장음표시 사용
751쪽
anathemat subjici nin His, qui non salutant sanctin cones anathema.
Et paulo postri Insisne satataim figuram pretio ac iv c Crum.
naissi Lν an Sanctorum , ct sancti ac vene es cones recροι-m G amplactimur ... st onaranter adoramus c. Confirmam eadem definitio Act. s. Denique incensis, luminibus ornari posse Imagines conlicitur exindem Conc Act. his verbis ustu maginibm sicut tu ea pretios ae sisi te Crucis , ct sanctis Evangeliis, ct Aetiquiis acris
in mentis incensorum luminum oblat o ad h. - honorem e ciendum, exhibeatur. Hunc honorem pariter astruit Adrianus . in p. ad iri. h.
Prolixio seria videbitur Candidatis haec totius Synodi . ex lariditiori sed attendant nulla ratione magis conspicua posse adversus Novatores vindicari Doctrinae Catholicae sinceritatem antiquitatem duam mirabili consensione a Maloribus acceptam confirmarunt Patres Nicaeni: nec sagaciori cautione posse intra cbitos fines coerceri quorumdam Catholicorum etelum, quὶm desilitis in eodem Conc hono-nim deserendorum encribu Op adversus secundam Conclusionis partem Ex S. Hieronymo in cap. 3 an qui colunt aut adorant Imagines, incidunt in grave peccatum, quod vitae periculo declinarunt tres pueri, nempe Sidrach, Misach QAbdenago Iudices , inquit, ct Principes seculi, qui Imper
1οκum Statuas adorant, Imagines, hoc se facere intelligant , quod tres pueri facere nolentes placuerunt Deo. Et notanda proprietas a Deos coli , maginem adorari dicunt quod utrumque servis De non convenit. Igitur etiam adoratioue cgata non vitatur celus, si cultus exhibe
rit Imaginibus4 cum quilibet earum cubus servis Dei vetitus sit ex Hieronymo Cujus rei si primaria quaeratur ratio, eam ita tradit S. Gree Mag. Mod non ad adorandum in Ecclisiis, sed ad instruendissoluom. . mentes ... nescientium collocatae ierunt Imagines. Igitur qii colunt imagines, peccati gravis participes fiunt, ob Imaginum institutionis fine procu deficiunx e de sacrarum maginum culi sermonem nequaquam innitirere di. Hieronνmum , sed de adoratione , culi uve Statuarum Principum, qui Dei nomenis honorem ambiunt . quem a Magistratibus adulatorie delatum culpabilem asserit de in Divinae Majestatis dedecus cedete, ideoque a servis Dei constanter esse negandum. Ad tudiorum quidem institutionem solummodo in Ecclesiis coli
catas fuisse Imagines docuit S. Gre M a quia haec prima N praecipua Rit Imaginam in Ecclesiis constituendarum ratio; sed inde imiiciscuntur Imaginum dignita .culius, quem ipsis exhibendum non negat cum picme Imaginibus honorem detulerit, imo Oe ii uni coram illis prostraverit, ut habet in laudata am Epist. ad Secunamum,
752쪽
it tamen ut in Imagine non sisteretur ille honos sed referretur ad prototypum, ut semetipsum cxponit eadem in Ep. Sic ejus verba exposuit quoque Adrianus I in Epist ad Car. Mag. Ope adversius tertiam Conci partem. in desertur Imaginibus h nos absolutus esse debeo cum in illis occurrat virtus quaedam , quae Cultores aspectu suo sanctificet. Haec fuit olim Patrum Cone . oe.
trina Ct. Sancta ac venerabiles cone recepimm, inquiunt salutamus, ct amplectimur. . . ., hoxoranter adoramus, utpol per picturam suam in recordationem, momoriam aducere nos valentes , ct ad prata pum attrahere taue participes facere alicujus sanct cationis.
