob easdem rationes in istus jecinore canalem communicationis inter venae cavae truncum inferiorem, & truncum venae porrae a natriae opi-
413쪽
A CADEMIAE HI STORIA. Lia. Iv. 389
Me aptatum sitisse, quo sanguis faciliori de breviori via trajiciatur, qui ali qui non satis vitium haberet, ut ex vena umbilicati per ramos venae poristae hepatis glandulas , & dispersos in eo viscere ramulos ad cor perveni.
Interjectis aliquot diebus aliud se factum experimentum subjecit D. Me , ligata nimirum vena cava , & aorta asperam arteriam perflavit, tum que aer subiit auriculas cordis. Verum de structura , & usu ovalis foraminis magna inter viros Anatomiae peritos postea orta est disceptatio,suam quisque scriptis publicis magno studio defendit sententiam. Res est speculatione digna. de qua sorte alio loco dicemus. Paucis ante diebus linguae vitulinae pellem D. Mery subjecit oculis: ex interiori epidelmatis superficie velut complures aculei assurgunt, qui membranς reticularis subeunt foraminuta , eo prorsus modo , quo cuspides e su perficie interiori pellis prodeuntes, eandem membranam penetrant interio rem. Genarum pellem ab ipsius linguae pelle omnino diversam ostendit. Ea quippe ex pellicula, & vera pelle videtur composita , cutis ipsa velut cornicula pyramidalis figurae profert , que intra pelliculas seu epidermatis conos excipiuntur : e membrana glandulosa videtur constare cutis; plures ex iis quandam glandularum congeriem essiciunt. quae in papillam abeunt. Haec pellis corniculis excepta in eam ducit opinionem parvas illas pyramides in extremis esse perforatas , 6e liquori per glandulas fit trato praebere
Cum mense Decembri de cataractis oculorum , & earum detractione ageretur, D. Homberg structuram acus, qua tutius avellantur , in con-fxessu quodam proposuit, eamque coram exhibuit. Nam quae solent adunc ulium adhiberi, pelliculam quae pupillam obducit, involvunt quidem, dc complicitam deprimunt: sed ea pellicula saepe satis est valida, quae instat elateris se se restituat, de quem habuit situm resumat, adeo ut necesse sit operatiorem ipsam identidem repetere. Quo huic incommodo remedium aliquod adhibeatur , acum excogitavit ejusdem magnitudinis cum iis quae in hunc usum solent adhiberi. Haec postquam subiit oculum , facile extenditur , ut stringat pelliculam , eamque sic involvat, ac deprimat, ut reduci amplius non possit. Vide Figuram r. in secunda tabella. . Λ , Est manubrium sorcipis, seu volcellae, vulgo , pincet e. B, Est alter ejus ramulus manubrio insertus. C , Alter ramulus in formam elateris Versius priorem ramum ii
D , Clavulus instar verticuli. E , Est apex ramuli & utrinque secans: huic inest parva incisura , qua
alterius rami apex excipitur , ut facilius volsella subeat oculum. De variis actum est remediis: inter alia D. Dodari, qua ratione urinae suppressio a D. Jouberi curata suerit, nos edocuit: nempe vesica supra os ubis Purtula fuit. Idem quoque admonuit arthriticos dolores a nonnemine edati, partem ass ctam urticis verberando. Idem in morsibus canum rabidotum est sanguinem exprimi oportere e vulnere, aqua salsa perfundi saepius,
414쪽
nec vulnus ligandum , aut obducendum ; aqua vero sale, quantum rapere potest , imbuatur. Adversus viperarum & venenatorum animalium morsus salem communem utiliter adhiberi posse ex eo colligebat D. de la Hire , quod in suis de vipera experimentis allerit D. Charas , multos olim salem communem sub specie salis viperet vendidisse : nisi enim aliquos iuvasset , id te medii genus brevi infamatum fui flet e illud quoque non inutile futurum judicabat, si suctio statim adhiberetur , quo venenum foras prodiret, nec ii tus penetraret: id enim saepius fuit experimento comprobatum viperae ve nenum exsuctum nihil nocere , contra atque evenit in morsu serpentum in Antillis : sed venatores praemissi scarificatione pulverem pyrium in isto vulnere accendunt, uti ex D. Blondet accepimus, & supra jam innuimus.
