장음표시 사용
271쪽
victoriam promerentibiis , obstinatisque animam ponere , quam insequentibus terga obitertcre . Nox occumbens cladem potius quam pugnam. diremit. Mane Franci, compcrto primis renebris regem profugille, &admodum ignominiose, relicto tentorio cum rcgio inistrumento , paucissimis prae terrore fugae comitibus , & ipsi correpti formidine recellum instruunt Verum Britannis in castra irruentibus, in apertam fugam e fit si , se ferro hostium S castra direptioni obiici imi; occisi plurimi, multi Capti, praedaque e castris opulenta rapta : tanti apud Francos momenti Rex unus est, cuius exemplo vincunt re vincuntur. Hac victoria datae Nomenegio ad crudelitatem omnem habenae , quibus indulgens intemperantius , Franciae fines flauc depopulans , praecipue vexans Andega uos sibi contematia os , diuinae iustitiae poenas dedit. Equum ad expeditionem eiusnodi conscendebat, cum spectat astantem Maurilium Andegauensem olim Episcopum truci aspectu, torvisque oculis minitantem fuste , & dicentem ; Crudelis praedo iam desine Ecclesias Dei vastare, dein erecto fuste quem dextra praeserebat, sibi in caput grauem ictum impingere ; quo repente corruens, sacrilegiis simul & vitae desiit. Herisponius patri in Regnum successit , statim nouo bello tentatus a Carolo , sed partio admodum effectu pace duntaxat conciliata; ita ut Herisponius abstineret a praedationibus fidemque hominii praestaret Carolo. Verum & in aliam Britanniae partem admissus est Salomon , iisdem conditionibus , Rege vel donante, quae raperentur negata ; vel aemulos componente, qui metu atque inuidia mutua Franciae rebus consilicrent. Ita breui uata inter pares dissidia,quibus impar Herisponius Salomonis dolo e medio tollitur ; uniuersa Britannia peremptori cedente in necis pretium. Eratque Salomon , forma regia, procero corpore , & augusto vultu, animi sticia uitate caeterisque dotibus, regno dignus ; nisi liaec bona cupiditate praecoci corrupister. Confestim Carolus, Heri sponti, cuius in Franciam inclinatior mens, necem viturus,rertiam expeditionem in Britannos parat ; attigeratque prouinciae limites, cum celtior factus eum totis viribus ad praeliandum occurrere, memor sertis prioris mutari bellum pace haud aegre passus est ; Salomone cliente larem fidem iurante, & admisib sine con rte in uniuersam Britanniam. Salomonem postea necati Heri sponti ait equuta est poena , a Pa uitano& Vt findo ducibus suis dolo interfectum. Ideo rursum in ciuiles discordias Britannia ruit, viroqite duce specie partium totum ambiente. Porro hie lubet, Ursandi facinus , unum alterumve adscribere,quando e priuatorum laude gentis floria constat nec historiam in Resum vitiis disertam,
in aliorum virtutibus mutam esse oportet.
Igituri psum inter & Pasquitanum orta discordia . Pasquitanus auxiliares Normannorum copira pecunia comparat, iamque praepollentc exercitu in aemulum mouet. ii ab Vrtando stabant , virium inae itialitate perspecta , regnique partem maximam Pa uitano adhaerere, & ipsi turpi metu correpti , crcbiis transfugiis ad eum transeunt; armatis mille dumtaxat cum Vrfindo perstantibus; & ij quidem tametsi fido & praesciati in ducem animo, tamen ne fides ad temeritatem stultam accederet, impense rogant
272쪽
saliui suae ut consulat; cemim & insuperabile mortis periculum, in tantam hostium vim paucorum fortitudini ni nil loci ellic, paratos se ipsius vitam corporibus suis tegere , mortcmque in salutem eius oppetere; scd parcendum inani operae , seruandosque meliori sorti tam fidos milites. Ad ea prudentius quam fortius Imperator dicta; Absit, Commilitones , ut ros ante ge-sas fuga turpi commaculem, ab annis teneris quibus ad militiam memet applicui, id unum obuersatum est menti , mori aut vincere; posuissem male transactam aetatem, nis per tot victorias mori didicissem; hac prima tironum praelectis , mortem contemnere i quid eam veterano mihi ct indurato ut pauendam ingeritis Didici morte ignominiam terribiliorem, nullamque militi esse frater fugam ; quarea fuga dimovete me ct absterrete omni conatu; a morte , ne cogitatisve quidem
