De potestate presbyterorum in administratione Sacramenti Poenitentiae Dissertationes duae Ioannis Baptistae Locatelli Zuccalae

171쪽

is 4 Disse natio

XIIL De commutatione voti risi ejus

XIV. De his criminibus, puibus est gravis foena injungenda. XV. De simoniaco quovis modo , praeterquam si mortalis fuerit simonia. XUL De illo, qui detinet illicite beneficium ecclesiasicum, pel bona eccles

sica sile jum. XVII. De incendiariis O famosis la

tronibus .

XVIII. De senilegium committcnte , O ecclesiam publice polluente sanguinis, aut seminis efffusione cujusquam.

hertatis .

XX. De tonsuratis vel promotis ad ordines per alienum episcopum , suo antia site non consulto. XXI. De celebrante excommunicato, se pensio, aut etiam interdicto.

catum in foro poenitentiali sebi detectum. XXIII. De celebrante cum sacris V

sibus solemniter o pullice in sacro ordine,

qvcm non habeat.

XXIV. De clerico fornicatore publiaco , Mel conciιbinario ruanifeso, item ad

172쪽

Prima sc ticis scienter recipientibus in caemeterio

ecclesiae , Vel in ecclesia sepelietibus

corpus scienter alicuera excommunicati, siι- fensi, νel etiam interdicti. XX T De abluente ostia sacro oleo vel chrismate .

monum in Ciatoribus.

XXVII. De salsum testimonium Pr flente , vel Ialptatis seu falsarii stocum te insitumentum, litteras vel sigillum ali num in praejudicium alicujus. XX GII. De irrogante patri vel matri enormem injuriam corporadem.

XXIX. De blasphemante pullice Dcum 1 et sanctos ejusdem. XXX. De suspensis, excommunicatis,

vel interdictis , aut transgresoribus constitutionum provincialium Mel synodalium antia pilis cujuscunque.

Quamvis in provincia Μediolanensi casus reservati editi habeantur tantum in do suprarelato concilio anni isti . , & in quibusdam aliis provinciis etiam posthac ἔsciendum tamen est etiam antea fuisse in unaquaque dioecesi crimina a solis episcopis vel eorum paenitentiariis castiganda & rc mittenda ; viguerat enim mos etiam saeculo

173쪽

i s s Dissenatio

II. serVandi ecclesiae praesulibus quorundana facinorum absolutionem , ut apertissime tradit s. Thomas in opusculo contra impugnantes religionem c. q. , quo inquit:

Sed is et communis consuetudo Probat, FLIcopi assumunt sibi casus , quos volunt, de

quibus ad eos pro absolutione recurratur ὁ& concilium Ravennatense anni post quam longam criminum seriem episcopo re-SerVatorum texuerit , haec addit: In quibus

de consuetudine generali νel speciali epise

fis resematur confessio . His non absimilia Aventonense anni , quod declarat plures casus episcopo suisse reservatos jum , consuetudine, vel saluto pro inciali,

Fortasse quis sibi non facile persu debit invaluisse , ut sola consuetudine Ser-Varetur episcopis quorundam criminum absolutio saeculo praesertim I S., quo ViX pce nitentia publica cessarat. At nemo non Videt hanc consuetudinem ex ipsa poenitentiae publicae disciplina originem ducere . Cum enim peccata publicae poenitentiae Obnoxia non nisi ab episcopis condonarentur Secundum Veterum canonum sandiloneS, hinc factum est , ut licet obsoleta fuerit poenitentia publica, adhuc mos obtinuerit,

174쪽

ut nonnisi ab episcopis , aut eorum poen tentiariis reconciliarentur , qui delictis olina poenitentia publica mulctatis rei extitissent. Ex quo liquet praesentium reserVationum praxim non esse aliquid novi recens in ecclesiam invectum , sed retentam txiguam Veteris poenitentiae publicae particulam. Antequam huic dissertationi finem imponam, animadvertendum insuper est, licet post saeculum septimum crimina duntaxat publica poenitentia solemni eluenda essent:

episcopos tamen in criminum reServatorum

catalogis , quos i & sequen. ediderunt, pristinam de hac re disciplinam innovasse,

sibi vindicantes absolutionem etiam a peccatis occultis. Hinc, ut prisci canones, absolute vetant presbyteros, ne talium peccatorum reos reconcilient, imo in quibusdam decretis apertissime indicitur, ut etiamsi occulta fuerint, reserVata cenSeantur, ut inter alia in concilio Lambetensi ann.i a 8 I.