De rebus Geometricis, Messanicis, ct Hydrostaticis.
II dem et lint descripta, s s quaeque temporibus vulganda, partim iam sunt edita, illa inprimis quae vir nobilissimus D. Marchio de l'Hopital de analysi quantitatum quae indefinite sunt parvae , publici juris fecit , quaeque
ab exercitatis in hae scientia sunt admodum approbatae r persuasium id habent ex hac demonstrandi ratione Geometriam mirum in modum auctum iri. Junio mense idem D. Marchio de l'Hopital novum theorema demonstravit circa quadraturam Cycloidum , quarum bases sunt areus circuli, sive punctum describens extra, sive intra circumserentiam circuli mobilis positum sit. Mense Martio D. Rolle methodum exposuit qua fractionum exponenistes in Algebra evanescant. II. Die is mensis Aprilis P. Nicolaus Societatis Iesu Tractatum Geometricum ad Academiam misit, ubi duo theoremata reliquit inquirenda : paucis post diebus illa demonstravit D. Varignon. Ante aliquot hcbdomadas quadraturam curvae sinuosae demonstraverat , cujus ordinatae ad diametrum sunt obliquae. Hujus figurae descriptio ab ellipseos formatione pendet : demonstratio tamen a quadrante ellipseos non pendet. Idem demonstravit re-etificationem , seu integrae , seu partium, quibus constat linea , quam Cycloidis vulgaris sociam Vocant. Brevi post inducias tempore generalem meiathodum protulit, qua centrales vires omnes habeantur , quibus genus omnes curvarum continetur , quas D. Hugens centrifugas, dc D. Neuton centripetas appellarunt. Quod fundamentum est praecipuum Philosophiae nat ratis ab iis expositae.
III. Interjectis aliquot diebus demonstrata ab eo fuit rectificatio. ut loquuntur , seu longitudo dc quadratura evolutae Cycloidis: eo mo Diuitiam by GOoste
415쪽
ACADEMIAE HISTORIA. Lia. IV. 39I
do descriptae , quem D. Hugens tradidit, item rectificatio , & quadratura indefinita omnium Cycloidum, quarum bases sunt circulares, quaecunque ponatur inter punctum eas describens, & centrum circuli mobilis dis.
Nec multo post tempore evolutiones. omnium spiralium cujusque gen ris demonstravit, idque ostendit omnes evolvi in parabolas uno tantum gradu sublimioreia Paulo ante proposuerat novam methodum omnibus ζ ctificationibus, Ze quadraturis indefinitis accommodatam.
IV. D. de la Hire propositionem generalem de sectionibus solidotum
Pyramidalium demonstravit. Sed in opere suo de Mechanicis hoc vertente anno is potissimum versatus est. Theoremata & problemata , quae ad hanc Matheseos partem non ignobilem & usu praecipuam spectant, singillatim exposuit, & demonstravit. Et quidem ad annum i 67s a nobis annotatum fuit, Domino Col-beri id cordi imprimis fuisse , ut in hoc opus generi humano, si quid aliud utile, Academici incumberent. Idque 1 multis tentatum & incoeptum suit. quorum tentamina suo loco non omisimus. Hoc ipsum videtur praestitisse D. de la Hire in hoc opere, quod eodem hoc anno publici juris fecit ;partes quippe omnes Mechanices , elim ad artes , tum ad Physicas disci plinas magis necessarias sic complcctitur, ut nihil pene speculatione dignum,
aut utilitate ipsa praecipuum videatur omisium.