Eadem et me scribit Adrian. I in Ep. ad Carol. Ma Quapropter ex illis colligunt Theologi res illas, licet inanimatas consecratione adipis.ci quandam pit italem virtutem , ut homines inde quandam percipiant
R. Conc. . nullam Imaginibus inesse virtutem, nullamque nos ex illis percipere sanctificationem ; sed per illa , quatenus , ut exponit Ach. 6. Epiphan Diac per Imagines , ad primitisi, seu prototypi h norei adducimur, Willas honorabiliter salutantes ad prototypi virtutum imitationem incitamur, M. De dante sanctificationem percipimus. Eandem doctrinam tradit Conc Tridentinum, ut a Conc. . acceptam : Ubi enim definiit Trid synodus in Tempta r sera m habenaas se Imagines, siue debitum honorem, venerationem se impe liendam Laddit: Non quod credatur i se aliqua in iis divinitas , vel virtus , propter quam sunt eolendo vel M. ab eis sit aliquid ei.
Gentibus , qua in dotis spem suam collocabant sed quoniam honos, qui exhibetur, refertur ad prototypa quae illa repraesentant , ut per Imagines quas osculamur , ct coram quibus caput aperimus, procumbimus Christum adoremus , an tos, quorum ilicsimilitudinem terunt, veneremur id quod Conciliorum , praesertim ver secunda Nicaena Duodi Decretis contra maginum oppugnatores est sancitum. Eodem sent intelligatu Adrianus I. quo Synodus cujus acta ipsemet exposuit iti sua ad Libros Carol. Rei ponsione. Nec censent Theologi quandam ex consecratione sanctificandi viri rem magines consequi Auin fiat tantum precatio, ut ad Imaginum as pectum commoveaturis excitetur fidelium pictas ad singularem effflagitandam a Deo benedictionem , Qui pio erga Sanctum moveantur affectu in ad illius virtutum iniitationem incitentur. Si quid aliud sibi vellent Theologi I Ecclesiae Doctrinae constant rcios non insistere non
De reliquo non mediocriter discrepat cultus ille relativus ab illo quem Ethnici subtiliores suorum Deorum simulachris exhibere se repo fiebant, ut exposuimus , ubi de Attributis . . art. Nam ejusmodic tu, ut ibidem fusius ostensum est, a Christianae Religionis pol .
753쪽
R. ad i. Synodum Franco sordiensem revera damnasse septimam Synodum universalem. Aliata est, inquiunt Patres Francosordienses c. a. in medium quasti de nosa Graecoram onori quam de adorandis magistbm Constantinopoli fecerant , in qua scriptum fabebatur, ut qui ma' sinibus Sanctorum , ita ut Dei ic Trinitati semitium aut adorati nem non menderent, anathema ud carentur qui supra sanItissimi Pa
tres nostri omnimodis adorationem, emitutem renuentes contem e sent , atque consentientes condemnaverunt. Non modo hoc canone Francosordicnlas Synodum illam damnarunt , sed, sententiae suae defensionem susceperunt, δέ scriptam transmiserunt ad Adrianum, quo Sy- Nodum accepera u. Hincinatus in Opust. 11. Capit c. o. adversus ne-PO cm Hinc marum Laudunensem Epit copum volumen se illii legis letestatur, asscritque Synodum septimani utile Franco tordii rejectam opusque compositum pro iudicii dc finitione. Septima apud Graecos inquit, vocata universali Pseudoctnodus de Imaginibus , qua quidam
confringendas, quidam autem adoranda dicebant neutra vero pars inreflectu san desiuiens, ne autoritate edis Apostolica non longe antexoctra tempora Constantinopoli est a quampluribus Episcopis habita, Romam missi quam etiam Papa Romanus in Franciam direxit. Unde e pyore Caroli Agagni Imper iussione Apostoliica Sedis generalis est 3