abdueite; quasi vobis terrori vel formidini est , per me licet abs edite , ducem vestram dimite ; his sum in vestigio im harebo , mortis intrepidus , eritque mihi a qua fuga fetiet istae charissima iam est animus experiendi mecum discriminis,
induamus fortitudinem mortis contemptu terribiliorem illam praestemus hostibus; aderit forsan morituris victoria , paranda virtute non numero , nec magna
unquam patrans ni er parua. His dictis incensi milites orant quo vellet du ceret , sane facturos suo sanguini pretium hostium strase. Ad Condatem Rhedonum pugna conserta est, qua mille homines in triginta millia dimicarunt. Ex templo Vrsandus cuneo facto in confertissimam hostium aciem abditur, spissis ordinibus sequuntur milites ; quoquo se vertit, detruncata
membra, caecaque capita demetit ferro ; modo rccta fronte oblitos mactat, mox ad dextram versus , mox ad laevam, humum late cadaueribus ster-
Nit, certamque victoriam quoquo ruit parat. Pasqnitanus post irrita tentainenta, amissa iam palma salutis dubius, suorum aliquot receptis c praelio, terga vertit; mirantibus qui vicerant , tantum stragis a tam parua manu edi potu ille. Coepit a victoria tentari morbo Uriandus, eoque ingrauescente vitae periculum imminebat ; unde animus Pasquitano factus ad novandum bellum: conscribit exercitum , plures ab aemulo abducit, del-peratione morbi abiectos, iamque instat propius, aegrum ac socios nullo periculo acturus in vincula. Ad Vrtandum supplices veniunt milites,quo res in statu sint decumbenti renunciant, unam suae ac suorum vitae rationem cite, se abduci sinat; aut ipse aperiat, quid praesenti malo factum oporteat: ille intrepide , capelliendum praelium , & proterendos hostes, si veniant ;iubet vexillum suum tot instrvistum palmis, laureiique proferri, ad cuius spectaculum abscessiiros hostes ab acie, ij urgere vehementius, uti abscederet, nam de pugna desteratum esse, quamco absente inire , nemo praesentium ausit.Tunc fortissiimus vir magnitudine animi morbum trofligante, viribus labentibus ab corpusculo aegro reuocatis , iubet se ut erat, quando nec ingredi nec stare equo , morbi atrocitas sine rei,decumbcntem
lecto ferri in aciem: mox primo in ordine hosti oppositus , amotisque lectis pariis, ut pugnantibus 1pcctaculum foret: victis fusisque hostibus lauream retulit. At quae mortalium rerum leuitas est , dum ab milite domum reportatur , vel morbi inclementia, vel gaudi, copia, animam egit: uno lecto in quadrigas, usus S feretrum : dignus Imperator qui si minus stans
273쪽
C no , ubi sti , laceras quidem; sed in ulnis victoriae moreretur. Pas , qui anus itidem aegritudine periit. Diuisa mox inter Alarum Pasquitani fratrem & Indichellem Heris ponii nepotem ex filia, Britannia fuit; at Indicheile interempto in praelio uniuersa prouincia in Alani ditionem
VI. Istis uno spatio tametsi per plures annos gesta sunt, decursis ; ad mala bonave domestica Caroli venio. In quibus Aquitania de Pipino recepta, ScP p Pipliaus ipse in utrainque boni malique sortem adscribi possunt. Equidem
Pipinus Iam varia fortuna usus cst , ut in sepcculuin humani ludi oris, iactationisque mortalium obiici queat. Pipino Ludovici Pij filio , Aquitaniae Regi, duo erant filii; Pipinus & Caroliis. Ille natu major,nescitur quo fi-IO , magnae Tragoediae argumentum , iam puer a patre destinabatur ad fi-cerdotium , breui tradendus in disciplinuri Drogonis Metensis Episcopi, a quo scientias& Ecclesiasticas leges doceretur. Ad crat Lotharius pueri patruus , cum ad clericatus suscipi cnda initia ex more crines attonderi oportuit, statimque puerili forma commotus serat enim spectabilissima pulchritudine) vi ereptum e