장음표시 사용
291쪽
μασίαι quas Philodemus memorat, affirmare non ausimi dicam tamen haec videri jacta in Stoicos qui, sicut caeteri rhetorestria gonera admittentes, eosdem Prosecto de singulis gen rihus locos instituerant. Quod ad deliberativum genus adtinet, quales hi loci suerint colligero licet ex Auctore Rhetoric. ad Alexandr. Cap. II; apud quem veteris doctrinae deprehendas vestigia, quibus institisse Stoicos vero simile est ; dum contra Epicurei studerent ab Antiquis desiectere. Saepe obvia est vox δυομααα apud rhetores. Longin. Fragment. III:
292쪽
α νυχοις τὰ τῶv εμψυχωv προσαπretv. Rh. gr. Mala. L IlI, 534. V. 9-IO. Atὶ μεσης ρυσloλΠιας . . . Stoico ut opinor, Noster lacessit: apud eos enim physicae res locum suum, et illum quidem permagnum, obtinuerant; id quod docvt Diog. Laert. II, 39: Tρiαερῆ οασxv dvαι τov κατὰ οιλοσο*ietv λπον avat τὶρ αυτου το μεv 'υσα- το ῖε, ηοικόν το δὲ, λογικω. Ibid., I 3 a : Του δὲ Ουσικὸv MIov ὀtαtρουσtv εις τε τov περὶ σωαατω Tortov, καὶ περι αρχῶv, και στοιχεH0v, καὶ Θεῶv, καὶ περαetωv, καὶ τοπου, και κεvsit κτλ. In iis quae sequuntur laso tradit Diog. Laert. Stoicorum placita Dc Phinsicis. Uuam lulam non con- Stat neque constare PoteSt, quum Stoicorum Artes rhetoricae inici ierint, cos docuisse ευσιολοrio in Eloquentia magni esse momenti, id tamen conjicere licet. Compertum enim habemus in horum disciplina Rhetoricam cum Dialectiea fuisse iunctam. CL Cic. Orat. XXXII; Dissert. Isagog. P. LlX-LXI. Doctrina eorum De Orations Spectabat eo, ut ostenderont ex hac pendere omnia , quae sive ad res physicas, sive ad morunt disciplinam pertinent, Diog. Inert. ibid. , 83 : Και τοιουτοι sev ev τοic λoriκοις ol Ἀωiκοὶ, sua
Epicurei autem se physiologiae Peritissimos esse praedica bant. CL Plutarch. De Oraculorum desectu, t. VII p. 434 , ed. licish. Hoc sinat Polystratus docens veritatem perrectam physiologiam eliciendBm ESSE, Epicureosque Praep nendos esse caeteris PhilOSOPhiS, quos non ὀρθως ρυσiολοreivinnuit: Mηδεου μήτε περι τῆς τούτου Subinteli. Θεω) ρυσεως καὶ
ueDSium quae supersunt l. IV, Neapoli, i 83a. Quid proinde
293쪽
sui. ideo quod σκωαμάτiόv τι inesse videtur in Philodemi verbis. Huc me adduxerunt verba quae quondam Philemon jactavit in Zenonem, Stoicorum principcm; Diog. Laert. VII,
mile videtur, ante ἐυεivαt, V. Ia, aliquid excidisse. Subintolligo vocem λόγους, quam SenSus requirit. Quaenam argumenta salsa, quaenam Vera suerint, e mente Stoicorum, docet Diog. Laert. l. l. , 79: 'Ετι τωv λόIωv ot με, ἀληθεiς εἰσιv, ol oε φευοεic. Λληθεῖς μευ oυv εισι λοIot , ol ot' αληθωv συvαIovτες, olov' εἰ ἀρετἡ ωρελεi, θὶ κακια φλάπret. I ευοεiς δε εἰσiv ol τωv λημμάettovlaovetές τι i ευδος, η ἀπεραvTot ovτες, dou ' et hμερα εστὶ, φῶς Aetiu' hμερα οε ἐστι' Gi αρα Διωv. V. I 4-I8. Καιούς- ἡ πτερωv ἐvδεουσiv. . . In his me multum torsi, ut sententiam Sibi constantem inde elicerem. Sic interpretor et absurdum est ad novam physiologiam confugere, ideo quod in rebus vera argumenta insunt saepius quam salsa; si modo Naturam ducem sequamur. Nunc autem, quum illi ipsi qui in primis deberent discrimen verorum et salsorum facere, a Natura recedunt, quomodo fieri Posset, ut Veris argumentis non Omnino careantp sive, ut Noster dicit, non multo magis careant quam pennis p Neque habet quod ossendat πτερωv proverbialiter usurpatum. Vide πτερυγίωv- περυIQεtς- πτεροv MTouetoερoiς αλλω, μύρουεις, in ProverbiiS e Zenodoto, Diogeni an .,
Suid ., collectam, Cent. XIl; MichaeL Apostolii Parcem. Cent. XVI; ed. Elaevir. T Erasin. Chilia d. I, Cent. VI.