nodus in Francia , convocante praefato Imperatore, celebrata , ct secundum Scripturaraim tramitem, traditionemque Majorum , ipsa Graecorum
Pseudosynodus destructa, ct penith abdicata I de cujus destructione non modicum et olumen, quod in Pal.itio adolescentulus legi, ab eodem Imperatore Romam est per quo am Episcopos misium per Angilbertum scilicet. Idem de Nicaena a Synodo a Franco id damnata reserunt .Annales antiquissimi, ut Bertiniani Eginari , uidenses itemque Saxonicus Pocta, Engolismensis Monachus in vita Caroli Magni, Abbas Uspergensis, vasafridus Strabo, Jonas Aurelian. gobardus Lugdunensis , Rhegino Abbas ruiniensis, Ad Viennensis , de imoinus
Gallorum vestigiis inhaeserunt Angli piscopi, ad quos Carolus M. hanc Synodum transmisit , uti refert Rogerius demove te in Histoxia Anglicana ad an. 7 2. Carolus Francorum sex, inquit, misit Synodalem librum in Brιt etiam si, a Constantinopoli directum in quo libro , heu pro dolori multa imanvenientiai vera fidei contraria reperiebantur, maxim quod pene omnium Orientalium Doctarum , non minus quam trecentorum, vel eo amplius piscoporum unanimi sisertιο- me confirmatam fuerit, Imagines adorari debere quod omnino De Ec-ilesia execratum contra quod scripsit Albinus Epistol is authoritate alvinarum Scripturarum mirabiliter assirmatam , illamque eum eodem
Iibra ex persona piscoporum, Principum nostrorum Regi Francorum
R. ad a. idcirc Nicaenam Synodum improbatam fuisse a Francosor, Tem. II, n
754쪽
diensibus Episcopis , quod in dogmate illam errare censerent, dum in
facto ipsi me crrarent. Videlicet a Patribus Francosordiensibus incusabantur Nicaeni Patres ascriptae Imaginibus venerationis , quae soli Trinitati debetur, seu latriae ut patet tum ex can. 1. Concilii Francosord.
tum ex cap. 8 lib. Carolin tum etiam ex Adriani I. Epist. aut Responso ad Carolum, ubi notata . Synodi capitula , quae reprehensitone digna visa fuerant Franco sordiens bus, exponit Summus Pontifex Locum illi errori dedit sententia Constantini Cypri Act. s. aurelata. Expunctae videlicet fuerant interpretis vitio quaedam particulae, quae mutabant omnino sensum verborum ipsius Constantini Negaverat enim Constantinus adorandas esse Imagines,in soli sanctissimae Trinitati latriam esse deserendam his nimii iam verbis suam sententiam exposuerat : Ego etiam indignus his consentio , ejusdem sum sententiή, suscipiens, honorari amplectens an iri a venerabiles Imagines. Et
adorationem ero sit secundum triam soli supersubstantiali, vivime Trinitati emitto. Quae sentcntia vitio Interpretis ita relata fuit ex lib. s. Carolin cap. 7. Siscipio, amplector honorabilite sanct ct venerandas Imagines secundum servitium adorationis , quod an=bstan tali Trinitati emitto. Sic his unius Constantini verbis de Patrum totius Concilii fide judiciti serunt Patres Francosord quod ni illus adversus Constantinum reclamasset Lindcque conficiet an non solum o cultatam attum Nicaenorum opinionem illius Episcopi decisione fuisse manifestam sed etiam Constantinum istum aperi errorem, quem alii occuliarent, professiam fuisse : At contra, inquit ibidem Auto lib. 3. Carolin. se nemp Constantinus si orum detenens errorem, O suam pandens absque ulla obumbratione cogitationem Jaretur se, quale Ianclae
intrat , rati illis exhibere servitium, talemque aiorationem: sicque absurditatem, quam illi intrarias retinent latenter, hanc se aperit patenter. Cui quiden sententiae adhaeseri in eo tenacius l)atres Dancosor d.