ceremonia, priori vitae restituit, redarguto patruquod tantae spei adolescentulum sacris, hoc est , ut rebatur ipse, ignauis i cingloriis usibus addictum vellet. Ab eo capite multa perperam facta & tolerata; ciusmodi victimis ab ara abductis, vix ullius bonae nugis capacibus Mox a Patre in Aquitaniae Regem designatur; sed ab eius obitu , Aquira rata ab Ludovico pio traducta in Carolum; nouo Principi vita prii lata h. v reditas fuit.Postea Ludovici morte,excitatae nouae spes, & Pipinus ab Aquitanis pluribus in Regcm lectus, Carolo aemulo negotii multum faccilcb.rto Incremento spes auctae, de ad fastigium ductae, cum Lotharius in Carolum magni vi movit; & quanquam ad Fontiniacum profligatus, foedere tamen cum victoribus inito , tum Austras iam sibi, tum nepoti Pipino Aquitaniain impetrauit. Hanc se licitatem noua postmodum palma cumulauit, ad blandiente fortuna principiis , ut corrupto post . exitu gratiaretur ac rbrus nno 8 4. Caroliis impatiens detrachae sibi priori foed cre Aquitaniae, viam sternen qua innadcretur , Bernardum Soprianuiniae Comitem Majestatis reum viplo sterct, ducho exercitu, Tolosam caput Septimaniae obsidione cingchat; in proximam Aquitaniam, si si iccederet res, gradum facturos: Lentam obsidionem ut premeret , nouum exercitum cuocauit c Fr. uacia , militum flore
ducumque praestantia illustrem. Non ignarus Pipinus seirin in aliena pernicie in striii ix alum,expeditis & ipse copiis, aducia talitibus Francis , ad Incli-llimam occurrit, commilloque praelio ingcratem rc portat victoriam , quae
Hugo Caroli Magni filius, idemque insulatus, Ricbosus itidem Abbas de affinis Regiam , Eccardus, Rauantis , pluresque Comitos liuersecti sunt; capti plurcs, in quibus Ebro inus Picta uicialis Episcopiis, perinfensus Pi-pino' , Ragenarius Ambianorum Episcopus , Comitesque haud pauci Hac Laurea soluta urbis obsidio, rc trutiis in Franciam Carolus, & Pi-pino adolescenti post facinoris gloriam, Aquitanorum amor, virtuti Quo Opinio nucta immcnsum. Conscquuta pax nepotem inter & patruum stibi- Euit victoriam i capace uniuersa Aquitania, praeter Pictoncs, Inculis en
274쪽
sis, & Santones , tradebatur Pipino; seruato iure supremi dona inij, & liona inii fide a Pipino piaestita: Proceribus Aquitanicis qui a Carolo stiterant, iam ad Pipinum transseuntibus,quasi ad legitimum Principem,& indubitato iure imperantem. Ea omnia fausta sors consccit, ne in hanc Pipinus calamitates coniiceret , quas ingenio suo atque secordiae debuit. Namque pace parta , vino de voluptatibus marcidus , turpi otio se lutus ad libidinem , ratuam infamiam & contemptum contraxit, ut eiurante indignum principem toto Regno, euocatus sit ad regendam Aquitaniam Carolus. Conueniunt Aure Iiam Episcopi omnes, Abbates, & Comites , &damnata Pipini ignauia, praesentem Caroli im , nec renuentem, quod sine dubio magna arte promouerat , in Regem Aquitaniae eligunt, lactumque ungunt atque inaugurant; mox instrue tui copias Carolo, ut nouum regiri. minuaderet, opportunitas noua hinc gerendae rei obiecta est. Carolus Pipi ni frater, qui hactenus apud Lotharium patruum egerat, ab eo vel profugus , vel dimissus, properabat in Aquitaniam , res abiectas fratris erccturus ; versim in itinere comprehensius , & perductus ad Carolum, a quo id nominis in sacro fonte habuerat, statim ut perduellis capitali poena damnatus est: memor tamen affinitatis in bapti lino initae Carolus, Rei vitae pepercit ; idemque seu sponte, seu impulsu Caroli Carnuti in Regni conuentu attonsis crinibus in Clericum inauguratus est, palam proselsus id se nullo cogente , uno sacrarum rerum studio, perfecisse. In Aquitaniam progrestus Carolus, uniuersam subegit, Pipino profugo , seramque poenitentiam in terras proximas circumferentc. At dum vagatur, Samio Vasco inim Regis spectus, ab eodem capitur, & Carolo Regi postmodum traditur. Visaque est inclinari ad