장음표시 사용
161쪽
i44 Dissena O privatam, simplex injungit sacerdos O
quolibet tempore. His similia habet s. Ila' mundus i. summae cap. de poenit. &remisia β. 6. . Poenitentia alia es solemnis,
alia publica , alia privata . Solemnis es, quiae sit in capite quadragesimae cum sta
lemnitate . . . . Haec debet imponi ab epias FO tantum , -l de mandato ejus a s cerdote. Vide etiam, si lubet, Alexandrum Alensem l. 4. q. I , S. Thomam in suppl.
q. 8. art. S., Vel in A. Senten. distinc. I q. l. art. S. , cardinalem Hostiensem l. s. summae cap. de poenit. & remis num Ss., quo etiam tradit episcopos demandare non posse presbyteris poenitentiae solemnis admi
nistrationem , quia episeopalis ossicii es,
non sacerdotalis , contra tamen opinionem aliorum . Hi omnes saeculo I S. floruere. Hoc idem evidenter eruitur etiam eX Summorum pontificum decretis. Consule Gregorium IX. in decreto de officio archipresbyteri, & extravag. commvn. de privilegiis cap. inter cun DS . Nonnulla autem posterioribus saeculis paenitentiae solemnis vestigia habentur, cujus administratio episcopis vel poenitentiariis continuo vindicatur. Concilium Vint niense anni II So. : Statuimus , ut s alia
162쪽
Prima 14squis laicus de enormi conrictus crimine , psoster quod ei de jure poena publica indici debeat , aut solemnis .... lai s h nodi ad nosinos poenitentiarios mitti ν lumus pro reciFienda condigna paenitentia de commissis sci Synodus vero Lingonensis anni I 4 4. Vetat omnino, ne parochi eorumque vicarii publicas & solemnes de- Cernerent poenitentias , cui non absimile decretum legitur in constitutionibus synodalibus Lingonensib. anni I 42 l. Recentiora saecula persequi operae pretium non est , cum paucissima reperia tur crimina poenitentiae solemni addicta. Nequis tamen episcopale jus circa illius ad munistrationem omnino obliteratum esse autumet , ameram concilii Μediolanensis sub s. Carolo celebrati decretum titulo de
iis, quae ad poenitentiae sacramentum se tinent, quo haec habentur: Studeat epise pus ad sacrorum canonum o Tridentini concilii praescriptum , pro salicorum deli torum graνitatis ratione, O publicam Osolemnem paenitentiam in usum LEMOCam. Quos νero ita solemniter paenitem Fonet, mense ante ' quadragesimae initium ad se per parochos deferri caret, ut primum in
uate quadragesima, illi paenitentia a sici ,
163쪽
tum die Canae Domini ecclesiae reconciliati possint fato solemni ritu . Quod etiam renovavit in concilio Mediolanensi s. , & ,
ut utriusque concilii decretum e tecutionem dhaberet, statuit in synodo dioecesana undecima , m s qui tale facinus commiserint, ut paenitentia sublica ta solemni satisfacere debeant, eorum nomina Farochi mense ante quadrum in initium ad nos deserunt, ut ineunte quadragesima ex insi, tuto ecclesiae rite ea Faenitentia imponatur. Ex iis , quae diximus de publicae seu solemnis poenitentiae intermissione, facile quis
suspicabitur, tandem aliquando sic ampli tam esse presbyterorum potestatem, ut ser- me nullum esse deberet peccatum , quod illam excederet : ita tamen res se non habuit . Nimis enim sanctis praesulibus cordierat ingravescentibus undique malis propter canonicae poenitentiae cessationem aliquod comparare remedium , labefactatae disciplinae aliquem imponere modum : hinc poenitentiae publicae casuum ti censurarum, ut Vocant , reserVationcs Subrogarunt, ut graViorum criminum punitionem primariis ac sapientioribus judicibus , majorum infirmitatum curam peritioribus Hedicis serVarent ; proindeque editis ubique casuum &ὶ
164쪽
censurarum catalogis vel in synodalibus conventibus vel in provincialibus conciliis, episcopi & sibi & summis pontificibus enormium deliciorum vindicarunt cognitio-
Iam usque a saeculo nono coeperunt episcopi summo pontifici remittere quosdam graviorum criminum reos , ut constat ex
libr. de gestis sanctorum Rotonensium cap. I. Saeculo quarto Benedicti no ; quod tribus posterioribus saeculis continuatum e se liquet ex Μorino de poenit. l. 7. cap. s. & I 6., ex Thomassino de veteri ecclesiae disciplina p. l. l. a. c. II., qui in-
, super addit, hoc eo consilio factum suis- se , ut invictissimi obices objicerentur crim num impunitati, O poenitentiae satisfacti nesque responderent enormitati criminum.