quod a Constantini errore non multum dissentire videretur Euthymius Sardensis Episc. quia dixerat . ut habetur cap. io Reprchensionum adversus . Synodum, quas consutat Adrianus I in sua ad Carol. Magn. Epist. Ex toto corde suscipio venerandas Imagines, cum condecentimis, amplectibili ariratione. Igitur idcirco Syninium . damnavit Franco sordiensis quia in Imaginu ni adorationem abire videbatur. Quibus positis non superest Novatoribns . und in Ecclesiam Catholicam invehantur . ex Patrum Francoserdiensium adversus Nicaeno Patres definitione. Nam si Gallicanorum Patrum vestigiis insisterent sacras in Ecclesiis Imagines non mod non deturbari , sed e servati juberent , nec illarum confractores in sua commuitione paterentur , sed ipsimeacum Ecclesis dira Orientis, tum Je Romana, pacem dc unitatem servassent, ut Ze Francosordienses Patres, qui summam adversus summum Pontificem semper servarunt observantiam; animadverterentque illos Pa-αes non in dogmate erraise, sed in ficto Ergo quos pro leu:cnuas
755쪽
patronis consectantur Novatores, iudices audiant, qui adversus schismatis autores aequissiman , sed asperrimam selent quandoque sententiam. R. ad 4 ab Iconoctastarum sententia alienos penitus fuisse Francos
Patres, caeterosque Caroli Magni subditos . de finitimos . ut Anglos Nam eos, qui trangerent Imagines , damnabant, Win Franco sordiensi damnarunt. Haec videri possunt in Praefatione lib. i. Carolin. lib. . cap ult. in Adriani I. Responsorie ad Capitula , simul moncit Paris an si . in Epist ad Ludovicum Lotharium Augustos, ubi sic habetur de Adriano I. Indiscrete nascitur fui e in eo quia superstitione ei a orare jussit, pro quarum etiam causa Synodum congregari pWaecepit, sua autoritate ob jurejuran I cc suit, ut erigerentur adorarentur, ct sancta nuncuparentum cum vi erigere licitum , adorare
mero, is sit. metestabanturque Franci Patres orientalium conoesa-starum facinus, qui sacras Imagines prorsiis sustulerant. Unde L. laudium Taurinensem, quamvis Episcopum a Ludovico Pio constitutum pro meritis corripue tum in etiam qui temporibus illis floruernn erinditi tum adversus Claudium . tum contra clus cseniorem Thaumirum Abbatem studiose decertarunt, ut Duugatus Diaconus , donas Episcopus Aurelian qui jussi Ludovici ii adversus Claudium eius discipulos libros tres de Cultu Imaginum postmodum absolvit. Lib. I. discretum Claudi zelum et stringit, Win decursu operis . Gregorii
adversus Serenum Massilien em autoritate utitur, Wutilitatem quae ex Imaginibus percipiti ir, pluribus commendat. cm exequitur valafridus Strabo lib. de Rebus Eccli sitast cap. 3. Libri etiam itolini toti sunt in servando Imaginum usu Licet autem nihil supersit ex Synos Gemiliaca an. 76 . sub Pipino in qua tum d proccssione piruus . tum, de factas Imaginibus . an servandae essent, an frangendae actum est; cum eas tamen Eces etiam Gallicanam servasse deplehenda is, certe hanc Dissi Synodi Gentiliacae Pntentiam intellige te stumus.