Cata strophen scena, eo Suessione tonso in Monachum , &eiurante cum cucullo spem regni. Etenim quia praeter regni iacturam, turis bulento animo male cum solitudine erat ; nouas res mcditans , duos indidem Monachos in sententiam suam perducit ; quorum ope claustra effringeret , & in Aquitaniam cum iis fugeret. Sed Carolus male tecti consili, gnarus, indicta Suessionem Synodo , Monachos illos moueri Sacerdotio curat, & Pipinum ad iustirandum nouum adactum ad vota nuncupanda, ct disciplinam religiosam obeundam cogi. Nihilominus Pipinus anno altero post em illa vota fugam accuratius moderans , coenobio clam se subducit, &aduolans in Aquitaniam , orta ex nil seria miseratione, magnam prouinciae partem tibi adiungit mox Carolo Caroli Regis filio ex Aquitania depulso, rotam rcgionem ditioni subdit. Annum unum alterum v c rerum potitus cst , donec moribus ad priora vitae flagitia relabentibus ; quae
prius, raedium & contemptus, Aquitanos occupant, unoque momento Regno deturbatur , tu ocato rursius Carolo Patruo. In hac rerum desperatione , Normannis barbarae illi ac serocissimae genti se tradit, ductorque eorum, praedo iam publicus , latas foeda silue praedationes exercet ; imb ut scelus sceleri gradus est , eiurata religione per summum nefas, quod e tal-guine Regio a Clodouae O nullus patrauerat, perfidus iuuenis ad colendae Mola Normannorum ritu traducitur ; tam prope distant ab cucullo & a baptismo desectio. Ita cum Barbaris trucolautam vitam septennio egit P
275쪽
egilletque diutius, niti ab Aquitanis interceptus, dum populationibus hostium praeest , Carolo traditus ellet; apud quem , Proceribus in cora- hientu dainnatus,vi ploditor Religionis & Regni; morti addictus est. Quam
inhibitam Carolus perpetua nautauit custodia , in arce Silvanechenii; in qua ultimo tandem tragoediae actu , purpuratus hic nebulo , taedio carceris in furorem actus est;& vita inconstantissimus morbi constautia desiit vivere ; nec boni sorte nec mala melior: prauo affectu tam valetudinem quam remedia ipsa corrumpente. Inter haec statu Franciae deploratissimo , nouae calamitates emergebant
M s., sialis, dies οῦ iam nulla Regis aut horitas, nulla legum aut Magistratuum iF-eia. uerentia,Vi armatae licentia omnium , praedon tun impunitate,obnoxia praedis caedibusque itinera; factiones Procerum , & priuata bella, ciuitatum rebelliones, & percunctos gratians furor cupiditatis , libidinisque proter- uia. Ideo Carolus d c sectionis uniuersae metu conuentum Regni in villaCarisaeo habuit; ubi ac tim de reformandis ad instituta veterum moribus, miliaque ab Rege ad populos reformationis capita ; ut plagas animorum deliniret spe , ac demulceret. Verum morbo absumente remedia , seorsim Episcopi Comitesque conueniunt; remque aggressi aleae periculosae ; Ed-dclarium Abbatem & Othonem Comitem lcgant ad Ludovicum Regem Germaniae, quem rogant Francorum nomine , cuando Caroli regimine prauo ignausa , res Francia publica perderetur ac pessundaretur ; Celut ipse Rex itidem Frauia , magnique Caroli nepos dignissimus fustinere labantem, oe in praeceps rapta moram iniicere i finem nullum esse tot calamitatum , nee posse speraridum Carolus Regnum obtineret: intolerabilem eius urannidem , iam exhaustam subditoram patιentiam. certumque nisi Chrisiani Pr hcipes subuenirent, se a quibuscumque vel Barbaris atque Ethmois,quamquam pe) uulosaetorrcessituros opem atque solatium. bdae sit mentis ambiguus Ludovicus ad postulata,quid ageret; hinc animi temperantia i cupiditate omni aliena , pudor obruendi fratris& imparati; exemplum defectionis quae & in suos propagari pollet; incertus expcditionis euentus, a nouis studiis auocabant: inde miseratio Franciae , incensa postulantium vota , periculum repulsae, suboriens clam magni regni cupiditas, praecipue aulicorum vanitas atque ambitio , ad suscipiendum iter impellebant. In hanc partem versus, illecebrosa & blandiente spe , Rheno transiuisso in Franciam venit; armatos quidem ducens, sed cohibitos freno disciplinae, quasi in suo non in alieno degentes , neve