Hae autem reservationes rationem adhuc
habebant paenitentiae canonicae ; cum enim juxta illius temporis morem , nemini po nitentia imponeretur , vel Venia daretura Summo pontifice , nisi eidem ille ipse se sisteret et iter nec non poenae , quae a, pontifice censebantur , poenitentiam publicam redolebant . Nota tamen , quod licet multitudo maxima esset poenitentium , quae ad pontifices maximos se consere-
165쪽
bat I), nihilominus nullam peccatorum
integram speciem reperi singillatim servatam papae ante Saeculum II., sed 'duntaxat plures atrociorum criminum reos ad
papam proficisci jussos ab episcopis, vel
sponte Romam confugisse , ut eis poenitentiae series & Ordo praescriberetur, nec non etiam paenitentiae levamen aliquod propter itineris molestias & testatam ad sancta apostolorum limina devotionem , a pontificia clementia obtinerent , Vel aliquoties etiam reconciliationem conseque
At anno IIII. prohibitum suit in concilio Rhemensi, ne episcopi ab exco municationis vinculo solverent clericorum& monachorum percussores , donec adirent pontificem, & rescriptum obtinerent , quo significaretur episcopis , qua ratione erga eos se gerere deberent ; quod anno ii 39. in concilio Lateranensi a. confise
i) Ex allatis a Μorino & Τhoin sino monumen iis liquet plurimos Romam confugisse poenitentes. Inter alia consule epistolam Nicolai ad Rivoladrum epi- copum , qua apud Morinum haec habentur : Undique Venientes admodum plurimi suorum facinorum proditores quantum dolorem inferant pectori nostro . plus singultu reminiscimur, quam calamo scribi queat. Dissiliroo by Cooste
166쪽
, Prima I 49matum est nec non alterum ejusdem concilii canonem, quo mundatur episcopis, ne incendiariis veniam concederent, donec
Ilieno obmis aut in Hispania in semitio Dei per integrum annum militassent. Μos
enim tunc invaluerat , ut militia contra Saracenos pro paenitentia indiceretur. In concilio vero Aventonensi anni IaΟ9. , cui aderant cum pontificiis legatis episcopi provinciarum Viennensis, Arelatentis, Ebr dunensis, & Aquensis, sancitum est: Comita publice pejuros , seu convictos de se juris , O eos , qui pertinaciter per sex mcora permanserint, pro eo , quod faciles sint homines ad serjuria , 6' ad censuram ecclesiasticam contemnendam , specialem OHOVum canonem promulgamus , scilicet , ut nulli episcoporum liceat hujusmodi anath
miati sertos absolvere , sed ad sedem apost licam , secut sacrilegi O incendiarii , abfL
νendi mittantur. Ab his tamen peregrin tionibus excipiebantur mulieres, Senes, pu ri , aegrotique , a quibus tamen Romanum iter subeundum erat , si convaluissent Ι). Haec generatim indicata circa delicta pon-
167쪽
ti siribus rescrVata satis sint, ut presbyter rum auctoritatis limitatio ex pontificiis re- Servationibus proveniens innotescat . Qui plura desiderat, adeat Thomassinum citat.