Has disticultates ut declinent Theologi quid uo, disrutant praedictum
canonem secundum Francosord Concilii filissi conjectit ab aliquo Iconoci ista qui ex nominibus Urbis Constantinopolitanae fictioni huic autolitatem quaesierat. Nam de Synodo Nicaena tam gravas erroris incusanda quis cogitare potuisset imb/ illius examen cntare' Hanc enim Concilii universalis autoritatem ea ratione temerata .isti non full-sent Legati Rom. Theophi lactus QS:ephanus, qui Nicaeliam bynodum ad Patre Franco sordientes detulerant. adversiis tam acerbam, si huic ossicio defuissent, criminitionem reclamassent. R. ad i. Praeter autoritates supra laudatas in Res p. ad . pari. . . indubitatum etiam fieri canonem secundum Concilii Francosord ex Annalibus Moissiacensibus tona. 3. Andreae da Chesne, in quibus canon ille continetur. Omnem quoque dubitationem si quae posset esse, ir- mundus eximeret, ex vetustissimo Codice Monasterii Renugii Rheme
sis me editis 16 istius Synodi Cationibus, inter quos iste secundus
756쪽
occurrit. Id etiam patet ex Adriani Resp. ad Libio Carolin. in qua
convenit de Constantini sententia circa latriam maginibus debitam, licet hanc non fuisse totius Synodi mentem contendat. Quamobrem aut pro fetui non habeatur ille canon oportet, aut supposititia censeantur quaecunque iis de rebus scripsere tum Patres Francosordienscs
in Capitulis ad Adrianum missis , tum ipsemet Adrianus in Resp. ad eadem Capit tum Convenius Parisiensis Episcopi in sua ad Ludovicum Pium 4otharium Epist tum denique Scriptoresin Annalistae superitis laudati. Nec fictioni comparata sui autoritas ex nomine Constantinop. Urbis: Nicaenam enim Synodum secundam noti selus Canon Francolordiensis Constantinopolitanam vocat, sed S antiqui utores; hoc vocabulo donari potuit, quod, ut Constantinopoli haberetur, indicta suerat , de an. 8s ea in Urbe coeperat haberi; sed propter concitatam ab Haereticis seditionem intermissa sequenti anno Nicaeae jubentibus Imperatoribus fuit continuata, tandemque Constaminopoli sui absoluta. Nam post . priores Nicς festiones, universam Synodum Constantinus cIrene mater Constantinopolim advocarunt, Patres omnes in Palatium praesidibus , ut habent, seu prs lentibus Constantino Grene. convenerunt, ibiqiae, definitione Synodi relecta, confirmata, postularunt
Imperatores, an Omnes omnino Episcopi asscntirentur eumque omnes
unanimi consensu detinitionem hanc esse suam confirmassent sanctoruni Patrum autoritates, quibus niteretur cfinitio Synodi legi ius Ierunt lin-peratores, mpostmodiim ipsorum autoritate iterum fuit confirmata ideoque Constantinopolitana dici potuit Nicaena Synodus secunda Non dissimili ratione generalis ultima Synodus vocatur Tridentina, quia Tridenti an is D inchoata, an iterum revociata . tandent ibi fici absoluta licet Mantuae fiterit a paulo III indicta, an is mense Martio Bononiam transsata ibi habita sunt est . . cio. Iulio III. Quod vero spectat ad reverentiam universali Synodo debitam, quam viola in Galli damnata Synodo . universali I. pro universali eam non habuisse Gallicanos Episcoposci Ita enim lib. 3 Carolin. ap. r. constituunt suis furor es quave dementia, ut unius partu rem neque ab Ap stolis, neque eorum succesoribiu statuta es
nitens statuere , toti mundi Ecclesia conetur anathematizare Ἀκ Aρο-
stolicis institutu contritire, aut ab illis prout vanissimo anathemati subjacere. Et ide Nicaenam Synodum secundam non debnisse unive salis nomen sibi sumere definiunt praesertim quod ut addunt, a Fide Catholici discessisse viderentur istius Concilii Patres. Lib. quoque cap. illam Synodum universalem vocari , ut deliramentum suggillitidem Scriptor Inter caetera deliramenta, inquit, hoc quoque non omnia his delirameuiis minus est, quod eandem Duodum universalem nun panta cum neque universalis fidei inconvulsam habeat puritatem, neque
per universarum Gisiarum gesta ους aut/ritatem Carolo quippe