V. Exeunte Mense Januario D. d'Aletae, cuius identidem mentionem se- Cimus , typum exhibuit pontis versatilis, qui scilicet attollitur, & deprimitur: ingeniose excogitatus, neque iisdem vitiis obnoxius visus est, quibus alii hujus generis pontes. Formam suius pontis delineavit D. de la Hire. V I. Mense Februario cdm D. Galloys a D. Varignon id postulasset, ut plani inclinati pressionem , cum directio est plano parallela, demonstraret, id In omnibus, quae excogitari pollunt directionibus ab eo fuit demonstratum .smul ostensum quid ea in re peccasset Cartesius. VII. Mense Martio ineunte idem demonstravit , qua proportione radius Sphaerae per suum gravitatis centrum dividatur , juxta nypothcsim vulgo receptam, qua ponderum directiones in terrae centrum concurrere statuitur. Idem mense Aprili velocitatem aquarum in sublime fallentium esse ut radices altitudinum demonstravit. Hoc utique est quasi primum hujus
scientiae, quae circa motum aquarum versetur , principium , quod nusquam demonstratum suisse existimat, sed experientia tantummodo comprobatum :adeo ut inter principia ab omnibus constituatur. Nec tamen illius ratio admodum est recondita, sed similitudo ipsa hujus velocitatis cum ea quae accelerato lapsui aquae, ab ipsa sontis superhcie ad tubi orificium usque inest. ab inquisitione hujus rationis omnes deterruit: quod eam ut e Sctum hujus
acceletationis in oculis habuerint, atque hac una via rationem hujus proportionis quςsierint, quae ut naturae sit consentanea , forte tamen non est genuina , nec ri ita ipsius naturae Via. Itaque id acriori animo advertit , quis sita luae motus e tubo exeuntis ; cumque aqua in omni sua longitudine continuitatem tam tueatur, quae summo loco est, eadem celeritate descendat,
atque ea quae infimo in loco est posita, nullam adeo esse in tubo ipso acce-
416쪽
lerationem. Quocirca aquae non e tubo soldm , sed ex omni alio vase aequabili motu exit in ipso sui lapsus initio, atque in medio, quandiu in eadem
Perspecta hac motus aequalitate , principii de quo agitur , rationem ex motuum aequabilitate deduxit, eamque demonstratam invenit in Cor. xl. regulae generalis, quam in Actis 3 I Decembris andi I 6 2 Vulgavit; quae etiam ex Coroll. 29 nullo negotio erui potest. Sed nihil necesse est generalem illam adire regulam : id enim satis notum est causas suis essectis elle accommodata atque adeo motuum quantitates motricibus viribus in eadem prorsus ratione respondere. Sint igitur duae columnae aquq AF. CF; exitus aquae sit in G , vires m trices sunt columnarum pondera, aut pressiones: quantitates motuum, quos pressiones efficiunt, sunt in ratione quantitatis aquae in temporibus aequalibus emuentis, multiplicarae per suam cujusque velocitatem, seu in ratione composita ex unaquaque mole aquae & celeritatis. Quamobrem columnarum AF, & CF pondera, seu columnae ipsae sunt in ratione composita quantitatis aquarum , quae aequalibus exeunt temporibus per soramen G , & vel
citatis earumdem aquae quantitatum : cum autem rationes componentes sint
aequales, siquidem quantitates aquae sunt inter se , ut velocitates , quibus etcto A F essivunt, palam est rationem compostam fore ut utriusque quadratum ; ergo columnae aquae A F , & C F , aut quod eodem reciὸit, altitudines A E , & CE, erunt inter se ut quadrata aut molis, aut celeritatis nae propterea, vel moles aquae, vel Velocitates, aut potius utriuue eam inter se habebunt rationem, quam radices Λ E, & CE superficiei aquae supra fo-τῶ men , per quod aqua emuit. VIII. Mense Iulio lineam curvam ostendit, quam describit corpus grave descendens motu aequabili ratione habiis horizontis, ad quem aequis te roribus aequaliter acceda
417쪽
De Rebus stronomicis. 393 Astro
ri renti magnitudine , quae diversis temporibus mutari visa est: hujus dissertationis haec est summa. . Praeter eas quae , recentioribus Astronomicis sunt observatae insignes stellarum mutationes, quibus ita augentur, aut minuuntur, ut Visos aciem penitus fugiant, cujus generis sunt stella in collo Ceti, & duae in Cygno , complures ab eo sunt observatae, quarum apparens magnitudo non medi criter aucta est, vel imminuta. Quae sita est in Sagittarii tibia snistra , de iraecedit, a Bayero tertiae magnitudinis est designata : anno I6 I inter stellas extae magnitudinis via est; anno I 676 major apparuit, ut in tertio ordine , D. Hallay notata fuit , anno I 692 vix eam potuit conspicere D. Maraldi :annis I 693 dc y ea quartς magnitudinis apparuit.