qui ad cisci curaturus veteres plagas , curatione nouas infligeret. Ea moderatione Atinia cum venit, bellumque quasi vagina reconditum premens, ciuilibus togatisque remediis sanaturus Rempublicam, Episcoporum Concilium Atiniacum indicit, ut in bonum publicum conuenirent animi atque industriae. Eo tempore in Regni finibus bellabat Carolus in Normannos, securus admodum istarum artium , dc auersa ab domesticis malis cogitatione. Episcopi Prouinciarum , Rhemensis & Rotho magensis Ludovici aduentu commoti, conueniunt Carisiacum , reque serio perpensa, quae Ludovicum Regem excivisset , quantumque prona ad Regni perniciem ea
ciliet; sive antea vocantibus Regem haud conseiisissent, siue consilii sub ipsiam
276쪽
ipsem aleam poeniteret , una omnes mente decreuerunt non conuenire ad Synodum , legatosque Venilonem Archiepiscopum Rothomagensem& Exchanraum Catalaunensem Episcopum ad Regem miserunt ; qui absentiam suam excusarent, de admonitione in simiarent, qua perfringeretur cupiditas Regis , & impelleretur ad Germaniam repetendam ; relicto Regno prudentiae Caroli, cuius potestas atque Imperium viri Deo obnoxium foret. Ludovicus aspernatus haec monita, impellentibus suis expedit ferrum, signisque praelatis vltra progreditur. Consistim magna rerum conuersio fuit; prouinciae , urbes, de oppida certatiin ad Ludovicum deficiunt; una omnium mens Carolum Regem, ut noxium abiudicandum, admittendum fratrem , qui fortitudine atque prudentia & externis malis& internis mederetur. Id porro factum Comitum fraude, penes quos erat urbium regimen, qui plurimorum crimimura conscij, ne in poenas vocarentur a Carolo, Sc lcgationem ad Germanum adornauerant, S populos spe nouarum rerum , veterumque taedio , ipsi adiunxerant. Carolus repentino perculsus fulmine, ncc copiis fidens quas ducebat, ad Ligerim clam se ab iis subducit, de in extremam Aquitaniam profugit, Superum hornin inque fidem contestatus, qui suorum proditionc, atque Germani fratris cupiditate , per ea nomina quae sanctis ima ellent grauissimam acerbissimamque iniuriam pateretur. Illico fugam Regis aduertens exercitus , ad Ludovicum defecit. Iamque is Regni compos, Senones venerat, & ad specimen moderationis exercitu in Germaniam dimisso , chim Proceribus ad componendam Rempublicam applicabat curas ; cum inopinata conuersio de fugitiuum Franciae reddidit, dominantem ab ea depulit. Quae causa tam insperati successus, haud satis comperta ; sive Francorum quaedam in bonum leuitas, emendantium statim quod leuitate peccatum est; siue imperitia Ludovici, teneras mentes manu leui haud satis, , tractantis : sue Hinc mari Rhemensis Archiepiscopi addictissimi Carolo, bonae artes: ut aeternae prouidentiae decreta sileam : sane facilius receptus est regno , quam pulsus Carolus. Poenitudo Procerum prima lenivit impetum vulneris, cum a Ludovico non impetrarent satis quae praecepi liet cupiditas ; tum fouit Ludovici iam inermis contemptus , nam recens parta, non permittenda statim fidei suae ; tandem Soraborum defectio glutinatio vulneris fuit, avocato in Germaniam Rege, ne alienis inhians , sua depe deret. Ergo Ludovicus, nuntiata rubellione, gnarus quid mouerent Proceres Caroli gratia , infirmusque absente exercitu, ad disturbanda eorum consilia; celerius quam venerat ex ccssit e Francia ; facta spe reditus, ad dignitatis speciem , multisque sanitis, quae ad occulend. im fugam conducerent. Iamque Carolus ab Aquitania Procerum studiis r uocatus , copiis
auctus certatim confluentibus , armatus aderat ; cum vacuo R gno omnium plausu de gratullatione excipitur; ab absentia charior; & odio percalamitatem purgato. Nihilo tamen minus expostulat apud Nicolaum Pontificem recens inauguratum, &apud nepotem Ludovicum Imperato-xem : quod Ludovicus frater, nullo praeter cupiditatem impulsu , cum L l L exercitu