757쪽
suberant Gallia universi, de Italiae maxima pars, nempὸ Longobardia. Ipsi pariter suberant Germania tota, mi spaniarum praecipuae partes , di ex illis Ecclesiis ad illam Synodum non fuerant vocati, qui earum Eccle-sarum fidem deferrent. Hanc Gallicanorum piseoporum intentiam de universalis Synodi autoritate fusius exponit incinarus Rhemensis in Opusc. s. c. Io fateturque universalem esse solummodo doctrinam, cum omnes in unum .idem do ma conspitant Ecclesiae ut a sanistis Patribus transmissum. Si vero nec siit a Majoribus accoptum, a quibusdam solummodo Provinciis sit in Concilio stabilitum ut universali consensione aut Synodo illud non esse habendum conficit: Universitis, inquit aba io cognominarur, quo uno multoties verso proyagatur nam uisituri unitatum , vertente in num collecta Mniversit, e citur. Sicut enim Ecclesia universalis est, qua Graeco usui Cartholica dicitur Lita nim rum omne quidquid ab ejus universitate non discedit catholicum nuncupari potest. Omnis enim docZrina Christiana, vel qualibet an litutio, μι traditis , talis se debet M universali conveniat Ecclesia a quod nequaquam Haeretici observaverant, qui per diversa mundi partes, alis quib- Regionum partibus coarctati, conventicula quaedam statuerunt, quibA se quamplures ab Ecc i, itica unitatu misertio segrega-merunt Cum reo duarum, trium Provinciarum. ν sules in unum conveniunt, si antiquorum Cavonum institutione muniti, Inrui praediacationis , aut dogmatis instituunt, quod tamen ab antiquorum Patrum dogmatibus non dis repat, catholicum est 'κσd faciunt. fortasse dici potest universales Quoniam , quamvu non sit ab univer orbis Praesulibus actum, tamen ab universorum traditionei fide non discrepa , quod crebra factum in pleri que mundi partibus , quibusdam necessitatibus incumbentibus scimine multa enim Concilii gena sunt, quorum Institurionibus sancta munitur, corroboratur Ecclesia S vero duarum aut
trium Provinciarum Prae uti in num convenientes, nova quadam sta tuere cupientes , conventicula quadam faciunt , qu non cum nises
orbis Ecclesia sentiunt, sed ab ea liadam ex parte dissentiunt, non est catholicum quod faciunt , ideo universale nuncupari non potest. Omne quod Ecclesiasticum It Catholicum est i omne quod Catholicum , universale est omne autem quod universale est, profanis vocum
nositatibus caret . . . . Universalem plane eandem Synodum non cunctaremur protera, ni eam κiversat Ecclesi dogmatibeto sentiremus Ofragari e Quam Gallorum sententiam iterum ita reset Reprehensionis adversius T. Synodum Capitulum si quod legitur in pn . Adri
ni I ad Cato t. Mag. Inutiliter c incaute cir ci Ecclesiam Catholicam anathematizare conati sent in eorum Inodo, quod Imagin/s non adoret cum uti ue tri. Eebuerin omnino si rutarι, quid uniuscujusique partu Ecclesia δε hac causa sentire vellet moverant etiam Francoser dienses Patres numerosillima Concilia, quae tamen improbata aerant,
ii Concilium vi Iconomachis Constantinopoli celebratum. Unde confi
758쪽
ficiebant ex Episcoporum numero de caecumenica Concilii autoritate ferendum non esse iudicium: Quae ratio nisi apud eos constitisset, Oecu. naenicis Conciliis ali numerandam non esse Constantinopolit primam Synodum , de eo titulo donandam esse Francosordiensem collegissent; cum iso dumtaxat Episcopi ad priorem acccsserint, trecenti vero ultra ad posteriorem Variis etiam aliis de causis iisque ipsorum sensu gravissimis septimae bynodo caecumenicam autoritatem abludicabant, praesertim ob S Gregorii M. doctrinam in Epist ad Serenum ob
alitiquam Ecclesiartim suarum sententiam, oeconomiam Britannica etiam Ecclesia , quae , ex Rogerio demove te . ut supra . cum Gallia cana conveniebat, eam Synodum pro universali non venerabatur, eidem innitens rationi, quod nimirum universa Ecclesias non repraesentaret,
praecipue amplissimas, de forsan long ampliores, quam essent, ex