Ex quibus omnibus patet semper in ecclesia Dei cautum suisse. ut publica paenitentia a solis episcopis, vel ad summum non nisi de speciali eorum licentia a presbyteris imponeretur , nec non ab iis solis paenitentes publici reconciliarentur; ex quo

175쪽

factum est, ut plus minusVe, prout plura vel pauciora fuerint crimina eidem poenitentiae obnoxia , presbyterorum auctoritas circumscripta semper fuerit. Quod si posterioribus. saeculis desiit poenitentia publica, nihilominus eadem serme crimina consuetuis dine & statutis episcoporum judicio & auctoritati reservata fuerunt ita , ut non sit, cur quidam recentiores de hodierna episco. pali reservatione conquerantur.

177쪽

nent 2 Il n' est pas ici question de disputer δ' unpoint probicinatique et embrouille Il est plus clairque te jour , que te plus grand de But en mattere de jugement est celui de la jurisdiction, et que celle qui est necessatre pour l' administration valable du sacrement de penitence , reside en l' eveque diocesain , a P egard des ames , qui tui soni commises. Clariss G DE AN in epistola ad Herum Gallicanum in comitiis generalibus congregatum ann. Ioso. Ex collessi actor. cla ri Gallicani t. s. p. 3. lit. s. Diqitirco by Corale

178쪽

DISSENTATIO IL

Inanem O omni essem cassam habia tam semper fuisse in ecclesia absolutio

nem a presbytero impertitam sine episcopi institiιtione vel delegatione Osen- dituro

CAPUT L

nnullis patrum o conciliorum , quae ante xu. seculum celebrata sunt, resim niis demonstratur nullius momenti esse absolutionem a PT

episcopi . btero datam injustu

argumenta, quae urgent auctores , qui contra communem theologorum ti canoni Starum Sententiam , qua docemur nun

179쪽

lam & irritam esse absolutionem a prcsbytero datam sine episcopali institutione, quo verbo intelligitur provectio ad parochialium ecclesiarum regimen , aut delegatione, qua simplicibus presbyteris poenitentiae Sacrame tum administrandi facultas singillatim impertitur, quod non novum, imo antiquissimum est, contendunt illicitam quidem, sed

validam esse absolutionem a reserVatis criminibus . illud est praecipuum, quod ex

patrum & Veterum conciliorum silentio deis ducunt , assirmantes non haberi ante i o. saeculum monumentum , quo haec nostra confirmetur doctrina. Non equidem haec asserunt , quia prorsus ea ignoraverint, quae nos supra attulimus, Satis caeteroquin

perspicua, in quibus episcopis jus vindica- , tur publicas poenitentias imponendi, poenitentesque reconciliandi , sed quia omni , licet irrito conatu , satagunt eadem eXp nere de sola prohibitione , quae , juxta eorum absonam & toti antiquitari contrariam opinionem, inanem & cassam non sa-ciat ita attentatam absolutionem , hac una de causa , quod plane non dicunt nullam reconciliationem a presbytero concessam in publica missa. Verum quam inepte ista interprete

180쪽

Secunn 'tur, audiant ab eruditissimo Thomassino , qui, postquam nonnullos eorum, quos nos supra eXscripSimus , canones retulerit, haec subjicit p. l. l. a. c. ia. de eccles. discip.:

Sed O id liquet rursus, quamquam remi tendorum peccatorum potestas inferta O adnata quodammodo sit ordinationi presbi rorum : disciplinae tamen in ac rigore ita eam is ibis usque exordiis ecclesiae intra certos eancellos cohibitam esse, ut expati ri ultra non potuerit, O irrita fuerit abs lutio , seu criminum episcopo reservatorum ,

seu personarum ab episcopo presbieris non subditanum. Quod qui se sicantur posterioribus ecclesiae seculis inno tum fisse , nae illi allucinantur νehementer , O hospites fac peregrinos omnino produnt in antiquorum conciliorum canonumque disciplina. Revera cum nondum scholasticae illa distinctiones illiciti O invalidi invectae suerint, pluries verbis non licere, non posse irritum & inane , si secus quid attentatum fuisset , apertissime veteres declararunt . Sic illi sanctissimi & doctissimi viri, qui , cum non adhuc illa controversia eliquata esset, & alii, qui in eo errore pe

Severarunt, Senserunt reitcrandum esse ba

ptisma ab haereticis collatum eo , quod il-