res magnitudines multum ab iis quae in tabulis & chartis sunt notatae , dissident. Hujus generis est illa, quae in dextro Sagittarii brachio lucet, quam D. Hallay in tertio ponit ordine, quaeque multum est imminuta. Qus erat in femore, nunc visum plane fugit. Eadem est ratio extremae stellς in serpentis cauda, quam Tycho & Bayerus in tertia classe posuerunt: hanc D. Montanati ad quintam revocavit classem: sed aucta est annis consequentibus.
tudo , imo quaedam eVanuerunt, ut quae in Pr cedenti pede videbatur, a Mon tanarii temporibus ad hunc usque annum sui copiam non facit. In Leonis constellatione quae est undecima , anno I667. a Montanario visa est , cum ante penitus extincta videretur. D. Maraldi abhinc triennio eam conspexit. sed minutam admodum. Duodecima a Tychone & Bayero in quarta classe reponitur e vix sub oculos cadebat anno I 693. Quae sextae magnitudinis norata est, non amplius est visibilis, sed octo huic finitimae cernuntur, quae desunt catalogo & chartis.
Cygni, quae a Bayero ut quintae magnitudinis designatur , augeri S minui instar ejus, quae est in collo citi: nullam in ea mutationem potuit animad vertere D. Maraidi anno 1691: sed mense Julio anni i69 nullum ejus stellae vestigium extabat, usque ad decimum quintum hujus mensis diem, cum illam prim dira vidit.
runt observata , & Mense Novembri in Academia lecta , ea sunt speculatione digna , neque a nobis silentio praetermittenda. Primit m illud praesatur in sua diisertatione vix ullam in coelo elle constillati nem , cui aliqua
418쪽
mutatio ab ineunte hoc seculo ad hunc usque annum non acciderit. In Gala Cygni constellatione tres, eaeque insignes visa: sunt: nam prςter duas ilialas pectoris, & capitis stellas adeo celebratas, quae saepius sui copiam se cete , & idemtidem evanuerunt, adeo ut reditus sui periodus certa rati ne definiri non potuerit , tertia quaedam est in collo ejusdem Astetismia D. Κirchio paucis abhinc annis deprehensa , quq unoquoque anno per aliquot menses in conspectum venit, tum fugit oculorum aciem. Anno superio ii mense Julio eam vidit D. Marai di ea fere magnitudine , quae iii tabulis Bayeii de Royeri designatur , ac die is Julii altitudinem ejus meis ridianam τι gr. M , 3o invenit , ouod quidem hoc anno novis observa istionibus confirmavit. Ciam eam stellam exeunte Augusto anni i69 quaeia
sitisset, deprehendere illam nullo modo potuit , adeo ut illa se oculis subduxerit eo temporis intervallo , quo inter Julii is diem, & Augusti finem interjacet : neque in conspectum venit, niti die 3o Julii hujus anni i691 ; tum vero ita mole imminuta visa est, ut vix nudis oculis aspici pollet: sed brevi post tempore lumine aucta est : nam die ri Augusti ut stella sextae magnitudis nis ι die io jam stellas vicinas quinti ordinis splendore suo aequabat, eaque ad tricesimum usque diem paulatim aucta est: die ' Septembris nonnihil imminuta , ac sensim deinceps decrescere visa est: ita ut circa I 6 Octobris aspectui se omnino subduxerit. Itaque ex variis observationibus id liquet, die ultimo Augusti ad apicem suae claritatis venille. Quod si illς observationes cum iis quae a Kit