quibus illud compositum uerat Concilium. R. ad ult non obstitisse quidem Legiatos Rom. quominus a ran- cofordientibus examini lubriceretur Concilium septimum. Sed quid mirum 3 Noverant scilicet non reclamasse Pontifices, cum Adia bynod rum Oecutnenicarum ab amplisssimarum Ecclesiarum Episcopis expenderentur, quod e suis nullus eiusmodi Conciliis interfuisset, nde a Majoribus acceptae futurus et .itor Qtestis. Sic antelio ii seculo ad Episcopos, p. illa a Leone I. Concilii sexti generalis Acta examini accurato subiecta fitcrunt in Tolet i . an. 3 nec Oleranorum Patrum judicium improbavit Leo II. Non erat ergo cur ea .re Franco sordiensibus adversatentur Legati Romam,spes illis erat pacifico ex Line facile descensuros Francosordienses in Orientalium con ensioncm. Non dubium tamen , qui Theophil actus de Stephanus intactim Pharasit professionem. Nicaen Patrum definitionem ad illitis Concilii defensionem expotuerint ranco fordiensibus sed Legatis non suppetebat, unde gravem ex Constantini sentcntia opposiἰionem confutarcnt i egebant enim cum ipsis Francosordiensibus in Autographo a te delato. Imagines juxta Constantini mentem esse adorandas diuite perstititerior ille Scrisioris vitio inserius cum ves non seculo id percsset, ex Anastasio Bibliothecario, qui de illa interpolatione con literitur , turn in vita Adriani, ii in in praefit sua in Synodum septimam : interpres inquit, pene per singula , reliIlo utriusque in tua diomate . adeo est e bum e verbo scutus, ut quid in eadem editione intelligatur 'ut vix, aut nunquam possit adverti in fastidiumque versa legentim pene ab omnibus pro hac causa contemnatur. Quapropter versionem aliam tempote Joanius Vlli fuit aggressiis. Francos diensium autem animos in ea de Concilii septimi opinione obfirmabat fitquela nominis adorationis tepetitio, de facile conficiebant omnes illius bynodi Paties in eodet cum Constantino errore e satos elle; quia ut habet Ponti sex Simplicius, error qui non opprimitur. ensatur in culpa igitur non erant Legati, licet Synodum septimani
759쪽
in illo examine haud liberarint: nam in eas angustias adducti iterant tam infida versione. Quamobrem Adrianus Pontifex nec Legatis Apostolicis , nec Patribus Francosordiensibus luccensuit rimo benigne Abbatem Leg. tum excepit, ad Francosordiensium oppositionem contentam in Capitulis, quae ipsemet reser in sui ad Carol. M. Epist responsionem remisit Pro nimio,
inquit Pontifex Carolum M. allocutus amore, quem erga vestram ne
Iifluam gerimus regalam excellentiam , sicut misistis cum nimis amore diale dinis eximia eum 'ngilbertum scilicet Abbatem, deministrum Capellae' suscipientes prout voluit , ct qualiter voluit, cum magna familiaritate nobis enarrantem aure placabili, mente benigna eum suscepi quasi vestra ea orali excetr ntia Ob narrante nostrum ei patientis credidimus consitium ad profestum folia nostra Romana Eec ia αι stra a Deo proieci Regal potentia exaltationem. Inter sua edidit nobis Capitulare adversus Synodum, qua pro secrarum I sinum erectione per πνmquodque capitulum 6bonsum reddidimus. Francosordiensum autem rationes advertus univerialis Synodi titulum non luggillat imo capit si relatis eorum rationibus , videlicet Synodum unius tantium i ccles partis non vocandam esse universalein . nisi priusquam definiret, ab unaquaque Ecclcsae parte postulasset quid de hoc negotio sentiret, nihil reponit Pontisex, sed de unitiesali, Concilii titulo silet. Quam oeconomiam servarunt ejus succestares, ut Nicolaus I. tum in Epin ad Michaelem Imp. de depositione Photii, tum iii Epist. ad Carolum Caduum, tum d in Epist ad Adonem Viennensem, uti ex Syn odis universalibus adhaerere se profitetur. Septimam autem Synodum hoc nomine non doraat licet in cultu maginum probando studium suum colloce , imo QConstantinopolim Legatos mittat, qui de culi illo agant. Eam oeconomiam imitatus est ejus decessor Adrianus II Ep. 3 . ad Carolum Calviam.