Noster ad judiciale genus refert, haec deliberativi generis partem esse tradit Auctor Rhetoric. ad Λlexandr. cap. II: aev αε,
294쪽
ταθενάvoiv, μηδὲ ἐπαιvoυvτυ v. Eadem docet Gaissord ., Parcemio graph. Graec. Oxon. Frequens occurrit hoc proverbium: Clemens Alexandr. Stromat. I, P. 27O, ed. Paris. au, Ulcstu,
295쪽
Noster carpit in Rhetoric. Neapoli edita, ann. t 835: T, seu γὸρ
296쪽
Λrriano Aul. Geli., XIX, I : u In eo libro, graeca scilicet oratione, scriptum ad hanc sententiam legimus: visa animi, quo πιτασιας phiIosophi appellant, quibus mens hominis prima statim specie accidentis ad animum rei pellitur alii: accidentibus ad animum repellitur) non voluntatis sunt, neque arbitraria ; sed vi quadam sua inserunt sese hominibus. N
Scitandae Probationes autem, quas συIκαταθεσεις vocant, quibuSeadem visa noscuntur ac dijudicantur e voluntariae sunt, fiuntque hominum arbitratu. Propterea, quum sonus aliquissormidabilis, aut coelo aut ex ruina ; aut repentinus neSciuS
alii : nescii, h. e. quod nescitur, cf. IX, Ia) Periculi nuncius, vel quid aliud ejusmodi factum ; sapientis quoque
animum paulisper moveri, et contrahi, et PalleScere necessum eSt; non opinione alicujus malo praecepta, Sed quibusdam motibus rapidis et inconsultis ossicium mentis atquct rationis praevertentibus. Mox tamen illo sapiens ibidem τὰς τοιαυτας εαυτασιας, visa istaec animi sui terrifica non approbat, hoc est, ου συγκατατιθεetαι, οὐδὲ προσεπιδοςάζει, sed abjicit respuitque; nec ei metuendum esse in his quicquam videtur. Atque hoc inter Insipientis Sapientisque animum disserre dicunt, quod Insipiens, qualia eSse primo animi sui pulsu visa sunt saeva et aspera, talia esse Vero Putat et eadem incepta, quae quasi jure metuenda Sint, Sua quoque assenSione aPprobat, καὶ προσεπiδοξάζει. Hoc enim verbo Stoici, quum super ista re disserunt, utuntur. Suiens autem, quum breviter et strictim colore atque vultu motus est, uia συγκατατίθεταi, sed statum vigoremque Sententiae suae retinet. quam de hujuscemodi visis semper habuit, ut de minimo me tuendis , sed fronte falsa et formidine inani territantibus a
297쪽
Quem locum optime interpretatus est Cl. I. Vict. Le Clere, in Cic. Λcadem ., t. XXVI, P. 28o-28I, ed. in II. Rhetores hoc verbo Persaepe utuntur; Doxopat. Homil. in
V. 6-IO. 'Εξευρίσκειου - μηοὲ πολλα. . . Locus Paene desperatus, in quo resarciendo multa me torserunt. Ita in ris. exhi
net, Vide Dorvii l. ad Chariton. , p. 266, 267, 287, ubi horum Verborum confusio illustratur, l. l. p. 287 et . Nec mirum has. Praepositiones confundi, quum iisdem litteris, at diverso modo tantum positis, scribantur a librariis veteribus, in compO- sitis, etc. . CL B. Montesalc. Palaeogr., P. 343.
V. 27. 'Ertu sev c. . . In us. Et TOPAC. His elementis si addideris syllabas Με Noyc, quae sequuntur,
298쪽
ΔTNATHCEl N. Haec si contuleris cum iis quae reStitui,
299쪽
300쪽
δῖοe docet Schesser. in Georgii Plethonis Rhetorio. Compendium t u Videtur autem rectiuS sic h. e. παvηρορ ovin appellari, quotiens Oixxvi , et συμ6ουλευτικω opponitur. Nam, ut ista sic dicuntur ab iis, ubi solent proponi, ita hoc quoque debet;
atque ita sicut δικαvικov St, quia habetur apud τους Οικαστας, et συνιόουλευτικοv, quia apud τηv βουλεv, Sic παvηρορ ou Sit, quia habetur tu παυερορι. Contra rectius ἐνυ μtαστα v, quotienS κατηπορικω opponitur et προτρεπτικω: quoniam, Sicut horum est adhortari vel accusare, ita illiuS esset laudare; atque adeo propositi respecto, sic omnia similiter dicerentur. . V. 8. 'Γπερθυομαι. . . Tractantur haec in us. Philodemi li-hro de Rhetorica, cui apponitur numerus 1674. Eodem sensu occurrit υπερτιθεσθαι apud Syrian. in Hermog. De Formis :Zητε- Ουv υπερθεμευοι περὶ του σκοπου πῶς evtσταμέvolς, προς τ iverrtIραsev αππιτησωμεv. Rh. Gr. WHZ. t. VII, P. 99.
ubique autem Permutantur et ei. V. 14-I5. Atκα ὶρια v. . . Hanc Vocem, quamquam iri
Lexicis deest, libenter admittendam esse Censui; optime enim vi. δικαvirii, opponitur; id quod Sensus postulat, ut sit ὀ civ -