277쪽
exercitu invasisset ita Franciani, Regemque legitimum eiecillet: & ab utroque litterae in Germaniam scriptae , quibus admonebatur Ludovicus , ne quid in alienum per ambitionem tentaret, male coepta abrumptrct, & quantum liceret nouo facto corrigeret ; dcdecere Principes armis decertare , quos nexus sanguinis , ac multo magis fidei vinculum colligailet. Quibus Ludovicus permotus. simul quod Carolus prae se ferebat
vindicandam iniuriam, nepote Lot hario in partes suas adiuncto 1, perterritusque Francorum Episcoporum Legatione,qua diras comminabantur, nisi fatisfaceret statri, ab eorundem Legatis er petiit, ut ad reparandam concordiam, quae oporteret excqtii, ipli imperarent; paratum sc vel duris conditionibus, praestare omnia quae nucellaria viderentur. Quocirca Episeopi ex Regnis Caroli atque Lothari j Metas conueniunt, nobilemque ad eum legationem ad Ornant,ex tribus Archiepiscopis Rhementi, Gotoniensi & Rhotomagensi aliisque sex Episcopis; qui Vormatiam ad Regem se construnt, repertumque ad concordiam proniam,prioris noxae absoluunt, tum ad pacis stabilimentum impetrant, ut cum Carolo atque Lot hario in colloquium veniat. Itaque factum Veris initio ; selectus colloquio locus , modica in Rheno insula , iuxta Ateruacu in Castriim, in quam Reges singuli, cum paucis admodum , & inermes, vecti nauigiis appulsi , caetero comitatu ad ripam relicto, diu de pr. eteritis per futura emcndandis egerunt; ac cum plura capita, deliberanda amplius forent,dilata sunt in proximum contietitum Basilcae, a tribus Regibus celebrandum. Interim Carolus ex utroque Regrastum Lotharii tum suo notiam Episcoporum Synodum Tullum indici curat; apud quos magno numero contractos, grauiter de V ventione, seu de Guenilone Archiepiscopo Senonensi apua Patres conquestus , in eundem libellum propria manu accusatorium tradit; cuius id argumetum. enito mera Regis beneuolentia prope a puluere inseblimem Infularum promotus apicem, tam ingrato in dominum oe quidem benescentissimum fuisset animo , ut umia inter omnes Francia Praesules , Ludovicum per proditionem in Regnum Caroli euocasset, cum eo communicasset cansilia, omnium cly idem Rex patrasset in fratrem,autorperfidus ct nefarim artifex. Patres reo ad disceptandam causam diem dixerunt , ne poenas inauditus subiret: quas autem subierit
mihi incertum, cum quidem constet de iudicibus electis a Synodo, qui erant Archiepiseopi Remigius Lugdunensis,Vvenito Rhotomagensis, Elardus Turonensis, Rodulphus Biti tricensis : at de iudicio silentium sit; saneis Gucnilo damnatus est a posteris tam insigni odio S Vatiniano , ut proprium nomen ad turpissimam rem significandam vulgatum st; idque Gue- nilo sonet qui proditor; maxime postquam Turpini fabulis persona Gaia
tonis proditori Caroli magni affixa est. Tandem anno proximo celebratus est Confluentiae ab tribus Regnis numerosis Conuentus, in quo Diacita Reges inter Ludovicum , Carolum & Lothari uin nepotem concordia ;quae placuerant iureiurando firmatis, ne in posterum alter in alterius regnum vel armis inuaderet,vel consilio quid detrimenti in serret; imo se ope mutua iuuarent imi icem ; iique forent omnibus hostes qui singulis. At cam concordiam male sartam & tectam docent querelae ad Nicolaum Pa pam
278쪽
pam ab Ludovico & Lothario missae ; quibus Carolima violati incusarit
foederis , prauo quorundam consilio , quos in communem Regum perniciem incubare expostulant; rogantque Pontificem , ut si commodum foret , transiret in Franciam , ad pacem instaurandam, & annectendum male
cohaerens sanguinis vinculum. Sed mox Lotharij pro Vald rada pugnae, &Caroli pro Hinemato Rhemensi Antistite, sanctum Pontificem in utrumque Regem concitarunt. De Lot hario quando rem perscripsi, tisic de Hinc-maro pauca.