chio factae sunt, conserantur , periodus variationum erit ferme is mensum, cum periodus stellae Ceti sit ri mensium , & paulo amplius : ita ut phasis maxima stellae Cygni singulis annis tantumdem retardetur, quantam stella Ceti solet in unaquaque periodo per menses in conspectum venire : cstm stella Cygni hoc anno spatio duorum mensium cum semisse visibilis fuerit. Utraque stella citius augetur , quam minuitur e nam intrais dies a 3o Julii ad ra usque Augusti tantumdem aucta est , quam dira per is dies fuit imminuta ; nempe totidem numerantur dies a is Septembris , quo stellas quintae magnitudinis V quabat, usque ad is Octobris, quo videri desiit. VI. Quae in stella Cygni variationes contigerunt, miniis erant sensi. biles, quam quae in stella Ceti cernuntur : haec enim stellas tertii ordi nis plerumque at uitur , cum stella Cygni vix aequet stellas quinti or dinis. Complures interdum anni labuntur , quibus stella Ceti in conspectum non venit : cum enim phasis illius maxima mensibus Aprilis & Junio & Julio contingit, tum radiis solaribus obruitur : sed stella Cygni etiam in sua eum Sole conjunctione quatuor horis ab occasu Solis perstat super horizontem. Unde quotannis conspici poterit , & facilitis dijudicari , utrum apparens illius magnitudo . tempus quo in conspectum no strum venit, ac periodus ipsa easdem subeant variationes , quae in stella Ceti se produnt. Quae, ut videtur D. Malaldi, vix explicari queunt per revolutionem corporis sphaerici partim lucidi, partim obscuri circa proprium axem : nisi superficies eorum corporum magnas & Physicas subeant mu a
419쪽
ACADEMIAE HISTORIA. Lia. IV. 3ss
VII. Id quoque testatut D. Montanari stellam lucidiorem Medusae di Aproversis annis variae esse magnitudinis : nullam pene in ea mutationem po- nom. tuit advertere D. Maraidi annis I 6 2 Sed anno isy aucta est de imminuta insigniter , modo quarti, modo tertii, modo secundi ordinis stet. la apparuit. Quae auricule dextrae majoris Canis assixa est stella, a Tychone & Bave. ro tertiae magnitudinis statuitur: ex observationibus Montanarii anno 16 o non erat amplias visibilis 1 annis I 631 de 93 ut stella quarti ordinis vid batur. In eadem constellatione quatuor sunt novae a Montanario repertae, quae in catalogo Bayeri desiderantur. Idem Montanarius anno I 6sstas 3i de 31 magnς Navis evanuisse comperit, neque eas videre potuit D. Maraidi. In eonstellatione Andromedae, quae littera, A, E Bayero signatur, de evanuerat, ex observationibus D. Cassini sui copiam secit, atque ibi recentes visuntur. Idem anno 167r quinque novas in Cassiop a conspexit. quarum duae adhuc extant, tribus reliquis extinctis: sed tres novae sexti oriadinis ibi visuntur. VIII. Complures alias D. Maraldi, easque recentes in aliis Asterismis observavit, quas in hoc scripto designat. Ac pleraeque ejus generis muta tiones in via lactea contigerunt , quas accurate designat : duae navis extinctae. Quae sita est in Canis auricula , Medusae itidem stellae sunt mu tationibus obnoxiae ; nova Cassiopeae a Tychone observata , tres Cygni stellae , quae kpius sub conspectum venerunt, & e conspectu nostro evo Iarunt , ac demum memorate stellae in Serpente de Serpentario, nova a Repleto in tibia Serpentarii vita, hae, inquam , omnes via lactea conci
I X. D. Marai di die 11 Februarii Epistolam legit D. Cassini datam Bononiς 26 Januarii. In ea quidem Epistola lineae Meridianae , quam in
Ecclesia S. Petronii olim delineaverat, positionem a se exploratam commemorat. Id enim placuit experiri an forte per p annos aliquid mutationis accidisset. Ex Solis altitudine ante & post meridiem sumpta puniatum ipsum mediae diei eo ipso momento, quo Solis centrum hanc lineam atti-