Non immoramur in consuanda tertia quorumdam sententia, qui damnatam a Fraricos rdiensibus Synodum volunt ab Icon lastis habitatam. Namque nemini non constat, quani iam , non dicam ab Imaginum veneratione omnimoda Iconoctastae abhorruerunt, sedi ab habendi, Imaginibus . quas deturbabant rancendebant praeterquamquod nec tantam operam impendiiset Adrianus I. ut Francosordiensium adVetius esus modi Synodum Reprehcnsiones confutaret. Quaer. 2 an eo tantum nomine Synodum Nicaenam ejecerint rancorum ditionis pii copi, quod latriam imaginibus exhibendam esse
R. non eo tantum nomine a Gillis reiectim suisse Synodum septi mam , quod latriam maginibus exhibendam desiniisse videretur sed Qetiam quod quemlibet alium culium , aut abselutum tribuerct, aut, relativum. Omnem enim cultum maginum reprobabant Francoso dienses, ne, ut habetur lib. 2. Caroliv. cad. i. singularem unim Dei
760쪽
culium, adorationem frustrari u/rentur. Prob. utraque pars tum ex actibus, seu monumentis Conestu ranacosorii nimirum ex indubitatis adversus Nicaenam secundam Synodum
Reprehensionum Capitulis ad Adrianum Pontificem a Carolo M. per Anzilbertum Abbarcni missis , tum ex Libris Carolinis Caroli Magni jussu ab Episcopis Gallicani, scriptis, ut legere est in eorum praefatione, cujus verba postmoduri referemus idi ex Concilio Patis quod an. 81 . non modo Concilii Francosord definitionem circa septimam Synodum firmavit sed de Capituli ad Adrianum missa testatur in ipsarrancoso id Synodo praenotata fuisse tum denique ex privatis operibus
quorumd .im Galliae Episcoporum , qui anteriorum Francosordientium mentem assccuti, omnem cultum seu absolutum , seu relativum
I magiitibus tribuendum negabant, licet posterioris generis cultumam sinibus posse tribui convenirent videlicet mod removeretur omnis idololatriae aut superstitionis Drmido. Dixi rinus, ex indubitatis adversus Nicaenam Syn Reprehensonum Ca-iutulis ad Adrianum a Poribus Francoso: d. nomine Caroli Magni per
Angilbertum missis. Cum enim illa Capitula ab ipsemet Adriano cum cotum consatatione cferantur in Epist ad Carol. Mag. in ullius alii tatis, aut suppositio is , aut interpolationis suspicionem venire noni ossuiu, nisi de pro libito habeantur ut falsa, vel supposititia, vel interpolat alatiaelibet opera. Horum enim Capitulorum non mod fidem facit Hincmarus, qui holum Capitulorum modicum volumen se legisset statur in opusc. 11. Capit c. io sed de Episcopi Gallicani Parisii, congregati an sa . in Epist ad Ludovicum Pium de Lotharium Imp. ab Episcopis etiam Praenotata suisse illa Reprehensionis Capitula nemo dissilebitur. Licet enim a Carolo Magno per Angilbertum Abbatem eas accepisse scribat Adrianus in Epist ad Carol. . ad quem utique Ca-Di lorum eorumdem consutationem remittit; attamen Mn solus Catolus M. Acta Concilii septimi cxpendit, quamvis ad ipsum ea direxis.set Adrianus per suos Legatos sed Francosordii habuit Concilium
cui cum Legaetis intersuit, ut patet ex i. ad me Epistola Synodici illius Concilii ad Piasules Hispaniae missa , in qua scribunt Patre,
Franco tilienses se congregatos esse in unum charitati conventu, prae-
Rege ad renovandum cum consilio pacisca unanimitatu sancta Deli
clesia statum 2 ad praedicandam orthodox a Fidei eritatem c. Et insta: Domini Regis nostri praecipua pietate , ' κdabili sipi , tia assident , ct auxiliant nobis se in eoque Concilio coram ipso Caiolo M lecta est septima Synodus de in eam Reprehensionis praenotata Capitula, ut scribuntirpiscopi Conventiis Patis in Epist. mox lati-dria Eande si porro, inquium , Synodum cum sensi memoriae enitor