loco , a quo haec excerpsi. Verum, si cpiscopi ad conscribendam etiam propriam auctoritatem in poenitentiae administratione conspirarunt , ut pristinae disciplinae aliquo modo consul rent , qu busnam' angustioribus limitibus definitam suisse presbyterorum potestatem dicendum erit i Sane si pervolutabuntur conciliorum acta decimi tertii & sequentium Saeculorum
Ι) , patebit iisdem plus minusve ab epi
i) Vide inter alia synodum Parisiensem ab Oddo
de Sulli celebratum circa annum I hoo , Syriodum Mn-din elisem anno Ihoo. , Cicestrensem ann. I 246. C. de I aenitentia, Cenomancnsem ann. I 247. c. de his , qui mittendi sunt ad episcopum . Santonen Scm ann. I 28 . , Nemausiensem 128 ., concilium Ravennatense I 286. , Nicostense seu Nimociense I 198., Avenion ense I 326., synodum Augustanam I 3ss. Consule etiam caput T. regulae s. Francisci ab onorio 3. ann. I 223. confirmatae . quo habetur : Pro illis peccatis, de quιhus ordina-ιμm fuerit inter fratres , ut recurratur ad solos minis οβ provinciales , teneantur pradicti fruιres ad eos r
His addi potest Henricus eardin. Hostiensis lib. 2. de poenit. ει remiss. c. 74. . nec non summa f. R mundi in compendium redactii, quam in membranis Duiliaco by Corale
168쪽
scopis coercitam sinibus tunc fuisse, qui
bus modo. Μcras mihi erat comparationem quandam instituere inter Veteres & recentes casuum & censurarum rcferudiarum t
bellas: at nimis longa & molesta evaderet haec inquisitio, ideoque ejus loco casuum
reservatorum catalogum, quem SanXit Synodus provincialis Bergomi habita a Cast no sive Cassono Mediolanensi archiepiscopo, quam edidit Muratorius tom. 9. Scriptorum Rerum Italicarum, reseram; cui si hodiernum casuum reservatorum indiculum
exaratam pro summo, quo litteris favet , studio humanissime mihi commodavit clariss. Iosephus Belira melliis fergom. patritius , de cujus antiquitate fidem haec δε- ci mi, quae ante indiculum capitulorum habentur : λ- cudunt capitula in libro de poenitentia excepta de frGvma magistri Romandi Cr de apparatu eius . Anuo Do. mini MCCCV. Eodem autem charactere, quo Summa exscripta est , adjiciuntur quaedam alia capitula . quorum Timum inscribitur , quando quis debeat remitti ad Ve iorem, in eoque plura recensentur delicta ccclesiae praesulibas reservata . An haec Summa eadem Sit, quae typis prodiit Coloniae ann. Isos. Caveo teste, & quisnam ejusdem auctor fuerit , cujus fortasse indicium praebet ipsius opeiis inscriptio , quae ita se habsit , hic incipit summa monstri Raa mundι de voenitemia exc taex libro magistri Raymiandi de apparatu eius Urc., enucleabit laudatus Beliramellus in suorum indice manuscriptorum . qui in summa ost apud eruditos expe
169쪽
conseratur, quisquc vidcbit arctiori forsan limite tunc temporis presbyterorum juri dictionem circuniscriptum fuisse . Eodem
modo, si libuerit, pro aliis provinciis , si
vetercs catalogi casuum reserVatorum Super
sunt , collationem quisque facere potest. Haec igitur synodus Bergomensis rub. 29. Ι): Primo videlicet de excommunicam qu cunque cxcommunicatione lata ab homine,
constitutione aliqua, Mel a Dre. II. De hia retico credente vel fautorea et participatore scienter haeretico 6' eorum etiam de fin rc . III. De committente incestim in tem
i) Saxius in serie archiepiscoporum Μediolanensium t. 1. de hoc concilio haec habet: Coacta est hac βιο-dus 3. nonas Iulias ann. 33II. in ecclesia s. Baraholo mai. In eo concilio condita sunt 3 . statura , qxitus indicia enfligatior clericorum vita, restitutus ecclesia cul-rvs , vindicata denique fuit a laicorum rapinis p brisque honorum ac personarum Deo addictarum imonuas. Quod tamen peculiari adnotatione dignum videlm, idest colligi ex his canonibus, qvod intactus adhuc in no rametropoli Mediolanensi mos ille pristis vigeret, ut regulares familia ordinario jure episcopis sti jicerentur :clari 17. enim rimosinus in aureo opere dι antiqua is ova ecclesia discipiana p. r. l. 3. c. aS. testimonia congerens ad hanc firmandam superiorum temporum Pra im on ultra saculum ra. progredistir . At Pin Mediolanensi vincia obseqtiente etiam factito illam perdurasse docet noduS a
170쪽
Prima Itio gradu vel proximiori sesuinitatis Miusfinitatis. IV. De muliere professa regularem
obse ivntiam adulterium perpamnte. V. De contrahente matrimonium de facto cum aliqua, prima uxore visente, O etiam e converso.
VI. De suscipiente ordinem sacrum,
νel religionem intrante , in i ta uxore, posicarnalem copulam subsiciuam. VII. De conjuge, qui in mouem alterius cum essem Derit machinatus. VIII. De muliere ex alio vino filium concipiente, quem rit proprius Alium σμdit esse suum , O tanquam proprium illum nutrierit, vel fibi partum Augsonente ali num , O de ad haec dantibus consilium auxilium νel saxo m. IX. De riginum vi oppressarum vel ragiarum defloratione. X. De perimente prolem propriam s. disse , vel etiam negligenter. XI. De procurante sceleritatem in alia qua vel seipsa quomodolibet, vel abom
te, facto, princepto , consilio , vel orati ne , vel aliquo quovis modo.