fit meridianam, invenit. Id ipsi periucundum fuit , quod mani seste hinciqueret o annorum spatio nullam variationem accidisse. Non eadem ociscurrit evidentia in examine lineae meridianae a Tychone olim Uraniburgi designatae . quam D. Picard multum diversam a vera invenit : adeo ut dubitaverit an potius discrimen illud Tychonis observationibus, quam ulli quae acciderit variationi esset tribuenda. X. Quod ad situm ejus lineae meridianae horizontalis spectat , id comperit D. Cassini, duo ejus lineae extrema , de loca in quibus u quinoctia ,& solstitia sunt designata , ad eandem lisellam citra ullam mutationem esse posita : sed in iis locis, quae eolumnis fornicem sustinentibus sunt finiti ma , id deprehendit meridianam tribus lineis infra libellam esse depres iam , Zasi pavimentum ab ipsis columnis, quae tamen sunt vetustisti me , pretium
sisset. Nam murus , qui ex uno latere fornicem tangit, nunc a fornice
multo amplius divellitur , quam sit lineae meridianae depressio. Ex qui-
420쪽
. bus illud esscitur, non penitus credendum aedificiorum firmitati οῦ ubi de Astronomicis observationibus agitur , sed certis temporibus eas renovari
X I. Cum de resormanda orbis terreni charta universali mensis Februarii die di ageretur, D. de la Hire id sibi persuasum aiebat Lutetiam a primo me ridiano non amplius, quam gradibus Eo, 3 min. distare. Si quidem ex obseria vationibus in Gortata factis id compertum fuit Lutetiam ab ea I9 tantum gradibus ad ortum removeri. Cumque haec insula respectu insulae Di ferro ubi primus meridianus constituitur, a Septentrione in Austrum pene dirigatur, non amplius quam unus gradus cum so min. longitudinis inter utram, que insulam intercipitur.
XII. Die i Decembris D. Marales legit observationes factas a D. Cassini Bononiae . & a D. Charelles Massiliae postremae eclipseos , quaeao Novembris contigit: ex quibus conclusiones ruas eruit. Hujus eclipsis initium ex tabulis D. le Fevre fuit Lutetiae hora sexta 8, , medium γhora, χI, 4 6 ; finis S hora, 3s ,13; duratio a horis, 17,2 ; magnitudindigitorum 3,
De Dioptrica ct i erchitectura.
I. On aliud magis siderum scientiam nostra qtate promovit , quam 1 telescopia ex 2 vitris convexis composita, de quorum origine de usu dilIertationem e scripto legit D. de la Hire, simul de qua ratione ad ob servationes Astronomicas facilius adhibeantur, exposuit. Illud imprimis advertit P. Antonium Mariam Schirierum de Rheita ordinis Capucinorum primum omnium parasse telescopium cum oculari convexo. Libellum ea de re edidit, cui hic titulus praefixus est , Oculus Enoch & Eliae. Majora quidem telescopia vix ullius essent usus in siderum observationibus, nisi hoc illis accessiliet praesidium. Cum enim oculare ex vum aptatur tubo vel sex pedes longo, pars rei objectie adeo parva dete .gitur , ut planeta vix a stella secerni queat; ocularia vero convexa am'plius spatium retegunt : adeo ut longe facilius sit objecta quaeque con
II. Cum autem vitra objectiva ea ratione augeri possint , qua ocularia focum habent longi iis productum, & spatium conspectum ocularis magni . itudini respondeat, idem spatium per longiores tubos liceret intueri , quod per minores, si materia praestis estet majoribus ocularibus parandis idonea. Sed res non ita se habet, cum ocularia cava adhibentur: nam spatii detecti amplitudo ab objectivi vitri apertura pendet,quae hoc magis imminuit spatium deprehensum, quo lovgius ab oculari distat vitrum obiectivum. Neque hoo
dispendium pensari potest vel a majori vitri objectivi apertura , vel a minOἔὲ vitri ocularis cavitate, ita ut effectus ipse longitudini tubi respondeat Disit iroo by Corale