Rhemensis Ecclesia, abdicatione Ebbonis , laesae maiestatis in Ludovi- cum Pium damnati, defecta capite , adepta erat in Hinc maro nouum ; is enim Monachus in sancti Dionysii, postea praefectus Coenobio sancti Germani , doctrina & pietate conspicuus , voto Caroli cui acceptissimus erat , in infulas eas promotus est. Idem postea Ebbone mortuo, synodum Epis. Coporum Suelsione haberi curauit, in qua ad delendam eiusdem Ebbonis in ramandamque memoriam ; quos ipse ad sacerdotium de ad ordines sacros admouerat, dum ab Lothario in sedem pristinam restitutus esset, ij sacris expuncti, inter laicos profanosque reiecti sunt ; & probata calculo nouo
electio Hincmari, aemuli memoria prorsus damnata. Hanc synodum ut confirmaret Pontificia sedes, cum ab Leone Hinc arus non impetrasset; postca a Benedicto succei re ut haberetur rata, non tantum obtinuit oblaro dolo ; sed etiam quaedam in Pontificiis tabulis, interpolatione scripturae, Vt arguebatur , ad nutum addidit, atque abrasit. Inde Regis gratia , partaque ex scientiis, & dignitate summa aut horitas, virum natura elatum , quemque modica non satis caperent, ad usurpandam in Episcopos Franciae potestatem atque imperium concitarunt ; quam & ob rem orta discordia ipsum inter de Rhotaldum Suessionensem Episcopum,magna iam aetate, &vitae inculpatae Praesulem ; cum alter libertatem opprimeret, alter tueretur, I erdendi aemuli consilium iniuit Hinc marus. Eam in rem primum a Nico-ao Pontifice Suessione Synodi confirmationem , ad stabi linacia tum auto. ritatis, multas post artes laboresque insumptos , per fraudem impetrat; tum quod ante clam comparauerat, nouam Synodum Silua necti indicit;
in qua Episcopis ad sententiam suam adductis , Rhotaldum Episcopum
doli ignarum accusatum simul damnatumque obleuia de fit a crimina,naaxime quod Saccrdotem quendam abdicasset, amouet gradu & dignitate,&contestatiim innocentiam suam, imb& Sedem Apostolicam appellantem in Coenobium quasi in carcerem abdit. Res ad Pontificem delua, tum
ipsius Rhotaldi expostulatione grauissima , tum aliis plurimorum litteris, tyrannidem Hincinari quiritantium ; Synodo ab Pontifice ipse Romae collecta , plane damnata est & abropara Synodus Siluanectensis , i utilis restitui in pristinum gradum Rhotaluus; ni malint qui accusarent, una
cum ipso Romam ad disceptandam causam venire.Verum H incinarus, quod
si perborum est, pertinacior, non tant im ipsi Pontifici detrectat obsequium, Rhotaldo nequaquam mi illa; sed & Regem Carolum secum in errorem tra Eium,Pontifici seu scutum obiicit, composita per nefas Pontificia aut hori tate cum Regia; periculosae discordiae sic meia,nisi causae iustitiam Nicolaus
279쪽
prudentia & patientia contena perasset. Augebat offensionem Resis, quod Itidit hae filiae Balduitius ratior , Romam profugus, asylo Pontilicis tegebatur , charitatis munus in contumeliam vertente Hincinaro ; tenuitque triennium eiusnodi contestatio ; Nicolao per litteras Regem atque Hinc-marum adurgente ; iisque contra fas per contumaciam animi , ius atque aequum negantibus. Tandem Hiiacmarus qua facti inuidia , qua salictate vindictae , Rhotaldum emittit custodia , patiturque Romam prosectum, dictumque innoxium , Ecclesia: suae restitui ; Arsenio legato in Franciam
misso, qui & Vald radam ab Lothari j lecto depelleret, & Rhotaldum in sedem suam reponeret; idque perscctii in tanto pudore supeIbiae, quanta humilis innocentiae gloria. Nec in eo poena arrogantiae desiit. Nam iussu Pontifici si iis aurata lite Clericorum , qui ab Ebbone quondam instituti, pOisca ab Hinc ma o depositi ellent; iidem & Synodo Episcoporum S auctoritate Nicolai restituti in integrum pristinis gradibus init aurati silint; Hincia aro grauitri increpito, ob iniuriam illatam de interpolata Benedicti ciplomatas ita veritas erumpite tenebris, simulque mendacium in lucem prostri. d autem de Iuditha Carolus questus est , rei initium eiusnodi fuit. Edilulphus Anglorum Occidentalium princeps , Roma
rediens capta per Franciam via, in Iudithae Caroli filiae amorem arserar, eamque impetratam in coniugem secuna in Angliam duxerat ; Regis nomine auctus ob disnitatem coniugis. Eo haud multo post vita functo, Iuditha vidua pollestionibus quae in dotem cellerant venditis, amore patriae renauigauit in Franciam ; ac reginae cultu & titulo Siluanccti agebat, sub Episcopi cura tutelaque Regia, ut si animus foret ad secundas nuptias contiolandi, eas arbitrio Patris legumque praescripto conficeret. Etenim quia viduae intemperantius amant quam virgines, amoris mutui Iuditham. inter & Balduiniim Comitem , orto incendio , violata sunt illico tum pudorum custodiae nemina claustra ; Iuditha continuo mutata veste fallen-
te custodes , & amatorem sequente; imparem quidem natalibus, sed iuuentutis philuo gratusimum ; communi raptus flagitio ; tum iuueni,qui Regis filiam, clam patre , domo proriperet; tum foeminae , se ad raptum prae benii ,& inferenti vim ut pateretur. Furtum promouit Ludovicus frater, cuius ope fraus custodibus facta, & sororis fuga incolumis. Vulgato facinore, Carolus contumelia percitus , sententia Episcoporum , tum Bal ciuinum raptorem , tum Iuditham sua sponte raptam , diris Ecclcsiae perculsos, acerrimc perquirit atque persequitur ; & confugientes in simini Pontificis reposcit in poenam. At Nicolaus , appellatam septiis clementiam Regis, resadem vicit, confecta Balduino venia , & facultate coniugi j quod praeripuerat. Imo ex commendatione Pontificis, coniugati a Carolo per benigne excepIi, d Ouariisque Balduinus ampla in Belgio ditione, a quo & Flandrensium Comitum arcelliunt originem , raro poena alibquente illa flagitia, quae venia ipsa emendantur , & comprobatione dii pereunt. Caroli initia gratiam Nicolai redditum , mox ambitio cum successore Adriano, in nouas turbas & discordiam impulit. Lolliario nepote in reditu.
280쪽
ditu Italiae , ut sipra scriptum est , morte terribili e Viuis rapto , extemplo C stoc v. Carolus in Regnum eius oculos adiecit, inflammabat cupiditatem adipis- V., cendi facilitas ; quod Ludovicus Imperator demortui frater, procul,in Italia Saracenico bello implicabatur. Praeterea Ludovicus Germaniae Rem, graui morbo in Bauaria conflictatus , futurus obici haudquaquam erat; Se Lotharius sine prole mascula praeter Hugonem spurium obiens , propinquiori , nullis scriptis tabulis, opimam haereditarem reliquerat; quem se ipse Carolus affirmabat , cum Lothari j fratris non nepotis , succeinonem alIereret. Ergo ut ius possessione firmaret, instigante Hin aro & promouente, in Austrasiam venit, Metasque primariam urbem progrestus , ab Aduentio Episcopo, celebri pompa excipitur ; & aduocato Episcoporum concilio , Rex Lotharingiae dicitiar, coronatur, atque ab Hinc aro inauguratur : Nec male Synodus praedatoria dicha, quae alienum raperet,& expilata hereditate inuasorem ditaret. Carolus Metis Aquisgranum venit Regum sedem, maxim que Procerum parte assentiente, ut capesseret Regnum , Treuirensibus , de Coloniensibus dedit Antistites, illis Bertulfum Aduenti, nepotem , iis Hilduinum Abbatem ; prioribus dudum Nicolai
sententia eiectis. Haec tam repentina inuasio, tum Ludovicum Imperato- irem in Saracenos bellantem , tum eius nomine Adrianum Pontificcm, tum Ludovicum Regem Germaniae ; in Carolum excivit. A Germano primum maximumque obiectum repagulum. Is re nunciata, quia per morbum festillare non poterat, confestim legatos mittit, ad Carolum; qui expostulent
occupatum priuatim, quod commune laret; tantum iuris ipsi in haereditate nepotis, quantum Carolo esse ; rogare se ut qui in primum ab Lotha- ringia abscedat, dum reddita valetudine ipse adellet, simulque consulerent, quid viri usque commodis magis conduceret. Non ea erat cupiditas Cam-li, quam legatio una infringeret; immotus in sententia perstitit, Colora iamque praecipitantius venit, disturbaturus noui Episcopi inaugurationem , quem Ludovicus Rex per Moguntinum Praesulem in Hilduini locum substituerat. Interea Ludovicus morbo recreatur , & iam comploratus, effusa in pauperes , locupletissima gaza, coelesti ope conualescit; novos. que nuntios Luilbertum & Alfridum notae prudentiae Antistites ad fratrem legat, daturos optionem abscedendi a Regno, aut pro eo dimicandi. Carolus certior fratrem adfuturum, corrupta spem Oibi, nec ausus cum integro fratre sese committere, id fraternae beneuoleiatiae & charitati datum assimulans, recessit in Franciam; Marsano oppido constituto,in quod conii enirent, de communi re deliberaturi. Idque anno sequenti perfectum, eoque loco aequis partibus duos inter Reges Lothari j Regnum diuisum est; ut accederet Carolo cum Heri stellio pars contigua Franciae ; Ludouieo ' 'cum Aqui rano, quae ad Rhenum & Germaniam vergeret; intercedentibus frustra Adriano Pontifice ; & Ludovico Imperatorc : Quippe cupiditas oeulatissima est, sed auribus manca; &ad voces omnes, nisi quas ingerit metus, immota. Nam antea Adrianus, ubi primum Caroli inceptum innotuit, Legatos ad cum miserat, contestatum ne in alienum Regnum
inuaderet ; Lothari, Regnum ad Ludovicum fratrem spectare , qui sanguine